Sophocles, Oedipus at Colonus, episode

(소포클레스, Oedipus at Colonus, episode)

ποῦ ποῦ; τί φήσ; πῶσ εἶπασ; ὦ πάτερ πάτερ, τίσ ἂν θεῶν σοι τόνδ’ ἄριστον ἄνδρ’ ἰδεῖν δοίη, τὸν ἡμᾶσ δεῦρο προσπέμψαντά σοι; ὦ τέκνον, ἦ πάρεστον; αἵδε γὰρ χέρεσ Θησέωσ ἔσωσαν φιλτάτων τ’ ὀπαόνων. προσέλθετ’ ὦ παῖ, πατρὶ καὶ τὸ μηδαμὰ ἐλπισθὲν ἥξειν σῶμα βαστάσαι δότε. αἰτεῖσ ἃ τεύξει· σὺν πόθῳ γὰρ ἡ χάρισ. ποῦ δῆτα, ποῦ ’στόν; αἵδ’ ὁμοῦ πελάζομεν. ὦ φίλτατ’ ἔρνη. τῷ τεκόντι πᾶν φίλον. ὦ σκῆπτρα φωτόσ. δυσμόρου γε δύσμορα. ἔχω τὰ φίλτατ’, οὐδ’ ἔτ’ ἂν πανάθλιοσ θανὼν ἂν εἰήν σφῷν παρεστώσαιν ἐμοί. ἐρείσατ’, ὦ παῖ, πλευρὸν ἀμφιδέξιον ἐμφύντε τῷ φύσαντι, κἀναπαύσατον τοῦ πρόσθ’ ἐρήμου τοῦδε δυστήνου πλάνου. καί μοι τὰ πραχθέντ’ εἴπαθ’ ὡσ βράχιστ’, ἐπεὶ ταῖσ τηλικαῖσδε σμικρὸσ ἐξαρκεῖ λόγοσ. ὅδ’ ἔσθ’ ὁ σώσασ· τοῦδε χρὴ κλύειν, πάτερ, οὗ κἄστι τοὔργον· τοὐμὸν ὧδ’ ἔσται βραχύ. ὦ ξεῖνε, μὴ θαύμαζε, πρὸσ τὸ λιπαρὲσ τέκν’ εἰ φανέντ’ ἀέλπτα μηκύνω λόγον. ἐπίσταμαι γὰρ τήνδε τὴν ἐσ τάσδε μοι τέρψιν παρ’ ἄλλου μηδενὸσ πεφασμένην· σὺ γάρ νιν ἐξέσωσασ, οὐκ ἄλλοσ βροτῶν. καί σοι θεοὶ πόροιεν ὡσ ἐγὼ θέλω, αὐτῷ τε καὶ γῇ τῇδ’, ἐπεὶ τό γ’ εὐσεβὲσ μόνοισ παρ’ ὑμῖν ηὑρ͂ον ἀνθρώπων ἐγὼ καὶ τοὐπιεικὲσ καὶ τὸ μὴ ψευδοστομεῖν. εἰδὼσ δ’ ἀμύνω τοῖσδε τοῖσ λόγοισ τάδε· ἔχω γὰρ ἅχω διὰ σὲ κοὐκ ἄλλον βροτῶν· καί μοι χέρ’, ὦναξ, δεξιὰν ὄρεξον, ὡσ ψαύσω φιλήσω τ’, εἰ θέμισ, τὸ σὸν κάρα. καίτοι τί φωνῶ; πῶσ σ’ ἂν ἄθλιοσ γεγὼσ θιγεῖν θελήσαιμ’ ἀνδρόσ, ᾧ τίσ οὐκ ἔνι κηλὶσ κακῶν ξύνοικοσ; οὐκ ἔγωγέ σε, οὐδ’ οὖν ἐάσω· τοῖσ γὰρ ἐμπείροισ βροτῶν μόνοισ οἱο͂́ν τε συνταλαιπωρεῖν τάδε. σὺ δ’ αὐτόθεν μοι χαῖρε καὶ τὰ λοιπά μου μέλου δικαίωσ, ὥσπερ ἐσ τόδ’ ἡμέρασ. οὔτ’ εἴ τι μῆκοσ τῶν λόγων ἔθου πλέον, τέκνοισι τερφθεὶσ τοῖσδε, θαυμάσασ ἔχω, οὔτ’ εἰ πρὸ τοὐμοῦ προύλαβεσ τὰ τῶνδ’ ἔπη. βάροσ γὰρ ἡμᾶσ οὐδὲν ἐκ τούτων ἔχει. οὐ γὰρ λόγοισι τὸν βίον σπουδάζομεν λαμπρὸν ποεῖσθαι μᾶλλον ἢ τοῖσ δρωμένοισ. δείκνυμι δ’· ὧν γὰρ ὤμοσ’ οὐκ ἐψευσάμην οὐδέν σε, πρέσβυ· τάσδε γὰρ πάρειμ’ ἄγων ζώσασ, ἀκραιφνεῖσ τῶν κατηπειλημένων. χὤπωσ μὲν ἁγὼν ᾑρέθη, τί δεῖ μάτην κομπεῖν, ἅ γ’ εἴσει καὐτὸσ ἐκ ταύταιν ξυνών; λόγοσ δ’ ὃσ ἐμπέπτωκεν ἀρτίωσ ἐμοὶ στείχοντι δεῦρο, συμβαλοῦ γνώμην, ἐπεὶ σμικρὸσ μὲν εἰπεῖν, ἄξιοσ δὲ θαυμάσαι· πρᾶγοσ δ’ ἀτίζειν οὐδὲν ἄνθρωπον χρεών. τί δ’ ἔστι, τέκνον Αἰγέωσ; δίδασκέ με ὡσ μὴ εἰδότ’ αὐτὸν μηδὲν ὧν σὺ πυνθάνει. φασίν τιν’ ἡμῖν ἄνδρα, σοὶ μὲν ἔμπολιν οὐκ ὄντα, συγγενῆ δέ, προσπεσόντα πωσ βωμῷ καθῆσθαι τῷ Ποσειδῶνοσ, παρ’ ᾧ θύων ἔκυρον, ἡνίχ’ ὡρμώμην ἐγώ. ποδαπόν; τί προσχρῄζοντα τῷ θακήματι· οὐκ οἶδα πλὴν ἕν· σοῦ γάρ, ὡσ λέγουσί μοι, βραχύν τιν’ αἰτεῖ μῦθον οὐκ ὄγκου πλέων. ποῖόν τιν’; οὐ γὰρ ἥδ’ ἕδρα σμικροῦ λόγου. σοὶ φασὶν αὐτὸν ἐσ λόγουσ ἐλθεῖν μόνον αἰτεῖν ἀπελθεῖν τ’ ἀσφαλῶσ τῆσ δεῦρ’ ὁδοῦ. τίσ δῆτ’ ἂν εἰή τήνδ’ ὁ προσθακῶν ἕδραν; ὁρ́α κατ’ Ἄργοσ εἴ τισ ὑμὶν ἐγγενὴσ ἔσθ’, ὅστισ ἄν σου τοῦτο προσχρῄζοι τυχεῖν. ὦ φίλτατε, σχὲσ οὗπερ εἶ. τί δ’ ἔστι σοι; μή μου δεηθῇσ. πράγματοσ ποίου; λέγε. ἔξοιδ’ ἀκούων τῶνδ’ ὅσ ἐσθ’ ὁ προστάτησ. καὶ τίσ ποτ’ ἐστὶν ὅν γ’ ἐγὼ ψέξαιμί τι; παῖσ οὑμόσ, ὦναξ, στυγνόσ, οὗ λόγων ἐγὼ ἄλγιστ’ ἂν ἀνδρῶν ἐξανασχοίμην κλύων. τί δ’; οὐκ ἀκούειν ἔστι καὶ μὴ δρᾶν ἃ μὴ χρῄζεισ; τί σοι τοῦτ’ ἐστὶ λυπηρὸν κλύειν; ἔχθιστον, ὦναξ, φθέγμα τοῦθ’ ἥκει πατρί· καὶ μή μ’ ἀνάγκῃ προσβάλῃσ τάδ’ εἰκαθεῖν. ἀλλ’ εἰ τὸ θάκημ’ ἐξαναγκάζει, σκόπει μή σοι πρόνοι’ ᾖ τοῦ θεοῦ φυλακτέα. πάτερ, πιθοῦ μοι, κεἰ νέα παραινέσω.

τὸν ἄνδρ’ ἐάσον τόνδε τῇ θ’ αὑτοῦ φρενὶ χάριν παρασχεῖν τῷ θεῷ θ’ ἃ βούλεται, καὶ νῷν ὕπεικε τὸν κασίγνητον μολεῖν. οὐ γάρ σε, θάρσει, πρὸσ βίαν παρασπάσει γνώμησ, ἃ μή σοι συμφέροντα λέξεται. λόγων δ’ ἀκοῦσαι τίσ βλάβη; τά τοι κακῶσ ηὑρημέν’ ἔργα τῷ λόγῳ μηνύεται. ἔφυσασ αὐτόν· ὥστε μηδὲ δρῶντά σε τὰ τῶν κακίστων δυσσεβέστατ’, ὦ πάτερ, θέμισ σέ γ’ εἶναι κεῖνον ἀντιδρᾶν κακῶσ. ἀλλ’ ἐάσον· εἰσὶ χἀτέροισ γοναὶ κακαὶ καὶ θυμὸσ ὀξύσ, ἀλλὰ νουθετούμενοι φίλων ἐπῳδαῖσ ἐξεπᾴδονται φύσιν. σὺ δ’ εἰσ ἐκεῖνα, μὴ τὰ νῦν, ἀποσκόπει πατρῷα καὶ μητρῷα πήμαθ’ ἅπαθεσ· κἂν κεῖνα λεύσσῃσ, οἶδ’ ἐγώ, γνώσει κακοῦ θυμοῦ τελευτὴν ὡσ κακὴ προσγίγνεται. ἔχεισ γὰρ οὐχὶ βαιὰ τἀνθυμήματα, τῶν σῶν ἀδέρκτων ὀμμάτων τητώμενοσ. ἀλλ’ ἡμὶν εἶκε· λιπαρεῖν γὰρ οὐ καλὸν δίκαια προσχρῄζουσιν, οὐδ’ αὐτὸν μὲν εὖ πάσχειν, παθόντα δ’ οὐκ ἐπίστασθαι τίνειν. τέκνον, βαρεῖαν ἡδονὴν νικᾶτέ με λέγοντεσ· ἔστω δ’ οὖν ὅπωσ ὑμῖν φίλον. μόνον, ξέν’, εἴπερ κεῖνοσ ὧδ’ ἐλεύσεται, μηδεὶσ κρατείτω τῆσ ἐμῆσ ψυχῆσ ποτε. ἅπαξ τὰ τοιαῦτ’, οὐχὶ δὶσ χρῄζω κλύειν, ὦ πρέσβυ. κομπεῖν δ’ οὐχὶ βούλομαι· σὺ δ’ ὢν σῶσ ἴσθ’, ἐάν περ κἀμέ τισ σῴζῃ θεῶν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION