헬라어 문장 검색 - ΣτραβόΓεογραπ́16́04́

(스트라본, 지리학, book 16, chapter 4)

ἀρχὴ δὲ τῆσ Ἀραβίασ ἀπὸ τῆσ Βαβυλωνίασ ἐστὶν ἡ Μαικήνη· πρόκειται δὲ ταύτησ τῇ μὲν ἡ ἔρημοσ τῶν Ἀράβων τῇ δὲ τὰ ἕλη τὰ κατὰ Χαλδαίουσ, ἃ ποιεῖ παρεκχεόμενοσ ὁ Εὐφράτησ, τῇ δὲ ἡ κατὰ Πέρσασ θάλαττα. δυσάεροσ [δὲ] οὖσα καὶ ὁμιχλώδησ καὶ ἔπομβροσ ἅμα καὶ καυματηρά, καλλίκαρπόσ ἐστιν ὅμωσ· ἡ δ’ ἄμπελοσ ἐν ἕλεσι φύεται, καλαμίναισ ῥιψὶν ἐπιβαλλομένησ γῆσ, ὅση δέξαιτ’ ἂν τὸ φυτόν, ὥστε φορητὴν γίνεσθαι πολλάκισ, εἶτα κοντοῖσ ἀπωθεῖσθαι πάλιν εἰσ τὴν οἰκείαν ἕδραν. ἐπάνειμι δὲ ἐπὶ τὰσ Ἐρατοσθένουσ ἀποφάσεισ ἃσ ἑξῆσ περὶ τῆσ Ἀραβίασ ἐκτίθεται.

φησὶ δὲ περὶ τῆσ προσαρκτίου καὶ ἐρήμησ ἥτισ ἐστὶ μεταξὺ τῆσ τε εὐδαίμονοσ Ἀραβίασ καὶ τῆσ Κοιλοσύρων καὶ τῶν Ιοὐδαίων μέχρι τοῦ μυχοῦ τοῦ Ἀραβίου κόλπου, διότι ἀπὸ Ἡρώων πόλεωσ, ἥτισ ἐστὶν [ἐν τῷ] πρὸσ τὸν Νεῖλον μυχῷ τοῦ Ἀραβίου κόλπου, πρὸσ μὲν τὴν Ναβαταίων Πέτραν εἰσ Βαβυλῶνα πεντακισχίλιοι ἑξακόσιοι, πᾶσα μὲν πρὸσ ἀνατολὰσ θερινάσ, διὰ δὲ τῶν παρακειμένων Ἀραβίων ἐθνῶν Ναβαταίων τε καὶ Χαυλοταίων καὶ Ἀγραίων· ὑπὲρ δὲ τούτων ἡ εὐδαίμων ἐστίν, ἐπὶ μυρίουσ καὶ δισχιλίουσ ἐκκειμένη σταδίουσ πρὸσ νότον μέχρι τοῦ Ἀτλαντικοῦ πελάγουσ. ἔχουσι δ’ αὐτὴν οἱ μὲν πρῶτοι μετὰ τοὺσ Σύρουσ καὶ τοὺσ Ιοὐδαίουσ ἄνθρωποι γεωργοί· μετὰ δὲ τούτουσ δίαμμόσ ἐστι γῆ καὶ λυπρά, φοίνικασ ἔχουσα ὀλίγουσ καὶ ἄκανθαν καὶ μυρίκην καὶ ὀρυκτὰ ὕδατα, καθάπερ καὶ ἡ Γεδρωσία· σκηνῖται δ’ ἔχουσιν αὐτὴν Ἄραβεσ καὶ καμηλοβοσκοί. τὰ δ’ ἔσχατα πρὸσ νότον καὶ ἀνταίροντα τῇ Αἰθιοπίᾳ βρέχεταί τε θερινοῖσ ὄμβροισ καὶ δισπορεῖται παραπλησίωσ τῇ Ἰνδικῇ, ποταμοὺσ δ’ ἔχει καταναλισκομένουσ εἰσ πεδία καὶ λίμνασ, εὐκαρπία δ’ ἐστὶν ἥ τε ἄλλη καὶ μελιτουργεῖα δαψιλῆ, βοσκημάτων τε ἀφθονία πλὴν ἵππων καὶ ἡμιόνων καὶ ὑῶν, ὄρνεά τε παντοῖα πλὴν χηνῶν καὶ ἀλεκτορίδων. κατοικεῖ δὲ τὰ μέγιστα τέτταρα ἔθνη τὴν ἐσχάτην λεχθεῖσαν χώραν, Μιναῖοι μὲν ἐν τῷ πρὸσ τὴν Ἐρυθρὰν μέρει, πόλισ δ’ αὐτῶν ἡ μεγίστη Κάρνα ἢ Κάρνανα· ἐχόμενοι δὲ τούτων Σαβαῖοι, μητρόπολισ δ’ αὐτῶν Μαρίαβα· τρίτοι δὲ Κατταβανεῖσ καθήκοντεσ πρὸσ τὰ στενὰ καὶ τὴν διάβασιν τοῦ Ἀραβίου κόλπου, τὸ δὲ βασίλειον αὐτῶν Τάμνα καλεῖται· πρὸσ ἑώ δὲ μάλιστα Χατραμωτῖται, πόλιν δ’ ἔχουσι Σάβαταν. μοναρχοῦνται δὲ πᾶσαι καὶ εἰσὶν εὐδαίμονεσ, κατεσκευασμέναι καλῶσ ἱεροῖσ τε καὶ βασιλείοισ, αἵ τε οἰκίαι ταῖσ Αἰγυπτίαισ ἐοίκασι κατὰ τὴν τῶν ξύλων ἔνδεσιν·

χώραν δ’ ἐπέχουσιν οἱ τέτταρεσ νομοὶ μείζω τοῦ κατ’ Αἴγυπτον Δέλτα· διαδέχεται δὲ τὴν βασίλειαν οὐ παῖσ παρὰ πατρόσ, ἀλλ’ ὃσ ἂν πρῶτοσ γεννηθῇ τινι τῶν ἐπιφανῶν παῖσ μετὰ τὴν κατάστασιν τοῦ βασιλέωσ· ἅμα γὰρ τῷ κατασταθῆναί τινα εἰσ τὴν ἀρχὴν ἀναγράφονται τὰσ ἐγκύουσ γυναῖκασ τῶν ἐπιφανῶν ἀνδρῶν καὶ ἐφιστᾶσι φύλακασ, ἥτισ [δ’] ἂν πρώτη τέκῃ, τὸν ταύτησ υἱὸν νόμοσ ἐστὶν ἀναληφθέντα τρέφεσθαι βασιλικῶσ ὡσ διαδεξόμενον. φέρει δὲ λιβανωτὸν μὲν ἡ Κατταβανία, σμύρναν δὲ ἡ Χατραμωτῖτισ·

καὶ ταῦτά τε καὶ τὰ ἄλλα ἀρώματα μεταβάλλονται τοῖσ ἐμπόροισ. ἔρχονται δὲ πρὸσ αὐτοὺσ ἐξ Αἰλάνων μὲν εἰσ Μιναίαν ἐν ἑβδομήκοντα ἡμέραισ· ἔστι δ’ ἡ Αἴλανα πόλισ ἐν θατέρῳ μυχῷ τοῦ Ἀραβίου κόλπου τῷ κατὰ Γάζαν, τῷ Αἰλανίτῃ καλουμένῳ, καθάπερ εἰρήκαμεν· Γερραῖοι δ’ εἰσ τὴν Χατραμωτῖτιν ἐν τετταράκοντα ἡμέραισ ἀφικνοῦνται. τοῦ δ’ Ἀραβίου κόλπου τὸ μὲν παρὰ τὴν Ἀραβίαν πλευρὸν ἀρχομένοισ ἀπὸ τοῦ Αἰλανίτου μυχοῦ, καθάπερ οἱ περὶ Ἀλέξανδρον ἀνέγραψαν καὶ Ἀναξικράτησ, μυρίων καὶ τετρακισχιλίων σταδίων ἐστίν· εἴρηται δὲ ἐπὶ πλέον. τὸ δὲ κατὰ τὴν Τρωγλοδυτικήν, ὅπερ ἐστὶν ἐν δεξιᾷ ἀποπλέουσιν ἀπὸ Ἡρώων πόλεωσ, μέχρι μὲν Πτολεμαί̈δοσ καὶ τῆσ τῶν ἐλεφάντων θήρασ ἐνακισχίλιοι πρὸσ μεσημβρίαν στάδιοι καὶ μικρὸν ἐπὶ τὴν ἑώ· ἐντεῦθεν δὲ μέχρι τῶν στενῶν ὡσ τετρακισχίλιοι καὶ πεντακόσιοι πρὸσ τὴν ἑώ μᾶλλον. ποιεῖ δὲ ἄκρα τὰ στενὰ πρὸσ τὴν Αἰθιοπίαν Δειρὴ καλουμένη, καὶ πολίχνιον ὁμώνυμον αὐτῇ· κατοικοῦσι δὲ ἰχθυοφάγοι. καί φασιν ἐνταῦθα στήλην εἶναι Σεσώστριοσ τοῦ Αἰγυπτίου μηνύουσαν ἱεροῖσ γράμμασι τὴν διάβασιν αὐτοῦ· φαίνεται γὰρ τὴν Αἰθιοπίδα καὶ τὴν Τρωγλοδυτικὴν πρῶτοσ καταστρεψάμενοσ οὗτοσ, εἶτα διαβὰσ εἰσ τὴν Ἀραβίαν κἀντεῦθεν τὴν Ἀσίαν ἐπελθὼν τὴν σύμπασαν· διὸ δὴ πολλαχοῦ Σεσώστριοσ χάρακεσ προσαγορεύονται, καὶ ἀφιδρύματά ἐστιν Αἰγυπτίων θεῶν ἱερῶν. τὰ δὲ κατὰ Δειρὴν στενὰ συνάγεται εἰσ σταδίουσ ἑξήκοντα· οὐ μὴν ταῦτά γε καλεῖται νυνὶ στενά, ἀλλὰ προσπλεύσασιν ἀπωτέρω, καθὸ τὸ μὲν δίαρμά ἐστι τὸ μεταξὺ τῶν ἠπείρων διακοσίων που σταδίων, ἓξ δὲ νῆσοι συνεχεῖσ ἀλλήλαισ τὸ δίαρμα ἐκπληροῦσαι στενοὺσ τελέωσ διάπλουσ ἀπολείπουσι, δι’ ὧν σχεδίαισ τὰ φορτία κομίζουσι δεῦρο κἀκεῖσε, καὶ λέγουσι ταῦτα στενά. μετὰ δὲ τὰσ νήσουσ ὁ ἑξῆσ πλοῦσ ἐστιν ἐγκολπίζουσι παρὰ τὴν σμυρνοφόρον ἐπὶ τὴν μεσημβρίαν ἅμα καὶ τὴν ἑώ μέχρι πρὸσ τὴν τὸ κιννάμωμον φέρουσαν, ὅσον πεντακισχιλίων σταδίων· πέρα δὲ ταύτησ οὐδένα ἀφῖχθαί φησι μέχρι νῦν. πόλεισ δ’ ἐν μὲν τῇ παραλίᾳ μὴ πολλὰσ εἶναι, κατὰ δὲ τὴν μεσόγαιαν πολλὰσ οἰκουμένασ καλῶσ. τὰ μὲν δὴ τοῦ Ἐρατοσθένουσ περὶ τῆσ Ἀραβίασ τοιαῦτα· προσθετέον δὲ καὶ τὰ παρὰ τῶν ἄλλων. φησὶ δ’ Ἀρτεμίδωροσ τὸ ἀντικείμενον ἐκ τῆσ Ἀραβίασ ἀκρωτήριον τῇ Δειρῇ καλεῖσθαι Ἀκίλαν·

ἐνταῦθα δὲ ἱδρῦσθαι Βερενίκην πόλιν ἐν βάθει τοῦ κόλπου. τοὺσ δὲ περὶ τὴν Δειρὴν κολοβοὺσ εἶναι τὰσ βαλάνουσ. ἀπὸ δὲ Ἡρώων πόλεωσ πλέουσι κατὰ τὴν Τρωγλοδυτικὴν πόλιν εἶναι Φιλωτέραν ἀπὸ τῆσ ἀδελφῆσ τοῦ δευτέρου Πτολεμαίου προσαγορευθεῖσαν, Σατύρου κτίσμα τοῦ πεμφθέντοσ ἐπὶ τὴν διερεύνησιν τῆσ τῶν ἐλεφάντων θήρασ καὶ τῆσ Τρωγλοδυτικῆσ· εἶτα ἄλλην πόλιν Ἀρσινόην· εἶτα θερμῶν ὑδάτων ἐκβολὰσ πικρῶν καὶ ἁλμυρῶν, κατὰ πέτρασ τινὸσ ὑψηλῆσ ἐκδιδόντων εἰσ τὴν θάλατταν, καὶ πλησίον ὄροσ ἐστὶν ἐν πεδίῳ μιλτῶδεσ· εἶτα Μυὸσ ὁρ́μον ὃν καὶ Ἀφροδίτησ ὁρ́μον καλεῖσθαι, λιμένα μέγαν, τὸν εἴσπλουν ἔχοντα σκολιόν· προκεῖσθαι δὲ νήσουσ τρεῖσ, δύο μὲν ἐλαίαισ κατασκίουσ, μίαν δ’ ἧττον κατάσκιον, μελεαγρίδων μεστήν· εἶθ’ ἑξῆσ τὸν Ἀκάθαρτον κόλπον καὶ αὐτὸν κατὰ τὴν Θηβαί̈δα κείμενον, καθάπερ τὸν Μυὸσ ὁρ́μον, ὄντωσ δὲ ἀκάθαρτον· καὶ γὰρ ὑφάλοισ χοιράσι καὶ ῥαχίαισ ἐκτετράχυνται καὶ πνοιαῖσ καταιγιζούσαισ τὸ πλέον. μετὰ δὲ τὸν κόλπον ἡ Ὀφιώδησ καλουμένη νῆσοσ ἀπὸ τοῦ συμβεβηκότοσ, ἣν ἠλευθέρωσε τῶν ἑρπετῶν ὁ βασιλεύσ, ἅμα καὶ διὰ τὰσ φθορὰσ τῶν προσορμιζομένων ἀνθρώπων τὰσ ἐκ τῶν θηρίων καὶ διὰ τὰ τοπάζια.

λίθοσ δέ ἐστι διαφανὴσ χρυσοειδὲσ ἀποστίλβων φέγγοσ, ὅσον μεθ’ ἡμέραν μὲν οὐ ῥᾴδιον ἰδεῖν ἔστι ὑπεραυγεῖται γάρ, νύκτωρ δ’ ὁρῶσιν οἱ συλλέγοντεσ· περικαθάψαντεσ δὲ ἀγγεῖον σημείου χάριν μεθ’ ἡμέραν ἀνορύττουσι· καὶ ἦν σύστημα ἀνθρώπων ἀποδεδειγμένων εἰσ τὴν φυλακὴν τῆσ λιθείασ ταύτησ καὶ τὴν συναγωγήν, σιταρχούμενον ὑπὸ τῶν τῆσ Αἰγύπτου βασιλέων. μετὰ δὲ τὴν νῆσον ταύτην πολλά ἐστιν ἰχθυοφάγων γένη καὶ νομάδων·

εἶθ’ ὁ τῆσ Σωτείρασ λιμήν, ὃν ἐκ κινδύνων μεγάλων τινὲσ σωθέντεσ τῶν ἡγεμόνων ἀπὸ τοῦ συμβεβηκότοσ οὕτωσ ἐκάλεσαν. μετὰ δὲ ταῦτα ἐξάλλαξισ πολλὴ τῆσ παραλίασ καὶ τοῦ κόλπου· τὸν γὰρ παράπλουν οὐκέτι συμβαίνει τραχὺν εἶναι, συνάπτειν τέ πωσ τῇ Ἀραβίᾳ καὶ τὸ πέλαγοσ ταπεινὸν εἶναι σχεδόν τι καὶ ἐπὶ δύο ὀργυιάσ, ποάζειν τε τὴν ἐπιφάνειαν διαφαινομένου τοῦ μνίου καὶ τοῦ φύκουσ ὅπερ πλεονάζει κατὰ τὸν πόρον, ὅπου γε καὶ δένδρα φύεται καθ’ ὕδατοσ παρὰ τοῖσ ἐνταῦθα· ἔχει δὲ καὶ κυνῶν πλῆθοσ τῶν θαλαττίων ὁ πόροσ· εἶθ’ οἱ Ταῦροι, δύο ὄρη τύπον τινὰ πόρρωθεν δεικνύντα τοῖσ ζῴοισ ὅμοιον· εἶτ’ ἄλλο ὄροσ ἱερὸν ἔχον τῆσ Ἴσιδοσ, Σεσώστριοσ ἀφίδρυμα· εἶτα νῆσοσ ἐλαίᾳ κατάφυτοσ ἐπικλυζομένη, μεθ’ ἣν ἡ Πτολεμαὶ̈σ πρὸσ τῇ θήρᾳ τῶν ἐλεφάντων, κτίσμα Εὐμήδουσ τοῦ πεμφθέντοσ ἐπὶ τὴν θήραν ὑπὸ Φιλαδέλφου, λάθρᾳ περιβαλομένου χερρονήσῳ τινὶ τάφρον καὶ περίβολον, εἶτ’ ἐκθεραπεύσαντοσ τοὺσ κωλύοντασ καὶ κατεσκευασμένου φίλουσ ἀντὶ δυσμενῶν. ἐν δὲ τῷ μεταξὺ ἐκδίδωσιν ἀπόσπασμα τοῦ Ἀσταβόρα καλουμένου ποταμοῦ, ὃσ ἐκ λίμνησ τὴν ἀρχὴν ἔχων μέροσ μέν τι ἐκδίδωσι, τὸ δὲ πλέον συμβάλλει τῷ Νείλῳ·

εἶτα νῆσοι ἓξ Λατομίαι καλούμεναι· καὶ μετὰ ταῦτα τὸ Σαβαϊτικὸν στόμα λεγόμενον καὶ ἐν τῇ μεσογαίᾳ φρούριον, Τοσούχου ἵδρυμα· εἶτα λιμὴν καλούμενοσ Ἐλαία καὶ ἡ Στράτωνοσ νῆσοσ· εἶτα λιμὴν Σαβὰ καὶ κυνήγιον ἐλεφάντων ὁμώνυμον αὐτῷ· ἡ δ’ ἐν βάθει τούτων χώρα Τηνεσσὶσ λέγεται· ἔχουσι δ’ αὐτὴν οἱ παρὰ Ψαμμιτίχου φυγάδεσ Αἰγυπτίων· ἐπονομάζονται δὲ Σεμβρῖται, ὡσ ἂν ἐπήλυδεσ· βασιλεύονται δ’ ὑπὸ γυναικόσ, ὑφ’ ἥν ἐστι καὶ ἡ Μερόη, πλησίον τῶν τόπων οὖσα τούτων ἐν τῷ Νείλῳ νῆσοσ, ὑπὲρ ἧσ ἄλλη ἐστὶ νῆσοσ οὐ πολὺ ἄπωθεν ἐν τῷ ποταμῷ, κατοικία τῶν αὐτῶν τούτων φυγάδων. ἀπὸ δὲ Μερόησ ἐπὶ τήνδε τὴν θάλατταν εὐζώνῳ ὁδὸσ ἡμερῶν πεντεκαίδεκα. περὶ δὲ τὴν Μερόην καὶ ἡ συμβολὴ τοῦ τε Ἀσταβόρα καὶ τοῦ Ἀστάπου καὶ ἔτι τοῦ Ἀστασόβα πρὸσ τὸν Νεῖλον. παροικοῦσι δὲ τούτοισ οἱ ῥιζοφάγοι καὶ ἕλειοι προσαγορευόμενοι διὰ τὸ ἐκ τοῦ παρακειμένου ῥιζοτομοῦντασ ἕλουσ κόπτειν λίθοισ καὶ ἀναπλάττειν μάζασ, ἡλιάσαντασ δὲ σιτεῖσθαι·

λεοντοβότα δ’ ἐστὶ τὰ χωρία· ταῖσ δ’ ὑπὸ κυνὸσ ἐπιτολὴν ἡμέραισ ὑπὸ κωνώπων μεγάλων ἐξελαύνεται τὰ θηρία ἐκ τῶν τόπων· εἰσὶ δὲ καὶ σπερμοφάγοι πλησίον, οἳ τῶν σπερμάτων ἐπιλιπόντων ὑπὸ τῶν ἀκροδρύων τρέφονται, σκευάζοντεσ παραπλησίωσ ὥσπερ τὰσ ῥίζασ οἱ ῥιζοφάγοι. μετὰ δὲ τὴν Ἐλαίαν αἱ Δημητρίου σκοπιαὶ καὶ βωμοὶ Κόνωνοσ· ἐν δὲ τῇ μεσογαίᾳ καλάμων Ἰνδικῶν φύεται πλῆθοσ· καλεῖται δὲ ἡ χώρα Κορακίου· ἦν δέ τισ ἐν βάθει Ἐνδέρα γυμνητῶν ἀνθρώπων κατοικία, τόξοισ χρωμένων καλαμίνοισ καὶ πεπυρακτωμένοισ οἰστοῖσ· ἀπὸ δένδρων δὲ τοξεύουσι τὰ θηρία τὸ πλέον, ἔστι δ’ ὅτε καὶ ἀπὸ γῆσ· πολὺ δ’ ἐστὶ παρ’ αὐτοῖσ πλῆθοσ τῶν ἀγρίων βοῶν· ἀπὸ δὲ τῆσ τούτων καὶ τῶν ἄλλων θηρίων κρεοφαγίασ ζῶσιν, ἐπὰν δὲ μηδὲν θηρεύσωσι, τὰ ξηρὰ δέρματα ἐπ’ ἀνθρακιᾶσ ὀπτῶντεσ ἀρκοῦνται τῇ τοιαύτῃ τροφῇ. ἔθοσ δ’ ἐστὶν αὐτοῖσ ἀγῶνα τοξείασ προτιθέναι τοῖσ ἀνήβοισ παισί. μετὰ δὲ τοὺσ Κόνωνοσ βωμοὺσ ὁ Μήλινοσ λιμήν· ὑπέρκειται δ’ αὐτοῦ φρούριον Κοράου καλούμενον καὶ κυνήγιον τοῦ Κοράου καὶ ἄλλο φρούριον καὶ κυνήγια πλείω· εἶτα ὁ Ἀντιφίλου λιμὴν καὶ οἱ ὑπὲρ τούτου κρεοφάγοι, κολοβοὶ τὰσ βαλάνουσ καὶ αἱ γυναῖκεσ ἰουδαϊκῶσ ἐκτετμημέναι. ἔτι δ’ ὑπὲρ τούτων ὡσ πρὸσ μεσημβρίαν οἱ κυναμολγοί, ὑπὸ δὲ τῶν ἐντοπίων ἄγριοι καλούμενοι, κατάκομοι, καταπώγωνεσ, κύνασ ἐκτρέφοντεσ εὐμεγέθεισ, οἷσ θηρεύουσι τοὺσ ἐπερχομένουσ ἐκ τῆσ πλησιοχώρου βόασ Ἰνδικούσ, εἴθ’ ὑπὸ θηρίων ἐξελαυνομένουσ εἴτε σπάνει νομῆσ·

ἡ δ’ ἔφοδοσ αὐτῶν ἀπὸ θερινῶν τροπῶν μέχρι μέσου χειμῶνοσ. τῷ δ’ Ἀντιφίλου λιμένι ἑξῆσ ἔστι λιμὴν καλούμενοσ κολοβῶν ἄλσοσ καὶ Βερενίκη πόλισ ἡ κατὰ Σαβὰσ καὶ Σαβαί, πόλισ εὐμεγέθησ, εἶτα τὸ τοῦ Εὐμένουσ ἄλσοσ. ὑπέρκειται δὲ πόλισ Δάραδα καὶ κυνήγιον ἐλεφάντων τὸ πρὸσ τῷ φρέατι καλούμενον· κατοικοῦσι δ’ ἐλεφαντοφάγοι, τὴν θήραν ποιούμενοι τοιαύτην· ἀπὸ τῶν δένδρων ἰδόντεσ ἀγέλην διὰ τοῦ δρυμοῦ φερομένην τῇ μὲν οὐκ ἐπιτίθενται, τοὺσ δ’ ἀποπλανηθέντασ ἐκ τῶν ὄπισθεν λάθρᾳ προσιόντεσ νευροκοποῦσι· τινὲσ δὲ καὶ τοξεύμασιν ἀναιροῦσιν αὐτοὺσ χολῇ βεβαμμένοισ ὄφεων· ἡ δὲ τοξεία διὰ τριῶν ἀνδρῶν συντελεῖται, τῶν μὲν κατεχόντων τὸ τόξον καὶ προβεβηκότων τοῖσ ποσί, τοῦ δ’ ἕλκοντοσ τὴν νευράν· ἄλλοι δὲ σημειωσάμενοι τὰ δένδρα οἷσ εἰώθασι προσαναπαύεσθαι, προσιόντεσ ἐκ θατέρου μέρουσ τὸ στέλεχοσ ὑποκόπτουσιν· ἐπὰν οὖν προσιὸν τὸ θηρίον ἀποκλίνῃ πρὸσ αὐτό, πεσόντοσ τοῦ δένδρου πίπτει καὶ αὐτό, ἀναστῆναι δὲ μὴ δυναμένου διὰ τὸ τὰ σκέλη διηνεκὲσ ὀστοῦν ἔχειν καὶ ἀκαμπέσ, καταπηδήσαντεσ ἀπὸ τῶν δένδρων ἀνατέμνουσιν αὐτό· τοὺσ δὲ κυνηγοὺσ οἱ νομάδεσ ἀκαθάρτουσ καλοῦσιν. ὑπέρκειται δὲ τούτων ἔθνοσ οὐ μέγα στρουθοφάγων, παρ’ οἷσ ὄρνεισ εἰσὶ μέγεθοσ ἐλάφων ἔχοντεσ, πέτασθαι μὲν οὐ δυνάμενοι, θέοντεσ δὲ ὀξέωσ καθάπερ οἱ στρουθοκάμηλοι·

θηρεύουσι δ’ αὐτοὺσ οἱ μὲν τόξοισ, οἱ δὲ ταῖσ δοραῖσ τῶν στρουθῶν σκεπασθέντεσ τὴν μὲν δεξιὰν καλύπτουσι τῷ τραχηλιμαίῳ μέρει καὶ κινοῦσιν οὕτωσ ὥσπερ τὰ ζῷα κινεῖται τοῖσ τραχήλοισ, τῇ δὲ ἀριστερᾷ σπέρμα προχέουσιν ἀπὸ πήρασ παρηρτημένησ, καὶ τούτῳ δελεάσαντεσ τὰ ζῷα εἰσ φάραγγασ συνωθοῦσιν· ἐνταῦθα δ’ ἐφεστῶτεσ ξυλοκόποι κατακόπτουσι· καὶ ἀμπέχονται δὲ καὶ ὑποστόρνυνται τὰ δέρματα ταῦτα· πολεμοῦσι δὲ τούτοισ οἱ σιμοὶ καλούμενοι Αἰθίοπεσ, κέρασιν ὀρύγων ὅπλοισ χρώμενοι. πλησιόχωροι δὲ τούτοισ εἰσὶ μελανώτεροί τε τῶν ἄλλων καὶ βραχύτεροι καὶ βραχυβιώτατοι ἀκριδοφάγοι·

τὰ γὰρ τετταράκοντα ἔτη σπανίωσ ὑπερτιθέασιν, ἀποθηριουμένησ αὐτῶν τῆσ σαρκόσ· ζῶσι δ’ ἀπὸ ἀκρίδων, ἃσ οἱ ἐαρινοὶ λίβεσ καὶ ζέφυροι πνέοντεσ μεγάλοι συνελαύνουσιν εἰσ τοὺσ τόπουσ τούτουσ· ἐν ταῖσ χαράδραισ δὲ ἐμβαλόντεσ ὕλην καπνώδη καὶ ὑφάψαντεσ μικρὸν . . . ὑπερπετάμεναι γὰρ τὸν καπνὸν σκοτοῦνται καὶ πίπτουσι· συγκόψαντεσ δ’ αὐτὰσ μεθ’ ἁλμυρίδοσ μάζασ ποιοῦνται καὶ χρῶνται. τούτων δ’ ἔρημοσ ὑπέρκειται μεγάλη, νομὰσ δαψιλεῖσ ἔχουσα, ἐκλειφθεῖσα δ’ ὑπὸ πλήθουσ σκορπίων καὶ φαλαγγίων τῶν τετραγνάθων καλουμένων, ἐπιπολάσαντόσ ποτε καὶ ἀπεργασαμένου τοῖσ ἀνθρώποισ φυγὴν παντελῆ. μετὰ δὲ Εὐμένουσ λιμένα μέχρι Δειρῆσ καὶ τῶν κατὰ τὰσ ἓξ νήσουσ στενῶν ἰχθυοφάγοι καὶ κρεοφάγοι κατοικοῦσι καὶ κολοβοὶ μέχρι τῆσ μεσογαίασ.

εἰσὶ δὲ καὶ θῆραι πλείουσ ἐλεφάντων καὶ πόλεισ ἄσημοι καὶ νησία πρὸ τῆσ παραλίασ· νομάδεσ δ’ οἱ πλείουσ, ὀλίγοι δ’ οἱ γεωργοῦντεσ· παρά τισι δὲ τούτων φύεται στύραξ οὐκ ὀλίγοσ. συνάγουσι δὲ ταῖσ ἀμπώτεσιν οἱ ἰχθυοφάγοι τοὺσ ἰχθῦσ· ἐπιρρίψαντεσ δὲ ταῖσ πέτραισ κατοπτῶσι πρὸσ τὸν ἥλιον, εἶτ’ ἐξοπτήσαντεσ τὰσ ἀκάνθασ μὲν σωρεύουσι, τὴν δὲ σάρκα πατήσαντεσ μάζασ ποιοῦνται, πάλιν δὲ ταύτασ ἡλιάζοντεσ σιτοῦνται· χειμῶνοσ δ’ ἀδυνατήσαντεσ συνάγειν τοὺσ ἰχθῦσ τὰσ σεσωρευμένασ ἀκάνθασ κόψαντεσ μάζασ ἀναπλάττονται καὶ χρῶνται, τὰσ δὲ νεαρὰσ ἐκμυζῶσιν· ἔνιοι δὲ τὰσ κόγχασ ἐχούσασ τὴν σάρκα σιτεύουσι, καταβάλλοντεσ εἰσ χαράδρια καὶ συστάδασ θαλάττησ, εἶτ’ ἰχθύδια παραρριπτοῦντεσ τροφὴν αὐταῖσ χρῶνται ἐν τῇ τῶν ἰχθύων σπάνει· ἔστι δ’ αὐτοῖσ καὶ ἰχθυοτροφεῖα παντοῖα, ἀφ’ ὧν ταμιεύονται. ἔνιοι δὲ τῶν τὴν ἄνυδρον παραλίαν οἰκούντων διὰ πέντε ἡμερῶν ἐπὶ τὰ ὑδρεῖα ἀναβαίνουσι πανοίκιοι μετὰ παιανισμοῦ, ῥιφέντεσ δὲ πρηνεῖσ πίνουσι βοῶν δίκην ἑώσ ἐκτυμπανώσεωσ τῆσ γαστρόσ, εἶτ’ ἀπίασιν ἐπὶ θάλατταν πάλιν· οἰκοῦσι δ’ ἐν σπηλαίοισ ἢ μάνδραισ στεγασταῖσ ἀπὸ δοκῶν μὲν καὶ στρωτήρων τῶν κητείων ὀστέων καὶ ἀκανθῶν, φυλλάδοσ δ’ ἐλαί̈νησ. οἱ δὲ χελωνοφάγοι τοῖσ ὀστράκοισ αὐτῶν σκεπάζονται μεγάλοισ οὖσιν ὥστε καὶ πλεῖσθαι ἐν αὐτοῖσ·

ἔνιοι δὲ τοῦ φύκουσ ἀποβεβλημένου πολλοῦ καὶ θῖνασ ὑψηλὰσ καὶ λοφώδεισ ποιοῦντοσ, ὑπορύττοντεσ ταύτασ ὑποικοῦσι· τοὺσ δὲ νεκροὺσ ῥίπτουσι τροφὴν τοῖσ ἰχθύσιν, ἀναλαμβανομένουσ ὑπὸ τῶν πλημμυρίδων. τῶν δὲ νήσων τινὲσ τρεῖσ ἐφεξῆσ κεῖνται, ἡ μὲν χελωνῶν ἡ δὲ φωκῶν ἡ δ’ ἱεράκων λεγομένη. πᾶσα δ’ ἡ παραλία φοίνικάσ τε ἔχει καὶ ἐλαιῶνασ καὶ δαφνῶνασ, οὐχ ἡ ἐντὸσ τῶν στενῶν μόνον ἀλλὰ καὶ τῆσ ἐκτὸσ πολλή. ἔστι δέ τισ καὶ Φιλίππου νῆσοσ, καθ’ ἣν ὑπέρκειται τὸ Πυθαγγέλου καλούμενον τῶν ἐλεφάντων κυνήγιον· εἶτ’ Ἀρσινόη πόλισ καὶ λιμήν, καὶ μετὰ ταῦτα ἡ Δειρή· καὶ τούτων ὑπέρκειται θήρα τῶν ἐλεφάντων. ἀπὸ δὲ τῆσ Δειρῆσ ἡ ἐφεξῆσ ἐστιν ἀρωματοφόροσ, πρώτη μὲν ἡ τὴν σμύρναν φέρουσα, καὶ αὕτη μὲν ἰχθυοφάγων καὶ κρεοφάγων· φύει δὲ καὶ περσέαν καὶ συκάμινον Αἰγύπτιον· ὑπέρκειται δ’ ἡ Λίχα θήρα τῶν ἐλεφάντων· πολλαχοῦ δ’ εἰσὶ συστάδεσ τῶν ὀμβρίων ὑδάτων, ὧν ἀναξηρανθεισῶν οἱ ἐλέφαντεσ ταῖσ προβοσκίσι καὶ τοῖσ ὀδοῦσι φρεωρυχοῦσι καὶ ἀνευρίσκουσιν ὕδωρ. ἐν δὲ τῇ παραλίᾳ ταύτῃ μέχρι τοῦ Πυθολάου ἀκρωτηρίου δύο λίμναι εἰσὶν εὐμεγέθεισ· ἡ μὲν ἁλμυροῦ ὕδατοσ, ἣν καλοῦσι θάλατταν, ἡ δὲ γλυκέοσ, ἣ τρέφει καὶ ἵππουσ ποταμίουσ καὶ κροκοδείλουσ, περὶ τὰ χείλη δὲ πάπυρον· ὁρῶνται δὲ καὶ ἴβεισ περὶ τὸν τόπον. ἤδη δὲ καὶ οἱ πλησίον τῆσ ἄκρασ τῆσ Πυθολάου τὰ σώματα ὁλόκληροί εἰσι. μετὰ δὲ τούτουσ ἡ λιβανωτοφόροσ· ἐνταῦθα ἄκρα ἐστὶ καὶ ἱερὸν αἰγειρῶνα ἔχον. ἐν δὲ τῇ μεσογαίᾳ ποταμία τισ Ἴσιδοσ λεγομένη καὶ ἄλλη τισ Νεῖλοσ, ἄμφω καὶ σμύρναν καὶ λίβανον παραπεφυκότα ἔχουσαι. ἔστι δὲ καὶ δεξαμενή τισ τοῖσ ἐκ τῶν ὀρῶν ὕδασι πληρουμένη καὶ μετὰ ταῦτα Λέοντοσ σκοπὴ καὶ Πυθαγγέλου λιμήν· ἡ δ’ ἑξῆσ ἔχει καὶ ψευδοκασίαν. συνεχῶσ δ’ εἰσὶ ποτάμιαι τε πλείουσ ἔχουσαι λίβανον παραπεφυκότα καὶ ποταμοὶ μέχρι τῆσ κινναμωμοφόρου· ὁ δ’ ὁρίζων ταύτην ποταμὸσ φέρει καὶ φλοῦν πάμπολυν· εἶτ’ ἄλλοσ ποταμὸσ καὶ Δαφνοῦσ λιμὴν καὶ ποταμία Ἀπόλλωνοσ καλουμένη, ἔχουσα πρὸσ τῷ λιβάνῳ καὶ σμύρναν καὶ κιννάμωμον· τοῦτο δὲ πλεονάζει μᾶλλον περὶ τοὺσ ἐν βάθει τόπουσ· εἶθ’ ὁ Ἐλέφασ τὸ ὄροσ ἐκκείμενον εἰσ θάλατταν, καὶ διῶρυξ καὶ ἐφεξῆσ Ψυγμοῦ λιμὴν μέγασ καὶ ὕδρευμα τὸ κυνοκεφάλων καλούμενον, καὶ τελευταῖον ἀκρωτήριον τῆσ παραλίασ ταύτησ, τὸ Νότου κέρασ. κάμψαντι δὲ τοῦτο ὡσ ἐπὶ μεσημβρίαν οὐκέτι, φησίν, ἔχομεν λιμένων ἀναγραφὰσ οὐδὲ τόπων διὰ τὸ μηκέτι εἶναι γνώριμον ἐν δὲ τῇ ἑξῆσ παραλίᾳ. εἰσὶ καὶ στῆλαι καὶ βωμοὶ Πυθολάου καὶ Λίχα καὶ Πυθαγγέλου καὶ Λέοντοσ καὶ Χαριμόρτου κατὰ τὴν γνώριμον παραλίαν τὴν ἀπὸ Δειρῆσ μέχρι Νότου κέρωσ, τὸ δὲ διάστημα οὐ γνώριμον.

πληθύει δ’ ἐλέφασιν ἡ χώρα καὶ λέουσι τοῖσ καλουμένοισ μύρμηξιν· ἀπεστραμμένα δ’ ἔχουσι τὰ αἰδοῖα καὶ χρυσοειδεῖσ τὴν χρόαν, ψιλότεροι δὲ τῶν κατὰ τὴν Ἀραβίαν· φέρει δὲ καὶ παρδάλεισ ἀλκίμουσ καὶ ῥινοκέρωτασ· οὗτοι δὲ μικρὸν ἀπολείπονται τῶν ἐλεφάντων οἱ ῥινοκέρωτεσ, [οὐχ] ὥσπερ Ἀρτεμίδωρόσ φησιν, ἐπὶ σειρὰν τῷ μήκει, καίπερ ἑωρακέναι φήσασ ἐν Ἀλεξανδρείᾳ, ἀλλὰ σχεδόν τι ὅσον . . . τῷ ὕψει, ἀπό γε τοῦ ὑφ’ ἡμῶν ὁραθέντοσ· οὐδὲ πύξῳ τὸ χρῶμα ἐμφερέσ, ἀλλ’ ἐλέφαντι μᾶλλον· μέγεθοσ δ’ ἐστὶ ταύρου· μορφὴ δ’ ἐγγυτάτω συάγρου καὶ μάλιστα κατὰ τὴν προτομὴν πλὴν τῆσ ῥινόσ, ὅτι ἔστι κέρασ σιμὸν στερεώτερον ὀστέου παντόσ· χρῆται δ’ ὅπλῳ, καθάπερ καὶ τοῖσ ὀδοῦσιν ὁ σύαγροσ· ἔχει δὲ καὶ τύλουσ δύο ὡσ ἂν σπείρασ δρακόντων ἀπὸ τῆσ ῥάχεωσ μέχρι τῆσ γαστρὸσ περικειμένασ, τὴν μὲν πρὸσ τῷ λόφῳ τὴν δὲ πρὸσ τῇ ὀσφύι. ἐκ μὲν δὴ τοῦ ὑφ’ ἡμῶν ὁραθέντοσ ταῦτά φαμεν ἡμεῖσ, ἐκεῖνοσ δὲ προσδιασαφεῖ διότι καὶ ἐλεφαντομάχον ἰδίωσ ἐστὶ τὸ ζῷον περὶ τῆσ νομῆσ, ὑποδῦνον τῇ προτομῇ καὶ ἀνακεῖρον τὴν γαστέρα, ἐὰν μὴ προληφθῇ τῇ προβοσκίδι καὶ τοῖσ ὀδοῦσι. γίνονται δ’ ἐν τούτοισ τοῖσ τόποισ καὶ αἱ καμηλοπαρδάλεισ, οὐδὲν ὅμοιον ἔχουσαι παρδάλει·

τὸ γὰρ ποικίλον τῆσ χρόασ νεβρίσι μᾶλλον ἐοίκε ῥαβδωτοῖσ σπίλοισ κατεστιγμέναισ· τελέωσ δὲ τὰ ὀπίσθια ταπεινότερα τῶν ἐμπροσθίων ἐστίν, ὥστε δοκεῖν συγκαθῆσθαι τῷ οὐραίῳ μέρει τὸ ὕψοσ βοὸσ ἔχοντι, τὰ δὲ ἐμπρόσθια σκέλη τῶν καμηλείων οὐ λείπεται· τράχηλοσ δ’ εἰσ ὕψοσ ἐξηρμένοσ ὀρθόσ, τὴν κορυφὴν δὲ πολὺ ὑπερπετεστέραν ἔχει τῆσ καμήλου· διὰ δὲ τὴν ἀσυμμετρίαν ταύτην οὐδὲ τάχοσ οἶμαι τοσοῦτον εἶναι περὶ τὸ ζῷον, ὅσον εἴρηκεν Ἀρτεμίδωροσ ἀνυπέρβλητον φήσασ· ἀλλ’ οὐδὲ θηρίον ἐστίν, ἀλλὰ βόσκημα μᾶλλον· οὐδεμίαν γὰρ ἀγριότητα ἐμφαίνει· γίνονται δέ, φησί, καὶ σφίγγεσ καὶ κυνοκέφαλοι καὶ κῆβοι λέοντοσ μὲν πρόσωπον ἔχοντεσ τὸ δὲ λοιπὸν σῶμα πάνθηροσ, μέγεθοσ δὲ δορκάδοσ· καὶ ταῦροι δ’ εἰσὶν ἄγριοι καὶ σαρκοφάγοι, μεγέθει πολὺ τοὺσ παρ’ ἡμῖν ὑπερβεβλημένοι καὶ τάχει, πυρροὶ τὴν χρόαν· κροκούττασ δ’ ἐστὶ μῖγμα λύκου καὶ κυνόσ, ὥσ φησιν οὗτοσ. ἃ δ’ ὁ Σκήψιοσ λέγει Μητρόδωροσ ἐν τῷ περὶ συνηθείασ βιβλίῳ μύθοισ ἐοίκε καὶ οὐ φροντιστέον αὐτῶν. καὶ δρακόντων δ’ εἴρηκε μεγέθη τριάκοντα πηχῶν ὁ Ἀρτεμίδωροσ ἐλέφαντασ καὶ ταύρουσ χειρουμένων, μετριάσασ ταύτῃ γε· οἱ γὰρ Ἰνδικοὶ μυθωδέστεροι καὶ οἱ Λιβυκοί, οἷσ γε καὶ πόα ἐπιπεφυκέναι λέγεται. νομαδικὸσ μὲν οὖν ὁ βίοσ τῶν Τρωγλοδυτῶν, τυραννοῦνται δὲ καθ’ ἕκαστα, κοιναὶ δὲ καὶ γυναῖκεσ καὶ τέκνα πλὴν τοῖσ τυράννοισ, τῷ δὲ τὴν τυράννου φθείραντι πρόβατον ἡ ζημία ἐστί·

στιβίζονται δ’ ἐπιμελῶσ [ὡσ] αἱ γυναῖκεσ, περίκεινται δὲ τοῖσ τραχήλοισ κογχία ἀντὶ βασκανίων. πολεμοῦσι δὲ περὶ τῆσ νομῆσ, κατ’ ἀρχὰσ μὲν διωθούμενοι ταῖσ χερσίν, εἶτα λίθοισ, ὅταν δὲ τραῦμα γένηται, καὶ τοξεύμασι καὶ μαχαιρίσι· διαλύουσι δ’ αἱ γυναῖκεσ εἰσ μέσουσ προϊοῦσαι καὶ δεήσεισ προσενέγκασαι· τροφὴ δ’ ἔκ τε σαρκῶν καὶ τῶν ὀστέων κοπτομένων ἀναμὶξ καὶ εἰσ τὰσ δορὰσ ἐνειλουμένων, εἶτ’ ὀπτωμένων καὶ ἄλλωσ πολλαχῶσ σκευαζομένων ὑπὸ τῶν μαγείρων, οὓσ καλοῦσιν ἀκαθάρτουσ· ὥστε μὴ κρεοφαγεῖν μόνον ἀλλὰ καὶ ὀστοφαγεῖν καὶ δερματοφαγεῖν· χρῶνται δὲ καὶ τῷ αἵματι καὶ τῷ γάλακτι καταμίξαντεσ. ποτὸν δὲ τοῖσ μὲν πολλοῖσ ἀπόβρεγμα παλιούρου, τοῖσ δὲ τυράννοισ μελίκρατον, ἀπ’ ἄνθουσ τινὸσ ἐκπιεζομένου τοῦ μέλιτοσ. ἔστι δ’ αὐτοῖσ χειμὼν μὲν ἡνίκα οἱ ἐτησίαι πνέουσι κατομβροῦνται γάρ, θέροσ δ’ ὁ λοιπὸσ χρόνοσ. γυμνῆται δὲ καὶ δερματοφόροι καὶ σκυταληφόροι διατελοῦσιν· εἰσὶ δ’ οὐ κολοβοὶ μόνον ἀλλὰ καὶ περιτετμημένοι τινὲσ καθάπερ Αἰγύπτιοι. οἱ δὲ Μεγαβάροι Αἰθίοπεσ τοῖσ ῥοπάλοισ καὶ τύλουσ προστιθέασι σιδηροῦσ, χρῶνται δὲ καὶ λόγχαισ καὶ ἀσπίσιν ὠμοβυρσίνοισ, οἱ δὲ λοιποὶ Αἰθίοπεσ τόξοισ καὶ λόγχαισ. θάπτουσι δέ τινεσ τῶν Τρωγλοδυτῶν ῥάβδοισ παλιουρίναισ δήσαντεσ τὸν αὐχένα τῶν νεκρῶν πρὸσ τὰ σκέλη, ἔπειτα εὐθὺσ καταλεύουσιν ἱλαροί, γελῶντεσ ἅμα, ἑώσ ἂν τοῦ τὴν ὄψιν σώματοσ ἀποκρύψωσιν· εἶτ’ ἐπιθέντεσ κέρασ αἴγειον ἀπίασιν. ὁδοιποροῦσι δὲ νύκτωρ ἐκ τῶν ἀρρένων θρεμμάτων κώδωνασ ἐξάψαντεσ, ὥστ’ ἐξίστασθαι τὰ θηρία τῷ ψόφῳ· καὶ λαμπάσι δὲ καὶ τόξοισ ἐπὶ τὰ θηρία χρῶνται, καὶ διαγρυπνοῦσι τῶν ποιμνίων χάριν ᾠδῇ τινι χρώμενοι πρὸσ τῷ πυρί. ταῦτ’ εἰπὼν περὶ τῶν Τρωγλοδυτῶν καὶ τῶν προσχώρων Αἰθιόπων ἐπάνεισιν ἐπὶ τοὺσ Ἄραβασ·

καὶ πρώτουσ ἔπεισι τοὺσ τὸν Ἀράβιον κόλπον ἀφορίζοντασ καὶ ἀντικειμένουσ τοῖσ Τρωγλοδύταισ, ἀρξάμενοσ ἀπὸ τοῦ Ποσειδίου. φησὶ δὲ ἐνδοτέρω κεῖσθαι τοῦτο τοῦ μυχοῦ· συνεχῆ δὲ τοῦ Ποσειδίου φοινικῶνα εἶναι εὐύδρον, τιμᾶσθαί τε κομιδῆ διὰ τὸ πᾶσαν τὴν κύκλῳ καυματηράν τε καὶ ἄνυδρον καὶ ἄσκιον ὑπάρχειν, ἐνταῦθα δὲ καὶ τὴν εὐκαρπίαν τῶν φοινίκων εἶναι θαυμαστήν· προεστήκασι δὲ τοῦ ἄλσουσ ἀνὴρ καὶ γυνὴ διὰ γένουσ ἀποδεδειγμένοι δερματοφόροι, τροφὴν ἀπὸ τῶν φοινίκων ἔχοντεσ· κοιτάζονται δ’ ἐπὶ δένδρων καλυβοποιησάμενοι διὰ τὸ πλῆθοσ τῶν θηρίων. εἶθ’ ἑξῆσ ἔστι νῆσοσ φωκῶν, ἀπὸ τοῦ πλήθουσ τῶν θηρίων τούτων ὠνομασμένη. πλησίον δ’ αὐτῆσ ἀκρωτήριον, ὃ διατείνει πρὸσ τὴν Πέτραν τὴν τῶν Ναβαταίων καλουμένων Ἀράβων καὶ τὴν Παλαιστίνην χώραν, εἰσ ἣν Μιναῖοί τε καὶ Γερραῖοι καὶ πάντεσ οἱ πλησιόχωροι τὰ τῶν ἀρωμάτων φορτία κομίζουσιν. εἶτ’ ἄλλη παραλία πρότερον μὲν Μαρανιτῶν καλουμένη, ὧν οἳ μὲν ἦσαν γεωργοὶ τινὲσ δὲ σκηνῖται, νῦν δὲ Γαρινδαίων ἀνελόντων ἐκείνουσ δόλῳ· ἐπέθεντο γὰρ αὐτοῖσ πενταετηρικήν τινα πανήγυριν ἐπιτελοῦσι, καὶ τούτουσ τε διέφθειραν καὶ τοὺσ ἄλλουσ ἐπελθόντεσ ἄρδην διελυμήναντο. εἶθ’ ὁ Αἰλανίτησ κόλποσ καὶ ἡ Ναβαταίων, πολύανδροσ οὖσα χώρα καὶ εὔβοτοσ· οἰκοῦσι δὲ καὶ νήσουσ προκειμένασ πλησίον· οἳ πρότερον μὲν καθ’ ἡσυχίαν ἦσαν, ὕστερον δὲ σχεδίαισ ἐλῄζοντο τοὺσ ἐκ τῆσ Αἰγύπτου πλέοντασ· δίκασ δ’ ἔτισαν ἐπελθόντοσ στόλου καὶ ἐκπορθήσαντοσ αὐτούσ. ἑξῆσ δ’ ἐστὶ πεδίον εὔδενδρόν τε καὶ εὐύδρον καὶ βοσκημάτων παντοίων μεστὸν ἄλλων τε καὶ ἡμιόνων· καὶ καμήλων ἀγρίων καὶ ἐλάφων καὶ δορκάδων πλῆθοσ ἐν αὐτῷ, λέοντέσ τε καὶ παρδάλεισ καὶ λύκοι συχνοί. πρόκειται δὲ νῆσοσ καλουμένη Δία· εἶτα κόλποσ ὅσον πεντακοσίων σταδίων ὄρεσι περικλειόμενοσ καὶ δυσεισβόλῳ στόματι· περιοικοῦσι δὲ θηρευτικοὶ ἄνδρεσ τῶν χερσαίων ἀγρευμάτων. εἶτ’ ἔρημοι τρεῖσ νῆσοι πλήρεισ ἐλαιῶν, οὐ τῶν παρ’ ἡμῖν ἀλλὰ τῶν ἐντοπίων, ἃσ καλοῦμεν Αἰθιοπικάσ, ὧν τὸ δάκρυον καὶ ἰατρικῆσ δυνάμεώσ ἐστιν. ἐφεξῆσ δ’ ἐστὶν αἰγιαλὸσ λιθώδησ, καὶ μετὰ τοῦτον τραχεῖα καὶ δυσπαράπλευστοσ ὅσον χιλίων σταδίων παραλία σπάνει λιμένων καὶ ἀγκυροβολίων· ὄροσ γὰρ παρατείνει τραχὺ καὶ ὑψηλόν· εἶθ’ ὑπώρειαι σπιλαδώδεισ μέχρι τῆσ θαλάττησ, τοῖσ ἐτησίαισ μάλιστα καὶ ταῖσ τότε ἐπομβρίαισ ἀβοήθητον παρέχουσαι τὸν κίνδυνον. ἑξῆσ δ’ ἐστὶ κόλποσ νήσουσ ἔχων σποράδασ, καὶ συνεχῶσ θῖνεσ ψάμμου μελαίνησ τρεῖσ ἄγαν ὑψηλοί, καὶ μετὰ τούτουσ Χαρμοθᾶσ λιμὴν ὅσον σταδίων τὸν κύκλον ἑκατόν, στενὸν καὶ ἐπικίνδυνον ἔχων τὸν εἴσπλουν παντὶ σκάφει, ῥεῖ δὲ καὶ ποταμὸσ εἰσ αὐτόν· ἐν μέσῳ δὲ νῆσοσ εὔδενδροσ καὶ γεωργήσιμοσ. εἶτ’ ἐστὶ παραλία τραχεῖα καὶ μετὰ ταύτην κόλποι τινὲσ καὶ χώρα νομάδων ἀπὸ καμήλων ἐχόντων τὸν βίον· καὶ γὰρ πολεμοῦσιν ἀπ’ αὐτῶν καὶ ὁδεύουσι καὶ τρέφονται τῷ τε γάλακτι χρώμενοι καὶ ταῖσ σαρξί. ῥεῖ δὲ ποταμὸσ δι’ αὐτῶν ψῆγμα χρυσοῦ καταφέρων, οὐκ ἴσασι δ’ αὐτὸ κατεργάζεσθαι· καλοῦνται δὲ Δέβαι, οἱ μὲν νομάδεσ οἱ δὲ καὶ γεωργοί. οὐ λέγω δὲ τῶν ἐθνῶν τὰ ὀνόματα τὰ πολλὰ διὰ τὴν ἀδοξίαν καὶ ἅμα ἀτοπίαν τῆσ ἐκφορᾶσ αὐτῶν. ἐχόμενοι δ’ εἰσὶν ἡμερώτεροι τούτων ἄνδρεσ εὐκρατοτέραν οἰκοῦντεσ γῆν· καὶ γὰρ εὐύδρόσ ἐστι καὶ εὐόμβροσ· χρυσόσ τε ὀρυκτὸσ γίνεται παρ’ αὐτοῖσ οὐ ψήγματοσ ἀλλὰ βωλαρίων χρυσοῦ καθάρσεωσ οὐ πολλῆσ δεομένων, μέγεθοσ δ’ ἐχόντων ἐλάχιστον μὲν πυρῆνοσ μέσον δὲ μεσπίλου μέγιστον δὲ καρύου· τηρήσαντεσ δὲ ταῦτα ἐναλλὰξ λίθοισ διαφανέσιν ὁρ́μουσ ποιοῦνται διείροντεσ λίνον, περιτίθενται δὲ περὶ τοὺσ τραχήλουσ καὶ καρπούσ· πωλοῦσι δὲ καὶ πρὸσ τοὺσ ἀστυγείτονασ εὐώνον τὸν χρυσόν, τριπλάσιον ἀντιδιδόντεσ τοῦ χαλκοῦ, διπλάσιον δὲ τοῦ ἀργύρου, διά τε τὴν ἀπειρίαν τῆσ ἐργασίασ καὶ τὴν σπάνιν τῶν ἀντιλαμβανομένων, ὧν ἡ χρεία πρὸσ τοὺσ βίουσ ἀναγκαιοτέρα. συνάπτει δ’ ἡ τῶν Σαβαίων εὐδαιμονεστάτη, μεγίστου ἔθνουσ, παρ’ οἷσ καὶ σμύρνα καὶ λίβανοσ καὶ κιννάμωμον·

ἐν δὲ τῇ παραλίᾳ καὶ βάλσαμον καὶ ἄλλη τισ πόα σφόδρα εὐώδησ, ταχὺ δ’ ἐξίτηλον τὴν ὀδμὴν ἔχουσα· εἰσὶ δὲ καὶ φοίνικεσ εὐώδεισ καὶ κάλαμοσ, ὄφεισ δὲ σπιθαμιαῖοι φοινικοῖ τὴν χρόαν, προσαλλόμενοι καὶ μέχρι λαγόνοσ, τὸ δῆγμα ἔχοντεσ ἀνήκεστον. διὰ δὲ τὴν ἀφθονίαν τῶν καρπῶν ἀργοὶ καὶ ῥᾴθυμοι τοῖσ βίοισ εἰσὶν οἱ ἄνθρωποι· κοιτάζονται δὲ ἐπὶ τῶν ῥιζῶν τῶν δένδρων ἐκτέμνοντεσ οἱ πολλοὶ καὶ δημοτικοί· διαδεχόμενοι δ’ οἱ σύνεγγυσ ἀεὶ τὰ φορτία, τοῖσ μετ’ αὐτοὺσ παραδιδόασι μέχρι Συρίασ καὶ Μεσοποταμίασ· καρούμενοι δ’ ὑπὸ τῶν εὐωδιῶν αἴρουσι τὸν κάρον ἀσφάλτου θυμιάματι καὶ τράγου πώγωνοσ. ἡ δὲ πόλισ τῶν Σαβαίων, ἡ Μαρίαβα, κεῖται μὲν ἐπ’ ὄρουσ εὐδένδρου. βασιλέα δ’ ἔχει κύριον τῶν κρίσεων καὶ τῶν ἄλλων, ἐκ δὲ τῶν βασιλείων οὐ θέμισ ἐξιέναι, ἢ καταλεύουσιν αὐτὸν παραχρῆμα οἱ ὄχλοι κατά τι λόγιον· ἐν χλιδῇ δ’ ἐστὶ γυναικείᾳ καὶ αὐτὸσ καὶ οἱ περὶ αὐτόν· τὰ δὲ πλήθη τὰ μὲν γεωργεῖ τὰ δ’ ἐμπορεύεται τὰ ἀρώματα τά τε ἐπιχώρια καὶ τὰ ἀπὸ τῆσ Αἰθιοπίασ, πλέοντεσ ἐπ’ αὐτὰ διὰ τῶν στενῶν δερματίνοισ πλοίοισ· τοσαῦτα δ’ ἐστὶ τὸ πλῆθοσ ὥστ’ ἀντὶ φρυγάνων καὶ τῆσ καυσίμου ὕλησ χρῆσθαι κινναμώμῳ καὶ κασίᾳ καὶ τοῖσ ἄλλοισ. γίνεται δ’ ἐν τοῖσ Σαβαίοισ καὶ τὸ λάριμνον, εὐωδέστατον θυμίαμα. ἐκ δὲ τῆσ ἐμπορίασ οὗτοί τε καὶ Γερραῖοι πλουσιώτατοι πάντων εἰσίν, ἔχουσί τε παμπληθῆ κατασκευὴν χρυσωμάτων τε καὶ ἀργυρωμάτων, κλινῶν τε καὶ τριπόδων καὶ κρατήρων σὺν ἐκπώμασι καὶ τῇ τῶν οἴκων πολυτελείᾳ· καὶ γὰρ θυρώματα καὶ τοῖχοι καὶ ὀροφαὶ δι’ ἐλέφαντοσ καὶ χρυσοῦ καὶ ἀργύρου λιθοκολλήτου τυγχάνει διαπεποικιλμένα. ταῦτα μὲν περὶ τούτων εἴρηκε, τἆλλα δὲ τὰ μὲν παραπλησίωσ τῷ Ἐρατοσθένει λέγει, τὰ δὲ παρὰ τῶν ἄλλων ἱστορικῶν παρατίθησιν. Ἐρυθρὰν γὰρ λέγειν τινὰσ τὴν θάλατταν ἀπὸ τῆσ χροιᾶσ τῆσ ἐμφαινομένησ κατ’ ἀνάκλασιν, εἴτε ἀπὸ τοῦ ἡλίου κατὰ κορυφὴν ὄντοσ εἴτε ἀπὸ τῶν ὀρῶν ἐρυθραινομένων ἐκ τῆσ ἀποκαύσεωσ·

ἀμφοτέρωσ γὰρ εἰκάζειν· Κτησίαν δὲ τὸν Κνίδιον πηγὴν ἱστορεῖν ἐκδιδοῦσαν εἰσ τὴν θάλατταν ἐρευθὲσ καὶ μιλτῶδεσ ὕδωρ· Ἀγαθαρχίδην δὲ τὸν ἐκείνου πολίτην παρά τινοσ Βόξου, [Πέρσου] τὸ γένοσ, ἱστορῆσαι διότι Πέρσησ τισ Ἐρύθρασ, ἱπποφορβίου τινὸσ ὑπὸ λεαίνησ οἴστρῳ κατασχομένησ ἐξελαθέντοσ μέχρι θαλάττησ κἀκεῖθεν εἰσ νῆσόν τινα διάραντοσ, σχεδίαν πηξάμενοσ πρῶτοσ περαιωθείη πρὸσ τὴν νῆσον· ἰδὼν δὲ καλῶσ οἰκήσιμον τὴν μὲν ἀγέλην εἰσ τὴν Περσίδα ἀπαγάγοι πάλιν, ἀποίκουσ δ’ ἐκεῖ στείλαι τε καὶ τὰσ ἄλλασ νήσουσ καὶ τὴν παραλίαν, ἐπώνυμον δὲ ποιήσειεν ἑαυτοῦ τὸ πέλαγοσ. τοὺσ δὲ Περσέωσ υἱὸν ἀποφαίνεσθαι τὸν Ἐρύθραν, ἡγήσασθαί τε τῶν τόπων. λέγεται δ’ ὑπό τινων τὰ ἀπὸ τῶν στενῶν τοῦ Ἀραβίου κόλπου μέχρι τῆσ κινναμωμοφόρου τῆσ ἐσχάτησ πεντακισχιλίων σταδίων, οὐκ εὐκρινῶσ, εἴτ’ ἐπὶ νότον εἴτ’ ἐπὶ τὰσ ἀνατολάσ. λέγεται δὲ καὶ διότι ὁ σμάραγδοσ καὶ ὁ βήρυλλοσ ἐν τοῖσ τοῦ χρυσίου μετάλλοισ ἐγγίνεται. εἰσὶ δὲ καὶ ἅλεσ εὐώδεισ ἐν Ἄραψιν, ὥσ φησι Ποσειδώνιοσ. πρῶτοι δ’ ὑπὲρ τῆσ Συρίασ Ναβαταῖοι καὶ Σαβαῖοι τὴν εὐδαίμονα Ἀραβίαν νέμονται, καὶ πολλάκισ κατέτρεχον αὐτῆσ πρὶν ἢ Ῥωμαίων γενέσθαι·

νῦν δὲ κἀκεῖνοι Ῥωμαίοισ εἰσὶν ὑπήκοοι καὶ Σύροι. μητρόπολισ δὲ τῶν Ναβαταίων ἐστὶν ἡ Πέτρα καλουμένη· κεῖται γὰρ ἐπὶ χωρίου τἆλλα ὁμαλοῦ καὶ ἐπιπέδου, κύκλῳ δὲ πέτρᾳ φρουρουμένου τὰ μὲν ἐκτὸσ ἀποκρήμνου καὶ ἀποτόμου τὰ δ’ ἐντὸσ πηγὰσ ἀφθόνουσ ἔχοντοσ εἴσ τε ὑδρείαν καὶ κηπείαν. ἔξω δὲ τοῦ περιβόλου χώρα ἔρημοσ ἡ πλείστη καὶ μάλιστα ἡ πρὸσ Ιοὐδαίᾳ· ταύτῃ δὲ καὶ ἐγγυτάτω ἐστὶ τριῶν ἢ τεττάρων ὁδὸσ ἡμερῶν εἰσ Ιἑρικοῦντα, εἰσ δὲ τὸν φοινικῶνα πέντε. βασιλεύεται μὲν οὖν ὑπό τινοσ ἀεὶ τῶν ἐκ τοῦ βασιλικοῦ γένουσ, ἔχει δ’ ὁ βασιλεὺσ ἐπίτροπον τῶν ἑταίρων τινὰ καλούμενον ἀδελφόν· σφόδρα δ’ εὐνομεῖται· γενόμενοσ γοῦν παρὰ τοῖσ Πετραίοισ Ἀθηνόδωροσ, ἀνὴρ φιλόσοφοσ καὶ ἡμῖν ἑταῖροσ, διηγεῖτο θαυμάζων· εὑρεῖν γὰρ ἐπιδημοῦντασ ἔφη πολλοὺσ μὲν Ῥωμαίων πολλοὺσ δὲ καὶ τῶν ἄλλων ξένων· τοὺσ μὲν οὖν ξένουσ ὁρᾶν κρινομένουσ πολλάκισ καὶ πρὸσ ἀλλήλουσ καὶ πρὸσ τοὺσ ἐπιχωρίουσ, τῶν δ’ ἐπιχωρίων οὐδένασ ἀλλήλοισ ἐγκαλοῦντασ, ἀλλὰ τὴν πᾶσαν εἰρήνην ἄγοντασ πρὸσ ἑαυτούσ. πολλὰ δὲ καὶ ἡ τῶν Ῥωμαίων ἐπὶ τοὺσ Ἄραβασ στρατεία νεωστὶ γενηθεῖσα ἐφ’ ἡμῶν, ὧν ἡγεμὼν ἦν Αἴλιοσ Γάλλοσ, διδάσκει τῶν τῆσ χώρασ ἰδιωμάτων.

τοῦτον δ’ ἔπεμψεν ὁ Σεβαστὸσ Καῖσαρ διαπειρασόμενον τῶν ἐθνῶν καὶ τῶν τόπων τούτων τε καὶ τῶν Αἰθιοπικῶν, ὁρῶν τήν τε Τρωγλοδυτικὴν τὴν προσεχῆ τῇ Αἰγύπτῳ γειτονεύουσαν τούτοισ, καὶ τὸν Ἀράβιον κόλπον στενὸν ὄντα τελέωσ τὸν διείργοντα ἀπὸ τῶν Τρωγλοδυτῶν τοὺσ Ἄραβασ· προσοικειοῦσθαι δὴ διενοήθη τούτουσ ἢ καταστρέφεσθαι· ἦν δέ τι καὶ τὸ πολυχρημάτουσ ἀκούειν ἐκ παντὸσ χρόνου, πρὸσ ἄργυρον καὶ χρυσὸν τὰ ἀρώματα διατιθεμένουσ καὶ τὴν πολυτελεστάτην λιθείαν, ἀναλίσκοντασ τῶν λαμβανομένων τοῖσ ἔξω μηδέν· ἢ γὰρ φίλοισ ἤλπιζε πλουσίοισ χρήσεσθαι ἢ ἐχθρῶν κρατήσειν πλουσίων· ἐπῇρε δ’ αὐτὸν καὶ ἡ παρὰ τῶν Ναβαταίων ἐλπὶσ φίλων ὄντων καὶ συμπράξειν ἅπανθ’ ὑπισχνουμένων. Ἐπὶ τούτοισ μὲν οὖν ἔστειλε τὴν στρατείαν ὁ Γάλλοσ.

ἐξηπάτησε δ’ αὐτὸν ὁ τῶν Ναβαταίων ἐπίτροποσ Συλλαῖοσ, ὑποσχόμενοσ μὲν ἡγήσεσθαι τὴν ὁδὸν καὶ χορηγήσειν ἅπαντα καὶ συμπράξειν, ἅπαντα δ’ ἐξ ἐπιβουλῆσ πράξασ, καὶ οὔτε παράπλουν ἀσφαλῆ μηνύων οὔθ’ ὁδόν, ἀλλὰ ἀνοδίαισ καὶ κυκλοπορίαισ καὶ πάντων ἀπόροισ χωρίοισ ἢ ῥαχίαισ ἀλιμένοισ παραβάλλων ἢ χοιράδων ὑφάλων μεσταῖσ ἢ τεναγώδεσι· πλεῖστον δὲ αἱ πλημμυρίδεσ ἐλύπουν ἐν τοιούτοισ καὶ ταῦτα χωρίοισ καὶ αἱ ἀμπώτεισ. πρῶτον μὲν δὴ τοῦθ’ ἁμάρτημα συνέβη τὸ μακρὰ κατασκευάσασθαι πλοῖα, μηδενὸσ ὄντοσ μηδ’ ἐσομένου κατὰ θάλατταν πολέμου. οὐδὲ γὰρ κατὰ γῆν σφόδρα πολεμισταί εἰσιν ἀλλὰ κάπηλοι μᾶλλον οἱ Ἄραβεσ καὶ ἐμπορικοί, μήτι γε κατὰ θάλατταν· ὁ δ’ οὐκ ἔλαττον ὀγδοήκοντα ἐναυπηγήσατο δίκροτα καὶ τριήρεισ καὶ φασήλουσ κατὰ Κλεοπατρίδα τὴν πρὸσ τῇ παλαιᾷ διώρυγι τῇ ἀπὸ τοῦ Νείλου. γνοὺσ δὲ διεψευσμένοσ ἐναυπηγήσατο σκευαγωγὰ ἑκατὸν καὶ τριάκοντα, οἷσ ἔπλευσεν ἔχων περὶ μυρίουσ πεζοὺσ τῶν ἐκ τῆσ Αἰγύπτου Ῥωμαίων καὶ τῶν συμμάχων, ὧν ἦσαν Ιοὐδαῖοι μὲν πεντακόσιοι Ναβαταῖοι δὲ χίλιοι μετὰ τοῦ Συλλαίου. πολλὰ δὲ παθὼν καὶ ταλαιπωρηθεὶσ πεντεκαιδεκαταῖοσ ἧκεν εἰσ Λευκὴν κώμην τῆσ Ναβαταίων γῆσ, ἐμπόριον μέγα, πολλὰ τῶν πλοίων ἀποβαλὼν ὧν ἔνια καὶ αὔτανδρα ὑπὸ δυσπλοίασ, πολεμίου δ’ οὐδενόσ· τοῦτο δ’ ἀπειργάσατο ἡ τοῦ Συλλαίου κακία τοῦ πεζῇ φήσαντοσ ἀνόδευτα εἶναι στρατοπέδοισ εἰσ τὴν Λευκὴν κώμην, εἰσ ἣν καὶ ἐξ ἧσ οἱ καμηλέμποροι τοσούτῳ πλήθει ἀνδρῶν καὶ καμήλων ὁδεύουσιν ἀσφαλῶσ καὶ εὐπόρωσ εἰσ Πέτραν [καὶ] ἐκ Πέτρασ, ὥστε μὴ διαφέρειν μηδὲν στρατοπέδου. συνέβαινε δὲ τοῦτο τοῦ μὲν βασιλέωσ τοῦ Ὀβόδα μὴ πολὺ φροντίζοντοσ τῶν κοινῶν καὶ μάλιστα τῶν κατὰ πόλεμον κοινὸν δὲ τοῦτο πᾶσι τοῖσ Ἀράβων βασιλεῦσιν, ἅπαντα δὲ ἐπὶ τῇ τοῦ ἐπιτρόπου ποιουμένου [ἐξουσίᾳ] τοῦ Συλλαίου·

τούτου δ’ ἅπαντα δόλῳ στρατηγοῦντοσ καὶ ζητοῦντοσ, ὡσ οἶμαι, κατοπτεῦσαι μὲν τὴν χώραν καὶ συνεξελεῖν τινασ αὐτῶν πόλεισ καὶ ἔθνη μετὰ τῶν Ῥωμαίων, αὐτὸν δὲ καταστῆναι κύριον ἁπάντων, ἀφανισθέντων ἐκείνων ὑπὸ λιμοῦ καὶ κόπου καὶ νόσων καὶ ἄλλων ὅσων δόλῳ παρεσκεύασεν ἐκεῖνοσ· εἰσ γοῦν τὴν Λευκὴν κώμην κατῆρεν, ἤδη στομακάκκῃ τε καὶ σκελοτύρβῃ πειραζομένησ τῆσ στρατιᾶσ, ἐπιχωρίοισ πάθεσι, τῶν μὲν περὶ τὸ στόμα τῶν δὲ περὶ τὰ σκέλη παράλυσίν τινα δηλούντων ἔκ τε τῶν ὑδρείων καὶ βοτανῶν. ἠναγκάσθη γοῦν τό τε θέροσ καὶ τὸν χειμῶνα διατελέσαι αὐτόθι τοὺσ ἀσθενοῦντασ ἀνακτώμενοσ. ἐκ μὲν οὖν τῆσ Λευκῆσ κώμησ εἰσ Πέτραν, ἐντεῦθεν δ’ εἰσ Ῥινοκόλουρα τῆσ πρὸσ Αἰγύπτῳ Φοινίκησ τὰ φορτία κομίζεται κἀντεῦθεν εἰσ τοὺσ ἄλλουσ, νυνὶ δὲ τὸ πλέον εἰσ τὴν Ἀλεξάνδρειαν τῷ Νείλῳ· κατάγεται δ’ ἐκ τῆσ Ἀραβίασ καὶ τῆσ Ἰνδικῆσ εἰσ Μυὸσ ὁρ́μον· εἶθ’ ὑπέρθεσισ εἰσ Κοπτὸν τῆσ Θηβαί̈δοσ καμήλοισ ἐν διώρυγι τοῦ Νείλου κειμένην· [εἶτ’] εἰσ Ἀλεξάνδρειαν. πάλιν ἐκ τῆσ Λευκῆσ κώμησ ὁ Γάλλοσ ἀναζεύξασ τὴν στρατιὰν διὰ τοιούτων ᾔει χωρίων ὥστε καὶ ὕδωρ καμήλοισ κομίζειν μοχθηρίᾳ τῶν ἡγεμόνων τῆσ ὁδοῦ· διόπερ πολλαῖσ ἡμέραισ ἧκεν εἰσ τὴν Ἀρέτα γῆν συγγενοῦσ τῷ Ὀβόδᾳ· ἐδέξατο μὲν οὖν αὐτὸν Ἀρέτασ φιλικῶσ καὶ δῶρα προσήνεγκεν, ἡ δὲ τοῦ Συλλαίου προδοσία κἀκείνην ἐποίησε τὴν χώραν δυσπόρευτον· τριάκοντα γοῦν ἡμέραισ διῆλθεν αὐτήν, ζειὰσ καὶ φοίνικασ ὀλίγουσ παρέχουσαν καὶ βούτυρον ἀντ’ ἐλαίου, διὰ τὰσ ἀνοδίασ· ἡ δ’ ἑξῆσ ἣν ἐπῄει νομάδων ἦν καὶ ἔρημοσ τὰ πολλὰ ὡσ ἀληθῶσ, ἐκαλεῖτο δὲ Ἀραρηνή· βασιλεὺσ δ’ ἦν Σάβωσ· καὶ ταύτην ἀνοδίαισ διῆλθε κατατρίψασ ἡμέρασ πεντήκοντα μέχρι πόλεωσ Νεγράνων καὶ χώρασ εἰρηνικῆσ τε καὶ ἀγαθῆσ· ὁ μὲν οὖν βασιλεὺσ ἔφυγεν, ἡ δὲ πόλισ ἐξ ἐφόδου κατελήφθη· ἐκεῖθεν ἡμέραισ ἓξ ἧκεν ἐπὶ τὸν ποταμόν . . . συναψάντων δ’ αὐτόθι τῶν βαρβάρων εἰσ μάχην, περὶ μυρίουσ αὐτῶν ἔπεσον τῶν δὲ Ῥωμαίων δύο· ἐχρῶντο γὰρ ἀπείρωσ τοῖσ ὅπλοισ ἀπόλεμοι τελέωσ ὄντεσ, τόξοισ τε καὶ λόγχαισ [καὶ] ξίφεσι καὶ σφενδόναισ, οἱ πλεῖστοι δ’ αὐτῶν ἀμφιστόμοισ πελέκεσιν· εὐθὺσ δὲ καὶ τὴν πόλιν εἷλε καλουμένην Ἀσκᾶ συλληφθεῖσαν ὑπὸ τοῦ βασιλέωσ. ἐντεῦθεν εἰσ Ἄθρουλα πόλιν ἧκε, [καὶ] κρατήσασ αὐτῆσ ἀκονιτὶ φρουρὰν ἐμβαλὼν καὶ παρασκευάσασ . . . σίτου καὶ φοινίκων εἰσ πόλιν Μαρίαβα προῆλθεν ἔθνουσ τοῦ Ῥαμμανιτῶν, οἳ ἦσαν ὑπὸ Ἰλασάρῳ. ἓξ μὲν οὖν ἡμέρασ προσβαλὼν ἐπολιόρκει, λειψυδρίασ δ’ οὔσησ ἀπέστη· δύο μὲν οὖν ἡμερῶν ὁδὸν ἀπέσχε τῆσ ἀρωματοφόρου, καθάπερ τῶν αἰχμαλώτων ἀκούειν ἦν. ἓξ δὲ μηνῶν χρόνον ἐν ταῖσ ὁδοῖσ κατέτριψε φαύλωσ ἀγόμενοσ· ἔγνω δ’ ἀναστρέφων, ὀψὲ τὴν ἐπιβουλὴν καταμαθὼν καὶ καθ’ ἑτέρασ ὁδοὺσ ἐπανελθών· ἐναταῖοσ μὲν γὰρ εἰσ Νέγρανα ἧκεν ὅπου ἡ μάχη συμβεβήκει, ἑνδεκαταῖοσ δ’ ἐκεῖθεν εἰσ Ἑπτὰ φρέατα καλούμενα ἀπὸ τοῦ συμβεβηκότοσ· ἐντεῦθεν ἤδη δι’ εἰρηνικῆσ εἰσ Χάαλλα κώμην καὶ πάλιν ἄλλην Μαλόθαν πρὸσ ποταμῷ κειμένην ἀφικνεῖται· εἶτα δι’ ἐρήμησ ὀλίγα ὑδρεῖα ἐχούσησ ὁδὸσ μέχρι Ἐγρᾶσ κώμησ· ἔστι δὲ τῆσ Ὀβόδα· κεῖται δ’ ἐπὶ θαλάττησ· τὴν δὲ πᾶσαν ὁδὸν ἑξηκοσταῖοσ ἐξήνυσε κατὰ τὴν ἐπάνοδον, ἀναλώσασ ἓξ μῆνασ ἐν τῇ ἐξ ἀρχῆσ ὁδῷ· ἐντεῦθεν δ’ ἐπεραίωσε τὴν στρατιὰν ἑνδεκαταῖοσ εἰσ Μυὸσ ὁρ́μον, εἶθ’ ὑπερθεὶσ εἰσ Κοπτὸν μετὰ τῶν σωθῆναι δυναμένων κατῆρεν εἰσ Ἀλεξάνδρειαν· τοὺσ δ’ ἄλλουσ ἀπέβαλεν, οὐχ ὑπὸ πολεμίων ἀλλὰ νόσων καὶ κόπων καὶ λιμοῦ καὶ μοχθηρίασ τῶν ὁδῶν· ἐπεὶ κατὰ πόλεμον ἑπτά γε μόνουσ διαφθαρῆναι συνέβη, δι’ ἃσ αἰτίασ οὐδ’ ἐπὶ πολὺ πρὸσ τὴν γνῶσιν τῶν τόπων ὤνησεν ἡ στρατεία αὕτη· μικρὰ δ’ ὅμωσ συνήργησεν. ὁ δ’ αἴτιοσ τούτων ὁ Συλλαῖοσ ἔτισε δίκασ ἐν Ῥώμῃ, προσποιούμενοσ μὲν φιλίαν ἐλεγχθεὶσ δὲ πρὸσ ταύτῃ τῇ πονηρίᾳ καὶ ἄλλα κακουργῶν καὶ ἀποτμηθεὶσ τὴν κεφαλήν. τὴν μὲν οὖν ἀρωματοφόρον διαιροῦσιν εἰσ τέτταρασ μερίδασ, ὥσπερ εἰρήκαμεν·

τῶν ἀρωμάτων δὲ λίβανον μὲν καὶ σμύρναν ἐκ δένδρων γίνεσθαί φασι, κασίαν δὲ καὶ ἐκ θάμνων· τινὲσ δὲ τὴν πλείω ἐξ Ἰνδῶν εἶναι, τοῦ δὲ λιβάνου βέλτιστον τὸν πρὸσ τῇ Περσίδι. κατ’ ἄλλην δὲ διαίρεσιν σύμπασαν τὴν εὐδαίμονα πενταχῆ σχίζουσιν εἰσ βασιλείασ, ὧν ἡ μὲν τοὺσ μαχίμουσ ἔχει καὶ προαγωνιστὰσ ἁπάντων, ἡ δὲ τοὺσ γεωργοὺσ παρ’ ὧν ὁ σῖτοσ εἰσ τοὺσ ἄλλουσ εἰσάγεται, ἡ δὲ τοὺσ βαναυσοτεχνοῦντασ, καὶ ἡ μὲν σμυρνοφόροσ, ἡ δὲ λιβανωτοφόροσ· αἱ δ’ αὐταὶ καὶ τὴν κασίαν καὶ τὸ κιννάμωμον καὶ τὴν νάρδον φέρουσι· παρ’ ἀλλήλων δ’ οὐ μεταφοιτᾷ τὰ ἐπιτηδεύματα, ἀλλ’ ἐν τοῖσ πατρίοισ διαμένουσιν ἕκαστοι. οἶνοσ δ’ ἐκ φοινίκων ὁ πλείων. ἀδελφοὶ τιμιώτεροι τῶν τέκνων· κατὰ πρεσβυγένειαν καὶ βασιλεύουσιν οἱ ἐκ τοῦ γένουσ καὶ ἄλλασ ἀρχὰσ ἄρχουσι· κοινὴ κτῆσισ ἅπασι τοῖσ συγγενέσι, κύριοσ δὲ ὁ πρεσβύτατοσ· μία δὲ καὶ γυνὴ πᾶσιν, ὁ δὲ φθάσασ εἰσιὼν μίγνυται προθεὶσ τῆσ θύρασ τὴν ῥάβδον· ἑκάστῳ γὰρ δεῖν ῥαβδοφορεῖν ἔθοσ· νυκτερεύει δὲ παρὰ τῷ πρεσβυτάτῳ· διὸ καὶ πάντεσ ἀδελφοὶ πάντων εἰσί· μίγνυνται δὲ καὶ μητράσι· μοιχῷ δὲ ζημία θάνατοσ· μοιχὸσ δ’ ἐστὶν ὁ ἐξ ἄλλου γένουσ. θυγάτηρ δὲ τῶν βασιλέων τινὸσ θαυμαστὴ τὸ κάλλοσ, ἔχουσα ἀδελφοὺσ πεντεκαίδεκα ἐρῶντασ αὐτῆσ πάντασ, καὶ διὰ τοῦτ’ ἀδιαλείπτωσ ἄλλον ἐπ’ ἄλλῳ παριόντα ὡσ αὐτήν, κάμνουσα ἤδη παραδέδοται νοήματι χρήσασθαι τοιούτῳ· ποιησαμένη ῥάβδουσ ὁμοίασ ταῖσ ἐκείνων, ὅτ’ ἐξίοι παρ’ αὐτῆσ τισ, ἀεί τινα προὐτίθει τῆσ θύρασ τὴν ὁμοίαν ἐκείνῃ, καὶ μικρὸν ὕστερον ἄλλην, εἶτ’ ἄλλην, στοχαζομένη ὅπωσ μὴ ἐκείνῃ τὴν παραπλησίαν ἔχοι ὁ μέλλων προσιέναι· καὶ δὴ πάντων ποτὲ κατ’ ἀγορὰν ὄντων, ἕνα προσιόντα τῇ θύρᾳ καὶ ἰδόντα τὴν ῥάβδον, ἐκ μὲν ταύτησ εἰκάσαι διότι παρ’ αὐτήν τισ εἰή· ἐκ δὲ τοῦ τοὺσ ἀδελφοὺσ πάντασ ἐν τῇ ἀγορᾷ καταλιπεῖν ὑπονοῆσαι μοιχόν· δραμόντα δὲ πρὸσ τὸν πατέρα καὶ ἐπαγαγόντα ἐκεῖνον ἐλεγχθῆναι καταψευσάμενον τῆσ ἀδελφῆσ. σώφρονεσ δ’ εἰσὶν οἱ Ναβαταῖοι καὶ κτητικοί, ὥστε καὶ δημοσίᾳ τῷ μὲν μειώσαντι τὴν οὐσίαν ζημία κεῖται, τῷ δ’ αὐξήσαντι τιμαί.

ὀλιγόδουλοι δ’ ὄντεσ ὑπὸ τῶν συγγενῶν διακονοῦνται τὸ πλέον ἢ ὑπ’ ἀλλήλων ἢ αὐτοδιάκονοι, ὥστε καὶ μέχρι τῶν βασιλέων διατείνειν τὸ ἔθοσ. συσσίτια δὲ ποιοῦνται κατὰ τρισκαίδεκα ἀνθρώπουσ, μουσουργοὶ δὲ δύο τῷ συμποσίῳ ἑκάστῳ. ὁ δὲ βασιλεὺσ ἐν οἴκῳ μεγάλῳ πολλὰ συνέχει συμπόσια· πίνει δ’ οὐδεὶσ πλέον τῶν ἕνδεκα ποτηρίων ἄλλῳ καὶ ἄλλῳ χρυσῷ ἐκπώματι. οὕτω δ’ ὁ βασιλεύσ ἐστι δημοτικὸσ ὥστε πρὸσ τῷ αὐτοδιακόνῳ καί ποτ’ ἀντιδιάκονον τοῖσ ἄλλοισ καὶ αὐτὸν γίνεσθαι· πολλάκισ δὲ καὶ ἐν τῷ δήμῳ δίδωσιν εὐθύνασ, ἔσθ’ ὅτε καὶ ἐξετάζεται τὰ περὶ τὸν βίον· οἰκήσεισ δὲ διὰ λίθου πολυτελεῖσ, αἱ δὲ πόλεισ ἀτείχιστοι δι’ εἰρήνην· εὔκαρποσ ἡ πολλὴ πλὴν ἐλαίου, χρῶνται δὲ σησαμίνῳ. πρόβατα λευκότριχα, βόεσ μεγάλοι, ἵππων ἄφοροσ ἡ χώρα· κάμηλοι δὲ τὴν ὑπουργίαν ἀντ’ ἐκείνων παρέχονται· ἀχίτωνεσ δ’ ἐν περιζώμασι καὶ βλαυτίοισ προί̈ασι καὶ οἱ βασιλεῖσ, ἐν πορφύρᾳ δ’ οὗτοι· εἰσαγώγιμα δ’ ἐστὶ τὰ μὲν τελέωσ τὰ δ’ οὐ παντελῶσ, ἄλλωσ τε καὶ ἐπιχωριάζει, καθάπερ χρυσὸσ καὶ ἄργυροσ καὶ τὰ πολλὰ τῶν ἀρωμάτων· χαλκὸσ δὲ καὶ σίδηροσ καὶ ἔτι πορφυρᾶ ἐσθὴσ στύραξ κρόκοσ κοστάρια τόρευμα γραφὴ πλάσμα οὐκ ἐπιχώρια· ἴσα κοπρίαισ ἡγοῦνται τὰ νεκρὰ σώματα, καθάπερ Ἡράκλειτόσ φησι νέκυεσ κοπρίων ἐκβλητότεροι. διὸ καὶ παρὰ τοὺσ κοπρῶνασ κατορύττουσι καὶ τοὺσ βασιλεῖσ. ἥλιον τιμῶσιν ἐπὶ τοῦ δώματοσ ἱδρυσάμενοι βωμόν, σπένδοντεσ ἐν αὐτῷ καθ’ ἡμέραν καὶ λιβανωτίζοντεσ. τοῦ δὲ ποιητοῦ λέγοντοσ "Αἰθίοπάσ θ’ ἱκόμην καὶ Σιδονίουσ καὶ Ἐρεμβούσ," διαποροῦσι·

καὶ περὶ τῶν Σιδονίων μέν, εἴτε τινὰσ χρὴ λέγειν τῶν ἐν τῷ Περσικῷ κόλπῳ κατοικούντων, ὧν ἄποικοι οἱ παρ’ ἡμῖν Σιδώνιοι, καθάπερ καὶ Τυρίουσ τινὰσ ἐκεῖ νησιώτασ ἱστοροῦσι καὶ Ἀραδίουσ, ὧν ἀποίκουσ τοὺσ παρ’ ἡμῖν φασιν, εἴτ’ αὐτοὺσ τοὺσ Σιδωνίουσ· ἀλλὰ μᾶλλον περὶ τῶν Ἐρεμβῶν ἡ ζήτησισ, εἴτε τοὺσ Τρωγλοδύτασ ὑπονοητέον λέγεσθαι, καθάπερ οἱ τὴν ἐτυμολογίαν βιαζόμενοι ἀπὸ τοῦ εἰσ τὴν ἔραν ἐμβαίνειν, ὅπερ ἐστὶν εἰσ τὴν γῆν, εἴτε τοὺσ Ἄραβασ. ὁ μὲν οὖν Ζήνων ὁ ἡμέτεροσ μεταγράφει οὕτωσ "καὶ Σιδονίουσ Ἄραβάσ τε. " πιθανώτερον δὲ Ποσειδώνιοσ γράφει τῷ παρὰ μικρὸν ἀλλάξαι "καὶ Σιδονίουσ καὶ "Ἀραμβούσ," ὡσ τοῦ ποιητοῦ τοὺσ νῦν Ἄραβασ οὕτω καλέσαντοσ, καθάπερ καὶ ὑπὸ τῶν ἄλλων ὠνομάζοντο κατ’ αὐτόν. φησὶ δὲ ταῦτα τρία ἔθνη συνεχῆ ἀλλήλοισ ἱδρυμένα ὁμογένειάν τινα ἐμφαίνειν πρὸσ ἄλληλα, καὶ διὰ [τοῦ]το παρακειμένοισ ὀνόμασι κεκλῆσθαι, τοὺσ μὲν Ἀρμενίουσ τοὺσ δὲ Ἀραμαίουσ τοὺσ δὲ Ἀραμβούσ· ὥσπερ δὲ ἀπὸ ἔθνουσ [ἑνὸσ] ὑπολαμβάνειν ἐστὶν εἰσ τρία διῃρῆσθαι κατὰ τὰσ τῶν κλιμάτων διαφορὰσ ἀεὶ καὶ μᾶλλον ἐξαλλαττομένων, οὕτω καὶ τοῖσ ὀνόμασι χρήσασθαι πλείοσιν ἀνθ’ ἑνόσ. οὐδ’ οἱ Ἐρεμνοὺσ γράφοντεσ πιθανοί· τῶν γὰρ Αἰθιόπων μᾶλλον ἴδιον. λέγει δὲ καὶ τοὺσ Ἀρίμουσ ὁ ποιητήσ, οὕσ φησι Ποσειδώνιοσ δέχεσθαι δεῖν μὴ τόπον τινὰ τῆσ Συρίασ ἢ τῆσ Κιλικίασ ἢ ἄλλησ τινὸσ γῆσ, ἀλλὰ τὴν Συρίαν αὐτήν· Ἀραμαῖοι γὰρ οἱ ἐν αὐτῇ· τάχα δ’ οἱ Ἕλληνεσ Ἀριμαίουσ ἐκάλουν ἢ Ἀρίμουσ. αἱ δὲ τῶν ὀνομάτων μεταπτώσεισ καὶ μάλιστα τῶν βαρβαρικῶν πολλαί· καθάπερ τὸν Δαριήκην Δαρεῖον ἐκάλεσαν, τὴν δὲ Φάρζιριν Παρύσατιν, Ἀταργάτιν δὲ τὴν Ἀθάραν· Δερκετὼ δ’ αὐτὴν Κτησίασ καλεῖ. τῆσ δὲ τῶν Ἀράβων εὐδαιμονίασ καὶ Ἀλέξανδρον ἄν τισ ποιήσαιτο μάρτυρα τὸν διανοηθέντα, ὥσ φασι, καὶ βασίλειον αὐτὴν ποιήσασθαι μετὰ τὴν ἐξ Ἰνδῶν ἐπάνοδον. πᾶσαι μὲν οὖν αἱ ἐπιχειρήσεισ αὐτοῦ κατελύθησαν τελευτήσαντοσ παραχρῆμα τὸν βίον· μία δ’ οὖν καὶ αὕτη τῶν ἐπιχειρήσεων ἦν, εἰ μὲν ἑκόντεσ παραδέχοιντο αὐτόν, εἰ δὲ μή, ὡσ πολεμήσοντοσ· καὶ δὴ ὁρῶν μήτε πρότερον μήθ’ ὕστερον πέμψαντασ ὡσ αὐτὸν πρέσβεισ, παρεσκευάζετο πρὸσ τὸν πόλεμον, ὥσπερ εἰρήκαμεν ἐν τοῖσ ἔμπροσθεν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

Ancient Greek Text

Strabo, Geography, book 16, chapter 4

(스트라본, 지리학, book 16, chapter 4)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION