Aristotle, Agon, antepirrheme

(아리스토텔레스, Agon, antepirrheme)

οὐκ ὦγαθοὶ ταῦτ’ ἐστί πω ταύτῃ μὰ τὸν Ποσειδῶ. ἐμοὶ γάρ ἐστ’ εἰργασμένον τοιοῦτον ἔργον ὥστε ἁπαξάπαντασ τοὺσ ἐμοὺσ ἐχθροὺσ ἐπιστομίζειν, ἑώσ ἂν ᾖ τῶν ἀσπίδων τῶν ἐκ Πύλου τι λοιπόν. ἐπίσχεσ ἐν ταῖσ ἀσπίσιν· λαβὴν γὰρ ἐνδέδωκασ. οὐ γάρ σ’ ἐχρῆν, εἴπερ φιλεῖσ τὸν δῆμον, ἐκ προνοίασ ταύτασ ἐᾶν αὐτοῖσι τοῖσ πόρπαξιν ἀνατεθῆναι. ἀλλ’ ἐστὶ τοῦτ’ ὦ Δῆμε μηχάνημ’, ἵν’ ἢν σὺ βούλῃ τὸν ἄνδρα κολάσαι τουτονί, σοὶ τοῦτο μὴ κ’γένηται. ὁρᾷσ γὰρ αὐτῷ στῖφοσ οἱο͂́ν ἐστι βυρσοπωλῶν νεανιῶν· τούτουσ δὲ περιοικοῦσι μελιτοπῶλαι καὶ τυροπῶλαι· τοῦτο δ’ εἰσ ἕν ἐστι συγκεκυφόσ, ὥστ’ εἰ σὺ βριμήσαιο καὶ βλέψειασ ὀστρακίνδα, νύκτωρ καθαρπάσαντεσ ἂν τὰσ ἀσπίδασ θέοντεσ τὰσ ἐσβολὰσ τῶν ἀλφίτων ἂν καταλάβοιεν ἡμῶν. οἴμοι τάλασ· ἔχουσι γὰρ πόρπακασ; ὦ πόνηρε ὅσον με παρεκόπτου χρόνον τοιαῦτα κρουσιδημῶν. ὦ δαιμόνιε μὴ τοῦ λέγοντοσ ἴσθι, μηδ’ οἰηθῇσ ἐμοῦ ποθ’ εὑρήσειν φίλον βελτίον’· ὅστισ εἷσ ὢν ἔπαυσα τοὺσ ξυνωμότασ, καί μ’ οὐ λέληθεν οὐδὲν ἐν τῇ πόλει ξυνιστάμενον, ἀλλ’ εὐθέωσ κέκραγα. ὅπερ γὰρ οἱ τὰσ ἐγχέλεισ θηρώμενοι πέπονθασ. ὅταν μὲν ἡ λίμνη καταστῇ, λαμβάνουσιν οὐδέν· ἐὰν δ’ ἄνω τε καὶ κάτω τὸν βόρβορον κυκῶσιν, αἱροῦσι· καὶ σὺ λαμβάνεισ, ἢν τὴν πόλιν ταράττῃσ. ἓν δ’ εἰπέ μοι τοσουτονί· σκύτη τοσαῦτα πωλῶν ἔδωκασ ἤδη τουτῳὶ κάττυμα παρὰ σεαυτοῦ ταῖσ ἐμβάσιν φάσκων φιλεῖν; οὐ δῆτα μὰ τὸν Ἀπόλλω. ἔγνωκασ οὖν δῆτ’ αὐτὸν οἱο͂́σ ἐστιν; ἀλλ’ ἐγώ σοι ζεῦγοσ πριάμενοσ ἐμβάδων τουτὶ φορεῖν δίδωμι. κρίνω σ’ ὅσων ἐγᾦδα περὶ τὸν δῆμον ἄνδρ’ ἄριστον εὐνούστατόν τε τῇ πόλει καὶ τοῖσι δακτύλοισιν. οὐ δεινὸν οὖν δῆτ’ ἐμβάδασ τοσουτονὶ δύνασθαι, ἐμοῦ δὲ μὴ μνείαν ἔχειν ὅσων πέπονθασ; ὅστισ ἔπαυσα τοὺσ βινουμένουσ, τὸν Γρύττον ἐξαλείψασ. οὔκουν σε δῆτα ταῦτα δεινόν ἐστι πρωκτοτηρεῖν παῦσαί τε τοὺσ βινουμένουσ; κοὐκ ἔσθ’ ὅπωσ ἐκείνουσ οὐχὶ φθονῶν ἔπαυσασ, ἵνα μὴ ῥήτορεσ γένωνται. τονδὶ δ’ ὁρῶν ἄνευ χιτῶνοσ ὄντα τηλικοῦτον οὐπώποτ’ ἀμφιμασχάλου τὸν Δῆμον ἠξίωσασ χειμῶνοσ ὄντοσ· ἀλλ’ ἐγώ σοι τουτονὶ δίδωμι. τοιουτονὶ Θεμιστοκλῆσ οὐπώποτ’ ἐπενόησεν. καίτοι σοφὸν κἀκεῖν’ ὁ Πειραιεύσ· ἔμοιγε μέντοι οὐ μεῖζον εἶναι φαίνετ’ ἐξεύρημα τοῦ χιτῶνοσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION