헬라어 문장 검색 - ΣτραβόΓεογραπ́08́06́

(스트라본, 지리학, Book 8, chapter 6)

μετὰ δὲ Μαλέασ ὁ Ἀργολικὸσ ἐκδέχεται κόλποσ καὶ ὁ Ἑρμιονικόσ, ὁ μὲν μέχρι τοῦ Σκυλλαίου πλέοντι ὡσ πρὸσ ἑώ βλέπων καὶ πρὸσ τὰσ Κυκλάδασ, ὁ δὲ ἑωθινώτεροσ τούτου μέχρι πρὸσ Αἴγιναν καὶ τὴν Ἐπιδαυρίαν. τὰ μὲν δὴ πρῶτα τοῦ Ἀργολικοῦ Λάκωνεσ ἔχουσι, τὰ δὲ λοιπὰ Ἀργεῖοι· ἐν οἷσ ἐστι τῶν μὲν Λακώνων τὸ Δήλιον ἱερὸν Ἀπόλλωνοσ ὁμώνυμον τῷ Βοιωτιακῷ, καὶ Μινώα φρούριον ὁμώνυμοσ καὶ αὕτη τῇ Μεγαρικῇ, καὶ ἡ λιμηρὰ Ἐπίδαυροσ, ὡσ Ἀρτεμίδωρόσ φησιν. Ἀπολλόδωροσ δὲ Κυθήρων πλησίον ἱστορεῖ ταύτην, εὐλίμενον δὲ οὖσαν βραχέωσ καὶ ἐπιτετμημένωσ λιμηρὰν εἰρῆσθαι ὡσ ἂν λιμενηράν, μεταβεβληκέναι δὲ τοὔνομα. ἔστι δὲ τραχὺσ ὁ παράπλουσ εὐθὺσ ἀπὸ Μαλεῶν ἀρξάμενοσ μέχρι πολλοῦ ὁ Λακωνικόσ, ἔχει δ’ ὅμωσ ὑφόρμουσ καὶ λιμένασ. ἡ λοιπὴ δ’ ἐστὶ παραλία εὐλίμενοσ, νησίδιά τε πολλὰ πρόκειται αὐτῆσ οὐκ ἄξια μνήμησ. τῶν δ’ Ἀργείων αἵ τε Πρασιαὶ καὶ τὸ Τημένιον, ἐν ᾧ τέθαπται Τήμενοσ, καὶ ἔτι πρότερον τὸ χωρίον, δι’ οὗ ῥεῖ ποταμὸσ ἡ Λέρνη καλουμένη ὁμώνυμοσ τῇ λίμνῃ, ἐν ᾗ μεμύθευται τὰ περὶ τὴν Ὕδραν.

τὸ δὲ Τημένιον ἀπέχει τοῦ Ἄργουσ ἓξ καὶ εἴκοσι σταδίουσ ὑπὲρ τῆσ θαλάττησ, ἀπὸ δὲ τοῦ Ἄργουσ εἰσ τὸ Ἡραῖον τετταράκοντα, ἔνθεν δὲ εἰσ Μυκήνασ δέκα. μετὰ δὲ τὸ Τημένιον ἡ Ναυπλία, τὸ τῶν Ἀργείων ναύσταθμον· τὸ δ’ ἔτυμον ἀπὸ τοῦ ταῖσ ναυσὶ προσπλεῖσθαι. ἀπὸ τούτου δὲ πεπλάσθαι φασὶ τὸν Ναύπλιον καὶ τοὺσ παῖδασ αὐτοῦ παρὰ τοῖσ νεωτέροισ· οὐ γὰρ Ὅμηρον ἀμνημονῆσαι ἂν τούτων, τοῦ μὲν Παλαμήδουσ τοσαύτην σοφίαν καὶ σύνεσιν ἐπιδεδειγμένου, δολοφονηθέντοσ δὲ ἀδίκωσ, τοῦ δὲ Ναυπλίου τοσοῦτον ἀπεργασαμένου φθόρον ἀνθρώπων περὶ τὸν Καφηρέα. ἡ δὲ γενεαλογία πρὸσ τῷ μυθώδει καὶ τοῖσ χρόνοισ διημάρτηται· δεδόσθω γὰρ Ποσειδῶνοσ εἶναι, Ἀμυμώνησ δὲ πῶσ τὸν κατὰ τὰ Τρωικὰ ἔτι ζῶντα; ἐφεξῆσ δὲ τῇ Ναυπλίᾳ τὰ σπήλαια καὶ οἱ ἐν αὐτοῖσ οἰκοδομητοὶ λαβύρινθοι, Κυκλώπεια δ’ ὀνομάζουσιν. εἶτ’ ἄλλα χωρία καὶ ἐφεξῆσ ὁ Ἑρμιονικὸσ κόλποσ·

καὶ γὰρ τοῦτον Ὁμήρου τάξαντοσ ὑπὸ τῇ Ἀργείᾳ καὶ ἡμῖν οὐ παροπτέοσ ἐνέφηνεν ὁ μερισμὸσ τῆσ περιοδείασ οὗτοσ. ἄρχεται δ’ ἀπὸ Ἀσίνησ πολίχνησ· εἶθ’ Ἑρμιόνη καὶ Τροιζήν· ἐν παράπλῳ δὲ πρόκειται καὶ Καλαυρία νῆσοσ, κύκλον ἔχουσα τριάκοντα σταδίων, πορθμῷ δὲ τετρασταδίῳ διεστῶσα τῆσ ἠπείρου. εἶθ’ ὁ Σαρωνικὸσ κόλποσ·

ἀναλαβόντεσ δ’ ἐφοδεύσωμεν πάλιν τὰ κατὰ τὴν Ἀργείαν. οἱ δὲ πόντον λέγουσιν, οἱ δὲ πόρον, καθ’ ὃ καὶ πέλαγοσ λέγεται Σαρωνικὸν πᾶσ ὁ συνάπτων πόροσ ἀπὸ τῆσ Ἑρμιονικῆσ καὶ τῆσ περὶ τὸν Ἰσθμὸν θαλάττησ τῷ τε Μυρτῴῳ πελάγει καὶ τῷ Κρητικῷ. τοῦ δὲ Σαρωνικοῦ Ἐπίδαυρόσ τέ ἐστι καὶ ἡ προκειμένη νῆσοσ Αἴγινα· εἶτα Κεγχρεαὶ τὸ τῶν Κορινθίων ἐπὶ τὰ πρὸσ ἑώ μέρη ναύσταθμον· εἶτα λιμὴν Σχοινοῦσ πλεύσαντι τετταράκοντα καὶ πέντε σταδίουσ· ἀπὸ δὲ Μαλεῶν τοὺσ πάντασ περὶ χιλίουσ καὶ ὀκτακοσίουσ. κατὰ δὲ τὸν Σχοινοῦντα ὁ δίολκοσ τὸ στενώτατον τοῦ Ἰσθμοῦ, περὶ ὃν τὸ τοῦ Ἰσθμίου Ποσειδῶνοσ ἱερόν· ἀλλὰ ταῦτα μὲν ὑπερκείσθω· ἔξω γάρ ἐστι τῆσ Ἀργείασ. καὶ πρῶτον ποσαχῶσ λέγεται παρὰ τῷ ποιητῇ τὸ Ἄργοσ καὶ καθ’ αὑτὸ καὶ μετὰ τοῦ ἐπιθέτου, Ἀχαιικὸν Ἄργοσ καλοῦντοσ ἢ Ιἄσον ἢ ἵππιον ἢ Πελασγικὸν ἢ ἱππόβοτον.

καὶ γὰρ ἡ πόλισ Ἄργοσ λέγεται Ἄργοσ τε Σπάρτη τε. οἱ δ’ Ἄργοσ τ’ εἶχον Τίρυνθά τε. καὶ ἡ Πελοπόννησοσ ἡμετέρῳ ἐνὶ οἴκῳ ἐν Ἄργεϊ. οὐ γὰρ ἡ πόλισ γε ἦν οἶκοσ αὐτοῦ. καὶ ὅλη ἡ Ἑλλάσ· Ἀργείουσ γοῦν καλεῖ πάντασ καθάπερ καὶ Δαναοὺσ καὶ Ἀχαιούσ. τὴν δ’ οὖν ὁμωνυμίαν τοῖσ ἐπιθέτοισ διαστέλλεται, τὴν μὲν Θετταλίαν Πελασγικὸν Ἄργοσ καλῶν νῦν αὖ τοὺσ ὅσσοι τὸ Πελασγικὸν Ἄργοσ ἔναιον. τὴν δὲ Πελοπόννησον Ἀχαιικὸν εἰ δέ κεν Ἄργοσ ἱκοίμεθ’ Ἀχαιικὸν ἢ οὐκ Ἄργεοσ ἠε͂ν Ἀχαιικοῦ. σημαίνων ἐνταῦθα, ὅτι καὶ Ἀχαιοὶ ἰδίωσ ὠνομάζοντο οἱ Πελοποννήσιοι κατ’ ἄλλην σημασίαν. Ιἄσόν τε Ἄργοσ τὴν Πελοπόννησον λέγει εἰ πάντεσ γ’ ἐσίδοιεν ἀν’ Ιἄσον Ἄργοσ Ἀχαιοί τὴν Πηνελόπην, ὅτι πλείουσ ἂν λάβοι μνηστῆρασ· οὐ γὰρ τοὺσ ἐξ ὅλησ τῆσ Ἑλλάδοσ εἰκόσ, ἀλλὰ τοὺσ ἐγγύσ. ἱππόβοτον δὲ καὶ ἵππιον κοινῶσ εἴρηκε. περὶ δὲ τῆσ Ἑλλάδοσ καὶ Ἑλλήνων καὶ Πανελλήνων ἀντιλέγεται.

Θουκυδίδησ μὲν γὰρ τὸν ποιητὴν μηδαμοῦ βαρβάρουσ εἰπεῖν φησι διὰ τὸ μηδὲ Ἕλληνάσ πω τὸ ἀντίπαλον εἰσ ἓν ὄνομα ἀποκεκρίσθαι. καὶ Ἀπολλόδωροσ δὲ μόνουσ τοὺσ ἐν Θετταλίᾳ καλεῖσθαί φησιν "Μυρμιδόνεσ δὲ καλεῦντο καὶ Ἕλληνεσ. " Ἡσίοδον μέντοι καὶ Ἀρχίλοχον ἤδη εἰδέναι καὶ Ἕλληνασ λεγομένουσ τοὺσ σύμπαντασ καὶ Πανέλληνασ, τὸν μὲν περὶ τῶν Προιτίδων λέγοντα ὡσ Πανέλληνεσ ἐμνήστευον αὐτάσ, τὸν δὲ ὡσ Πανελλήνων ὀιζὺσ ἐσ Θάσον συνέδραμεν. ἄλλοι δ’ ἀντιτιθέασιν ὅτι καὶ βαρβάρουσ εἴρηκεν, εἰπών γε βαρβαροφώνουσ τοὺσ Κᾶρασ, καὶ Ἕλληνασ τοὺσ πάντασ ἀνδρόσ, τοῦ κλέοσ εὐρὺ καθ’ Ἑλλάδα καὶ μέσον Ἄργοσ· καὶ πάλιν εἰ δ’ ἐθέλῃσ τραφθῆναι ἀν’ Ἑλλάδα καὶ μέσον Ἄργοσ. ἡ μὲν οὖν πόλισ ἡ τῶν Ἀργείων ἐν χωρίοισ ἐπιπέδοισ ἵδρυται τὸ πλέον, ἄκραν δ’ ἔχει τὴν καλουμένην Λάρισαν, λόφον εὐερκῆ μετρίωσ ἔχοντα ἱερὸν Διόσ·

ῥεῖ δ’ αὐτῆσ πλησίον ὁ Ἴναχοσ χαραδρώδησ ποταμὸσ τὰσ πηγὰσ ἔχων ἐκ Λυρκείου. περὶ δὲ τῶν μυθευομένων πηγῶν εἴρηται διότι πλάσματα ποιητῶν ἐστί· πλάσμα δὲ καὶ τὸ Ἄργοσ ἄνυδρον "θεοὶ δ’ αὖ θέσαν Ἄργοσ ἔνυδρον" τῆσ τε χώρασ κοίλησ οὔσησ καὶ ποταμοῖσ διαρρεομένησ καὶ ἕλη καὶ λίμνασ παρεχομένησ, καὶ τῆσ πόλεωσ εὐπορουμένησ ὕδασι φρεάτων πολλῶν καὶ ἐπιπολαίων. αἰτιῶνται δὲ τῆσ ἀπάτησ τὸ καί κεν ἐλέγχιστοσ πολυδίψιον Ἄργοσ ἱκοίμην. τοῦτο δ’ ἤτοι ἀντὶ τοῦ πολυπόθητον κεῖται, ἢ χωρὶσ τοῦ δ πολυίψιον, ὡσ πολύφθορόν τε δῶμα Πελοπιδῶν τόδε φησὶ Σοφοκλῆσ· τὸ γὰρ ἴψασθαι φθοράν τινα καὶ βλάβην σημαίνει νῦν μὲν πειρᾶται, τάχα δ’ ἴψεται υἱᾶσ Ἀχαιῶν κατὰ χρόα καλὸν ἰάψῃ· Αἴδι προίαψεν ἄλλωσ τε οὐ τὴν πόλιν λέγει τὸ Ἄργοσ οὐ γὰρ ἐκεῖσε ἔμελλεν ἀφίξεσθαι ἀλλὰ τὴν Πελοπόννησον, οὐ δήπου καὶ ταύτην διψηρὰν οὖσαν. καὶ σὺν τῷ <δ> δὲ ὑπερβατῶσ δέχονταί τινεσ κατὰ συναλιφὴν μετὰ τοῦ συνδέσμου τοῦ δέ, ἵν’ ᾖ οὕτωσ "καί κεν ἐλέγχιστοσ πολὺ δ’ ἴψιον Ἄργοσ ἱκοίμην," . . . πολυίψιον Ἄργοσδε ἱκοίμην ἀντὶ τοῦ εἰσ Ἄργοσ. εἷσ μὲν δὴ Ἴναχόσ ἐστιν ὁ διαρρέων τὴν Ἀργείαν·

" τὴν μὲν οὖν χώραν συγχωροῦσιν εὐυδρεῖν, αὐτὴν δὲ τὴν πόλιν ἐν ἀνύδρῳ χωρίῳ κεῖσθαι, φρεάτων δ’ εὐπορεῖν, ἃ ταῖσ Δαναί̈σιν ἀνάπτουσιν, ὡσ ἐκείνων ἐξευρουσῶν, ἀφ’ οὗ καὶ τὸ ἔποσ εἰπεῖν τοῦτο Ἄργοσ ἄνυδρον ἐὸν Δανααὶ θέσαν Ἄργοσ ἔνυδρον, τῶν δὲ φρεάτων τέτταρα καὶ ἱερὰ ἀποδειχθῆναι καὶ τιμᾶσθαι διαφερόντωσ, ἐν εὐπορίᾳ ὑδάτων ἀπορίαν εἰσάγοντεσ. ἄλλοσ δὲ ποταμὸσ Ἐρασῖνοσ ἐν τῇ Ἀργείᾳ ἐστίν· οὗτοσ δὲ τὰσ ἀρχὰσ ἐκ Στυμφάλου τῆσ Ἀρκαδίασ λαμβάνει καὶ τῆσ ἐκεῖ λίμνησ τῆσ καλουμένησ Στυμφαλίδοσ, ἐν ᾗ τὰσ ὄρνεισ μυθολογοῦσι τὰσ ὑπὸ τοῦ Ἡρακλέουσ τοξεύμασι καὶ τυμπάνοισ ἐξελαθείσασ, ἃσ καὶ αὐτὰσ καλοῦσι Στυμφαλίδασ· δύντα δ’ ὑπὸ γῆσ φασὶ τὸν ποταμὸν τοῦτον ἐκπίπτειν εἰσ τὴν Ἀργείαν καὶ ποιεῖν ἐπίρρυτον τὸ πεδίον· ῥεῖ δὲ καὶ ἄλλοσ ὁμώνυμοσ ἐκ τῆσ Ἀρκαδίασ εἰσ τὸν κατὰ Βοῦραν αἰγιαλόν· ἄλλοσ δ’ ἐστὶν ὁ Ἐρετρικόσ, καὶ ὁ ἐν τῇ Ἀττικῇ κατὰ Βραυρῶνα. δείκνυται δὲ καὶ Ἀμυμώνη τισ κρήνη κατὰ Λέρνην. ἡ δὲ Λέρνη λίμνη τῆσ Ἀργείασ ἐστὶ καὶ τῆσ Μυκηναίασ, ἐν ᾗ τὴν Ὕδραν ἱστοροῦσι· διὰ δὲ τοὺσ γινομένουσ καθαρμοὺσ ἐν αὐτῇ παροιμία τισ ἐξέπεσε "Λέρνη κακῶν. τὴν δὲ ἀκρόπολιν τῶν Ἀργείων οἰκίσαι λέγεται Δαναόσ, ὃσ τοσοῦτον τοὺσ πρὸ αὐτοῦ δυναστεύοντασ ἐν τοῖσ τόποισ ὑπερβαλέσθαι δοκεῖ ὥστε κατ’ Εὐριπίδην Πελασγιώτασ ὠνομασμένουσ τὸ πρὶν Δαναοὺσ καλεῖσθαι νόμον ἔθηκ’ ἀν’ Ἑλλάδα.

μάλιστα δ’ οἰόνται Μακεδονικὸν καὶ Θετταλικὸν εἶναι. ἔστι δὲ καὶ τάφοσ αὐτοῦ κατὰ μέσην τὴν τῶν Ἀργείων ἀγοράν· καλεῖται δὲ πλίνθοσ. οἶμαι δ’ ὅτι καὶ Πελασγιώτασ καὶ Δαναούσ, ὥσπερ καὶ Ἀργείουσ, ἡ δόξα τῆσ πόλεωσ ταύτησ ἀπ’ αὐτῆσ καὶ τοὺσ ἄλλουσ Ἕλληνασ καλεῖσθαι παρεσκεύασεν· οὕτω δὲ καὶ Ιἀσίδασ καὶ Ιἄσον Ἄργοσ. καὶ Ἀπίαν καὶ Ἀπιδόνασ οἱ νεώτεροί φασιν· Ὅμηροσ δ’ Ἀπιδόνασ μὲν οὐ λέγει, ἀπίαν δὲ τὴν πόρρω μᾶλλον. ὅτι δ’ Ἄργοσ τὴν Πελοπόννησον λέγει, προσλαβεῖν ἔστι καὶ τάδε Ἀργείη δ’ Ἑλένη καὶ ἔστι πόλισ Ἐφύρη μυχῷ Ἄργεοσ καὶ μέσον Ἄργοσ καὶ πολλῇσιν νήσοισι καὶ Ἄργεϊ παντὶ ἀνάσσειν. Ἄργοσ δὲ καὶ τὸ πεδίον λέγεται παρὰ τοῖσ νεωτέροισ, παρ’ Ὁμήρῳ δ’ οὐδ’ ἅπαξ· τῶν δ’ ἀπογόνων τοῦ Δαναοῦ διαδεξαμένων τὴν ἐν Ἄργει δυναστείαν, ἐπιμιχθέντων δὲ τούτοισ τῶν Ἀμυθαονιδῶν ὡρμημένων ἐκ τῆσ Πισάτιδοσ καὶ τῆσ Τριφυλίασ, οὐκ ἂν θαυμάσειέ τισ εἰ συγγενεῖσ ὄντεσ οὕτω διείλοντο τὴν χώραν εἰσ δύο βασιλείασ τὸ πρῶτον, ὥστε τὰσ ἡγεμονευούσασ ἐν αὐταῖσ δύο πόλεισ ἀποδειχθῆναι πλησίον ἀλλήλων ἱδρυμένασ ἐν ἐλάττοσιν ἢ πεντήκοντα σταδίοισ, τό τε Ἄργοσ καὶ τὰσ Μυκήνασ, καὶ τὸ Ἡραῖον εἶναι κοινὸν ἱερὸν τὸ πρὸσ ταῖσ Μυκήναισ ἀμφοῖν, ἐν ᾧ τὰ Πολυκλείτου ξόανα τῇ μὲν τέχνῃ κάλλιστα τῶν πάντων πολυτελείᾳ δὲ καὶ μεγέθει τῶν Φειδίου λειπόμενα.

τούτων δὲ περὶ μὲν τοῦ Ἄργουσ εἴρηται, περὶ δὲ τῶν ἄλλων λεκτέον. κατ’ ἀρχὰσ μὲν οὖν τὸ Ἄργοσ ἐπεκράτει μᾶλλον, εἶθ’ αἱ Μυκῆναι μείζονα ἐπίδοσιν λαβοῦσαι διὰ τὴν τῶν Πελοπιδῶν εἰσ αὐτὰσ μεθίδρυσιν· περιστάντων γὰρ εἰσ τοὺσ Ἀτρέωσ παῖδασ ἁπάντων, Ἀγαμέμνων ὢν πρεσβύτεροσ παραλαβὼν τὴν ἐξουσίαν ἅμα τύχῃ τε καὶ ἀρετῇ πρὸσ τοῖσ οὖσι πολλὴν προσεκτήσατο τῆσ χώρασ, καὶ δὴ καὶ τὴν Ἀργολικὴν τῇ Μυκηναίᾳ προσέθηκε. Μενέλαοσ μὲν δὴ τὴν Λακωνικὴν ἔσχε, Μυκήνασ δὲ καὶ τὰ μέχρι Κορίνθου καὶ Σικυῶνοσ καὶ τῆσ Ιὤνων μὲν τότε καὶ Αἰγιαλέων καλουμένησ Ἀχαιῶν δὲ ὕστερον Ἀγαμέμνων παρέλαβε. μετὰ δὲ τὰ Τρωικὰ τῆσ Ἀγαμέμνονοσ ἀρχῆσ καταλυθείσησ ταπεινωθῆναι συνέβη Μυκήνασ καὶ μάλιστα μετὰ τὴν τῶν Ἡρακλειδῶν κάθοδον. κατασχόντεσ γὰρ οὗτοι τὴν Πελοπόννησον ἐξέβαλον τοὺσ πρότερον κρατοῦντασ ὥσθ’ οἱ τὸ Ἄργοσ ἔχοντεσ εἶχον καὶ τὰσ Μυκήνασ συντελούσασ εἰσ ἕν· χρόνοισ δ’ ὕστερον κατεσκάφησαν ὑπ’ Ἀργείων ὥστε νῦν μηδ’ ἴχνοσ εὑρίσκεσθαι τῆσ Μυκηναίων πόλεωσ. ὅπου δὲ Μυκῆναι τοιαῦτα πεπόνθασιν, οὐ δεῖ θαυμάζειν οὐδ’ εἴ τινεσ τῶν ὑπὸ τῷ Ἄργει καταλεγομένων ἀφανεῖσ νῦν εἰσιν. ὁ μὲν δὴ κατάλογοσ ἔχει οὕτωσ οἳ δ’ Ἄργοσ τ’ εἶχον Τίρυνθά τε τειχιόεσσαν Ἑρμιόνην τ’ Ἀσίνην τε, βαθὺν κατὰ κόλπον ἐχούσασ, Τροιζῆν’ Ηιὄνασ τε καὶ ἀμπελόεντ’ Ἐπίδαυρον, οἵ τ’ ἔχον Αἴγιναν Μάσητά τε, κοῦροι Ἀχαιῶν. τῇ μὲν οὖν Τίρυνθι ὁρμητηρίῳ χρήσασθαι δοκεῖ Προῖτοσ καὶ τειχίσαι διὰ Κυκλώπων, οὓσ ἑπτὰ μὲν εἶναι καλεῖσθαι δὲ γαστερόχειρασ τρεφομένουσ ἐκ τῆσ τέχνησ, ἥκειν δὲ μεταπέμπτουσ ἐκ Λυκίασ·

καὶ ἴσωσ τὰ σπήλαια τὰ περὶ τὴν Ναυπλίαν καὶ τὰ ἐν αὐτοῖσ ἔργα τούτων ἐπώνυμά ἐστιν. ἡ δὲ ἀκρόπολισ Λίκυμνα ἐπώνυμοσ Λικυμνίου, διέχει δὲ τῆσ Ναυπλίασ περὶ δώδεκα σταδίουσ· ἔρημοσ δ’ ἐστὶ κἀκείνη καὶ ἡ πλησίον Μιδέα, ἑτέρα οὖσα τῆσ Βοιωτικῆσ· ἐκείνη γὰρ ἔστι Μίδεια ὡσ πρόνοια, αὕτη δὲ Μιδέα ὡσ Τεγέα· ταύτῃ δ’ ὅμοροσ Πρόσυμνα . . . αὕτη ἱερὸν ἔχουσα Ἥρασ· ἠρήμωσαν δὲ τὰσ πλείστασ οἱ Ἀργεῖοι ἀπειθούσασ. οἱ δ’ οἰκήτορεσ οἱ μὲν ἐκ τῆσ Τίρυνθοσ ἀπῆλθον εἰσ Ἐπίδαυρον, οἱ δὲ ἐκ τῆσ . . . εἰσ τοὺσ Ἁλιεῖσ καλουμένουσ, οἱ δ’ ἐκ τῆσ Ἀσίνησ ἔστι δ’ αὕτη κώμη τῆσ Ἀργείασ πλησίον Ναυπλίασ ὑπὸ Λακεδαιμονίων εἰσ τὴν Μεσσηνίαν μετῳκίσθησαν, ὅπου καὶ ἡ ὁμώνυμοσ τῇ Ἀργολικῇ Ἀσίνῃ πολίχνη. οἱ γὰρ Λακεδαιμόνιοι, φησὶν ὁ Θεόπομποσ, πολλὴν κατακτησάμενοι τῆσ ἀλλοτρίασ εἰσ ταύτην κατῴκιζον οὓσ ἂν ὑποδέξαιντο τῶν φυγόντων ἐπ’ αὐτούσ· καὶ οἱ ἐκ τῆσ Ναυπλίασ ἐκεῖσε ἀνεχώρησαν. Ἑρμιόνη δ’ ἐστὶ τῶν οὐκ ἀσήμων πόλεων, ἧσ τὴν παραλίαν ἔχουσιν Ἁλιεῖσ λεγόμενοι θαλαττουργοί τινεσ ἄνδρεσ.

παρ’ Ἑρμιονεῦσι δὲ τεθρύληται τὴν εἰσ Αἵδου κατάβασιν σύντομον εἶναι· διόπερ οὐκ ἐντιθέασιν ἐνταῦθα τοῖσ νεκροῖσ ναῦλον. Δρυόπων δ’ οἰκητήριόν φασι καὶ τὴν Ἀσίνην, εἴτ’ ἐκ τῶν περὶ Σπερχειὸν τόπων ὄντασ αὐτοὺσ Δρύοποσ τοῦ Ἀρκάδοσ κατοικίσαντοσ ἐνταῦθα, ὡσ Ἀριστοτέλησ φησίν, εἴθ’ Ἡρακλέουσ ἐκ τῆσ περὶ τὸν Παρνασσὸν Δωρίδοσ ἐξελάσαντοσ αὐτούσ.

τὸ δὲ Σκύλλαιον τὸ ἐν Ἑρμιόνῃ ὠνομάσθαι φασὶν ἀπὸ Σκύλλησ τῆσ Νίσου θυγατρόσ, ἣν ἐξ ἔρωτοσ προδοῦσαν Μίνῳ τὴν Νίσαιαν καταποντωθῆναί φασιν ὑπ’ αὐτοῦ, δεῦρο δ’ ἐκκυμανθεῖσαν ταφῆσ τυχεῖν. Ηιὄνεσ δὲ κώμη τισ ἦν, ἣν ἐρημώσαντεσ Μυκηναῖοι ναύσταθμον ἐποίησαν, ἀφανισθεῖσα δ’ ὕστερον οὐδὲ ναύσταθμόν ἐστιν. Τροιζὴν δὲ ἱερά ἐστι Ποσειδῶνοσ, ἀφ’ οὗ καὶ Ποσειδωνία ποτὲ ἐλέγετο·

ὑπέρκειται δὲ τῆσ θαλάττησ εἰσ πεντεκαίδεκα σταδίουσ, οὐδ’ αὕτη ἄσημοσ πόλισ. πρόκειται δὲ τοῦ λιμένοσ αὐτῆσ Πώγωνοσ τοὔνομα Καλαυρία νησίδιον ὅσον τριάκοντα σταδίων ἔχον τὸν κύκλον· ἐνταῦθα ἦν ἄσυλον Ποσειδῶνοσ ἱερόν, καί φασι τὸν θεὸν τοῦτον ἀλλάξασθαι πρὸσ μὲν Λητὼ τὴν Καλαυρίαν ἀντιδόντα Δῆλον, πρὸσ Ἀπόλλωνα δὲ Ταίναρον ἀντιδόντα Πυθώ. Ἔφοροσ δὲ καὶ τὸν χρησμὸν λέγει ἶσόν τοι Δῆλόν τε Καλαύρειάν τε νέμεσθαι, Πυθώ τ’ ἠγαθέην καὶ Ταίναρον ἠνεμόεντα. ἦν δὲ καὶ Ἀμφικτυονία τισ περὶ τὸ ἱερὸν τοῦτο ἑπτὰ πόλεων αἳ μετεῖχον τῆσ θυσίασ· ἦσαν δὲ Ἑρμιὼν Ἐπίδαυροσ Αἴγινα Ἀθῆναι Πρασιεῖσ Ναυπλιεῖσ Ὀρχομενὸσ ὁ Μινύειοσ· ὑπὲρ μὲν οὖν Ναυπλιέων Ἀργεῖοι συνετέλουν, ὑπὲρ Πρασιέων δὲ Λακεδαιμόνιοι. οὕτω δ’ ἐπεκράτησεν ἡ τιμὴ τοῦ θεοῦ τούτου παρὰ τοῖσ Ἕλλησιν ὥστε καὶ Μακεδόνεσ δυναστεύοντεσ ἤδη μέχρι δεῦρο ἐφύλαττόν πωσ τὴν ἀσυλίαν, καὶ τοὺσ ἱκέτασ ἀποσπᾶν ᾐδοῦντο τοὺσ εἰσ Καλαυρίαν καταφυγόντασ· ὅπου γε οὐδὲ Δημοσθένη ἐθάρρησεν Ἀρχίασ βιάσασθαι στρατιώτασ ἔχων, ᾧ προσετέτακτο ὑπὸ Ἀντιπάτρου ζῶντα ἀγαγεῖν κἀκεῖνον καὶ τῶν ἄλλων ῥητόρων ὃν ἂν εὑρ́ῃ τῶν ἐν ταῖσ αἰτίαισ ὄντων ταῖσ παραπλησίοισ, ἀλλὰ πείθειν ἐπειρᾶτο· οὐ μὴν ἔπεισέ γε, ἀλλ’ ἔφθη φαρμάκῳ παραλύσασ ἑαυτὸν τοῦ ζῆν. Τροιζὴν δὲ καὶ Πιτθεὺσ οἱ Πέλοποσ ὁρμηθέντεσ ἐκ τῆσ Πισάτιδοσ ὁ μὲν τὴν πόλιν ὁμώνυμον ἑαυτοῦ κατέλιπεν, ὁ δὲ Πιτθεὺσ ἐβασίλευσεν ἐκεῖνον διαδεξάμενοσ. Ἄνθησ δ’ ὁ προκατέχων πλεύσασ Ἁλικαρνασὸν ἔκτισεν· ἐροῦμεν δ’ ἐν τοῖσ Καρικοῖσ . . . ον καὶ τοῖσ Τρωικοῖσ. ἡ Ἐπίδαυροσ δ’ ἐκαλεῖτο Ἐπίταυροσ·

φησὶ δὲ Ἀριστοτέλησ κατασχεῖν αὐτὴν Κᾶρασ, ὥσπερ καὶ Ἑρμιόνα, τῶν δὲ Ἡρακλειδῶν κατελθόντων Ιὤνασ αὐτοῖσ συνοικῆσαι τοὺσ ἐκ τῆσ Ἀττικῆσ τετραπόλεωσ συνεπομένουσ εἰσ Ἄργοσ. καὶ αὕτη δ’ οὐκ ἄσημοσ ἡ πόλισ καὶ μάλιστα διὰ τὴν ἐπιφάνειαν τοῦ Ἀσκληπιοῦ θεραπεύειν νόσουσ παντοδαπὰσ πεπιστευμένου, καὶ τὸ ἱερὸν πλῆρεσ ἔχοντοσ ἀεὶ τῶν τε καμνόντων καὶ τῶν ἀνακειμένων πινάκων, ἐν οἷσ ἀναγεγραμμέναι τυγχάνουσιν αἱ θεραπεῖαι, καθάπερ ἐν Κῷ τε καὶ Τρίκκῃ. κεῖται δ’ ἡ πόλισ ἐν μυχῷ τοῦ Σαρωνικοῦ κόλπου, τὸν περίπλουν ἔχουσα σταδίων πεντεκαίδεκα, βλέπουσα πρὸσ ἀνατολὰσ θερινάσ· περικλείεται δ’ ὄρεσιν ὑψηλοῖσ μέχρι πρὸσ τὴν θάλατταν, ὥστ’ ἐρυμνὴ κατεσκεύασται φυσικῶσ πανταχόθεν. μεταξὺ δὲ Τροιζῆνοσ καὶ Ἐπιδαύρου χωρίον ἦν ἐρυμνὸν Μέθανα καὶ χερρόνησοσ ὁμώνυμοσ τούτῳ· παρὰ Θουκυδίδῃ δὲ ἔν τισιν ἀντιγράφοισ Μεθώνη φέρεται ὁμωνύμωσ τῇ Μακεδονικῇ, ἐν ᾗ Φίλιπποσ ἐξεκόπη τὸν ὀφθαλμὸν πολιορκῶν· διόπερ οἰέταί τινασ ἐξαπατηθέντασ ὁ Σκήψιοσ Δημήτριοσ τὴν ἐν τῇ Τροιζηνίᾳ Μεθώνην ὑπονοεῖν, καθ’ ἧσ ἀράσασθαι λέγεται τοὺσ ὑπ’ Ἀγαμέμνονοσ πεμφθέντασ ναυτολόγουσ μηδέποτε παύσασθαι τοῦ τειχοδομεῖν, οὐ τούτων ἀλλὰ τῶν Μακεδόνων ἀνανευσάντων, ὥσ φησι Θεόπομποσ· τούτουσ δ’ οὐκ εἰκὸσ ἐγγὺσ ὄντασ ἀπειθῆσαι. Αἴγινα δ’ ἔστι μὲν καὶ τόποσ τισ τῆσ Ἐπιδαυρίασ, ἔστι δὲ καὶ νῆσοσ πρὸ τῆσ ἠπείρου ταύτησ, ἣν ἐν τοῖσ ἀρτίωσ παρατεθεῖσιν ἔπεσι βούλεται φράζειν ὁ ποιητήσ·

διὸ καὶ γράφουσί τινεσ "νῆσόν τ’ Αἴγιναν" ἀντὶ τοῦ "οἵ τ’ ἔχον Αἴγιναν," διαστελλόμενοι τὴν ὁμωνυμίαν. ὅτι μὲν οὖν τῶν σφόδρα γνωρίμων ἐστὶν ἡ νῆσοσ, τί δεῖ λέγειν; ἐντεῦθεν γὰρ Αἰακόσ τε λέγεται καὶ οἱ ἀπ’ αὐτοῦ. αὕτη δ’ ἐστὶν ἡ καὶ θαλαττοκρατήσασά ποτε καὶ περὶ πρωτείων ἀμφισβητήσασα πρὸσ Ἀθηναίουσ ἐν τῇ περὶ Σαλαμῖνα ναυμαχίᾳ κατὰ τὰ Περσικά. λέγεται δὲ σταδίων ἑκατὸν ὀγδοήκοντα ὁ κύκλοσ τῆσ νήσου, πόλιν δ’ ὁμώνυμον ἔχει τετραμμένην πρὸσ λίβα· περιέχουσι δ’ αὐτὴν ἥ τε Ἀττικὴ καὶ ἡ Μεγαρὶσ καὶ τῆσ Πελοποννήσου τὰ μέχρι Ἐπιδαύρου, σχεδόν τι ἑκατὸν σταδίουσ ἑκάστη διέχουσα· τὸ δὲ ἑωθινὸν μέροσ καὶ τὸ νότιον πελάγει κλύζεται τῷ τε Μυρτῴῳ καὶ τῷ Κρητικῷ· νησίδια δὲ περίκειται πολλὰ μὲν πρὸσ τῇ ἠπείρῳ, Βέλβινα δὲ πρὸσ τὸ πέλαγοσ ἀνατείνουσα. ἡ δὲ χώρα αὐτῆσ κατὰ βάθουσ μὲν γεώδησ ἐστί, πετρώδησ δ’ ἐπιπολῆσ καὶ μάλιστα ἡ πεδιάσ· διόπερ ψιλὴ πᾶσά ἐστι, κριθοφόροσ δὲ ἱκανῶσ. Μυρμιδόνασ δὲ κληθῆναί φασιν οὐχ ὡσ ὁ μῦθοσ τοὺσ Αἰγινήτασ, ὅτι λοιμοῦ μεγάλου συμπεσόντοσ οἱ μύρμηκεσ ἄνθρωποι γένοιντο κατ’ εὐχὴν Αἰακοῦ, ἀλλ’ ὅτι μυρμήκων τρόπον ὀρύττοντεσ τὴν γῆν ἐπισπείροιεν ἐπὶ τὰσ πέτρασ, ὥστ’ ἔχειν γεωργεῖν, ἐν δὲ τοῖσ ὀρύγμασιν οἰκεῖν φειδόμενοι πλίνθων. ὠνομάζετο δ’ Οἰνώνη πάλαι ὁμωνύμωσ δυσὶ δήμοισ τῆσ Ἀττικῆσ, τῷ τε πρὸσ Ἐλευθεραῖσ Οἰνώνῃ σύγχορτα ναίειν πεδία ταῖσ δ’ Ἐλευθεραῖσ. ἐπῴκησαν δ’ αὐτὴν Ἀργεῖοι καὶ Κρῆτεσ καὶ Ἐπιδαύριοι καὶ Δωριεῖσ, ὕστερον δὲ κατεκληρούχησαν τὴν νῆσον Ἀθηναῖοι· ἀφελόμενοι δὲ Λακεδαιμόνιοι τοὺσ Ἀθηναίουσ τὴν νῆσον ἀπέδοσαν τοῖσ ἀρχαίοισ οἰκήτορσιν. ἀποίκουσ δ’ ἔστειλαν Αἰγινῆται εἴσ τε Κυδωνίαν τὴν ἐν Κρήτῃ καὶ εἰσ Ὀμβρικούσ. Ἔφοροσ δ’ ἐν Αἰγίνῃ ἄργυρον πρῶτον κοπῆναί φησιν ὑπὸ Φείδωνοσ· ἐμπόριον γὰρ γενέσθαι, διὰ τὴν λυπρότητα τῆσ χώρασ τῶν ἀνθρώπων θαλαττουργούντων ἐμπορικῶσ, ἀφ’ οὗ τὸν ῥῶπον Αἰγιναίαν ἐμπολὴν λέγεσθαι. ὁ δὲ ποιητὴσ ἔνια μὲν χωρία λέγει συνεχῶσ ὥσπερ καὶ κεῖται οἵ θ’ Ὑρίην ἐνέμοντο καὶ Αὐλίδα οἳ δ’ Ἄργοσ τ’ εἶχον Τίρυνθά τε Ἑρμιόνην τ’ Ἀσίνην τε Τροιζῆν’ Ηιὄνασ τε.

ἄλλοτε δ’ οὐχ ὡσ ἔστι τῇ τάξει Σχοῖνόν τε Σκῶλόν τε Θέσπειαν Γραῖάν τε. τά τ’ ἐν ἠπείρῳ ταῖσ νήσοισ συμφράζει οἵ ῥ’ Ἰθάκην εἶχον, καὶ Κροκύλει’ ἐνέμοντο. τὰ γὰρ Κροκύλεια ἐν τοῖσ Ἀκαρνᾶσιν. οὕτω δὲ καὶ νῦν τῇ Αἰγίνῃ τὸν Μάσητα συνῆψεν ὄντα τῆσ Ἀργολικῆσ ἠπείρου. Θυρέασ δὲ Ὅμηροσ μὲν οὐκ ὠνόμασεν, οἱ δ’ ἄλλοι θρυλοῦσι· περὶ ὧν Ἀργείοισ καὶ Λακεδαιμονίοισ συνέστη ἀγὼν τριακοσίοισ πρὸσ τριακοσίουσ· ἐνίκων δὲ Λακεδαιμόνιοι στρατηγοῦντοσ Ὀθρυάδα· εἶναι δέ φησι τὸ χωρίον τοῦτο Θουκυδίδησ ἐν τῇ Κυνουρίᾳ κατὰ τὴν μεθορίαν τῆσ Ἀργείασ καὶ τῆσ Λακωνικῆσ. εἰσὶ δὲ καὶ Ὑσίαι τόποσ γνώριμοσ τῆσ Ἀργολικῆσ καὶ Κεγχρεαί, αἳ κεῖνται ἐπὶ τῇ ὁδῷ τῇ ἐκ Τεγέασ εἰσ Ἄργοσ διὰ τοῦ Παρθενίου ὄρουσ. Ὅμηροσ δ’ αὐτὰσ οὐκ οἶδεν. τῶν δὴ κατὰ Πελοπόννησον πόλεων ἐνδοξόταται γεγόνασι καὶ μέχρι νῦν εἰσιν Ἄργοσ τε Σπάρτη τε, διὰ δὲ τὸ πολυθρύλητον ἥκιστα δεῖ μακρολογεῖν περὶ αὐτῶν·

τὰ γὰρ ὑπὸ πάντων εἰρημένα λέγειν δόξομεν. τὸ παλαιὸν μὲν οὖν ηὐδοκίμει τὸ Ἄργοσ μᾶλλον, ὕστερον δὲ καὶ μέχρι παντὸσ ὑπερεβάλοντο Λακεδαιμόνιοι καὶ διετέλεσαν τὴν αὐτονομίαν φυλάττοντεσ, πλὴν εἴ τί που μικρὸν προσπταίειν αὐτοὺσ συνέβαινεν. Ἀργεῖοι δὲ Πύρρον μὲν οὐκ ἐδέξαντο ἀλλὰ καὶ πρὸ τοῦ τείχουσ ἔπεσε γρᾳδίου τινόσ, ὡσ ἐοίκε, κεραμίδα ἀφέντοσ ἄνωθεν ἐπὶ τὴν κεφαλήν ὑπ’ ἄλλοισ δ’ ἐγένοντο βασιλεῦσι, μετασχόντεσ δὲ τοῦ τῶν Ἀχαιῶν συστήματοσ σὺν ἐκείνοισ εἰσ τὴν τῶν Ῥωμαίων ἐξουσίαν ἦλθον, καὶ νῦν συνέστηκεν ἡ πόλισ δευτερεύουσα τῇ τάξει μετὰ τὴν Σπάρτην. ἑξῆσ δὲ λέγωμεν περὶ τῶν ὑπὸ Μυκήναισ καὶ τῷ Ἀγαμέμνονι τεταγμένων τόπων ἐν τῷ καταλόγῳ τῶν νεῶν·

ἔχει δ’ οὕτω τὰ ἔπη οἳ δὲ Μυκήνασ εἶχον, ἐυκτίμενον πτολίεθρον, ἀφνειόν τε Κόρινθον ἐυκτιμένασ τε Κλεωνάσ, Ὀρνειάσ τ’ ἐνέμοντο Ἀραιθυρέην τ’ ἐρατεινὴν καὶ Σικυῶν’, ὅθ’ ἄρ’ Ἄδρηστοσ πρῶτ’ ἐμβασίλευεν, οἵ θ’ Ὑπερησίην τε καὶ αἰπεινὴν Γονόεσσαν Πελλήνην τ’ εἶχον, ἠδ’ Αἴγιον ἀμφενέμοντο, Αἰγιαλόν τ’ ἀνὰ πάντα καὶ ἀμφ’ Ἑλίκην εὐρεῖαν. αἱ μὲν οὖν Μυκῆναι νῦν οὐκέτ’ εἰσίν, ἔκτισε δ’ αὐτὰσ Περσεύσ, διεδέξατο δὲ Σθένελοσ, εἶτ’ Εὐρυσθεύσ· οἱ δ’ αὐτοὶ καὶ τοῦ Ἄργουσ ἦρξαν. Εὐρυσθεὺσ μὲν οὖν στρατεύσασ εἰσ Μαραθῶνα ἐπὶ τοὺσ Ἡρακλέουσ παῖδασ καὶ Ιὄλαον βοηθησάντων Ἀθηναίων ἱστορεῖται πεσεῖν ἐν τῇ μάχῃ, καὶ τὸ μὲν ἄλλο σῶμα Γαργηττοῖ ταφῆναι, τὴν δὲ κεφαλὴν χωρὶσ ἐν Τρικορύνθῳ, ἀποκόψαντοσ αὐτὴν Ιὀλάου περὶ τὴν κρήνην τὴν Μακαρίαν ὑπὸ ἁμαξιτόν· καὶ ὁ τόποσ καλεῖται Εὐρυσθέωσ κεφαλή. αἱ δὲ Μυκῆναι μετέπεσον εἰσ τοὺσ Πελοπίδασ ὁρμηθέντασ ἐκ τῆσ Πισάτιδοσ, εἶτ’ εἰσ τοὺσ Ἡρακλείδασ καὶ τὸ Ἄργοσ ἔχοντασ. μετὰ δὲ τὴν ἐν Σαλαμῖνι ναυμαχίαν Ἀργεῖοι μετὰ Κλεωναίων καὶ Τεγεατῶν ἐπελθόντεσ ἄρδην τὰσ Μυκήνασ ἀνεῖλον καὶ τὴν χώραν διενείμαντο. διὰ δὲ τὴν ἐγγύτητα τὰσ δύο πόλεισ ὡσ μίαν οἱ τραγικοὶ συνωνύμωσ προσαγορεύουσιν, Εὐριπίδησ δὲ καὶ ἐν τῷ αὐτῷ δράματι τοτὲ μὲν Μυκήνασ καλῶν τοτὲ δ’ Ἄργοσ τὴν αὐτὴν πόλιν, καθάπερ ἐν Ἰφιγενείᾳ καὶ Ὀρέστῃ. Κλεωναὶ δ’ εἰσὶ πόλισμα ἐπὶ τῇ ὁδῷ κείμενον τῇ ἐξ Ἄργουσ εἰσ Κόρινθον ἐπὶ λόφου περιοικουμένου πανταχόθεν καὶ τετειχισμένου καλῶσ, ὥστ’ οἰκείωσ εἰρῆσθαί μοι δοκεῖ τὸ ἐυκτιμένασ Κλεωνάσ. ἐνταῦθα δὲ καὶ ἡ Νεμέα μεταξὺ Κλεωνῶν καὶ Φλιοῦντοσ καὶ τὸ ἄλσοσ, ἐν ᾧ καὶ τὰ Νέμεα συντελεῖν ἔθοσ τοῖσ Ἀργείοισ, καὶ τὰ περὶ τὸν Νεμεαῖον λέοντα μυθευόμενα, καὶ ἡ Βέμβινα κώμη· διέχουσι δ’ αἱ Κλεωναὶ τοῦ μὲν Ἄργουσ σταδίουσ ἑκατὸν εἴκοσι, Κορίνθου δὲ ὀγδοήκοντα. καὶ ἡμεῖσ ἀπὸ τοῦ Ἀκροκορίνθου κατωπτεύσαμεν τὸ κτίσμα. ὁ δὲ Κόρινθοσ ἀφνειὸσ μὲν λέγεται διὰ τὸ ἐμπόριον, ἐπὶ τῷ Ἰσθμῷ κείμενοσ καὶ δυεῖν λιμένων ὢν κύριοσ, ὧν ὁ μὲν τῆσ Ἀσίασ ὁ δὲ τῆσ Ἰταλίασ ἐγγύσ ἐστι .

. . καὶ ῥᾳδίασ ποιεῖ τὰσ ἑκατέρωθεν ἀμοιβὰσ τῶν φορτίων πρὸσ ἀλλήλουσ τοῖσ τοσοῦτον ἀφεστῶσιν. ἦν δ’ ὥσπερ ὁ πορθμὸσ οὐκ εὔπλουσ ὁ κατὰ τὴν Σικελίαν τὸ παλαιόν, οὕτω καὶ τὰ πελάγη καὶ μάλιστα τὸ ὑπὲρ Μαλεῶν διὰ τὰσ ἀντιπνοίασ· ἀφ’ οὗ καὶ παροιμιάζονται Μαλέασ δὲ κάμψασ ἐπιλάθου τῶν οἴκαδε. ἀγαπητὸν οὖν ἑκατέροισ ἦν τοῖσ τε ἐκ τῆσ Ἰταλίασ καὶ ἐκ τῆσ Ἀσίασ ἐμπόροισ, ἀφεῖσι τὸν περὶ Μαλέασ πλοῦν, κατάγεσθαι τὸν φόρτον αὐτόθι· καὶ πεζῇ δὲ τῶν ἐκκομιζομένων ἐκ τῆσ Πελοποννήσου καὶ τῶν εἰσαγομένων ἔπιπτε τὰ τέλη τοῖσ τὰ κλεῖθρα ἔχουσι. διέμεινε δὲ τοῦτο καὶ εἰσ ὕστερον μέχρι παντόσ· τοῖσ δ’ ὕστερον καὶ πλείω προσεγίνετο πλεονεκτήματα· καὶ γὰρ ὁ Ἰσθμικὸσ ἀγὼν ἐκεῖ συντελούμενοσ ὄχλουσ ἐπήγετο, καὶ οἱ Βακχιάδαι τυραννήσαντεσ, πλούσιοι καὶ πολλοὶ καὶ γένοσ λαμπροί, διακόσια ἔτη σχεδόν τι κατέσχον τὴν ἀρχὴν καὶ τὸ ἐμπόριον ἀδεῶσ ἐκαρπώσαντο· τούτουσ δὲ Κύψελοσ καταλύσασ αὐτὸσ ἐτυράννησε, καὶ μέχρι τριγονίασ ὁ οἶκοσ αὐτοῦ συνέμεινε· τοῦ δὲ περὶ τὸν οἶκον τοῦτον πλούτου μαρτύριον τὸ Ὀλυμπίασιν ἀνάθημα Κυψέλου, σφυρήλατοσ χρυσοῦσ ἀνδριὰσ εὐμεγέθησ Διόσ. Δημάρατόσ τε, εἷσ τῶν ἐν Κορίνθῳ δυναστευσάντων, φεύγων τὰσ ἐκεῖ στάσεισ τοσοῦτον ἠνέγκατο πλοῦτον οἴκοθεν εἰσ τὴν Τυρρηνίαν ὥστε αὐτὸσ μὲν ἦρξε τῆσ δεξαμένησ αὐτὸν πόλεωσ, ὁ δ’ υἱὸσ αὐτοῦ καὶ Ῥωμαίων κατέστη βασιλεύσ. τό τε τῆσ Ἀφροδίτησ ἱερὸν οὕτω πλούσιον ὑπῆρξεν ὥστε πλείουσ ἢ χιλίασ ἱεροδούλουσ ἐκέκτητο ἑταίρασ, ἃσ ἀνετίθεσαν τῇ θεῷ καὶ ἄνδρεσ καὶ γυναῖκεσ. καὶ διὰ ταύτασ οὖν πολυωχλεῖτο ἡ πόλισ καὶ ἐπλουτίζετο· οἱ γὰρ ναύκληροι ῥᾳδίωσ ἐξανηλίσκοντο, καὶ διὰ τοῦτο ἡ παροιμία φησίν οὐ παντὸσ ἀνδρὸσ ἐσ Κόρινθόν ἐσθ’ ὁ πλοῦσ. καὶ δὴ καὶ μνημονεύεταί τισ ἑταίρα πρὸσ τὴν ὀνειδίζουσαν, ὅτι οὐ φιλεργὸσ εἰή οὐδ’ ἐρίων ἅπτοιτο, εἰπεῖν "ἐγὼ "μέντοι ἡ τοιαύτη τρεῖσ ἤδη καθεῖλον ἱστοὺσ ἐν βραχεῖ χρόνῳ τούτῳ. τὴν δὲ τοποθεσίαν τῆσ πόλεωσ, ἐξ ὧν Ιἑρώνυμόσ τε εἴρηκε καὶ Εὔδοξοσ καὶ ἄλλοι καὶ αὐτοὶ δὲ εἴδομεν νεωστὶ ἀναληφθείσησ ὑπὸ τῶν Ῥωμαίων, τοιάνδε εἶναι συμβαίνει.

ὄροσ ὑψηλὸν ὅσον τριῶν ἥμισυ σταδίων ἔχον τὴν κάθετον, τὴν δ’ ἀνάβασιν καὶ τριάκοντα σταδίων, εἰσ ὀξεῖαν τελευτᾷ κορυφήν· καλεῖται δὲ Ἀκροκόρινθοσ, οὗ τὸ μὲν πρὸσ ἄρκτον μέροσ ἐστὶ τὸ μάλιστα ὄρθιον, ὑφ’ ᾧ κεῖται ἡ πόλισ ἐπὶ τραπεζώδουσ ἐπιπέδου χωρίου πρὸσ αὐτῇ τῇ ῥίζῃ τοῦ Ἀκροκορίνθου. αὐτῆσ μὲν οὖν τῆσ πόλεωσ ὁ κύκλοσ καὶ τετταράκοντα σταδίων ὑπῆρχεν· ἐτετείχιστο δ’ ὅσον τῆσ πόλεωσ γυμνὸν ἦν τοῦ ὄρουσ· συμπεριείληπτο δὲ τῷ περιβόλῳ τούτῳ καὶ τὸ ὄροσ αὐτὸ ὁ Ἀκροκόρινθοσ ᾗ δυνατὸν ἦν τειχισμὸν δέξασθαι, καὶ ἡμῖν ἀναβαίνουσιν ἦν δῆλα τὰ ἐρείπια τῆσ σχοινίασ· ὥσθ’ ἡ πᾶσα περίμετροσ ἐγίνετο περὶ πέντε καὶ ὀγδοήκοντα σταδίων. ἀπὸ δὲ τῶν ἄλλων μερῶν ἧττον ὄρθιόν ἐστι τὸ ὄροσ, ἀνατέταται μέντοι ἐνθένδε ἱκανῶσ καὶ περίοπτόν ἐστιν. ἡ μὲν οὖν κορυφὴ ναί̈διον ἔχει Ἀφροδίτησ, ὑπὸ δὲ τῇ κορυφῇ τὴν Πειρήνην εἶναι συμβαίνει κρήνην, ἔκρυσιν μὲν οὐκ ἔχουσαν μεστὴν δ’ ἀεὶ διαυγοῦσ καὶ ποτίμου ὕδατοσ. φασὶ δὲ καὶ ἐνθένδε καὶ ἐξ ἄλλων ὑπονόμων τινῶν φλεβίων συνθλίβεσθαι τὴν πρὸσ τῇ ῥίζῃ τοῦ ὄρουσ κρήνην ἐκρέουσαν εἰσ τὴν πόλιν ὥσθ’ ἱκανῶσ ἀπ’ αὐτῆσ ὑδρεύεσθαι. ἔστι δὲ καὶ φρεάτων εὐπορία κατὰ τὴν πόλιν, λέγουσι δὲ καὶ κατὰ τὸν Ἀκροκόρινθον· οὐ μὴν ἡμεῖσ γε εἴδομεν. τοῦ δ’ οὖν Εὐριπίδου φήσαντοσ οὕτωσ ἥκω περίκλυστον προλιποῦσ’ Ἀκροκόρινθον, ἱερὸν ὄχθον, πόλιν Ἀφροδίτασ, τὸ περίκλυστον ἤτοι κατὰ βάθουσ δεκτέον, ἐπεὶ καὶ φρέατα καὶ ὑπόνομοι λιβάδεσ διήκουσι δι’ αὐτοῦ, ἢ τὸ παλαιὸν ὑποληπτέον τὴν Πειρήνην ἐπιπολάζειν καὶ κατάρρυτον ποιεῖν τὸ ὄροσ. ἐνταῦθα δέ φασι πίνοντα τὸν Πήγασον ἁλῶναι ὑπὸ Βελλεροφόντου, πτηνὸν ἵππον ἐκ τοῦ τραχήλου τοῦ Μεδούσησ ἀναπαλέντα κατὰ τὴν γοργοτομίαν· τὸν δ’ αὐτόν φασι καὶ τὴν Ἵππου κρήνην ἀναβαλεῖν ἐν τῷ Ἑλικῶνι πλήξαντα τῷ ὄνυχι τὴν ὑποῦσαν πέτραν. ὑπὸ δὲ τῇ Πειρήνῃ τὸ Σισύφειόν ἐστιν, ἱεροῦ τινοσ ἢ βασιλείου λευκῶν λίθων πεποιημένου διασῶζον ἐρείπια οὐκ ὀλίγα. ἀπὸ δὲ τῆσ κορυφῆσ πρὸσ ἄρκτον μὲν ἀφορᾶται ὅ τε Παρνασσὸσ καὶ ὁ Ἑλικών, ὄρη ὑψηλὰ καὶ νιφόβολα, καὶ ὁ Κρισαῖοσ κόλποσ ὑποπεπτωκὼσ ἀμφοτέροισ, περιεχόμενοσ ὑπὸ τῆσ Φωκίδοσ καὶ τῆσ Βοιωτίασ καὶ τῆσ Μεγαρίδοσ καὶ τῆσ ἀντιπόρθμου τῇ Φωκίδι Κορινθίασ καὶ Σικυωνίασ· πρὸσ ἑσπέραν δὲ . . . ὑπέρκειται δὲ τούτων ἁπάντων τὰ καλούμενα Ὄνεια ὄρη διατείνοντα μέχρι Βοιωτίασ καὶ Κιθαιρῶνοσ ἀπὸ τῶν Σκιρωνίδων πετρῶν, ἀπὸ τῆσ παρὰ ταύτασ ὁδοῦ πρὸσ τὴν Ἀττικήν. ἀρχὴ δὲ τῆσ παραλίασ ἑκατέρασ τῆσ μὲν τὸ Λέχαιον τῆσ δὲ Κεγχρεαὶ κώμη καὶ λιμὴν ἀπέχων τῆσ πόλεωσ ὅσον ἑβδομήκοντα σταδίουσ·

τούτῳ μὲν οὖν χρῶνται πρὸσ τοὺσ ἐκ τῆσ Ἀσίασ πρὸσ δὲ τοὺσ ἐκ τῆσ Ἰταλίασ τῷ Λεχαίῳ. τὸ δὲ Λέχαιον ὑποπέπτωκε τῇ πόλει κατοικίαν ἔχον οὐ πολλήν· σκέλη δὲ καθείλκυσται σταδίων περὶ δώδεκα ἑκατέρωθεν τῆσ ὁδοῦ τῆσ ἐπὶ τὸ Λέχαιον. ἐντεῦθεν δὲ παρεκτείνουσα ἡ ᾐὼν μέχρι Παγῶν τῆσ Μεγαρίδοσ κλύζεται μὲν ὑπὸ τοῦ Κορινθιακοῦ κόλπου, κοίλη δ’ ἐστὶ καὶ ποιεῖ τὸν δίολκον πρὸσ τὴν ἑτέραν ᾐόνα τὴν κατὰ Σχοινοῦντα πλησίον ὄντα τῶν Κεγχρεῶν. ἐν δὲ τῷ μεταξὺ τοῦ Λεχαίου καὶ Παγῶν τὸ τῆσ Ἀκραίασ μαντεῖον Ἥρασ ὑπῆρχε τὸ παλαιόν, καὶ αἱ Ὀλμιαὶ τὸ ποιοῦν ἀκρωτήριον τὸν κόλπον ἐν ᾧ ἥ τε Οἰνόη καὶ Παγαί, τὸ μὲν τῶν Μεγαρέων φρούριον ἡ δὲ Οἰνόη τῶν Κορινθίων. ἀπὸ δὲ τῶν Κεγχρεῶν ὁ Σχοινοῦσ, καθ’ ὃν τὸ στενὸν τοῦ διόλκου· ἔπειθ’ ἡ Κρομμυωνία. πρόκειται δὲ τῆσ ᾐόνοσ ταύτησ ὅ τε Σαρωνικὸσ κόλποσ καὶ ὁ Ἐλευσινιακόσ, τρόπον τινὰ ὁ αὐτὸσ ὤν, συνεχὴσ τῷ Ἑρμιονικῷ. ἐπὶ δὲ τῷ Ἰσθμῷ καὶ τὸ τοῦ Ἰσθμίου Ποσειδῶνοσ ἱερὸν ἄλσει πιτυώδει συνηρεφέσ, ὅπου τὸν ἀγῶνα τῶν Ἰσθμίων Κορίνθιοι συνετέλουν. ἡ δὲ Κρομμυὼν ἔστι κώμη τῆσ Κορινθίασ, πρότερον δὲ τῆσ Μεγαρίδοσ, ἐν ᾗ μυθεύουσι τὰ περὶ τὴν Κρομμυωνίαν ὗν, ἣν μητέρα τοῦ Καλυδωνίου κάπρου φασί· καὶ τῶν Θησέωσ ἄθλων ἕνα τοῦτον παραδιδόασι τὴν τῆσ ὑὸσ ταύτησ ἐξαίρεσιν. καὶ ἡ Τενέα δ’ ἐστὶ κώμη τῆσ Κορινθίασ, ἐν ᾗ τοῦ Τενεάτου Ἀπόλλωνοσ ἱερόν· λέγεται δὲ καὶ Ἀρχίᾳ τῷ στείλαντι τὴν εἰσ Συρακούσασ ἀποικίαν τοὺσ πλείστουσ τῶν ἐποίκων ἐντεῦθεν συνεπακολουθῆσαι, καὶ μετὰ ταῦτα εὐθηνεῖν μάλιστα τῶν ἄλλων τὴν κατοικίαν ταύτην, τὰ δ’ ὕστατα καὶ καθ’ αὑτοὺσ πολιτεύεσθαι, προσθέσθαι τε τοῖσ Ῥωμαίοισ ἀποστάντασ Κορινθίων καὶ κατασκαφείσησ τῆσ πόλεωσ συμμεῖναι. φέρεται δὲ καὶ χρησμὸσ ὁ δοθείσ τινι τῶν ἐκ τῆσ Ἀσίασ ἐρωτῶντι εἰ λῷον εἰή μετοικεῖν εἰσ Κόρινθον εὐδαίμων ὁ Κόρινθοσ, ἐγὼ δ’ εἰήν Τενεάτησ. ὅπερ κατ’ ἄγνοιάν τινεσ παρατρέπουσιν "ἐγὼ δ’ εἰήν Τεγεάτησ. " λέγεται δ’ ἐνταῦθα ἐκθρέψαι Πόλυβοσ τὸν Οἰδίπουν. δοκεῖ δὲ καὶ συγγένειά τισ εἶναι Τενεδίοισ πρὸσ τούτουσ ἀπὸ Τέννου τοῦ Κύκνου, καθάπερ εἴρηκεν Ἀριστοτέλησ· καὶ ἡ τοῦ Ἀπόλλωνοσ δὲ τιμὴ παρ’ ἀμφοτέροισ ὁμοία οὖσα δίδωσιν οὐ μικρὰ σημεῖα. Κορίνθιοι δ’ ὑπὸ Φιλίππῳ ὄντεσ ἐκείνῳ τε συνεφιλονείκησαν καὶ ἰδίᾳ πρὸσ Ῥωμαίουσ ὑπεροπτικῶσ εἶχον, ὥστε τινὲσ καὶ τῶν πρέσβεων παριόντων τὴν οἰκίαν αὐτῶν ἐθάρρησαν καταντλῆσαι βόρβορον.

ἀντὶ τούτων μὲν οὖν καὶ ἄλλων ὧν ἐξήμαρτον ἔτισαν δίκασ αὐτίκα· πεμφθείσησ γὰρ ἀξιολόγου στρατιᾶσ, αὐτή τε κατέσκαπτο ὑπὸ Λευκίου Μομμίου καὶ τἆλλα μέχρι Μακεδονίασ ὑπὸ Ῥωμαίοισ ἐγένετο, ἐν ἄλλοισ ἄλλων πεμπομένων στρατηγῶν· τὴν δὲ χώραν ἔσχον Σικυώνιοι τὴν πλείστην τῆσ Κορινθίασ. Πολύβιοσ δὲ τὰ συμβάντα περὶ τὴν ἅλωσιν ἐν οἴκτου μέρει λέγων προστίθησι καὶ τὴν στρατιωτικὴν ὀλιγωρίαν τὴν περὶ τὰ τῶν τεχνῶν ἔργα καὶ τὰ ἀναθήματα. φησὶ γὰρ ἰδεῖν παρὼν ἐρριμμένουσ πίνακασ ἐπ’ ἐδάφουσ, πεττεύοντασ δὲ τοὺσ στρατιώτασ ἐπὶ τούτων. ὀνομάζει δ’ αὐτῶν Ἀριστείδου γραφὴν τοῦ Διονύσου, ἐφ’ οὗ τινεσ εἰρῆσθαί φασι τὸ "οὐδὲν πρὸσ τὸν Διόνυσον," καὶ τὸν Ἡρακλέα τὸν καταπονούμενον τῷ τῆσ Δηιανείρασ χιτῶνι. τοῦτον μὲν οὖν οὐχ ἑωράκαμεν ἡμεῖσ, τὸν δὲ Διόνυσον ἀνακείμενον ἐν τῷ Δημητρείῳ τῷ ἐν Ῥώμῃ κάλλιστον ἔργον ἑωρῶμεν· ἐμπρησθέντοσ δὲ τοῦ νεὼ συνηφανίσθη καὶ ἡ γραφὴ νεωστί. σχεδὸν δέ τι καὶ τῶν ἄλλων ἀναθημάτων τῶν ἐν Ῥώμῃ τὰ πλεῖστα καὶ ἄριστα ἐντεῦθεν ἀφῖχθαι· τινὰ δὲ καὶ αἱ κύκλῳ τῆσ Ῥώμησ πόλεισ ἔσχον. μεγαλόφρων γὰρ ὢν μᾶλλον ἢ φιλότεχνοσ ὁ Μόμμιοσ, ὥσ φασι, μετεδίδου ῥᾳδίωσ τοῖσ δεηθεῖσι. Λεύκολλοσ δὲ κατασκευάσασ τὸ τῆσ Εὐτυχίασ ἱερὸν καὶ στοάν τινα χρῆσιν ᾐτήσατο ὧν εἶχεν ἀνδριάντων ὁ Μόμμιοσ, ὡσ κοσμήσων τὸ ἱερὸν μέχρι ἀναδείξεωσ, εἶτ’ ἀποδώσων· οὐκ ἀπέδωκε δέ, ἀλλ’ ἀνέθηκε κελεύσασ αἴρειν εἰ βούλεται· πράωσ δ’ ἤνεγκεν ἐκεῖνοσ οὐ φροντίσασ οὐδέν, ὥστ’ ηὐδοκίμει τοῦ ἀναθέντοσ μᾶλλον. πολὺν δὲ χρόνον ἐρήμη μείνασα ἡ Κόρινθοσ ἀνελήφθη πάλιν ὑπὸ Καίσαροσ τοῦ θεοῦ διὰ τὴν εὐφυί̈αν, ἐποίκουσ πέμψαντοσ τοῦ ἀπελευθερικοῦ γένουσ πλείστουσ· οἳ τὰ ἐρείπια κινοῦντεσ καὶ τοὺσ τάφουσ συνανασκάπτοντεσ εὑρ́ισκον ὀστρακίνων τορευμάτων πλήθη, πολλὰ δὲ καὶ χαλκώματα· θαυμάζοντεσ δὲ τὴν κατασκευὴν οὐδένα τάφον ἀσκευώρητον εἰάσαν, ὥστε εὐπορήσαντεσ τῶν τοιούτων καὶ διατιθέμενοι πολλοῦ νεκροκορινθίων ἐπλήρωσαν τὴν Ῥώμην· οὕτω γὰρ ἐκάλουν τὰ ἐκ τῶν τάφων ληφθέντα, καὶ μάλιστα τὰ ὀστράκινα. κατ’ ἀρχὰσ μὲν οὖν ἐτιμήθη σφόδρα ὁμοίωσ τοῖσ χαλκώμασι τοῖσ κορινθιουργέσιν, εἶτ’ ἐπαύσαντο τῆσ σπουδῆσ, ἐκλιπόντων τῶν ὀστράκων καὶ οὐδὲ κατωρθωμένων τῶν πλείστων. ἡ μὲν δὴ πόλισ ἡ τῶν Κορινθίων μεγάλη τε καὶ πλουσία διὰ παντὸσ ὑπῆρξεν, ἀνδρῶν τε ηὐπόρησεν ἀγαθῶν εἴσ τε τὰ πολιτικὰ καὶ εἰσ τὰσ τέχνασ τὰσ δημιουργικάσ· μάλιστα γὰρ καὶ ἐνταῦθα καὶ ἐν Σικυῶνι ηὐξήθη γραφική τε καὶ πλαστικὴ καὶ πᾶσα ἡ τοιαύτη δημιουργία. χώραν δ’ ἔσχεν οὐκ εὔγεων σφόδρα, ἀλλὰ σκολιάν τε καὶ τραχεῖαν, ἀφ’ οὗ πάντεσ ὀφρυόεντα Κόρινθον εἰρήκασι καὶ παροιμιάζονται Κόρινθοσ ὀφρυᾷ τε καὶ κοιλαίνεται. Ὀρνεαὶ δ’ εἰσὶν ἐπώνυμοι τῷ παραρρέοντι ποταμῷ, νῦν μὲν ἔρημοι πρότερον δ’ οἰκούμεναι καλῶσ, ἱερὸν ἔχουσαι Πριάπου τιμώμενον, ἀφ’ ὧν καὶ ὁ τὰ Πριάπεια ποιήσασ Εὐφορίων Ὀρνεάτην καλεῖ τὸν θεόν·

κεῖνται δ’ ὑπὲρ τοῦ πεδίου τοῦ Σικυωνίων, τὴν δὲ χώραν ἔσχον Ἀργεῖοι. Ἀραιθυρέα δ’ ἐστὶν ἡ νῦν Φλιασία καλουμένη, πόλιν δ’ εἶχεν ὁμώνυμον τῇ χώρᾳ πρὸσ ὄρει Κηλώσσῃ· οἱ δ’ ὕστερον ἀναστάντεσ ἐκεῖθεν πρὸ τριάκοντα σταδίων ἔκτισαν πόλιν, ἣν ἐκάλεσαν Φλιοῦντα· τῆσ δὲ Κηλώσσησ μέροσ ὁ Καρνεάτησ, ὅθεν λαμβάνει τὴν ἀρχὴν Ἀσωπὸσ ὁ παραρρέων τὴν Σικυῶνα καὶ ποιῶν τὴν Ἀσωπίαν χώραν, μέροσ οὖσαν τῆσ Σικυωνίασ. ἔστι δ’ Ἀσωπὸσ καὶ ὁ παρὰ Θήβασ ῥέων καὶ Πλαταιὰσ καὶ Τάναγραν, ἄλλοσ δ’ ἔστιν ἐν Ἡρακλείᾳ τῇ Τραχινίᾳ παρὰ κώμην ῥέων ἣν Παρασωπίουσ ὀνομάζουσι, τέταρτοσ δ’ ὁ ἐν Πάρῳ. κεῖται δ’ ὁ Φλιοῦσ ἐν μέσῳ Σικυωνίασ Ἀργείασ Κλεωνῶν καὶ Στυμφάλου κύκλῳ περιεχόμενοσ· τιμᾶται δ’ ἐν Φλιοῦντι καὶ Σικυῶνι τὸ τῆσ Δίασ ἱερόν· καλοῦσι δ’ οὕτω τὴν Ἥβην. τὴν δὲ Σικυῶνα πρότερον Μηκώνην ἐκάλουν, ἔτι δὲ πρότερον Αἰγιαλεῖσ·

ἀνῴκισε δ’ αὐτὴν ἀπὸ θαλάττησ ὅσον εἴκοσι σταδίοισ οἱ δὲ δώδεκά φασιν ἐπὶ λόφον ἐρυμνὸν Δημήτριοσ· τὸ δὲ παλαιὸν κτίσμα ἐπίνειόν ἐστιν ἔχον λιμένα. ὁρίζει δὲ τὴν Σικυωνίαν καὶ τὴν Κορινθίαν ποταμὸσ Νεμέα· ἐτυραννήθη δὲ πλεῖστον χρόνον, ἀλλ’ ἀεὶ τοὺσ τυράννουσ ἐπιεικεῖσ ἄνδρασ ἔσχεν, Ἄρατον δ’ ἐπιφανέστατον, ὃσ καὶ τὴν πόλιν ἠλευθέρωσε, καὶ Ἀχαιῶν ἦρξε παρ’ ἑκόντων λαβὼν τὴν ἐξουσίαν, καὶ τὸ σύστημα ηὔξησε προσθεὶσ αὐτῷ τήν τε πατρίδα καὶ τὰσ ἄλλασ πόλεισ τὰσ ἐγγύσ. Ὑπερησίην δὲ καὶ τὰσ ἑξῆσ πόλεισ ἃσ ὁ ποιητὴσ λέγει, καὶ τὸν Αἰγιαλὸν τῶν Ἀχαιῶν ἤδη συμβέβηκεν εἶναι μέχρι Δύμησ καὶ τῶν ὁρ́ων τῆσ Ἠλείασ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

Ancient Greek Text

Strabo, Geography, Book 8, chapter 6

(스트라본, 지리학, Book 8, chapter 6)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION