Xenophon, Minor Works, Κυνηγετικός, chapter 9

(크세노폰, Minor Works, Κυνηγετικός, chapter 9)

ἐπὶ δὲ τοὺσ νεβροὺσ καὶ τὰσ ἐλάφουσ κύνασ εἶναι Ἰνδικάσ· εἰσὶ γὰρ ἰσχυραί, μεγάλαι, ποδώκεισ, οὐκ ἄψυχοι· ἔχουσαι δὲ ταῦτα ἱκαναὶ γίγνονται πονεῖν. τοὺσ μὲν οὖν νεογνοὺσ τῶν νεβρῶν τοῦ ἦροσ θηρᾶν· ταύτην γὰρ τὴν ὡρ́αν γίγνονται. κατασκέψασθαι δὲ προελθόντα εἰσ τὰσ ὀργάδασ, οὗ εἰσιν ἔλαφοι πλεῖσται·

ὅπου δ’ ἂν ὦσιν, ἔχοντα τὸν κυναγωγὸν τὰσ κύνασ καὶ ἀκόντια πρὸ ἡμέρασ ἐλθόντα εἰσ τὸν τόπον τοῦτον τὰσ μὲν κύνασ δῆσαι ἄπωθεν ἐκ τῆσ ὕλησ, ὅπωσ μή, ἂν ἴδωσι τὰσ ἐλάφουσ, ὑλακτῶσιν, αὐτὸν δὲ σκοπιωρεῖσθαι. ἅμα δὲ τῇ ἡμέρᾳ ὄψεται ἀγούσασ τοὺσ νεβροὺσ πρὸσ τὸν τόπον οὗ ἂν μέλλῃ ἑκάστη τὸν ἑαυτῆσ εὐνάσειν.

κατακλίνασαι δὲ καὶ γάλα δοῦσαι καὶ διασκεψάμεναι μὴ ὁρῶνται ὑπό τινοσ, φυλάττει τὸν αὑτῆσ ἑκάστη ἀπελθοῦσα εἰσ τὸ ἀντιπέραν. ἰδόντα δὲ ταῦτα τὰσ μὲν κύνασ λῦσαι, τὸν δὲ λαβόντα τὰ ἀκόντια προσιέναι ἐπὶ τὸν νεβρὸν τὸν πρῶτον, ὅπου εἶδεν εὐνασθέντα, τῶν τόπων ἐνθυμούμενον, ὅπωσ μὴ διαμαρτήσεται·

πολὺ γὰρ ἀλλοιοῦνται τῇ ὄψει ἐγγὺσ προσιόντι ἢ οἳ πόρρωθεν ἔδοξαν εἶναι. ἐπειδὰν δὲ ἴδῃ αὐτόν, προσιέναι ἐγγύσ.

ὁ δ’ ἕξει ἀτρέμα πιέσασ ἑαυτὸν ἐπὶ γῆν καὶ ἐάσει ἀνελέσθαι, ἐὰν μὴ ἐφυσμένοσ ᾖ, βοῶν μέγα. τούτου δὲ γενομένου οὐ μενεῖ· ταχὺ γὰρ τὸ ὑγρόν, ὃ ἔχει ἐν ἑαυτῷ, ὑπὸ τοῦ ψυχροῦ συνιστάμενον ποιεῖ ἀποχωρεῖν αὐτόν. ἁλώσεται δὲ ὑπὸ τῶν κυνῶν σὺν πόνῳ διωκόμενοσ·

λαβόντα δὲ δοῦναι τῷ ἀρκυωρῷ· ὁ δὲ βοήσεται· ἡ δ’ ἔλαφοσ τὰ μὲν ἰδοῦσα, τὰ δ’ ἀκούσασα, ἐπιδραμεῖται τῷ ἔχοντι αὐτὸν ζητοῦσα ἀφελέσθαι. ἐν δὲ τούτῳ τῷ καιρῷ ἐγκελεύειν ταῖσ κυσὶ καὶ χρῆσθαι τοῖσ ἀκοντίοισ.

κρατήσαντα δὲ τούτου πορεύεσθαι καὶ ἐπὶ τοὺσ ἄλλουσ καὶ τῷ αὐτῷ εἴδει πρὸσ αὐτοὺσ χρῆσθαι τῆσ θήρασ. καὶ οἱ μὲν νέοι τῶν νεβρῶν οὕτωσ ἁλίσκονται· οἱ δὲ ἤδη μεγάλοι χαλεπῶσ·

νέμονται γὰρ μετὰ τῶν μητέρων καὶ ἑτέρων ἐλάφων· καὶ ἀποχωροῦσιν, ὅταν διώκωνται, ἐν μέσαισ, ὁτὲ δὲ πρόσθεν, ἐν δὲ τῷ ὄπισθεν ὀλιγάκισ. αἱ δ’ ἔλαφοι τὰσ κύνασ ὑπὲρ αὐτῶν ἀμυνόμεναι καταπατοῦσιν, ὥστ’ οὐκ εὐάλωτοί εἰσιν, ἐὰν μὴ προσμείξασ τισ εὐθὺσ διασκεδάσῃ αὐτὰσ ἀπ’ ἀλλήλων, ὥστε μονωθῆναί τινα αὐτῶν.

βιασθεῖσαι δὲ τοῦτο, τὸν μὲν πρῶτον δρόμον αἱ κύνεσ ἀπολείπονται·

ἥ τε γὰρ ἀπουσία τῶν ἐλάφων ποιεῖ αὐτὸν περίφοβον, τό τε τάχοσ οὐδενὶ ἐοικόσ ἐστι τῶν τηλικούτων νεβρῶν· δευτέρῳ δὲ καὶ τρίτῳ δρόμῳ ταχὺ ἁλίσκονται· τὰ γὰρ σώματα αὐτῶν διὰ τὸ ἔτι νεαρὰ εἶναι τῷ πόνῳ οὐ δύναται ἀντέχειν. ἵστανται δὲ καὶ ποδοστράβαι ταῖσ ἐλάφοισ ἐν τοῖσ ὄρεσι, περὶ τοὺσ λειμῶνασ καὶ τὰ ῥεῖθρα καὶ τὰσ νάπασ, ἐν ταῖσ διόδοισ καὶ τοῖσ ἔργοισ πρὸσ ὅ τι ἂν προσίῃ.

χρὴ δὲ εἶναι τὰσ ποδοστράβασ σμίλακοσ πεπλεγμένασ, μὴ περιφλοίουσ, ἵνα μὴ σήπωνται, τὰσ δὲ στεφάνασ εὐκύκλουσ ἐχούσασ, καὶ τοὺσ ἥλουσ ἐναλλὰξ σιδηροῦσ τε καὶ ξυλίνουσ ἐγκαταπεπλεγμένουσ ἐν τῷ πλοκάνῳ·

μείζουσ δὲ τοὺσ σιδηροῦσ, ὅπωσ ἂν οἱ μὲν ξύλινοι ὑπείκωσι τῷ ποδί, οἱ δὲ πιέζωσι. τὸν δὲ βρόχον τῆσ σειρίδοσ τὸν ἐπὶ τὴν στεφάνην ἐπιτεθησόμενον πεπλεγμένον σπάρτου καὶ αὐτὴν τὴν σειρίδα·

ἔστι γὰρ ἀσηπτότατον τοῦτο. ὁ δὲ βρόχοσ αὐτὸσ ἔστω στιφρὸσ καὶ ἡ σειρίσ· τὸ δὲ ξύλον τὸ ἐξαπτόμενον ἔστω μὲν δρυὸσ ἢ πρίνου, μέγεθοσ τρισπίθαμον, περίφλοιον, πάχοσ παλαιστῆσ. ἱστάναι δὲ τὰσ ποδοστράβασ διελόντα τῆσ γῆσ βάθοσ πεντεπάλαστον, περιφερὲσ δὲ τοῦτο, καὶ ἄνωθεν ἴσον ταῖσ στεφάναισ τῶν ποδοστραβῶν, εἰσ δὲ τὸ κάτω ἀμειβόμενον στενότητι·

διελεῖν δὲ καὶ τῇ σειρίδι καὶ τῷ ξύλῳ τῆσ γῆσ ὅσον ἵζεσθαι ἀμφοῖν. ποιήσαντα δὲ ταῦτα ἐπὶ μὲν τὸ βάθοσ τὴν ποδοστράβην ἐπιθεῖναι κατωτέρω ἰσόπεδον, περὶ δὲ τὴν στέγην τὸν βρόχον τῆσ σειρίδοσ·

καὶ αὐτὴν καὶ τὸ ξύλον καθέντα εἰσ τὴν χώραν τὴν ἑκατέρου, τῇ στέγῃ ἐπιθεῖναι δοκίδασ ἀτρακτυλίδοσ μὴ ὑπερτεινούσασ εἰσ τὸ ἔξω, ἐπὶ δὲ τούτων πέταλα λεπτά, ὧν ἂν ἡ ὡρ́α ᾖ. μετὰ δὲ τοῦτο τῆσ γῆσ ἐπιβαλεῖν ἐπ’ αὐτὰ πρῶτον μὲν τὴν ἐπιπολῆσ ἐξαιρεθεῖσαν ἐκ τῶν ὀρυγμάτων, ἄνωθεν δὲ ταύτησ γῆσ στερεᾶσ τῆσ ἄπωθεν, ἵνα ᾖ τῇ ἐλάφῳ ὅτι μάλιστα ἄδηλοσ ἡ στάσισ·

τὴν δὲ περιοῦσαν τῆσ γῆσ ἀποφέρειν πόρρω ἀπὸ τῆσ ποδοστράβησ· ἐὰν γὰρ ὀσφραίνηται νεωστὶ κεκινημένησ, δυσωπεῖται· ταχὺ δὲ ποιεῖ τοῦτο.

ἐπισκοπεῖν δὲ ἔχοντα τὰσ κύνασ τὰσ μὲν ἐν τοῖσ ὄρεσιν ἑστώσασ, μάλιστα μὲν ἑώθεν, χρὴ δὲ καὶ τῆσ ἄλλησ ἡμέρασ, ἐν δὲ τοῖσ ἔργοισ πρῴ. ἐν μὲν γὰρ τοῖσ ὄρεσιν οὐ μόνον τῆσ νυκτὸσ ἁλίσκονται ἀλλὰ καὶ μεθ’ ἡμέραν διὰ τὴν ἐρημίαν· ἐν δὲ τοῖσ ἔργοισ τῆσ νυκτὸσ διὰ τὸ μεθ’ ἡμέραν πεφοβῆσθαι τοὺσ ἀνθρώπουσ. ἐπειδὰν δὲ εὑρ́ῃ ἀνεστραμμένην τὴν ποδοστράβην, μεταθεῖν ἐπιλύσαντα τὰσ κύνασ καὶ ἐπικελεύσαντα κατὰ τὸν ὁλκὸν τοῦ ξύλου, σκοπούμενον ὅποι ἂν φέρηται.

ἔσται δὲ οὐκ ἄδηλον ἐπὶ τὸ πολύ· οἵ τε γὰρ λίθοι ἔσονται κεκινημένοι τά τ’ ἐπισύρματα τοῦ ξύλου καταφανῆ ἐν τοῖσ ἔργοισ· ἐὰν δὲ τραχεῖσ τόπουσ διαπερᾷ, αἱ πέτραι ἕξουσι τὸν φλοιὸν τοῦ ξύλου ἀφηρπασμένον καὶ κατὰ τοῦτο ῥᾴουσ αἱ μεταδρομαὶ ἔσονται. ἐὰν μὲν οὖν τοῦ προσθίου ποδὸσ ἁλῷ, ταχὺ ληφθήσεται·

ἐν γὰρ τῷ δρόμῳ πᾶν τὸ σῶμα τύπτει καὶ τὸ πρόσωπον· ἐὰν δὲ τοῦ ὄπισθεν, ἐφελκόμενον τὸ ξύλον ἐμποδὼν ὅλῳ ἐστὶ τῷ σώματι, ἐνίοτε δὲ καὶ εἰσ δίκρασ τῆσ ὕλησ ἐμπίπτει φερόμενον, καὶ ἐὰν μὴ ἀπορρήξῃ τὴν σειρίδα, καταλαμβάνεται αὐτοῦ. χρὴ δέ, ἐὰν οὕτωσ ἕλῃ ἢ περιγενόμενοσ πόνῳ, ἐὰν μὲν ᾖ ἄρρην, μὴ προσιέναι ἐγγύσ·

τοῖσ γὰρ κέρασι παίει, <ἐὰν μὲν ᾖ ἄρρην,> καὶ τοῖν ποδοῖν· ἐὰν δὲ θήλεια, τοῖν ποδοῖν· ἄπωθεν οὖν ἀκοντίζειν. ἁλίσκονται δὲ καὶ ἄνευ ποδοστράβησ διωκόμεναι, ὅταν ᾖ ἡ ὡρ́α θερινή· ἀπαγορεύουσι γὰρ σφόδρα, ὥστε ἑστῶσαι ἀκοντίζονται· ῥιπτοῦσι δὲ καὶ εἰσ τὴν θάλατταν, ἐὰν κατέχωνται, καὶ εἰσ τὰ ὕδατα ἀπορούμεναι· ὁτὲ δὲ διὰ δύσπνοιαν πίπτουσι.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION