Xenophon, Minor Works, Περὶ Ἱππικῆς, chapter 12

(크세노폰, Minor Works, Περὶ Ἱππικῆς, chapter 12)

γράψαι δὲ βουλόμεθα καὶ ὡσ δεῖ ὡπλίσθαι τὸν μέλλοντα ἐφ’ ἵππου κινδυνεύειν. πρῶτον μὲν τοίνυν φαμὲν χρῆναι πρὸσ τὸ σῶμα τὸν θώρακα πεποιῆσθαι. τὸν μὲν γὰρ καλῶσ ἁρμόττοντα ἐκεῖνον φέρει τὸ σῶμα, τὸν δὲ ἄγαν χαλαρὸν οἱ ὦμοι μόνοι φέρουσιν. ὅ γε μὴν λίαν στενὸσ δεσμόσ, οὐχ ὅπλον ἐστίν. ἐπεὶ δὲ καὶ ὁ αὐχήν ἐστι τῶν καιρίων, φαμὲν χρῆναι καὶ τούτῳ ἐξ αὐτοῦ τοῦ θώρακοσ ὅμοιον τῷ αὐχένι στέγασμα πεποιῆσθαι.

τοῦτο γὰρ ἅμα κόσμον τε παρέξει καί, ἢν οἱο͂ν δεῖ εἰργασμένον ᾖ, δέξεται ὅταν βούληται τῷ ἀναβάτῃ τὸ πρόσωπον μέχρι τῆσ ῥινόσ. κράνοσ γε μὴν κράτιστον εἶναι νομίζομεν τὸ βοιωτιουργέσ·

τοῦτο γὰρ αὖ στεγάζει μάλιστα πάντα τὰ ὑπερέχοντα τοῦ θώρακοσ, ὁρᾶν δὲ οὐ κωλύει. ὁ δ’ αὖ θώραξ οὕτωσ εἰργάσθω ὡσ μὴ κωλύειν μήτε καθίζειν μήτ’ ἐπικύπτειν. τὰ δὲ περὶ τὸ ἦτρον καὶ τὰ αἰδοῖα καὶ τὰ κύκλῳ αἱ πτέρυγεσ τοσαῦται καὶ τοιαῦται ἔστωσαν ὥστε στέγειν τὰ βέλη.

ἐπεὶ δὲ καὶ ἡ ἀριστερὰ χεὶρ ἤν τι πάθῃ, καταλύει τὸν ἱππέα, καὶ ταύτῃ ἐπαινοῦμεν τὸ ηὑρημένον ὅπλον τὴν χεῖρα καλουμένην.

τόν τε γὰρ ὦμον σκεπάζει καὶ τὸν βραχίονα καὶ τὸν πῆχυν καὶ τὸ ἐχόμενον τῶν ἡνιῶν, καὶ ἐκτείνεται δὲ καὶ συγκάμπτεται· πρὸσ δὲ τούτοισ καὶ τὸ διαλεῖπον τοῦ θώρακοσ ὑπὸ τῇ μασχάλῃ καλύπτει. τήν γε μὴν δεξιὰν ἐπαίρειν δεῖ, ἤν τε ἀκοντίσαι ἤν τε πατάξαι βουληθῇ.

τοῦ μὲν δὴ θώρακοσ τὸ κωλῦον ταύτῃ ἀφαιρετέον· ἀντὶ δὲ τούτου πτέρυγασ ἐν τοῖσ γιγγλύμοισ προσθετέον ὅπωσ, ὅταν μὲν διαίρηται, ὁμοίωσ ἀναπτύσσωνται, ὅταν δὲ καταίρηται, ἐπικλείωνται. τῷ γε μὴν βραχίονι τὸ ὥσπερ κνημὶσ παρατιθέμενον βέλτιον ἡμῖν δοκεῖ εἶναι ἢ συνδεθὲν <τῷ> ὅπλῳ.

τό γε μὴν ψιλούμενον αἰρομένησ τῆσ δεξιᾶσ στεγαστέον ἐγγὺσ τοῦ θώρακοσ ἢ μοσχείῳ ἢ χαλκείῳ· εἰ δὲ μή, ἐν τῷ ἐπικαιροτάτῳ ἀφύλακτον ἔσται. ἐπεὶ δ’ ἤνπερ τι πάσχῃ ὁ ἵπποσ, ἐν παντὶ κινδύνου καὶ ὁ ἀναβάτησ γίγνεται, ὁπλίζειν δεῖ καὶ τὸν ἵππον προμετωπιδίῳ καὶ προστερνιδίῳ καὶ παραμηριδίοισ·

ταῦτα γὰρ ἅμα καὶ τῷ ἀναβάτῃ παραμηρίδια γίγνεται. πάντων δὲ μάλιστα τοῦ ἵππου τὸν κενεῶνα δεῖ σκεπάζειν· καιριώτατον γὰρ ὂν καὶ ἀφαυρότατόν ἐστι· δυνατὸν δὲ σὺν τῷ ἐφιππίῳ καὶ αὐτὸν σκεπάσαι. χρὴ δὲ καὶ τὸ ἔποχον τοιοῦτον ἐρράφθαι ὡσ ἀσφαλέστερόν τε τὸν ἱππέα καθῆσθαι καὶ τὴν ἕδραν τοῦ ἵππου μὴ σίνεσθαι.

καὶ τὰ μὲν δὴ ἄλλα οὕτω καὶ ὁ ἵπποσ καὶ ὁ ἱππεὺσ ὡπλισμένοι ἂν εἰε͂ν. κνῆμαι δὲ καὶ πόδεσ ὑπερέχοιεν μὲν ἂν εἰκότωσ τῶν παραμηριδίων, ὁπλισθείη δ’ ἂν καὶ ταῦτα, εἰ ἐμβάδεσ γένοιντο σκύτουσ, ἐξ οὗπερ αἱ κρηπῖδεσ ποιοῦνται·

οὕτω γὰρ ἂν ἅμα ὅπλον τε κνήμαισ καὶ ποσὶν ὑποδήματ’ ἂν εἰή. ὡσ μὲν δὴ μὴ βλάπτεσθαι θεῶν ἵλεων ὄντων ταῦτα ὅπλα.

ὡσ δὲ τοὺσ ἐναντίουσ βλάπτειν, μάχαιραν μὲν μᾶλλον ἢ ξίφοσ ἐπαινοῦμεν· ἐφ’ ὑψηλοῦ γὰρ ὄντι τῷ ἱππεῖ κοπίδοσ μᾶλλον ἡ πληγὴ ἢ ξίφουσ ἀρκέσει. ἀντί γε μὴν δόρατοσ καμακίνου, ἐπειδὴ καὶ ἀσθενὲσ καὶ δύσφορόν ἐστι, τὰ κρανέϊνα δύο παλτὰ μᾶλλον ἐπαινοῦμεν.

καὶ γὰρ ἐξαφεῖναι τὸ ἕτερον δυνατὸν τῷ ἐπισταμένῳ, καὶ τῷ λειπομένῳ οἱο͂́ν τε χρῆσθαι καὶ εἰσ τὸ ἀντίον καὶ εἰσ τὰ πλάγια καὶ εἰσ τοὔπισθεν· καὶ ἅμα ἰσχυρότερά τε τοῦ δόρατοσ καὶ εὐφορώτερά ἐστιν. ἀκόντισμά γε μὴν τὸ μακρότατον ἐπαινοῦμεν·

καὶ γὰρ ἀποστρέψαι καὶ μεταλαβεῖν παλτὸν οὕτω μᾶλλον ὁ χρόνοσ ἐγχωρεῖ. γράψομεν δὲ ἐν βραχεῖ καὶ ὡσ ἄν τισ κράτιστα ἀκοντίζοι. ἢν γὰρ προβαλλόμενοσ μὲν τὰ ἀριστερά, ἐπανάγων δὲ τὰ δεξιά, ἐξανιστάμενοσ δὲ ἐκ τῶν μηρῶν, μικρὸν ἐπανακύπτουσαν τὴν λόγχην ἀφῇ, οὕτω σφοδρότατόν τε καὶ μακρότατον οἴσεται τὸ ἀκόντιον, εὐστοχώτατον μέντοι, ἐὰν κατὰ τὸν σκοπὸν ἀφιεμένη ἀεὶ ὁρᾷ ἡ λόγχη. καὶ ταῦτα μὲν δὴ ἰδιώτῃ καὶ ὑπομνήματα καὶ μαθήματα καὶ μελετήματα γεγράφθω ἡμῖν.

ἃ δὲ ἱππάρχῳ προσῆκεν εἰδέναι τε καὶ πράττειν ἐν ἑτέρῳ λόγῳ δεδήλωται.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION