Aristotle, Episode

(아리스토텔레스, Episode)

κἀμοὶ δοκεῖ· καὶ τἄλλα γ’ εἶναι καταφανῶσ ἀγαθὸσ πολίτησ, οἰο͂σ οὐδείσ πω χρόνου ἀνὴρ γεγένηται τοῖσι πολλοῖσ τοὐβολοῦ. σὺ δ’ ὦ Παφλαγὼν φάσκων φιλεῖν μ’ ἐσκορόδισασ. καὶ νῦν ἀπόδοσ τὸν δακτύλιον, ὡσ οὐκέτι ἐμοὶ ταμιεύσεισ. ἔχε· τοσοῦτον δ’ ἴσθ’ ὅτι, εἰ μή μ’ ἐάσεισ ἐπιτροπεύειν, ἕτεροσ αὖ ἐμοῦ πανουργότερόσ τισ ἀναφανήσεται. οὐκ ἔσθ’ ὅπωσ ὁ δακτύλιόσ ἐσθ’ οὑτοσὶ οὑμόσ· τὸ γοῦν σημεῖον ἕτερον φαίνεται, ἀλλ’ ἢ οὐ καθορῶ. φέρ’ ἴδω τί σοι σημεῖον ἦν; δημοῦ βοείου θρῖον ἐξωπτημένον. οὐ τοῦτ’ ἔνεστιν. οὐ τὸ θρῖον; ἀλλὰ τί; λάροσ κεχηνὼσ ἐπὶ πέτρασ δημηγορῶν. αἰβοῖ τάλασ. τί ἔστιν; ἀπόφερ’ ἐκποδών. οὐ τὸν ἐμὸν εἶχεν ἀλλὰ τὸν Κλεωνύμου. παρ’ ἐμοῦ δὲ τουτονὶ λαβὼν ταμίευέ μοι. μὴ δῆτά πώ γ’ ὦ δέσποτ’, ἀντιβολῶ σ’ ἐγώ, πρὶν ἄν γε τῶν χρησμῶν ἀκούσῃσ τῶν ἐμῶν. καὶ τῶν ἐμῶν νυν. ἀλλ’ ἐὰν τούτῳ πίθῃ, μολγὸν γενέσθαι δεῖ σε. κἄν γε τουτῳί, ψωλὸν γενέσθαι δεῖ σε μέχρι τοῦ μυρρίνου. ἀλλ’ οἵ γ’ ἐμοὶ λέγουσιν ὡσ ἄρξαι σε δεῖ χώρασ ἁπάσησ ἐστεφανωμένον ῥόδοισ. οὑμοὶ δέ γ’ αὖ λέγουσιν ὡσ ἁλουργίδα ἔχων κατάπαστον καὶ στεφάνην ἐφ’ ἁρ́ματοσ χρυσοῦ διώξει Σμικύθην καὶ κύριον. καὶ μὴν ἔνεγκ’ αὐτοὺσ ἰών, ἵν’ οὑτοσὶ αὐτῶν ἀκούσῃ. πάνυ γε. καὶ σύ νυν φέρε. ἰδού. ἰδοὺ νὴ τὸν Δί’· οὐδὲν κωλύει.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION