Sophocles, choral, strophe 2

(소포클레스, choral, strophe 2)

ὦ φίλταται γυναῖκεσ, ἅνδρεσ αὐτίκα τελοῦσι τοὔργον· ἀλλὰ σῖγα πρόσμενε. πῶσ δή; τί νῦν πράσσουσιν; ἡ μὲν ἐσ τάφον λέβητα κοσμεῖ, τὼ δ’ ἐφέστατον πέλασ. σὺ δ’ ἐκτὸσ ᾖξασ πρὸσ τί; φρουρήσουσ’ ὅπωσ Αἴγισθοσ ἡμᾶσ μὴ λάθῃ μολὼν ἔσω. αἰαῖ. ἰὼ στέγαι φίλων ἔρημοι, τῶν δ’ ἀπολλύντων πλέαι. βοᾷ τισ ἔνδον· οὐκ ἀκούετ’, ὦ φίλαι; ἤκουσ’ ἀνήκουστα δύστανοσ, ὥστε φρῖξαι. οἴμοι τάλαιν’· Αἴγισθε, ποῦ ποτ’ ὢν κυρεῖσ; ἰδοὺ μάλ’ αὖ θροεῖ τισ. ὦ τέκνον τέκνον, οἴκτιρε τὴν τεκοῦσαν. ἀλλ’ οὐκ ἐκ σέθεν ᾠκτίρεθ’ οὗτοσ οὐδ’ ὁ γεννήσασ πατήρ. ὦ πόλισ, ὦ γενεὰ τάλαινα, νῦν σοι μοῖρα καθαμερία φθίνει φθίνει. ὤμοι πέπληγμαι. παῖσον, εἰ σθένεισ, διπλῆν. ὤμοι μάλ’ αὖθισ. εἰ γὰρ Αἰγίσθῳ θ’ ὁμοῦ. τελοῦσ’ ἀραί· ζῶσιν οἱ γᾶσ ὑπαὶ κείμενοι. παλίρρυτον γὰρ αἷμ’ ὑπεξαιροῦσι τῶν κτανόντων οἱ πάλαι θανόντεσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION