Aristotle, Agon, trochees

οἶδ’ ἐγὼ τὸ πρᾶγμα τοῦθ’ ὅθεν πάλαι καττύεται. εἰ δὲ μὴ σύ γ’ οἶσθα κάττυμ’, οὐδ’ ἐγὼ χορδεύματα, ὅστισ ὑποτέμνων ἐπώλεισ δέρμα μοχθηροῦ βοὸσ τοῖσ ἀγροίκοισιν πανούργωσ, ὥστε φαίνεσθαι παχύ, καὶ πρὶν ἡμέραν φορῆσαι μεῖζον ἦν δυοῖν δοχμαῖν. νὴ Δία κἀμὲ τοῦτ’ ἔδρασε ταὐτόν, ὥστε κατάγελων πάμπολυν τοῖσ δημόταισι καὶ φίλοισ παρασχεθεῖν· πρὶν γὰρ εἶναι Περγασῆσιν ἔνεον ἐν ταῖσ ἐμβάσιν.