Aretaeus, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΧΡΟΝΙΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ιγ’. Περὶ Ἐλέφαντοσ.

(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΧΡΟΝΙΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ιγ’. Περὶ Ἐλέφαντοσ.)

Ὕδρωψ ἀτερπὲσ μὲν ἐσιδεῖν πάθοσ, χαλεπὸν δὲ καὶ παθεῖν. διαδιδρήσκουσι γὰρ τόδε πάγχυ παῦροι ὑπ’ εὐτυχίησ, καὶ θεῶν μᾶλλον ἢ τέχνησ· τὰ γὰρ μέζονα πάντα ἰῶνται μοῦνοι θεοί. ἢ γὰρ ἐν σπλάγχνῳ καιρίῳ νόσημα φωλεῦσαν ἔτρεψε ἐσ καχεξίην τὸ πᾶν, ἢ τὸ ξύμπαν σκῆνοσ λοιμοῦ κατάρξαντοσ ἐσ κακοχυμίην ἤμειψε τὰ σπλάγχνα · εὖτε ἀλλήλοισι ἄμφω ἐσ τὸ κακὸν ξυντιμωρέει, ἀσινὲσ δὲ οὐδὲν, ἐξ οὗπερ καὶ σμικρὴ τῇ φύσι γίγνοιτο ἂν ἐπικουρίη· ἔστι δὲ ἐσ ἐπομβρίην Ῥεῦμα ψυχρὸν, παχὺ, ὁκοῖον ἡ ὀμίχλη τῷ παντί. ἢ τροπὴ ὑγρῆσ καὶ ψυχρῆσ αἰτίησ, ἐσ τοιήνδε ἕξιν ἑτεροιούσησ τὸν ἄνθρωπον. οὐ γὰρ τὸ ἐν τῇ κολίῃ τῇ κάτω ἁλιζόμενον ὑγρὸν ὕδρωπα καλέομεν, ἐπεὶ οὐδὲ τὸ πάθοσ τῇδέ ἐστι, ἀλλ’ ὅτε ξυμπαρομαρτέει τῇ νούσῳ ὁ ὄγκοσ, τὸ οἶδοσ, ἡ χροιὴ, ἠδὲ ἐσ τὸ ὕδωρ ξυντήκουσα ἕξισ, ὕδρωψτέ ἐστι καὶ καλέεται. κἢν γὰρ ἐκραγῇ κοτε τὸ ὕδωρ αὐτομάτωσ ἔξω, ἢ ταμών τισ τὸ ὑποχόνδριον ἐκχέῃ, ἐφ’ ἕδρησ ἐάσι οἱ ὑδρωπιώδεεσ . ἡ μὲν οὖν πρωτίστη αἰτίη καχεξίη. Ἰδέαι δὲ πλεῦναι, ἧσ ἀτὰρ ὄνομα ἕτερον καὶ ἕτερον. ἢν μὲν γὰρ ἡ παρέγχυσισ ἔνυγροσ ἐν τῇσι λαγόνεσι ἐμπλώῃ, καὶ ἀπὸ τῆσ πρήσιοσ ἐν τοῖσι πατάγοισι δοκέῃ πωσ τυμπάνῳ, τυμπανίησ κικλήσκεται. ἢν δὲ ὕδωρ ἅλισ ἐσ τὸ περιτόναιον ἐμπεριέχηται, ἐμπλώῃ δὲ τῷ ὑγρῷ τὰ ἔντερα, καλέομεν ἐπίκλησιν ἀσκίτην. ἢν δὲ αἱ λαγόνεσ μὲν μηδὲν τουτέων ἴσχωσι, τὸ πᾶν δὲ παροιδαίνῃ σκῆνοσ, ἢν μὲν ἐπὶ λευκῷ φλέγματι καὶ παχέϊ καὶ ψυχρῷ, φλεγματίησ καλέεται. ἢν δὲ ἐσ χυμὸν αἱμάλωπα, ὑδατώδεα, λεπτὸν, συντακῶσι αἱ σάρκεσ, ἀνὰ σάρκα γίγνεται ὕδρωψ· κακὴ μὲν ἡ ἑκάστου ξύστασισ. κακίων δὲ πολλόν τι ἡ τῶνδε ἐπιμιξίη. τῶνδε γὰρ ἀμφὶ τὰσ λαγόνασ εἷσ ἑνὶ τῶν ἀνὰ τὸ πᾶν ξυμβῇ γέ κοτε· χαλεπώτατοσ δὲ, ἢν ὁ τυμπανία σ τῷ ἀνὰ σάρκα μιχθῇ. καὶ γὰρ ἰδίῃ τῶν μὲν ἀμφὶ τὰσ λαγόνασ, ἀσκίτου τυμπανίασ χερείων, τῶν δὲ ὅλου τοῦ σκήνεοσ ὁ λευκοφλ εγματίασ τοῦ ἀνὰ σάρκα μείων· ἐπιεικὴσ μὲν ὦν, ἐν ἀπελπίστοισι, ἢν ὁ μείων ξυστῇ τῷ μείονι· κακίων δὲ εἴ τισ τῶν μειόνων ἑνὶ τῶν μεζόνων ἐσ τὠυτὸ ξυμβῇ· ἢν δὲ ἐσ ἄκρασ ἡ μίξισ ἅμ’ ἥκηται δυοῖν μεγάλοιν, μέζον κακὸν τὸ ἔκγονον. Σημεῖα δὲ μέγιστα καὶ Ῥήϊστα ἰδεῖν καὶ θιγέειν καὶ εἰσακοῦσαι · ἐπὶ μὲν τῷ ἀσκίτῃ ἰδέειν ὄγκον ἐν τῇσι λαγόσι, οἶδοσ ἀμφὶ τὼ πόδε· πρόσωπα δὲ καὶ βραχίονεσ καὶ τὰ ἄλλα ἰσχνὰ, οἰδέουσι ὄρχιέσ τε καὶ πόσθη, καὶ ὁ ξύμπασ καυλὸσ σκολιὸσ ἐξ ἀνίσου τοῦ οἴδεοσ. θίγειν ἠδὲ ἐρείσαν τά πη τὴν χεῖρα κατὰ λαγόνα εἰσωθεῖν· τὸ γὰρ ὑγρὸν ἐπὶ τὰ ἄλλα μέρεα μεταρρέει· ἀτὰρ καὶ ἐν τῇσι τοῦ ἀνθρώπου τῇδε ἢ τῇδε ἐπιστροφῇσ ι, ἐσ τὰσ μετακλίσιασ τὸ ὑγρὸν, ὄγκον τε καὶ κλύδωνα ποιέει, ἐσακούειν τε καὶ τοῦ κλύδωνοσ· ἀλλὰ κἤνπη τὸν δάκτυλον ἐρείσῃσ, ὁ χῶροσ γίγνεται κοῖλοσ, ἐσ χρόνον τε πουλὺν μίμνει κοῖλοσ. τάδε μὲν τὰ ἀσκίτου. Τυμπανίησ δὲ πρὸσ τῇ τοῦ ὄγκου θέῃ καὶ ἀκοῦσαί ἐστι δονέων. ἢν γὰρ πατάξῃσ τῇ χειρὶ, τὸ ἐπιγάστριον δονέει, οὐδὲ μεταχωρέει τὸ πνεῦμα ἐν τῇσι ἐπιστροφῇσι. πνεῦμα γὰρ, κἢν μετακλιθῇ τὸ ἀμπέχον ἄνω τε καὶ κάτω, ἴσον πάντη μένει· ἢν δὲ ἐσ ὀμίχλην καὶ ὕδωρ τρέπηται τὸ πνεῦμα, [1καὶ γὰρ ἀσκίτησ ἀπὸ τυμπανίου,]1 ἀμείβεται μὲν, ἢν μὴ ἐσ τέλοσ τραπῇ κοτε, ἡμιτελὴσ μεταρρέων. Ὁδὲ ἀνὰ σάρκα ἠδὲ τοῦ λευκοῦ φλέγματοσ, τὰσ μὲν λαγόνασ ἰόχοσι κενεὰσ, οἰδαλέο ἐάσι καὶ πρόσωπα καὶ βραχίον ασ· ἀτὰρ ἠδὲ ὁκόσα τοῖσι ἄλλοισι κενεὰ, τοῖσδε γίγνεται πλήρεα φλέγμα μεν γὰρ λευκὸν ἐπὶ τῷ λευκῷ φλεγματίᾳ συνίσταται , ψυχρόν τε καὶ παχύ· τοῦδε ἐμπίπλαται τὸ πᾶν, οἰδαίνει δὲ τὸ πρόσωπον, αὐχήν τε καὶ βραχίονεσ· παχὺ δὲ τὸ ἐπιγάστριο ν ἀπὸ τοῦ οἴδεοσ· μαζοὶ δὲ ἐσ ὄγκον αἴρονται, ὁκόσοι νέοι ἀκμὴν ὄντεσ ἐν εὐτυχίῃ τῆσ ἡλικίησ · ἐπὶ δὲ τῷ ἀνὰ σάρκα τηκεδὼν τῆσ σαρκὸσ ἐσ χυμὸν σαρκοει δέα , ἰχώρτε αἱμάλωποσ, ὁκοῖοσ Ῥέει ἀπὸ ἐντέρων ἕλκεσι· τοιόσδε καὶ ἐπὶ θλάσμασι ἀπὸ βάρεοσ ἐμπεσόντοσ, ἢν τάμῃσ τι ἐπιπολῆσ, ὁ χυμὸσ ἐκρέει· ἡ δὲ τῶν δυοῖν ἐπιμιξίη ἀμφοῖν ἴσχει τὰ σημήϊα. Ξύμπασι δὲ ὁμοῦ ξύνεστι, ὦχροσ, δύσπνοια, βὴξ, ἄλλοτε καὶ ἄλλοτε νωθέεσ, ὄκνοσ πουλὺσ, ἀπόσιτοι · ἢν δέ τι προσαίρωνται, κἢν βραχὺ καὶ ἄφυσον, φυσώδεεσ, διατάσιεσ ὡσ ἀπὸ πλησμονῆσ· ἄνικμοι, διὸ οὐδὲ ἐπὶ λουτροῖσι ἰκμαλέοι. λευκοὶ, γυναικώδεεσ· οἱ δὲ ἀνὰ σάρκα, μελάγχλωροι, μελανόφλεβεσ. ἀσκίτῃσι μὲν καὶ τυμπανίῃσι ἐπιφανέεσ καὶ ἐν προσώπῳ καὶ καρποῖσι καὶ ἐπιγαστρίῳ. ἐπὶ δὲ τοῖσι ἀνὰ σάρκα καὶ τῷ φλεγματίῃ οἴδεϊ ἅπαντα κρύπτεται, ὕπνοι βαρέεσ, νωθροὶ, σμικροὶ, ἀψυχίη, σμικρολογίη, φιλοζωί̈η. καρτερίη οὐκ ἀπ’ εὐθυμίησ καὶ εὐελπιστίησ ὅκωσ τοῖσι ἐν εὐτυχίῃ, ἀλλ’ ἐξ αὐτέου τοῦ πάθεοσ· οὔτι φατὸν τὴν αἰτίην, θωυμάσαι δὲ τόδε μέγα, ἐπὶ μέν γε ἄλλοισι οὐ πάμπαν ὀλεθρίοισι οἱ νοσέοντεσ ἄθυμοι, κατηφέεσσ, ἐράται τοῦ θανάτου · ἐπὶ δὲ τισι εὐέλπιδεσ καὶ φιλόζωοι γίγνονται. ἄμφω δὲ τὰ ἐναντία τίκτουσι αἱ νοῦσοι. Γίγνεται ὕδρωψ καὶ ἐξαπίνησ κοτὲ ἐπ’ ἀθρόῃ ψυχροποσίῃ, ἢν ὑπὸ δίψιοσ· χανδὸν πολὺ ψυχρὸν ἐγχέ ὕδωρ, οἶτα τὸ ὑγρὸν ἐσ περιτόναιον ἐνεχθῇ δι’ ἃ δὲ τῇσ͵ʹ κοιλίῃσι τὸ ἔμφυτον θερμὸν κατεψύχθη, ἔπειτα εἰσ τοὺσ κενεῶνασ σταγόνεσ ἐκρέουσι, αἳ πρόσθεν εἰσ διαπνοὴν ἐξηερούμεναι διεφοροῦντο. τόδε οὖν εἰ γίγνεται, Ῥηϊτέρη ἡ τ ῶνδε ἰήσισ, πρίν τι τῶν σπλάγχνων ἢ ὅλον τὸν ἄνθρωπον παθεῖν. ἀτὰρ ἠδὲ ἔδεσμα φυσῶδεσ καὶ ἀπεψίη καὶ βούπρηστισ ἔτεκον ὕδρωπασ. Ἔστι δὲ ξυνὸν πάντων τὸ κακὸν, ἀνδρῶν, γυναικῶν, ἡλικίησ πάσησ, ὁκόσον ἄλλοι ἐσ ἄλλο εἶδοσ ἐάσι ὡραῖοι, ἀνὰ σαρκα παῖδεσ ἠδὲ τοῦ λευκοῦ φλέγματοσ· νέοι δὲ μέχρι ἀκμῆσ, οἱ κατὰ λαγόνασ πλήσμιοι · γέροντεσ μὲν πάντα παθέεειν ἐτοῖμοι, ἀπόθερμοι· ψυχρὸν γὰρ τὸ γῆρασ· ἀλλ’ ἐσ ὑγροῦ πλῆθοσ ἐάσι ἀναίτιοι. τοῖσδε οὖν τυμπανίησ ξυνήθησ. Ἅπαντα μὲν οὖν πονηρὰ τὰ εἴδεά ἐστι· ὕδρωψ γὰρ πάντων τῶν νοσημάτων κακόν· ἀλλὰ τουτέων λευκοφλεγματίησ μὲν εὐηθέστεροσ. πολλὴ γὰρ καὶ ποικίλη ἐπὶ τοῦδε ἡ εὐτυχίη ἱδρῶτοσ ἢ οὔρων, ἢ κοιλίη κοτὲ ἐπ’ αὐτέοισ κατερράγη, λυομένησ ἤδη τῆσ τοῦ ὕδρωποσ ἕξιοσ. χαλεπὴ δὲ τυμπανίησ, καὶ τοῦδε ὁ ἀνὰ σάκρα μᾶλλον· τὸν δὲ ἰητρὸν ἐν τῷδε πάθεϊ ὅλον χρὴ τὸν ἄνθρωπον ἀλλάξαι. τόδε μέντοι οὐδὲ θεοῖσι Ῥηί̈τερον. Ὑδεριᾷ δὲ καὶ ἐν σμικρῷ κοτε ἄνθρωποσ, ἢ κεφαλὴν ἐπὶ ὑδροκεφάλῳ , ἢ πνεύμονα μοῦνον, ἢ ἧπαρ, ἢ σπλῆνα, καὶ ἐπὶ γυναικῶν ὑστέρη. καὶ τῶν ἄλλων ἥδε εὐαλθεστέρη. ἢν γὰρ τὸ στόμιον ἀνῇ ἐκ τῆσ πρόσθεν μύσιοσ, ὑγρὸν μὲν εἰ ἔχοι, ἐκχέει ἔξω. ἢν δὲ πνεῦμα, ἐξεφυσήθη τόδε· ἢν δέ τι ἀνὰ σάρκα ἡ ὑστέρη πάθῃ, ὡσ ἐπίπαν ὅλη ἡ ἄνθρωποσ ὑδεριᾷ. Ἰδέη τισ ἑτέρη ὕδρωποσ ἥδε γιγνώσκεται, κύστιεσ σμικραὶ, συχναὶ, πλήρεεσ ὑγροῦ, ἐγκέονται τῷ χωρίῳ ἔνθα ὁ ἀσκίτησ ξυνίσταται · ἀτὰρ ἢν ἐμπλέωσι τῷ πολλῷ ὑγρῷ· τέκμαρ δέ· ἢν γὰρ τετρήνασ τὸ ἐπιγάστριον ἐκχέῃσ ἐπὶ βραχείῃ φορῇ τοῦ ὑγροῦ, ἔνδοθεν ἂν ἐπέφραξεν ἡ κύστισ, κἢν τὸ ὄργανον διώσῃ, αὖθισ ἐκρέεει · τόδε μέντοι τὸ εἶδοσ οὐκ εὐήθεσ. πόθεν γὰρ ἂν ἐκπέσωσι αἱ κύστιεσ, ὁδὸσ οὐκ εὔποροσ· λόγοσ δὲ μετεξετέροισι ὅτι ἧκόν κοτε δι’ ἐντέρων τοιαίδε κύστιεσ · ἐγὼ δὲ οὐκ ὤπωπα, διὰ τόδε νῦν οὐδὲν γράφω· οὐδὲ γὰρ περὶ αὐτέων ὅ τι λέξω ἔχω· εἴτε γὰρ ἐκ τοῦ κώλου, ἢ τῆσ γαστρὸσ ἡ φορὴ, τίσ ὁ τρόποσ τῆσ ξυστάσιοσ; ὁδὸσ γὰρ ἐσ ἔξοδον ἁπάντων δι’ ἕδρησ εὔροοσ· ἡ δὲ αὐτοῦ τοῦ ὑγροῦ τῆσ ἐν λαγόνι ξυλλογῆσ, ἄπιστοσ ἡ τῶν ἐντέρων Ῥαγή. οὐ γὰρ ἀσινὲσ οὐδ’ ἀνώλεθρον τρωθὲν ἔντερον. Θώϋμα τὸ διαβήτεω πάθοσ, οὐ κάρτα ξύνηθεσ ἀνθρώποισι · σαρκῶν καὶ μελέων ἐσ οὖρον ἡ ξύντηξισ· ὑγρὴ καὶ ψυχρὴ, ὅκωσ ἐν ὕδρωψι, αἰτίη. ὁδὸσ δὲ ἡ ξυνήθησ, νεφροί τε καὶ κύστισ. οὐ γὰρ διαλείπουσι οὐρέοντεσ, ἀλλὰ ὅκωσπερ ἐξ ἀφέσιοσ ὀχετῶν ἄπαυστοσ ἡ φορή. χρονίη μὲν ἡ τῆσ νούσου φυὴ, μακρῷ κυί̈σκεται χρόνῳ· βραχύβιοσ δὲ ὥνθρωποσ, ἢν ἡ κατάστασισ τελεσθῇ · ὀξείη γὰρ ἡ τηκεδὼν, ταχὺσ δὲ ὁ θάνατοσ, ποτὶ καὶ βίοσ αἰσχρὸσ καὶ ἐπίπονοσ· δίψοσ ἀκρατέσ · πολυποσίη ἀνισόμε τροσ οὔροισι πολλοῖσι · πλεῖον γὰρ ἐκρεῖ τὸ οὖρον, καὶ οὐκ ἂν ἐπίσχοι τισ αὐτέουσ, οὔτε πίνοντασ οὔτε οὐρέοντασ. ἢν δὲ ἐπ’ ἀκαρὲσ ἀντίσχωσι, ἢν μὲν τοῦ πιεῖν, ἄνικμοι μὲν τὸ στόμα, αὐαλέοι δὲ τὸ σκῆνοσ· τὰ δὲ σπλάγχνα καίεσθαι δοκέουσι, ἀσώδεεσ, ἄποροι, οὐκ ἐσ μακρὸν θνήσκουσι· πυριφλεγέεσ δίψαι. ἀπουρέειν δὲ τίσ ἂν ἐπίσχοι τρόποσ; ἢ τίσ αἰσχύνη πόνου κρέσσων; ἀλλὰ κἢν ἐσ μικρὸν ἐγκρατέεσ γένωνται, παροιδέουσι ὀσφὺν, ὄρχιασ καὶ ἰσχία· κἢν ἀνῶσι, ἐκχέουσι μὲν τὸ οὖρον ἁλέν· τὰ δ’ ἐποιδέον τα ἐξαρύεται. ξυνδίδοται γὰρ ἐσ κύστιν ἡ πλημμύρα. Κἢν μὲν τελεσθῇ τὸ κακὸν, εὔσημον · ἐπὴν δὲ μέλλῃ, ἄνικμοι τὸ στόμα, σίαλοσ λευκὸσ, ἀφρώδησ, ὅκωσ ἀπὸ δίψεοσ, καὶ οὐδέκω δίψοσ, ὑποχονδρίων βάροσ· αἴσθησισ ἀπὸ τῆσ γαστρὸσ ἐσ κύστιν θέρμησ, ἢ ψύξιοσ, ὅκωσ πρόσοδοσ παρέοντοσ τοῦ νοσήματοσ ἀτὰρ ἠδὲ οὐρέουσι τοῦ ξυνήθεοσ μικρόντι μᾶλλον· δίψοσ τε, ἀλλ’ οὐδέκω μέγα. Ἢν δὲ ἐπὶ μᾶλλον αὔξηται, θέρμανσισ μικρὴ μὲν, δακνώδησ δὲ, ἐνίζουσα τοῖσι σπλάγχνοισι· ἐπιγάστριον Ῥυσσοὶ, ἐπίφλεβοι, ἰσχνοὶ δὲ τὴν ὅλην ἕξιν, εὖτε καὶ ἡ οὔρησισ καὶ τὸ δίψοσ ἐπαυξέα γίγνεται ἤδη κοτέ· κἢν ἐσ ἄκρον τὸν καυλὸν ἡ συναίσθησισ φανῇ, εὐθὺσ οὐρέουσ ι. τῇδέ μοι δοκέει καλέεσθαι διαβήτησ ἐπίκλησιν, ὁκοῖόντι διαβήτησ ἐὼν, οὕνεκεν ἐν τῷ σκήνεϊ τὸ ὑγρὸν οὐ μίμνει, ἀλλὰ ὅκωσ διαβάθρσῃ τῷ ἀνθρώπῳ ἐσ ἔξοδον χρέεται. διαρκέουσι δὲ ἐσ χρόνον τινὰ, εἰ καὶ μὴ κάρτα πολλὸν, ὅτι πινεῦντσ οὐρέουσι, τηκεδὼν δὲ γίγνεται δεινή· οὔτε γάρ τι ἐκ τῆσ πόσιοσ μέγα ἐσ τὸ σκῆνοσ ἔρχεται, καὶ ξυναπέρχεται τῶν σαρκῶν ἐσ τὰ οὖρα μυρία. Αἰτίη δὲ, ὀξεῶν νούσων τισ ἀπέσκηψεν ἐσ τόδε, καὶ ἐν κρίσι κρύβδην τὸ κακόηθεσ ἐγκατέλιπον αἱ νοῦσοι. οὐκ ἀδόκητον καὶ δηλητήριόν κοτε τήνδε τὴν αἰτίην ἴσχειν τῶν ὁκόσα κύστι καὶ νεφροῖσι ἐνσκήπτει· ἀτὰρ εἰ ἐδάκη τισ ὑπὸ τῆσ διψάδοσ, τοιήδε τοῦ ἕλκεοσ ἡ πάθη· διψὰσ δὲ τὸ ἑρπετὸν θηρίον, ἢν δάκῃ τινὰ, ἄσχετον δίψοσ ἐξάπτει. πίνουσίτε ἄδην οὐκ ἐσ δίψεοσ ἄκοσ, ἀλλ’ ἐσ τὴν τῆσ κοιλίησ πλημμύραν ἀκορίῃ ποτοῦ· ἢν δὲ ἀλγέῃ τισ περιτάσι τῆσ κοιλίησ, καὶ ἀχθέῃ, καὶ τὸ ὑγρὸν ἐπίσχῃ ἐσ μικρὸν, αὖθισ ἄδην πίνουσι διψῶντεσ, καὶ ἥδε τῶν κακῶν ἡ ἀμοιβή. συντιμωρέει γὰρ ἀλλήλοισι δίψοσ καὶ ποτόν. ἄλλοι δὲ οὐκ οὐρέουσι. οὐδέ τισ ἄλλη τοῦ πινομένου διαπνοή. τοιγαροῦν ἀκορίῃ μὲν τοῦ ποτοῦ, πλημμύρῃ δὲ ὑγροῦ, περιτάσι δὲ τῆσ κοιλίησ, ἐξερράγησαν ἀθρόωσ. Νεφροὶ τὴν φυὴν μὲν ἀδενώδεεσ, χροιὴν δὲ ἐρυθρότεροι, ὁκοῖόν τι ἧπαρ, μᾶλλον ἢ μαζοὶ καὶ ὄρχιεσ. καὶ γὰρ καὶ οἵδε ἀδένεσ, ἀλλὰ λευκότεροι . σχῆμα δὲ διδύμοισι ἴκελοι, πλατέεσ μᾶλλον ἐάσι ἅμα καὶ καμπύλοι. κοιλίαι δὲ σμικραὶ ἠθμοειδέεσ ἐσ τὴν τῶν οὔρων διήθησιν. ἐκπεφύκασι δὲ ὀχετοὶ νευρώδεεσ , ὁκοῖόν τι αὐλοὶ ἀφ’ ἑκατέρου. ἐμπεφύκασι δὲ οἵδε τοῖσι ὤμοισι τῆσ κύστιοσ ἑκάτερθεν. ἴση δὲ τῶν οὔρων ἀπὸ νεφρῶν ἡ ὁδὸσ ἐσ κύστιν. Ἀμφὶ δὲ τήνδε, τοὺσ νεφροὺσ, καὶ τοὺσ πόρουσ τούσδε, πολλὰ καὶ ποικίλα γίγνεται πάθεα, τὰ μὲν ὀξέα, ἐν αἱμορραγίῃ καὶ πυρετοῖσι, καὶ φλεγμονῇσι κτείνον τα, ὁκόσα μοι λέλεκται· τὰ δὲ χρόνια τηκεδόνι λύοντα τὸν ἄνθρωπον, ἀνώλεθρα μὲν, ἀναλθέα δὲ καὶ ξυναποθνήσκοντα· χρόνια οὖν, ἀποστάσιεσ , ἕλκεα, λίθων γέννα, αἱμορροί̈δεσ. ἕλκεα μὲν ἐξ ἀποστάσιοσ μήκιστα, ἠδὲ δυσαλθέ απάντα τοῦ ἀνθρώπου. Τῶν λίθων δὲ χρονίη μὲν ἡ γέννα· ὀδυνώδεεσ σφηνώσιεσ. οὐ γὰρ Ῥηί̈στη ἡ διέξοδοσ· χαλεπὴ δὲ πρὸσ τοῖσι καὶ ἡ τῶν οὔρων ἐπίσχεσισ. ἀλλ’ εἰ εἰσὶ πολλοὶ σμικροὶ, ἀλληλουχίῃ μίμνουσι, ἢ εἷσ μέγασ ἐμφραχθῇ, καὶ ἐπ’ ἀμφοῖντοῖν νεφροῖν ξυμβῇ τάδε, ἐσ οὔρων σχέσιν καὶ διάτασιν, ὀλιγήμεροι θνήσκουσι. εὖ γε μέντοι ἡ φύσισ ἐπιμήκεα καὶ ἰσομεγέθεα τοῖσι οὐρητῆρσι τὴν κοιλίην τῶν νεφρῶν τεύξασα, σμικρὸν ἄρα μέζονα, ὅκωσ ἂν, ἢν ἄνω συστῇ λίθοσ, Ῥηί̈στην ὁδὸν τὴν ἐσ κύστιν ἴσχῃ. διὰ τόδε καὶ ἐπιμήκεεσ οἱ λίθοι γίγνονται· πρὸσ γὰρ τοῖσι οὐρητῆρσι τὰ πολλὰ πήγνυνται· καὶ ὁκόσοι τῇδε ἐσ πάχοσ ἄνισοι, λεπτοὶ μὲν ἐάσι τὰ πρόσω, διὰ τοὺσ οὐρητῆρασ στενοτέρουσ ἐόντασ· παχέεσ δὲ τὰ ὀπίσω διὰ τὸ τοὺσ νεφροὺσ κάτω Ῥεῖν. ἐγγίγνονται δὲ τοῖσι νεφροῖσι μοῦνον, ἀλλὰ τοῖσι διαπύροισι. οὐδὲ ἕδρην γὰρ ἐν τοῖσι οὐρητῆρσι οὐκ ἴσχουσι οἱ λίθοι, ἀλλὰ τὰ ψαμμία σὺν τοῖσι οὔροισι κάτω διαπλέει · τάπερ καὶ σημήϊα καὶ ὕλη τοῦ πάθεοσ γίγνεται· ἢν δὲ ἐμφραχθῇ κοτε τῇ κοιλίῃ μέζων τελεσθεὶσ , πόνοι τῆσ ὀσφύοσ ἀμφὶ τὰσ ψόασ μέσφι τῶν μέσων πλευρέων. πολλοῖσι γοῦν ἀπάτη πόνου, ὡσ ἀπὸ πλευρίτιδοσ· βάροσ ἰσχίου, κατὰ Ῥάχιν δυσκαμπέεσ ὡσ ξυννεῦσαι χαλεπῶσ· ἐπώδυνοι στρόφοι, βαρέεσ, ἀνείλυστοι . τὸ γὰρ ἔντερον ἑλικοειδέσ . ἢν καὶ πλημμύρῃ τὸ οὖρον, καὶ διατάσιεσ, προθυμίη ἀπουρήσιοσ ὅκωσπερ ὠδίνων. φυσώδεεσ, ἀδιέξοδοι δὲ αἱ φῦσαι· πυρετοὶ δακνώδεεσ, ἐπίξηροι. αὐαλέη μὲν γλῶσσα, ξηρὴ δὲ ἡ κοιλίη· ἰσχνοὶ, ἀπόσιτοι · κἤν τι προσαίρωνται, οὔτε πέψαι οὔτε ἀναλαβεῖν Ῥηί̈διοι. ἢν δὲ ἐσ τὸν οὐρητῆρα ὁ λίθοσ ἐμπέσῃ, βρασμὸσ ὡσ ἀπὸ Ῥίγεοσ, αἴσθησισ τοῦ λίθου ὁδοιπορέοντοσ ξὺν ὠσμῷ βιαίῳ· κἢν ἐσ τὴν κύστιν ἐμπέσῃ, οὔρων ἅλισ ὑδατωδέων ἔκχυσισ, κοιλίησ ἔξοδοι φυσώδεεσ, στομάχου κατάστασισ , ἐρεύξιεσ, ἀνάπαυσισ τῶν πρόσθεν κακῶν· προσεχύθη κοτὲ καὶ πρὸσ τῶν οὔρων αἷμα, ἀναδορῇ τοῦ πόρου· ἀγωνίη δὲ δευτέρη τοῦ λίθου ἡ διὰ τοῦ καυλοῦ διέξοδοσ. ἢν γὰρ μέζων τῆσ οὐρήθρησ ἐῄ, ἐνίσχεται πολλὸν χρόνον, καὶ πλημμυρεῖ ἡ κύστισ, καὶ ἰσχουρίη νῦν ἐπαλγεστέρη· ξὺν γὰρ τῇδε καὶ οὐρητῆρεσ πίμπρανται· χαλεπωτάτη δὲ ἡ τῶν σκολιῶν ἔξοδοσ. καὶ γὰρ ἀγκιστροει δέασ ὤπωπα, καὶ ἐπὶ τοῖσ πόροισ ἐπιπωρώσιασ. ἐπιμήκεεσ δὲ τὰ πολλὰ διαπλασσόμενοι ὑπὸ τῆσ τῶν πόρωνἴξιοσ. χροιῇ δὲ ἄλλοι μὲν λευκοὶ, ἀργιλώδεεσ , τὰ πολλὰ παιδίοισι· ἄλλοι δὲ ξανθοὶ, κροκοειδέεσ, γέρουσι, οἷσί περ καὶ ἐν νεφροῖσι οἱ λίθοι ξυνήθεεσ. ἐν κύστι γὰρ παιδίοισι μᾶλλον. διτταὶ δὲ αἱ αἰτίαι τῆσ πήξιοσ. γέρουσι μὲν τὸ σῶμα ψυχρὸν, παχὺ τὸ αἷμα· ψυχρὸν δὲ τὰ πάχεα θᾶσσον πήγνυσι. τέκμαρ δὲ, τῶν ὑδάτων τῶν θερμῶν φύσι αἱ πηγαί· ἀποψυχθέντα γὰρ, εἰσ πωρωειδέα λίθον πήγνυται. παιδίοισι δὲ πολλὸν ὑπὸ τοῦ αἵματοσ τὸ ἰλυῶδεσ ἑψηθὲν, γενέσιοσ, ὅκωσ πῦρ, τὴν ἕδρην ἴσχει. Λίθων μὲν οὖν ἀμφὶ γενέσιοσ τοιάδε πάθη. μετεξέτεροι ἐν περιόδοισι οὐρέουσι αἷμα· τοῖσι ἀπὸ αἱμορροί̈δων ἰκέλη ἥδε ἡ ξυμφορή · ὁμοίη δὲ καὶ ἡ τοῦ σκήνεοσ κατάστασισ, ἔξωχροι, νωθροὶ, ἄπρηκτοι, ἀπόσιτοι, ἄπεπτοι · κἢν μὲν ἐκκριθῇ, ἔκλυτοι, πάρετοι τὰ μέλεα· κεφαλὴν δὲ κοῦφοι καὶ ἐλαφρότεροι· ἢν δὲ ἐσ τὴν περίοδον μηδὲν ἐκρυῇ, κεφαλαλγέεσ, ἀμαυροὶ τὰσ ὄψιασ, σκοτώδεεσ, ἀμφιδινεύμενοι· ἐντεῦθεν ἐπίληπτοι μυρίοι· ἄλλοι οἰδαλέοι, ἀπαχλυούμενοι, ὑδρωπιώδεεσ· ἄλλοι δὲ μελαγχολώδεεσ ἢ παράλυτοι. ἐπισχέσιοσ γὰρ αἱμορροίησ ξυνήθεοσ ἀπότοκατάδε. ἢν μὲν οὖν ἐκρέῃ τὸ αἷμα καθαρὸν, ἀμιγὲσ οὔροισι, τὰ πολλὰ ἐκρέει ἀπὸ κύστιοσ τῶν οὔρων τὸ αἷμα. φέρεταί κοτε καὶ ἀπὸ Ῥήξιοσ τῶν νεφρῶν πολὺ ἀθρόον· ἀτὰρ ἠδὲ πάγον ἴσχει, καὶ γίγνονται θρόμβοι ὡσ ἔξω χυθέν· ἐπάγη κοτὲ καὶ ἐν κύστι, εὖτε ἰσχουρίη γίγνεται δεινή. Ἐπὶ δὲ τῇ Ῥαγῇ ἕλκεα συμβαίνει χρόνια καὶ δυσαλθέα. τέκμαρ δὲ ἐφελκὶσ, ἢ ὑμένιον, εὖτε ἀράχνιον, ἐρυθρὸν ἐκκριθὲν, ἢ πῦον λευκὸν οὐρηθὲν, ἄλλοτε μὲν καθαρὸν, ἀμιγὲσ, ἄλλοτε δὲ οὔροισι ξυμμεμιγμένον· τοῖσδε χρὴ καὶ ἀποστάσιασ διαγιγνώσκειν, ἢν προσγένωνται πυρετοὶ ἐσ ἑσπέρην καὶ Ῥίγεα· πόνοι ἀμφὶ τὴν ὀσφὺν, κνησμοί · ἢν δὲ καὶ ἐκραγῇ, θρόμβοι πυώδεεσ, σαρκοειδέεσ, ἀτὰρ ἠδὲ λευκοῦ πύου ἀπόστασισ· τὰ δὲ ἕλκεα, δακνώδεα, ἄλλοτε μὲν καθαιρόμενα, ἄλλοτε δὲ Ῥυπαρὰὄντα. δηλοῖ δὲ τὸ πῦον, ἀτὰρ ἠδὲ οὖρα κάκοδμα, ἢ ἄνοδμα· ἐάρ μὲν οὖν αἱμορραγίασ τίκτει καὶ ἀποστάσιασ · χειμὼν δὲ καὶ φθινόπωρον, λίθουσ · ἢν δὲ ἐπὶ λίθοισι ἕλκεα γένηται, ἀναλθέεσ μὲν αἱ νοῦσοι, ταχείη τηκεδὼν καὶ θάνατοσ. Τῶν ἐν τῇ κύστι νούσων οὐδὲν εὐήθεσ· τὰ μὲν ὀξέα φλεγμασίῃ καὶ τρώμασι, σπασμῷ καὶ πυρετοῖσι ὀξέσι κτείνοντα· ἕλκοσ δὲ καὶ ἀποστάσιεσ, ἢ παράλυσισ, ἢ λίθοσ μέγασ χρόνια μὲν, ἀναλθῆ δέ. οὔτε γὰρ θρύπτεται, ἢ πόσι, ἢ φαρμακῳ, ἢ ἀμφιθρύπτοιτο, οὔτε ἀσινέωσ τέμνεται. χρὴ γὰρ καὶ τὰ λεπτὰ τῆσ κύστιοσ ξυντάμνειν · τὸ δὲ αὐτῆμαρ ἔκτεινε, ἢ ὀλίγαισ ἡμέρῃσι, σπασμοῖσι καὶ πυρετοῖσι θνήσκουσι· ἢν δὲ μὴ τάμῃσ, εἰσ οὔρων σχέσιν, καὶ πόνοισι, καὶ πυρετοῖσι ἢ τηκεδόσι σμύχεται ὥνθρωποσ · ἢν δὲ μὴ κάρτα μέγασ ὁ λίθοσ ἐῄ, σχέσιεσ μὲν οὔρων ξυνεχέστεραι. ἐσ γὰρ τὸν αὐχένα Ῥηϊδίωσ ἐμπίπτων ἀποέργει οὔρων ἔξοδον. τάμνειν δὲ εἰ καὶ τῶν μεζόνων ἀσφαλέστεροι, ἀλλὰ τέμνεται κύστισ, κἤν τισ τὸν τοῦ θανάτου κίνδυνον ἐκφύγῃ, Ῥυάδοσ γίγνεταί οἱ πάθοσ· κἤν ἀκίνδυνον ἐῄ, ἀλλ’ οὐ φορητὸν ἐλευθέροισι ἀένναον ἐκρέειν οὖρον, κἢν βαδίζῃ, κἢν εὕδῃ, ἀτερπὲσ δὲ ἢν βαδίζῃ. οἱ δὲ κάρτα σμικροὶ τὰ πολλὰ τάμνονται ἀσινέωσ · ἢν δὲ ξυμπεφύκῃ τῇ κύστι λίθοσ, διάδηλοσ μὲν τῇσι μελεδώνεσι , ἀτὰρ οὐδὲ ἀσινεῖσ πόνοισι καὶ βάρεϊ, κἢν ἂν ᾖ δυσουρίησ ἄτερ· ἢν δὲ μὴ, καὶ δυσουρέει. ξύμπαντασ δὲ τοὺσ λίθουσ διαγνοίησ ἂν τῇσι τῶν ψαμμίωνἐν τοῖσι οὔροισι ὑποστάσεσι · ἀτὰρ ἠδὲ πρόκωποιτὰ αἰδοῖα γίγνονται. εὖτε γὰρ ἀπουρέουσι, καὶ ὕπεστι καὶ ὁ λίθοσ, ὀδυνέονται , καὶ ἀμφαφόωσι, καὶ ἕλκουσι τὰ αἰδοῖα, ὅκωσ τὸν λίθον ξὺν τῇ κύστι ἐξαιρεύμενοι· ξυμπαθεῖ δὲ καὶ ἕδρη κνησμώδησ γιγνομένη· προπετὴσ δὲ καὶ ἀρχὸσ βίῃ καὶ ἐντάσεσι, φαντασίῃ ὡσ ἐκκρίσιοσ δῆθεν τοῦ λίθου. ἄμφω γὰρ συγκέονται ἀλλήλοισι ἕδρη τε καὶ κύστισ. ὧν ἑκατέρου πάσχοντοσ πάσχει καὶ θάτερον . . . . διὰ τόδε καὶ ἐπὶ φλεγμασίῃ ἀρχοῦ, ἰσχουρέει κύστισ, καὶ ἐπὶ τῇσι τῆσ κύστιοσ ἀκίσι οὐ διί̈ησιἕδρη, κἢν μὴ ἐπίξηροσ ἡ γαστὴρ ἐῄ. τοῖα μὲν ἄλγεα τὰ λίθων. Αἱμορραγίη δὲ κἢν μὴ κάρτα ὀξέωσ κτείνῃ, χρόνῳ δὲ ἐξέλυσε μυρίουσ · οἱ δὲ ἀπ’ αὐτέησ θρόμβοι, ἰσχουρίῃ ὀξέωσ ὀλέθριοι, ὅκωσπερ οἱ λίθοι· καὶ γὰρ ἢν τὸ αἷμα λεπτόν τε καὶ ξανθὸν καὶ μὴ πάγχυ ᾖ εὐπαγὲσ, ἀλλ’ ἡ κύστισ ἐσ πολλὸν ἀλίζει χρόνον, καὶ ἥδε θερμαίνουσα καὶ ἑψοῦσα πηγνύει, καὶ ὧδε γίγνεται θρόμβοσ. ἰσχουρίη μὲν οὖν δυνατωτάτη κτεῖναι. προσεπιγίγνεται δὲ τουτέοι σι ἄλγοσ ὀξὺ, πῦρ δριμὺ, γλῶσσα ξηρὴ, καὶ ἐπὶ τοῖσδε παράφοροι θνήσκουσι . Ἢν δὲ ἐπὶ τρώματι ἄλγοσ ἐκφανῇ, τρῶμα μὲν ὀλέθριον· τὸ δὲ ἕλκοσ κἢν μὴ ἀρχῆθεν κτείνῃ, πυρετοῖσ ἢ φλεγμον ῇ ἀνήκεστον γίγνεται· λεπτὴ μὲν τὸ πάχοσ κύστισ· νεῦρον δὲ τὴν φυήν· τάπερ οὐδὲ σαρκοῦται οὔτε Ῥηϊδίωσ ἐπωτειλοῦται. ποτὶ καὶ τὸ οὖρον χολῶδεσ, δριμὺ, δακνῶδεσ· τοῦ ἕλκεοσ ἡ ξυνὴ δίαιτα ἤδε ἐν μὲν τῇσι πληρώσεσι διατέταται · ἢν δὲ κενωθῇ, ξυνίζει · πάσχει οὖν ἄρθρου πάθεϊ ἐν ἐκτάσιτε καὶ κάμψι· ἄρθρῳ δὲ οὐκ εὐαλθὲσ ἕλκοσ οὐδέν. Καὶ ἔμπυοσ δὲ ἐξ ἀποστάσιοσ γίγνεται· κύστιοσ σημήϊα, τάπερ ἐπ’ ἄλλοισι · ἐπὶ φλεγμασίῃ γὰρ , καὶ ἐπὶ πυρετοῖσι, καὶ Ῥίγεσι, ἡ ἀπόστασισ· κίνδυνοι οἱ ὠυτοί· πῦον δὲ ἀλλ’ εἰ παχὺ, λευκὸν, οὐ κάκοδμον ἐκδιδοῖ, εὐηθέα τὰ ἀπὸ τῶνδε ἕλκεα· ἢν δὲ ἐπινέμηται, τρυγώδεα, μυξοποιὰ, κάκοδμα οὐρέουσι· τῶν τοιῶνδε οὐ βραδύνει θάνατοσ · δακνώδε α μὲν τὰ οὖρα· ὀδυνηρὰ δὲ ἡ πρόεσισ αὐτῶν, διαί̈σσει δὲ ἡ ὀδύνη μέσφι ἄκρων τοῦ καυλοῦ· βλάπτει δὲ αὐτέουσ πάντα καὶ τἀναντία· καὶ πλησμονὴ καὶ κένωσισ, καὶ ἀργίη καὶ κίνησισ, καὶ λουτρὰ καὶ ἀλουσίη, καὶ τροφὴ καὶ ἀτροφίη, καὶ γλυκέα καὶ ὀξέα, ἄλλων ἄλλα μὲν ὠφελεύντων , ἄλλα δὲ βλαπτόντων, εἰσ ἓν ξυμβῆναι μὴ δυναμένων. Ἀνώλεθρονμὲν ἡ γονόρροια, ἀτερπὲσ δὲ καὶ ἀηδὲσ μέσφι ἀκοῆσ. ἢν γὰρ ἀκρασίη καὶ πάρεσισ τὰ ὑγρὰ ἴσχῃ καὶ γόνιμα μέρεα, ὅκωσ δι’ ἀψύχων Ῥέει ἡ θορὴ, οὐδὲ ἐπίσχειν αὐτέην ἐστὶ οὐδὲ ἐν ὕπνοισι. ἀλλὰ γὰρ ἢν τε εὕδῃ, ἤν τε ἐγρηγορέῃ, ἀνεπίσχετοσ ἡ φορὴ, ἀναίσθητοσ δὲ ἡ Ῥοὴ τοῦ γόνου γίγνεται· νοσέουσι δὲ καὶ γυναῖκεσ τήνδε τὴν νοῦσον, ἀλλ’ ἐπὶ κνησμοῖσιτῶν μορίων καὶ ἡδονῇ προχέεταιτῇσι ἡ θορὴ, ἀτὰρ καὶ πρὸσ ἄνδρασ ὁμιλίῃ ἀναισχύντῳ · ἄνδρεσ δὲ οὐδ’ ὅλωσ ὀδάξονται· τὸ δὲ Ῥέον ὑγρὸν, λεπτὸν, ψυχρὸν, ἄχρουν, ἄγονον. πῶσ γὰρ ζωογόνον ἐκπέμψαι σπέρμα ψυχρὴ οὖσα ἡ φύσισ; ἢν δὲ καὶ νέοι πάσχωσι, γηραλέουσ χρὴ γενέσθαι πάντασ τὴν ἕξιν, νωθώδεασ, ἐκλύτουσ, ἀψύχουσ, ὀκνέοντασ, κωφοὺσ, ἀσθενέασ, Ῥικιουσ, ἀπρηκτουσ, ἐπώχρουσ, λευκοὶσ, γυναικώδεασ, ἀποσίτουσ, ψυχροὺσ · μελέων βάρεα, καὶ νάρκασ σκελέων, ἀκρατεασ, καὶ ἐσ παντα παρέτουσ, ἥδε ἡ νοῦσοσ ὁδὸσ ἐσ παράλυσιν πολλοῖσι γίγνεται. πῶσ γὰρ οὐκ ἂν τῶν νεύρων ἤδη ἡ δύναμισ πάθοι, τῆσ ἐσ ζωῆσ γένεσιν φύσιοσ ἀπεψυγμέ νησ; καὶ ἡμέασ ἄνδρασ ποιέει ζωοῦσα ἡ θορὴ, θερμοὺσ, ἐνάρθρουσ, λασίουσ, εὐφώνουσ, εὐθύμουσ, κραταιοὺσ νοῆσαί τε καὶ Ῥέξαι· δηλοῦσι οἱ ἄνδρεσ. οἷσι δὲ οὐκ ἔνεστι ζωοῦσα ἡ θορὴ, Ῥικνοὶ, ἀσθενέεσ, ὀξύφωνοι, ἄτριχεσ, ἀγένειοι, γυναικώδεισ· δηλοῦσι οἱ εὐνοῦχοι. ἢν δέ τισ ἀνὴρ καὶ ἐγκρατὴσ ἐῄ τῆσ θορῆσ, κραταιὸσ, εὔτολμοσ, ἀλκήεισ μέσφι θηρίων· τέκμαρ δὲ ἀθλητῶν οἱ σαόφρονεσ. καὶ γὰρ καὶ οἱ φύσι τινῶν κρέσσονεσ, ὑπ’ ἀκρασίησ πολλὸν τῶν χειρόνων γίγνονται χερείονεσ. πολλὸν δὲ οἱ φύσι χερείουσ ὑπ’ ἐγκρατί ησ γίγνονται κρεσσόνων κρέσσονεσ . ἀτὰρ οὐδὲ ζῷον ἐξ ἄλλου τευ γίγνεται κραταιὸ ν ἢ θορῆσ. μέγα οὖν καὶ ἐσ ὑγείην, καὶ ἐσ ἀλκὴν, καὶ ἐσ εὐψυχίην, καὶ ἐσ γένεσιν ζωοῦσα ἠ θορή. ἀπὸ σατυριήσεωσ ἐσ γονορροιήσ ἀπόσκηψιν ἡ κατάστασισ. Στόμαχοσ ἡδονῆσ καὶ ἀηδίησ ἡγεμών· καρδίησ καίριον γειτόνευμα ἐσ τόνον καὶ θυμὸν, ἢ ἀθυμίην, τῆσ ψυχῆσ συμπαθείῃ· ἥδε στομάχου πρώτιστα δύναμισ. τάδε μὲν οὖν μοι ἄλλῃ λέλεκται. ἀπότοκοι ἡδονῆσ μὲν, εὐπεψίη , εὐσαρκίη, εὐχροίη τοῦ σώματοσ · ἀηδίησ δὲ τουτέων τἀναντία, κοτὲ καὶ ἀθυμίη μὴ ἔχων τροφὴν, μελαγχολώδεσι δὲ κἀποσιτίη. ἢν οὖν ὅδε νοσέῃ, μῖσοσ καὶ ἀποστροφὴ τῶν γευμάτων, οὐκ ἢν προσαίρωνται μόνον, ἀλλὰ κἢν ἀθέητα μὲν ᾖ τὰ σιτία. ἀναπεμπάζονται δὲ ναυτίῃ, ἢ ἀπορίῃ, ἢ πλάδῳ, ἢ καρδιαλγίῃ · καὶ σιαλοχόοι δὲ, καὶ ἔμετοι ἐνίοισ. κἢν ὁμῶσ τὸ σῶματείρῃ, ἢν γαστὴρ μείνῃ κενεὴ τῶνδε, τόνδε πόνον Ῥηί̈τερον φέρει τῆσ προσάρσιοσ . ἢν δὲ καὶ ὑπ’ ἀνάγκησ κοτὲ ἐσ τὴν ἐδωδὴν ἰῄ, πολλὸν κάκιον ὅδε πόνοσ τοῦ λιμοῦ· ἐν τῷ στόματι λεῆναι ἄλγοσ, καταπιεῖν μέζων ὀδύνη· ἀτὰρ καὶ οὐχὶ πρὸσ μὲν τὰ οἰκεῖα τοιῶσδε · ἐσ δὲ τὰ ἀλλόκοτα χρηστῶσ, ἀλλαγῇ τῶν κατὰ φύσιν ἐσ τὸ ἔμπαλιν· ἀχθηδὼν ἐσ πάντα, καὶ φυγὴ καὶ μῖσοσ σιτίων· ἐπὶ δὲ τοῖσι μεσσηγὺ τῶν ὠμοπλατέων χωρίοισιν ἄλγοσ· πολὺ δὲ καὶ μέζον, ἢν προσφέρωνται καὶ καταπίνωσι · ἄση, ἀπορίη, ὄψιεσ ἀμαυραὶ, ὤτων ἦχοι, βάρεα κεφαλῆσ, νάρκη μελέων. καὶ τὰ γυῖα λύονται · παλμὸσ ἐν τοῖσι ὑποχονδρίοισι, φαντασίη τῆσ Ῥάχιοσ ἐσ τὼ σκέλεε κινευμένησ , ἄλλοτε ἄλλῃ τῇδε κἀκεῖσε φέρεσθαι δοκέουσι, κἢν ἑστήκωσι, κἢν κατακέωνται, ὅκωσ ὑπὸ αὔρησ ἀνέμων κάλαμοι, ἢ δένδρεα · φλέγμα ψυχρὸν, ὑδαρὲσ ἀποβλύζουσι. ἐπὴν δὲ καὶ χολὴ ᾖ πικροχόλοισι, σκοτώδεεσ, ἄδιψοι κἢν ἐπ’ ἐδέσμασι διψῆν δοκέωσι, ἄγρυπνοι, νωθροὶ, νυσταλέοι, οὐχ ὕπνῳ ἀτρεκέϊ · κωματώδεσι δ’ ὁμοιοπαθέεσ, ἰσχνοὶ, ἔξωχροι, ἀσθενέεσ, ἔκλυτοι, λειποδρανέεσ, ἄψυχοι, δειλοὶ, ἡσύχιοι · ἐξαπίνησ δὲ ὀργίλοι · κάρτα μελαγχολώδεεσ. καὶ γὰρ ἐξώκειλάν κοτε ἐσ μελαγχολίην οἱ τοιοίδε. Τάδε μέντοι τῆσ ψυχῆσ, τοῦ στομάχου ἐνδιδόντοσ , εἶναι δεῖ τὴν πάθην· οἱ δὲ δὴ ἄνθρωποι οὐκ εἰδότεσ τὰ ξυμπαθέα μέρεα, ἐφ’ οἷσι τὰ δεινότα τα γίγνεται, τὸν στόμαχον αἴτιον ἡγοῦνται· μέγα δὲ ἐσ πίστιν ὧν λέγω ἡ ξυνάφεια τῆσ καρδίησ, ἔνθα πάντων ἡ ἀρχή. μέσον γὰρ ἐνίζει τῷ πνεύμονι ἡ καρδίη, ἡ δὲ τούτων μεσότησ τὸν στόμαχον συνάπτει · ἄμφω δὲ προσπεφύκασιτῇ Ῥάχι· διὰ τόδε πρὸσ τὴν καρδίην γειτόνημα, καὶ καρδιαλγίη , καὶ τὰ μελαγχολώδεα. Αἰτίαι δὲ τῆσ νούσου, καὶ ἄλλαι μὲν μυρίαι, καιρίη δὲ, πῦον συχνὸν ἀπὸ κοιλίησ διὰ στομάχου χυθέν. ξύνηθεσ δὲ καὶ τοῖσ ὑπό τε ἀνάγκαισ ἐκδεδιῃ τημ ένοισ λεπτῇ καὶ σκληροτέρῃ διαίτῃ, ἀτὰρ καὶ τοῖσι ἐσ παιδείην πονεῦσι, καὶ ἐσ τήνδε τλήμοσι, οἷσι θείησ μὲν μαθήσιοσ ποθὴ, ὀλιγοσιτίη δὲ καὶ ἀγρυπνίη, καὶ μελεδώνη λόγων τε καὶ πρηγμάτων σοφῶν· οἷσι ὑπεροψίη μὲν διαίτησ ἁδρῆσ καὶ ποικίλησ, λιμὸσ δὲ ἡ τροφὴ, καὶ ὕδωρ ποτὸν, καὶ ἐν ὕπνῳ ἀϋπνίη. οἷσι μαλθακὴ μὲν εὐνὴ ἄστρωτοσ χαμαὶ, ἀμφίβλημα δὲ εὐτελὲσ, ἀμπεχόνη ἀραιὴ, τὸ δὲ τοῦδε κράνοσ ὁ κοινὸσ ἀὴρ, πλοῦτοσ δὲ ἐννοίησ θείησ περιουσίη τε καὶ χρῆσισ. τάδε γὰρ αὐτέοισι ἀγαθὰ γίγνεται ἔρωτι παιδείησ · καὶ εἰ προσαίρονται, εὐτελὲσ μὲν σιτίον, οὐδὲ ἐσ κόρον ἐδωδῆσ, ἀλλ’ ἐσ ζωὴν μοῦνον· οὐκ ἐπ’ οἴνῳ θώρηξισ, οὐ θυμηδίη · οὐ Ῥέμβοσ καὶ περίοδοι, οὐ σωμάτων ἄσκησισ, οὐδὲ σαρκῶν περιβολή. τίνοσ γὰρ οὐκ ἂν ἀπάγοι παιδείησ ἔρωσ; πατρίδοσ, τοκήων, κασιγνήτων , ἑωυτῶν μέσφι θανάτου. τοῖσδε οὖν τηκεδὼν μὲν τοῦ σκήνεοσ, ἄχροοι τὴν μορφὴν, καὶ ἐν νεότητι γηραλέοι, καὶ ὑπ’ ἐννοίησ κωφοὶ, ψυχὴν δὲ ἀμειδέεσ, ἀμείλιχοι · στομάχου δὲ κακοσιτίη· ταχὺσ ὁ κόροσ τῆσ ξυνήθεοσ εὐτελέοσ καὶ ἑτοίμου τροφῆσ, ἀηθείῃ δὲ ποικίλησ ἐδωδῆσ ὄκνοσ δὲ πάντων γευμάτων. ἢν δὲ καὶ λάβωσίτι τῶν ξένων, βλάβη, ἀπόστροφοι εὐθὺσ ἐσ πάντα. ἥδε ἐστὶ στομάχου χρονιη νοῦσοσ· φλεγμοναὶ δὲ καὶ Ῥεύματα, καὶ καρδιωγμὸσ , ἢ πόνοσ, στομαχικὸν οὐ κικλήσκεται πάθοσ. Θέροσ ἄγει τήνδε νοῦσον· ἔνθα καὶ πέψιοσ καὶ ὀρέξιοσ καὶ πάντων ἀδυναμίη. ἡλικίη δὲ γῆρασ, οἷσι καὶ δίχα πάθεοσ διὰ τὸ τοῦ βίου τέλοσ, καὶ ἡ ὄρεξισ ἐσ τέρμα ἥκει. Κοιλίη, σπλάγχνον πεπτήριον, κάμνει τὴν πέψιν, ὁκότε διάρροια τὸν ἄνθρωπον ἴσχει· καὶ ἔστιν ὑγρῆσ τροφῆσ ἀπέπτου ἡ διάρροια· ἀλλ’ ἢν μὴ ἐπὶ σχεδίου τῆσ αἰτίησ γίγνοιτο τόδε ἐσ μίην ἢ δευτέρην ἡμέρην μούνην, πρὸσ δὲ καὶ ὅλοσ ὁ ἄνθρωποσ ἀσθενέει, ἀτροφίῃ τοῦ σκήνεοσ, χρονίη νοῦσοσ ἡ κοιλιακ ὴ γίγνεται, ἀτονίῃ τοῦ πέσσοντοσ θερμοῦ, καὶ ψύξι τῆσ κοιλίησ · εὖτε λύεται μὲν ἐσ θερμὸν ἡ τροφή· ἀλλ’ οὐκ ἐκπέσσει θερμὸν, οὐδὲ ἐσ χυμὸν οἰκεῖον τρέπει, ἡμιτελέα δὲ λείπει ἀδρανείῃ τοῦ τέλεοσ. ἡ δὲ ἀφεθεῖσα τῆσ ἐργασίησ ἐσ κακὸν ἀλλοιοῦται καὶ χροιῇ καὶ ὀδμῇ καὶ συστάσι. λευκὴ μὲν γὰρ καὶ ἄχολοσ ἡ χροιὴ, κάκοδμα δὲ καὶ βορβορώδεα · ὑγρὴ δὲ καὶ ἀσύστατοσ ἀπραγίῃ, μούνην δὲ ἀρετὴν ἴσχουσα τῆσ πέψιοσ τὴν ἀρχήν. Διὰ τόδε φυσώδεεσ ἐσ τὴν γαστέρα, ἐρυγαὶ ξυνεχέεσ, κακώδεεσ, ἢν δὲ καὶ κάτω περήσωσι, τρύζει μὲν τὰ ἔντερα, φῦσαι δὲ διεξιᾶσι δασεῖαι, ὑγραὶ, ἀργιλώδεεσ · φαντασίαι δὲ ἐπ’ αὐτέοισι ὡσ διεκθέοντοσ ὑγροῦ· πόνοσ τῆσ κοιλίησ βαρὺσ, ὁκοῖον νύγμα, ἄλλοτε καὶ ἄλλοτε· ἰσχνὸσ δὲ καὶ ἄτροφοσ ὥνθρωποσ, ὠχρὸσ, ἀδρανήσ · οὐδέν τι πρῆξαι τῶν συνήθων εὔτονοσ. ἀλλὰ κἢν βαδίζῃ, λύεται τὰ μέλεα, φλέβεσ κροτάφων ἐπηρμέναι, ἀτροφίῃ γὰρ κοιλοκρόταφοι, ἐπίφλεβοι δὲ καὶ παντὶτῷ σώματι. οὐ γὰρ οὐ πέσσει μοῦνον ἡ νοῦσοσ, ἀλλ’ οὐδὲ τὴν ἀρχὴν ἐσ τὸν ὄγκον ἀναδιδοῖ. δοκέει γάρ μοι οὐ τῆσ πέψιοσ μοῦνον, ἀλλὰ καὶ τῆσ ἀναφορῆσ τὸ πάθοσ ἔμμεναι. Ἦν δὲ καὶ ἐπ’ αὐξήσει ἡ νοῦσοσ γίγνηται, ἄγει καὶ τὰ ἀπὸ τοῦ παντὸσ εἰσ τὴν κοιλίην πάλιν, εὖτε ἤδη τηκεδὼν τῆσ ἕξιοσ. αὐαλέοι δὲ τὸ στόμα, ἄνικμοι δὲ τὴν ἐπιπολὴν, ἀνίδρωτεσ, κοιλίη ἄλλοτε πυριφλεγὴσ ὡσ ἀπ’ ἄνθρακοσ, ἄλλοτε δὲ ὡσ ἀπὸ κρυστάλλου ψυχροστ αγήσ. κοτὲ δὲ καὶ αἷμα τοῖσι ἐσχάτοισι ἐν σκυβάλοισι ἐπιρρέει ξανθὸν, ἄκρητον, ἀμιγὲσ, ὡσ δοκέειν φλεβὸσ στόμιον ἀνεῶχθαι. ἀνεσθίει γὰρ τὸ δριμὺ τὰσ φλέβασ. μήκιστον καὶ δυσαλθὲσ κακὸν, καὶ γὰρ ἢν δοκέῃ πεπαῦσθαι, ἄνευ φανερῆσ προφάσιοσ παλινδρο μέει ἐσαῦθισ ἠδὲ καὶ ἐπὶ σμικρῇ ἁμαρτωλῇ παλίνορσοσ ἥκει. ἐσ περίοδον γοῦν ἤδη φοιτῇ. Γέρουσι ξύνηθεσ τὸ κακὸν, καὶ γυναιξὶ μᾶλλον ἢ ἀνδράσι. παιδίοισι δὲ διάρροια μὲν ξυνεχὴσ, ἐφημέρῳ ἀκρασίῃ τροφῆσ. ἀλλ’ οὐ κοιλίησ κύτεϊ ἡ νοῦσοσ. τίκτει δὲ θέροσ τῶν ἄλλων ὡρέων μᾶλλον· μετόπωρον δεύτερον, χειμὼν δὲ ὁ ψυχρότατοσ , ἢν ἀγχοῦ σβέσιοσ τὸ θερμὸν ἥκῃ· ἐπὶ χρονίῃ δὲ νούσῳ καὶ ἥδε καὶ δυσεντερίη καὶ λειεντερίη τίκτεται. ἀλλὰ καὶ χανδὸν ψυχροποσίη κοτὲ ξυνέστησε τὴν νοῦσον. Κωλικοὶ δὴ κτείνον ται εἰλεῷ καὶ στρόφῳ ὀξέωσ. πάνυ μὲν οὖν αἴτια μυρία ἴσχει τῆσ διαθέσιοσ· σημήϊα, βάροσ μὲν ἐπ’ ἀσιτίῃ, ἔνθα δὴ τὸ πάθοσ μάλιστά γε κραίνει · ὄκνοσ πουλὺσ, νωθέεσ, ἀπόσιτοι, ἰσχνοὶ, ἄγρυπνοι, οἰδαλέοι πρόσωπα· κἢν μὲν πρὸσ τῷ σπληνὶ νοσέῃ κῶλον, μελάγχλωροι. λευκόχλωροι δὲ, ὁκόσοισ πρὸσ ἥπατι, ξυμπαθείῃ τῶν ἄγχιστα σπλάγχνων· ἢν δὲ προσαίρωνται τροφὴν, καὶ ἐπὶ σμικρῇ καὶ ἀφύσῳ κάρτα φυσώδεεσ, καὶ προθυμίη μὲν ἐσ διαπνοὴν, ἀδιέξοδοι δὲ φῦσαι, ἐρυγαί τε ἄνω βιώμεναι, ἀτὰρ καὶ αἵδε ἀτελέεσ. ἢν δέ πηπερήσῃ βίᾳ, φῦσαι βρωμώδεεσ μὲν αἱ ἄνω καὶ ὀξυρεγμιώδεεσ· νεφροὶ καὶ κύστισ ξυμπαθέα πόνῳ καὶ ἰσχουρίῃ· τουτέοισι ἄλλα ἀντ’ ἄλλων. θωῦμα δὲ τουτέων μέζον, ἐσ ὄρχιασ καὶ κρεμαστῆρασ ἀδόκητον ἄλγοσ ἐπιφοιτῇ · πολλοὺσ τῶν ἰητρῶν ἥδε ἡ ξυμπαθείη λήθει. καὶ γὰρ καὶ ἐξέταμόν κοτε τοὺσ κρεμαστῆρασ , ὡσ ἰδίην ἔχοντασ αἰτίην. ἀλλὰ γὰρ καὶ τουτέοισι ἀντ’ ἄλλων ἄλλα. Γίγνονται δὲ καὶ ἀπότοκοι τοῦδε νοῦσοι, ἀποστάσιεσ μὲν καὶ ἕλκεα οὐκ εὐήθεα· ὕδεροι δὲ καὶ φθίσιεσ, ἀναλθέα. ἐπὶ γὰρ ψύξι καὶ χυμοῖσι παχέσι καὶ φλέγματι πολλῷ κολλώδεϊ ξυνίσταται ἡ νοῦσοσ· ἀτὰρ καὶ ἡλικίῃ καὶ ὡρ́ῃ ψυχρῇ ἐπιφοιτῇ, χώρῃ, καὶ χείματι καρτερῷ. Ἐντέρων τὰ μὲν ἄνω λεπτὰ καὶ χολώδεα μέσφι τοῦ τυφλοῦ, χολάδεσ ἐπίκλην· ἀπὸ δὲ τουτέων τὰ κάτω παχέα καὶ σαρκώδεα μέσφι τῆσ ἀρχῆσ τοῦ εὐθέοσ ἐντέρου. Ἐγγίγνεται οὖν ἐν ἅπασι ἕλκεα· δυσεντερίη δὲ τῶνδε τῶν ἑλκέων αἱ ἰδέαι. διὰ τόδε ποικίλαι ἐάσι αἱ νοῦσοι. τὰ μὲν γὰρ ἐπιπολῆσ ξέει ἔντερα, ἀναδορὴν μούνην ποιεύμενα, καὶ ἔστιν ἀσινέα. ἀτὰρ δὲ ἀσινέστερα πολλὸν, ἢν κάτω ᾖ τὰ πάθη· ἀλλ’ ἢν δὲ σμικρῷ μὲν ἔτι βαθύτερα τὰ ἕλκεα, οὐκ εὐήθεα δὲ καὶ τάδε. ἄλλα βαθέα καὶ οὐχ ἱστάμενα, ἀλλ’ ἐσθιόμενα, ὀδυνώδεα, ἑρ́ποντα , καὶ ἐπισφακελίζοντα, θανατώδεα. ἀτὰρ καὶ φλέβια ἐπὶ τῇσι νομῇσι γίγνονται περίβρωτα, ἔν τε τοῖσι ἕλκεσι καὶ στάξιεσ αἱμορραγίασ· τὸ μέζον ἄλλο εἶδοσ ἑλκέων· ὀχθώδεα, τρηχέα, ἀνώμαλα, τυλαίνια, ὡσ ἐν ξύλῳ ὄζον εἴπομεν. δυσαλθέα τάδε, οὔτε γὰρ ὠτειλὴν Ῥηϊδίωσ ἴσχει, Ῥηί̈τερόν τε γὰρ λύονται. Αἰτίαι δὲ δυσεντερίησ μυρίαι, ἐπίκαιροι δὲ, ἀπεψίαι , ψύξιεσ συνεχέεσ, δριμέων πρόσαρσισ, μυττωτῶν, κρομμύου αὐτοῦ, σκορόδου, κρεῶν παλαιῶν δριμέων ἐδωδή. ἐφ’ οἷσι ἀπεψίη· ὑγρὸν ἀήθεσ, κυκεὼν, ἢ βρυτέων πόμα, ἢ οἱᾶ κατὰ χώρην ἑκάστην ἀντὶ οἴνου γίγνεται δίψεοσ ἄκεα. ἀτὰρ καὶ πληγὴ καὶ ψύξισ καὶ ψυχροποσίη τίκτουσι ἕλκεα. Αἱ δὲ ἐκκρίσιεσ καὶ τὰ ξυνεόντα τοῖσι ἕλκεσι ἕτερα καὶ ἕτερα, ἐπ’ ἄλλοισι καὶ ἄλλοισι. ἢν μὲν γὰρ ἐπιπολῆσ ἐῄ, ἄνωθεν μὲν λεπτὰ, χολώδεα, ἄνοσμα, πλὴν ὁκόσον ἀπ’ ἐντέρων. τὰ δὲ ἀπὸ τῆσ νήστιοσ κατακορέα μᾶλλον, κροκοειδέα , κακώδεα · τὰ δὲ καὶ ξὺν τῇ τροφῇ λελυμέν ῃ μὲν, ἀλλὰ τρηχείῃ, ἄλλοτε κάκοδμόν ἐστι, τὰ δὲ ἕλκεα σηπεδώνεα ἄλλοτε δὲ ἴσχει, ὡσ ἀπὸ σκυβάλων μοῦνον τὴν ὀσμήν· ἀπὸ δὲ τῶν κάτω ἐπὶ τοῖσι ἕλκεσι, ὑδατώδεα, λεπτὰ, ἄνοσμα · ἢν δὲ ἐπὶ μᾶλλον βαθέα, ἰχωροειδέα , ὑπέρυθρα, οἰνώδεα, ἢ ὅκωσ κρεῶν πλύμα. ἄλλοτε μὲν ἰδίῃ τάδε, ἄλλοτε δὲ ξὺν τοῖσι κοπρίοισι· καὶ τάδε ὑγρὰ λελυμένα τῷ περιρρόῳ, ἄχολα, ἄνοσμα · ἢ ξυνεστῶτα, ξηρὰ ἐξίασι, ὀλισθηρὰ τῷ περιρρόῳ · ἢν δὲ μέζω καὶ λειότερα ᾖ τὰ ἕλκεα, ἐπὶ μὲν τοῖσι ἄνω, χολώδεα, καὶ ἀφ’ ὧν καὶ δι’ ὧν ἔρχεται‐‐ καὶ γὰρ τὴν ἕδρην,‐‐ δάκνει. δριμεῖα γὰρ ἡ χολὴ, καὶ ἐπὶ μᾶλλον ἢν ἀφ’ ἕλκεοσ· καὶ ἡ χολὴ δὲ πίων ὅκωσ λίπασ. ἐπὶ δὲ τοῖσι βαθυτέροισ τοῖσι κάτω αἱμάλωψ παχὺσ σὺν φλέγματι, σαρκοειδέα οὐ κάρτα πίονα, ξυσματώδεα , ὡσ ἀπ’ ἐντέρων εἶναι. ἀτὰρ καὶ ὅλα συμμέμικται μέρεα· φέρεται λευκὰ, παχέα, μυξώδεα, στέατι ξυγκοπέντι ἴκελα, ξὺν τῷ περιρρόῳ. τάδε μέντοι ἀπὸ τοῦ εὐθέοσ τοῦ παραμήκεοσ ἐντέρου. ἄλλοτε δὲ μυξώδεα μοῦνον, ὀδαξώδεα, σμικρὰ, στρογγύλα, δακνώδεα, ἐξαναστάσιασ πυκινὰσ, καὶ προθυμίην ξὺν ἡδονῇ ποιεύμενα, ἐκκρίσιασ δὲ κάρτα σμικράσ · τεινασμὸσ τοῦδε ἡ ἐπίκλησισ. ἀπὸ δὲ τοῦ κώλου φέρονται καὶ σάρκεσ ἐξέρυθροι καὶ μεγάλαι, περιγραφὴν πολλὸν μέζονα ἔχουσαι · εἰ δὲ βαθέα γίγνεται τὰ ἕλκεα, καὶ αἷμα παχὺ, τρυγῶδεσ, τάδε κάκοδματῶν πρόσθεν μᾶλλον. ἐπην δὲ ἑρ́πῃ καὶ ἐσθίῃ τὰ ἕλκεα, καὶ ἴσχηται μηδαμᾶ ἐπὶ μηδενὶ, ἄνωθεν μὲν πρὸσ τοῖσι χολώδεσι τοῖσι κατακορέσι , κροκώδεα, καὶ ἔπαφρα, τρυγίζοντα , καὶ μέλανα, ἰσατώδεα, πρασοειδέα , παχύτερατῶν πρόσθεν, κακώδεα, ὅκωσ ἡ σηπεδὼν, διαχωρέει. τροφὴ νῦν ἀπεπτοτέρη, ὡσ ὑπὸ ὀδόντων λάβρων τετριμμένη μοῦνον. ἢν δὲ τὰ κάτω ἀνεσθίηται , αἱμάλωπεσ μέλανεσ, παχέα, σαρκοειδέα , ἐξέρυθρα, θρομβώδεα, ἄλλοτε μὲν μέλανα, ἄλλοτε δὲ παντοίωσ ποικίλα, κάκοδμα, οὐ φορητὰ, ἀφέσιεσ τῶν ὑγρῶν ἀβούλητοι· ἀπελύθη κοτὲ καὶ εὔμηκεσ ἄκριτον κατὰ πλεῦνα, ὅκωσ ὑγιὲσ τὸ ἔντερον, καὶ δέοσ παρέσχεν ἀμφὶ ἔντερον τοῖσι ἀγνοοῦσι τοῦ πρήγματοσ. τὸ δέ ἐστι τοιόνδε. τῶν ἐντέρων, ὅκωσ τῆσ κοιλίησ, χιτῶνεσ ἐάσι δοιοί· ἀτὰρ καὶ ἀλλήλοισι ἐπιβάλλουσι οἵδε λοξοί. ἢν οὖν ἡ διπλόη λυθῇ, ὁ μὲν ἐντὸσ χιτὼν ἀποστὰσ ἐσ μῆκοσ ἔξω χωρέει, ὁ δὲ ἐκτὸσ μίμνει μοῦνοσ, καὶ σαρκοῦται, καὶ ἐπωτειλοῦται, καὶ ἀλθέξονται , καὶ ζώωσι ἀσινέεσ. πάσχει δὲ τὸ κάτω μοῦνον, αἰτίη δὲ τῶν χιτώνων τὸ σαρκοειδέσ . ἢν δὲ αἷμα ἀπό τευ ἀγγείου φέρηται ξανθὸν, ἢ μέλαν, καθαρὸν Ῥέει, ἀμιγὲσ τροφῆσ, ἢ σκυβάλων ἄτερ. εἰ δὲ ἐπίπαγοσ ἐπιπετάννυτο πλατέσι ἀραχνίοισι ἴκελοσ θρομβοῦται , ἢν ψυχθῇ· οὐδὲ γὰρ ἡ πίστισ αἵματοσ ἔκκρισισ· τῷ δὲ Ῥοίζῳ πολλῷ ξὺν πνεύματι μέζων τῆσ περιστάσιοσ ἡ φαντασίη τῆσ ἐκκρίσιοσ. γίγνεταί κοτε καὶ ἐν κώλῳ πύου ἀπόστασισ, οὐδέν τι τῶν ἄλλων τῶν ἐντὸσ ἑλκέων ξενοπρεπεστέρη. καὶ γὰρ τὰ σημήϊα καὶ τὸ πῦον καὶ ἡ ἄλθεξισ τῶν ἑλκέων ἡ ὠυτή. ἢν δὲ ἐκκρίσιεσ σκληραὶ τῶν σαρκοει δέων ἐώσι, τετριμμέναι, τρηχέσι σώμασι ἴκελαι, ἡ ἀπόστασισ οὐ τοῦ εὐήθεοσ τρόπου· Ῥέει κοτὲ πολλὸν ἀπὸ τοῦ κώλου ὕδωρ, δυσεντεριώδεα τρόπον . ὕδρωποσ τόδε μυρίουσ ἐρρύσατο. τὰ μὲι ἕλκεα, ὡσ ἔποσ εἰπεῖν, τὰ ἐν τοῖσι ἐντέροισι τοιάδε· ἀτὰρ ἠδὲ καὶ ἡ τῶνδε ἰδέη, καὶ αἱ ἀπὸ τῶνδε ἐκκρίσιεσ, ὁκόσασ ἔλεξα. Φράσω δὲ καὶ τὰ ξυνεόντα ἑκάστοισι τῶν νοσεόντων, ἤν τε εὐήθεα, ἤν τε σιναρὰ ᾖ τὰ ἕλκεα. ἀθρόον μὲν οὖν εἰρήσθω, ἢν ἐπιπολῆσ ἀναδορὴ, ἤν τε ἄνω, ἤν τε κάτω ἐῄ, ἄπυροι, ἄπονοι, ὀρθοστάδην ὑγιαζόμενοι, σμικρῆσι τῇσι διαίτῃσι ἑτεροίωσ. ἢν δὲ ἕλκοσ ἐγγένηται, ἐπὶ μὲν τοῖσι ἄνω στρόφοσ δακνώδησ, δριμὺσ, ὡσ ἀπὸ χολῆσ θερμῆσ σμικρῆσ, ἔμπυοι ἄλλοτε καὶ ἄλλοτε· τὸ δὲ πλέον, ἔμπυοι. ἢ πέψιεσ ἡμιτελέεσ, οὐκ ἀπόσιτοι · ἢν δὲ τοῖσι κάτω ἕλκεα γένηται, πολλόν τι ἀσινέστερα τῶν ἄνω· καὶ γὰρ τὰ ἔντερα πολλόν τι μᾶλλον τῶν ἄλλων σαρκοειδέα . ἢν δὲ κοῖλα καὶ ἀνεσθίοντα ἐσ τὰ ἄνω γένηται, πυρετοὶ ὀξέεσ, ἀλαμπέεσ, ἐν τοῖσι σπλάγχνοισι ὑποβρύχιοι, περίψυξι σ, ἀποσιτίη, ἀγρυπνίη · ἐρυγαὶ κακώδεεσ, ναυτίη, χολῆσ ἔμετοι, σκοτοδίνη · ἢν δὲ πολλὴ μὲν ἡ φορὴ, χολωδεστέρων δὲ γίγνηται, ἐπίμονοι στρόφοι, καὶ ἄλλοι πόνοι μᾶλλον· ποτὶ καὶ ἐκλύσιεσ δυνάμιοσ, ὑπολύσιεσ γουνάτων, καυσώδεεσ, διψαλέοι, ἀσώδεεσ, ναυτίη μελάνων, γλῶσσα ξηρὴ, σφυγμοι σμικροὶ, ἄτονοι. τουτέων ἀδελφὰ, ὀκόσα ἐπὶ τοῖσι κακοειδέσι ἕλκεσι ἔλεξα τὰ θανατώδεα. καρδιώσσουσι μέσφι λειποθυμίησ. μετεξέτεροι δὲ οὐδὲ ἐσ ἀνάκτησιν ἐπαλινδρόμησαν· ἀλλ’ οὕτωσ ἐξέθανον· τάδε τὰ δεινὰ ξυνὰ καὶ τῇσι ἀπὸ τῶν κάτω ἐντέρων διαβρώσεσι , ἢν νέμηται μὲν τὰ ἕλκεα, ἄσχετοσ δὲ ἡ φορή· πλὴν ὁκόσον οἱ στρόφοι καὶ οἱ πόνοι ὑπὸ τὸν ὀμφαλὸν κάτω, ἔνθα τὰ ἕλκεα. ἰδέαι δὲ αἵδε τῶν ἐκκρίσεων, ὁκοίασ ἔλεξα. ἢν δὲ ἐπὶ τοῖσι πρώτοισι σμικρὰ ᾖ, ἀνακωχὴ δὲ εἰσ μακρὸν ᾖ νομῆσ, ἄλλα ἐπ’ ἄλλοισ ἕλκεα γίγνεται, τῶν μὲν πρηϋνομέ νων, ἄλλων δὲ κορυφουμένων, ὅκωσ ἐν θαλάσσῃ κύματα. τοιόνδε τὸ τῶν ἑλκέων χύμα. ἢν δὲ καί κοτε ἐπαρκέσῃ μὲν ἡ φύσισ, συνασκήσῃ δὲ καὶ ὁ ἰητρὸσ, πέπαυται μὲν ἡ νομὴ, καὶ θάνατον οὐκ ὀρρωδέει, σκληρὰ δὲ καὶ ὀχθώδεα μίμνει τὰ ἔντερα, καὶ τῶνδε ἐσ μακρὸν ἡ ἄλθεξισ. Αἱμορραγίῃ δὲ ἀπ’ ἐντέρων, ἢν μὲν μεγάλησ φλεβὸσ ἢ ἀρτηρίησ ἐῄ, ὠκὺσ ὁ θάνατοσ. οὐδὲ γὰρ οὐδὲ τὴν χεῖρα δυνατὸν ἔσω ἐσμάσασθαι , καὶ τοῦ ἄλγεοσ θιγεῖν, ἢ φάρμακον αὐτῷ τῷ ἕλκεϊ προσβάλλειν. καί τοι καὶ εἰ ἐπίσχοιτο ἡ αἱμορραγίη φαρμάκῳ, οὐκ ἀτρεκὴσ τοῦ θανάτου ἡ φυγή. μετεξετέροισι γὰρ μεγάλησ ἐσχάρησ ἔκπτωσισ τῆσ φλεβὸσ τὸ στόμιον ἐσ μέζον εὐρύνει · εὖτε καὶ θρόμβοι ἔνδον ἐγγίγνονται καὶ μίμνουσι ἔσω, ἄφυκτοσ ἡ νοῦσοσ. χρὴ οὖν ἀρχομένῃσι αἱμορραγίῃσι ἀρήγειν. δήλη δὲ ὡσ ἐπίπαν γίγνεται μέλλουσα, εἰ καὶ μὴ πάμπαν εὔσημοσ · ἄση ξύνεστι, ἀπορίη, βάροσ τοῦ τόπου, ἔνθα Ῥήσσεται, ἐρύθημα τοῦ προσώπου, ἢν μηδέκω Ῥαγῇ· κἢν μὲν ἡ φλὲψ νεορραγὴσ ἐῄ, ὡσ ἐπίπαν μαλθάσσεται πάμπαν. ἢν δὲ πρόσω ᾖ χρόνου, χαλεπώτερον καὶ βραδύτερον . τοιάδε μὲν τὰ ἐν ἐντέροισ ἕλκεα. Γίγνεται δὲ θέρεοσ ὡρ́ῃ· δεύτερον φθινοπώρου, ἧσσον ἦροσ, ἥκιστα χειμῶνοσ. καὶ διάρροιαι μὲν, παιδίοισι καὶ μειρακίοισι· δυσεντερίη δὲ ἀκμάζουσι καὶ νέοισι· γῆρασ δὲ δυσαλθὲσ καὶ ἐσ ὠτειλήν χρόνιον · τὰ δὲ ἀνεσθιόμενα γέρουσι ἀήθεα· ἀτὰρ καὶ αἱμορραγίη ξύμφωνοσ γήρᾳ. Ἢν ἐπὶ δυσεντερίῃσι καὶ ἕλκεσι πλατέσι καὶ κάρτα βαθέσι τῶν ἄνω ἐντέρων ὠτειλαὶ ἐγγίγνωνται πυκναὶ, παχεῖαι , στερέμνιοι , τὰ σιτία ἐκ τῶνδε ἐσ τὰ κάτω διεκθέει, ὑγρὰ, ἀδιάκρι τα τοῦ τροφίμου· τὸ γὰρ τῶν ἐντέρων ἀραιὸν δι’ οὗπερ ἐσ τὴν ἄνω φορὴν ἡ τροφὴ ἀναί̈σσει, ἀπέκλεισεν ἡ ὠτειλή. ἀτροφίη οὖν τὸν ἄνθρωπον ἴσχει καὶ ἀχροίη, καὶ ἀτονίη. ἐπικλην τὸ πάθοσ λειεντερίη ἴσχει,‐‐ τὸ ἐπὶ τῇ οὐλῇ λέγω τῶν ἐντέρων,‐‐ τοὔνομα. καὶ νῦν μὲν ἐξ ἑλκέων ἐστὶ ἡ πάθη· ἄλλοτε δὲ ἔντερα μὲν ὠτειλὴν οὐκ ἴσχει· ἔθοσ δὲ καὶ μελέτη διαρρυεῖσα ἐκδιδάσκει τὰ ἔντερα. τὸ γὰρ ἐν τουτέοισι θερμὸν ἢν καταψυχθέν κοτε μήτε καταπέσσῃ, μήτε ἐσ τὴν ἀναφορὴν ἀναί̈σσῃ, ἄκρατον δὲ ὑπ’ ἀσθενίησ ἐῄ, διαδιδρήσκει πᾶν ἔργον ἡ τροφή. ἀλλ’ ἢν μὲν σχέδιοσ καὶ μὴ ἑδραίη γένηται ἡ κάθαρσισ, ἀλλὰ φαύλη, ἁπλοῦσ ἔμετοσ ἀπὸ σιτίων ἔλυσε τὴν νοῦσον. ἢν δὲ προσοκείλῃ χρόνῳ, καὶ ἐν ἕδρῃ ἵζῃ ἡ αἰτίη τουτέων, οὐδὲν ὠφελέει. Τίκτει δὲ καὶ χρονίη νοῦσοσ, καὶ ὀρθοστάδην καχεξίη · ἀτὰρ καὶ ὕδρωπέσ κοτε ἐσ τόδε ἀπέσκηψαν εὐτυχῶσ, ἐσ κακὸν μὲν ἐκ κακοῦ, ἀλλὰ κρέσσων ἡ διαδοχή. Τῇσι γυναιξὶ ὑστέρη ἀγαθὴ μὲν ἐσ κάθαρσιν καὶ τόκον, ξυμφορὴ δὲ νούσων μυρίων τε καὶ κακῶν. οὐ γὰρ ἑλκέων ἢ φλεγμασίησ ἢ Ῥοῦ μοῦνον, ἀλλὰ κἢν ἐξαπίνησ ὅλη ἄνω κινέηται, ὠκέωσ κτείνει. γεγράφαται μὲν οὖν ἐν ἄλλοισι, ὁκοῖα τῶν ἀπ’ αὐτέησ ἦν ὀλέθρια ὀξέα. τὰ δὲ χρόνια Ῥόοσ διπλόοσ, σκληρίη, ἕλκεα, τὰ μὲν ἀσινέα, τὰ δὲ κακοήθεα· πρόπτωσισ ὅλησ, ἢ μέρεοσ. Ῥόοσ μἒν οὖν, ἐρυθρὸσ, ἢ λευκόχροοσ · ἰδέα δηλοῖ. ἐρυθρὸσ μὲν, ἢν αἷμα ξανθὸν, καὶ αἱ τοῦδε ἰδέαι, ἢ πελιδνὸν ἢ μέλαν, καὶ λεπτὸν, ἢ παχὺ καὶ πεπηγὸσ, οἱο͂ν θρόμβοι · λευκὸσ ὡσ ὕδωρ, ἢ ὠχρόξανθοσ ὡσ χολή. παχὺσ δὲ ὅκωσ ὑπόλεπτοσ, ἢ λεπτὸσ ἰχὼρ καὶ κάκοδμοσ. λευκὸσ δὲ ὡσ πῦον, ὁ δὲ ἀτρεκὴσ, ὡσ λευκὸσ ὄρροσ· ἀτὰρ καὶ αἱμάλωψ κοτε τῷ πύῳ συνεκρέει. μυρίαι δὲ ἄλλαι παρὰ τὸ μᾶλλον τουτέων καὶ ἧττον ἰδέαι. περίοδοσ δὲ ἄλλοτε μὲν ἡ ἐπὶ μῆνα κάθαρσισ, ἀλλ’ οὐκ ἐσ τὴν ἀρχαίην ξυνίσταται προθεσμίην. οὐ πολλὸν μὲν τὸ αἷμα, ἐν ἡμέρῃσι δὲ πολλῇσι ἐκρέει· ὀλιγήμεροσ δὲ ἡ διάλειψισ, ἀλλὰ καθαρή. ἄλλοσ περιόδου τρόποσ, εἰσ προθεσμί ην δὲ καὶ οὐκ ἐσ πλῆθοσ περὶ πλεῖστον ἡ πρώτη κάθαρσισ· δὶσ δὲ καὶ τρὶσ καθαίρονται ἀνὰ πάντα τὸν μῆνα· ἄλλη ἰδέη, ἄσχετοσ μὲν ἡ Ῥοὴ καὶ σμικρὴ ἐφ’ ἡμέρησ ἑκάστησ, ἀλλὰ εἰσ τὸν ὅλον μῆνα οὐ πάγχυ βαιή. οὐδὲ γὰρ ὑστέρη μύει τὸ στόμα, ἀλλὰ οἴγνυται, πάρεσιν ἐσ Ῥύσιν ὑγρότητοσ πάσχουσα · εἰ δὲ μήτε διαλείπει μήτε σμικρὸν ἐκρέει, αἱμορραγίῃ θνήσκουσι. σημήϊα δὲ, πρὸσ τῇσι χροιῇσι τοῦ Ῥόου ἡ χροιὴ τῆσ ἀνθρώπου · ἄγρυπνοι, ἀπόσιτοι, ἀσσώδεεσ, ἔκλυτοι ἐπὶ τὸ ἐρυθρὸν μᾶλλον, καὶ ὀδυνώδεεσ, καὶ κάκοδμον ἐπ’ ἀμφοῖν τὸ Ῥεῦμα· ἀλλὰ μᾶλλον καὶ ἧσσον ἄλλοτε καὶ ἄλλοτε. ὁ μὲν γὰρ λευκὸσ κακίων, ἢν μέζων που ἡ σηπεδὼν ἐῄ· ἄλλοτε δὲ ὁ ἐρυθρὸσ, ἢν ἀγριαίνῃ ἡ διάβρωσισ. ἀθρόον δὲ εἰρήσθω, μέλασ μὲν ἁπάντων κακίων, πελιδνὸσ δεύτερον, ὠχρὸσ δὲ καὶ λευκὸσ καὶ πυώδησ, μακρότεροι μὲν, ἧσσον δὲ κινδυνώδεεσ. τούτων δὲ αὐτέων ὁ ὠχρὸσ κακίων μὲν, πολλὸν δὲ κρέσσων ὁ τῷ συνήθεϊ μεμιγμένοσ . ξυνήθησ δὲ ἐρυθρὸσ μὲν καὶ τὰ τοῦδε εἴδεα· τὸ δὲ ἀληθὲσ γεραιτέρῃσι κακίονεσ οἱ ἐρυθροί · ἥκιστα δὲ νεήνισι οἱ λευκοί. ἀτὰρ καὶ ἀσινέστεροι ταύτῃσι οἱ ξυνήθεεσ· ἄλλοσ Ῥόοσ λευκὸσ, ἡ ἐπιμήνιοσ κάθαρσισ λευκὴ, δριμεῖα, καὶ ὀδαξώδησ ἐσ ἡδονήν· ἐπὶ δὲ τοῖσι καὶ ὑγροῦ λευκοῦ, παχέοσ, γονοειδέοσ πρόκλησισ. τόδε τὸ εἶδοσ γονόρροιαν γυναικείαν ἐλέξαμεν. ἔστι δὲ τῆσ ὑστέρησ ψύξισ, οὕνεκεν ἀκρατὴσ τῶν ὑγρῶν γίγνεται· ἀτὰρ καὶ τὸ αἷμα ἐσ χροιὴν λευκὴν ἀμείβει . τοῦ γὰρ πυρὸσ οὐκ ἴσχει τὸ φοινίσσον. τήνδε τὴν πάθην καὶ στόμαχοσ νοσέει καὶ ἐμέει φλέγμα· ἀτὰρ καὶ ἔντερα ὁμοίην ἴσχει, εὖτε τὴν διάρροιαν νοσέει. Γίγνεται ἕλκεα καὶ ἐν ὑστέρῃ, τὰ μὲν πλατέα, κνησμώδεα, ἅπερ ἅλια, ὅκωσ ἀναδορή τισ ἐπιπολῆσ, πῦον παχὺ, ἄνοσμον, ὀλίγον. εὐήθεα τάδε τὰ ἕλκεα· ἄλλα τουτέων βαθύτερα καὶ κακίονα, οἷσ πόνοι σμικροὶ, πῦον ὀλίγῳ πλεῖον, μᾶλλον κάκοδμα, ἀλλ’ ἔμπησ εὐήθεα καὶ τάδε. ἢν δὲ ἐπὶ μᾶλλον βαθέα γίγνηται, καὶ τὰ χείλεα τῶν ἕλκεων ἀπηνέα ἢ τρηχέα, ἰχώρ τισ κακώδησ, καὶ πόνοσ τῶν πρόσθεν μέζων, ἀνεσθίει δὲ τὴν ὑστέρην τὸ ἕλκοσ· ἐξήκει δέ κοτε καὶ ἀπολυθέντι σαρκίον · μὴ εἰσ ὠτειλὴν ἰὸν μήκιστον κτάνει τόδε, ἢ χρόνιον γίγνεται κάρτα. τόδε καὶ φαγέδαινα κικλήσκεται. ὀλέθρια δὲ τὰ ἕλκεα, ἢν πρὸσ τοῖσι ἄλγοσ ὀξύνῃ, καὶ ἡ ἄνθρωποσ ἀπορῇ. σηπεδὼν δὲ ἀπὸ τοῦ ἕλκεοσ Ῥέει οὔτε αὐτέῃσι φορητὴ, ἀγριαίνει ψαύσεσί τε καὶ φαρμάκοισι , καὶ χαλεπαίνει πωσ καὶ ἰητρίῃ· φλέβεσ δὲ ἐν ὑστέρῃ ἐσ ὄγκον αἴρονται ξὺν περιτάσεσι τῶν πέλασ· ἔστι δὲ πεπνυμένοισι οὐκ ἄσημον τῇ ἁφῇ. οὐ γὰρ ἄλλωσ δῆλον· πῦρ δὲ καὶ ἄση τοῦ παντὸσ καὶ σκληρίη ξύνεστιν, ᾗπερ τοῖσι θηριώδεσι, θανατώδεα ὄντα ἕλκεα, ἀτὰρ καὶ ἐπίκλησιν ἴσχει καρκίνων. ἄλλοσ καρκίνοσ· ἕλκοσ μὲν οὐδαμῆ, ὄγκοσ δὲ σκληρὸσ, ἀτέραμνοσ · ξυντιταίνει δὲ τὴν ὑστέρην ὅλην, ἀτὰρ καὶ ἄλγεα κατὰ τὰ ἄλλα ὅσα ἐφέλκει · ταῦτα δὲ ἄμφω τὰ καρκινώ δεα καὶ χρόνια καὶ ὀλέθρια · πολλὸν δὲ τὸ ἕλκοσ τοῦ ἀνελκώτου κάκιον καὶ ὀσμῇ, καὶ πόνοισι, καὶ ζωῇ, καὶ θανάτῳ. Ἐξίσταταί κοτε τῆσ ἕδρησ ἡ ὑστέρη ὅλη, καὶ ἐπὶ τοῖσι μηροῖσι τῆσ γυναικὸσ ἱζάνει· ἄπιστοσ ἡ ξυμφορὴ, ἀλλ’ οὐκ ἀθέητοσ ἡ ὑστέρη, οὐδὲ ἀγέννητοσ ἡ αἰτίη. ξυνδίδουσι γὰρ οἱ ὑμένεσ, οἱ πρὸσ τοὺσ λαγόνασ, ὀχῆεσ τῆσ ὑστέρησ ἐόντεσ νευρώδεεσ· οἱ μὲν κατὰ πυθμένα πρὸσ τὴν ὀσφὺν λεπτοί· οἱ δὲ κατ’ αὐχένα ἔνθα καὶ ἔνθα πρὸσ τοὺσ λαγόνασ · οἱ δὲ μάλιστα νευρώδεεσ, πλατέεσ ὅκωσ νεὼσ λαίφεα. πάντεσ οὖν ξυνδίδουσι οἵδε, ἢν ἔξω ἡ ὑστέρη ἀί̈σσῃ. κτείνει μὲν οὖν τὰ πολλὰ ἔκπτωσισ ἥδε. γίγνεται γὰρ ἐπὶ ἀμβλωσμ ῷ, καὶ σεισμοῖσι μεγάλοισι, καὶ βιαίῳ τόκῳ· ἢν δὲ μὴ κτάνῃ, ἐσ μακρὸν αἵδε ζώουσιν, ὁρέουσαι τὰ μὴ θεητὰ καὶ τιθηνοῦσαι ἔξω καὶ βαυκαλῶσαι τὴν ὑστέρην. δοκέει δέ κοτε τῆσ διπλόησ τῆσ ὑστέρησ ὁ ἔνδον ὑπεζωκὼσ χιτὼν, ἀποσπᾶσθαι τοῦ ξυναφέοσ. δοιαὶ γὰρ αἱ σχίδεσ μὲν αἱ ἐπηλλαγμέναι χιτῶνοσ· ὅδε οὖν ἀφίσταται μὲν καὶ Ῥεύματι, καὶ ἐντρωσμῷ καὶ βιαίῳ τόκῳ, εὖτε ἐπὶ τῷ χορίῳ προσπέφυκεν αὐτέη. ἢν γὰρ τόδε ἕλκηταιβίῃ, συνεκπεράσασ ὁ τῆσ ὑστέρησ χιτὼν . . . . . . ἀλλὰ ἢν μὴ ἐκθάνῃ ἡ γυνὴ, παλίνορσοσ τὸ αὐτὸ συνήφθη κοτὲ στάθμῃ, ἢ σμικρὸν ἔξω φαίνεται· σκέπει γὰρ τοῖσι μηρίοισι ἡ γυνή. προσπίπτει κοτὲ τὸ στόμιον τῆσ ὑστέρησ μοῦνον μέσφι τοῦ αὐχένοσ, ἀλλ’ αὖθισ εἴσω δύεται, ἢν ὀσφραίνηται ἡ ὑστέρη θυμιήσι κακώδεϊ. ἕλκει δὲ αὐτέην καὶ ἡ γυνὴ, ἢν ὀσφραίνηται θυμιητῶν εὐωδέων. ἀτὰρ καὶ χερσὶ μαίησ ἀτρέμα εἴσω θέει, ἡσυχῆ πιεζευμένη καὶ χριομένη πρόσθεν τοῖσι ὑστέρησ μειλίγμασι. Ξυνὸσ μὲν ἁπάντων τῶν ἄρθρων πόνοσ ἡ ἀρθρῖτισ· ἀλλὰ ποδῶν μὲν ποδάγρην καλέομεν, ἰσχιάδα δὲ ἰσχίων, χειράγρην δὲ χειρῶν· ἤν γε μὲν σχέδιοσ ᾖ ἐπί τινι τῶν προσκαίρων αἰτίων ὁ πόνοσ, ἢ κρύβδην δὲ μελετήσῃ πολλὸν χρόνον ἡ νοῦσοσ, εὖτε ἐπὶ προφάσι σμικρῇ ὁ πόνοσ καὶ ἡ νοῦσοσ ἐξήφθη· ἔστι δὲ ἁπάντων ξυλλήβδην τῶν νεύρων ἡ πάθη, ἢν αὐξηθὲν τὸ κακὸν ἅπασι ἐπιφοιτῇ · ἀρχὴ δὲ νεῦρα τὰ δεσμὰ τῶν ἄρθρων, καὶ ὁκόσα ἐξ ὀστέων πέφυκεκαὶ ἐν ὀστέοισι ἐμφύνει. θώϋμα δὲ τουτέων μέγα. οὐ πονέει μὲν γὰρ θρὶξ, οὐδ’ ἂν τέμνῃ τισ ἢ θλίβῃ· ἢν δὲ ἐξ ἑωυτέων πονῇ, οὐδὲ ἕτερον ἀλγέει τοῦδε δυνατώτερον, οὐ σιδηρὰ σφίγγοντα, οὐ δεσμὰ, οὐ τιτρῶσκον ξίφοσ, οὐ καῖον πῦρ. καὶ γὰρ καὶ ταῦτα ἐπαναιροῦνται ὡσ μεζόνων πόνων ἄκεα· καὶ ἢν τάμῃ τισ αὐτὰ πονεῦντα, ἀμαυροῦται ὁ τῆσ τομῆσ πόνοσ σμικρὸσ ὑπὸ τοῦ μέζονοσ · ἢν δὲ ὅδε κρατέῃ, ἡδονὴ σφέασ λάζυται ἐπιλήθουσα τῶν πάροσ· πάσχουσι δὲ τοῦτο ὀδόντεσ καὶ ὀστέα. Αἰτίην δὲ ἀτρεκέα μὲν ἴσασι μοῦνοι θεοὶ, ἐοικυῖαν δὲ καὶ ἄνθρωποι · ἔστι δὲ ὡσ ἔποσ εἰπεῖν τοιόνδε. τὸ μὲν κάρτα πυκνὸν ἀναίσθη τον ψαύσιοσ καὶ τρώσιοσ, τῇδε καὶ ἄπονον ψαύσι καὶ τρώσι. ἄλγοσ γὰρ τρηχείᾳ ἐν αἰσθήσι, τὸ δὲ πυκινὸν ἀτρήχυν τον · διὰ τόδε καὶ ἄπονον· τὸ δὲ ἀραιὸν, εὐαισθη τὸν , καὶ τρηχύνεται τρώματι. ἀλλ’ ἐπεὶ καὶ τὰ πυκνὰ ζῇ ἐμφύτῳ θέρμῃ, καὶ αἴσθεται τῇδε τῇ θέρμῃ· εἰ μὲν οὐσιώδησ ἡ δρῶσα αἰτίη ἐοί, οἱο͂ν ἠ μάχαιρα ἢ λίθοσ, τὸ οὐσιῶδεσ τοῦ πάσχοντοσ οὐκ ἀλγέει· πυκνὸν γὰρ τὴν φυήν. ἢν δὲ τῆσ ἐμφύτου θέρμησ δυσκρασίη λάβηται, αἰσθήσιοσ γίγνεται τροπή. τοῦτο ὦν ἐξ ἑωυτέησ πονέει ἡ θέρμη, ἐκ τῆσ κατ’ αἴσθησιν ἔσωθεν ἐγείρεται ὤσιοσ. φύσιοσ δὲ τῆσ ἐσ μέζω, ἢ περιουσίησ, τὰ ἄλγεα. Ἐγχρίμπτεται δὲ ἡ ἀρθρῖτισ ἄλλοτε ἐσ ἄλλα ἄρθρα, τοῖσ μὲν ἐσ ἰσχία, καὶ τὰ πολλὰ τῇδε ἐπιμίμνει γυιὸσ, ἅσσα τε μέλεά κοτε μικρὸν, εὖτε οὐδὲ ἐπὶ τὰ σμικρὰ φοιτῇ, πόδασ τε καὶ χεῖρασ. ἢν γὰρ μειζόνων λάβηται μελέων χωρῆσαι τὴν νοῦσον δυναμένων, οὐχ ὑπερβαίνει τὰ ὄργανα· ἢν δὲ ἀπὸ τοῦ σμικροῦ ἄρξηται, ἔστι εὐήθησ καὶ ἀδόκητοσ ἡ εἰσβολή. ἰσχιάδοσ μὲν ἀπὸ μηροῦκατόπιν, ἢ ἰγνύοσ, ἢ κνήμησ, ἡ ἀρχή. ἄλλοτε δὲ ἐπὶ τῇ κοτύλῃ τὸ ἄλγημα φαίνεται, αὖθισ ἐσ γλουτὸν ἢ ὀσφὺν ὀκέλλει, καὶ πάντα μᾶλλόν ἐστιν ἢ δόκησισ ἰσχίου. ἀτὰρ καὶ τὰ ἄρθρα ὧδέ πωσ ἄρχεται · τοῦ ποδὸσ τὸν μέγαν δάκτυλον ὰλγέει, αὖθισ τὴν ἐπιπρόσω πτέρνην, ᾗ ποτε στηριζόμεθα· ἔπειτα ἐσ τὸ κοῖλον ἧκε· τὸ δὲ σφυρὸν ἐξῴδησε ὕστατον. πρόφασιν δὲ αἰτιῶνται ἀναίτιον, οἱ μὲν κρηπῖδοσ καινῆσ τρίβον, οἱ δὲ μακρὴν περίοδον · ἄλλοσ δὲ πληγὴν ἢ πάτημα· οὐδεὶσ δὲ φράσει τὴν οἴκοθεν οὖσαν, ἀτὰρ καὶ ἀκούσασι τοῖσι πάσχουσι τὸ ἀτρεκὲσ ἔδοξε ἄπιστον· διὰ τόδε ἐσ ἀνήκεστον ἐτράπη, ὅτιπερ τῇσι ἀρχῇσι ὁκότε ἀσθενεστάτη ἐστὶ ἡ νοῦσοσ, ὁ ἰητρὸσ οὐκ ἐνίσταται· ἢν δὲ χρόνῳ κρατυνθῇ, ἀνόνητοσ ἡ μελέτη. τισὶ μὲν οὖν ἐσ ποδῶν ἄρθρα μίμνει μέσφι θανάτου, τισὶ δὲ νέμεται ἐσ τὴν τοῦ παντὸσ σκήνεοσ περίοδον · τὰ πολλὰ δὲ ἀπὸ τῶν ποδῶν ἐσ χεῖρασ ἠί̈ξε. οὐ γὰρ μεγάλα τὰ ὁρ́ια τῇ νούσῳ χειρῶν τε καὶ ποδῶν, ὅτι ἄμφω ὁμοφυέα, ἰσχνὰ καὶ ἄσαρκα καὶ ἐγγυτάτω τοῦ ἔξω ψύχεοσ· ἀπωτάτω δὲ τοῦ ἔσω θάλπεοσ. αὖθισ ἀγκὼν καὶ γόνυ· ἐπὶ δὲ τοῖσι κοτύλαι, περίστροφοσ ἥδε μετάβασισ ἐσ νώτου μύασ καὶ θώρηκοσ. ἄπιστον εἰσ ὅσον ἑρ́πει τὸ κακόν. σπόνδυλοι ἀλγέουσι Ῥάχεόσ τε καὶ αὐχένοσ, καὶ ἐσ ἄκρον ἐρείδει τοῦ ἱεροῦ ὀστέου· καὶ ξυμπάντων τοῦ βουβῶνοσ καὶ ἰδίῃ ἡ ἑκάστου ὀδύνη. ἀτὰρ οἱ δὲ τένοντεσ ἠδὲ μύεσ ξὺν ἐντάσι ἀλγέουσι. γνάθων καὶ κροτάφων μύεσ· νεφρῶν καὶ κύστιοσ ἡ διαδοχή. ὢ τοῦ θώματοσ, ἐπὶ πᾶσι πάσχει Ῥῖνασ, καὶ ὦτα, καὶ χείλεα, πάντη γὰρ νεῦρα καὶ μύεσ· τῆσ κεφαλῆσ ἤλγεέ τισ Ῥαφὰσ, οὐκ εἰδὼσ μὲν ὅ τι πονέει, ἐδείκνυε τῶν Ῥαφῶν τὰ εἴδεα, λοξὴν, εὐθείην, ἐπικάρσιον , ὀπίσω τε καὶ πρόσω· ἰσχνὴν δὲ τὴν ὀδύνην καὶ τοῖσι ὀστέοισι ἐμπεπαρμένην. πᾶσαν γὰρ ὀστέων ξυμβολὴν νέμεται ἡ νοῦσοσ, ὅκωσ ποδὸσ ἢ χειρὸσ ἄρθρον. γίγνονται δὲ τῶν ἄρθρων καὶ ἐπιπωρώσιεσ · τὰ πρῶτα μὲν ὁκοῖον ἀποστάσιεσ ἴσχουσι · ἐπὶ δὲ μᾶλλον πυκνοῦνται, καὶ πηγνυμένου τοῦ ὑγροῦ ἀπηνέεσ αἱ ἀφέσιεσ · τέλοσ δὲ πῶροι στερροὶ, λευκοὶ ξυνίστανται· ἐσ δὲ πᾶν ὄγκοι σμικροὶ ὁκοῖον ἰόνθοι καὶ μέζονεσ · ὑγρὸν δὲ παχὺ, λευκὸν, χαλαζῶδεσ. καὶ γὰρ τοῦ παντὸσ ἡ νοῦσοσ ψυχρὴ ὅκωσ χάλαζα· δοκέει δὲ θέρμησ ἢ ψύξιοσ ἴσχειν διαφορήν. καὶ γάρ τισι τῶν αὖ βδελυκτῶν ἡδονή· ἐμοὶ δὲ ἁνδάνει μίην μὲν αἰτίην τὴν ἔμφυτον ψύξιν ἔμμεναι, μίην δὲ καὶ πάθην· ἀλλ’ ἢν μὲν εὐθέωσ ἐπιδώῃ καὶ θέρμη φανῇ, ἐμψύξιοσ χρέοσ καὶ τοῖσι τέρπεται. ὀνομάζουσι δὲ θέρμην τήνδε· ἢν δὲ ὁ πόνοσ ἐν τοῖσι νεύροισι εἴσω μίμνῃ, ξυμπεπτώκῃ δὲ τὸ ἄρθρον ἄθερμον, μηδὲ ἐποιδέῃ, ψυχρὴν τήνδε φαίην ἔμμεναι, ἐφ’ ἧσ θερμῶν φαρμάκων ἐσ ἀνάκλησιν θέρμησ χρέοσ. χρὴ δὲ τάδε πολλὰ τῶν κάρτα δριμέων, θερμασίη γὰρ τά τε ξυμπεπτωκότα μέρεα εἰσ ὄγκον ἤγειρε, καὶ τὴν ἔσω θέρμην ἐσ ἀνάκλησιν ἤγαγε· εὖτε τῶν ψυχρῶν χρέοσ. πίστισ· τοῖσι γὰρ αὐτέοισι οὐ τὰ αὐτὰ ξυμφέρει· καὶ γὰρ ὅ κοτε ξυνήνεγκε, τοῦτ’ ἔβλαψεν ἄλλοτε· ὡσ δὲ ἔποσ εἰπεῖν, θέρμησ ἐπὶ τῇ ἀρχῇ, ψύξιοσ δὲ ἐπὶ τῷ τέλει χρέοσ. ξυνεχὴσ μὲν οὖν ποδάγρη οὐ Ῥηϊδίωσ γίγνεται, διαλείπει δὲ ἔσθ’ ὅπη χρόνον μακρόν, λεπτὴ γάρ· καὶ Ὀλυμπίασι ἐνίκησε ποδαγρὸσ ἐπ’ ἀνέσι δρόμον. Ἀλλ’ ἄνδρεσ μὲν παθεῖν Ῥηί̈τεροι, γυναικῶν δὲ ἐλαφρότερον· γυναῖκεσ δὲ ἀραιότερον μὲν ἀνδρῶν, χαλεπώτερον δέ. τὸ γὰρ μὴ ἐν ἔθεϊ μηδὲ οἰκεῖον, ἢν ὑπὸ ἀνάγκησ κρέσσον γένηται, βιαστὴν μέζονα τίκτει τὴν ξυμφορήν· ἡλικίη τὰ πολλὰ μὲν ἀπὸ ἐτέων πέντε καὶ τριήκοντα. θᾶσσον δὲ καὶ βράδιον ἐκ τῆσ ἑκάστου φύσιοσ καὶ διαίτησ. δεινοὶ μὲν οὖν οἱ πόνοι, καὶ τὰ παρεόντα πόνων μέζονα· λειποθυμίη ἐπὶ τῇσι ψαύσεσι, ἀκινησίη, ἀποσιτίη, δίψοσ, ἀγρυπνίη · ἢν δὲ ἐπανέλθωσι, τοῦτο μὲν, ὅκωσ ἐκ θανάτου πεφευγότεσ, ἄνετοι τὸν βίον, ἀκρατέεσ, ἁπλοῖ, εὔθυμοι, δωροδόκοι, καὶ ἐσ τὴν δίαιταν ἁβροί· τοῦτο δὲ ὡσ ἐκ θανάτου αὖθισ ἐσόμενοι ἄδην χρέονται τῇ παρούσῃ ζωῇ. ἀπέσκηψε πολλοῖσι ἐσ ὕδρωπα ἡ ποδάγρη, ἄλλοτε δὲ ἐσ ἆσθμα· καὶ τῶνδε ἄφυκτοσ ἡ διαδοχή. Ἐλέφαντι τῷ πάθεϊ καὶ τῷ θηρίῳ τῷ ἐλέφαντι ξυνὰ μυρία καὶ ἰδέῃ καὶ χροιῇ καὶ μεγέθεϊ καὶ βιοτῇ· ἀτὰρ οὐδὲ ἄλλῳ τῳ ἴκελα, οὔτε τὸ πάθοσ πάθεϊ, οὔτε τὸ ζῷον ζῳῴ· ἐλέφασ μέν γε τὸ θηρίον καὶ κάρτα διαφέρον· πρώτιστα μέν γε μέγιστον καὶ πάχιστον · μεγέθεϊ μὲν ὁκόσον ἂν ζῷον ἐπ’ ἄλλῳ ζῳῴ πυργηδὸν ἀναθείησ μέγα· πάχιστον δὲ ἐσ πλεῦνα ζῷα πάχιστα, εἰ παράλληλα ξυνθείησ. ἀτὰρ οὐδὲ ἰδέην κάρτα τῳ ἴκελον· χροιὴν μὲν μέλανεσ κατακορ έωσ ἅπαντεσ καὶ δι’ ὅλου τοῦ σκήνεοσ. ἵπποσ μέν γε ἄλλοσ μὲν λευκότατοσ , ὅκωσ οἱ Θρήϊκεσ Ῥήσου· ἄλλοι δὲ πόδαργοι, ὅκωσ Μενέλεω πόδαργοσ. οἱ δὲ ξανθοὶ, ὅκωσ ἑκατὸν καὶ πεντήκον τα· ἄλλοι δὲ κυάνεοι · ἵππῳ εἰσάμενοσ παρελέξα το κυανοχαίτῃ. ὧδε καὶ βόεσ, ὧδε καὶ κύνεσ, ἠδὲ ὁκόσα ἀνὰ τὴν γῆν ἑρπετὰ καὶ ζῷα φέρβεται. ἐλέφαντεσ δὲ μοῦνοι, ζοφοειδέεσ τὴν χροιήν· νυκτὶ δὲ καὶ θανάτῳ ἴκελοι· ἰδέην δὲ, κάρηνα μὲν μελάντα τα κατέχων καὶ πρόσωπα ἄσημα, ἀί̈δηλα τὴν μορφὴν, ἐπ’ αὐχένι σμικρῷ, ὡσ δοκέειν τὴν κεφαλὴν ἐπὶ τοῖσι ὤμοισι ἱζάνειν · καὶ ὧδε οὐκ ἔκδηλον. ὦτα γὰρ μεγάλα, πλατέα, πτερυγώδεα , μέσφι κληί̈δων τε καὶ στέρνου, ὥστε κρύψαι τὸν αὐχένα τοῖσι ὠσὶ, ὅκωσ νῆεσ λαίφεσι. κέρατα δὲ θώϋμα διάλευκα ὁ ἐλέφασ ἐπὶ μελαντάτῳ· μετεξέτεροι τάδε ὀδόντασ κικλήσκουσι· τάδε μοῦνα λευκότα τα, ὅκωσ οὐδενὸσ ἄλλου τε οὐδὲν οὐδὲ λευκοῦ ζῳού· καὶ τάδε οὐχ ὑπὲρ μέτωπα καὶ κροτάφουσ, ὅκωσ τοῖσι κερασφόροισι ἡ φυή· ἀλλὰ κατὰ στόμα καὶ τὴν ἄνω γνάθον, ὄρθια μὲν ἐσ τὸ πρόσθεν οὐ κάρτα· ἀλλὰ ἄνω σμικρόν τι καμπύλα· ὅκωσ δατύσσεσθαι ἐκ τοῦ ὀρθίου ἐνείη, καὶ ἄρασθαι ἄχθοσ ἐν τοῖσι ὀδοῦσι σιμοῖσ. μεγάλα δὲ τὰ κέρατα, μῇκοσ μὲν ὁκόσον ὀργυιὴν οἱ μέσοι. ἄλλοι δὲ πολλόν τι τουτέων μέζουσ μέσφιδιπλῶν· προβολὴν δ’ ἴσχει ἡ ἄνω γνάθοσ ἀπὸ τοῦ χείλεοσ μακρὴν, ἀνόστεον, σκολιὴν, ἑρπετώδεα. δοιαὶ δὲ ἐπὶ τὸ ἄκρον τῆσ προβολῆσ ἐάσι ἐκτρήσιεσ· καὶ τάσδε διαμπερὲσ μέσφι τοῦ πνεύμονοσ ἐτέτρηνεν ἡ φύσισ, ὅκωσ αὐλὸν διφυέα· χρέεται δὲ τὸ ζῷον ἐσ ἀναπνοὴν, ὅκωσ Ῥινὶ τῇδε τῇ σύριγγι · ἀτὰρ καὶ χερσὶ τῇδε· καὶ κωθωνίην τε γὰρ λάζοιτο, ὁκότε θέλει, τῇ προβολῇ· ἀμφιλαμβάνει τε καὶ ἴσχει κραταιῶσ, καὶ οὐκ ἄν τισ ἀφέλοιτο αὐτέου βίῃ, ἢν μὴ κρέσσων ἄλλοσ ἐλέφασ· ἀτὰρ καὶ ποίην ἐσ νομὴν τῇδε μαστεύει, οὐδὲ τῷ στόματι καὶ τοῖσι σμικροῖσι ὀδοῦσι ἔσθων σάρκασ ζῇ· πόδεσ γὰρ εὐμήκεεσ ὕπερθεν τῆσ γῆσ πολλὸν τὸ ζῷον ἀνέχοντεσ· ἀτὰρ καὶ σμικρὸσ αὐχὴν ὅκωσ ἔλεξα. οὔκουν δύναται τῷ στόματι εἰσ τὴν γῆν νέμεσθαι. ποτὶ καὶ ἡ τῶν κεράτων πρὸ τοῦ στόματοσ ἔκφυσισ εἴργει τῆσ ποίησ ἅπτεσθαι τὸ στόμα. τοιγαρο ῦν ἀνιμᾶται τῇ προβολῇ φόρτον μέγαν· ἔπειτα, ὅκωσ ἀμαλλοδετῆρι, τῇδε ξυνδήσασ ἐντίθησι πολλὸν τῇ κοιλίῃ· εὖτε οἱ πρῶτοι προβοσκίδα τήνδε καλέουσι. ἐπίπροσθεν γὰρ τοῦ ζῳού τῇδε βόσκεται. ἀτὰρ οὐδὲ πιεῖν ἀπὸ λίμνησ ἢ ποταμοῦ τῷ στόματι θέμισ· ἡ ὠυτὴ γὰρ αἰτίη. ἀλλὰ ἢν διψῇ, ἐντίθεται μὲν τῷ ὕδατι τῆσ προβοσκίδοσ ἄκρην τὴν Ῥῖνα· ἔπειτα ὅκωσ ἀναπνέων, ἀντὶ τοῦ ἠέροσ, τοῦ ὕδατοσ ἕλκει πολλόν· ἐπὴν δὲ πλήσῃ, ὅκωσ κώθωνα, τὴν Ῥῖνα, τῷ στόματι ποταμηδὸν ἐγχέει· εἶτα αὖθισ ἕλκει καὶ αὖθισ ἐγχέει, ἔσ τ’ ἂν πλήσῃ ὅκωσ φορτίδοσ νηὸσ τὴν γαστέρα. Ῥινὸν τρηχὺν καὶ πάχιστον, ὀχθώδεασ Ῥωγμοὺσ ἴσχοντα, αὐλῶνασ ἐπιμήκεασ , ἑτέρασ ἐντομὰσ κοίλασ, ἐπικαρσίουσ, ἄλλασ δὲ λοξὰσ, βαθείασ κάρτα, ἴκελον τὸ ξύμπαν τριπόλῳ νειῷ. τρίχεσ δὲ ἄλλοισι μὲν ζῳοίσι φύσι ἠδὲ καὶ χαῖται· ἐλέφαντι δὲ τόδε ἐστὶ ὁ χνοῦσ· μυρίαι δὲ καὶ ἄλλαι παραλλαγαὶ πρὸσ τὰ ἀλλὰ ζῷα· καὶ γὰρ ὀπίσω κοτὲ κατὰ γόνυ κάμπτει, ὅκωσ ἄνθρωποσ, καὶ μαζὸν πρὸσ τῇσι μασχάλῃσι ἴσχει ὅκωσ γυναῖκεσ· ἀλλ’ οὔτι μοι χρέοσ τανῦν ἀμφὶ τοῦ ζῳού γράφειν, πλὴν ὁκόσον ἔξαλλόν τι καὶ ἡ νοῦσοσ ὁ ἐλέφασ καὶ ὁκόσα ἴκελα ἡ ἰδέη τοῦ νοσοῦντοσ ἴσχει τῇ τοῦ ζῳού φυῇ· ἐκίκλησκον δὲ καὶ λέοντα τὸ πάθοσ, τοῦ ἐπισκυνίου τῆσ ὁμοιότητοσ εἵνεκεν, ἣν ὕστερον φράσω· ἠδὲ σατυρίησιν τῶν τε μήλων τοῦ ἐρυθήματοσ καὶ τῆσ ἐσ συνουσίην ὁρμῆσ ἀσχέτουτε καὶ ἀναισχύντου. ἀτὰρ καὶ ἡράκλειον ὅτι τοῦδε μέζον οὐδὲν οὐδὲ ἀλκιμώτερον. Μέγα μὲν οὖν τὸ πάθοσ ἐσ δύναμιν · κτεῖναι γὰρ πάντων μᾶλλον δυνατώτατον· ἀτὰρ καὶ ἰδέσθαι αἰσχρὸν καὶ δειματῶδεσ τὰ πάντα ὡσ ἐλέφασ τὸ θηρίον· ἀλλ’ ἄφυκτοσ ἡ νοῦσοσ · τίκτεται γὰρ θανάτου ἐπ’ αἰτίῃ. ψύξισ ἐστὶ τοῦ ἐμφύτου θερμοῦ οὐ μικρά γε, ἢ καὶ πάγοσ, ὡσ ἕν τι μέγα χεῖμα, εὖτε τὸ ὕδωρ τρέπεται ἐσ χιόνα, ἢ καὶ χάλαζαν, ἢ κρύσταλλον , ἢ πάγον. ἥδε ἐστὶ ἡ ξυνὴ θανάτου καὶ τοῦ πάθεοσ αἰτίη, ἀτὰρ οὐδὲ ἴσχει τέκμαρ οὐδὲν ἡ ἀρχὴ τῆσ νούσου μέγα· οὐδέ τι ξενοπρεπὲσ κακὸν τὸν ἄνθρωπον ἐπιφοιτῇ · οὐδὲ ἐπὶ τοῖσι ἐπιπολῆσ τοῦ σκήνεοσ φαντάζεται , ὡσ ἰδεῖν τε εὐθὺσ καὶ ἀρχομένῳ ἀρῆξαι. ἀλλὰ τοῖσι σπλάγχνοισι ἐμφωλεῦσαν ὅκωσ ἀί̈δηλον πῦρ, ἤδη τύφεται, καὶ τῶν εἴσω κρατῆσαν αὖθίσ κοτε ἐπιπολαίωσ ἐξάπτεται, τὰ πολλὰ μὲν ὅκωσ ἀπὸ σκοπιῆσ τοῦ προσώπου ἀρχόμενον τηλεφαν ὲσ πῦρ κακόν. μετεξετέροισι δὲ ἀπὸ τοῦ ἄκρου ἀγκῶνοσ, γούνατοσ, κονδύλων χειρῶν τε καὶ ποδῶν. τῇδε καὶ ἀνέλπιστοι οἱ ἄνθρωποι, ὅτι περ ὁ ἰητρὸσ οὐ πρὸσ τὰσ ἀρχὰσ τὰσ ἀσθενεστάτασ τοῦ πάθεοσ τῇ τέχνῃ χρέεται, Ῥαθυμίῃ καὶ ἀγνοίῃ τῶν καμνόντων τῆσ ξυμφορῆσ. νωθέεσ μὲν γὰρ, ὡσ ἀπὸ σχεδίου προφάσιοσ, ὑπναλέοι, ἡσύχιοι, τὴν κοιλίην ἐπίξηροι. τάδε καὶ τοῖσι ὑγιαίνουσι κάρτα οὐκ ἀήθεα· ἐπὶ δὲ τῇσι αὐξήσεσι τοῦ πάθεοσ ἀναπνοὴ βρωμώδησ ἐκ τῆσ ἔνδον διαφθορῆσ τοῦ πνεύματοσ. τοιάδε ὁ ἀὴρ, ἤ τι τῶν ἔξωθεν αἰτίην ἴσχειν δοκέει· οὖρα παχέα, λευκὰ, θολερὰ, οἱο͂ν ὑποζυγίου. ἀπὸ σιτίων ὠμῶν τε καὶ ἀπέπτων ἡ ἀνάδοσισ, καὶ οὔτε τουτέων ἐστὶ αἴσθησίσ τε καὶ μελέτη. οὐδὲ γὰρ οὐδ’ ἢν μὴ πέψωσι γιγνώσκουσι· ὁμοίη ἀπεψίη καὶ πέψισ ἥδε· εἰσ χρηστὸν γὰρ ἢ οἰκεῖον, οὐ ξυνήθησ αὐτέοισι ἡ πέψισ. ἀνάδοσισ δὲ Ῥηϊδίη, ὅκωσ ἐσ τὴν ἑωυτέων τροφὴν ἁρπάγδην ἕλκοντοσ τοῦ πάθεοσ. διὰ τόδε ἐπίξηροι τὴν κάτω κοιλίαν · ὄχθοι ἐπανιστάμενοι, ἄλλοι παρ’ ἄλλουσ ξυνεχέεσ μὲν οὐδέκω, παχέεσ δὲ καὶ τρηχέεσ, καὶ τὸ μεσηγὺτῶν ὄχθων ἔρρηκται, ὅκωσ τὸν Ῥινὸν ἐλέφασ. εὐρεῖαι δὲ φλέβεσ οὐ πλημμύρῃ τοῦ αἵματοσ, ἀλλὰ τῷ τοῦ δέρματοσ πάχεϊ· οὐκ ἐσ πολλὸν δὲ καὶ ἕδρα δήλη, τοῦ παντὸσ εἰσ ἶσον ὄχθον ἐγειρομένου· τρίχεσ ἐν μὲν τῷ παντὶ προτεθνήσκουσι, χερσὶ, μηροῖσι, κνήμῃσι, αὖθισ, ἥβῃ, γενείοισι ἀραιαὶ, ψεδναὶ δὲ καὶ ἐπὶ τῇ κεφαλῇ κόμαι· τὸ δὲ μᾶλλον πρόωροι πολιοὶ καὶ φαλάκρωσισ ἀθρόη. οὐκ εἰσ μακρὸν δὲ ἥβη καὶ γένειον ψιλά· εἰ δὲ καὶ ἐπιμίμνοιεν παυραὶ τρίχεσ, ἀπρεπέστεραι τῶν ἀποιχομένων· δέρμα τῆσ κεφαλῆσ κατερρωγὸσ εἰσ βάθοσ· Ῥυτίδεσ δὲ συχναὶ, βαθεῖαι, τρηχεῖαι· ὄχθοι ἐσ τὸ πρόσωπον σκληροὶ, ὀξέεσ· ἄλλοτε μὲν ἐσ κορυφὴν λευκοί· ποιωδέστεροι δὲ τὴν βάσιν· σφυγμοὶ σμικροὶ, βαρέεσ, νωθροὶ, ὅκωσ δι’ ἰλύοσ μόλισ κινεύμενοι · φλέβεσ κροτάφων ἐπηρμέναι, καὶ ὑπὸ τῆσ γλώσσησ · κοιλίαι χολώδεεσ. γλῶσσα χαλαζώδεσι ἰόνθοισι τρηχεῖα · οὐκ ἀδόκητον καὶ τὸ ξύμπαν σκῆνοσ ἔμπλεων τοιῶνδε ἔμμεναι. καὶ γὰρ καὶ τοῖσι κακοχύμοισι ἱερείοισι τὰ κρέα χαλάζησ ἐστὶ ἔμπλεα· ἢν δὲ πολλὸν αἴρηταί τι ἀπὸ τῶν ἔνδοθεν, ἡ πάθη καὶ ἐπὶ τοῖσι ἄκροισι φαίνηται, λειχῆνεσ ἐπὶ τοῖσι ἄκροισι δακτύλοισι , γούνασι κνησμοὶ, καὶ τῶν κνησμῶν ἅπτονται μεθ’ ἡδονῆσ· ἀμπίσχει δὲ ὁ λειχὴν καὶ γένειόν κοτε ἐν κύκλῳ· ἐρεύθει δὲ καὶ μῆλα ξὺν ὄγκῳ οὐ κάρτα μεγάλῳ· ὀττίεσ ἀχλυώδεεσ, χαλκώδεεσ · ὀφρύεσ προβλῆτεσ, παχεῖαι , ψιλαὶ, βρίθουσαι κάτω, μεσοφρύων ξυνηγμένων ὀχθώδεεσ· χρῶμα πελιδνὸν ἢ μέλαν. ἐπισκύνιον οὖν μέγα ἕλκεται καλύπτειν ὄσσε, ὅκωσ τοῖσ θυμουμένοισ, ἢ λέουσι· διὰ τόδε καὶ λεόντιον κικλήσκεται. τοιγαροῦν οὐ λέουσι οὐδὲ ἐλέφαντι μοῦνον, ἀλλὰ καὶ νυκτὶ θοῇ ἀταλάντοσ ὑπώπια. Ῥὶσ, σὺν ὄγκοισι μέλασι, ὀκριοειδέεσ, χειλέων προβολὴ παχείη· τὸ δὲ κάτω πελιδνόν · ἔκρινεσ · ὀδόντεσ οὐ λευκοὶ μὲν, δοκέοντεσ δὲ ὑπὸ μέλανοσ, ὦτα ἐρυθρὰ, μελανόεντα , κεκλεισμένα, ἐλεφαντώδεα, ὡσ δοκέειν μέγεθοσ ἴσχειν μέζον τοῦ ξυνήθεοσ· ἕλκεα ἐπὶ τῇσι βάσεσι τῶν ὤτων, ἰχῶροσ Ῥύσισ, κνησμώδεα · Ῥυσοὶ τὸ πᾶν σκῆνοσ Ῥυτίσι τρηχείῃσι· ἀτὰρ καὶ ἐντομαὶ βαθεῖαι, ὁκοῖον αὔλακεσ μέλανεσ τῶν Ῥινῶν. διὰ τοῦτο καὶ ὁ ἐλέφασ τοῦ πάθεοσ τοὔνομα · ἰχνέων καὶ πτερνέων μέσφι τῶν μέσων τῶν δακτύλων Ῥήξιεσ. ἢν δὲ ἐπὶ μᾶλλον αὔξῃ τὸ κακὸν, ἑλκώδεεσ τοὺσ ὄχθουσ, μήλων, γενείου, δακτύλων, γονάτων, κάκοδμα καὶ ἀναλθέα τὰ ἕλκεα. ἄλλα γὰρ ἐπ’ ἄλλοισι ἐξανίσταται, ἐπ’ ἄλλοισι ἄλλα πρηο̈́νεται. ἤδη κοτὲ καὶ τῶν μελέων προαποθνήσκει τοῦ ἀνθρώπου ἄχρι ἐκπτώσιοσ, Ῥίσ, δάκτυλοι, πόδεσ, αἰδοῖα καὶ ὅλαι χεῖρεσ. οὐδὲ γὰρ θανατοῖ τὸ κακὸν εἰσ ἀπαλλαγὴν βίου αἰσχροῦ καὶ ἀλγέων δεινῶν πρόσθεν ἢ ἐσ μέλεα διατμηθῆναι τὸν ἄνθρωπον · ἀλλὰ μακρόβιόν ἐστι, ὅκωσ ἐλέφασ τὸ ζῷον. ἢν δὲ καὶ ἄλγοσ ἀρτίωσ ἐῄ τῶν μελέων, πολλόν τι ἐπικόπτει βαρύτερον, ἄλλῃ καὶ ἄλλῃ πλανεύμενον· σιτίων ὄρεξισ οὐκ ἀγεννὴσ, ἄποιοσ ἡ γεῦσισ, οὐδὲ τερπνὸν ἡ ἐδωδὴ καὶ ἡ πόσισ· ἁπάντων δὲ ὑπ’ ἀχθηδόνοσ, μῖσοσ, ἀτροφίη, ἐπιθυμίη λυσσώδησ· κόποι αὐτόματοι, μελέων ἑκάστου ἰδέη βαρεῖα, καὶ τὸν ἄνθρωπον ἀχθέει καὶ τὰ σμικρὰ μέλεα· ἀτὰρ καὶ τὸ σῶμα πρὸσ ἅπαντα ἄχθεται, οὐ λουτροῖσι τέρπεται οὐκ ἀλουσίῃ, οὐ τροφῇ, οὐκ ἀσιτίῃ, οὐ κινήσι, οὐκ ἠρεμίῃ. πᾶσι γὰρ ἐφέστηκ εν ἡ νοῦσοσ. ὕπνοσ λεπτὸσ, ἀγρυπνίησ κακίων φαντασίῃ· δύσπνοια καρτερή · πνῖγεσ ὡσ ἀπ’ ἀγχόνησ. ὧδε γοῦν τινὲσ κατέστρεψαν τὸν βίον, νήγρετον ὕπνον ἐσ θάνατον εὕδοντεσ. Τοιούσδε οὖν ἐόντασ τίσ οὐκ ἂν φύγοι ἢ τίσ οὐκ ἂν ἐκτραπείη, κἤν υἱὸσ, ἢ πατὴρ ἐῄ, κἢν κασίγνητοσ τύχῃ; δέοσ καὶ ἀμφὶ μεταδόσιοσ τοῦ κακοῦ. πολλοὶ γοῦν ἐπ’ ἐρημίησ καὶ ἐσ ὄρεα τοὺσ φιλτάτουσ ἐξέθεσαν, οἱ μὲν ἐσ χρόνον ἐπαρήγοντεσ τῷ λιμῷ, οἱ δὲ ἥκιστα, ὡσ σφέασ ἐθέλοντεσ ἐκθανεῖν. λόγοσ δὲ ὡσ τῶν ἐπ’ ἐρημίησ ἀφιγμένων τισ ἐξερπύσαντα ἐκ τῆσ γῆσ ἔχιν ἰδὼν, ὑπ’ ἀνάγκησ τοῦ λιμοῦ ἢ τῷ πάθεϊ ἀχθεσθεὶσ, ὡσ ἀμείψασθαι τὸ κακὸν κακῷ, ζῶντοσ ἐνέφαγε τοῦ ἔχιοσ, καὶ οὐ πρόσθεν ἐτελεύτησε πρὶν ἢ πάντα αὐτῷ διασαπῆναι καὶ ἀποστῆναι τὰ μέλεα. ἄλλον δὲ ἰδεῖν ἔχιν εἰσ πίθον γλεύκεοσ ἑρπύσαντα, πιόντα τε τοῦ γλεύκεοσ εἰσ κόρον ἀποβλύσαι, πολλὸν δὲ καὶ τοῦ ἰοῦ συνεκχεῖν τῷ γλεύκεϊ · ἐπεὶ δὲ ἀπεπνίγη τὸ θηρίον ἐν τῷ γλεύκεϊ, χανδὸν καὶ πολλὸν τοῦ γλεύκεοσ πιεῖν τὸν ἄνθρωπον, ἀπαλλαγὴν τοῦ βίου καὶ τοῦ πάθεοσ διζήμενον· ὡσ δὲ ἐσ κόρον ἧκε καὶ μέθην, ἔκειτο μὲν χαμαὶ τὰ πρῶτα ὅκωσ ἀποθνήσκων · ἐπεὶ δὲ ἐκ τοῦ κάρου καὶ τῆσ μέθησ ἐξήγρετ ο, περιερρύησαν μὲν τὰ πρῶτα αἱ κόμαι, ἔτι δὲ δάκτυλοίτε καὶ ὄνυχεσ· ἑξῆσ δὲ περιτετήκεισαν πάντα. ἐπεὶ δὲ ἔτι ἐν σπέρματι ἡ δύναμισ ἦν, ἐκηροπλάστεεν αὖθισ, ὅκωσ ἐκ γενετῆσ, τὸν ἄνθρωπον ἡ φύσισ· ἐξέθρεψε μὲν ἄλλασ κόμασ καὶ ὄνυχασ νέουσ καὶ σάρκα καθαρὴν, καὶ ἐξέδυ μὲν τὸν παλαιὸν Ῥινὸν, ὡσ γῆρασ ἑρπετοῦ· ἐπανεκλήθη δὲ ἐσ φῦμα ζωῆσ, ὅκωσ ἄλλοσ ἄνθρωποσ. ὧδε μὲν οὖν ὁ μῦθοσ, οὐ κάρτα μὲν ἀτρεκὴσ, οὐ πάγχυ δὲ ἄπιστοσ. κακὸν γὰρ κακῷ βλαφθῆναι πιστόν. τὴν φύσιν δὲ ἐπὶ τῷ ἐόντι ζωπύρῳ ἀνανεῶσαι τὸν ἄνθρωπον, οὐκ ἄπιστον ἐσ τέρατοσ ἰδέην.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION