헬라어 문장 검색 - ΣτραβόΓεογραπ́09́04́

(스트라본, 지리학, Book 9, chapter 4)

ἐφεξῆσ δ’ ἐστὶν ἡ Λοκρίσ, ὥστε περὶ ταύτησ λεκτέον. διῄρηται δὲ δίχα· τὸ μὲν γὰρ αὐτῆσ ἐστιν οἱ πρὸσ Εὔβοιαν Λοκροί, οὓσ ἐλέγομεν σχίζεσθαί ποτε ἐφ’ ἑκάτερα τοῦ Δαφνοῦντοσ· ἐπεκαλοῦντο δ’ οἱ μὲν Ὀπούντιοι ἀπὸ τῆσ μητροπόλεωσ, οἱ δ’ Ἐπικνημίδιοι ἀπὸ ὄρουσ τινὸσ Κνημῖδοσ· τὸ δὲ λοιπὸν οἱ ἑσπέριοί εἰσι Λοκροί, οἱ δ’ αὐτοὶ καὶ Ὀζόλαι καλοῦνται. χωρίζει δ’ αὐτοὺσ ἀπὸ τῶν Ὀπουντίων καὶ τῶν Ἐπικνημιδίων ὅ τε Παρνασσὸσ μεταξὺ ἱδρυμένοσ καὶ ἡ τῶν Δωριέων τετράπολισ. ἀρκτέον δ’ ἀπὸ τῶν Ὀπουντίων. ἐφεξῆσ τοίνυν ταῖσ Ἁλαῖσ, εἰσ ἃσ κατέληγεν ἡ Βοιωτιακὴ παραλία ἡ πρὸσ Εὐβοίᾳ, τὸν Ὀπούντιον κόλπον κεῖσθαι συμβαίνει.

ὁ δ’ Ὀποῦσ ἐστι μητρόπολισ, καθάπερ καὶ τὸ ἐπίγραμμα δηλοῖ τὸ ἐπὶ τῇ πρώτῃ τῶν πέντε στηλῶν τῶν περὶ Θερμοπύλασ ἐπιγεγραμμένον πρὸσ τῷ πολυανδρίῳ "τούσδε ποθεῖ φθιμένουσ "ὑπὲρ Ἑλλάδοσ ἀντία Μήδων, μητρόπολισ Λοκρῶν εὐθυνόμων Ὀπόεισ. " ἀπέχει δὲ τῆσ θαλάττησ περὶ πεντεκαίδεκα σταδίουσ, τοῦ δ’ ἐπινείου καὶ ἑξήκοντα. Κῦνοσ δ’ ἐστὶ τὸ ἐπίνειον, ἄκρα τερματίζουσα τὸν Ὀπούντιον κόλπον σταδίων ὄντα περὶ τετταράκοντα· μεταξὺ δὲ Ὀποῦντοσ καὶ Κύνου πεδίον εὔδαιμον· κεῖται δὲ κατὰ Αἰδηψὸν τῆσ Εὐβοίασ, ὅπου τὰ θερμὰ τὰ Ἡρακλέουσ, πορθμῷ διειργόμενοσ σταδίων ἑξήκοντα καὶ ἑκατόν. ἐν δὲ τῷ Κύνῳ Δευκαλίωνά φασιν οἰκῆσαι, καὶ τῆσ Πύρρασ αὐτόθι δείκνυται σῆμα, τοῦ δὲ Δευκαλίωνοσ Ἀθήνησι. διέχει δὲ τῆσ Κνημῖδοσ ὁ Κῦνοσ ὅσον πεντήκοντα σταδίουσ. καὶ ἡ Ἀταλάντη δὲ νῆσοσ κατὰ Ὀποῦντα ἵδρυται, ὁμώνυμοσ τῇ πρὸ τῆσ Ἀττικῆσ. λέγεσθαι δ’ Ὀπουντίουσ τινὰσ καὶ ἐν τῇ Ἠλείᾳ φασίν, ὧν οὐκ ἄξιον μεμνῆσθαι, πλὴν ὅτι συγγένειαν αὐτῶν ἐξανανεοῦνται τοῖσ Ὀπουντίοισ ὑπάρχουσαν. ὅτι δ’ ἐξ Ὀποῦντοσ ἦν ὁ Πάτροκλοσ λέγει Ὅμηροσ, καὶ διότι φόνον ἀκούσιον πράξασ ἔφυγεν εἰσ Πηλέα, ὁ δὲ πατὴρ Μενοίτιοσ ἔμεινεν ἐν τῇ πατρίδι· ἐκεῖσε γάρ φησιν ὁ Ἀχιλλεὺσ ὑποσχέσθαι τῷ Μενοιτίῳ κατάξειν τὸν Πάτροκλον ἐκ τῆσ στρατείασ ἐπανελθόντα. οὐ μὴν ἐβασίλευέ γε ἐκεῖνοσ τῶν Ὀπουντίων, ἀλλ’ Αἰάσ ὁ Λοκρόσ, πατρίδοσ ὤν, ὥσ φασι, Ναρύκου. Αἰάνην δ’ ὀνομάζουσι τὸν ἀναιρεθέντα ὑπὸ τοῦ Πατρόκλου, ἀφ’ οὗ καὶ τέμενοσ Αἰάνειον δείκνυται καὶ κρήνη τισ Αἰανίσ. ἑξῆσ μετὰ τὸν Κῦνον Ἀλόπη ἐστὶ καὶ ὁ Δαφνοῦσ, ὃν ἔφαμεν κατεσπάσθαι·

λιμὴν δ’ ἐστὶν αὐτόθι διέχων Κύνου περὶ ἐνενήκοντα σταδίουσ, Ἐλατείασ δὲ πεζεύοντι εἰσ τὴν μεσόγαιαν ἑκατὸν εἴκοσιν. ἤδη δ’ ἐστὶ ταῦτα τοῦ Μαλιακοῦ κόλπου· μετὰ γὰρ τὸν Ὀπούντιον συνεχήσ ἐστιν οὗτοσ. μετὰ δὲ Δαφνοῦντα Κνημῖδεσ χωρίον ἐρυμνὸν ὅσον σταδίουσ εἴκοσι πλεύσαντι·

καθ’ ὃ τὸ Κήναιον ἐκ τῆσ Εὐβοίασ ἀντίκειται ἄκρα βλέπουσα πρὸσ ἑσπέραν καὶ τὸν Μαλιέα κόλπον, πορθμῷ διειργομένη σχεδὸν εἰκοσασταδίῳ. ταῦτα δ’ ἤδη τῶν Ἐπικνημιδίων ἐστὶ Λοκρῶν. ἐνταῦθα καὶ αἱ Λιχάδεσ καλούμεναι τρεῖσ νῆσοι πρόκεινται ἀπὸ Λίχα τοὔνομα ἔχουσαι. καὶ ἄλλαι δ’ εἰσὶν ἐν τῷ λεχθέντι παράπλῳ, ἃσ ἑκόντεσ παραλείπομεν. μετὰ δὲ εἴκοσι σταδίουσ ἀπὸ Κνημίδων λιμήν, ὑπὲρ οὗ κεῖται τὸ Θρόνιον ἐν σταδίοισ τοῖσ ἴσοισ κατὰ τὴν μεσόγαιαν. εἶθ’ ὁ Βοάγριοσ ποταμὸσ ἐκδίδωσιν ὁ παραρρέων τὸ Θρόνιον, Μάνην δ’ ἐπονομάζουσιν αὐτόν· ἔστι δὲ χειμάρρουσ ὥστ’ ἀβρόχοισ ἐμβαίνειν τοῖσ ποσίν, ἄλλοτε δὲ καὶ δίπλεθρον ἴσχειν πλάτοσ. μετὰ δὲ ταῦτα Σκάρφεια σταδίοισ ὑπερκειμένη τῆσ θαλάττησ δέκα, διέχουσα δὲ τοῦ Θρονίου τριάκοντα, ἐλάττοσι δὲ μικρῷ . . . ἔπειτα Νίκαιά ἐστι καὶ αἱ Θερμοπύλαι. τῶν δὲ λοιπῶν πόλεων τῶν μὲν ἄλλων οὐκ ἄξιον μεμνῆσθαι·

ὧν δ’ Ὅμηροσ μέμνηται Καλλίαροσ μὲν οὐκέτι οἰκεῖται, εὐήροτον δὲ νῦν ἐστι πεδίον· καλοῦσι δ’ οὕτωσ ἀπὸ τοῦ συμβεβηκότοσ· καὶ Βῆσσα δ’ οὐκ ἔστι, δρυμώδησ τισ τόποσ· οὐδ’ αἱ Αὐγειαί, τὴν δὲ χώραν ἔχουσι Σκαρφιεῖσ· ταύτην μὲν οὖν τὴν Βῆσσαν ἐν τοῖσ δυσὶ γραπτέον σίγμα ἀπὸ γὰρ τοῦ δρυμώδουσ ὠνόμασται ὁμωνύμωσ, ὥσπερ καὶ Νάπη ἐν τῷ Μηθύμνησ πεδίῳ, ἣν Ἑλλάνικοσ ἀγνοῶν . . . Λάπην ὀνομάζει, τὸν δ’ ἐν τῇ Ἀττικῇ δῆμον, ἀφ’ οὗ Βησαιεῖσ οἱ δημόται λέγονται, ἐν τῷ ἑνὶ σίγμα. ἡ δὲ Τάρφη κεῖται ἐφ’ ὕψουσ, διέχουσα Θρονίου σταδίουσ εἴκοσι, χώραν δ’ εὔκαρπόν τε καὶ εὔδενδρον ἔχει·

ἤδη γὰρ καὶ αὕτη ἀπὸ τοῦ δάσουσ ὠνόμασται. καλεῖται δὲ νῦν Φαρύγαι· ἵδρυται δ’ αὐτόθι Ἥρασ Φαρυγαίασ ἱερὸν ἀπὸ τῆσ ἐν Φαρύγαισ τῆσ Ἀργείασ· καὶ δὴ καὶ ἄποικοί φασιν εἶναι Ἀργείων. τῶν γε μὴν ἑσπερίων Λοκρῶν Ὅμηροσ οὐ μέμνηται, ἢ οὐ ῥητῶσ γε, ἀλλὰ μόνον τῷ δοκεῖν ἀντιδιαστέλλεσθαι τούτοισ ἐκείνουσ περὶ ὧν εἰρήκαμεν "Λοκρῶν, οἳ ναίουσι πέρην ἱερῆσ Εὐβοίησ," ὡσ καὶ ἑτέρων ὄντων.

ἀλλ’ οὐδ’ ὑπὸ τῶν ἄλλων τεθρύληνται πολλῶν· πόλεισ δ’ ἔσχον Ἄμφισσάν τε καὶ Ναύπακτον, ὧν ἡ Ναύπακτοσ συμμένει τοῦ Ἀντιρρίου πλησίον, ὠνόμασται δ’ ἀπὸ τῆσ ναυπηγίασ τῆσ ἐκεῖ γενομένησ, εἴτε τῶν Ἡρακλειδῶν ἐκεῖ ναυπηγησαμένων τὸν στόλον, εἴθ’ ὥσ φησιν Ἔφοροσ Λοκρῶν ἔτι πρότερον παρασκευασάντων· ἔστι δὲ νῦν Αἰτωλῶν Φιλίππου προσκρίναντοσ. αὐτοῦ δὲ καὶ ἡ Χαλκίσ, ἧσ μέμνηται καὶ ὁ ποιητὴσ ἐν τῷ Αἰτωλικῷ καταλόγῳ, ὑποκάτω Καλυδῶνοσ·

αὐτοῦ δὲ καὶ ὁ Ταφιασσὸσ λόφοσ, ἐν ᾧ τὸ τοῦ Νέσσου μνῆμα καὶ τῶν ἄλλων Κενταύρων, ὧν ἀπὸ τῆσ σηπεδόνοσ φασὶ τὸ ὑπὸ τῇ ῥίζῃ τοῦ λόφου προχεόμενον δυσῶδεσ καὶ θρόμβουσ ἔχον ὕδωρ ῥεῖν· διὰ δὲ τοῦτο καὶ Ὀζόλασ καλεῖσθαι τὸ ἔθνοσ. καὶ ἡ Μολύκρεια δ’ ἐστὶ κατὰ τὸ Ἀντίρριον, Αἰτωλικὸν πολίχνιον. ἡ δ’ Ἄμφισσα ἐπὶ τοῖσ ἄκροισ ἵδρυται τοῦ Κρισαίου πεδίου, κατέσπασαν δ’ αὐτὴν οἱ Ἀμφικτύονεσ, καθάπερ εἰρήκαμεν· καὶ Οἰάνθεια δὲ καὶ Εὐπάλιον Λοκρῶν εἰσίν. ὁ δὲ πᾶσ παράπλουσ ὁ Λοκρικὸσ μικρὸν ὑπερβάλλει τῶν διακοσίων σταδίων. Ἀλόπην δὲ καὶ ἐνταῦθα καὶ ἐν τοῖσ Ἐπικνημιδίοισ ὀνομάζουσι καὶ ἐν τῇ Φθιώτιδι·

οὗτοι μὲν οὖν ἄποικοι τῶν Ἐπικνημιδίων εἰσίν, οἱ δ’ Ἐπιζεφύριοι τούτων. τοῖσ δὲ Λοκροῖσ τοῖσ μὲν ἑσπερίοισ συνεχεῖσ εἰσιν Αἰτωλοί, τοῖσ δ’ Ἐπικνημιδίοισ Αἰνιᾶνεσ συνεχεῖσ οἱ τὴν Οἴτην ἔχοντεσ, καὶ μέσοι Δωριεῖσ.

οὗτοι μὲν οὖν εἰσιν οἱ τὴν τετράπολιν οἰκήσαντεσ, ἥν φασιν εἶναι μητρόπολιν τῶν ἁπάντων Δωριέων, πόλεισ δ’ ἔσχον Ἐρινεὸν Βοῖον Πίνδον Κυτίνιον· ὑπέρκειται δ’ ἡ Πίνδοσ τοῦ Ἐρινεοῦ, παραρρεῖ δ’ αὐτὴν ὁμώνυμοσ ποταμὸσ ἐμβάλλων εἰσ τὸν Κηφισσὸν οὐ πολὺ τῆσ Λιλαίασ ἄπωθεν· τινὲσ δ’ Ἀκύφαντα λέγουσι τὴν Πίνδον. τούτων ὁ βασιλεὺσ Αἰγίμιοσ ἐκπεσὼν τῆσ ἀρχῆσ κατήχθη πάλιν, ὡσ ἱστοροῦσιν, ὑφ’ Ἡρακλέουσ· ἀπεμνημόνευσεν οὖν αὐτῷ τὴν χάριν τελευτήσαντι περὶ τὴν Οἴτην· Ὕλλον γὰρ εἰσεποιήσατο τὸν πρεσβύτατον τῶν ἐκείνου παίδων, καὶ διεδέξατο ἐκεῖνοσ τὴν ἀρχὴν καὶ οἱ ἀπόγονοι. ἐντεῦθεν ὁρμηθεῖσι τοῖσ Ἡρακλείδαισ ὑπῆρξεν ἡ εἰσ Πελοπόννησον κάθοδοσ. τέωσ μὲν οὖν ἦσαν ἐν ἀξιώματι αἱ πόλεισ, καίπερ οὖσαι μικραὶ καὶ λυπρόχωροι, ἔπειτ’ ὠλιγωρήθησαν·

ἐν δὲ τῷ Φωκικῷ πολέμῳ καὶ τῇ Μακεδόνων ἐπικρατείᾳ καὶ Αἰτωλῶν καὶ Ἀθαμάνων θαυμαστὸν εἰ καὶ ἴχνοσ αὐτῶν εἰσ Ῥωμαίουσ ἦλθε. τὰ δ’ αὐτὰ πεπόνθασι καὶ Αἰνιᾶνεσ· καὶ γὰρ τούτουσ ἐξέφθειραν Αἰτωλοί τε καὶ Ἀθαμᾶνεσ, Αἰτωλοὶ μὲν μετὰ Ἀκαρνάνων πολεμοῦντεσ καὶ μέγα δυνάμενοι, Ἀθαμᾶνεσ δ’ ὕστατοι τῶν Ἠπειρωτῶν εἰσ ἀξίωμα προαχθέντεσ, ἤδη τῶν ἄλλων ἀπειρηκότων, καὶ μετ’ Ἀμυνάνδρου τοῦ βασιλέωσ δύναμιν κατασκευασάμενοι. οὗτοι δὲ τὴν Οἴτην διακατεῖχον. τὸ δ’ ὄροσ διατείνει ἀπὸ Θερμοπυλῶν καὶ τῆσ ἀνατολῆσ μέχρι πρὸσ τὸν κόλπον τὸν Ἀμβρακικὸν καὶ τὴν ἑσπέραν·

τρόπον δέ τινα καὶ πρὸσ ὀρθὰσ τέμνει τὴν ἀπὸ τοῦ Παρνασσοῦ μέχρι Πίνδου καὶ τῶν ὑπερκειμένων βαρβάρων ὀρεινὴν τὸ ὄροσ τοῦτο. τούτου δὴ τὸ μὲν πρὸσ Θερμοπύλασ νενευκὸσ μέροσ Οἴτη καλεῖται σταδίων διακοσίων τὸ μῆκοσ, τραχὺ καὶ ὑψηλόν, ὑψηλότατον δὲ κατὰ τὰσ Θερμοπύλασ· κορυφοῦται γὰρ ἐνταῦθα καὶ τελευτᾷ πρὸσ ὀξεῖσ καὶ ἀποτόμουσ μέχρι τῆσ θαλάττησ κρημνούσ, ὀλίγην δ’ ἀπολείπει πάροδον τοῖσ ἀπὸ τῆσ παραλίασ ἐμβάλλουσιν εἰσ τοὺσ Λοκροὺσ ἐκ τῆσ Θετταλίασ. τὴν μὲν οὖν πάροδον Πύλασ καλοῦσι καὶ στενὰ καὶ Θερμοπύλασ·

ἔστι γὰρ καὶ θερμὰ πλησίον ὕδατα τιμώμενα ὡσ Ἡρακλέουσ ἱερά· τὸ δ’ ὑπερκείμενον ὄροσ Καλλίδρομον· τινὲσ δὲ καὶ τὸ λοιπὸν τὸ δι’ Αἰτωλίασ καὶ τῆσ Ἀκαρνανίασ διῆκον μέχρι τοῦ Ἀμβρακικοῦ κόλπου Καλλίδρομον προσαγορεύουσι. πρὸσ δὲ ταῖσ Θερμοπύλαισ ἐστὶ φρούρια ἐντὸσ τῶν στενῶν, Νίκαια μὲν ἐπὶ θάλατταν Λοκρῶν, Τειχιοῦσ δὲ καὶ Ἡράκλεια ὑπὲρ αὐτῆσ, ἡ Τραχὶν καλουμένη πρότερον, Λακεδαιμονίων κτίσμα· διέχει δὲ τῆσ ἀρχαίασ Τραχῖνοσ περὶ ἓξ σταδίουσ ἡ Ἡράκλεια· ἑξῆσ δὲ ἡ Ῥοδουντία, χωρίον ἐρυμνόν. ποιεῖ δὲ δυσείσβολα τὰ χωρία ταῦτα ἥ τε τραχύτησ καὶ τὸ πλῆθοσ τῶν ὑδάτων φάραγγασ ποιούντων, ἃσ διέξεισι.

πρὸσ γὰρ τῷ Σπερχειῷ τῷ παραρρέοντι τὴν Ἀντικύραν καὶ ὁ Δύρασ ἐστίν, ὅν φασιν ἐπιχειρῆσαι τὴν Ἡρακλέουσ σβέσαι πυράν· καὶ ἄλλοσ Μέλασ διέχων Τραχῖνοσ εἰσ πέντε σταδίουσ. πρὸσ δὲ μεσημβρίαν τῆσ Τραχῖνοσ φησὶν Ἡρόδοτοσ εἶναι βαθεῖαν διασφάγα, δι’ ἧσ Ἀσωπόσ, ὁμώνυμοσ τοῖσ εἰρημένοισ Ἀσωποῖσ, εἰσ τὴν θάλατταν ἐκπίπτει τὴν ἐκτὸσ Πυλῶν, παραλαβὼν καὶ τὸν Φοίνικα ἐκ τῆσ μεσημβρίασ συμβάλλοντα αὐτῷ, ὁμώνυμον τῷ ἡρ́ωι, οὗ καὶ τάφοσ πλησίον δείκνυται· στάδιοι δ’ εἰσὶν ἐπὶ Θερμοπύλασ ἀπὸ τοῦ Ἀσωποῦ πεντεκαίδεκα. τότε μὲν οὖν ἦν ἐνδοξότατα τὰ χωρία ταῦτα, ἡνίκα τῶν κλείθρων ἐκυρίευε τῶν περὶ τὰ στενά, καὶ τοῖσ ἔξω τῶν στενῶν πρὸσ τοὺσ ἐντὸσ ἦσαν ἀγῶνεσ πρωτείων·

καθάπερ καὶ πέδασ ἐκάλει Φίλιπποσ τῆσ Ἑλλάδοσ τὴν Χαλκίδα καὶ τὴν Κόρινθον, πρὸσ τὰσ ἐκ τῆσ Μακεδονίασ ἀφορμὰσ βλέπων· ἐπιδέσμουσ δ’ οἱ ὕστερον προσηγόρευον ταύτασ τε καὶ ἔτι τὴν Δημητριάδα· καὶ γὰρ αὕτη παρόδων ἦν κυρία τῶν περὶ τὰ Τέμπη, τό τε Πήλιον ἔχουσα καὶ τὴν Ὄσσαν. ὕστερον δὲ πάντων ὑπὸ μίαν ἐξουσίαν ὑπηγμένων, ἅπαντ’ ἀτελεύεται πᾶσι καὶ ἀνέῳγε. περὶ δὲ τὰ στενὰ ταῦτα οἱ περὶ Λεωνίδαν μετὰ ὀλίγων τῶν ὁμόρων τοῖσ τόποισ ἀντέσχον πρὸσ τὰσ τοσαύτασ τῶν Περσῶν δυνάμεισ, μέχρι περιελθόντεσ δι’ ἀτραπῶν τὰ ὄρη κατέκοψαν αὐτοὺσ οἱ βάρβαροι.

καὶ νῦν τὸ πολυάνδριον ἐκείνων ἐστὶ καὶ στῆλαι καὶ ἡ θρυλουμένη ἐπιγραφὴ τῇ Λακεδαιμονίων στήλῃ οὕτωσ ἔχουσα "ὦ ξέν’ ἀπάγγειλον Λακεδαιμονίοισ ὅτι "τῇδε κείμεθα τοῖσ κείνων πειθόμενοι νομίμοισ. ἔστι δὲ καὶ λιμὴν μέγασ αὐτόθι καὶ Δήμητροσ ἱερόν, ἐν ᾧ κατὰ πᾶσαν Πυλαίαν θυσίαν ἐτέλουν οἱ Ἀμφικτύονεσ.

ἐκ δὲ τοῦ λιμένοσ εἰσ Ἡράκλειαν τὴν Τραχῖνα πεζῇ στάδιοι τετταράκοντα, πλοῦσ δ’ ἐπὶ τὸ Κήναιον ἑβδομήκοντα. ἔξω δὲ Πυλῶν εὐθὺσ ὁ Σπερχειὸσ ἐκδίδωσιν. ἐπὶ δὲ Πύλασ ἀπὸ Εὐρίπου στάδιοι πεντακόσιοι τριάκοντα. καὶ ἡ μὲν Λοκρὶσ τέλοσ ἔχει. τὰ δ’ ἔξω Θετταλῶν ἐστι τὰ πρὸσ ἑώ καὶ τὸν Μαλιακὸν κόλπον, τὰ δὲ πρὸσ δύσιν Αἰτωλῶν καὶ Ἀκαρνάνων. Ἀθαμᾶνεσ δὲ καὶ αὐτοὶ ἐκλελοίπασι. μέγιστον δὴ καὶ παλαιότατον τῶν Θετταλῶν σύστημα, ὧν τὰ μὲν Ὅμηροσ εἴρηκε τὰ δ’ ἄλλοι πλείουσ.

Αἰτωλοὺσ δ’ Ὅμηροσ μὲν ἀεὶ ἑνὶ ὀνόματι λέγει, πόλεισ οὐκ ἔθνη τάττων ὑπ’ αὐτοῖσ, πλὴν εἰ τοὺσ Κουρῆτασ, οὓσ ἐν μέρει τακτέον Αἰτωλικῶν. ἀπὸ Θετταλῶν δ’ ἀρκτέον, τὰ μὲν σφόδρα παλαιὰ καὶ μυθώδη καὶ οὐχ ὁμολογούμενα τὰ πολλὰ ἐῶντεσ, καθάπερ καὶ ἐν τοῖσ ἄλλοισ ἐποιήσαμεν, τὰ δὲ φαινόμενα ἡμῖν καίρια λέγοντεσ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

Ancient Greek Text

Strabo, Geography, Book 9, chapter 4

(스트라본, 지리학, Book 9, chapter 4)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION