헬라어 문장 검색 - ΧενοπήΜινορΩό6́10́

(크세노폰, Minor Works, Κυνηγετικός, chapter 10)

πρὸσ δὲ τὸν ὗν τὸν ἄγριον κεκτῆσθαι κύνασ Ἰνδικάσ, Κρητικάσ, Λοκρίδασ, Λακαίνασ, ἄρκυσ, ἀκόντια, προβόλια, ποδοστράβασ. πρῶτον μὲν οὖν χρὴ εἶναι τὰσ κύνασ ἑκάστου γένουσ μὴ τὰσ ἐπιτυχούσασ, ἵνα ἕτοιμαι ὦσι πολεμεῖν τῷ θηρίῳ. αἱ δὲ ἄρκυσ λίνων μὲν τῶν αὐτῶν ὧνπερ αἱ τῶν λαγῶν, <ἔστωσαν δὲ> πεντεκαιτετταρακοντάλινοι ἐκ τριῶν τόνων, ἕκαστοσ δὲ τόνοσ ἐκ πεντεκαίδεκα λίνων, ἀπὸ δὲ τοῦ κορυφαίου τὸ μέγεθοσ δεχάμματοι, τὸ δὲ βάθοσ τῶν βρόχων πυγόνοσ·

οἱ δὲ περίδρομοι ἡμιόλιοι τοῦ τῶν ἀρκύων πάχουσ· ἐπ’ ἄκροισ δὲ δακτυλίουσ ἐχέτωσαν, ὑφείσθωσαν δ’ ὑπὸ τοὺσ βρόχουσ, τὸ δὲ ἄκρον αὐτῶν ἐκπεράτω ἔξω διὰ τῶν δακτυλίων· ἱκανὰ δὲ πεντεκαίδεκα. τὰ δ’ ἀκόντια ἔστω παντοδαπά, ἔχοντα τὰσ λόγχασ εὐπλατεῖσ καὶ ξυρήκεισ, ῥάβδουσ δὲ στιφράσ.

τὰ δὲ προβόλια πρῶτον μὲν λόγχασ ἔχοντα τὸ μὲν μέγεθοσ πεντεπαλάστουσ, κατὰ δὲ μέσον τὸν αὐλὸν κνώδοντασ ἀποκεχαλκευμένουσ, στιφρούσ, καὶ τὰσ ῥάβδουσ κρανείασ δορατοπαχεῖσ. αἱ δὲ ποδοστράβαι ὅμοιαι ταῖσ τῶν ἐλάφων. συγκυνηγέται δ’ ἔστωσαν· τὸ γὰρ θηρίον μόλισ καὶ ὑπὸ πολλῶν ἁλίσκεται. ὅπωσ δὲ δεῖ τούτων ἑκάστῳ πρὸσ θήραν χρῆσθαι διδάξω. πρῶτον μὲν οὖν χρὴ ἐλθόντασ ὅπου ἂν οἰώνται εἶναι ὑπάγειν τὸ κυνηγέσιον, λύσαντασ μίαν τῶν κυνῶν τῶν Λακαινῶν, τὰσ δ’ ἄλλασ ἔχοντασ δεδεμένασ, συμπεριιέναι τῇ κυνί.

ἐπειδὰν δὲ λάβῃ αὐτοῦ τὰ ἴχνη, ἕπεσθαι ἑξῆσ τῇ ἰχνεύσει ἡγουμένῃ <τοὺσ> ἀκολουθοῦντασ σαφῶσ.

ἔσται δὲ καὶ τοῖσ κυνηγέταισ πολλὰ δῆλα αὐτοῦ, ἐν μὲν τοῖσ μαλακοῖσ τῶν χωρίων τὰ ἴχνη, ἐν δὲ τοῖσ λασίοισ τῆσ ὕλησ κλάσματα· ὅπου δ’ ἂν δένδρα ᾖ, πληγαὶ τῶν ὀδόντων. ἡ δὲ κύων ἐπὶ τὸ πολὺ ἀφίξεται <ἐπὶ> τόπον ὑλώδη ἰχνεύουσα.

κατακλίνεται γὰρ τὸ θηρίον ὡσ ἐπὶ τὸ πολὺ εἰσ τοιαῦτα· τοῦ μὲν γὰρ χειμῶνόσ ἐστιν ἀλεεινά, τοῦ δὲ θέρουσ ψυχεινά. ἐπειδὰν δ’ ἀφίκηται ἐπὶ τὴν εὐνήν, ὑλακτεῖ· ὁ δ’ οὐκ ἀνίσταται ὡσ τὰ πολλά.

λαβόντα οὖν τὴν κύνα καὶ ταύτην μετὰ τῶν ἄλλων δῆσαι ἄπωθεν ἀπὸ τῆσ εὐνῆσ πολὺ καὶ εἰσ τοὺσ ὁρ́μουσ ἐμβαλέσθαι τὰσ ἄρκυσ, ἐπιβάλλοντα τοὺσ βρόχουσ ἐπὶ ἀποσχαλιδώματα τῆσ ὕλησ δίκρα τῆσ δὲ ἄρκυοσ αὐτῆσ μακρὸν προήκοντα κόλπον ποιεῖν, ἀντηρίδασ ἔνδοθεν ἑκατέρωθεν ὑφιστάντα κλῶνασ, ὅπωσ ἂν εἰσ τὸν κόλπον διὰ τῶν βρόχων αἱ αὐγαὶ τοῦ φέγγουσ ὡσ μάλιστα ἐνέχωσιν, ἵνα προσθέοντι ὡσ φανότατον ᾖ τὸ ἔσω· καὶ τὸν περίδρομον ἐξάπτειν ἀπὸ δένδρου ἰσχυροῦ, καὶ μὴ ἐκ ῥάχου· οὐκ ἰσχυραὶ γὰρ ἐν τοῖσ ψιλοῖσ αἱ ῥᾶχοι. ὑπὲρ δὲ ἑκάστην ἐμφράττειν τῇ ὕλῃ καὶ τὰ δύσορμα, ἵνα εἰσ τὰσ ἄρκυσ ποιῆται τὸν δρόμον καὶ μὴ ἐξαλλάττῃ. ἐπειδὰν δ’ ἑστῶσιν, ἐλθόντασ πρὸσ τὰσ κύνασ λῦσαι ἁπάσασ καὶ λαβόντασ τὰ ἀκόντια καὶ τὰ προβόλια προιέναι.

ἐγκελεύειν δὲ ταῖσ κυσὶν ἕνα τὸν ἐμπειρότατον, τοὺσ δ’ ἄλλουσ ἕπεσθαι κοσμίωσ ἀπολείποντασ ἀπ’ ἀλλήλων πολύ, ὅπωσ ἂν ᾖ αὐτῷ ἱκανὴ διαδρομή· ἐὰν γὰρ ὑποχωρῶν ἐμπέσῃ εἰσ πυκνούσ, κίνδυνοσ πληγῆναι· ᾧ γὰρ ἂν προσπέσῃ, εἰσ τοῦτον τὴν ὀργὴν κατέθετο. ἐπειδὰν δ’ αἱ κύνεσ ἐγγὺσ ὦσι τῆσ εὐνῆσ, ἐπεισίασι·

θορυβούμενοσ δὲ ἐξαναστήσεται, καὶ ἥτισ ἂν τῶν κυνῶν προσφέρηται αὐτῷ πρὸσ τὸ πρόσωπον, ἀναρρίψει· θέων δ’ ἐμπεσεῖται· ἐὰν δὲ μή, μεταθεῖν ἀνάγκη. καὶ ἐὰν μὲν ᾖ τὸ χωρίον κατωφερὲσ ἐν ᾧ ἂν ἔχῃ αὐτὸν ἡ ἄρκυσ, ταχὺ ἐξαναστήσεται· ἐὰν δὲ ἄπεδον, εὐθὺσ ἑστήξει περὶ αὑτὸν ἔχων. ἐν τούτῳ δὲ τῷ καιρῷ αἱ μὲν κύνεσ προσκείσονται·

αὐτοὺσ δὲ χρὴ φυλαττομένουσ αὐτὸν ἀκοντίζειν, καὶ βάλλειν λίθοισ, περιισταμένουσ ὄπισθεν καὶ πολὺ ἄπωθεν, ἑώσ ἂν κατατείνῃ προωθῶν αὑτὸν τῆσ ἄρκυοσ τὸν περίδρομον. εἶτα ὅστισ ἂν ᾖ τῶν παρόντων ἐμπειρότατοσ καὶ ἐγκρατέστατοσ προσελθόντα ἐκ τοῦ πρόσθεν τῷ προβολίῳ παίειν. ἐὰν δὲ μὴ βούληται ἀκοντιζόμενοσ καὶ βαλλόμενοσ κατατεῖναι τὸν περίδρομον, ἀλλ’ ἐπανιεὶσ ἔχῃ προσιόντα περιδρομὴν ποιούμενοσ, ἀνάγκη, ὅταν οὕτωσ ἔχῃ, λαβόντα τὸ προβόλιον προσιέναι, ἔχεσθαι δ’ αὐτοῦ τῇ μὲν χειρὶ τῇ ἀριστερᾷ πρόσθεν, τῇ δ’ ἑτέρᾳ ὄπισθεν·

κατορθοῖ γὰρ ἡ μὲν ἀριστερὰ αὐτό, ἡ δὲ δεξιὰ ἐπεμβάλλει· ἔμπροσθεν δὲ ὁ ποὺσ ὁ μὲν ἀριστερὸσ ἑπέσθω τῇ χειρὶ τῇ ὁμωνύμῳ, ὁ δὲ δεξιὸσ τῇ ἑτέρᾳ. προσιόντα δὲ προβάλλεσθαι τὸ προβόλιον, μὴ πολλῷ μείζω διαβάντα ἢ ἐν πάλῃ, ἐπιστρέφοντα τὰσ πλευρὰσ τὰσ εὐωνύμουσ ἐπὶ τὴν χεῖρα τὴν εὐώνυμον, εἶτα εἰσβλέποντα εἰσ τὸ ὄμμα τοῦ θηρίου ἐνθυμούμενον τὴν κίνησιν τὴν ἀπὸ τῆσ κεφαλῆσ τῆσ ἐκείνου.

προσφέρειν δὲ τὸ προβόλιον φυλαττόμενον μὴ ἐκκρούσῃ ἐκ τῶν χειρῶν τῇ κεφαλῇ ἐκνεύσασ· τῇ γὰρ ῥύμῃ τῆσ ἐκκρούσεωσ ἕπεται. παθόντα δὲ τοῦτο πίπτειν δεῖ ἐπὶ στόμα καὶ ἔχεσθαι τῆσ ὕλησ κάτωθεν·

τὸ γὰρ θηρίον ἐὰν μὲν οὕτωσ ἔχοντι προσπέσῃ, διὰ τὴν σιμότητα τῶν ὀδόντων τὸ σῶμα οὐ δύναται ὑπολαβεῖν· ἐὰν δὲ μετεώρῳ, ἀνάγκη πληγῆναι. πειρᾶται μὲν οὖν μετεωρίζειν· ἐὰν δὲ μὴ δύνηται, ἀμφιβὰσ πατεῖ. ἀπαλλαγὴ δὲ τούτων μία ἐστὶ μόνη, ὅταν ἐν τῇ ἀνάγκῃ ταύτῃ ἔχηται, προσελθόντα ἐγγὺσ τῶν συγκυνηγετῶν ἕνα ἔχοντα προβόλιον ἐρεθίζειν ὡσ ἀφήσοντα·

ἀφιέναι δὲ οὐ χρή, μὴ τύχῃ τοῦ πεπτωκότοσ. ὅταν δὲ ἴδῃ τοῦτο, καταλιπὼν ὃν ἂν ἔχῃ ὑφ’ αὑτῷ ἐπὶ τὸν ἐρεθίζοντα ὑπ’ ὀργῆσ καὶ θυμοῦ ἐπιστρέψει.

τὸν δὲ ταχὺ ἀναπηδᾶν, τὸ δὲ προβόλιον μεμνῆσθαι ἔχοντα ἀνίστασθαι· οὐ γὰρ καλὴ ἡ σωτηρία ἄλλωσ ἢ κρατήσαντι. προσφέρειν δὲ πάλιν τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ προτεῖναι ἐντὸσ τῆσ ὠμοπλάτησ ᾗ ἡ σφαγή, καὶ ἀντερείσαντα ἔχειν ἐρρωμένωσ·

ὁ δ’ ὑπὸ τοῦ μένουσ πρόσεισι, καὶ εἰ μὴ κωλύοιεν οἱ κνώδοντεσ τῆσ λόγχησ, ἀφίκοιτ’ ἂν διὰ τῆσ ῥάβδου προωθῶν αὑτὸν πρὸσ τὸν τὸ προβόλιον ἔχοντα. οὕτω δὲ πολλὴ ἡ δύναμίσ ἐστιν αὐτοῦ ὥστε καὶ ἃ οὐκ ἂν οἰοίτό τισ πρόσεστιν αὐτῷ·

τεθνεῶτοσ γὰρ εὐθὺσ ἐάν τισ ἐπὶ τὸν ὀδόντα ἐπιθῇ τρίχασ, συντρέχουσιν· οὕτωσ εἰσὶ θερμοί· ζῶντι δὲ διάπυροι, ὅταν ἐρεθίζηται· οὐ γὰρ ἂν τῶν κυνῶν ἁμαρτάνων τῇ πληγῇ τοῦ σώματοσ ἄκρα τὰ τριχώματα περιεπίμπρη. ὁ μὲν οὖν ἄρρην τοσαῦτα καὶ ἔτι πλείω πράγματα παρασχὼν ἁλίσκεται.

ἐὰν δὲ θήλεια ᾖ ἡ ἐμπεσοῦσα, ἐπιθέοντα παίειν φυλαττόμενον μὴ ὠσθεὶσ πέσῃ·

παθόντα δὲ τοῦτο πατεῖσθαι ἀνάγκη καὶ δάκνεσθαι. ἑκόντα οὖν οὐ χρὴ ὑποπίπτειν· ἐὰν δ’ ἄκων ἔλθῃ εἰσ τοῦτο, διαναστάσεισ γίγνονται αἱ αὐταὶ ὥσπερ ὑπὸ τοῦ ἄρρενοσ· ἐξαναστάντα δὲ δεῖ παίειν τῷ προβολίῳ, ἑώσ ἂν ἀποκτείνῃ. ἁλίσκονται δὲ καὶ ὧδε.

ἵστανται μὲν αὐτοῖσ αἱ ἄρκυσ ἐπὶ τὰσ διαβάσεισ τῶν ναπῶν εἰσ τοὺσ δρυμούσ, τὰ ἄγκη, τὰ τραχέα, εἰσβολὰσ δὲ εἰσ τὰσ ὀργάδασ καὶ τὰ ἕλη καὶ τὰ ὕδατα. ὁ δὲ τεταγμένοσ ἔχων τὸ προβόλιον φυλάττει τὰσ ἄρκυσ. οἱ δὲ τὰσ κύνασ ἐπάγουσι τοὺσ τόπουσ ζητοῦντεσ τοὺσ καλλίστουσ· ἐπειδὰν δὲ εὑρεθῇ, διώκεται.

ἐὰν μὲν οὖν εἰσ τὴν ἄρκυν ἐμπίπτῃ, τὸν ἀρκυωρὸν ἀναλαβόντα τὸ προβόλιον προσιέναι καὶ χρῆσθαι ὡσ εἴρηκα· ἐὰν δὲ μὴ ἐμπέσῃ, μεταθεῖν. ἁλίσκεται δὲ καὶ ὅταν ᾖ πνίγη, διωκόμενοσ ὑπὸ τῶν κυνῶν· τὸ γὰρ θηρίον καίπερ ὑπερβάλλον δυνάμει ἀπαγορεύει ὑπέρασθμον γιγνόμενον. ἀποθνῄσκουσι δὲ κύνεσ πολλαὶ ἐν τῇ τοιαύτῃ θήρᾳ καὶ αὐτοὶ οἱ κυνηγέται κινδυνεύουσιν, ὅταν γε ἐν ταῖσ μεταδρομαῖσ ἀπειρηκότι ἀναγκάζωνται προσιέναι ἔχοντεσ τὰ προβόλια ἢ ἐν ὕδατι ὄντι ἢ ἐφεστῶτι πρὸσ ἀποκρήμνῳ ἢ ἐκ δασέοσ μὴ θέλοντι ἐξιέναι·

οὐ γὰρ κωλύει αὐτὸν οὔτε ἄρκυσ οὔτε ἄλλο οὐδὲν φέρεσθαι ὁμόσε τῷ πλησιάζοντι· ὅμωσ μέντοι προσιτέον, ὅταν ἔχῃ οὕτωσ, καὶ ἐπιδεικτέον τὴν εὐψυχίαν, δι’ ἣν εἵλοντο ἐκπονεῖν τὴν ἐπιθυμίαν ταύτην. χρηστέον δὲ τῷ προβολίῳ καὶ ταῖσ προβολαῖσ τοῦ σώματοσ ὡσ εἴρηται·

εἰ γάρ τι καὶ πάσχοι, οὐκ ἂν διά γε τὸ μὴ ὀρθῶσ ποιεῖν πάσχοι. ἵστανται δὲ αἱ ποδοστράβαι αὐτοῖσ ὥσπερ ταῖσ ἐλάφοισ ἐν τοῖσ αὐτοῖσ τόποισ, καὶ ἐπισκέψεισ αἱ αὐταὶ καὶ μεταδρομαὶ καὶ αἱ πρόσοδοι καὶ αἱ χρεῖαι τοῦ προβολίου.

τὰ δὲ νεογενῆ αὐτῶν ὅταν ἁλίσκηται, χαλεπῶσ τοῦτο πάσχει·

οὔτε γὰρ μονοῦται, ἑώσ ἂν μικρὰ ᾖ, ὅταν τε αἱ κύνεσ εὑρ́ωσιν ἢ προί̈δῃ τι, ταχὺ εἰσ τὴν ὕλην ἀφανίζεται, ἕπονταί τε ἐπὶ πολὺ ἄμφω ὧν ἂν ὦσι, χαλεποὶ ὄντεσ τότε καὶ μᾶλλον μαχόμενοι ὑπὲρ ἐκείνων ἢ ὑπὲρ αὑτῶν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

Ancient Greek Text

Xenophon, Minor Works, Κυνηγετικός, chapter 10

(크세노폰, Minor Works, Κυνηγετικός, chapter 10)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION