Aristophanes, Acharnians, Lyric-Scene, iambics 2:

φέρ’ εἰ Λακεδαιμονίων τισ ἐκπλεύσασ σκάφει ἀπέδοτο φήνασ κυνίδιον Σεριφίων, καθῆσθ’ ἂν ἐν δόμοισιν; ἦ πολλοῦ γε δεῖ· καὶ κάρτα μέντἂν εὐθέωσ καθείλκετε τριακοσίασ ναῦσ, ἦν δ’ ἂν ἡ πόλισ πλέα θορύβου στρατιωτῶν, περὶ τριηράρχου βοῆσ, μισθοῦ διδομένου, παλλαδίων χρυσουμένων, στοᾶσ στεναχούσησ, σιτίων μετρουμένων, ἀσκῶν, τροπωτήρων, κάδουσ ὠνουμένων, σκορόδων, ἐλαῶν, κρομμύων ἐν δικτύοισ, στεφάνων, τριχίδων, αὐλητρίδων, ὑπωπίων· τὸ νεώριον δ’ αὖ κωπέων πλατουμένων, τύλων ψοφούντων, θαλαμιῶν τροπουμένων, αὐλῶν, κελευστῶν, νιγλάρων, συριγμάτων. ταῦτ’ οἶδ’ ὅτι ἂν ἐδρᾶτε· τὸν δὲ Τήλεφον οὐκ οἰόμεσθα; νοῦσ ἄρ’ ἡμῖν οὐκ ἔνι.