헬라어 문장 검색 - ΣτραβόΓεογραπ́10́05́

(스트라본, 지리학, Book 10, chapter 5)

περὶ δὲ τὴν Κρήτην εἰσὶ νῆσοι, Θήρα μὲν ἡ τῶν Κυρηναίων μητρόπολισ, ἄποικοσ Λακεδαιμονίων, καὶ πλησίον ταύτησ Ἀνάφη, ἐν ᾗ τὸ τοῦ Αἰγλήτου Ἀπόλλωνοσ ἱερόν. λέγει δὲ καὶ Καλλίμαχοσ τοτὲ μὲν οὕτωσ Αἰγλήτην Ἀνάφην τε Λακωνίδι γείτονα Θήρῃ, τοτὲ δὲ τῆσ Θήρασ μνησθείσ μήτηρ εὐίππου πατρίδοσ ἡμετέρησ. ἔστι δὲ μακρὰ ἡ Θήρα, διακοσίων οὖσα τὴν περίμετρον σταδίων, κειμένη δὲ κατὰ Δίαν νῆσον τὴν πρὸσ Ἡρακλείῳ τῷ Κνωσσίῳ, διέχει δὲ τῆσ Κρήτησ εἰσ ἑπτακοσίουσ· πλησίον δ’ αὐτῆσ ἥ τε Ἀνάφη καὶ Θηρασία. ταύτησ δ’ εἰσ ἑκατὸν ἀπέχει νησίδιον Ιὄσ, ἐν ᾧ κεκηδεῦσθαί τινέσ φασι τὸν ποιητὴν Ὅμηρον· ἀπὸ δὲ τῆσ Ιοὔ πρὸσ ἑσπέραν ἰόντι Σίκινοσ καὶ Λάγουσα καὶ Φολέγανδροσ, ἣν Ἄρατοσ σιδηρείην ὀνομάζει διὰ τὴν τραχύτητα· ἐγγὺσ δὲ τούτων Κίμωλοσ, ὅθεν ἡ γῆ ἡ Κιμωλία· ἔνθεν ἡ Σίφνοσ ἐν ὄψει ἐστίν, ἐφ’ ᾗ λέγουσι Σίφνιον ἀστράγαλον διὰ τὴν εὐτέλειαν. ἔτι δ’ ἐγγυτέρω καὶ τῆσ Κιμώλου καὶ τῆσ Κρήτησ ἡ Μῆλοσ ἀξιολογωτέρα τούτων, διέχουσα τοῦ Ἑρμιονικοῦ ἀκρωτηρίου τοῦ Σκυλλαίου σταδίουσ ἑπτακοσίουσ· τοσούτουσ δὲ σχεδόν τι καὶ τοῦ Δικτυνναίου· Ἀθηναῖοι δέ ποτε πέμψαντεσ στρατείαν ἡβηδὸν κατέσφαξαν τοὺσ πλείουσ. αὗται μὲν οὖν ἐν τῷ Κρητικῷ πελάγει, ἐν δὲ τῷ Αἰγαίῳ μᾶλλον αὐτή τε ἡ Δῆλοσ καὶ αἱ περὶ αὐτὴν Κυκλάδεσ καὶ αἱ ταύταισ προσκείμεναι Σποράδεσ, ὧν εἰσι καὶ αἱ λεχθεῖσαι περὶ τὴν Κρήτην. ἡ μὲν οὖν Δῆλοσ ἐν πεδίῳ κειμένην ἔχει τὴν πόλιν καὶ τὸ ἱερὸν τοῦ Ἀπόλλωνοσ καὶ τὸ Λητῷον·

ὑπέρκειται δὲ τῆσ πόλεωσ ὄροσ ψιλὸν ὁ Κύνθοσ καὶ τραχύ, ποταμὸσ δὲ διαρρεῖ τὴν νῆσον Ἰνωπὸσ οὐ μέγασ· καὶ γὰρ ἡ νῆσοσ μικρά. τετίμηται δὲ ἐκ παλαιοῦ διὰ τοὺσ θεοὺσ ἀπὸ τῶν ἡρωικῶν χρόνων ἀρξαμένη· μυθεύεται γὰρ ἐνταῦθα ἡ Λητὼ τὰσ ὠδῖνασ ἀποθέσθαι τοῦ τε Ἀπόλλωνοσ καὶ τῆσ Ἀρτέμιδοσ. ἦν γὰρ τοπάροιθε φορητά φησὶν ὁ Πίνδαροσ κυμάτεσσιν παντοδαπῶν τ’ ἀνέμων ῥιπαῖσιν· ἀλλ’ ἁ Κοιογενὴσ ὁπότ’ ὠδίνεσσι θύοισ’ ἀγχιτόκοισ ἐπέβα νιν, δὴ τότε τέσσαρεσ ὀρθαὶ πρέμνων ἀπώρουσαν χθονίων, ἂν δ’ ἐπικράνοισ σχέθον πέτραν ἀδαμαντοπέδιλοι κίονεσ· ἔνθα τεκοῖσ’ εὐδαίμον’ ἐπόψατο γένναν. ἔνδοξον δ’ ἐποίησαν αὐτὴν αἱ περιοικίδεσ νῆσοι, καλούμεναι Κυκλάδεσ, κατὰ τιμὴν πέμπουσαι δημοσίᾳ θεωρούσ τε καὶ θυσίασ καὶ χοροὺσ παρθένων πανηγύρεισ τε ἐν αὐτῇ συνάγουσαι μεγάλασ. κατ’ ἀρχὰσ μὲν οὖν δώδεκα λέγονται·

δηλοῖ δὲ τὰσ ἀπορίασ αὐτῶν καὶ Ἄρατοσ ἐν τοῖσ κατὰ λεπτόν ὦ Λητοῖ, σὺ μὲν ἤ με σιδηρείῃ Φολεγάνδρῳ δειλὴν ἢ Γυάρῳ παρελεύσεαι αὐτίχ’ ὁμοίην. προσεγένοντο δὲ καὶ πλείουσ. Ἀρτεμίδωροσ γοῦν πεντεκαίδεκα διαριθμεῖται, περὶ τῆσ Ἑλένησ εἰπὼν ὅτι ἀπὸ Θορίκου μέχρι Σουνίου παράκειται μακρὰ σταδίων ὅσον ἑξήκοντα τὸ μῆκοσ, ἀπὸ ταύτησ γάρ, φησίν, αἱ καλούμεναι Κυκλάδεσ εἰσίν· ὀνομάζει δὲ Κέω τὴν ἐγγυτάτω τῇ Ἑλένῃ, καὶ μετὰ ταύτην Κύθνον καὶ Σέριφον καὶ Μῆλον καὶ Σίφνον καὶ Κίμωλον καὶ Πρεπέσινθον καὶ Ὠλίαρον, καὶ πρὸσ ταύταισ Πάρον Νάξον Σῦρον Μύκονον Τῆνον Ἄνδρον Γύαρον. τὰσ μὲν οὖν ἄλλασ τῶν δώδεκα νομίζω, τὴν δὲ Πρεπέσινθον καὶ Ὠλίαρον καὶ Γύαρον ἧττον· ὧν τῇ Γυάρῳ προσορμισθεὶσ ἔγνων κώμιον ὑπὸ ἁλιέων συνοικούμενον· ἀπαίροντεσ δ’ ἐδεξάμεθα πρεσβευτὴν ἐνθένδε ὡσ Καίσαρα προκεχειρισμένον τῶν ἁλιέων τινά ἦν δ’ ἐν Κορίνθῳ Καῖσαρ βαδίζων ἐπὶ τὸν θρίαμβον τὸν Ἀκτιακόν· συμπλέων δὴ ἔλεγε πρὸσ τοὺσ πυθομένουσ ὅτι πρεσβεύοι περὶ κουφισμοῦ τοῦ φόρου· τελοῖεν γὰρ δραχμὰσ ἑκατὸν πεντήκοντα καὶ τὰσ ἑκατὸν χαλεπῶσ ἂν τελοῦντεσ. τὴν μὲν οὖν Δῆλον ἔνδοξον γενομένην οὕτωσ ἔτι μᾶλλον ηὔξησε κατασκαφεῖσα ὑπὸ Ῥωμαίων Κόρινθοσ·

ἐκεῖσε γὰρ μετεχώρησαν οἱ ἔμποροι, καὶ τῆσ ἀτελείασ τοῦ ἱεροῦ προκαλουμένησ αὐτοὺσ καὶ τῆσ εὐκαιρίασ τοῦ λιμένοσ· ἐν καλῷ γὰρ κεῖται τοῖσ ἐκ τῆσ Ἰταλίασ καὶ τῆσ Ἑλλάδοσ εἰσ τὴν Ἀσίαν πλέουσιν· ἥ τε πανήγυρισ ἐμπορικόν τι πρᾶγμά ἐστι, καὶ συνήθεισ ἦσαν αὐτῇ καὶ Ῥωμαῖοι τῶν ἄλλων μάλιστα, καὶ ὅτε συνειστήκει ἡ Κόρινθοσ· Ἀθηναῖοί τε λαβόντεσ τὴν νῆσον καὶ τῶν ἱερῶν ἅμα καὶ τῶν ἐμπόρων ἐπεμελοῦντο ἱκανῶσ· ἐπελθόντεσ δ’ οἱ τοῦ Μιθριδάτου στρατηγοὶ καὶ ὁ ἀποστήσασ τύραννοσ αὐτὴν διελυμήναντο πάντα, καὶ παρέλαβον ἐρήμην οἱ Ῥωμαῖοι πάλιν τὴν νῆσον, ἀναχωρήσαντοσ εἰσ τὴν οἰκείαν τοῦ βασιλέωσ, καὶ διετέλεσε μέχρι νῦν ἐνδεῶσ πράττουσα. ἔχουσι δ’ αὐτὴν Ἀθηναῖοι. Ῥήναια δ’ ἔρημον νησίδιόν ἐστιν ἐν τέτταρσι τῆσ Δήλου σταδίοισ, ὅπου τὰ μνήματα τοῖσ Δηλίοισ ἐστίν.

οὐ γὰρ ἔξεστιν ἐν αὐτῇ τῇ Δήλῳ θάπτειν οὐδὲ καίειν νεκρόν. οὐκ ἔξεστι δὲ οὐδὲ κύνα ἐν Δήλῳ τρέφειν. ὠνομάζετο δὲ καὶ Ὀρτυγία πρότερον. Κέωσ δὲ τετράπολισ μὲν ὑπῆρξε, λείπονται δὲ δύο, ἥ τε Ιοὐλὶσ καὶ ἡ Καρθαία, εἰσ ἃσ συνεπολίσθησαν αἱ λοιπαί, ἡ μὲν Ποιήεσσα εἰσ τὴν Καρθαίαν ἡ δὲ Κορησία εἰσ τὴν Ιοὐλίδα.

ἐκ δὲ τῆσ Ιοὐλίδοσ ὅ τε Σιμωνίδησ ἦν ὁ μελοποιὸσ καὶ Βακχυλίδησ ἀδελφιδοῦσ ἐκείνου, καὶ μετὰ ταῦτα Ἐρασίστρατοσ ὁ ἰατρὸσ καὶ τῶν ἐκ τοῦ περιπάτου φιλοσόφων Ἀρίστων ὁ τοῦ Βορυσθενίτου Βίωνοσ ζηλωτήσ. παρὰ τούτοισ δὲ δοκεῖ τεθῆναί ποτε νόμοσ, οὗ μέμνηται καὶ Μένανδροσ καλὸν τὸ Κείων νόμιμόν ἐστι, Φανία· ὁ μὴ δυνάμενοσ ζῆν καλῶσ οὐ ζῇ κακῶσ. προσέταττε γάρ, ὡσ ἐοίκεν, ὁ νόμοσ τοὺσ ὑπὲρ ἑξήκοντα ἔτη γεγονότασ κωνειάζεσθαι καὶ τοῦ διαρκεῖν τοῖσ ἄλλοισ τὴν τροφήν· καὶ πολιορκουμένουσ δέ ποτε ὑπ’ Ἀθηναίων ψηφίσασθαί φασι τοὺσ πρεσβυτάτουσ ἐξ αὐτῶν ἀποθανεῖν, ὁρισθέντοσ πλήθουσ ἐτῶν, τοὺσ δὲ παύσασθαι πολιορκοῦντασ. κεῖται δ’ ἐν ὄρει τῆσ θαλάττησ διέχουσα ἡ πόλισ ὅσον πέντε καὶ εἴκοσι σταδίουσ, ἐπίνειον δ’ ἐστὶν αὐτῆσ τὸ χωρίον ἐν ᾧ ἵδρυτο ἡ Κορησία κατοικίαν οὐδὲ κώμησ ἔχουσα. ἔστι δὲ καὶ πρὸσ τῇ Κορησίᾳ Σμινθαίου Ἀπόλλωνοσ ἱερὸν καὶ πρὸσ Ποιηέσσῃ, μεταξὺ δὲ τοῦ ἱεροῦ καὶ τῶν τῆσ Ποιηέσσησ ἐρειπίων τὸ τῆσ Νεδουσίασ Ἀθηνᾶσ ἱερόν, ἱδρυσαμένου Νέστοροσ κατὰ τὴν ἐκ Τροίασ ἐπάνοδον. ἔστι δὲ καὶ Ἔλιξοσ ποταμὸσ περὶ τὴν Κορησίαν. μετὰ δὲ ταύτην Νάξοσ καὶ Ἄνδροσ ἀξιόλογοι καὶ Πάροσ·

ἐντεῦθεν ἦν Ἀρχίλοχοσ ὁ ποιητήσ. ὑπὸ δὲ Παρίων ἐκτίσθη Θάσοσ καὶ Πάριον ἐν τῇ Προποντίδι πόλισ. ἐν ταύτῃ μὲν οὖν ὁ βωμὸσ λέγεται θέασ ἄξιοσ, σταδιαίασ ἔχων τὰσ πλευράσ· ἐν δὲ τῇ Πάρῳ ἡ Παρία λίθοσ λεγομένη ἀρίστη πρὸσ τὴν μαρμαρογλυφίαν. Σῦροσ δ’ ἐστὶ μηκύνουσι τὴν πρώτην συλλαβήν, ἐξ ἧσ Φερεκύδησ ὁ Βάβυοσ ἦν·

νεώτεροσ δ’ ἐστὶν ὁ Ἀθηναῖοσ ἐκείνου. ταύτησ δοκεῖ μνημονεύειν ὁ ποιητὴσ Συρίην καλῶν νῆσόσ τισ Συρίη κικλήσκεται Ὀρτυγίησ καθύπερθε. Μύκονοσ δ’ ἐστὶν ὑφ’ ᾗ μυθεύουσι κεῖσθαι τῶν γιγάντων τοὺσ ὑστάτουσ ὑφ’ Ἡρακλέουσ καταλυθέντασ, ἀφ’ ὧν ἡ παροιμία "πάνθ’ ὑπὸ μίαν Μύκονον" ἐπὶ τῶν ὑπὸ μίαν ἐπιγραφὴν ἀγόντων καὶ τὰ διηρτημένα τῇ φύσει.

καὶ τοὺσ φαλακροὺσ δέ τινεσ Μυκονίουσ καλοῦσιν ἀπὸ τοῦ τὸ πάθοσ τοῦτο ἐπιχωριάζειν τῇ νήσῳ. Σέριφοσ δ’ ἐστὶν ἐν ᾗ τὰ περὶ τὸν Δίκτυν μεμύθευται τὸν ἀνελκύσαντα τὴν λάρνακα τοῖσ δικτύοισ τὴν περιέχουσαν τὸν Περσέα καὶ τὴν μητέρα Δανάην, καταπεποντωμένουσ ὑπ’ Ἀκρισίου τοῦ πατρὸσ τῆσ Δανάησ·

τραφῆναί τε γὰρ ἐνταῦθα τὸν Περσέα φασί, καὶ κομίσαντα τὴν τῆσ Γοργόνοσ κεφαλήν, δείξαντα τοῖσ Σεριφίοισ ἀπολιθῶσαι πάντασ· τοῦτο δὲ πρᾶξαι τιμωροῦντα τῇ μητρί, ὅτι αὐτὴν Πολυδέκτησ ὁ βασιλεὺσ ἄκουσαν ἄγεσθαι προείλετο πρὸσ γάμον συμπραττόντων ἐκείνων. οὕτω δ’ ἐστὶ πετρώδησ ἡ νῆσοσ ὥστε ὑπὸ τῆσ Γοργόνοσ τοῦτο παθεῖν αὐτήν φασιν οἱ κωμῳδοῦντεσ. Τῆνοσ δὲ πόλιν μὲν οὐ μεγάλην ἔχει, τὸ δ’ ἱερὸν τοῦ Ποσειδῶνοσ μέγα ἐν ἄλσει τῆσ πόλεωσ ἔξω θέασ ἄξιον, ἐν ᾧ καὶ ἑστιατόρια πεποίηται μεγάλα, σημεῖον τοῦ συνέρχεσθαι πλῆθοσ ἱκανὸν τῶν συνθυόντων αὐτοῖσ ἀστυγειτόνων τὰ Ποσειδώνια.

ἔστι δὲ καὶ Ἀμοργὸσ τῶν Σποράδων, ὅθεν ἦν Σιμωνίδησ ὁ τῶν ἰάμβων ποιητήσ, καὶ Λέβινθοσ καὶ Λέροσ .

. . καὶ τόδε Φωκυλίδου· Λέριοι κακοί, οὐχ ὁ μὲν ὃσ δ’ οὔ, πάντεσ, πλὴν Προκλέουσ, καὶ Προκλέησ Λέριοσ. διεβέβληντο γὰρ ὡσ κακοήθεισ οἱ ἐνθένδε ἄνθρωποι. πλησίον δ’ ἐστὶ καὶ ἡ Πάτμοσ καὶ Κορασσίαι πρὸσ δύσιν κείμεναι τῇ Ἰκαρίᾳ, αὕτη δὲ Σάμῳ.

ἡ μὲν οὖν Ἰκαρία ἔρημόσ ἐστι, νομὰσ δ’ ἔχει καὶ χρῶνται αὐταῖσ Σάμιοι· τοιαύτη δ’ οὖσα ἔνδοξοσ ὅμωσ ἐστί, καὶ ἀπ’ αὐτῆσ Ἰκάριον καλεῖται τὸ προκείμενον πέλαγοσ, ἐν ᾧ καὶ αὐτὴ καὶ Σάμοσ καὶ Κῶσ ἐστι καὶ αἱ ἄρτι λεχθεῖσαι Κορασσίαι καὶ Πάτμοσ καὶ Λέροσ. συνάπτει δὲ τῷ Ἰκαρίῳ τὸ Καρπάθιον πέλαγοσ πρὸσ νότον, τούτῳ δὲ τὸ Αἰγύπτιον, πρὸσ δὲ δύσιν τό τε Κρητικὸν καὶ τὸ Λιβυκόν. καὶ ἐν τῷ Καρπαθίῳ δ’ εἰσὶ πολλαὶ τῶν Σποράδων μεταξὺ τῆσ Κῶ μάλιστα καὶ Ῥόδου καὶ Κρήτησ·

ὧν εἰσιν Ἀστυπάλαιά τε καὶ Τῆλοσ καὶ Χαλκία καὶ ἃσ Ὅμηροσ ὀνομάζει ἐν τῷ καταλόγῳ οἳ δ’ ἄρα Νίσυρόν τ’ εἶχον Κράπαθόν τε Κάσον τε, καὶ Κῶν, Εὐρυπύλοιο πόλιν, νήσουσ τε Καλύδνασ. ἔξω γὰρ τῆσ Κῶ καὶ τῆσ Ῥόδου, περὶ ὧν ἐροῦμεν ὕστερον, τάσ τε ἄλλασ ἐν ταῖσ Σποράσι τίθεμεν καὶ δὴ καὶ ἐνταῦθα μεμνήμεθα αὐτῶν, καίπερ τῆσ Ἀσίασ οὐ τῆσ Εὐρώπησ ἐγγὺσ οὐσῶν, ἐπειδὴ τῇ Κρήτῃ καὶ ταῖσ Κυκλάσι καὶ τὰσ Σποράδασ συμπεριλαβεῖν ἠπείγετό πωσ ὁ λόγοσ· ἐν δὲ τῇ τῆσ Ἀσίασ περιοδείᾳ τὰσ προσεχεῖσ αὐτῇ τῶν ἀξιολόγων νήσων προσπεριοδεύσομεν, Κύπρον καὶ Ῥόδον καὶ Κῶν καὶ τὰσ ἐν τῇ ἐφεξῆσ παραλίᾳ κειμένασ, Σάμον Χίον Λέσβον Τένεδον· νῦν δὲ τὰσ Σποράδασ ὧν ἄξιον μνησθῆναι λοιπὸν ἔπιμεν. ἡ μὲν οὖν Ἀστυπάλαια ἱκανῶσ ἐστι πελαγία, πόλιν ἔχουσα.

ἡ δὲ Τῆλοσ ἐκτέταται παρὰ τὴν Κνιδίαν μακρὰ ὑψηλὴ στενή, τὴν περίμετρον ὅσον ἑκατὸν καὶ τετταράκοντα σταδίων, ἔχουσα ὕφορμον. ἡ δὲ Χαλκία τῆσ Τήλου διέχει σταδίουσ ὀγδοήκοντα, Καρπάθου δὲ τετρακοσίουσ, Ἀστυπαλαίασ δὲ περὶ διπλασίουσ· ἔχει δὲ καὶ κατοικίαν ὁμώνυμον καὶ ἱερὸν Ἀπόλλωνοσ καὶ λιμένα. Νίσυροσ δὲ πρὸσ ἄρκτον μέν ἐστι Τήλου διέχουσα αὐτῆσ ὅσον ἑξήκοντα σταδίουσ ὅσουσ καὶ Κῶ διέχει, στρογγύλη δὲ καὶ ὑψηλὴ καὶ πετρώδησ τοῦ μυλίου λίθου·

τοῖσ γοῦν ἀστυγείτοσιν ἐκεῖθέν ἐστιν ἡ τῶν μύλων εὐπορία. ἔχει δὲ καὶ πόλιν ὁμώνυμον καὶ λιμένα καὶ θερμὰ καὶ Ποσειδῶνοσ ἱερόν· περίμετρον δὲ αὐτῆσ ὀγδοήκοντα στάδιοι. ἔστι δὲ καὶ νησία πρὸσ αὐτῇ Νισυρίων λεγόμενα. φασὶ δὲ τὴν Νίσυρον ἀπόθραυσμα εἶναι τῆσ Κῶ, προσθέντεσ καὶ μῦθον, ὅτι Ποσειδῶν διώκων ἕνα τῶν γιγάντων Πολυβώτην ἀποθραύσασ τῇ τριαίνῃ τρύφοσ τῆσ Κῶ ἐπ’ αὐτὸν βάλοι, καὶ γένοιτο νῆσοσ τὸ βληθὲν ἡ Νίσυροσ ὑποκείμενον ἔχουσα ἐν αὐτῇ τὸν γίγαντα· τινὲσ δὲ αὐτὸν ὑποκεῖσθαι τῇ Κῷ φασιν. ἡ δὲ Κάρπαθοσ, ἣν Κράπαθον εἶπεν ὁ ποιητήσ, ὑψηλή ἐστι, κύκλον ἔχουσα σταδίων διακοσίων.

τετράπολισ δ’ ὑπῆρξε καὶ ὄνομα εἶχεν ἀξιόλογον, ἀφ’ οὗ καὶ τῷ πελάγει τοὔνομα ἐγένετο. μία δὲ τῶν πόλεων ἐκαλεῖτο Νίσυροσ ὁμώνυμοσ τῇ τῶν Νισυρίων νήσῳ. κεῖται δὲ τῆσ Λιβύησ κατὰ Λευκὴν ἀκτήν, ἣ τῆσ μὲν Ἀλεξανδρείασ περὶ χιλίουσ διέχει σταδίουσ, τῆσ δὲ Καρπάθου περὶ τετρακισχιλίουσ. Κάσοσ δὲ ταύτησ μὲν ἀπὸ ἑβδομήκοντά ἐστι σταδίων, τοῦ δὲ Σαμωνίου τοῦ ἄκρου τῆσ Κρήτησ διακοσίων πεντήκοντα·

κύκλον δὲ ἔχει σταδίων ὀγδοήκοντα. ἔστι δ’ ἐν αὐτῇ καὶ πόλισ ὁμώνυμοσ, καὶ Κασίων νῆσοι καλούμεναι πλείουσ περὶ αὐτήν. Νήσουσ δὲ Καλύδνασ τὰσ Σποράδασ λέγειν φασὶ τὸν ποιητήν, ὧν μίαν εἶναι Κάλυμναν·

εἰκὸσ δ’ ὡσ ἐκ τῶν Νισυρίων λέγονται καὶ Κασίων αἱ ἐγγὺσ καὶ ὑπήκοοι, οὕτωσ καὶ τὰσ τῇ Καλύμνῃ περικειμένασ ἴσωσ τότε λεγομένῃ Καλύδνῃ· τινὲσ δὲ δύο εἶναι Καλύδνασ φασὶ Λέρον καὶ Κάλυμναν, ἅσπερ καὶ λέγειν τὸν ποιητήν. ὁ δὲ Σκήψιοσ πληθυντικῶσ ὠνομάσθαι τὴν νῆσον Καλύμνασ φησίν, ὡσ Ἀθήνασ καὶ Θήβασ, δεῖν δὲ ὑπερβατῶσ δέξασθαι τὸ τοῦ ποιητοῦ· οὐ γὰρ νήσουσ Καλύδνασ λέγειν, ἀλλ’ οἳ δ’ ἄρα νήσουσ Νίσυρόν τ’ εἶχον Κράπαθόν τε Κάσον τε καὶ Κῶν, Εὐρυπύλοιο πόλιν, Καλύδνασ τε. ἅπαν μὲν οὖν τὸ νησιωτικὸν μέλι ὡσ ἐπὶ τὸ πολὺ ἀστεῖόν ἐστι καὶ ἐνάμιλλον τῷ Ἀττικῷ, τὸ δ’ ἐν ταῖσδε ταῖσ νήσοισ διαφερόντωσ, μάλιστα δὲ τὸ Καλύμνιον.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

Ancient Greek Text

Strabo, Geography, Book 10, chapter 5

(스트라본, 지리학, Book 10, chapter 5)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION