Strabo, Geography, Book 9, chapter 5

(스트라본, 지리학, Book 9, chapter 5)

ἔστι δ’ αὐτῆσ πρὸσ θαλάττῃ μὲν ἡ ἀπὸ Θερμοπυλῶν μέχρι τῆσ ἐκβολῆσ τοῦ Πηνειοῦ καὶ τῶν ἄκρων τοῦ Πηλίου παραλία βλέπουσα πρὸσ ἑώ καὶ πρὸσ τὰ ἄκρα τῆσ Εὐβοίασ τὰ βόρεια. ταῦτ’ ἐξῆρται μὲν ἱκανῶσ, οὐ μήν γε πολλὴν περιλαμβάνει κύκλῳ χώραν, ἀλλ’ εἰσ τὰ πεδία τελευτᾷ. ἔχουσι δὲ τὰ μὲν πρὸσ Εὐβοίᾳ καὶ Θερμοπύλαισ Μαλιεῖσ καὶ οἱ Φθιῶται Ἀχαιοί, τὰ δὲ πρὸσ τῷ Πηλίῳ Μάγνητεσ. αὕτη μὲν οὖν ἡ πλευρὰ τῆσ Θετταλίασ ἑῴα λεγέσθω καὶ παραλία. ἑκατέρωθεν δ’ ἀπὸ μὲν Πηλίου καὶ Πηνειοῦ πρὸσ τὴν μεσόγαιαν Μακεδόνεσ παράκεινται μέχρι Παιονίασ καὶ τῶν Ἠπειρωτικῶν ἐθνῶν, ἀπὸ δὲ τῶν Θερμοπυλῶν τὰ παράλληλα τοῖσ Μακεδόσιν ὄρη τὰ Οἰταῖα καὶ Αἰτωλικά, τοῖσ Δωριεῦσι καὶ τῷ Παρνασσῷ συνάπτοντα. καλείσθω δὲ τὸ μὲν πρὸσ τοῖσ Μακεδόσι πλευρὸν ἀρκτικόν, τὸ δ’ ἕτερον νότιον. λοιπὸν δ’ ἐστὶ τὸ ἑσπέριον, ὃ περικλείουσιν Αἰτωλοὶ καὶ Ἀκαρνᾶνεσ καὶ Ἀμφίλοχοι καὶ τῶν Ἠπειρωτῶν Ἀθαμᾶνεσ καὶ Μολοττοὶ καὶ ἡ τῶν Αἰθίκων ποτὲ λεγομένη γῆ καὶ ἁπλῶσ ἡ περὶ Πίνδον . . . πλὴν τοῦ Πηλίου καὶ τῆσ Ὄσσησ. ταῦτα δ’ ἐστὶ τὰ μέσα τῆσ Θετταλίασ, εὐδαιμονεστάτη χώρα πλὴν ὅση ποταμόκλυστόσ ἐστιν.

ὁ γὰρ Πηνειὸσ διὰ μέσησ ῥέων καὶ πολλοὺσ δεχόμενοσ ποταμοὺσ ὑπερχεῖται πολλάκισ· τὸ δὲ παλαιὸν καὶ ἐλιμνάζετο, ὡσ λόγοσ, τὸ πεδίον ἔκ τε τῶν ἄλλων μερῶν ὄρεσι περιειργόμενον καὶ τῆσ παραλίασ μετεωρότερα τῶν πεδίων ἐχούσησ τὰ χωρία ὑπὸ δὲ σεισμῶν ῥήγματοσ γενομένου κατὰ τὰ νῦν καλούμενα Τέμπη καὶ τὴν Ὄσσαν ἀποσχίσαντοσ ἀπὸ τοῦ Ὀλύμπου, διεξέπεσε ταύτῃ πρὸσ θάλατταν ὁ Πηνειὸσ καὶ ἀνέψυξε τὴν χώραν ταύτην. ὑπολείπεται δ’ ὅμωσ ἥ τε Νεσσωνὶσ λίμνη μεγάλη καὶ ἡ Βοιβηὶσ ἐλάττων ἐκείνησ καὶ πλησιεστέρα τῇ παραλίᾳ. τοιαύτη δ’ οὖσα εἰσ τέτταρα μέρη διῄρητο·

ἐκαλεῖτο δὲ τὸ μὲν Φθιῶτισ τὸ δὲ Ἑστιαιῶτισ τὸ δὲ Θετταλιῶτισ τὸ δὲ Πελασγιῶτισ. ἔχει δ’ ἡ μὲν Φθιῶτισ τὰ νότια τὰ παρὰ τὴν Οἴτην ἀπὸ τοῦ Μαλιακοῦ κόλπου καὶ Πυλαϊκοῦ μέχρι τῆσ Δολοπίασ καὶ τῆσ Πίνδου διατείνοντα, πλατυνόμενα δὲ μέχρι Φαρσάλου καὶ τῶν πεδίων τῶν Θετταλικῶν· ἡ δ’ Ἑστιαιῶτισ τὰ ἑσπέρια καὶ τὰ μεταξὺ Πίνδου καὶ τῆσ ἄνω Μακεδονίασ· τὰ δὲ λοιπὰ οἵ τε ὑπὸ τῇ Ἑστιαιώτιδι νεμόμενοι τὰ πεδία, καλούμενοι δὲ Πελασγιῶται, συνάπτοντεσ ἤδη τοῖσ κάτω Μακεδόσι, καὶ οἱ ἐφεξῆσ τὰ μέχρι Μαγνητικῆσ παραλίασ ἐκπληροῦντεσ χωρία. κἀνταῦθα δ’ ἐνδόξων ὀνομάτων ἔσται ἀρίθμησισ καὶ ἄλλωσ καὶ διὰ τὴν Ὁμήρου ποίησιν· τῶν δὲ πόλεων ὀλίγαι σώζουσι τὸ πάτριον ἀξίωμα, μάλιστα δὲ Λάρισα. ὁ δὲ ποιητὴσ εἰσ δέκα μέρη καὶ δυναστείασ διελὼν τὴν σύμπασαν γῆν ἣν νῦν Θετταλίαν προσαγορεύομεν, προσλαβών τινα καὶ τῆσ Οἰταίασ καὶ τῆσ Λοκρικῆσ, ὡσ δ’ αὕτωσ καὶ τῆσ ὑπὸ Μακεδόσιν νῦν τεταγμένησ, ὑπογράφει τι κοινὸν καὶ πάσῃ χώρᾳ συμβαῖνον, τὸ μεταβάλλεσθαι καὶ τὰ ὅλα καὶ τὰ καθ’ ἕκαστα παρὰ τὰσ τῶν ἐπικρατούντων δυνάμεισ.

πρώτουσ δὴ καταλέγει τοὺσ ὑπ’ Ἀχιλλεῖ τοὺσ τὸ νότιον πλευρὸν κατέχοντασ καὶ παρακειμένουσ τῇ τε Οἴτῃ καὶ τοῖσ Ἐπικνημιδίοισ Λοκροῖσ "ὅσσοι τὸ Πελασγικὸν Ἄργοσ ἔναιον," "οἵ τ’ Ἄλον οἵ τ’ Ἀλόπην οἵ τε "Τρηχῖν’ ἐνέμοντο," "οἵ τ’ εἶχον Φθίην ἠδ’ Ἑλλάδα "καλλιγύναικα," "Μυρμιδόνεσ δὲ καλεῦντο καὶ Ἕλληνεσ καὶ Ἀχαιοί.

" συζεύγνυσι δὲ τούτοισ καὶ τοὺσ ὑπὸ τῷ Φοίνικι καὶ κοινὸν ἀμφοῖν ποιεῖ τὸν στόλον. ὁ μὲν οὖν ποιητὴσ οὐδαμοῦ μέμνηται Δολοπικῆσ στρατιᾶσ κατὰ τοὺσ περὶ Ἴλιον ἀγῶνασ· οὐδὲ γὰρ αὐτῶν τὸν ἡγεμόνα Φοίνικα πεποίηκεν εἰσ τοὺσ κινδύνουσ ἐξιόντα, καθάπερ τὸν Νέστορα· ἄλλοι δ’ εἰρήκασι, καθάπερ καὶ Πίνδαροσ μνησθεὶσ τοῦ Φοίνικοσ "ὃσ Δολόπων "ἄγαγε θρασὺν ὅμιλον σφενδονᾶσαι, ἱπποδάμων Δαναῶν βέλεσι πρόσφορον. " τοῦτο δὴ καὶ παρὰ τῷ ποιητῇ κατὰ τὸ σιωπώμενον, ὡσ εἰώθασι λέγειν οἱ γραμματικοί, συνυπακουστέον. γελοῖον γὰρ τὸ τὸν βασιλέα μετέχειν τῆσ στρατείασ, τοὺσ δ’ ὑπηκόουσ μὴ παρεῖναι αὐτῷ· οὐδὲ γὰρ συστρατεύειν ἂν τῷ Ἀχιλλεῖ δόξειεν, ἀλλὰ μόνον ἐπιστάτησ καὶ ῥήτωρ ἕπεσθαι, εἰ δ’ ἄρα, σύμβουλοσ. τὰ δ’ ἔπη βούλεται καὶ τοῦτο δηλοῦν· τοιοῦτον γὰρ τὸ "μύθων τε ῥητῆρ’ ἔμεναι πρηκτῆρά τε "ἔργων. " . . . ταῦτα λέγων. εἴρηται τό τε ὑπὸ τῷ Ἀχιλλεῖ καὶ τῷ Φοίνικι·

αὐτὰ δὲ λεχθέντα περὶ τῶν ὑπ’ Ἀχιλλεῖ ἐν ἀντιλογίᾳ ἐστί. τό τε γὰρ Ἄργοσ τὸ Πελασγικὸν οἱ μὲν καὶ πόλιν δέχονται Θετταλικὴν περὶ Λάρισαν ἱδρυμένην ποτὲ νῦν δ’ οὐκέτι οὖσαν· οἱ δ’ οὐ πόλιν ἀλλὰ τὸ τῶν Θετταλῶν πεδίον οὕτωσ ὀνοματικῶσ λεγόμενον, θεμένου τοὔνομα Ἄβαντοσ ἐξ Ἄργουσ δεῦρ’ ἀποικήσαντοσ. Φθίαν τε οἱ μὲν τὴν αὐτὴν εἶναι τῇ Ἑλλάδι καὶ Ἀχαί̈ᾳ, ταύτασ δ’ εἶναι διατεμνομένησ τῆσ συμπάσησ Θετταλίασ θάτερον μέροσ τὸ νότιον· οἱ δὲ διαιροῦσιν. ἐοίκε δ’ ὁ ποιητὴσ δύο ποιεῖν τήν τε Φθίαν καὶ τὴν Ἑλλάδα ὅταν οὕτωσ φῇ "οἵ τ’ εἶχον Φθίην ἠδ’ Ἑλλάδα," ὡσ δυεῖν οὐσῶν· καὶ ὅταν οὕτωσ "φεῦγον ἔπειτ’ ἀπάνευθε δι’ Ἑλλάδοσ εὐρυχόροιο, Φθίην δ’ ἐξικόμην," καὶ ὅτι "πολλαὶ Ἀχαιίδεσ εἰσὶν ἀν’ Ἑλλάδα τε Φθίην "τε. " ὁ μὲν οὖν ποιητὴσ δύο ποιεῖ, πότερον δὲ πόλεισ ἢ χώρασ οὐ δηλοῖ. οἱ δ’ ὕστερον τὴν Ἑλλάδα οἱ μὲν εἰπόντεσ χώραν διατετάσθαι φασὶν εἰσ τὰσ Θήβασ τὰσ Φθιώτιδασ ἀπὸ Παλαιφαρσάλου ἐν δὲ τῇ χώρᾳ ταύτῃ καὶ τὸ Θετίδειον ἔστι πλησίον τῶν Φαρσάλων ἀμφοῖν τῆσ τε παλαιᾶσ καὶ τῆσ νέασ, κἀκ τοῦ Θετιδείου τεκμαιρόμενοι τῆσ ὑπὸ τῷ Ἀχιλλεῖ μέροσ εἶναι καὶ τήνδε τὴν χώραν, οἱ δ’ εἰπόντεσ πόλιν Φαρσάλιοι μὲν δεικνύουσιν ἀπὸ ἑξήκοντα σταδίων τῆσ ἑαυτῶν πόλεωσ κατεσκαμμένην πόλιν ἣν πεπιστεύκασιν εἶναι τὴν Ἑλλάδα καὶ δύο κρήνασ πλησίον Μεσσηίδα καὶ Ὑπέρειαν, Μελιταιεῖσ δ’ ἄπωθεν ἑαυτῶν ὅσον δέκα σταδίουσ οἰκεῖσθαι τὴν Ἑλλάδα πέραν τοῦ Ἐνιπέωσ, ἡνίκα ἡ ἑαυτῶν πόλισ Πύρρα ὠνομάζετο, ἐκ δὲ τῆσ Ἑλλάδοσ ἐν ταπεινῷ χωρίῳ κειμένησ εἰσ τὴν ἑαυτῶν μετοικῆσαι τοὺσ Ἕλληνασ· μαρτύριον δ’ εἶναι τὸν ἐν τῇ ἀγορᾷ τῇ σφετέρᾳ τάφον τοῦ Ἕλληνοσ τοῦ Δευκαλίωνοσ υἱοῦ καὶ Πύρρασ. ἱστορεῖται γὰρ ὁ Δευκαλίων τῆσ Φθιώτιδοσ ἄρξαι καὶ ἁπλῶσ τῆσ Θετταλίασ· ὁ δ’ Ἐνιπεὺσ ἀπὸ τῆσ Ὄθρυοσ παρὰ Φάρσαλον ῥυεὶσ εἰσ τὸν Ἀπιδανὸν παραβάλλει, ὁ δ’ εἰσ τὸν Πηνειόν. περὶ μὲν Ἑλλήνων ταῦτα. Φθῖοι δὲ καλοῦνται οἵ τε ὑπ’ Ἀχιλλεῖ καὶ ὑπὸ Πρωτεσιλάῳ καὶ Φιλοκτήτῃ·

ὁ δὲ ποιητὴσ τούτου μάρτυσ. εἰπὼν γὰρ ἐν τῷ καταλόγῳ τῶν ὑπ’ Ἀχιλλεῖ "οἵ "τ’ εἶχον Φθίην," ἐν τῇ ἐπὶ ναυσὶ μάχῃ τούτουσ μὲν ὑπομένοντασ ἐν ταῖσ ναυσὶ πεποίηκε μετὰ τοῦ Ἀχιλλέωσ καὶ καθ’ ἡσυχίαν ὄντασ, τοὺσ δ’ ὑπὸ Φιλοκτήτῃ μαχομένουσ ἔχοντασ Μέδοντα ἡγεμόνα καὶ τοὺσ ὑπὸ Πρωτεσιλάῳ, Ποδάρκουσ . . . περὶ ὧν κοινῶσ μὲν οὕτω φησίν "ἔνθα δὲ Βοιωτοὶ καὶ Ιἄονεσ "ἑλκεχίτωνεσ, Λοκροὶ καὶ Φθῖοι καὶ φαιδιμόεντεσ "Ἐπειοί· ἰδίωσ δέ "πρὸ Φθίων δὲ Μέδων τε μενεπτόλεμόσ τε Ποδάρκησ. οἱ μὲν πρὸ Φθίων μεγαθύμων θωρηχθέντεσ ναῦφιν ἀμυνόμενοι μετὰ Βοιωτῶν ἐμάχοντο. " τάχα δὲ καὶ οἱ σὺν Εὐρυπύλῳ Φθῖοι ἐλέγοντο, ὅμοροι τούτοισ ὄντεσ· νῦν μέντοι Μαγνησίασ νομίζουσι τῆσ τε ὑπ’ Εὐρυπύλῳ τὰ περὶ Ὀρμένιον καὶ τὴν ὑπὸ Φιλοκτήτῃ πᾶσαν, τὴν δ’ ὑπὸ Πρωτεσιλάῳ τῆσ Φθίασ ἀπὸ Δολοπίασ καὶ τῆσ Πίνδου μέχρι τῆσ Μαγνητικῆσ θαλάττησ· μέχρι δὲ τῆσ ὑπὸ Πρωτεσιλάῳ πόλεωσ Ἀντρῶνοσ, ἣ νῦν πληθυντικῶσ λέγεται, τὸ πλάτοσ ἀφορίζεται τῆσ ὑπὸ Πηλεῖ καὶ Ἀχιλλεῖ γῆσ, ἀπὸ τῆσ Τραχινίασ καὶ τῆσ Οἰταίασ ἀρξαμένοισ· τὸ δ’ αὐτὸ σχεδόν τι μῆκόσ ἐστι τοῦ Μαλιακοῦ κόλπου. περὶ Ἅλου δὲ καὶ Ἀλόπησ διαποροῦσι μὴ οὐ τούτουσ λέγει τοὺσ τόπουσ οἳ νῦν ἐν τῷ Φθιωτικῷ τέλει φέρονται, ἀλλὰ τοὺσ ἐν Λοκροῖσ, μέχρι δεῦρο ἐπικρατοῦντοσ τοῦ Ἀχιλλέωσ, ὥσπερ καὶ μέχρι Τραχῖνοσ καὶ τῆσ Οἰταίασ.

ἔστι γὰρ καὶ Ἅλοσ καὶ Ἁλιοῦσ ἐν τῇ παραλίᾳ τῶν Λοκρῶν, καθάπερ καὶ Ἀλόπη. οἱ δὲ τὸν Ἁλιοῦντα ἀντὶ Ἀλόπησ τιθέασι καὶ γράφουσιν οὕτωσ "οἵ θ’ Ἅλον οἵ θ’ Ἁλιοῦνθ’ οἵ τε Τρηχῖν’ ἐνέμοντο. " ὁ δὲ Φθιωτικὸσ Ἅλοσ ὑπὸ τῷ πέρατι κεῖται τῆσ Ὄθρυοσ ὄρουσ πρὸσ ἄρκτον κειμένου τῇ Φθιώτιδι, ὁμόρου δὲ τῷ Τυφρηστῷ καὶ τοῖσ Δόλοψιν, κἀνθένδε παρατείνοντοσ εἰσ τὰ πλησίον τοῦ Μαλιακοῦ κόλπου. ἀπέχει δὲ Ἰτώνου περὶ ἑξήκοντα σταδίουσ ὁ Ἅλοσ ἢ ἡ Ἅλοσ· λέγεται γὰρ ἀμφοτέρωσ. ᾤκισε δὲ ὁ Ἀθάμασ τὴν Ἅλον, ἀφανισθεῖσαν δὲ συνῴκισαν Φαρσάλιοι χρόνοισ ὕστερον. ὑπέρκειται δὲ τοῦ Κροκίου πεδίου· ῥεῖ δὲ ποταμὸσ Ἄμφρυσοσ πρὸσ τῷ τείχει. ὑπὸ δὲ τῷ Κροκίῳ Θῆβαι εἰσὶν αἱ Φθιώτιδεσ, καὶ ἡ Ἅλοσ δὲ Φθιῶτισ καλεῖται καὶ Ἀχαϊκή, συνάπτουσα τοῖσ Μαλιεῦσιν, ὥσπερ καὶ οἱ τῆσ Ὄθρυοσ πρόποδεσ. καθάπερ δὲ ἡ Φυλάκη ἡ ὑπὸ Πρωτεσιλάῳ τῆσ Φθιώτιδόσ ἐστι τῆσ προσχώρου τοῖσ Μαλιεῦσιν, οὕτω καὶ ἡ Ἅλοσ· διέχει δὲ Θηβῶν περὶ ἑκατὸν σταδίουσ, ἐν μέσῳ δ’ ἐστὶ Φαρσάλου καὶ Φθιωτῶν· Φίλιπποσ μέντοι Φαρσαλίοισ προσένειμεν ἀφελόμενοσ τῶν Φθιωτῶν. οὕτω δὲ συμβαίνει τοὺσ ὁρ́ουσ καὶ τὰσ συντάξεισ τῶν τε ἐθνῶν καὶ τῶν τόπων ἀλλάττεσθαι ἀεί, καθάπερ εἴπομεν. οὕτω καὶ Σοφοκλῆσ τὴν Τραχῖνα Φθιῶτιν εἴρηκεν, Ἀρτεμίδωροσ δὲ τὴν Ἅλον ἐν τῇ παραλίᾳ τίθησι, ἔξω μὲν τοῦ Μαλιακοῦ κόλπου κειμένην, Φθιῶτιν δέ. προϊὼν γὰρ ἐνθένδε ὡσ ἐπὶ τὸν Πηνειὸν μετὰ τὸν Ἀντρῶνα τίθησι Πτελεόν, εἶτα τὸν Ἅλον ἀπὸ τοῦ Πτελεοῦ διέχοντα ἑκατὸν καὶ δέκα σταδίουσ. περὶ δὲ τῆσ Τραχῖνοσ εἴρηται ὁποία τισ· καὶ ὁ ποιητὴσ κατονομάζει. τοῦ δὲ Σπερχειοῦ μεμνημένοσ πολλάκισ ὡσ ἐπιχωρίου ποταμοῦ, τὰσ πηγὰσ ἔχοντοσ ἐκ Τυφρηστοῦ Δρυοπικοῦ ὄρουσ, τοῦ καλουμένου .

. . πρότερον, ἐκδιδόντοσ δὲ πλησίον Θερμοπυλῶν μεταξὺ αὐτῶν καὶ Λαμίασ, δηλοῖ ὅτι καὶ τὰ ἐντὸσ πυλῶν ὅσα τοῦ Μαλιακοῦ κόλπου καὶ τὰ ἐκτὸσ ὑπ’ ἐκείνῳ ἦν· ἀπέχει δὲ Λαμίασ ὁ Σπερχειὸσ περὶ τριάκοντα σταδίουσ ὑπερκειμένησ πεδίου τινὸσ καθήκοντοσ ἐπὶ τὸν Μαλιακὸν κόλπον· ὅτι δ’ ὁ Σπερχειὸσ ἐπιχώριοσ, ἔκ τε τοῦ τρέφειν ἐκείνῳ τὴν κόμην φάσκειν καὶ τοῦ τὸν Μενέσθιον, ἕνα τῶν λοχαγῶν αὐτοῦ, Σπερχειοῦ λέγεσθαι παῖδα καὶ τῆσ ἀδελφῆσ τῆσ Ἀχιλλέωσ. Μυρμιδόνασ δ’ εἰκὸσ καλεῖσθαι πάντασ τοὺσ ὑπὸ τῷ Ἀχιλλεῖ καὶ τῷ Πατρόκλῳ, οἳ συνηκολούθησαν ἐξ Αἰγίνησ φεύγοντι τῷ Πηλεῖ. Ἀχαιοὶ δ’ ἐκαλοῦντο οἱ Φθιῶται πάντεσ. διαριθμοῦνται δὲ τὰσ ὑπὸ τῷ Φθιωτικῷ τέλει τῷ ὑπ’ Ἀχιλλεῖ κατοικίασ ἀπὸ Μαλιέων ἀρξάμενοι πλείουσ μέν, ἐν δ’ αὐταῖσ Θήβασ τὰσ Φθιώτιδασ Ἐχῖνον Λάμιαν, περὶ ἣν ὁ Λαμιακὸσ συνέστη πόλεμοσ Μακεδόσι καὶ Ἀντιπάτρῳ πρὸσ Ἀθηναίουσ·

ἐν ᾧ Λεωσθένησ τε ἔπεσε τῶν Ἀθηναίων στρατηγόσ, καὶ Λεοννάτοσ ὁ Ἀλεξάνδρου τοῦ βασιλέωσ ἑταῖροσ. ἔτι δὲ Ναρθάκιον Ἐρινεὸν Κορώνειαν, ὁμώνυμον τῇ Βοιωτικῇ, Μελίταιαν Θαυμακοὺσ Πρόερναν Φάρσαλον Ἐρέτριαν, ὁμώνυμον τῇ Εὐβοϊκῇ, Παραχελωίτασ καὶ τούτουσ ὁμωνύμουσ τοῖσ Αἰτωλικοῖσ· καὶ γὰρ ἐνταῦθά ἐστιν Ἀχελῶοσ ποταμὸσ πλησίον Λαμίασ, παρ’ ὃν οἰκοῦσιν οἱ Παραχελωῖται. παρέτεινε δ’ ἡ χώρα αὕτη πρὸσ ἄρκτον μὲν τῇ τῶν Ἀσκληπιαδῶν τῶν μάλιστα προσεσπερίων καὶ τῇ Εὐρυπύλου καὶ ἔτι τῇ Πρωτεσιλάου, ταῖσ πρὸσ ἑώ κεκλιμέναισ, πρὸσ νότον δὲ τῇ Οἰταίᾳ εἰσ τετταρεσκαίδεκα δήμουσ διῃρημένῃ, Ἡράκλειάν τε καὶ τὴν Δρυοπίδα, τετράπολιν γεγονυῖάν ποτε καθάπερ καὶ τὴν Δωρίδα, μητρόπολιν δὲ τῶν ἐν Πελοποννήσῳ Δρυόπων νομιζομένην. τῆσ δ’ Οἰταίασ καὶ ὁ Ἀκύφασ ἐστὶ καὶ Παρασωπιὰσ καὶ Οἰνειάδαι καὶ Ἀντικύρα, ὁμώνυμοσ τῇ ἐν Λοκροῖσ τοῖσ ἑσπερίοισ. λέγω δὲ τὰσ διατάξεισ ταύτασ οὐκ ἀεὶ μεμενηκυίασ τὰσ αὐτάσ, ἀλλὰ ποικίλωσ μεταβεβλημένασ· αἱ δ’ ἐπισημόταται μάλιστα ἄξιαι μνήμησ εἰσί. τοὺσ δὲ Δόλοπασ φράζει καὶ ὁ ποιητὴσ ἱκανῶσ ὅτι ἐπὶ ταῖσ ἐσχατιαῖσ εἰσι τῆσ Φθίασ, καὶ ὅτι ὑπὸ τῷ αὐτῷ ἡγεμόνι ἦσαν τῷ Πηλεῖ οὗτοί τε καὶ οἱ Φθιῶται·

ἔναιον γάρ, φησίν, ἐσχατιὴν Φθίησ Δολόπεσσιν ἀνάσσων, δόντοσ τοῦ Πηλέωσ. γειτνιᾷ δὲ τῇ Πίνδῳ καὶ τοῖσ περὶ αὐτὴν χωρίοισ Θετταλικοῖσ οὖσι τοῖσ πλείστοισ. διὰ γὰρ τὴν ἐπιφάνειάν τε καὶ τὴν ἐπικράτειαν τῶν Θετταλῶν καὶ τῶν Μακεδόνων οἱ πλησιάζοντεσ αὐτοῖσ μάλιστα τῶν Ἠπειρωτῶν, οἱ μὲν ἑκόντεσ οἱ δ’ ἄκοντεσ, μέρη καθίσταντο Θετταλῶν ἢ Μακεδόνων, καθάπερ Ἀθαμᾶνεσ καὶ Αἴθικεσ καὶ Τάλαρεσ Θετταλῶν, Ὀρέσται δὲ καὶ Πελαγόνεσ καὶ Ἐλιμιῶται Μακεδόνων. ἡ δὲ Πίνδοσ ὄροσ ἐστὶ μέγα, πρὸσ ἄρκτον μὲν τὴν Μακεδόνων, πρὸσ ἑσπέραν δὲ Περραιβοὺσ μετανάστασ ἀνθρώπουσ ἔχον, πρὸσ δὲ μεσημβρίαν Δόλοπασ, πρὸσ ἑώ δὲ .

. . αὕτη δ’ ἐστὶ τῆσ Θετταλίασ· ἐπ’ αὐτῇ δὲ τῇ Πίνδῳ ᾤκουν Τάλαρεσ Μολοττικὸν φῦλον, τῶν περὶ τὸν Τόμαρον ἀπόσπασμα, καὶ Αἴθικεσ, εἰσ οὓσ ἐξελαθῆναί φησιν ὑπὸ Πειρίθου τοὺσ Κενταύρουσ ὁ ποιητήσ· ἐκλελοιπέναι δὲ νῦν ἱστοροῦνται. τὴν δ’ ἔκλειψιν διττῶσ ἀκουστέον· ἢ γὰρ ἀφανισθέντων τῶν ἀνθρώπων καὶ τῆσ χώρασ τελέωσ ἠρημωμένησ, ἢ τοῦ ὀνόματοσ τοῦ ἐθνικοῦ μηκέτι ὄντοσ, μηδὲ τοῦ συστήματοσ διαμένοντοσ τοιούτου. ὅταν οὖν ἄσημον τελέωσ ᾖ τὸ λειπόμενον νυνὶ σύστημα, οὐκ ἄξιον μνήμησ τίθεμεν οὔτ’ αὐτὸ οὔτε τοὔνομα τὸ μεταληφθέν, ὅταν δ’ ἔχῃ τοῦ μεμνῆσθαι δικαίαν πρόφασιν, λέγειν ἀναγκαῖον τὴν μεταβολήν. λοιπὸν δ’ εἰπεῖν τῆσ παραλίασ τὴν τάξιν τῆσ ὑπὸ τῷ Ἀχιλλεῖ ἀπὸ Θερμοπυλῶν ἀρξαμένουσ·

τοσαῦτα μὲν περὶ τῆσ ὑπὸ τῷ Ἀχιλλεῖ μερίδοσ. τὴν γὰρ Λοκρικὴν καὶ τὴν Οἰταίαν εἰρήκαμεν. αἱ τοίνυν Θερμοπύλαι τοῦ μὲν Κηναίου διεστήκασιν ἑβδομηκοντασταδίῳ πορθμῷ, παραπλέοντι δ’ ἔξω Πυλῶν τοῦ Σπερχειοῦ ὡσ σταδίουσ δέκα· ἔνθεν δ’ εἰσ Φάλαρα εἴκοσι· τῶν δὲ Φαλάρων ἀπὸ θαλάττησ ὑπέρκειται πεντήκοντα σταδίουσ ἡ τῶν Λαμιέων πόλισ. εἶθ’ ἑξῆσ παραπλεύσαντι σταδίοισ ἑκατὸν ὁ Ἐχῖνοσ ὑπέρκειται. τῆσ δ’ ἑξῆσ παραλίασ ἐν μεσογαίᾳ ἐστὶν ἡ Κρεμαστὴ Λάρισα εἴκοσι σταδίουσ αὐτῆσ διέχουσα, ἡ δ’ αὐτὴ καὶ Πελασγία λεγομένη Λάρισα. εἶτα Μυόννησοσ νησίον, εἶτ’ Ἀντρών· ἦν δὲ αὕτη ὑπὸ Πρωτεσιλάῳ. ἐπεὶ δ’ ὁ ποιητὴσ εἰσ πολλὰ καὶ γνώριμα μέρη διελὼν διὰ τὸ ὀνομάζειν τούσ τε ἡγεμόνασ καὶ τὰσ ὑπ’ αὐτοῖσ πόλεισ τὸν σύμπαντα τῆσ Θετταλίασ κύκλον διέταξεν, ἡμεῖσ ἀκολουθοῦντεσ τούτῳ πάλιν ὥσπερ ἐν τοῖσ ἐπάνω προσεκπληρώσομεν τὴν λοιπὴν περιοδείαν τῆσ χώρασ.

καταλέγει τοίνυν ἐφεξῆσ τοῖσ ὑπ’ Ἀχιλλεῖ τοὺσ ὑπὸ Πρωτεσιλάῳ· οὗτοι δ’ εἰσὶν οἱ καὶ ἐφεξῆσ ὄντεσ τῇ ὑπὸ τῷ Ἀχιλλεῖ παραλίᾳ μέχρι Ἀντρῶνοσ. ὁριζομένη τοίνυν τῆσ ἐφεξῆσ ἐστὶν ἡ ὑπὸ τῷ Πρωτεσιλάῳ, ἔξω μὲν οὖσα τοῦ Μαλιακοῦ κόλπου, ἔτι δ’ ἐντὸσ τῆσ Φθιώτιδοσ, οὐ μὴν τῆσ ὑπὸ τῷ Ἀχιλλεῖ. ἡ μὲν οὖν Φυλάκη ἐγγὺσ Θηβῶν ἐστι τῶν Φθιωτίδων, αἵπερ εἰσὶ καὶ αὐταὶ ὑπὸ τῷ Πρωτεσιλάῳ· καὶ Ἅλοσ δὲ καὶ Λάρισα ἡ Κρεμαστὴ καὶ τὸ Δημήτριον ὑπ’ ἐκείνῳ, πᾶσαι πρὸσ ἑώ τῆσ Ὄθρυοσ. τὸ δὲ Δημήτριον Δήμητροσ εἴρηκε τέμενοσ καὶ ἐκάλεσε Πύρασον. ἦν δὲ πόλισ εὐλίμενοσ ἡ Πύρασοσ ἐν δυσὶ σταδίοισ, ἔχουσα Δήμητροσ ἄλσοσ καὶ ἱερὸν ἅγιον, διέχουσα Θηβῶν σταδίουσ εἴκοσι· ὑπέρκεινται δὲ Πυράσου μὲν αἱ Θῆβαι. τῶν Θηβῶν δὲ ἐν τῇ μεσογαίᾳ τὸ Κρόκιον πεδίον πρὸσ τῷ καταλήγοντι τῆσ Ὄθρυοσ, δι’ οὗ ὁ Ἄμφρυσοσ ῥεῖ. τούτου δ’ ὑπέρκειται ὁ Ἴτωνοσ, ὅπου τὸ τῆσ Ἰτωνίασ ἱερόν, ἀφ’ οὗ καὶ τὸ ἐν τῇ Βοιωτίᾳ, καὶ ὁ Κουάριοσ ποταμόσ· εἴρηται δὲ περὶ τούτου καὶ τῆσ Ἄρνησ ἐν τοῖσ Βοιωτιακοῖσ. ταῦτα δ’ ἐστὶ τῆσ Θετταλιώτιδοσ μιᾶσ τῶν τεττάρων μερίδων τῆσ συμπάσησ Θετταλίασ, ἧσ καὶ τὰ ὑπ’ Εὐρυπύλῳ καὶ ὁ Φύλλοσ, ὅπου Ἀπόλλωνοσ τοῦ Φυλλίου ἱερόν, καὶ Ἴχναι, ὅπου ἡ Θέμισ Ἰχναία τιμᾶται. καὶ Κίεροσ δ’ εἰσ αὐτὴν συντελεῖ καὶ τἆλλα μέχρι τῆσ Ἀθαμανίασ. κατὰ δὲ τὸν Ἀντρῶνα ἑρ́μα ὕφαλον ἐν τῷ πρὸσ Εὐβοίᾳ ἐστὶ πόρῳ καλούμενον ὄνοσ Ἀντρῶνοσ. εἶτα Πτελεὸν καὶ ὁ Ἅλοσ· εἶτα τὸ τῆσ Δήμητροσ ἱερὸν καὶ ὁ Πύρασοσ κατεσκαμμένοσ, ὑπὲρ αὐτὸν δὲ αἱ Θῆβαι· εἶτα ἄκρα Πύρρα καὶ δύο νησία πλησίον, ὧν τὸ μὲν Πύρρα τὸ δὲ Δευκαλίων καλεῖται· ἐνταῦθα δὲ καὶ ἡ Φθιῶτίσ πωσ τελευτᾷ. ἑξῆσ δὲ τοὺσ ὑπὸ τῷ Εὐμήλῳ καταλέγει, τὴν συνεχῆ παραλίαν, ἥπερ ἐστὶν ἤδη Μαγνησίασ καὶ τῆσ Πελασγιώτιδοσ γῆσ.

Φεραὶ μὲν οὖν εἰσι πέρασ τῶν Πελασγικῶν πεδίων πρὸσ τὴν Μαγνησίαν, ἃ παρατείνει μέχρι τοῦ Πηλίου σταδίουσ ἑκατὸν ἑξήκοντα. ἐπίνειον δὲ τῶν Φερῶν Παγασαὶ διέχον ἐνενήκοντα σταδίουσ αὐτῶν, Ιὠλκοῦ δὲ εἴκοσιν. ἡ δ’ Ιὠλκὸσ κατέσκαπται μὲν ἐκ παλαιοῦ, ἐντεῦθεν δ’ ἔστειλε τὸν Ιἄσονα καὶ τὴν Ἀργὼ Πελίασ· ἀπὸ δὲ τῆσ ναυπηγίασ τῆσ Ἀργοῦσ καὶ Παγασὰσ λέγεσθαι μυθεύουσι τὸν τόπον, οἱ δὲ πιθανώτερον ἡγοῦνται τοὔνομα τῷ τόπῳ τεθῆναι τοῦτο ἀπὸ τῶν πηγῶν αἳ πολλαί τε καὶ δαψιλεῖσ ῥέουσι· πλησίον δὲ καὶ Ἀφέται ὡσ ἂν ἀφετήριόν τι τῶν Ἀργοναυτῶν. τῆσ δὲ Δημητριάδοσ ἑπτὰ σταδίουσ ὑπέρκειται τῆσ θαλάττησ Ιὠλκόσ. ἔκτισε δὲ Δημήτριοσ ὁ πολιορκητὴσ ἐπώνυμον ἑαυτοῦ τὴν Δημητριάδα μεταξὺ Νηλείασ καὶ Παγασῶν ἐπὶ θαλάττῃ τὰσ πλησίον πολίχνασ εἰσ αὐτὴν συνοικίσασ, Νήλειάν τε καὶ Παγασὰσ καὶ Ὀρμένιον, ἔτι δὲ Ῥιζοῦντα Σηπιάδα Ὀλιζῶνα Βοίβην Ιὠλκόν, αἳ δὴ νῦν εἰσι κῶμαι τῆσ Δημητριάδοσ. καὶ δὴ καὶ ναύσταθμον ἦν τοῦτο καὶ βασίλειον μέχρι πολλοῦ τοῖσ βασιλεῦσι τῶν Μακεδόνων, ἐπεκράτει δὲ καὶ τῶν Τεμπῶν καὶ τῶν ὀρῶν ἀμφοῖν, ὥσπερ εἴρηται, τοῦ τε Πηλίου καὶ τῆσ Ὄσσησ· νῦν δὲ συνέσταλται μέν, τῶν δ’ ἐν τῇ Μαγνησίᾳ πασῶν ὅμωσ διαφέρει. ἡ δὲ Βοιβηὶσ λίμνη πλησιάζει μὲν ταῖσ Φεραῖσ, συνάπτει δὲ καὶ τοῖσ ἀπολήγουσι τοῦ Πηλίου πέρασι καὶ τῆσ Μαγνησίασ· Βοίβη δὲ χωρίον ἐπὶ τῇ λίμνῃ κείμενον. καθάπερ δὲ τὴν Ιὠλκὸν αὐξηθεῖσαν ἐπὶ πλέον κατέλυσαν αἱ στάσεισ καὶ αἱ τυραννίδεσ, οὕτωσ καὶ τὰσ Φερὰσ συνέστειλαν ἐξαρθείσασ ποτὲ καὶ συγκαταλυθείσασ τοῖσ τυράννοισ. πλησίον δὲ τῆσ Δημητριάδοσ ὁ Ἄναυροσ ῥεῖ. καλεῖται δὲ καὶ συνεχὴσ αἰγιαλὸσ Ιὠλκόσ· ἐνταῦθα δὲ καὶ τὴν Πυλαϊκὴν πανήγυριν συνετέλουν. ὁ δ’ Ἀρτεμίδωροσ ἀπωτέρω τῆσ Δημητριάδοσ τίθησι τὸν Παγασιτικὸν κόλπον εἰσ τοὺσ ὑπὸ Φιλοκτήτῃ τόπουσ· ἐν δὲ τῷ κόλπῳ φησὶν εἶναι τὴν Κικύνηθον νῆσον καὶ πολίχνην ὁμώνυμον. ἑξῆσ δ’ αἱ ὑπὸ Φιλοκτήτῃ πόλεισ καταλέγονται.

ἡ μὲν οὖν Μηθώνη ἑτέρα ἐστὶ τῆσ Θρᾳκίασ Μεθώνησ, ἣν κατέσκαψε Φίλιπποσ· ἐμνήσθημεν δὲ καὶ πρότερον τῆσ τῶν ὀνομάτων τούτων καὶ τῶν ἐν Πελοποννήσῳ . . . τροπῆσ· τἆλλα δὲ διηρίθμηται, ἥ τε Θαυμακία καὶ ὁ Ὀλιζὼν καὶ ἡ Μελίβοια, ἃ τῆσ ἑξῆσ παραλίασ ἐστίν. πρόκεινται δὲ τῶν Μαγνήτων νῆσοι συχναὶ μέν, αἱ δ’ ἐν ὀνόματι Σκίαθόσ τε καὶ Πεπάρηθοσ καὶ Ἰκὸσ Ἁλόννησόσ τε καὶ Σκῦροσ, ὁμωνύμουσ ἔχουσαι πόλεισ. μάλιστα δ’ ἐστὶν ἐν ὀνόματι Σκῦροσ διὰ τὴν Λυκομήδουσ πρὸσ Ἀχιλλέα οἰκειότητα καὶ τὴν Νεοπτολέμου τοῦ Ἀχιλλέωσ ἐνταῦθα γένεσίν τε καὶ ἐκτροφήν. ὕστερον δὲ Φίλιπποσ αὐξηθείσ, ὁρῶν Ἀθηναίουσ ἐπικρατοῦντασ τῆσ θαλάττησ καὶ τῶν νήσων ἄρχοντασ καὶ τούτων καὶ τῶν ἄλλων, ἐποίησε τὰσ πλησίον ἑαυτῷ μάλιστα ἐνδόξουσ. πολεμῶν γὰρ περὶ τῆσ ἡγεμονίασ ἐπεχείρει πρώτοισ ἀεὶ τοῖσ ἐγγύθεν, καὶ καθάπερ αὐτῆσ τῆσ Μαγνήτιδοσ τὰ πολλὰ μέρη Μακεδονίαν ἐποίησε καὶ τῆσ Θρᾴκησ καὶ τῆσ ἄλλησ τῆσ κύκλῳ γῆσ, οὕτω καὶ τὰσ πρὸ τῆσ Μαγνησίασ νήσουσ ἀφῃρεῖτο, καὶ τὰσ ὑπ’ οὐδενὸσ γνωριζομένασ πρότερον περιμαχήτουσ καὶ γνωρίμουσ ἐποίει. τὴν δ’ οὖν Σκῦρον καὶ μάλιστα μὲν αἱ ἀρχαιολογίαι συνιστῶσιν, ἀλλὰ καὶ τὰ τοιαῦτα θρυλεῖσθαι ποιεῖ, οἱο͂ν αἱ τῶν αἰγῶν ἀρεταὶ τῶν Σκυρίων, καὶ τὰ μέταλλα τῆσ ποικίλησ λίθου τῆσ Σκυρίασ, καθάπερ τῆσ Καρυστίασ καὶ τῆσ Δοκιμαίασ ἢ Συνναδικῆσ, καὶ τῆσ Ιἑραπολιτικῆσ. μονολίθουσ γὰρ κίονασ καὶ πλάκασ μεγάλασ ὁρᾶν ἔστιν ἐν τῇ Ῥώμῃ τῆσ ποικίλησ λιθείασ, ἀφ’ ἧσ ἡ πόλισ κοσμεῖται δημοσίᾳ τε καὶ ἰδίᾳ, πεποίηκέ τε τὰ λευκόλιθα οὐ πολλοῦ ἄξια. ὁ δ’ οὖν ποιητὴσ μέχρι δεῦρο προελθὼν τῆσ Μαγνητικῆσ παραλίασ ἐπάνεισιν ἐπὶ τὴν ἄνω Θετταλίαν·

καὶ γὰρ τὰ παρατείνοντα τῇ Φθιώτιδι, ἀρξάμενοσ ἀπὸ τῆσ Δολοπίασ καὶ τῆσ Πίνδου, μέχρι τῆσ κάτω Θετταλίασ διέξεισιν "οἳ δ’ εἶχον Τρίκκην καὶ Ἰθώμην "κλωμακόεσσαν. " ταῦτα τὰ χωρία ἔστι μὲν τῆσ Ἱστιαιώτιδοσ, ἐκαλεῖτο δ’, ὥσ φασι, πρότερον Δωρίσ· κατασχόντων δὲ τῶν Περραιβῶν αὐτήν, οἳ καὶ τῆσ Εὐβοίασ τὴν Ἱστιαιῶτιν κατεστρέψαντο καὶ τοὺσ ἀνθρώπουσ εἰσ τὴν ἤπειρον ἀνέσπασαν, διὰ τὸ πλῆθοσ τῶν ἐποικησάντων Ἱστιαίων τὴν χώραν ἀπ’ ἐκείνων οὕτωσ ἐκάλεσαν. καλοῦσι δὲ καὶ αὐτὴν καὶ τὴν Δολοπίαν τὴν ἄνω Θετταλίαν, ἐπ’ εὐθείασ οὖσαν τῇ ἄνω Μακεδονίᾳ, καθάπερ καὶ τὴν κάτω τῇ κάτω. ἔστι δ’ ἡ μὲν Τρίκκη, ὅπου τὸ ἱερὸν τοῦ Ἀσκληπιοῦ τὸ ἀρχαιότατον καὶ ἐπιφανέστατον, ὅμοροσ τοῖσ τε Δόλοψιν καὶ τοῖσ περὶ τὴν Πίνδον τόποισ. τὴν δ’ Ἰθώμην ὁμωνύμωσ τῇ Μεσσηνιακῇ λεγομένην οὔ φασι δεῖν οὕτωσ ἐκφέρειν, ἀλλὰ τὴν πρώτην συλλαβὴν ἀφαιρεῖν· οὕτω γὰρ καλεῖσθαι πρότερον, νῦν δὲ Ἰθώμη μετωνομάσθαι, χωρίον ἐρυμνὸν καὶ τῷ ὄντι κλωμακόεν, ἱδρυμένον μεταξὺ τεττάρων φρουρίων ὥσπερ ἐν τετραπλεύρῳ κειμένων, Τρίκκησ τε καὶ Μητροπόλεωσ καὶ Πελινναίου καὶ Γόμφων. τῆσ δὲ δὴ Μητροπολιτῶν ἐστι χώρασ ἡ Ἰθώμη. ἡ δὲ Μητρόπολισ πρότερον μὲν ἐκ τριῶν συνῴκιστο πολιχνίων ἀσήμων, ὕστερον δὲ καὶ πλείουσ προσελήφθησαν, ὧν ἦν καὶ ἡ Ἰθώμη. Καλλίμαχοσ μὲν οὖν φησιν ἐν τοῖσ ἰάμβοισ τὰσ Ἀφροδίτασ ἡ θεὸσ γὰρ οὐ μία τὴν Καστνιῆτιν ὑπερβάλλεσθαι πάσασ τῷ φρονεῖν, ὅτι μόνη παραδέχεται τὴν τῶν ὑῶν θυσίαν. καὶ μὴν πολυίστωρ, εἴ τισ ἄλλοσ, καὶ πάντα τὸν βίον, ὡσ αὐτὸσ εἴρηκεν, ὁ ταῦτα μυθεῖσθαι βουλόμενοσ. οἱ δ’ ὕστερον ἤλεγξαν οὐ μίαν Ἀφροδίτην μόνον ἀλλὰ καὶ πλείουσ ἀποδεδεγμένασ τὸ ἔθοσ τοῦτο, ὧν εἶναι καὶ τὴν ἐν τῇ Μητροπόλει· ταύτῃ δὲ μίαν τῶν συνοικισθεισῶν εἰσ αὐτὴν πόλεων παραδοῦναι τὸ ἔθοσ Ὀνθύριον. ἔστι δὲ καὶ Φαρκαδὼν ἐν τῇ Ἱστιαιώτιδι, καὶ ῥεῖ δι’ αὐτῶν ὁ Πηνειὸσ καὶ ὁ Κουράλιοσ· ὧν ὁ Κουράλιοσ ῥυεὶσ παρὰ τὸ τῆσ Ἰτωνίασ Ἀθηνᾶσ ἱερὸν εἰσ τὸν Πηνειὸν ἐξίησιν, αὐτὸσ δ’ ὁ Πηνειὸσ ἄρχεται μὲν ἐκ Πίνδου, καθάπερ εἴρηται, ἐν ἀριστερᾷ δ’ ἀφεὶσ Τρίκκην τε καὶ Πελινναῖον καὶ Φαρκαδόνα φέρεται παρά τε Ἄτρακα καὶ Λάρισαν, καὶ τοὺσ ἐν τῇ Θετταλιώτιδι δεξάμενοσ ποταμοὺσ πρόεισι διὰ τῶν Τεμπῶν ἐπὶ τὰσ ἐκβολάσ. τὴν δ’ Οἰχαλίαν πόλιν Εὐρύτου λεγομένην ἔν τε τοῖσ τόποισ τούτοισ ἱστοροῦσι καὶ ἐν Εὐβοίᾳ καὶ ἐν Ἀρκαδίᾳ, καὶ μετονομάζουσιν ἄλλοι ἄλλωσ, ὃ καὶ ἐν τοῖσ Πελοποννησιακοῖσ εἴρηται. περὶ δὲ τούτων ζητοῦσι καὶ μάλιστα τίσ ἦν ἡ ὑπὸ Ἡρακλέουσ ἁλοῦσα, καὶ περὶ τίνοσ συνέγραψεν ὁ ποιήσασ τὴν Οἰχαλίασ ἅλωσιν. ταῦτα μὲν δὴ τὰ χωρία τοῖσ Ἀσκληπιάδαισ ὑπέταξεν. ἑξῆσ δὲ λέγει τὴν ὑπ’ Εὐρυπύλῳ "οἳ δ’ ἔχον Ὀρμένιον οἵ τε κρήνην Ὑπέρειαν, οἵ τ’ ἔχον Ἀστέριον Τιτάνοιό τε λευκὰ κάρηνα.

" τὸ μὲν οὖν Ὀρμένιον νῦν Ὀρμίνιον καλεῖται, ἔστι δ’ ὑπὸ τῷ Πηλίῳ κώμη κατὰ τὸν Παγασιτικὸν κόλπον τῶν συνῳκισμένων εἰσ τὴν Δημητριάδα πόλεων, ὡσ εἴρηται. ἀνάγκη δὲ καὶ τὴν Βοιβηίδα λίμνην εἶναι πλησίον, ἐπειδὴ καὶ ἡ Βοίβη τῶν περιοικίδων ἦν τῆσ Δημητριάδοσ καὶ αὐτὸ τὸ Ὀρμένιον. τὸ μὲν οὖν Ὀρμένιον ἀπέχει τῆσ Δημητριάδοσ πεζῇ σταδίουσ ἑπτὰ καὶ εἴκοσιν, ὁ δὲ τῆσ Ιὠλκοῦ τόποσ ἐν ὁδῷ κείμενοσ τῆσ μὲν Δημητριάδοσ ἑπτὰ σταδίουσ διέστηκε, τοῦ δ’ Ὀρμενίου τοὺσ λοιποὺσ σταδίουσ εἴκοσι. φησὶ δ’ ὁ Σκήψιοσ ἐκ τοῦ Ὀρμενίου τὸν Φοίνικα εἶναι, καὶ φεύγειν αὐτὸν ἐνθένδε παρὰ τοῦ "πατρὸσ Ἀμύντοροσ "Ὀρμενίδαο" εἰσ τὴν Φθίαν "ἐσ Πηλῆα ἄνακτα. " ἐκτίσθαι γὰρ ὑπὸ Ὀρμένου τὸ χωρίον τοῦτο τοῦ Κερκάφου τοῦ Αἰόλου· παῖδασ δὲ τοῦ Ὀρμένου γενέσθαι τόν τε Ἀμύντορα καὶ Εὐαίμονα, ὧν τοῦ μὲν εἶναι Φοίνικα τοῦ δ’ Εὐρύπυλον· φυλαχθῆναι δὲ τῷ Εὐρυπύλῳ τὴν διαδοχὴν κοινήν, ἅτε ἂν ἀπελθόντοσ τοῦ Φοίνικοσ ἐκ τῆσ οἰκείασ· καὶ δὴ καὶ γράφει οὕτωσ "οἱο͂ν ὅτε πρῶτον λίπον Ὀρμένιον πολύμηλον," ἀντὶ τοῦ "λίπον Ἑλλάδα "καλλιγύναικα. " Κράτησ δὲ Φωκέα ποιεῖ τὸν Φοίνικα, τεκμαιρόμενοσ ἐκ τοῦ κράνουσ τοῦ Μέγητοσ ᾧ ἐχρήσατο ὁ Ὀδυσσεὺσ κατὰ τὴν νυκτεγερσίαν, περὶ οὗ φησιν ὁ ποιητὴσ ὅτι "ἐξ Ἐλεῶνοσ Ἀμύντοροσ Ὀρμενίδαο "ἐξέλετ’ Αὐτόλυκοσ, πυκινὸν δόμον ἀντιτορήσασ. " τόν τε γὰρ Ἐλεῶνα ἐν τῷ Παρνασσῷ πολίχνιον εἶναι, τόν τε Ὀρμενίδην Ἀμύντορα οὐκ ἄλλον τινὰ λέγεσθαι ἢ τὸν τοῦ Φοίνικοσ πατέρα, καὶ τὸν Αὐτόλυκον οἰκοῦντα ἐν τῷ Παρνασσῷ τοιχωρυχεῖν τὰ τῶν γειτόνων, ὅπερ κοινόν ἐστι τοιχωρύχου παντόσ, οὐ τὰ τῶν πόρρωθεν. ὁ δὲ Σκήψιόσ φησι μήτε Ἐλεῶνα μηδένα τόπον τοῦ Παρνασσοῦ δείκνυσθαι, ἀλλὰ Νεῶνα, καὶ ταύτην οἰκισθεῖσαν μετὰ τὰ Τρωικά, μήτ’ ἐκ γειτόνων τὰσ τοιχωρυχίασ γίνεσθαι μόνον. καὶ ἄλλα δ’ ἐστὶν ἃ λέγοι τισ ἄν, ἀλλ’ οὖν ὀκνῶ διατρίβειν ἐπὶ πλέον. ἄλλοι δὲ γράφουσιν ἐξ Ἑλεῶνοσ· Ταναγρικὴ δέ ἐστιν αὕτη· καὶ μᾶλλον ἐλέγχοι ἀτόπωσ ἂν λεγόμενον τό "φεῦγον ἔπειτ’ "ἀπάνευθε δι’ Ἑλλάδοσ, Φθίην δ’ ἐξικόμην. " ἡ δ’ Ὑπέρεια κρήνη ἐν μέσῃ ἐστὶ τῇ Φεραίων πόλει Εὐμήλου οὔσῃ· ἄτοπον τοίνυν δοῦναι Εὐρυπύλῳ. Τίτανοσ δ’ ἀπὸ τοῦ συμβεβηκότοσ ὠνομάσθη· λευκόγεων γάρ ἐστι τὸ χωρίον Ἄρνησ πλησίον καὶ τῶν Ἀφετῶν· καὶ τὸ Ἀστέριον δ’ οὐκ ἄπωθεν τούτων ἐστί. συνεχεῖσ δὲ τῇ μερίδι ταύτῃ λέγονται οἱ ὑπὸ τῷ Πολυποίτῃ "οἳ δ’ Ἄργισσαν ἔχον καὶ Γυρτώνην ἐνέμοντο, Ὄρθην Ἠλώνην τε πόλιν τ’ Ὀλοοσσόνα λευκήν.

" ταύτην τὴν χώραν πρότερον μὲν ᾤκουν Περραιβοί, τὸ πρὸσ θαλάττῃ μέροσ νεμόμενοι καὶ τῷ Πηνειῷ μέχρι τῆσ ἐκβολῆσ αὐτοῦ καὶ Γυρτῶνοσ πόλεωσ Περραιβίδοσ. εἶτα ταπεινώσαντεσ ἐκείνουσ Λαπίθαι κατέσχον αὐτοὶ τὰ χωρία, Ἰξίων καὶ ὁ υἱὸσ Πειρίθουσ, ὃσ καὶ τὸ Πήλιον κατεκτήσατο βιασάμενοσ τοὺσ κατασχόντασ Κενταύρουσ, ἄγριόν τι φῦλον. τούτουσ μὲν οὖν "ἐκ Πηλίου ὦσε καὶ Αἰθίκεσσι πέλασσε," τοῖσ δὲ Λαπίθαισ τὰ πεδία παρέδωκε· τινὰ δ’ αὐτῶν καὶ οἱ Περραιβοὶ κατεῖχον, τὰ πρὸσ τῷ Ὀλύμπῳ· ἔστι δ’ ὅπου καὶ ὅλοι ἀναμὶξ τοῖσ Λαπίθαισ ᾤκουν. ἡ μὲν οὖν Ἄργισσα, ἡ νῦν Ἄργουρα, ἐπὶ τῷ Πηνειῷ κεῖται· ὑπέρκειται δ’ αὐτῆσ Ἄτραξ ἐν τετταράκοντα σταδίοισ, τῷ ποταμῷ πλησιάζουσα καὶ αὕτη· τὴν δ’ ἀνὰ μέσον ποταμίαν εἶχον Περραιβοί. Ὄρθην δὲ τινὲσ τὴν ἀκρόπολιν τῶν Φαλανναίων εἰρήκασιν· ἡ δὲ Φάλαννα Περραιβικὴ πόλισ πρὸσ τῷ Πηνειῷ πλησίον τῶν Τεμπῶν. οἱ μὲν οὖν Περραιβοὶ καταδυναστευθέντεσ ὑπὸ τῶν Λαπιθῶν εἰσ τὴν ὀρεινὴν ἀπανέστησαν οἱ πλείουσ τὴν περὶ Πίνδον καὶ Ἀθαμᾶνασ καὶ Δόλοπασ, τὴν δὲ χώραν καὶ τοὺσ ὑπολειφθέντασ τῶν Περραιβῶν κατέσχον Λαρισαῖοι, πλησίον μὲν οἰκοῦντεσ τοῦ Πηνειοῦ, γειτνιῶντεσ δ’ ἐκείνοισ, νεμόμενοι δὲ τὰ εὐδαιμονέστατα μέρη τῶν πεδίων, πλὴν εἴ τι σφόδρα κοῖλον πρὸσ τῇ λίμνῃ τῇ Νεσσωνίδι, εἰσ ἣν ὑπερκλύζων ὁ ποταμὸσ ἀφῃρεῖτό τι τῆσ ἀροσίμου τοὺσ Λαρισαίουσ· ἀλλ’ ὕστερον παραχώμασιν ἐπηνώρθωσαν Λαρισαῖοι. οὗτοι δ’ οὖν κατεῖχον τέωσ τὴν Περραιβίαν καὶ φόρουσ ἐπράττοντο, ἑώσ Φίλιπποσ κατέστη κύριοσ τῶν τόπων. Λάρισα δ’ ἐστὶ καὶ ἐν τῇ Ὄσσῃ χωρίον· καὶ ἡ Κρεμαστή, ὑπό τινων δὲ Πελασγία λεγομένη· καὶ ἐν τῇ Κρήτῃ πόλισ ἡ νῦν εἰσ Ιἑράπυτναν συνοικισθεῖσα, ἀφ’ ἧσ καὶ τὸ ὑποκείμενον πεδίον νῦν Λαρίσιον καλεῖται· καὶ ἐν Πελοποννήσῳ ἥ τε τῶν Ἀργείων ἄκρα καὶ ὁ τὴν Ἠλείαν ἀπὸ Δύμησ διορίζων Λάρισοσ ποταμόσ. Θεόπομποσ δὲ καὶ πόλιν λέγει ἐν τῇ αὐτῇ μεθορίᾳ κειμένην Λάρισαν· καὶ ἐν τῇ Ἀσίᾳ ἥ τε Φρικωνὶσ ἡ περὶ τὴν Κύμην καὶ ἡ κατὰ Ἁμαξιτὸν τῆσ Τρῳάδοσ· καὶ ἡ Ἐφεσία Λάρισά ἐστι καὶ ἐν Συρίᾳ· τῆσ δὲ Μιτυλήνησ ἀπὸ πεντήκοντα σταδίων εἰσὶ Λαρισαῖαι πέτραι κατὰ τὴν ἐπὶ Μηθύμνησ ὁδόν· καὶ ἐν τῇ Ἀττικῇ δ’ ἐστὶ Λάρισα· καὶ τῶν Τράλλεων διέχουσα κώμη τριάκοντα σταδίουσ ὑπὲρ τῆσ πόλεωσ ἐπὶ Καύ̈στρου πεδίον διὰ τῆσ Μεσωγίδοσ ἰόντων κατὰ τὸ τῆσ Ἰσοδρόμησ Μητρὸσ ἱερόν, ὁμοίαν τὴν θέσιν καὶ τὴν ἀρετὴν ἔχουσα τῇ Κρεμαστῇ Λαρίσῃ· καὶ γὰρ εὐύδροσ καὶ ἀμπελόφυτοσ· ἴσωσ δὲ καὶ ὁ Λαρίσιοσ Ζεὺσ ἐκεῖθεν ἐπωνόμασται· καὶ ἐν τοῖσ ἀριστεροῖσ δὲ τοῦ Πόντου κώμη τισ καλεῖται Λάρισα μεταξὺ Ναυλόχου καὶ Ὀδησσοῦ πλησίον τῶν ἄκρων τοῦ Αἵμου. Καὶ Ὀλοσσὼν δὲ λευκὴ προσαγορευθεῖσα ἀπὸ τοῦ λευκάργιλοσ εἶναι, καὶ Ἠλώνη Περραιβικαὶ πόλεισ, καὶ Γόννοσ. ἡ δ’ Ἠλώνη μετέβαλε τοὔνομα Λειμώνη μετονομασθεῖσα· κατέσκαπται δὲ νῦν· ἄμφω δ’ ὑπὸ τῷ Ὀλύμπῳ κεῖνται οὐ πολὺ ἄπωθεν τοῦ Εὐρώπου ποταμοῦ, ὃν ὁ ποιητὴσ Τιταρήσιον καλεῖ. λέγει δὲ καὶ περὶ τούτου καὶ περὶ τῶν Περραιβῶν ἐν τοῖσ ἑξῆσ ὁ ποιητὴσ ὅταν φῇ "Γουνεὺσ δ’ ἐκ Κύφου "ἦγε δύω καὶ εἴκοσι νῆασ.

ἔστι δ’ ἐν τῇ Σκοτούσσῃ χωρίον τι Κυνὸσ κεφαλαὶ καλούμενον, περὶ ὃ Ῥωμαῖοι μετ’ Αἰτωλῶν καὶ Τίτοσ Κοί̈ντιοσ ἐνίκων μάχῃ μεγάλῃ Φίλιππον τὸν Δημητρίου, Μακεδόνων βασιλέα. τῷ δ’ Ἐνιῆνεσ ἕποντο μενεπτόλεμοί τε Περαιβοί, οἳ περὶ Δωδώνην δυσχείμερον οἰκί’ ἔθεντο, οἵ τ’ ἀμφ’ ἱμερτὸν Τιταρήσιον "ἔργ’ ἐνέμοντο. " λέγει μὲν οὖν τούτουσ τοὺσ τόπουσ τῶν Περραιβῶν, ἀπὸ μέρουσ τῆσ Ἑστιαιώτιδοσ ἐπειληφότασ· ἦσαν δὲ καὶ ὑπὸ τῷ Πολυποίτῃ ἐκ μέρουσ Περραιβικαί, τοῖσ μέντοι Λαπίθαισ προσένειμε διὰ τὸ ἀναμὶξ οἰκεῖν καὶ τὰ μὲν πεδία κατέχειν τοὺσ Λαπίθασ καὶ τὸ ἐνταῦθα Περραιβικὸν ὑπὸ τούτοισ τετάχθαι ὡσ ἐπὶ πλέον, τὰ δ’ ὀρεινότερα χωρία πρὸσ τῷ Ὀλύμπῳ καὶ τοῖσ Τέμπεσι τοὺσ Περραιβούσ, καθάπερ τὸν Κύφον καὶ τὴν Δωδώνην καὶ τὰ περὶ τὸν Τιταρήσιον, ὃσ ἐξ ὄρουσ Τιταρίου συμφυοῦσ τῷ Ὀλύμπῳ ῥέων εἰσ τὰ πλησίον τῶν Τεμπῶν χωρία τῆσ Περραιβίασ αὐτοῦ που τὰσ συμβολὰσ ποιεῖται πρὸσ τὸν Πηνειόν. τὸ μὲν οὖν τοῦ Πηνειοῦ καθαρόν ἐστιν ὕδωρ, τὸ δὲ τοῦ Τιταρησίου λιπαρὸν ἔκ τινοσ ὕλησ ὥστ’ οὐ συμμίσγεται "ἀλλά "τέ μιν καθύπερθεν ἐπιτρέχει ἠύτ’ ἔλαιον. " διὰ δὲ τὸ ἀναμὶξ οἰκεῖν Σιμωνίδησ Περραιβοὺσ καὶ Λαπίθασ καλεῖ τοὺσ Πελασγιώτασ ἅπαντασ, τοὺσ τὰ ἑῷα κατέχοντασ τὰ περὶ Γυρτῶνα καὶ τὰσ ἐκβολὰσ τοῦ Πηνειοῦ καὶ Ὄσσαν καὶ Πήλιον καὶ τὰ περὶ Δημητριάδα καὶ τὰ ἐν τῷ πεδίῳ, Λάρισαν Κραννῶνα Σκοτοῦσσαν Μόψιον Ἄτρακα, καὶ τὰ περὶ τὴν Νεσσωνίδα λίμνην καὶ τὴν Βοιβηίδα· ὧν ὁ ποιητὴσ ὀλίγων μέμνηται διὰ τὸ μὴ οἰκισθῆναί πω τἆλλα ἢ φαύλωσ οἰκισθῆναι διὰ τοὺσ κατακλυσμοὺσ ἄλλοτ’ ἄλλουσ γινομένουσ· ἐπεὶ οὐδὲ τῆσ Νεσσωνίδοσ μέμνηται λίμνησ, ἀλλὰ τῆσ Βοιβηίδοσ μόνον πολὺ ἐλάττονοσ οὔσησ, ταύτησ δὲ μόνησ μενούσησ, ἐκείνησ δὲ ὡσ εἰκὸσ τοτὲ μὲν πληρουμένησ ἀτάκτωσ, τοτὲ δ’ ἐκλειπομένησ. τῆσ δὲ Σκοτούσσησ ἐμνήσθημεν καὶ ἐν τοῖσ περὶ Δωδώνησ λόγοισ καὶ τοῦ μαντείου τοῦ ἐν Θετταλίᾳ, διότι περὶ τοῦτον ὑπῆρξε τὸν τόπον. πέπονθε δέ τι τοιοῦτο καὶ ἡ Μαγνῆτισ·

κατηριθμημένων γὰρ ἤδη πολλῶν αὐτῆσ τόπων οὐδένασ τούτων ὠνόμακε Μάγνητασ Ὅμηροσ, ἀλλ’ ἐκείνουσ μόνουσ οὓσ τυφλῶσ καὶ οὐ γνωρίμωσ διασαφεῖ "οἳ περὶ "Πηνειὸν καὶ Πήλιον εἰνοσίφυλλον ναίεσκον. " ἀλλὰ μὴν περὶ τὸν Πηνειὸν καὶ τὸ Πήλιον οἰκοῦσι καὶ οἱ τὴν Γυρτῶνα ἔχοντεσ, οὓσ ἤδη κατέλεξε, καὶ τὸ Ὀρμένιον καὶ ἄλλοι πλείουσ, καὶ ἔτι ἀπωτέρω τοῦ Πηλίου ὅμωσ Μάγνητεσ ἦσαν ἀρξάμενοι ἀπὸ τῶν ὑπ’ Εὐμήλῳ, κατά γε τοὺσ ὕστερον ἀνθρώπουσ. ἐοίκασιν οὖν διὰ τὰσ συνεχεῖσ μεταστάσεισ καὶ ἐξαλλάξεισ τῶν πολιτειῶν καὶ ἐπιμίξεισ συγχεῖν καὶ τὰ ὀνόματα καὶ τὰ ἔθνη, ὥστε τοῖσ νῦν ἔσθ’ ὅτε ἀπορίαν παρέχειν, καθάπερ τοῦτο τὸ πρῶτον μὲν ἐπὶ Κραννῶνοσ καὶ τῆσ Γυρτῶνοσ γεγένηται. τοὺσ μὲν γὰρ Γυρτωνίουσ Φλεγύασ πρότερον ἐκάλουν ἀπὸ Φλεγύου τοῦ Ἰξίονοσ ἀδελφοῦ, τοὺσ δὲ Κραννωνίουσ Ἐφύρουσ, ὥστε διαπορεῖν, ὅταν φῇ ὁ ποιητήσ "τὼ μὲν ἄρ’ ἐκ Θρῄκησ Ἐφύρουσ μέτα θωρήσσοντο ἠὲ μετὰ Φλεγύασ μεγαλήτορασ," τίνασ ποτὲ βούλεται λέγειν· ἔπειτα τοῦτο καὶ ἐπὶ τῶν Περραιβῶν καὶ τῶν Αἰνιάνων συνέβη·

Ὅμηροσ μὲν γὰρ συνέζευξεν αὐτοὺσ ὡσ πλησίον ἀλλήλων οἰκοῦντασ· καὶ δὴ καὶ λέγεται ὑπὸ τῶν ὕστερον ἐπὶ χρόνον συχνὸν ἡ οἴκησισ τῶν Αἰνιάνων ἐν τῷ Δωτίῳ γενέσθαι πεδίῳ, τοῦτο δ’ ἐστὶ πλησίον τῆσ ἄρτι λεχθείσησ Περραιβίασ καὶ τῆσ Ὄσσησ καὶ ἔτι τῆσ Βοιβηίδοσ λίμνησ, ἐν μέσῃ μέν πωσ τῇ Θετταλίᾳ λόφοισ δὲ ἰδίοισ περικλειόμενον, περὶ οὗ Ἡσίοδοσ οὕτωσ εἴρηκεν "ἢ οἱή Διδύμουσ ἱεροὺσ ναίουσα κολωνοὺσ Δωτίῳ ἐν πεδίῳ, πολυβότρυοσ ἄντ’ Ἀμύροιο, νίψατο Βοιβιάδοσ λίμνησ πόδα "παρθένοσ ἀδμήσ. " οἱ μὲν οὖν Αἰνιᾶνεσ οἱ πλείουσ εἰσ τὴν Οἴτην ἐξηλάθησαν ὑπὸ τῶν Λαπιθῶν, κἀνταῦθα δὲ ἐδυνάστευσαν ἀφελόμενοι τῶν τε Δωριέων τινὰ μέρη καὶ τῶν Μαλιέων μέχρι Ἡρακλείασ καὶ Ἐχίνου, τινὲσ δ’ αὐτῶν ἔμειναν περὶ Κύφον, Περραιβικὸν ὄροσ ὁμώνυμον κατοικίαν ἔχον. οἱ δὲ Περραιβοὶ τινὲσ μὲν συσταλέντεσ περὶ τὰ ἑσπέρια τοῦ Ὀλύμπου μέρη κατέμενον αὐτόθι πρόσχωροι ὄντεσ Μακεδόσι, τὸ δὲ πολὺ μέροσ εἰσ τὰ περὶ τὴν Ἀθαμανίαν ὄρη καὶ τὴν Πίνδον ἐξέπεσε· νυνὶ δὲ μικρὸν ἢ οὐδὲν αὐτῶν ἴχνοσ σώζεται. τοὺσ δ’ οὖν ὑπὸ τοῦ ποιητοῦ λεχθέντασ Μάγνητασ ὑστάτουσ ἐν τῷ Θετταλικῷ καταλόγῳ νομιστέον τοὺσ ἐντὸσ τῶν Τεμπῶν ἀπὸ τοῦ Πηνειοῦ καὶ τῆσ Ὄσσησ ἑώσ Πηλίου, Μακεδόνων τοῖσ Πιεριώταισ ὁμόρουσ τοῖσ ἔχουσι τὴν τοῦ Πηνειοῦ περαίαν μέχρι τῆσ θαλάττησ. τὸ μὲν οὖν Ὁμόλιον ἢ τὴν Ὁμόλην λέγεται γὰρ ἀμφοτέρωσ ἀποδοτέον αὐτοῖσ· εἴρηται δ’ ἐν τοῖσ Μακεδονικοῖσ ὅτι ἐστὶ πρὸσ τῇ Ὄσσῃ κατὰ τὴν ἀρχὴν τῆσ τοῦ Πηνειοῦ διὰ τῶν Τεμπῶν διεκβολῆσ. εἰ δὲ καὶ μέχρι τῆσ παραλίασ προϊτέον τῆσ ἐγγυτάτω τοῦ Ὁμολίου, λόγον ἔχει ὥστε καὶ τὸν Ῥιζοῦντα προσνέμειν καὶ Ἐρυμνὰσ ἐν τῇ ὑπὸ Φιλοκτήτῃ παραλίᾳ κειμένασ καὶ τῇ ὑπὸ Εὐμήλῳ. τοῦτο μὲν οὖν ἐν ἀσαφεῖ κείσθω. καὶ ἡ τάξισ δὲ τῶν ἐφεξῆσ τόπων μέχρι Πηνειοῦ οὐ διαφανῶσ λέγεται, ἀδόξων δ’ ὄντων τῶν τόπων οὐδ’ ἡμῖν περὶ πολλοῦ θετέον. ἡ μέντοι Σηπιὰσ ἀκτὴ καὶ τετραγῴδηται μετὰ ταῦτα καὶ ἐξύμνηται διὰ τὸν ἐνταῦθα ἀφανισμὸν τοῦ Περσικοῦ στόλου· ἔστι δ’ αὕτη μὲν ἀκτὴ πετρώδησ, μεταξὺ δ’ αὐτῆσ καὶ Κασθαναίασ κώμησ ὑπὸ τῷ Πηλίῳ κειμένησ αἰγιαλόσ ἐστιν, ἐν ᾧ ὁ Ξέρξου στόλοσ ναυλοχῶν ἀπηλιώτου πολλοῦ πνεύσαντοσ ὁ μὲν εὐθὺσ αὐτοῦ πρὸσ τὸ ξηρὸν ἐξώκειλε καὶ διελύθη παραχρῆμα, ὁ δ’ εἰσ Ἰπνοὺσ τόπον τραχὺν τῶν περὶ τὸ Πήλιον παρενεχθεὶσ ὁ δ’ εἰσ Μελίβοιαν ὁ δ’ εἰσ τὴν Κασθαναίαν διεφθάρη. τραχὺσ δ’ ἐστὶν ὁ παράπλουσ πᾶσ ὁ τοῦ Πηλίου ὅσον σταδίων ὀγδοήκοντα· τοσοῦτοσ δ’ ἐστὶ καὶ τοιοῦτοσ καὶ ὁ τῆσ Ὄσσησ. μεταξὺ δὲ κόλποσ σταδίων πλειόνων ἢ διακοσίων, ἐν ᾧ ἡ Μελίβοια. ὁ δὲ πᾶσ ἀπὸ Δημητριάδοσ ἐγκολπίζοντι ἐπὶ τὸν Πηνειὸν μείζων τῶν χιλίων, ἀπὸ δὲ Σπερχειοῦ καὶ ἄλλων ὀκτακοσίων, ἀπὸ δὲ Εὐρίπου δισχιλίων τριακοσίων πεντήκοντα. Ιἑρώνυμοσ δὲ τῆσ πεδιάδοσ Θετταλίασ καὶ Μαγνήτιδοσ τὸν κύκλον τρισχιλίων ἀποφαίνεται σταδίων, ᾠκῆσθαι δ’ ὑπὸ Πελασγῶν, ἐξελαθῆναι δὲ τούτουσ εἰσ τὴν Ἰταλίαν ὑπὸ Λαπιθῶν· εἶναι δὲ τὸ νῦν καλούμενον Πελασγικὸν πεδίον, ἐν ᾧ Λάρισα καὶ Γυρτώνη καὶ Φεραὶ καὶ Μόψιον καὶ Βοιβηὶσ καὶ Ὄσσα καὶ Ὁμόλη καὶ Πήλιον καὶ Μαγνῆτισ· Μόψιον δ’ ὠνόμασται οὐκ ἀπὸ Μόψου τοῦ Μαντοῦσ τῆσ Τειρεσίου, ἀλλ’ ἀπὸ τοῦ Λαπίθου τοῦ συμπλεύσαντοσ τοῖσ Ἀργοναύταισ· ἄλλοσ δ’ ἐστὶ Μόψοποσ, ἀφ’ οὗ ἡ Ἀττικὴ Μοψοπία. τὰ καθ’ ἕκαστα μὲν ταῦτα περὶ Θετταλίασ, καθ’ ὅλου δ’ ὅτι Πυρραία πρότερον ἐκαλεῖτο ἀπὸ Πύρρασ τῆσ Δευκαλίωνοσ γυναικόσ, Αἱμονία δὲ ἀπὸ Αἵμονοσ, Θετταλία δὲ ἀπὸ Θετταλοῦ τοῦ Αἵμονοσ.

ἔνιοι δὲ διελόντεσ δίχα τὴν μὲν πρὸσ νότον λαχεῖν φασι Δευκαλίωνι καὶ καλέσαι Πανδώραν ἀπὸ τῆσ μητρόσ, τὴν δ’ ἑτέραν Αἵμονι, ἀφ’ οὗ Αἱμονίαν λεχθῆναι· μετωνομάσθαι δὲ τὴν μὲν Ἑλλάδα ἀπὸ Ἕλληνοσ τοῦ Δευκαλίωνοσ, τὴν δὲ Θετταλίαν ἀπὸ τοῦ υἱοῦ Αἵμονοσ· τινὲσ δὲ ἀπὸ Ἐφύρασ τῆσ Θεσπρωτίδοσ ἀπογόνουσ Ἀντίφου καὶ Φειδίππου, τῶν Θετταλοῦ τοῦ Ἡρακλέουσ, ἐπελθόντασ ἀπὸ Θετταλοῦ τοῦ ἑαυτῶν προγόνου τὴν χώραν ὀνομάσαι. εἴρηται δὲ καὶ Νεσσωνὶσ ὀνομασθῆναί ποτε ἀπὸ Νέσσωνοσ τοῦ Θετταλοῦ, καθάπερ καὶ ἡ λίμνη.

상위

Geography (지리학)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION