헬라어 문장 검색 - Αεσξηψ́Συππλιά03́

(아이스킬로스, 탄원하는 여인들, episode)

παῖδεσ, φρονεῖν χρή· ξὺν φρονοῦντι δ’ ἥκετε πιστῷ γέροντι τῷ δε ναυκλήρῳ πατρί. καὶ τἀπὶ χέρσου νῦν προμηθίαν λαβὼν αἰνῶ φυλάξαι τἄμ’ ἔπη δελτουμένασ. ὁρῶ κόνιν, ἄναυδον ἄγγελον στρατοῦ· σύριγγεσ οὐ σιγῶσιν ἀξονήλατοι· ὄχλον δ’ ὑπασπιστῆρα καὶ δορυσσόον λεύσσω, ξὺν ἵπποισ καμπύλοισ τ’ ὀχήμασιν· τάχ’ ἂν πρὸσ ἡμᾶσ τῆσδε γῆσ ἀρχηγέται ὀπτῆρεσ εἰε͂ν ἀγγέλων πεπυσμένοι. ἀλλ’ εἴτ’ ἀπήμων εἴτε καὶ τεθηγμένοσ ὠμῇ ξὺν ὀργῇ τόνδ’ ἐπόρνυται στόλον, ἄμεινόν ἐστι παντὸσ εἵνεκ’, ὦ κόραι, πάγον προσίζειν τόνδ’ ἀγωνίων θεῶν. κρεῖσσον δὲ πύργου βωμόσ, ἄρρηκτον σάκοσ ἀλλ’ ὡσ τάχιστα βᾶτε, καὶ λευκοστεφεῖσ ἱκετηρίασ, ἁγάλματ’ αἰδοίου Διόσ, σεμνῶσ ἔχουσαι διὰ χερῶν εὐωνύμων, αἰδοῖα καὶ γοεδνὰ καὶ ζαχρεῖ’ ἔπη ξένουσ ἀμείβεσθ’, ὡσ ἐπήλυδασ πρέπει, τορῶσ λέγουσαι τάσδ’ ἀναιμάκτουσ φυγάσ. φθογγῇ δ’ ἑπέσθω πρῶτα μὲν τὸ μὴ θρασύ, τὸ μὴ μάταιον δ’ ἐκ μετωποσωφρόνων ἴτω προσώπων ὄμματοσ παρ’ ἡσύχου. καὶ μὴ πρόλεσχοσ μηδ’ ἐφολκὸσ ἐν λόγῳ γένῃ. τὸ τῇδε κάρτ’ ἐπίφθονον γένοσ. μέμνησο δ’ εἴκειν· χρεῖοσ εἶ ξένη φυγάσ. θρασυστομεῖν γὰρ οὐ πρέπει τοὺσ ἥσσονασ. πάτερ, φρονούντωσ πρὸσ φρονοῦντασ ἐννέπεισ. φυλάξομαι δὲ τάσδε μεμνῆσθαι σέθεν κεδνὰσ ἐφετμάσ. Ζεὺσ δὲ γεννήτωρ ἴδοι· ἴδοιτο δῆτα πρευμενοῦσ ἀπ’ ὄμματοσ·

θέλοιμ’ ἂν ἤδη σοὶ πέλασ θρόνουσ ἔχειν. μή νυν σχόλαζε, μηχανῆσ δ’ ἔστω κράτοσ. ὦ Ζεῦ, κόπων οἴκτιρε μὴ ἀπολωλότασ. κείνου θέλοντοσ εὖ τελευτήσει τάδε. καὶ Ζηνὸσ ὄρνιν τόνδε νῦν κικλῄσκετε. καλοῦμεν αὐγὰσ ἡλίου σωτηρίουσ, ‐ ἁγνόν τ’ Ἀπόλλω, φυγάδ’ ἀπ’ οὐρανοῦ θεόν. εἰδὼσ ἂν αἶσαν τήνδε συγγνοίη βροτοῖσ. συγγνοῖτο δῆτα καὶ παρασταίη πρόφρων. τίν’ οὖν κικλῄσκω τῶνδε δαιμόνων ἔτι; ὁρῶ τρίαιναν τήνδε σημεῖον θεοῦ. ἀλλ’ εὖ τ’ ἔπεμψεν εὖ τε δεξάσθω χθονί. Ἑρμῆσ ὅδ’ ἄλλοσ τοῖσιν Ἑλλήνων νόμοισ. ἐλευθέροισ νυν ἐσθλὰ κηρυκευέτω. πάντων δ’ ἀνάκτων τῶνδε κοινοβωμίαν σέβεσθ’· ἐν ἁγνῷ δ’ ἑσμὸσ ὡσ πελειάδων ἵζεσθε κίρκων τῶν ὁμοπτέρων φόβῳ, ἐχθρῶν ὁμαίμων καὶ μιαινόντων γένοσ. ὄρνιθοσ ὄρνισ πῶσ ἂν ἁγνεύοι φαγών; πῶσ δ’ ἂν γαμῶν ἄκουσαν ἄκοντοσ πάρα ἁγνὸσ γένοιτ’ ἄν; οὐδὲ μὴ ’ν Αἵδου θανὼν φύγῃ ματαίων αἰτίασ, πράξασ τάδε. κἀκεῖ δικάζει τἀπλακήμαθ’, ὡσ λόγοσ, Ζεὺσ ἄλλοσ ἐν καμοῦσιν ὑστάτασ δίκασ. σκοπεῖτε, κἀμείβεσθε τόνδε τὸν τρόπον, ὅπωσ ἂν ὑμῖν πρᾶγοσ εὖ νικᾷ τόδε. ποδαπὸν ὅμιλον τόνδ’ ἀνελληνόστολον πέπλοισι βαρβάροισι καὶ πυκνώμασι χλίοντα προσφωνοῦμεν;

οὐ γὰρ Ἀργολὶσ ἐσθὴσ γυναικῶν οὐδ’ ἀφ’ Ἑλλάδοσ τόπων. ὅπωσ δὲ χώραν οὔτε κηρύκων ὕπο, ἀπρόξενοί τε, νόσφιν ἡγητῶν, μολεῖν ἔτλητ’ ἀτρέστωσ, τοῦτο θαυμαστὸν πέλει. κλάδοι γε μὲν δὴ κατὰ νόμουσ ἀφικτόρων κεῖνται παρ’ ὑμῖν πρὸσ θεοῖσ ἀγωνίοισ· μόνον τόδ’ Ἑλλὰσ χθὼν συνοίσεται στόχῳ. καὶ τἄλλα πόλλ’ ἔτ’ εἰκάσαι δίκαιον ἦν, εἰ μὴ παρόντι φθόγγοσ ἦν ὁ σημανῶν. εἴρηκασ ἀμφὶ κόσμον ἀψευδῆ λόγον. ἐγὼ δὲ πρὸσ σὲ πότερον ὡσ ἔτην λέγω, ἢ ῥήτορ’ ἱεροράβδον, ἢ πόλεωσ ἀγόν; πρὸσ ταῦτ’ ἀμείβου καὶ λέγ’ εὐθαρσὴσ ἐμοί. τοῦ γηγενοῦσ γάρ εἰμ’ ἐγὼ Παλαίχθονοσ ἶνισ Πελασγόσ, τῆσδε γῆσ ἀρχηγέτησ. ἐμοῦ δ’ ἄνακτοσ εὐλόγωσ ἐπώνυμον γένοσ Πελασγῶν τήνδε καρποῦται χθόνα. καὶ πᾶσαν αἰᾶν, ἧσ δι’ ἁγνὸσ ἔρχεται Στρυμών, τὸ πρὸσ δύνοντοσ ἡλίου, κρατῶ. ὁρίζομαι δὲ τήν τε Περραίβων χθόνα, Πίνδου τε τἀπέκεινα, Παιόνων πέλασ, ὄρη τε Δωδωναῖα. συντέμνει δ’ ὁρ́οσ ὑγρᾶσ θαλάσσησ· τῶνδε τἀπὶ τάδε κρατῶ. αὐτῆσ δὲ χώρασ Ἀπίασ πέδον τόδε πάλαι κέκληται φωτὸσ ἰατροῦ χάριν.

Ἆπισ γὰρ ἐλθὼν ἐκ πέρασ Ναυπακτίασ ἰατρόμαντισ παῖσ Ἀπόλλωνοσ χθόνα τήνδ’ ἐκκαθαίρει κνωδάλων βροτοφθόρων, τὰ δὴ παλαιῶν αἱμάτων μιάσμασιν χρανθεῖσ’ ἀνῆκε γαῖα μηνιταῖ’ ἄχη δρακονθόμιλον δυσμενῆ ξυνοικίαν. τούτων ἄκη τομαῖα καὶ λυτήρια πράξασ ἀμέμπτωσ Ἆπισ Ἀργείᾳ χθονὶ μνήμην ποτ’ ἀντίμισθον ηὑρ́ετ’ ἐν λιταῖσ. ἔχουσα δ’ ἤδη τἀπ’ ἐμοῦ τεκμήρια γένοσ τ’ ἂν ἐξεύχοιο καὶ λέγοισ πρόσω.

μακράν γε μὲν δὴ ῥῆσιν οὐ στέργει πόλισ. βραχὺσ τορόσ θ’ ὁ μῦθοσ·

Ἀργεῖαι γένοσ ἐξευχόμεσθα, σπέρματ’ εὐτέκνου βοόσ· καὶ ταῦτ’ ἀληθῆ πάντα προσφύσω λόγῳ. ἄπιστα μυθεῖσθ’, ὦ ξέναι, κλύειν ἐμοί, ὅπωσ τόδ’ ὑμῖν ἐστιν Ἀργεῖον γένοσ. Λιβυστικαῖσ γὰρ μᾶλλον ἐμφερέστεραι γυναιξίν ἐστε κοὐδαμῶσ ἐγχωρίαισ. καὶ Νεῖλοσ ἂν θρέψειε τοιοῦτον φυτόν, Κύπριοσ χαρακτήρ τ’ ἐν γυναικείοισ τύποισ εἰκὼσ πέπληκται τεκτόνων πρὸσ ἀρσένων· τοίασ τ’ ἀκούω νομάδασ ἱπποβάμοσιν εἶναι καμήλοισ ἀστραβιζούσασ, χθόνα παρ’ Αἰθίοψιν ἀστυγειτονουμένασ. καὶ τὰσ ἀνάνδρουσ κρεοβόρουσ τ’ Ἀμαζόνασ, εἰ τοξοτευχεῖσ ἦτε, κάρτ’ ἂν ᾔκασα ὑμᾶσ. διδαχθεὶσ <δ’> ἂν τόδ’ εἰδείην πλέον, ὅπωσ γένεθλον σπέρμα τ’ Ἀργεῖον τὸ σόν. κλῃδοῦχον Ἥρασ φασὶ δωμάτων ποτὲ Ιὢ γενέσθαι τῇ δ’ ἐν Ἀργείᾳ χθονί;

ἦν ὡσ μάλιστα, καὶ φάτισ πολλὴ κρατεῖ. μὴ καὶ λόγοσ τισ Ζῆνα μειχθῆναι βροτῷ; κἄκρυπτά γ’ Ἥρασ ταῦτα τἀμπαλάγματα. πῶσ οὖν τελευτᾷ βασιλέων νείκη τάδε; βοῦν τὴν γυναῖκ’ ἔθηκεν Ἀργεία θεόσ. οὔκουν πελάζει Ζεὺσ ἐπ’ εὐκραίρῳ βοί̈; φασίν, πρέποντα βουθόρῳ ταύρῳ δέμασ. τί δῆτα πρὸσ ταῦτ’ ἄλοχοσ ἰσχυρὰ Διόσ; τὸν πάνθ’ ὁρῶντα φύλακ’ ἐπέστησεν βοί̈. ποῖον πανόπτην οἰοβουκόλον λέγεισ; Ἄργον, τὸν Ἑρμῆσ παῖδα γῆσ κατέκτανεν. τί οὖν ἔτευξεν ἄλλο δυσπότμῳ βοί̈; βοηλάτην μύωπα κινητήριον. οἶστρον καλοῦσιν αὐτὸν οἱ Νείλου πέλασ. τοιγάρ νιν ἐκ γῆσ ἤλασεν μακρῷ δρόμῳ. καὶ ταῦτ’ ἔλεξασ πάντα συγκόλλωσ ἐμοί. καὶ μὴν Κάνωβον κἀπὶ Μέμφιν ἵκετο. καὶ Ζεύσ γ’ ἐφάπτωρ χειρὶ φιτύει γόνον. τίσ οὖν ὁ Δῖοσ πόρτισ εὔχεται βοόσ; Ἔπαφοσ ἀληθῶσ ῥυσίων ἐπώνυμοσ. Λιβύη, μέγιστον γῆσ <πέδον> καρπουμένη. τίν’ οὖν ἔτ’ ἄλλον τῆσδε βλαστημὸν λέγεισ; Βῆλον δίπαιδα πατέρα τοῦδ’ ἐμοῦ πατρόσ. τὸ πάνσοφον νῦν ὄνομα τοῦτό μοι φράσον. Δαναόσ, ἀδελφὸσ δ’ ἐστὶ πεντηκοντάπαισ. καὶ τοῦδ’ ἄνοιγε τοὔνομ’ ἀφθόνῳ λόγῳ. Αἴγυπτοσ.

εἰδὼσ δ’ ἁμὸν ἀρχαῖον γένοσ πράσσοισ ἂν ὡσ Ἀργεῖον ἀνστήσῃσ στόλον. δοκεῖτε <δή> μοι τῆσδε κοινωνεῖν χθονὸσ τἀρχαῖον. ἀλλὰ πῶσ πατρῷα δώματα λιπεῖν ἔτλητε; τίσ κατέσκηψεν τύχη; ἄναξ Πελασγῶν, αἰόλ’ ἀνθρώπων κακά. πόνου δ’ ἴδοισ ἂν οὐδαμοῦ ταὐτὸν πτερόν· ἐπεὶ τίσ ηὔχει τήνδ’ ἀνέλπιστον φυγὴν κέλσειν ἐσ Ἄργοσ κῆδοσ ἐγγενὲσ τὸ πρίν, ἔχθει μεταπτοιοῦσαν εὐναίων γάμων; τί φὴσ ἱκνεῖσθαι τῶνδ’ ἀγωνίων θεῶν, λευκοστεφεῖσ ἔχουσα νεοδρέπτουσ κλάδουσ; ὡσ μὴ γένωμαι δμωὶσ Αἰγύπτου γένει. πότερα κατ’ ἔχθραν, ἢ τὸ μὴ θέμισ λέγεισ; τίσ δ’ ἂν φίλουσ ὠνοῖτο τοὺσ κεκτημένουσ; σθένοσ μὲν οὕτωσ μεῖζον αὔξεται βροτοῖσ. καὶ δυστυχούντων γ’ εὐμαρὴσ ἀπαλλαγή. πῶσ οὖν πρὸσ ὑμᾶσ εὐσεβὴσ ἐγὼ πέλω; αἰτοῦσι μὴ ’κδοὺσ παισὶν Αἰγύπτου πάλιν. βαρέα σύ γ’ εἶπασ, πόλεμον ἄρασθαι νέον. ἀλλ’ ἡ δίκη γε ξυμμάχων ὑπερστατεῖ. εἴπερ γ’ ἀπ’ ἀρχῆσ πραγμάτων κοινωνὸσ ἦν. αἰδοῦ σὺ πρύμναν πόλεοσ ὧδ’ ἐστεμμένην. πέφρικα λεύσσων τάσδ’ ἕδρασ κατασκίουσ. βαρύσ γε μέντοι Ζηνὸσ ἱκεσίου κότοσ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

Ancient Greek Text

Aeschylus, Suppliant Women, episode

(아이스킬로스, 탄원하는 여인들, episode)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION