Aristotle, Rhetoric, Book 1, chapter 12

(아리스토텔레스, 수사학, Book 1, chapter 12)

ὧν μὲν οὖν ἕνεκα ἀδικοῦσιν, ταῦτ’ ἐστίν· πῶσ δὲ ἔχοντεσ καὶ τίνασ, λέγωμεν νῦν. αὐτοὶ μὲν οὖν ὅταν οἰώνται δυνατὸν εἶναι τὸ πρᾶγμα πραχθῆναι καὶ αὑτοῖσ δυνατόν, εἶτ’ ἂν λαθεῖν πράξαντεσ, ἢ μὴ λαθόντεσ μὴ δοῦναι δίκην, ἢ δοῦναι μὲν ἀλλ’ ἐλάττω τὴν ζημίαν εἶναι τοῦ κέρδουσ αὑτοῖσ ἢ ὧν κήδονται. ποῖα μὲν οὖν δυνατὰ φαίνεται καὶ ποῖα ἀδύνατα, ἐν τοῖσ ὕστερον ῥηθήσεται κοινὰ γὰρ ταῦτα πάντων τῶν λόγων·

αὐτοὶ δ’ οἰόνται δυνατοὶ εἶναι μάλιστα ἀζήμιοι ἀδικεῖν οἱ εἰπεῖν δυνάμενοι καὶ οἱ πρακτικοὶ καὶ οἱ ἔμπειροι πολλῶν ἀγώνων, κἂν πολύφιλοι ὦσιν, κἂν πλούσιοι. καὶ μάλιστα μὲν ἂν αὐτοὶ ὦσιν ἐν τοῖσ εἰρημένοισ οἰόνται δύνασθαι, εἰ δὲ μή, κἂν ὑπάρχωσιν αὐτοῖσ τοιοῦτοι φίλοι ἢ ὑπηρέται ἢ κοινωνοί·

διὰ γὰρ ταῦτα δύνανται καὶ πράττειν καὶ λανθάνειν καὶ μὴ δοῦναι δίκην. καὶ ἐὰν φίλοι ὦσιν τοῖσ ἀδικουμένοισ ἢ τοῖσ κριταῖσ·

οἱ μὲν γὰρ φίλοι ἀφύλακτοί τε πρὸσ τὸ ἀδικεῖσθαι καὶ προσκαταλλάττονται πρὶν ἐπεξελθεῖν, οἱ δὲ κριταὶ χαρίζονται οἷσ ἂν φίλοι ὦσι, καὶ ἢ ὅλωσ ἀφιᾶσιν ἢ μικροῖσ ζημιοῦσιν. λαθητικὰ δ’ εἰσὶν οἵ τ’ ἐναντίοι τοῖσ ἐγκλήμασιν, οἱο͂ν ἀσθενεῖσ περὶ αἰκίασ καὶ ὁ πένησ καὶ ὁ αἰσχρὸσ περὶ μοιχείασ, καὶ τὰ λίαν ἐν φανερῷ καὶ ἐν ὀφθαλμοῖσ·

ἀφύλακτα γὰρ διὰ τὸ ὅλωσ μηδένα ἂν οἰέσθαι. καὶ τὰ τηλικαῦτα καὶ τὰ τοιαῦτα οἱᾶ μηδ’ ἂν εἷσ·

ἀφύλακτα γὰρ καὶ ταῦτα· πάντεσ γὰρ τὰ εἰωθότα, ὥσπερ ἀρρωστήματα, φυλάττονται καὶ τἀδικήματα, ὃ δὲ μηδείσ πω ἠρρώστηκεν, οὐδεὶσ εὐλαβεῖται. καὶ οἷσ μηδεὶσ ἐχθρὸσ ἢ πολλοί·

οἱ μὲν γὰρ οἰόνται λήσειν διὰ τὸ μὴ φυλάττεσθαι, οἱ δὲ λανθάνουσι διὰ τὸ μὴ δοκεῖν ἂν ἐπιχειρῆσαι φυλαττομένοισ, καὶ διὰ τὸ ἀπολογίαν ἔχειν ὅτι οὐκ ἂν ἐνεχείρησαν. καὶ οἷσ ὑπάρχει κρύψισ ἢ τρόποισ ἢ τόποισ, ἢ διαθέσεισ εὔποροι.

καὶ ὅσοισ μὴ λανθάνουσιν ἔστιν δίωσισ δίκησ ἢ ἀναβολὴ χρόνου ἢ διαφθοραὶ κριτῶν. καὶ οἷσ, ἐὰν γένηται ζημία, ἔστιν δίωσισ τῆσ ἐκτίσεωσ ἢ ἀναβολὴ χρόνιοσ. ἢ <εἰ> δι’ ἀπορίαν μηδὲν ἔχει ὅ τι ἀπολέσει. καὶ οἷσ τὰ μὲν κέρδη φανερὰ ἢ μεγάλα ἢ ἐγγύσ, αἱ δὲ ζημίαι μικραὶ ἢ ἀφανεῖσ ἢ πόρρω.

καὶ ᾧ μὴ ἔστιν τιμωρία ἴση τῇ ὠφελείᾳ, οἱο͂ν δοκεῖ ἡ τυρρανίσ. καὶ ὅσοισ τὰ μὲν ἀδικήματα λήμματα, αἱ δὲ ζημίαι ὀνείδη μόνον.

καὶ οἷσ τοὐναντίον τὰ μὲν ἀδικήματα εἰσ ἔπαινόν τινα, οἱο͂ν εἰ συνέβη ἅμα τιμωρήσασθαι ὑπὲρ πατρὸσ ἢ μητρόσ, ὥσπερ Ζήνωνι, αἱ δὲ ζημίαι εἰσ χρήματα ἢ φυγὴν ἢ τοιοῦτόν τι· δι’ ἀμφότερα γὰρ ἀδικοῦσι καὶ ἀμφοτέρωσ ἔχοντεσ, πλὴν οὐχ οἱ αὐτοὶ ἀλλ’ οἱ ἐναντίοι τοῖσ ἤθεσιν. καὶ οἱ πολλάκισ ἢ λεληθότεσ ἢ μὴ ἐζημιωμένοι, καὶ οἱ πολλάκισ ἀποτετυχηκότεσ εἰσὶ γάρ τινεσ καὶ ἐν τοῖσ τοιούτοισ, ὥσπερ ἐν τοῖσ πολεμικοῖσ, οἱοῖ ἀναμάχεσθαι.

καὶ οἷσ ἂν παραχρῆμα ᾖ τὸ ἡδύ, τὸ δὲ λυπηρὸν ὕστερον, ἢ τὸ κέρδοσ, ἡ δὲ ζημία ὕστερον·

οἱ γὰρ ἀκρατεῖσ τοιοῦτοι, ἔστιν δὲ ἀκρασία περὶ πάντα ὅσων ὀρέγονται. καὶ οἷσ ἂν τοὐναντίον τὸ μὲν λυπηρὸν ἤδη ᾖ ἢ ἡ ζημία, τὸ δὲ ἡδὺ καὶ <τὸ> ὠφέλιμον ὕστερα καὶ χρονιώτερα·

οἱ γὰρ ἐγκρατεῖσ καὶ φρονιμώτεροι τὰ τοιαῦτα διώκουσιν. καὶ οἷσ ἂν ἐνδέχηται διὰ τύχην δόξαι πρᾶξαι ἢ δι’ ἀνάγκην ἢ διὰ φύσιν ἢ δι’ ἔθοσ, καὶ ὅλωσ ἁμαρτεῖν ἀλλὰ μὴ ἀδικεῖν.

καὶ οἷσ ἂν ᾖ τοῦ ἐπιεικοῦσ τυχεῖν.

καὶ ὅσοι ἂν ἐνδεεῖσ ὦσιν· διχῶσ δέ εἰσιν ἐνδεεῖσ· ἢ γὰρ ὡσ ἀναγκαίου, ὥσπερ οἱ πένητεσ, ἢ ὡσ ὑπερβολῆσ, ὥσπερ οἱ πλούσιοι. καὶ οἱ σφόδρα εὐδοκιμοῦντεσ καὶ οἱ σφόδρα ἀδοξοῦντεσ, οἱ μὲν ὡσ οὐ δόξοντεσ, οἱ δ’ ὡσ οὐδὲν μᾶλλον ἀδοξοῦντεσ.

αὐτοὶ μὲν οὖν οὕτωσ ἔχοντεσ ἐπιχειροῦσιν <ἀδικεῖν>, ἀδικοῦσι δὲ τοὺσ τοιούτουσ καὶ τὰ τοιαῦτα, τοὺσ ἔχοντασ ὧν αὐτοὶ ἐνδεεῖσ ἢ εἰσ τἀναγκαῖα ἢ εἰσ ὑπεροχὴν ἢ εἰσ ἀπόλαυσιν, καὶ τοὺσ πόρρω καὶ τοὺσ ἐγγύσ·

τῶν μὲν γὰρ ἡ λῆψισ ταχεῖα, τῶν δ’ ἡ τιμωρία βραδεῖα, οἱο͂ν οἱ συλῶντεσ τοὺσ Καρχηδονίουσ.

καὶ τοὺσ μὴ εὐλαβεῖσ μηδὲ φυλακτικοὺσ ἀλλὰ πιστευτικούσ·

ῥᾴδιον γὰρ πάντασ λαθεῖν. καὶ τοὺσ ῥαθύμουσ· ἐπιμελοῦσ γὰρ τὸ ἐπεξελθεῖν. καὶ τοὺσ αἰσχυντηλούσ· οὐ γὰρ μαχητικοὶ περὶ κέρδουσ. καὶ τοὺσ ὑπὸ πολλῶν ἀδικηθέντασ καὶ μὴ ἐπεξελθόντασ, ὡσ ὄντασ κατὰ τὴν παροιμίαν τούτουσ Μυσῶν λείαν.

καὶ τοὺσ μηδεπώποτε καὶ τοὺσ πολλάκισ·

ἀμφότεροι γὰρ ἀφύλακτοι, οἱ μὲν ὡσ οὐδέποτε, οἱ δ’ ὡσ οὐκ ἂν ἔτι. καὶ τοὺσ διαβεβλημένουσ ἢ εὐδιαβόλουσ·

οἱ τοιοῦτοι γὰρ οὔτε προαιροῦνται, φοβούμενοι τοὺσ κριτάσ, οὔτε δύνανται πείθειν, ὡσ μισούμενοι καὶ φθονούμενοι. καὶ πρὸσ οὓσ ἔχουσι πρόφασιν ἢ προγόνων ἢ αὐτῶν ἢ φίλων ἢ ποιησάντων κακῶσ ἢ μελλησάντων, ἢ αὐτοὺσ ἢ προγόνουσ ἢ ὧν κήδονται·

ὥσπερ γὰρ ἡ παροιμία, προφάσεωσ δεῖται μόνον ἡ πονηρία. καὶ τοὺσ ἐχθροὺσ καὶ τοὺσ φίλουσ·

τοὺσ μὲν γὰρ ῥᾴδιον, τοὺσ δὲ ἡδύ. καὶ τοὺσ ἀφίλουσ, καὶ τοὺσ μὴ δεινοὺσ εἰπεῖν ἢ πρᾶξαι· ἢ γὰρ οὐκ ἐγχειροῦσιν ἐπεξιέναι, ἢ καταλλάττονται, ἢ οὐδὲν περαίνουσιν. καὶ οἷσ μὴ λυσιτελεῖ διατρίβειν ἐπιτηροῦσιν ἢ δίκην ἢ ἔκτισιν, οἱο͂ν οἱ ξένοι καὶ αὐτουργοί·

ἐπὶ μικρῷ τε γὰρ διαλύονται καὶ ῥᾳδίωσ καταπαύονται. καὶ τοὺσ πολλὰ ἠδικηκότασ, ἢ τοιαῦτα οἱᾶ ἀδικοῦνται·

ἐγγὺσ γάρ τι δοκεῖ τοῦ μὴ ἀδικεῖν εἶναι ὅταν τι τοιοῦτον ἀδικηθῇ τισ οἱο͂ν εἰώθει καὶ αὐτὸσ ἀδικεῖν· λέγω δ’ οἱο͂ν εἴ τισ τὸν εἰωθότα ὑβρίζειν αἰκίσαιτο. καὶ τοὺσ ἢ πεποιηκότασ κακῶσ ἢ βουληθέντασ ἢ βουλομένουσ ἢ ποιήσοντασ·

ἔχει γὰρ καὶ τὸ ἡδὺ καὶ τὸ καλόν, καὶ ἐγγὺσ τοῦ μὴ ἀδικεῖν φαίνεται. καὶ οἷσ χαριοῦνται ἢ φίλοισ ἢ θαυμαζομένοισ ἢ ἐρωμένοισ ἢ κυρίοισ ἢ ὅλωσ πρὸσ οὓσ ζῶσιν αὐτοί.

καὶ πρὸσ οὓσ ἔστιν ἐπιεικείασ τυχεῖν.

καὶ οἷσ ἂν ἐγκεκληκότεσ ὦσιν καὶ προδιακεχωρηκότεσ, οἱο͂ν Κάλλιπποσ ἐποίησεν τὰ περὶ Δίωνα· καὶ γὰρ τὰ τοιαῦτα ἐγγὺσ τοῦ μὴ ἀδικεῖν φαίνεται. καὶ τοὺσ ὑπ’ ἄλλων μέλλοντασ, ἂν μὴ αὐτοί, ὡσ οὐκέτι ἐνδεχόμενον βουλεύσασθαι, ὥσπερ λέγεται Αἰνεσίδημοσ Γέλωνι πέμψαι κοττάβια ἀνδραποδισαμένῳ < >, ὅτι ἔφθασεν, ὡσ καὶ αὐτὸσ μέλλων.

καὶ οὓσ ἀδικήσαντεσ δυνήσονται πολλὰ δίκαια πράττειν, ὡσ ῥᾳδίωσ ἰασόμενοι, ὥσπερ ἔφη Ιἄσων ὁ Θετταλὸσ δεῖν ἀδικεῖν ἔνια, ὅπωσ δύνηται καὶ δίκαια πολλὰ ποιεῖν.

καὶ ἃ πάντεσ ἢ πολλοὶ ἀδικεῖν εἰώθασιν·

συγγνώμησ γὰρ οἰόνται τεύξεσθαι. καὶ τὰ ῥᾴδια κρύψαι·

τοιαῦτα δὲ ὅσα ταχὺ ἀναλίσκεται, οἱο͂ν τὰ ἐδώδιμα, ἢ τὰ εὐμετάβλητα σχήμασιν ἢ χρώμασιν ἢ κράσεσιν, ἢ ἃ πολλαχοῦ ἀφανίσαι εὔπορον· τοιαῦτα δὲ τὰ εὐβάστακτα καὶ ἐν μικροῖσ τόποισ ἀφανιζόμενα.

καὶ οἷσ ἀδιάφορα καὶ ὅμοια πολλὰ προϋπῆρχεν τῷ ἀδικοῦντι.

καὶ ὅσα αἰσχύνονται οἱ ἀδικηθέντεσ λέγειν, οἱο͂ν γυναικῶν οἰκείων ὕβρεισ ἢ εἰσ αὑτοὺσ ἢ εἰσ υἱεῖσ. καὶ ὅσα φιλοδικεῖν δόξειεν ἂν ὁ ἐπεξιών· τοιαῦτα δὲ τὰ μικρὰ καὶ ἐφ’ οἷσ συγγνώμη. ὡσ μὲν οὖν ἔχοντεσ ἀδικοῦσι, καὶ ποῖα καὶ ποίουσ καὶ διὰ τί, σχεδὸν ταῦτ’ ἐστίν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION