헬라어 문장 검색 - ΑπολλόΛιβραρψ́2́09́

(아폴로도로스, Library and Epitome, book 1, chapter 9)

τῶν δὲ Αἰόλου παίδων Ἀθάμασ, Βοιωτίασ δυναστεύων, ἐκ Νεφέλησ τεκνοῖ παῖδα μὲν Φρίξον θυγατέρα δὲ Ἕλλην. αὖθισ δὲ Ἰνὼ γαμεῖ, ἐξ ἧσ αὐτῷ Λέαρχοσ καὶ Μελικέρτησ ἐγένοντο. ἐπιβουλεύουσα δὲ Ἰνὼ τοῖσ Νεφέλησ τέκνοισ ἔπεισε τὰσ γυναῖκασ τὸν πυρὸν φρύγειν. λαμβάνουσαι δὲ κρύφα τῶν ἀνδρῶν τοῦτο ἔπρασσον. γῆ δὲ πεφρυγμένουσ πυροὺσ δεχομένη καρποὺσ ἐτησίουσ οὐκ ἀνεδίδου. διὸ πέμπων ὁ Ἀθάμασ εἰσ Δελφοὺσ ἀπαλλαγὴν ἐπυνθάνετο τῆσ ἀφορίασ. Ἰνὼ δὲ τοὺσ πεμφθέντασ ἀνέπεισε λέγειν ὡσ εἰή κεχρησμένον παύσεσθαι τὴν ἀκαρπίαν, ἐὰν σφαγῇ Διὶ ὁ Φρίξοσ. τοῦτο ἀκούσασ Ἀθάμασ, συναναγκαζόμενοσ ὑπὸ τῶν τὴν γῆν κατοικούντων, τῷ βωμῷ παρέστησε Φρίξον. Νεφέλη δὲ μετὰ τῆσ θυγατρὸσ αὐτὸν ἀνήρπασε, καὶ παρ’ Ἑρμοῦ λαβοῦσα χρυσόμαλλον κριὸν ἔδωκεν, ὑφ’ οὗ φερόμενοι δι’ οὐρανοῦ γῆν ὑπερέβησαν καὶ θάλασσαν. ὡσ δὲ ἐγένοντο κατὰ τὴν μεταξὺ κειμένην θάλασσαν Σιγείου καὶ Χερρονήσου, ὤλισθεν εἰσ τὸν βυθὸν ἡ Ἕλλη, κἀκεῖ θανούσησ αὐτῆσ ἀπ’ ἐκείνησ Ἑλλήσποντοσ ἐκλήθη τὸ πέλαγοσ. Φρίξοσ δὲ ἦλθεν εἰσ Κόλχουσ, ὧν Αἰήτησ ἐβασίλευε παῖσ Ἡλίου καὶ Περσηίδοσ, ἀδελφὸσ δὲ Κίρκησ καὶ Πασιφάησ, ἣν Μίνωσ ἔγημεν. οὗτοσ αὐτὸν ὑποδέχεται, καὶ μίαν τῶν θυγατέρων Χαλκιόπην δίδωσιν. ὁ δὲ τὸν χρυσόμαλλον κριὸν Διὶ θύει φυξίῳ, τὸ δὲ τούτου δέρασ Αἰήτῃ δίδωσιν· ἐκεῖνοσ δὲ αὐτὸ περὶ δρῦν ἐν Ἄρεοσ ἄλσει καθήλωσεν. ἐγένοντο δὲ ἐκ Χαλκιόπησ Φρίξῳ παῖδεσ Ἄργοσ Μέλασ Φρόντισ Κυτίσωροσ. Ἀθάμασ δὲ ὕστερον διὰ μῆνιν Ἥρασ καὶ τῶν ἐξ Ἰνοῦσ ἐστερήθη παίδων·

αὐτὸσ μὲν γὰρ μανεὶσ ἐτόξευσε Λέαρχον, Ἰνὼ δὲ Μελικέρτην μεθ’ ἑαυτῆσ εἰσ πέλαγοσ ἔρριψεν. ἐκπεσὼν δὲ τῆσ Βοιωτίασ ἐπυνθάνετο τοῦ θεοῦ ποῦ κατοικήσει· χρησθέντοσ δὲ αὐτῷ κατοικεῖν ἐν ᾧπερ ἂν τόπῳ ὑπὸ ζῴων ἀγρίων ξενισθῇ, πολλὴν χώραν διελθὼν ἐνέτυχε λύκοισ προβάτων μοίρασ νεμομένοισ· οἱ δέ, θεωρήσαντεσ αὐτόν, ἃ διῃροῦντο ἀπολιπόντεσ ἔφυγον. Ἀθάμασ δὲ κτίσασ τὴν χώραν Ἀθαμαντίαν ἀφ’ ἑαυτοῦ προσηγόρευσε, καὶ γήμασ Θεμιστὼ τὴν Ὑψέωσ ἐγέννησε Λεύκωνα Ἐρύθριον Σχοινέα Πτῶον. Σίσυφοσ δὲ ὁ Αἰόλου κτίσασ Ἐφύραν τὴν νῦν λεγομένην Κόρινθον γαμεῖ Μερόπην τὴν Ἄτλαντοσ.

ἐξ αὐτῶν παῖσ γίνεται Γλαῦκοσ, ᾧ παῖσ Βελλεροφόντησ ἐξ Εὐρυμέδησ ἐγεννήθη, ὃσ ἔκτεινε τὴν πυρίπνουν Χίμαιραν. κολάζεται δὲ Σίσυφοσ ἐν Αἵδου πέτρον ταῖσ χερσὶ καὶ τῇ κεφαλῇ κυλίων, καὶ τοῦτον ὑπερβάλλειν θέλων· οὗτοσ δὲ ὠθούμενοσ ὑπ’ αὐτοῦ ὠθεῖται πάλιν εἰσ τοὐπίσω. τίνει δὲ ταύτην τὴν δίκην διὰ τὴν Ἀσωποῦ θυγατέρα Αἴγιναν· ἁρπάσαντα γὰρ αὐτὴν κρύφα Δία Ἀσωπῷ μηνῦσαι ζητοῦντι λέγεται. Δηιὼν δὲ βασιλεύων τῆσ Φωκίδοσ Διομήδην τὴν Ξούθου γαμεῖ, καὶ αὐτῷ γίνεται θυγάτηρ μὲν Ἀστεροδία, παῖδεσ δὲ Αἰνετὸσ Ἄκτωρ Φύλακοσ Κέφαλοσ, ὃσ γαμεῖ Πρόκριν τὴν Ἐρεχθέωσ.

αὖθισ δὲ ἡ Ηὢσ αὐτὸν ἁρπάζει ἐρασθεῖσα. Περιήρησ δὲ Μεσσήνην κατασχὼν Γοργοφόνην τὴν Περσέωσ ἔγημεν, ἐξ ἧσ Ἀφαρεὺσ αὐτῷ καὶ Λεύκιπποσ καὶ Τυνδάρεωσ ἔτι τε Ἰκάριοσ παῖδεσ ἐγένοντο.

πολλοὶ δὲ τὸν Περιήρην λέγουσιν οὐκ Αἰόλου παῖδα ἀλλὰ Κυνόρτα τοῦ Ἀμύκλα· διόπερ τὰ περὶ τῶν Περιήρουσ ἐκγόνων ἐν τῷ Ἀτλαντικῷ γένει δηλώσομεν. Μάγνησ δὲ γαμεῖ νύμφην νηίδα, καὶ γίνονται αὐτῷ παῖδεσ Πολυδέκτησ καὶ Δίκτυσ·

οὗτοι Σέριφον ᾤκισαν. Σαλμωνεὺσ δὲ τὸ μὲν πρῶτον περὶ Θεσσαλίαν κατῴκει, παραγενόμενοσ δὲ αὖθισ εἰσ Ἦλιν ἐκεῖ πόλιν ἔκτισεν.

ὑβριστὴσ δὲ ὢν καὶ τῷ Διὶ ἐξισοῦσθαι θέλων διὰ τὴν ἀσέβειαν ἐκολάσθη· ἔλεγε γὰρ ἑαυτὸν εἶναι Δία, καὶ τὰσ ἐκείνου θυσίασ ἀφελόμενοσ ἑαυτῷ προσέτασσε θύειν, καὶ βύρσασ μὲν ἐξηραμμένασ ἐξ ἁρ́ματοσ μετὰ λεβήτων χαλκῶν σύρων ἔλεγε βροντᾶν, βάλλων δὲ εἰσ οὐρανὸν αἰθομένασ λαμπάδασ ἔλεγεν ἀστράπτειν. Ζεὺσ δὲ αὐτὸν κεραυνώσασ τὴν κτισθεῖσαν ὑπ’ αὐτοῦ πόλιν καὶ τοὺσ οἰκήτορασ ἠφάνισε πάντασ. Τυρὼ δὲ ἡ Σαλμωνέωσ θυγάτηρ καὶ Ἀλκιδίκησ παρὰ Κρηθεῖ τῷ Σαλμωνέωσ ἀδελφῷ τρεφομένη ἔρωτα ἴσχει Ἐνιπέωσ τοῦ ποταμοῦ, καὶ συνεχῶσ ἐπὶ τὰ τούτου ῥεῖθρα φοιτῶσα τούτοισ ἐπωδύρετο.

Ποσειδῶν δὲ εἰκασθεὶσ Ἐνιπεῖ συγκατεκλίθη αὐτῇ· ἡ δὲ γεννήσασα κρύφα διδύμουσ παῖδασ ἐκτίθησιν. ἐκκειμένων δὲ τῶν βρεφῶν, παριόντων ἱπποφορβῶν ἵπποσ μία προσαψαμένη τῇ χηλῇ θατέρου τῶν βρεφῶν πέλιόν τι τοῦ προσώπου μέροσ ἐποίησεν. ὁ δὲ ἱπποφορβὸσ ἀμφοτέρουσ τοὺσ παῖδασ ἀνελόμενοσ ἔθρεψε, καὶ τὸν μὲν πελιωθέντα Πελίαν ἐκάλεσε, τὸν δὲ ἕτερον Νηλέα. τελειωθέντεσ δὲ ἀνεγνώρισαν τὴν μητέρα, καὶ τὴν μητρυιὰν ἀπέκτειναν Σιδηρώ· κακουμένην γὰρ γνόντεσ ὑπ’ αὐτῆσ τὴν μητέρα ὡρ́μησαν ἐπ’ αὐτήν, ἡ δὲ φθάσασα εἰσ τὸ τῆσ Ἥρασ τέμενοσ κατέφυγε, Πελίασ δὲ ἐπ’ αὐτῶν τῶν βωμῶν αὐτὴν κατέσφαξε, καὶ καθόλου διετέλει τὴν Ἥραν ἀτιμάζων. ἐστασίασαν δὲ ὕστερον πρὸσ ἀλλήλουσ, καὶ Νηλεὺσ μὲν ἐκπεσὼν ἧκεν εἰσ Μεσσήνην καὶ Πύλον κτίζει, καὶ γαμεῖ Χλωρίδα τὴν Ἀμφίονοσ, ἐξ ἧσ αὐτῷ γίνεται θυγάτηρ μὲν Πηρώ, ἄρρενεσ δὲ Ταῦροσ Ἀστέριοσ Πυλάων Δηίμαχοσ Εὐρύβιοσ Ἐπίλαοσ Φράσιοσ Εὐρυμένησ Εὐαγόρασ Ἀλάστωρ Νέστωρ Περικλύμενοσ, ᾧ δὴ καὶ Ποσειδῶν δίδωσι μεταβάλλειν τὰσ μορφάσ, καὶ μαχόμενοσ ὅτε Ἡρακλῆσ ἐξεπόρθει Πύλον, γινόμενοσ ὁτὲ μὲν λέων ὁτὲ δὲ ὄφισ ὁτὲ δὲ μέλισσα, ὑφ’ Ἡρακλέουσ μετὰ τῶν ἄλλων Νηλέωσ παίδων ἀπέθανεν.

ἐσώθη δὲ Νέστωρ μόνοσ, ἐπειδὴ παρὰ Γερηνίοισ ἐτρέφετο· ὃσ γήμασ Ἀναξιβίαν τὴν Κρατιέωσ θυγατέρασ μὲν Πεισιδίκην καὶ Πολυκάστην ἐγέννησε, παῖδασ δὲ Περσέα Στράτιχον Ἄρητον Ἐχέφρονα Πεισίστρατον Ἀντίλοχον Θρασυμήδην. Πελίασ δὲ περὶ Θεσσαλίαν κατῴκει, καὶ γήμασ Ἀναξιβίαν τὴν Βίαντοσ, ὡσ δὲ ἔνιοι Φυλομάχην τὴν Ἀμφίονοσ, ἐγέννησε παῖδα μὲν Ἄκαστον, θυγατέρασ δὲ Πεισιδίκην Πελόπειαν Ἱπποθόην Ἄλκηστιν.

Κρηθεὺσ δὲ κτίσασ Ιὠλκὸν γαμεῖ Τυρὼ τὴν Σαλμωνέωσ, ἐξ ἧσ αὐτῷ γίνονται παῖδεσ Αἴσων Ἀμυθάων Φέρησ.

Ἀμυθάων μὲν οὖν οἰκῶν Πύλον Εἰδομένην γαμεῖ τὴν Φέρητοσ, καὶ γίνονται παῖδεσ αὐτῷ Βίασ καὶ Μελάμπουσ, ὃσ ἐπὶ τῶν χωρίων διατελῶν, οὔσησ πρὸ τῆσ οἰκήσεωσ αὐτοῦ δρυὸσ ἐν ᾗ φωλεὸσ ὄφεων ὑπῆρχεν, ἀποκτεινάντων τῶν θεραπόντων τοὺσ ὄφεισ τὰ μὲν ἑρπετὰ ξύλα συμφορήσασ ἔκαυσε, τοὺσ δὲ τῶν ὄφεων νεοσσοὺσ ἔθρεψεν. οἱ δὲ γενόμενοι τέλειοι παραστάντεσ αὐτῷ κοιμωμένῳ τῶν ὤμων ἐξ ἑκατέρου τὰσ ἀκοὰσ ταῖσ γλώσσαισ ἐξεκάθαιρον. ὁ δὲ ἀναστὰσ καὶ γενόμενοσ περιδεὴσ τῶν ὑπερπετομένων ὀρνέων τὰσ φωνὰσ συνίει, καὶ παρ’ ἐκείνων μανθάνων προύλεγε τοῖσ ἀνθρώποισ τὰ μέλλοντα. προσέλαβε δὲ καὶ τὴν διὰ τῶν ἱερῶν μαντικήν, περὶ δὲ τὸν Ἀλφειὸν συντυχὼν Ἀπόλλωνι τὸ λοιπὸν ἄριστοσ ἦν μάντισ. Βίασ δὲ ἐμνηστεύετο Πηρὼ τὴν Νηλέωσ·

ὁ δὲ πολλῶν αὐτῷ μνηστευομένων τὴν θυγατέρα δώσειν ἔφη τῷ τὰσ Φυλάκου βόασ κομίσαντι αὐτῷ. αὗται δὲ ἦσαν ἐν Φυλάκῃ, καὶ κύων ἐφύλασσεν αὐτὰσ οὗ οὔτε ἄνθρωποσ οὔτε θηρίον πέλασ ἐλθεῖν ἠδύνατο. ταύτασ ἀδυνατῶν Βίασ τὰσ βόασ κλέψαι παρεκάλει τὸν ἀδελφὸν συλλαβέσθαι. Μελάμπουσ δὲ ὑπέσχετο, καὶ προεῖπεν ὅτι φωραθήσεται κλέπτων καὶ δεθεὶσ ἐνιαυτὸν οὕτω τὰσ βόασ λήψεται. μετὰ δὲ τὴν ὑπόσχεσιν εἰσ Φυλάκην ἀπῄει καί, καθάπερ προεῖπε, φωραθεὶσ ἐπὶ τῇ κλοπῇ δέσμιοσ ἐν οἰκήματι ἐφυλάσσετο. λειπομένου δὲ τοῦ ἐνιαυτοῦ βραχέοσ χρόνου, τῶν κατὰ τὸ κρυφαῖον τῆσ στέγησ σκωλήκων ἀκούει, τοῦ μὲν ἐρωτῶντοσ πόσον ἤδη μέροσ τοῦ δοκοῦ διαβέβρωται, τῶν δὲ ἀποκρινομένων λοιπὸν ἐλάχιστον εἶναι. καὶ ταχέωσ ἐκέλευσεν αὑτὸν εἰσ ἕτερον οἴκημα μεταγαγεῖν, γενομένου δὲ τούτου μετ’ οὐ πολὺ συνέπεσε τὸ οἴκημα. θαυμάσασ δὲ Φύλακοσ, καὶ μαθὼν ὅτι ἐστὶ μάντισ ἄριστοσ, λύσασ παρεκάλεσεν εἰπεῖν ὅπωσ αὐτοῦ τῷ παιδὶ Ἰφίκλῳ παῖδεσ γένωνται. ὁ δὲ ὑπέσχετο ἐφ’ ᾧ τὰσ βόασ λήψεται. καὶ καταθύσασ ταύρουσ δύο καὶ μελίσασ τοὺσ οἰωνοὺσ προσεκαλέσατο· παραγενομένου δὲ αἰγυπιοῦ, παρὰ τούτου μανθάνει δὴ ὅτι Φύλακόσ ποτε κριοὺσ τέμνων ἐπὶ τῶν αἰδοίων παρὰ τῷ Ἰφίκλῳ τὴν μάχαιραν ᾑμαγμένην ἔτι κατέθετο, δείσαντοσ δὲ τοῦ παιδὸσ καὶ φυγόντοσ αὖθισ κατὰ τῆσ ἱερᾶσ δρυὸσ αὐτὴν ἔπηξε, καὶ ταύτην ἀμφιτροχάσασ ἐκάλυψεν ὁ φλοιόσ. ἔλεγεν οὖν, εὑρεθείσησ τῆσ μαχαίρασ εἰ ξύων τὸν ἰὸν ἐπὶ ἡμέρασ δέκα Ἰφίκλῳ δῷ πιεῖν, παῖδα γεννήσειν. ταῦτα μαθὼν παρ’ αἰγυπιοῦ Μελάμπουσ τὴν μὲν μάχαιραν εὑρ͂ε, τῷ δὲ Ἰφίκλῳ τὸν ἰὸν ξύσασ ἐπὶ ἡμέρασ δέκα δέδωκε πιεῖν, καὶ παῖσ αὐτῷ Ποδάρκησ ἐγένετο. τὰσ δὲ βόασ εἰσ Πύλον ἤλασε, καὶ τῷ ἀδελφῷ τὴν Νηλέωσ θυγατέρα λαβὼν ἔδωκε. καὶ μέχρι μέν τινοσ ἐν Μεσσήνῃ κατῴκει, ὡσ δὲ τὰσ ἐν Ἄργει γυναῖκασ ἐξέμηνε Διόνυσοσ, ἐπὶ μέρει τῆσ βασιλείασ ἰασάμενοσ αὐτὰσ ἐκεῖ μετὰ Βίαντοσ κατῴκησε. Βίαντοσ δὲ καὶ Πηροῦσ Ταλαόσ, οὗ καὶ Λυσιμάχησ τῆσ Ἄβαντοσ τοῦ Μελάμποδοσ Ἄδραστοσ Παρθενοπαῖοσ Πρῶναξ Μηκιστεὺσ Ἀριστόμαχοσ Ἐριφύλη, ἣν Ἀμφιάραοσ γαμεῖ.

Παρθενοπαίου δὲ Πρόμαχοσ ἐγένετο, ὃσ μετὰ τῶν ἐπιγόνων ἐπὶ Θήβασ ἐστρατεύθη, Μηκιστέωσ δὲ Εὐρύαλοσ, ὃσ ἧκεν εἰσ Τροίαν. Πρώνακτοσ δὲ ἐγένετο Λυκοῦργοσ, Ἀδράστου δὲ καὶ Ἀμφιθέασ τῆσ Πρώνακτοσ θυγατέρεσ μὲν Ἀργεία Δηιπύλη Αἰγιάλεια, παῖδεσ δὲ Αἰγιαλεὺσ <καὶ> Κυάνιπποσ. Φέρησ δὲ ὁ Κρηθέωσ Φερὰσ ἐν Θεσσαλίᾳ κτίσασ ἐγέννησεν Ἄδμητον καὶ Λυκοῦργον.

Λυκοῦργοσ μὲν οὖν περὶ Νεμέαν κατῴκησε, γήμασ δὲ Εὐρυδίκην, ὡσ δὲ ἔνιοί φασιν Ἀμφιθέαν, ἐγέννησεν Ὀφέλτην <τὸν ὕστερον> κληθέντα Ἀρχέμορον. Ἀδμήτου δὲ βασιλεύοντοσ τῶν Φερῶν, ἐθήτευσεν Ἀπόλλων αὐτῷ μνηστευομένῳ τὴν Πελίου θυγατέρα Ἄλκηστιν.

ἐκείνου δὲ δώσειν ἐπαγγειλαμένου τὴν θυγατέρα τῷ καταζεύξαντι ἁρ́μα λέοντοσ καὶ κάπρου, Ἀπόλλων ζεύξασ ἔδωκεν· ὁ δὲ κομίσασ πρὸσ Πελίαν Ἄλκηστιν λαμβάνει. θύων δὲ ἐν τοῖσ γάμοισ ἐξελάθετο Ἀρτέμιδι θῦσαι· διὰ τοῦτο τὸν θάλαμον ἀνοίξασ εὑρ͂ε δρακόντων σπειράμασι πεπληρωμένον. Ἀπόλλων δὲ εἰπὼν ἐξιλάσκεσθαι τὴν θεόν, ᾐτήσατο παρὰ μοιρῶν ἵνα, ὅταν Ἄδμητοσ μέλλῃ τελευτᾶν, ἀπολυθῇ τοῦ θανάτου, ἂν ἑκουσίωσ τισ ὑπὲρ αὐτοῦ θνήσκειν ἕληται. ὡσ δὲ ἦλθεν ἡ τοῦ θνήσκειν ἡμέρα, μήτε τοῦ πατρὸσ μήτε τῆσ μητρὸσ ὑπὲρ αὐτοῦ θνήσκειν θελόντων, Ἄλκηστισ ὑπεραπέθανε. καὶ αὐτὴν πάλιν ἀνέπεμψεν ἡ Κόρη, ὡσ δὲ ἔνιοι λέγουσιν, Ἡρακλῆσ <πρὸσ αὐτὸν ἀνεκόμισε> μαχεσάμενοσ Αἵδῃ. Αἴσονοσ δὲ τοῦ Κρηθέωσ καὶ Πολυμήδησ τῆσ Αὐτολύκου Ιἄσων.

οὗτοσ ᾤκει ἐν Ιὠλκῷ, τῆσ δὲ Ιὠλκοῦ Πελίασ ἐβασίλευσε μετὰ Κρηθέα, ᾧ χρωμένῳ περὶ τῆσ βασιλείασ ἐθέσπισεν ὁ θεὸσ τὸν μονοσάνδαλον φυλάξασθαι. τὸ μὲν οὖν πρῶτον ἠγνόει τὸν χρησμόν, αὖθισ δὲ ὕστερον αὐτὸν ἔγνω. τελῶν γὰρ ἐπὶ τῇ θαλάσσῃ Ποσειδῶνι θυσίαν ἄλλουσ τε πολλοὺσ ἐπὶ ταύτῃ καὶ τὸν Ιἄσονα μετεπέμψατο. ὁ δὲ πόθῳ γεωργίασ ἐν τοῖσ χωρίοισ διατελῶν ἔσπευσεν ἐπὶ τὴν θυσίαν· διαβαίνων δὲ ποταμὸν Ἄναυρον ἐξῆλθε μονοσάνδαλοσ, τὸ ἕτερον ἀπολέσασ ἐν τῷ ῥείθρῳ πέδιλον. θεασάμενοσ δὲ Πελίασ αὐτὸν καὶ τὸν χρησμὸν συμβαλὼν ἠρώτα προσελθών, τί ἂν ἐποίησεν ἐξουσίαν ἔχων, εἰ λόγιον ἦν αὐτῷ πρόσ τινοσ φονευθήσεσθαι τῶν πολιτῶν. ὁ δέ, εἴτε ἐπελθὸν ἄλλωσ, εἴτε διὰ μῆνιν Ἥρασ, ἵν’ ἔλθοι κακὸν Μήδεια Πελίᾳ τὴν γὰρ Ἥραν οὐκ ἐτίμα, "τὸ χρυσόμαλλον δέρασ" ἔφη "προσέταττον ἂν φέρειν αὐτῷ. " τοῦτο Πελίασ ἀκούσασ εὐθὺσ ἐπὶ τὸ δέρασ ἐλθεῖν ἐκέλευσεν αὐτόν. τοῦτο δὲ ἐν Κόλχοισ ἦν <ἐν> Ἄρεοσ ἄλσει κρεμάμενον ἐκ δρυόσ, ἐφρουρεῖτο δὲ ὑπὸ δράκοντοσ ἀύπνου. ἐπὶ τοῦτο πεμπόμενοσ Ιἄσων Ἄργον παρεκάλεσε τὸν Φρίξου, κἀκεῖνοσ Ἀθηνᾶσ ὑποθεμένησ πεντηκόντορον ναῦν κατεσκεύασε τὴν προσαγορευθεῖσαν ἀπὸ τοῦ κατασκευάσαντοσ Ἀργώ· κατὰ δὲ τὴν πρῷραν ἐνήρμοσεν Ἀθηνᾶ φωνῆεν φηγοῦ τῆσ Δωδωνίδοσ ξύλον. ὡσ δὲ ἡ ναῦσ κατεσκευάσθη, χρωμένῳ ὁ θεὸσ αὐτῷ πλεῖν ἐπέτρεψε συναθροίσαντι τοὺσ ἀρίστουσ τῆσ Ἑλλάδοσ. οἱ δὲ συναθροισθέντεσ εἰσὶν οἵδε· Τῖφυσ Ἁγνίου, ὃσ ἐκυβέρνα τὴν ναῦν, Ὀρφεὺσ Οἰάγρου, Ζήτησ καὶ Κάλαϊσ Βορέου, Κάστωρ καὶ Πολυδεύκησ Διόσ, Τελαμὼν καὶ Πηλεὺσ Αἰακοῦ, Ἡρακλῆσ Διόσ, Θησεὺσ Αἰγέωσ, Ἴδασ καὶ Λυγκεὺσ Ἀφαρέωσ, Ἀμφιάραοσ Οἰκλέουσ, Καινεὺσ Κορώνου Παλαίμων Ἡφαίστου ἢ Αἰτωλοῦ, Κηφεὺσ Ἀλεοῦ, Λαέρτησ Ἀρκεισίου, Αὐτόλυκοσ Ἑρμοῦ, Ἀταλάντη Σχοινέωσ, Μενοίτιοσ Ἄκτοροσ, Ἄκτωρ Ἱππάσου, Ἄδμητοσ Φέρητοσ, Ἄκαστοσ Πελίου, Εὔρυτοσ Ἑρμοῦ, Μελέαγροσ Οἰνέωσ, Ἀγκαῖοσ Λυκούργου, Εὔφημοσ Ποσειδῶνοσ, Ποίασ Θαυμάκου, Βούτησ Τελέοντοσ, Φᾶνοσ καὶ Στάφυλοσ Διονύσου, Ἐργῖνοσ Ποσειδῶνοσ, Περικλύμενοσ Νηλέωσ, Αὐγέασ Ἡλίου, Ἴφικλοσ Θεστίου, Ἄργοσ Φρίξου, Εὐρύαλοσ Μηκιστέωσ, Πηνέλεωσ Ἱππάλμου, Λήιτοσ Ἀλέκτοροσ, Ἴφιτοσ Ναυβόλου, Ἀσκάλαφοσ καὶ Ιἄλμενοσ Ἄρεοσ, Ἀστέριοσ Κομήτου, Πολύφημοσ Ἐλάτου. οὗτοι ναυαρχοῦντοσ Ιἄσονοσ ἀναχθέντεσ προσίσχουσι Λήμνῳ.

ἔτυχε δὲ ἡ Λῆμνοσ ἀνδρῶν τότε οὖσα ἔρημοσ, βασιλευομένη δὲ ὑπὸ Ὑψιπύλησ τῆσ Θόαντοσ δι’ αἰτίαν τήνδε. αἱ Λήμνιαι τὴν Ἀφροδίτην οὐκ ἐτίμων· ἡ δὲ αὐταῖσ ἐμβάλλει δυσοσμίαν, καὶ διὰ τοῦτο οἱ γήμαντεσ αὐτὰσ ἐκ τῆσ πλησίον Θρᾴκησ λαβόντεσ αἰχμαλωτίδασ συνευνάζοντο αὐταῖσ. ἀτιμαζόμεναι δὲ αἱ Λήμνιαι τούσ τε πατέρασ καὶ τοὺσ ἄνδρασ φονεύουσι· μόνη δὲ ἔσωσεν Ὑψιπύλη τὸν ἑαυτῆσ πατέρα κρύψασα Θόαντα. προσσχόντεσ οὖν τότε γυναικοκρατουμένῃ τῇ Λήμνῳ μίσγονται ταῖσ γυναιξίν. Ὑψιπύλη δὲ Ιἄσονι συνευνάζεται, καὶ γεννᾷ παῖδασ Εὔνηον καὶ Νεβροφόνον. ἀπὸ Λήμνου δὲ προσίσχουσι Δολίοσιν, ὧν ἐβασίλευε Κύζικοσ.

οὗτοσ αὐτοὺσ ὑπεδέξατο φιλοφρόνωσ. νυκτὸσ δὲ ἀναχθέντεσ ἐντεῦθεν καὶ περιπεσόντεσ ἀντιπνοίαισ, ἀγνοοῦντεσ πάλιν τοῖσ Δολίοσι προσίσχουσιν. οἱ δὲ νομίζοντεσ Πελασγικὸν εἶναι στρατόν ἔτυχον γὰρ ὑπὸ Πελασγῶν συνεχῶσ πολεμούμενοι μάχην τῆσ νυκτὸσ συνάπτουσιν ἀγνοοῦντεσ πρὸσ ἀγνοοῦντασ. κτείναντεσ δὲ πολλοὺσ οἱ Ἀργοναῦται, μεθ’ ὧν καὶ Κύζικον, μεθ’ ἡμέραν, ὡσ ἔγνωσαν, ἀποδυράμενοι τάσ τε κόμασ ἐκείραντο καὶ τὸν Κύζικον πολυτελῶσ ἔθαψαν. καὶ μετὰ τὴν ταφὴν πλεύσαντεσ Μυσίᾳ προσίσχουσιν. ἐνταῦθα δὲ Ἡρακλέα καὶ Πολύφημον κατέλιπον.

Ὕλασ γὰρ ὁ Θειοδάμαντοσ παῖσ, Ἡρακλέουσ δὲ ἐρώμενοσ, ἀποσταλεὶσ ὑδρεύσασθαι διὰ κάλλοσ ὑπὸ νυμφῶν ἡρπάγη. Πολύφημοσ δὲ ἀκούσασ αὐτοῦ βοήσαντοσ, σπασάμενοσ τὸ ξίφοσ ἐδίωκεν, ὑπὸ λῃστῶν ἄγεσθαι νομίζων. καὶ δηλοῖ συντυχόντι Ἡρακλεῖ. ζητούντων δὲ ἀμφοτέρων τὸν Ὕλαν ἡ ναῦσ ἀνήχθη, καὶ Πολύφημοσ μὲν ἐν Μυσίᾳ κτίσασ πόλιν Κίον ἐβασίλευσεν, Ἡρακλῆσ δὲ ὑπέστρεψεν εἰσ Ἄργοσ. Ἡρόδωροσ δὲ αὐτὸν οὐδὲ τὴν ἀρχήν φησι πλεῦσαι τότε, ἀλλὰ παρ’ Ὀμφάλῃ δουλεύειν. Φερεκύδησ δὲ αὐτὸν ἐν Ἀφεταῖσ τῆσ Θεσσαλίασ ἀπολειφθῆναι λέγει, τῆσ Ἀργοῦσ φθεγξαμένησ μὴ δύνασθαι φέρειν τὸ τούτου βάροσ. Δημάρατοσ δὲ αὐτὸν εἰσ Κόλχουσ πεπλευκότα παρέδωκε· Διονύσιοσ μὲν γὰρ αὐτὸν καὶ ἡγεμόνα φησὶ τῶν Ἀργοναυτῶν γενέσθαι. ἀπὸ δὲ Μυσίασ ἀπῆλθον εἰσ τὴν Βεβρύκων γῆν, ἧσ ἐβασίλευεν Ἄμυκοσ Ποσειδῶνοσ παῖσ καὶ <νύμφησ> Βιθυνίδοσ.

γενναῖοσ δὲ ὢν οὗτοσ τοὺσ προσσχόντασ ξένουσ ἠνάγκαζε πυκτεύειν καὶ τοῦτον τὸν τρόπον ἀνῄρει. παραγενόμενοσ οὖν καὶ τότε ἐπὶ τὴν Ἀργὼ τὸν ἄριστον αὐτῶν εἰσ πυγμὴν προεκαλεῖτο. Πολυδεύκησ δὲ ὑποσχόμενοσ πυκτεύσειν πρὸσ αὐτόν, πλήξασ κατὰ τὸν ἀγκῶνα ἀπέκτεινε. τῶν δὲ Βεβρύκων ὁρμησάντων πρὸσ αὐτόν, ἁρπάσαντεσ οἱ ἀριστεῖσ τὰ ὅπλα πολλοὺσ φεύγοντασ φονεύουσιν αὐτῶν. ἐντεῦθεν ἀναχθέντεσ καταντῶσιν εἰσ τὴν τῆσ Θρᾴκησ Σαλμυδησσόν, ἔνθα ᾤκει Φινεὺσ μάντισ τὰσ ὄψεισ πεπηρωμένοσ.

τοῦτον οἱ μὲν Ἀγήνοροσ εἶναι λέγουσιν, οἱ δὲ Ποσειδῶνοσ υἱόν· καὶ πηρωθῆναί φασιν αὐτὸν οἱ μὲν ὑπὸ θεῶν, ὅτι προέλεγε τοῖσ ἀνθρώποισ τὰ μέλλοντα, οἱ δὲ ὑπὸ Βορέου καὶ τῶν Ἀργοναυτῶν, ὅτι πεισθεὶσ μητρυιᾷ τοὺσ ἰδίουσ ἐτύφλωσε παῖδασ, τινὲσ δὲ ὑπὸ Ποσειδῶνοσ, ὅτι τοῖσ Φρίξου παισὶ τὸν ἐκ Κόλχων εἰσ τὴν Ἑλλάδα πλοῦν ἐμήνυσεν. ἔπεμψαν δὲ αὐτῷ καὶ τὰσ ἁρπυίασ οἱ θεοί· πτερωταὶ δὲ ἦσαν αὗται, καὶ ἐπειδὴ τῷ Φινεῖ παρετίθετο τράπεζα, ἐξ οὐρανοῦ καθιπτάμεναι τὰ μὲν πλείονα ἀνήρπαζον, ὀλίγα δὲ ὅσα ὀσμῆσ ἀνάπλεα κατέλειπον, ὥστε μὴ δύνασθαι προσενέγκασθαι. βουλομένοισ δὲ τοῖσ Ἀργοναύταισ τὰ περὶ τοῦ πλοῦ μαθεῖν ὑποθήσεσθαι τὸν πλοῦν ἔφη, τῶν ἁρπυιῶν αὐτὸν ἐὰν ἀπαλλάξωσιν. οἱ δὲ παρέθεσαν αὐτῷ τράπεζαν ἐδεσμάτων, ἁρ́πυιαι δὲ ἐξαίφνησ σὺν βοῇ καταπτᾶσαι τὴν τροφὴν ἡρ́πασαν. θεασάμενοι δὲ οἱ Βορέου παῖδεσ Ζήτησ καὶ Κάλαϊσ, ὄντεσ πτερωτοί, σπασάμενοι τὰ ξίφη δι’ ἀέροσ ἐδίωκον. ἦν δὲ ταῖσ ἁρπυίαισ χρεὼν τεθνάναι ὑπὸ τῶν Βορέου παίδων, τοῖσ δὲ Βορέου παισὶ τότε τελευτήσειν ὅταν διώκοντεσ μὴ καταλάβωσι. διωκομένων δὲ τῶν ἁρπυιῶν ἡ μὲν κατὰ Πελοπόννησον εἰσ τὸν Τίγρην ποταμὸν ἐμπίπτει, ὃσ νῦν ἀπ’ ἐκείνησ Ἅρπυσ καλεῖται· ταύτην δὲ οἱ μὲν Νικοθόην οἱ δὲ Αἐλλόπουν καλοῦσιν. ἡ δὲ ἑτέρα καλουμένη Ὠκυπέτη, ὡσ δὲ ἔνιοι Ὠκυθόη Ἡσίοδοσ δὲ λέγει αὐτὴν Ὠκυπόδην, αὕτη κατὰ τὴν Προποντίδα φεύγουσα μέχρισ Ἐχινάδων ἦλθε νήσων, αἳ νῦν ἀπ’ ἐκείνησ Στροφάδεσ καλοῦνται· ἐστράφη γὰρ ὡσ ἦλθεν ἐπὶ ταύτασ, καὶ γενομένη κατὰ τὴν ἠιόνα ὑπὸ καμάτου πίπτει σὺν τῷ διώκοντι. Ἀπολλώνιοσ δὲ ἐν τοῖσ Ἀργοναύταισ ἑώσ Στροφάδων νήσων φησὶν αὐτὰσ διωχθῆναι καὶ μηδὲν παθεῖν, δούσασ ὁρ́κον τὸν Φινέα μηκέτι ἀδικῆσαι. ἀπαλλαγεὶσ δὲ τῶν ἁρπυιῶν Φινεὺσ ἐμήνυσε τὸν πλοῦν τοῖσ Ἀργοναύταισ, καὶ περὶ τῶν συμπληγάδων ὑπέθετο πετρῶν τῶν κατὰ θάλασσαν.

ἦσαν δὲ ὑπερμεγέθεισ αὗται, συγκρουόμεναι δὲ ἀλλήλαισ ὑπὸ τῆσ τῶν πνευμάτων βίασ τὸν διὰ θαλάσσησ πόρον ἀπέκλειον. ἐφέρετο δὲ πολλὴ μὲν ὑπὲρ αὐτῶν ὁμίχλη πολὺσ δὲ πάταγοσ, ἦν δὲ ἀδύνατον καὶ τοῖσ πετεινοῖσ δι’ αὐτῶν διελθεῖν. εἶπεν οὖν αὐτοῖσ ἀφεῖναι πελειάδα διὰ τῶν πετρῶν, καὶ ταύτην ἐὰν μὲν ἴδωσι σωθεῖσαν, διαπλεῖν καταφρονοῦντασ, ἐὰν δὲ ἀπολομένην, μὴ πλεῖν βιάζεσθαι. ταῦτα ἀκούσαντεσ ἀνήγοντο, καὶ ὡσ πλησίον ἦσαν τῶν πετρῶν, ἀφιᾶσιν ἐκ τῆσ πρῴρασ πελειάδα· τῆσ δὲ ἱπταμένησ τὰ ἄκρα τῆσ οὐρᾶσ ἡ σύμπτωσισ τῶν πετρῶν ἀπεθέρισεν. ἀναχωρούσασ οὖν ἐπιτηρήσαντεσ τὰσ πέτρασ μετ’ εἰρεσίασ ἐντόνου, συλλαβομένησ Ἥρασ, διῆλθον, τὰ ἄκρα τῶν ἀφλάστων τῆσ νεὼσ περικοπείσησ. αἱ μὲν οὖν συμπληγάδεσ ἔκτοτε ἔστησαν· χρεὼν γὰρ ἦν αὐταῖσ νεὼσ περαιωθείσησ στῆναι παντελῶσ. οἱ δὲ Ἀργοναῦται πρὸσ Μαριανδυνοὺσ παρεγένοντο, κἀκεῖ φιλοφρόνωσ ὁ βασιλεὺσ ὑπεδέξατο Λύκοσ.

ἔνθα θνήσκει μὲν Ἴδμων ὁ μάντισ πλήξαντοσ αὐτὸν κάπρου, θνήσκει δὲ καὶ Τῖφυσ, καὶ τὴν ναῦν Ἀγκαῖοσ ὑπισχνεῖται κυβερνᾶν. παραπλεύσαντεσ δὲ Θερμώδοντα καὶ Καύκασον ἐπὶ Φᾶσιν ποταμὸν ἦλθον· οὗτοσ τῆσ Κολχικῆσ ἐστιν. ἐγκαθορμισθείσησ δὲ τῆσ νεὼσ ἧκε πρὸσ Αἰήτην Ιἄσων, καὶ τὰ ἐπιταγέντα ὑπὸ Πελίου λέγων παρεκάλει δοῦναι τὸ δέρασ αὐτῷ· ὁ δὲ δώσειν ὑπέσχετο, ἐὰν τοὺσ χαλκόποδασ ταύρουσ μόνοσ καταζεύξῃ. ἦσαν δὲ ἄγριοι παρ’ αὐτῷ ταῦροι δύο, μεγέθει διαφέροντεσ, δῶρον Ἡφαίστου, οἳ χαλκοῦσ μὲν εἶχον πόδασ, πῦρ δὲ ἐκ στομάτων ἐφύσων. τούτουσ αὐτῷ ζεύξαντι ἐπέτασσε σπείρειν δράκοντοσ ὀδόντασ· εἶχε γὰρ λαβὼν παρ’ Ἀθηνᾶσ τοὺσ ἡμίσεισ ὧν Κάδμοσ ἔσπειρεν ἐν Θήβαισ. ἀποροῦντοσ δὲ τοῦ Ιἄσονοσ πῶσ ἂν δύναιτο τοὺσ ταύρουσ καταζεῦξαι, Μήδεια αὐτοῦ ἔρωτα ἴσχει· ἦν δὲ αὕτη θυγάτηρ Αἰήτου καὶ Εἰδυίασ τῆσ Ὠκεανοῦ, φαρμακίσ. δεδοικυῖα δὲ μὴ πρὸσ τῶν ταύρων διαφθαρῇ, κρύφα τοῦ πατρὸσ συνεργήσειν αὐτῷ πρὸσ τὴν κατάζευξιν τῶν ταύρων ἐπηγγείλατο καὶ τὸ δέρασ ἐγχειριεῖν, ἐὰν ὀμόσῃ αὐτὴν ἕξειν γυναῖκα καὶ εἰσ Ἑλλάδα σύμπλουν ἀγάγηται. ὀμόσαντοσ δὲ Ιἄσονοσ φάρμακον δίδωσιν, ᾧ καταζευγνύναι μέλλοντα τοὺσ ταύρουσ ἐκέλευσε χρῖσαι τήν τε ἀσπίδα καὶ τὸ δόρυ καὶ τὸ σῶμα· τούτῳ γὰρ χρισθέντα ἔφη πρὸσ μίαν ἡμέραν μήτ’ ἂν ὑπὸ πυρὸσ ἀδικηθήσεσθαι μήτε ὑπὸ σιδήρου. ἐδήλωσε δὲ αὐτῷ σπειρομένων τῶν ὀδόντων ἐκ γῆσ ἄνδρασ μέλλειν ἀναδύεσθαι ἐπ’ αὐτὸν καθωπλισμένουσ, οὓσ ἔλεγεν ἐπειδὰν ἀθρόουσ θεάσηται, βάλλειν εἰσ μέσον λίθουσ ἄποθεν, ὅταν δὲ ὑπὲρ τούτου μάχωνται πρὸσ ἀλλήλουσ, τότε κτείνειν αὐτούσ. Ιἄσων δὲ τοῦτο ἀκούσασ καὶ χρισάμενοσ τῷ φαρμάκῳ, παραγενόμενοσ εἰσ τὸ τοῦ νεὼ ἄλσοσ ἐμάστευε τοὺσ ταύρουσ, καὶ σὺν πολλῷ πυρὶ ὁρμήσαντασ αὐτοὺσ κατέζευξε. σπείραντοσ δὲ αὐτοῦ τοὺσ ὀδόντασ ἀνέτελλον ἐκ τῆσ γῆσ ἄνδρεσ ἔνοπλοι· ὁ δὲ ὅπου πλείονασ ἑώρα, βάλλων ἀφανῶσ λίθουσ, πρὸσ αὐτοὺσ μαχομένουσ πρὸσ ἀλλήλουσ προσιὼν ἀνῄρει. καὶ κατεζευγμένωντῶν ταύρων οὐκ ἐδίδου τὸ δέρασ Αἰήτησ, ἐβούλετο δὲ τήν τε Ἀργὼ καταφλέξαι καὶ κτεῖναι τοὺσ ἐμπλέοντασ. φθάσασα δὲ Μήδεια τὸν Ιἄσονα νυκτὸσ ἐπὶ τὸ δέρασ ἤγαγε, καὶ τὸν φυλάσσοντα δράκοντα κατακοιμίσασα τοῖσ φαρμάκοισ μετὰ Ιἄσονοσ, ἔχουσα τὸ δέρασ, ἐπὶ τὴν Ἀργὼ παρεγένετο. συνείπετο δὲ αὐτῇ καὶ ὁ ἀδελφὸσ Ἄψυρτοσ. οἱ δὲ νυκτὸσ μετὰ τούτων ἀνήχθησαν. Αἰήτησ δὲ ἐπιγνοὺσ τὰ τῇ Μηδείᾳ τετολμημένα ὡρ́μησε τὴν ναῦν διώκειν.

ἰδοῦσα δὲ αὐτὸν πλησίον ὄντα Μήδεια τὸν ἀδελφὸν φονεύει καὶ μελίσασα κατὰ τοῦ βυθοῦ ῥίπτει. συναθροίζων δὲ Αἰήτησ τὰ τοῦ παιδὸσ μέλη τῆσ διώξεωσ ὑστέρησε· διόπερ ὑποστρέψασ, καὶ τὰ σωθέντα τοῦ παιδὸσ μέλη θάψασ, τὸν τόπον προσηγόρευσε Τόμουσ. πολλοὺσ δὲ τῶν Κόλχων ἐπὶ τὴν ζήτησιν τῆσ Ἀργοῦσ ἐξέπεμψεν, ἀπειλήσασ, εἰ μὴ Μήδειαν ἄξουσιν, αὐτοὺσ πείσεσθαι τὰ ἐκείνησ. οἱ δὲ σχισθέντεσ ἄλλοσ ἀλλαχοῦ ζήτησιν ἐποιοῦντο. τοῖσ δὲ Ἀργοναύταισ τὸν Ἠριδανὸν ποταμὸν ἤδη παραπλέουσι Ζεὺσ μηνίσασ ὑπὲρ τοῦ φονευθέντοσ Ἀψύρτου χειμῶνα λάβρον ἐπιπέμψασ ἐμβάλλει πλάνην. καὶ αὐτῶν τὰσ Ἀψυρτίδασ νήσουσ παραπλεόντων ἡ ναῦσ φθέγγεται μὴ λήξειν τὴν ὀργὴν τοῦ Διόσ, ἐὰν μὴ πορευθέντεσ εἰσ τὴν Αὐσονίαν τὸν Ἀψύρτου φόνον καθαρθῶσιν ὑπὸ Κίρκησ. οἱ δὲ παραπλεύσαντεσ τὰ Λιγύων καὶ Κελτῶν ἔθνη, καὶ διὰ τοῦ Σαρδονίου πελάγουσ διακομισθέντεσ, παραμειψάμενοι Τυρρηνίαν ἦλθον εἰσ Αἰαίην, ἔνθα Κίρκησ ἱκέται γενόμενοι καθαίρονται. παραπλεόντων δὲ Σειρῆνασ αὐτῶν, Ὀρφεὺσ τὴν ἐναντίαν μοῦσαν μελῳδῶν τοὺσ Ἀργοναύτασ κατέσχε.

ὅθεν οἱ μὲν Κόλχοι μετὰ Φαιάκων κατῴκησαν, οἱ δὲ Ἀργοναῦται μετὰ τῆσ Μηδείασ ἀνήχθησαν. μόνοσ δὲ Βούτησ ἐξενήξατο πρὸσ αὐτάσ, ὃν ἁρπάσασα Ἀφροδίτη ἐν Λιλυβαίῳ κατῴκισε. μετὰ δὲ τὰσ Σειρῆνασ τὴν ναῦν Χάρυβδισ ἐξεδέχετο καὶ Σκύλλα καὶ πέτραι πλαγκταί, ὑπὲρ ὧν φλὸξ πολλὴ καὶ καπνὸσ ἀναφερόμενοσ ἑωρᾶτο. ἀλλὰ διὰ τούτων διεκόμισε τὴν ναῦν σὺν Νηρηίσι Θέτισ παρακληθεῖσα ὑπὸ Ἥρασ. παραμειψάμενοι δὲ Θρινακίαν νῆσον Ἡλίου βοῦσ ἔχουσαν εἰσ τὴν Φαιάκων νῆσον Κέρκυραν ἧκον, ἧσ βασιλεὺσ ἦν Ἀλκίνοοσ. τῶν δὲ Κόλχων τὴν ναῦν εὑρεῖν μὴ δυναμένων οἱ μὲν τοῖσ Κεραυνίοισ ὄρεσι παρῴκησαν, οἱ δὲ εἰσ τὴν Ἰλλυρίδα κομισθέντεσ ἔκτισαν Ἀψυρτίδασ νήσουσ· ἔνιοι δὲ πρὸσ Φαίακασ ἐλθόντεσ τὴν Ἀργὼ κατέλαβον καὶ τὴν Μήδειαν ἀπῄτουν παρ’ Ἀλκινόου. ὁ δὲ εἶπεν, εἰ μὲν ἤδη συνελήλυθεν Ιἄσονι, δώσειν αὐτὴν ἐκείνῳ, εἰ δ’ ἔτι παρθένοσ ἐστί, τῷ πατρὶ ἀποπέμψειν. Ἀρήτη δὲ ἡ Ἀλκινόου γυνὴ φθάσασα Μήδειαν Ιἄσονι συνέζευξεν· πλέοντεσ δὲ νυκτὸσ σφοδρῷ περιπίπτουσι χειμῶνι.

Ἀπόλλων δὲ στὰσ ἐπὶ τὰσ Μελαντίουσ δειράσ, τοξεύσασ τῷ βέλει εἰσ τὴν θάλασσαν κατήστραψεν. οἱ δὲ πλησίον ἐθεάσαντο νῆσον, τῷ δὲ παρὰ προσδοκίαν ἀναφανῆναι προσορμισθέντεσ Ἀνάφην ἐκάλεσαν· ἱδρυσάμενοι δὲ βωμὸν Ἀπόλλωνοσ αἰγλήτου καὶ θυσιάσαντεσ ἐπ’ εὐωχίαν ἐτράπησαν. δοθεῖσαι δ’ ὑπὸ Ἀρήτησ Μηδείᾳ δώδεκα θεράπαιναι τοὺσ ἀριστέασ ἔσκωπτον μετὰ παιγνίασ· ὅθεν ἔτι καὶ νῦν ἐν τῇ θυσίᾳ σύνηθέσ ἐστι σκώπτειν ταῖσ γυναιξίν. ἐντεῦθεν ἀναχθέντεσ κωλύονται Κρήτῃ προσίσχειν ὑπὸ Τάλω. τοῦτον οἱ μὲν τοῦ χαλκοῦ γένουσ εἶναι λέγουσιν, οἱ δὲ ὑπὸ Ἡφαίστου Μίνωι δοθῆναι· ὃσ ἦν χαλκοῦσ ἀνήρ, οἱ δὲ ταῦρον αὐτὸν λέγουσιν. εἶχε δὲ φλέβα μίαν ἀπὸ αὐχένοσ κατατείνουσαν ἄχρι σφυρῶν· κατὰ δὲ τὸ τέρμα τῆσ φλεβὸσ ἧλοσ διήρειστο χαλκοῦσ. οὗτοσ ὁ Τάλωσ τρὶσ ἑκάστησ ἡμέρασ τὴν νῆσον περιτροχάζων ἐτήρει· διὸ καὶ τότε τὴν Ἀργὼ προσπλέουσαν θεωρῶν τοῖσ λίθοισ ἔβαλλεν. ἐξαπατηθεὶσ δὲ ὑπὸ Μηδείασ ἀπέθανεν, ὡσ μὲν ἔνιοι λέγουσι, διὰ φαρμάκων αὐτῷ μανίαν Μηδείασ ἐμβαλούσησ, ὡσ δέ τινεσ, ὑποσχομένησ ποιήσειν ἀθάνατον καὶ τὸν ἧλον ἐξελούσησ, ἐκρυέντοσ τοῦ παντὸσ ἰχῶροσ αὐτὸν ἀποθανεῖν. τινὲσ δὲ αὐτὸν τοξευθέντα ὑπὸ Ποίαντοσ εἰσ τὸ σφυρὸν τελευτῆσαι λέγουσι. μίαν δὲ ἐνταῦθα νύκτα μείναντεσ Αἰγίνῃ προσίσχουσιν ὑδρεύσασθαι θέλοντεσ, καὶ γίνεται περὶ τῆσ ὑδρείασ αὐτοῖσ ἅμιλλα. ἐκεῖθεν δὲ διὰ τῆσ Εὐβοίασ καὶ τῆσ Λοκρίδοσ πλεύσαντεσ εἰσ Ιὠλκὸν ἦλθον, τὸν πάντα πλοῦν ἐν τέτταρσι μησὶ τελειώσαντεσ. Πελίασ δὲ ἀπογνοὺσ τὴν ὑποστροφὴν τῶν Ἀργοναυτῶν τὸν Αἴσονα κτείνειν ἤθελεν·

Ἄκαστοσ δὲ μετὰ τῶν τὴν Ιὠλκὸν οἰκούντων τὸν πατέρα θάπτει, τὸν δὲ Ιἄσονα μετὰ τῆσ Μηδείασ τῆσ Ιὠλκοῦ ἐκβάλλει. ὁ δὲ αἰτησάμενοσ ἑαυτὸν ἀνελεῖν θυσίαν ἐπιτελῶν ἀδεῶσ τοῦ ταυρείου σπασάμενοσ αἵματοσ ἀπέθανεν. ἡ δὲ Ιἄσονοσ μήτηρ ἐπαρασαμένη Πελίᾳ, νήπιον ἀπολιποῦσα παῖδα Πρόμαχον ἑαυτὴν ἀνήρτησε· Πελίασ δὲ καὶ τὸν αὐτῇ καταλειφθέντα παῖδα ἀπέκτεινεν. ὁ δὲ Ιἄσων κατελθὼν τὸ μὲν δέρασ ἔδωκε, περὶ ὧν δὲ ἠδικήθη μετελθεῖν ἐθέλων καιρὸν ἐξεδέχετο. καὶ τότε μὲν εἰσ Ἰσθμὸν μετὰ τῶν ἀριστέων πλεύσασ ἀνέθηκε τὴν ναῦν Ποσειδῶνι, αὖθισ δὲ Μήδειαν παρακαλεῖ ζητεῖν ὅπωσ Πελίασ αὐτῷ δίκασ ὑπόσχῃ. ἡ δὲ εἰσ τὰ βασίλεια τοῦ Πελίου παρελθοῦσα πείθει τὰσ θυγατέρασ αὐτοῦ τὸν πατέρα κρεουργῆσαι καὶ καθεψῆσαι, διὰ φαρμάκων αὐτὸν ἐπαγγελλομένη ποιήσειν νέον· καὶ τοῦ πιστεῦσαι χάριν κριὸν μελίσασα καὶ καθεψήσασα ἐποίησεν ἄρνα. αἱ δὲ πιστεύσασαι τὸν πατέρα κρεουργοῦσι καὶ καθέψουσιν. οἱ δὲ ἧκον εἰσ Κόρινθον, καὶ δέκα μὲν ἔτη διετέλουν εὐτυχοῦντεσ, αὖθισ δὲ τοῦ τῆσ Κορίνθου βασιλέωσ Κρέοντοσ τὴν θυγατέρα Γλαύκην Ιἄσονι ἐγγυῶντοσ, παραπεμψάμενοσ Ιἄσων Μήδειαν ἐγάμει.

ἡ δέ, οὕσ τε ὤμοσεν Ιἄσων θεοὺσ ἐπικαλεσαμένη καὶ τὴν Ιἄσονοσ ἀχαριστίαν μεμψαμένη πολλάκισ, τῇ μὲν γαμουμένῃ πέπλον μεμαγμένον φαρμάκοισ ἔπεμψεν, ὃν ἀμφιεσαμένη μετὰ τοῦ βοηθοῦντοσ πατρὸσ πυρὶ λάβρῳ κατεφλέχθη, τοὺσ δὲ παῖδασ οὓσ εἶχεν ἐξ Ιἄσονοσ, Μέρμερον καὶ Φέρητα, ἀπέκτεινε, καὶ λαβοῦσα παρὰ Ἡλίου ἁρ́μα πτηνῶν δρακόντων ἐπὶ τούτου φεύγουσα ἦλθεν εἰσ Ἀθήνασ. λέγεται δὲ <καὶ> ὅτι φεύγουσα τοὺσ παῖδασ ἔτι νηπίουσ ὄντασ κατέλιπεν, ἱκέτασ καθίσασα ἐπὶ τὸν βωμὸν τῆσ Ἥρασ τῆσ ἀκραίασ· Κορίνθιοι δὲ αὐτοὺσ ἀναστήσαντεσ κατετραυμάτισαν. Μήδεια δὲ ἧκεν εἰσ Ἀθήνασ, κἀκεῖ γαμηθεῖσα Αἰγεῖ παῖδα γεννᾷ Μῆδον. ἐπιβουλεύουσα δὲ ὕστερον Θησεῖ φυγὰσ ἐξ Ἀθηνῶν μετὰ τοῦ παιδὸσ ἐκβάλλεται. ἀλλ’ οὗτοσ μὲν πολλῶν κρατήσασ βαρβάρων τὴν ὑφ’ ἑαυτὸν χώραν ἅπασαν Μηδίαν ἐκάλεσε, καὶ στρατευόμενοσ ἐπὶ Ἰνδοὺσ ἀπέθανε· Μήδεια δὲ εἰσ Κόλχουσ ἦλθεν ἄγνωστοσ, καὶ καταλαβοῦσα Αἰήτην ὑπὸ τοῦ ἀδελφοῦ Πέρσου τῆσ βασιλείασ ἐστερημένον, κτείνασα τοῦτον τῷ πατρὶ τὴν βασιλείαν ἀποκατέστησεν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

Ancient Greek Text

Apollodorus, Library and Epitome, book 1, chapter 9

(아폴로도로스, Library and Epitome, book 1, chapter 9)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION