Aristophanes, Ecclesiazusae, Choral, iambics

αὕτη πόθεν ἥκεισ Πραξαγόρα; τί δ’ ὦ μέλε σοὶ τοῦθ’; ὅ τί μοι τοῦτ’ ἔστιν; ὡσ εὐηθικῶσ. οὔτοι παρὰ τοῦ μοιχοῦ γε φήσεισ. οὐκ ἴσωσ ἑνόσ γε. καὶ μὴν βασανίσαι τουτί γέ σοι ἔξεστι. πῶσ; εἰ τῆσ κεφαλῆσ ὄζω μύρου. τί δ’; οὐχὶ βινεῖται γυνὴ κἄνευ μύρου; οὐ δῆτα τάλαν ἔγωγε. πῶσ οὖν ὄρθριον ᾤχου σιωπῇ θοἰμάτιον λαβοῦσά μου; γυνή μέ τισ νύκτωρ ἑταίρα καὶ φίλη μετεπέμψατ’ ὠδίνουσα. κᾆτ’ οὐκ ἦν ἐμοὶ φράσασαν ἰέναι; τῆσ λεχοῦσ δ’ οὐ φροντίσαι οὕτωσ ἐχούσησ ὦνερ; εἰποῦσάν γέ μοι. ἀλλ’ ἔστιν ἐνταῦθά τι κακόν. μὰ τὼ θεὼ ἀλλ’ ὥσπερ εἶχον ᾠχόμην· ἐδεῖτο δὲ ἥπερ μεθῆκέ μ’ ἐξιέναι πάσῃ τέχνῃ.