Aeschylus, Prometheus Bound, episode, anapests 1:

καίτοι τί φημι; πάντα προυξεπίσταμαι σκεθρῶσ τὰ μέλλοντ’, οὐδέ μοι ποταίνιον πῆμ’ οὐδὲν ἥξει. τὴν πεπρωμένην δὲ χρὴ αἶσαν φέρειν ὡσ ῥᾷστα, γιγνώσκονθ’ ὅτι τὸ τῆσ ἀνάγκησ ἔστ’ ἀδήριτον σθένοσ. ἀλλ’ οὔτε σιγᾶν οὔτε μὴ σιγᾶν τύχασ οἱο͂́ν τέ μοι τάσδ’ ἐστί. θνητοῖσ γὰρ γέρα πορὼν ἀνάγκαισ ταῖσδ’ ἐνέζευγμαι τάλασ. ναρθηκοπλήρωτον δὲ θηρῶμαι πυρὸσ πηγὴν κλοπαίαν, ἣ διδάσκαλοσ τέχνησ πάσησ βροτοῖσ πέφηνε καὶ μέγασ πόροσ. τοιῶνδε ποινὰσ ἀμπλακημάτων τίνω ὑπαιθρίοισ δεσμοῖσ πεπασσαλευμένοσ.