Xenophon, Works on Socrates, Συμπόσιον, chapter 5

(크세노폰, Works on Socrates, Συμπόσιον, chapter 5)

ὁ δὲ Καλλίασ ἔφη· σὺ δὲ δή, ὦ Κριτόβουλε, εἰσ τὸν περὶ τοῦ κάλλουσ ἀγῶνα πρὸσ Σωκράτην οὐκ ἀνθίστασαι; νὴ Δί’, ἔφη ὁ Σωκράτησ, ἴσωσ γὰρ εὐδοκιμοῦντα τὸν μαστροπὸν παρὰ τοῖσ κριταῖσ ὁρᾷ. ἀλλ’ ὅμωσ, ἔφη ὁ Κριτόβουλοσ, οὐκ ἀναδύομαι·

ἀλλὰ δίδασκε, εἴ τι ἔχεισ σοφόν, ὡσ καλλίων εἶ ἐμοῦ. μόνον, ἔφη, τὸν λαμπτῆρα ἐγγὺσ προσενεγκάτω. εἰσ ἀνάκρισιν τοίνυν σε, ἔφη, πρῶτον τῆσ δίκησ καλοῦμαι· ἀλλ’ ἀποκρίνου. σὺ δέ γε ἐρώτα.

πότερον οὖν ἐν ἀνθρώπῳ μόνον νομίζεισ τὸ καλὸν εἶναι ἢ καὶ ἐν ἄλλῳ τινί; ἐγὼ μὲν ναὶ μὰ Δί’, ἔφη, καὶ ἐν ἵππῳ καὶ βοὶ̈ καὶ ἐν ἀψύχοισ πολλοῖσ. οἶδα γοῦν οὖσαν καὶ ἀσπίδα καλὴν καὶ ξίφοσ καὶ δόρυ. καὶ πῶσ, ἔφη, οἱο͂́ν τε ταῦτα μηδὲν ὅμοια ὄντα ἀλλήλοισ πάντα καλὰ εἶναι;

ἂν νὴ Δί’, ἔφη, πρὸσ τὰ ἔργα ὧν ἕνεκα ἕκαστα κτώμεθα εὖ εἰργασμένα ᾖ ἢ εὖ πεφυκότα πρὸσ ἃ ἂν δεώμεθα, καὶ ταῦτ’, ἔφη ὁ Κριτόβουλοσ, καλά. οἶσθα οὖν, ἔφη, ὀφθαλμῶν τίνοσ ἕνεκα δεόμεθα;

δῆλον, ἔφη, ὅτι τοῦ ὁρᾶν. οὕτω μὲν τοίνυν ἤδη οἱ ἐμοὶ ὀφθαλμοὶ καλλίονεσ ἂν τῶν σῶν εἰήσαν. πῶσ δή; ὅτι οἱ μὲν σοὶ τὸ κατ’ εὐθὺ μόνον ὁρῶσιν, οἱ δὲ ἐμοὶ καὶ τὸ ἐκ πλαγίου διὰ τὸ ἐπιπόλαιοι εἶναι. λέγεισ σύ, ἔφη, καρκίνον εὐοφθαλμότατον εἶναι τῶν ζῴων; πάντωσ δήπου, ἔφη· ἐπεὶ καὶ πρὸσ ἰσχὺν τοὺσ ὀφθαλμοὺσ ἄριστα πεφυκότασ ἔχει. εἰε͂ν, ἔφη, τῶν δὲ ῥινῶν ποτέρα καλλίων, ἡ σὴ ἢ ἡ ἐμή;

ἐγὼ μέν, ἔφη, οἶμαι τὴν ἐμήν, εἴπερ γε τοῦ ὀσφραίνεσθαι ἕνεκεν ἐποίησαν ἡμῖν ῥῖνασ οἱ θεοί. οἱ μὲν γὰρ σοὶ μυκτῆρεσ εἰσ γῆν ὁρῶσιν, οἱ δὲ ἐμοὶ ἀναπέπτανται, ὥστε τὰσ πάντοθεν ὀσμὰσ προσδέχεσθαι. τὸ δὲ δὴ σιμὸν τῆσ ῥινὸσ πῶσ τοῦ ὀρθοῦ κάλλιον; ὅτι, ἔφη, οὐκ ἀντιφράττει, ἀλλ’ ἐᾷ εὐθὺσ τὰσ ὄψεισ ὁρᾶν ἃ ἂν βούλωνται· ἡ δὲ ὑψηλὴ ῥὶσ ὥσπερ ἐπηρεάζουσα διατετείχικε τὰ ὄμματα. τοῦ γε μὴν στόματοσ, ἔφη ὁ Κριτόβουλοσ, ὑφίεμαι.

εἰ γὰρ τοῦ ἀποδάκνειν ἕνεκα πεποίηται, πολὺ ἂν σὺ μεῖζον ἢ ἐγὼ ἀποδάκοισ. διὰ δὲ τὸ παχέα ἔχειν τὰ χείλη οὐκ οἰεί καὶ μαλακώτερόν σου ἔχειν τὸ φίλημα; ἐοίκα, ἔφη, ἐγὼ κατὰ τὸν σὸν λόγον καὶ τῶν ὄνων αἴσχιον τὸ στόμα ἔχειν. ἐκεῖνο δὲ οὐδὲν τεκμήριον λογίζῃ, ὡσ ἐγὼ σοῦ καλλίων εἰμί, ὅτι καὶ Ναί̈δεσ θεοὶ οὖσαι τοὺσ Σειληνοὺσ ἐμοὶ ὁμοιοτέρουσ τίκτουσιν ἢ σοί; καὶ ὁ Κριτόβουλοσ, οὐκέτι, ἔφη, ἔχω πρὸσ σὲ ἀντιλέγειν, ἀλλὰ διαφερόντων, ἔφη, τὰσ ψήφουσ, ἵνα ὡσ τάχιστα εἰδῶ ὅ τι με χρὴ παθεῖν ἢ ἀποτεῖσαι.

μόνον, ἔφη, κρυφῇ φερόντων· δέδοικα γὰρ τὸν σὸν καὶ Ἀντισθένουσ πλοῦτον μή με καταδυναστεύσῃ. ἡ μὲν δὴ παῖσ καὶ ὁ παῖσ κρύφα ἀνέφερον.

ὁ δὲ Σωκράτησ ἐν τούτῳ διέπραττε τόν τε λύχνον ἀντιπροσενεγκεῖν τῷ Κριτοβούλῳ, ὡσ μὴ ἐξαπατηθείησαν οἱ κριταί, καὶ τῷ νικήσαντι μὴ ταινίασ ἀλλὰ φιλήματα ἀναδήματα παρὰ τῶν κριτῶν γενέσθαι. ἐπεὶ δὲ ἐξέπεσον αἱ ψῆφοι καὶ ἐγένοντο πᾶσαι σὺν Κριτοβούλῳ, παπαῖ, ἔφη ὁ Σωκράτησ, οὐχ ὅμοιον ἐοίκε τὸ σὸν ἀργύριον, ὦ Κριτόβουλε, τῷ Καλλίου εἶναι.

τὸ μὲν γὰρ τούτου δικαιοτέρουσ ποιεῖ, τὸ δὲ σὸν ὥσπερ τὸ πλεῖστον διαφθείρειν ἱκανόν ἐστι καὶ δικαστὰσ καὶ κριτάσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION