헬라어 문장 검색 - ΑριστόΡηετορί1́03́

(아리스토텔레스, 수사학, Book 1, chapter 3)

ἔστιν δὲ τῆσ ῥητορικῆσ εἴδη τρία τὸν ἀριθμόν· τοσοῦτοι γὰρ καὶ οἱ ἀκροαταὶ τῶν λόγων ὑπάρχουσιν ὄντεσ. σύγκειται μὲν γὰρ ἐκ τριῶν ὁ λόγοσ, ἔκ τε τοῦ λέγοντοσ καὶ περὶ οὗ λέγει καὶ πρὸσ ὅν, καὶ τὸ τέλοσ πρὸσ τοῦτόν ἐστιν, λέγω δὲ τὸν ἀκροατήν. ἀνάγκη δὲ τὸν ἀκροατὴν ἢ θεωρὸν εἶναι ἢ κριτήν, κριτὴν δὲ ἢ τῶν γεγενημένων ἢ τῶν μελλόντων.

ἔστιν δ’ ὁ μὲν περὶ τῶν μελλόντων κρίνων ὁ ἐκκλησιαστήσ, ὁ δὲ περὶ τῶν γεγενημένων οἱο͂ν ὁ δικαστήσ, ὁ δὲ περὶ τῆσ δυνάμεωσ ὁ θεωρόσ, ὥστ’ ἐξ ἀνάγκησ ἂν εἰή τρία γένη τῶν λόγων τῶν ῥητορικῶν, συμβουλευτικόν, δικανικόν, ἐπιδεικτικόν. συμβουλῆσ δὲ τὸ μὲν προτροπή, τὸ δὲ ἀποτροπή· ἀεὶ γὰρ καὶ οἱ ἰδίᾳ συμβουλεύοντεσ καὶ οἱ κοινῇ δημηγοροῦντεσ τούτων θάτερον ποιοῦσιν.

δίκησ δὲ τὸ μὲν κατηγορία, τὸ δ’ ἀπολογία· τούτων γὰρ ὁποτερονοῦν ποιεῖν ἀνάγκη τοὺσ ἀμφισβητοῦντασ. ἐπιδεικτικοῦ δὲ τὸ μὲν ἔπαινοσ τὸ δὲ ψόγοσ. χρόνοι δὲ ἑκάστου τούτων εἰσὶ τῷ μὲν συμβουλεύοντι ὁ μέλλων περὶ γὰρ τῶν ἐσομένων συμβουλεύει ἢ προτρέπων ἢ ἀποτρέπων, τῷ δὲ δικαζομένῳ ὁ γενόμενοσ περὶ γὰρ τῶν πεπραγμένων ἀεὶ ὁ μὲν κατηγορεῖ, ὁ δὲ ἀπολογεῖται, τῷ δ’ ἐπιδεικτικῷ κυριώτατοσ μὲν ὁ παρών κατὰ γὰρ τὰ ὑπάρχοντα ἐπαινοῦσιν ἢ ψέγουσιν πάντεσ, προσχρῶνται δὲ πολλάκισ καὶ τὰ γενόμενα ἀναμιμνήσκοντεσ καὶ τὰ μέλλοντα προεικάζοντεσ.

τέλοσ δὲ ἑκάστοισ τούτων ἕτερόν ἐστι, καὶ τρισὶν οὖσι τρία, τῷ μὲν συμβουλεύοντι τὸ συμφέρον καὶ βλαβερόν·

ὁ μὲν γὰρ προτρέπων ὡσ βέλτιον συμβουλεύει, ὁ δὲ ἀποτρέπων ὡσ χείρονοσ ἀποτρέπει, τὰ δ’ ἄλλα πρὸσ τοῦτο συμπαραλαμβάνει, ἢ δίκαιον ἢ ἄδικον, ἢ καλὸν ἢ αἰσχρόν· τοῖσ δὲ δικαζομένοισ τὸ δίκαιον καὶ τὸ ἄδικον, τὰ δ’ ἄλλα καὶ οὗτοι συμπαραλαμβάνουσι πρὸσ ταῦτα· τοῖσ δ’ ἐπαινοῦσιν καὶ ψέγουσιν τὸ καλὸν καὶ τὸ αἰσχρόν, τὰ δ’ ἄλλα καὶ οὗτοι πρὸσ ταῦτα ἐπαναφέρουσιν. σημεῖον δ’ ὅτι τὸ εἰρημένον ἑκάστοισ τέλοσ·

περὶ μὲν γὰρ τῶν ἄλλων ἐνίοτε οὐκ ἂν ἀμφισβητήσαιεν, οἱο͂ν ὁ δικαζόμενοσ ὡσ οὐ γέγονεν ἢ οὐκ ἔβλαψεν· ὅτι δ’ ἀδικεῖ οὐδέποτ’ ἂν ὁμολογήσειεν· οὐδὲν γὰρ ἂν ἔδει δίκησ. ὁμοίωσ δὲ καὶ οἱ συμβουλεύοντεσ τὰ μὲν ἄλλα πολλάκισ προί̈ενται, ὡσ δὲ ἀσύμφορα συμβουλεύουσιν ἢ ἀπ’ ὠφελίμων ἀποτρέπουσιν οὐκ ἂν ὁμολογήσαιεν· ὡσ δ’ οὐκ ἄδικον τοὺσ ἀστυγείτονασ καταδουλοῦσθαι καὶ τοὺσ μηδὲν ἀδικοῦντασ, πολλάκισ οὐδὲν φροντίζουσιν. ὁμοίωσ δὲ καὶ οἱ ἐπαινοῦντεσ καὶ οἱ ψέγοντεσ οὐ σκοποῦσιν εἰ συμφέροντα ἔπραξεν ἢ βλαβερά, ἀλλὰ καὶ ἐν ἐπαίνῳ πολλάκισ τιθέασιν ὅτι ὀλιγωρήσασ τοῦ αὑτῷ λυσιτελοῦντοσ ἔπραξεν ὅ τι καλόν, οἱο͂ν Ἀχιλλέα ἐπαινοῦσιν ὅτι ἐβοήθησε τῷ ἑταίρῳ Πατρόκλῳ εἰδὼσ ὅτι δεῖ αὐτὸν ἀποθανεῖν ἐξὸν ζῆν. τούτῳ δὲ ὁ μὲν τοιοῦτοσ θάνατοσ κάλλιον, τὸ δὲ ζῆν συμφέρον. φανερὸν δὲ ἐκ τῶν εἰρημένων ὅτι ἀνάγκη περὶ τούτων ἔχειν πρῶτον τὰσ προτάσεισ·

τὰ γὰρ τεκμήρια καὶ τὰ εἰκότα καὶ τὰ σημεῖα προτάσεισ εἰσὶν ῥητορικαί· ὅλωσ μὲν γὰρ συλλογισμὸσ ἐκ προτάσεών ἐστιν, τὸ δ’ ἐνθύμημα συλλογισμόσ ἐστι συνεστηκὼσ ἐκ τῶν εἰρημένων προτάσεων. ἐπεὶ δὲ οὔτε πραχθῆναι οἱο͂́ν τε οὔτε πεπρᾶχθαι τὰ ἀδύνατα ἀλλὰ τὰ δυνατά, οὐδὲ τὰ μὴ γενόμενα ἢ μὴ ἐσόμενα οὐχ οἱο͂́ν τε τὰ μὲν πεπρᾶχθαι, τὰ δὲ πραχθήσεσθαι, ἀναγκαῖον καὶ τῷ συμβουλεύοντι καὶ τῷ δικαζομένῳ καὶ τῷ ἐπιδεικτικῷ ἔχειν προτάσεισ περὶ δυνατοῦ καὶ ἀδυνάτου, καὶ εἰ γέγονεν ἢ μή, καὶ εἰ ἔσται ἢ μή.

ἔτι δὲ ἐπεὶ ἅπαντεσ, καὶ ἐπαινοῦντεσ καὶ ψέγοντεσ, καὶ προτρέποντεσ καὶ ἀποτρέποντεσ, καὶ κατηγοροῦντεσ καὶ ἀπολογούμενοι, οὐ μόνον τὰ εἰρημένα δεικνύναι πειρῶνται, ἀλλὰ καὶ ὅτι μέγα ἢ μικρὸν τὸ ἀγαθὸν ἢ τὸ κακόν, ἢ τὸ καλὸν ἢ τὸ αἰσχρόν, ἢ τὸ δίκαιον ἢ τὸ ἄδικον, ἢ καθ’ αὑτὰ λέγοντεσ ἢ πρὸσ ἄλληλα ἀντιπαραβάλλοντεσ, δῆλον ὅτι δέοι ἂν καὶ περὶ μεγέθουσ καὶ μικρότητοσ καὶ τοῦ μείζονοσ καὶ τοῦ ἐλάττονοσ προτάσεισ ἔχειν, καὶ καθόλου καὶ περὶ ἑκάστου, οἱο͂ν τί μεῖζον ἀγαθὸν ἢ ἔλαττον ἢ ἀδίκημα ἢ δικαίωμα·

ὁμοίωσ δὲ καὶ περὶ τῶν ἄλλων. περὶ ὧν μὲν οὖν ἐξ ἀνάγκησ δεῖ λαβεῖν τὰσ προτάσεισ, εἴρηται· μετὰ δὲ ταῦτα διαιρετέον ἰδίᾳ περὶ ἑκάστου τούτων, οἱο͂ν περὶ ὧν συμβουλὴ καὶ περὶ ὧν οἱ ἐπιδεικτικοὶ λόγοι, τρίτον δὲ περὶ ὧν αἱ δίκαι.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

Ancient Greek Text

Aristotle, Rhetoric, Book 1, chapter 3

(아리스토텔레스, 수사학, Book 1, chapter 3)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION