헬라어 문장 검색 - Σεπτύ051́

(70인역 성경, Liber Maccabees IV)

Φιλοσοφώτατον λόγον ἐπιδείκνυσθαι μέλλων, εἰ αὐτοδέσποτόσ ἐστι τῶν παθῶν ὁ εὐσεβὴσ λογισμόσ, συμβουλεύσαιμ’ ἂν ὑμῖν ὀρθῶσ, ὅπωσ προθύμωσ προσέχητε τῇ φιλοσοφίᾳ. καὶ γὰρ ἀναγκαῖοσ εἰσ ἐπιστήμην παντὶ ὁ λόγοσ καὶ ἄλλωσ τῆσ μεγίστησ ἀρετῆσ, λέγω δὴ φρονήσεωσ, περιέχει ἔπαινον. εἰ ἄρα τῶν σωφροσύνησ κωλυτικῶν παθῶν ὁ λογισμὸσ φαίνεται ἐπικρατεῖν, γαστριμαργίασ τε καὶ ἐπιθυμίασ, ἀλλὰ καὶ τῶν τῆσ δικαιοσύνησ ἐμποδιστικῶν παθῶν κυριεύειν ἀναφαίνεται, οἷον κακοηθείασ, καὶ τῶν τῆσ ἀνδρείασ ἐμποδιστικῶν παθῶν, θυμοῦ τε καὶ πόνου καὶ φόβου. πῶσ οὖν, ἴσωσ εἴποιεν ἄν τινεσ, εἰ τῶν παθῶν ὁ λογισμὸσ κρατεῖ, λήθησ καὶ ἀγνοίασ οὐ δεσπόζει̣ γελοῖον ἐπιχειροῦντεσ λέγειν. οὐ γὰρ τῶν ἑαυτοῦ παθῶν ὁ λογισμὸσ κρατεῖ, ἀλλὰ τῶν τῆσ δικαιοσύνησ καὶ ἀνδρείασ καὶ σωφροσύνησ καὶ φρονήσεωσ ἐναντίων, καὶ τούτων οὐχ ὥστε αὐτὰ καταλῦσαι, ἀλλ’ ὥστε αὐτοῖσ μὴ εἶξαι. πολλαχόθεν μὲν οὖν καὶ ἀλλαχόθεν ἔχοιμ’ ἂν ὑμῖν ἐπιδεῖξαι ὅτι αὐτοκράτωρ ἐστὶ τῶν παθῶν ὁ εὐσεβὴσ λογισμόσ. πολὺ δὲ πλέον τοῦτο ἀποδείξαιμι ἀπὸ τῆσ ἀνδραγαθίασ τῶν ὑπὲρ ἀρετῆσ ἀποθανόντων, Ἐλεαζάρου τε καὶ τῶν ἑπτὰ ἀδελφῶν καὶ τῆσ τούτων μητρόσ. ἅπαντεσ γὰρ οὗτοι τοὺσ ἕωσ θανάτου πόνουσ ὑπεριδόντεσ, ἐπεδείξαντο ὅτι περικρατεῖ τῶν παθῶν ὁ λογισμόσ. τῶν μὲν οὖν ἀρετῶν ἔπεστί μοι ἐπαινεῖν τοὺσ κατὰ τοῦτον τὸν καιρὸν ὑπὲρ τῆσ καλοκἀγαθίασ ἀποθανόντασ μετὰ τῆσ μητρὸσ ἄνδρασ, τῶν δὲ τιμῶν μακαρίσαιμ’ ἄν. θαυμασθέντεσ γὰρ ἐκεῖνοι οὐ μόνον ὑπὸ πάντων ἀνθρώπων ἐπὶ τῇ ἀνδρείᾳ καὶ τῇ ὑπομονῇ, ἀλλὰ καὶ ὑπὸ τῶν αἰκισαμένων, αἴτιοι κατέστησαν τοῦ καταλυθῆναι τὴν κατὰ τοῦ ἔθνουσ τυραννίδα, νικήσαντεσ τὸν τύραννον τῇ ὑπομονῇ, ὥστε δι’ αὐτῶν καθαρισθῆναι τὴν πατρίδα. ἀλλὰ καὶ περὶ τούτου νῦν αὐτίκα δὴ λέγειν ἐξέσται ἀρξαμένῳ τῆσ ὑποθέσεωσ, ὥσπερ εἴωθα ποιεῖν, καὶ οὕτωσ εἰσ τὸν περὶ αὐτῶν τρέψομαι λόγον δόξαν διδοὺσ τῷ πανσόφῳ Θεῷ. Ζητοῦμεν δὴ τοίνυν, εἰ αὐτοκράτωρ ἐστὶ τῶν παθῶν ὁ λογισμόσ. διακρίνομεν δὲ τί ποτέ ἐστι λογισμὸσ καὶ τί πάθοσ, καὶ πόσαι παθῶν ἰδέαι, καὶ εἰ πάντων ἐπικρατεῖ τούτων ὁ λογισμόσ. λογισμὸσ μὲν δὴ τοίνυν ἐστὶ νοῦσ μετὰ ὀρθοῦ λόγου προτιμῶν τὸν σοφίασ βίον. σοφία δὴ τοίνυν ἐστὶ γνῶσισ θείων καὶ ἀνθρωπίνων πραγμάτων καὶ τῶν τούτων αἰτίων. αὕτη δὴ τοίτυν ἐστὶν ἡ τοῦ νόμου παιδεία, δι’ ἧσ τὰ θεῖα σεμνῶσ καὶ τὰ ἀνθρώπινα συμφερόντωσ μανθάνομεν. τῆσ δὲ σοφίασ ἰδέαι καθεστήκασι τέσσαρεσ, φρόνησισ καὶ δικαιοσύνη καὶ ἀνδρεία καὶ σωφροσύνη. κυριωτάτη δὲ πασῶν ἡ φρόνησισ, ἐξ ἧσ δὴ τῶν παθῶν ὁ λογισμὸσ ἐπικρατεῖ. παθῶν δὲ φύσεισ εἰσὶν αἱ περιεκτικώταται δύο, ἡδονή τε καὶ πόνοσ. τούτων δὲ ἑκάτερον καὶ περὶ τὸ σῶμα καὶ περὶ τὴν ψυχὴν πέφυκεν. πολλαὶ δὲ καὶ περὶ τὴν ἡδονὴν καὶ τὸν πόνον παθῶν εἰσιν ἀκολουθίαι. πρὸ μὲν οὖν τῆσ ἡδονῆσ ἐστιν ἐπιθυμία. μετὰ δὲ τὴν ἡδονὴν χαρά. πρὸ δὲ τοῦ πόνου ἐστὶ φόβοσ, μετὰ δὲ τὸν πόνον λύπη. θυμὸσ δὲ κοινὸν πάθοσ ἐστὶν ἡδονῆσ καὶ πόνου, ἐὰν ἐννοηθῇ τισ ὅτι αὐτῷ περιέπεσεν. ἐν δὲ τῇ ἡδονῇ ἔνεστι καὶ ἡ κακοήθησ διάθεσισ, πολυτροπωτάτη πάντων τῶν παθῶν οὖσα. κατὰ μὲν τὴν ψυχὴν ἀλαζονεία, καὶ φιλαργυρία καὶ φιλοδοξία καὶ φιλονικία, ἀπιστία καὶ βασκανία. κατὰ δὲ τὸ σῶμα, παντοφαγία καὶ λαιμαργία καὶ μονοφαγία. καθάπερ οὖν δυοῖν τοῦ σώματοσ καὶ τῆσ ψυχῆσ φυτῶν ὄντων ἡδονῆσ τε καὶ πόνου, πολλαὶ τούτων τῶν φυτῶν εἰσι παραφυάδεσ, ὧν ἑκάστην ὁ παγγέωργοσ λογισμὸσ περικαθαίρων τε καὶ ἀποκνίζων καὶ περιπλέκων καὶ ἐπάρδων καὶ πάντα τρόπον μεταχέων ἐξημεροῖ τὰσ τῶν ἠθῶν καὶ παθῶν ὕλασ. ὁ γὰρ λογισμὸσ τῶν μὲν ἀρετῶν ἐστιν ἡγεμών, τῶν δέ παθῶν αὐτοκράτωρ. ̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν Ἐπιθεωρεῖτε τοίνυν πρῶτον διὰ τῶν κωλυτικῶν τῆσ σωφροσύνησ ἔργων, ὅτι αὐτοδέσποτόσ ἐστι τῶν παθῶν ὁ λογισμόσ. σωφροσύνη δὴ τοίνην ἐστὶν ἐπικράτεια τῶν ἐπιθυμιῶν, τῶν δὲ ἐπιθυμιῶν αἱ μέν εἰσι ψυχικαί, αἱ δὲ σωματικαί, καὶ τούτων ἀμφοτέρων ὁ λογισμὸσ ἐπικρατεῖν φαίνεται. ἐπεὶ πόθεν κινούμενοι πρὸσ τὰσ ἀπειρημένασ τροφὰσ ἀποστρεφόμεθα τὰσ ἐξ αὐτῶν ἡδονάσ̣ οὐχ ὅτι δύναται τῶν ὀρέξεων ἐπικρατεῖν ὁ λογισμόσ̣ ἐγὼ μὲν οἶμαι. τοιγαροῦν ἐνύδρων ἐπιθυμοῦντεσ καὶ ὀρνέων καὶ τετραπόδων καὶ παντοίων βρωμάτων τῶν ἀπηγορευμένων ἡμῖν κατὰ τὸν νόμον ἀπεχόμεθα διὰ τὴν τοῦ λογισμοῦ ἐπικράτειαν. ἀνέχεται γὰρ τὰ τῶν ὀρέξεων πάθη ὑπὸ τοῦ σώφρονοσ νοὸσ ἀνακαμπτόμενα, καὶ φιμοῦται πάντα τὰ τοῦ σώματοσ κινήματα τοῦ λογισμοῦ.̀ρ̀νΤὸ βιβλίον «Μακκαβαίων Δ´», ὡσ «ἀπόκρυφον» δὲν συγκατελέχθη ὑπὸ τῆσ Ἐκκλησίασ μεταξὺ τῶν κανονικῶν βιβλίων τῆσ Παλαιᾶσ Διαθήκησ. Ἐν τούτοισ, λόγῳ τῆσ σπουδαιότητοσ τοῦ περιεχομένου αὐτοῦ καὶ τῆσ συμπεριλήψεώσ του εἰσ ἀρχαῖα χειρόγραφα τῆσ Μεταφράσεωσ τῶν Ἑβδομήκοντα , ἐκδίδεται συνήθωσ μετὰ τῶν ἄλλων βιβλίων τῶν Μακκαβαίων . Καὶ τί θαυμαστόν̣ εἰ αἱ τῆσ ψυχῆσ ἐπιθυμίαι πρὸσ τὴν τοῦ κάλλουσ μετουσίαν ἀκυροῦνται̣

ταύτῃ γοῦν ὁ σώφρων Ἰωσὴφ ἐπαινεῖται, ὅτι τῷ λογισμῷ καὶ τῇ διανοίᾳ περιεκράτησε τῆσ ἡδυπαθείασ. νέοσ γὰρ ὢν καὶ ἀκμάζων πρὸσ συνουσιασμὸν ἠκύρωσε τῷ λογισμῷ τὸν τῶν παθῶν οἶστρον. οὐ μόνον δὲ τὴν τῆσ ἡδυπαθείασ οἰστρηλασίαν ἐπικρατεῖν ὁ λογισμὸσ φαίνεται, ἀλλὰ καὶ πάσησ ἐπιθυμίασ. λέγει γοῦν ὁ νόμοσ. οὐκ ἐπιθυμήσεισ τὴν γυναῖκα τοῦ πλησίον σου οὐδὲ ὅσα τῷ πλησίον σου ἐστίν. καίτοι ὅτε μὴ ἐπιθυμεῖν ἡμᾶσ εἴρηκεν ὁ νόμοσ, πολὺ πλέον πείσαιμ’ ἂν ὑμᾶσ ὅτι τῶν ἐπιθυμιῶν κρατεῖν δύναται ὁ λογισμόσ. ‐ Ὥσπερ καὶ τῶν κωλυτικῶν τῆσ δικαιοσύνησ παθῶν. ἐπεὶ τίνα τρόπον μονοφάγοσ τισ ὢν τὸ ἦθοσ καὶ γαστρίμαργοσ καὶ μέθυσοσ μεταπαιδεύεται, εἰ μὴ δῆλον ὅτι κύριόσ ἐστι τῶν παθῶν ὁ λογισμόσ̣ αὐτίκα γοῦν τῷ νόμῳ πολιτευόμενοσ, κἂν φιλάργυρόσ τισ ᾖ, βιάζεται τὸν ἑαυτοῦ τρόπον τοῖσ δεομένοισ δανείζων χωρὶσ τόκων, καὶ τὸ δάνειον τῶν ἑβδομάδων ἐνστασῶν χρεοκοπούμενοσ. κἂν φειδωλόσ τισ ᾖ, ὑπὸ τοῦ νόμου κρατεῖται διὰ τὸν λογισμὸν μήτε ἐπικαρπολογούμενοσ τοὺσ ἀμητοὺσ μήτε ἐπιρρωγολογούμενοσ τοὺσ ἀμπελῶνασ. ‐ Καὶ ἐπὶ τῶν ἑτέρων ἔστιν ἐπιγνῶναι τοῦτο, ὅτι τῶν παθῶν ἐστιν ὁ λογισμὸσ κρατῶν. ὁ γὰρ νόμοσ καὶ τῆσ πρὸσ γονεῖσ εὐνοίασ κρατεῖ μὴ καταπροδιδοὺσ τὴν ἀρετὴν δι’ αὐτοὺς καὶ τῆσ πρὸσ γαμετὴν φιλίασ ἐπικρατεῖ διὰ παρανομίαν αὐτὴν ἀπελέγχων. καὶ τῆσ τέκνων φιλίασ κυριεύει διὰ κακίαν αὐτὰ κολάζων καὶ τῆσ φίλων συνηθείασ δεσπόζει διὰ πονηρίαν αὐτοὺσ ἐξελέγχων. καὶ μὴ νομίσητε παράδοξον εἶναι, ὅπου γε καὶ ἔχθρασ ὁ λογισμὸσ ἐπικρατεῖν δύναται διὰ τὸν νόμον, μήτε δενδροτομῶν τὰ ἥμερα τῶν πολεμίων φυτά, τὰ δὲ τῶν ἐχθρῶν τοῖσ ἀπολέσασι διασώζων καὶ τὰ πεπτωκότα συνεγείρων. Καὶ τῶν βιαιοτέρων δὲ παθῶν ἐπικρατεῖν ὁ λογισμὸσ φαίνεται, φιλαρχίασ καὶ κενοδοξίασ καὶ ἀλαζονείασ καὶ μεγαλαυχίασ καὶ βασκανίασ. πάντα γὰρ ταῦτα τὰ κακοήθη πάθη ὁ σώφρων νοῦσ εἰσ ἀγαθὸν προτρέπων ἀπωθεῖται καὶ βιάζεται, ὥσπερ καὶ τὸν θυμόν. καὶ γὰρ τούτου δεσπόζει. θυμούμενόσ γέ τοι Μωσῆσ κατὰ Δαθὰν καὶ Ἀβειρὼν οὐ θυμῷ τι κατ’ αὐτῶν ἐποίησεν, ἀλλὰ λογισμῷ τὸν θυμὸν διῄτησεν. δυνατὸσ γὰρ ὁ σώφρων νοῦσ, ὡσ ἔφην, κατὰ τῶν παθῶν ἀριστεῦσαι καὶ τὰ μὲν αὐτῶν μεταθεῖναι, τὰ δὲ καὶ ἀκυρῶσαι. ἐπεὶ διατί ὁ πάνσοφοσ ἡμῶν πατὴρ Ἰακὼβ τοὺσ περὶ Συμεὼν καὶ Λευί̈ν αἰτιᾶται, μὴ λογισμῷ τοὺσ Σικιμίτασ ἐθνηδὸν ἀποσφάξαντασ λέγων. ἐπικατάρατοσ ὁ θυμὸσ αὐτῶν̣ εἰ μὴ γὰρ ἐδύνατο τοῦ θυμοῦ ὁ λογισμὸσ κρατεῖν, οὐκ ἂν εἶπεν οὕτωσ. ὁπηνίκα γὰρ ὁ Θεὸσ τὸν ἄνθρωπον κατεσκεύασε, τὰ πάθη αὐτοῦ καὶ τὰ ἤθη περιεφύτευσεν. ἡνίκα δὲ ἐπὶ πάντων τὸν ἱερὸν ἡγεμόνα νοῦν διὰ τῶν ἔνδον αἰσθητηρίων ἐνεθρόνισε, καί τούτῳ νόμον ἔδωκε, καθ’ ὃν πολιτευόμενοσ βασιλεύσει βασιλείαν σώφρονά τε καὶ δικαίαν καὶ ἀγαθὴν καὶ ἀνδρείαν. ‐ Πῶσ οὖν, εἴποι τισ ἄν, εἰ τῶν παθῶν ὁ λογισμὸσ κρατεῖ, λήθησ καὶ ἀγνοίασ οὐ κρατεῖ̣ Εστι δέ κομιδῆ γελοῖοσ ὁ λόγοσ. οὐ γὰρ τῶν ἑαυτοῦ παθῶν ὁ λογισμὸσ ἐπικρατεῖν φαίνεται, ἀλλὰ τῶν σωματικῶν.

οἷον ἐπιθυμίαν τισ οὐ δύναται ἐκκόψαι ἡμῶν, ἀλλὰ μὴ δουλωθῆναι τῇ ἐπιθυμίᾳ δύναται ὁ λογισμὸσ παρασχέσθαι. θυμόν τισ οὐ δύναται ἐκκόψαι ἡμῶν τῆσ ψυχῆσ, ἀλλὰ τῷ θυμῷ δυνατὸν τὸν λογισμὸν βοηθῆσαι. κακοήθειάν τισ ἡμῶν οὐ δύναται ἐκκόψαι, ἀλλὰ τὸ μὴ καμφθῆναι τῇ κακοηθείᾳ δύναιτ’ ἂν ὁ λογισμὸσ συμμαχῆσαι. οὐ γὰρ ἐκριζωτὴσ τῶν παθῶν ὁ λογισμόσ ἐστιν, ἀλλ’ ἀνταγωνιστήσ. ‐ ἔστι γοῦν τοῦτο διὰ τῆσ Δαυὶδ τοῦ βασιλέωσ δίψησ σαφέστερον ἐπιλογίσασθαι. ἐπεὶ γὰρ δι’ ὅλησ ἡμέρασ προσβαλὼν τοῖσ ἀλλοφύλοισ ὁ Δαυὶδ πολλοὺσ αὐτῶν ἀπέκτεινε μετὰ τῶν τοῦ ἔθνουσ στρατιωτῶν, τότε δὲ γενομένησ ἑσπέρασ, ἱδρῶν καὶ σφόδρα κεκμηκώσ, ἐπὶ τὴν βασίλειον σκηνὴν ἦλθε, περὶ ἣν ὁ πᾶσ τῶν προγόνων στρατὸσ ἐστρατοπεδεύκει. οἱ μὲν οὖν ἄλλοι πάντεσ ἐπὶ τὸ δεῖπνον ἦσαν, ὁ δὲ βασιλεὺσ ὡσ μάλιστα διψῶν, καίπερ ἀφθόνουσ ἔχων πηγάσ, οὐκ ἠδύνατο δι’ αὐτῶν ἰάσασθαι τὴν δίψαν, ἀλλά τισ αὐτῶν ἀλόγιστοσ ἐπιθυμία τοῦ παρὰ τοῖσ πολεμίοισ ὕδατοσ ἐπιτείνουσα συνέφρυγε καὶ λύουσα κατέφλεγεν. ὅθεν τῶν ὑπασπιστῶν ἐπὶ τῇ τοῦ βασιλέωσ ἐπιθυμία σχετλιαζόντων, δύο νεανίσκοι στρατιῶται καρτεροὶ καταιδεσθέντεσ τὴν τοῦ βασιλέωσ ἐπιθυμίαν, τὰσ παντευχίασ καθωπλίσαντο καὶ κάλπην λαβόντεσ ὑπερέβησαν τοὺσ τῶν πολεμίων χάρακασ, καὶ λαθόντεσ τοὺσ τῶν πυλῶν ἀκροφύλακασ, διεξῄεσαν ἀνερευνώμενοι κατὰ πᾶν τὸ τῶν πολεμίων στρατόπεδον. καὶ ἀνευράμενοι τὴν πηγήν, ἐξ αὐτῆσ θαρραλέωσ ἐγέμισαν τῷ βασιλεῖ τὸ ποτόν. ὁ δὲ καίπερ τῷ δίψει διαπυρούμενοσ, ἐλογίσατο πάνδεινον εἶναι κίνδυνον τῇ ψυχῇ λογισθὲν ἰσοδύναμον ποτὸν αἵματι. ὅθεν ἀντιθεὶσ τῇ ἐπιθυμίᾳ τὸν λογισμὸν ἔσπεισε τὸ πόμα τῷ Θεῷ, δυνατὸσ γὰρ ὁ σώφρων νοῦσ, ὡσ ἔφην, νικῆσαι τὰσ τῶν παθῶν ἀνάγκας καὶ σβέσαι τὰσ τῶν οἴστρων φλεγμονὰσ καὶ τὰσ τῶν σωμάτων ἀλγηδόνασ καθ’ ὑπερβολὴν οὔσασ καταπαλαῖσαι καὶ τῇ καλοκαγαθίᾳ τοῦ λογισμοῦ ἀποπτύσαι πάσασ τὰσ τῶν παθῶν ἐπικρατείασ. ‐ Ἤδη δὲ καὶ ὁ καιρὸσ ἡμᾶσ καλεῖ ἐπὶ τὴν ἀπόδειξιν τῆσ θεωρίασ τοῦ σώφρονοσ λογισμοῦ. ‐ Ἐπειδὴ γὰρ βαθεῖαν εἰρήνην διὰ τὴν εὐνομίαν οἱ πατέρεσ ἡμῶν εἶχον καὶ ἔπραττον καλῶσ, ὥστε καὶ τὸν τῆσ Ἀσίασ βασιλέα Σέλευκον καὶ τὸν Νικάνορα καὶ χρήματα εἰσ τὴν ἱερουργίαν αὐτοῖσ ἀφορίσαι καὶ τὴν πολιτείαν αὐτῶν ἀποδέχεσθαι, τότε δή τινεσ πρὸσ τὴν κοινὴν νεωτερίσαντεσ ὁμόνοιαν πολυτρόποισ ἐχρήσαντο συμφοραῖσ. Σίμων γάρ τισ πρὸσ Ὀνίαν ἀντιπολιτευόμενοσ τόν ποτε τὴν ἀρχιερωσύνην ἔχοντα διά βίου, καλὸν καὶ ἀγαθὸν ἄνδρα, ἐπειδὴ πάντα τρόπον διαβάλλων ὑπὲρ τοῦ ἔθνουσ οὐκ ἴσχυσε κακῶσαι, φυγὰσ ᾤχετο τὴν πατρίδα προδώσων.

ὅθεν ἥκων πρὸσ Ἀπολλώνιον, τὸν Συρίασ τε καὶ Φοινίκησ καὶ Κιλικίασ στρατηγόν, ἔλεγεν. εὔνουσ ὢν τοῖσ τοῦ βασιλέωσ πράγμασιν ἥκω μηνύσων πολλὰσ ἰδιωτικῶν χρημάτων μυριάδασ ἐν τοῖσ Ἱεροσολύμων γαζοφυλακίοισ τεθησαυρίσθαι τοῖσ ἱεροῖσ μὴ ἐπικοινωνούσασ, καὶ προσήκειν ταῦτα Σελεύκῳ τῷ βασιλεῖ. τούτων δὲ ἕκαστα γνοὺσ ὁ Ἀπολλώνιοσ, τὸν μὲν Σίμωνα τῆσ εἰσ τὸν βασιλέα κηδεμονίασ ἐπαινεῖ, πρὸσ δὲ τὸν Σέλευκον ἀναβὰσ κατεμήνυσε τὸν τῶν χρημάτων θησαυρόν. καὶ λαβὼν τὴν περὶ αὐτὸν ἐξουσίαν ταχὺ εἰσ τὴν πατρίδα ἡμῶν μετὰ τοῦ καταράτου Σίμωνοσ καὶ βαρυτάτου στρατοῦ ἀνέβη καὶ προσελθὼν ταῖσ τοῦ βασιλέωσ ἐντολαῖσ ἥκειν ἔλεγεν, ὅπωσ τὰ ἰδιωτικὰ τοῦ γαζοφυλακίου λάβοι χρήματα. καὶ τοῦ ἔθνουσ πρὸσ τὸν λόγον σχετλιάζοντοσ ἀντιλέγοντόσ τε, πάνδεινον εἶναι νομίσαντεσ, εἰ οἱ τὰσ παρακαταθήκασ πιστεύσαντεσ τῷ ἱερῷ θησαυρῷ στερηθήσονται, ὡσ οἷόν τε ἦν, ἐκώλυον. μετὰ ἀπειλῶν δὲ ὁ Ἀπολλώνιοσ ἀπῄει εἰσ τὸ ἱερόν. τῶν δέ ἱερέων μετά γυναικῶν καὶ παιδίων ἐν τῷ ἱερῷ ἱκετευσάντων τὸν Θεὸν ὑπερασπίσαι τοῦ ἱεροῦ καταφρονουμένου τόπου ἀνιόντοσ τε μετά καθωπλισμένησ τῆσ στρατιᾶσ τοῦ Ἀπολλωνίου πρὸσ τὴν τῶν χρημάτων ἁρπαγήν, οὐρανόθεν ἔφιπποι προὐφάνησαν ἄγγελοι περιαστράπτοντεσ τοῖσ ὅπλοισ καὶ πολὺν αὐτοῖσ φόβον τε καὶ τρόμον ἐνιέντεσ. καταπεσών γέ τοι ἡμιθανὴσ ὁ Ἀπολλώνιοσ ἐπὶ τὸν πάμφυλον τοῦ ἱεροῦ περίβολον τὰσ χεῖρασ ἐξέτεινεν εἰσ τὸν οὐρανόν, καὶ μετὰ δακρύων τοὺσ Ἑβραίουσ παρεκάλει, ὅπωσ περί αὐτοῦ εὐξάμενοι τὸν ἐπουράνιον ἐξευμενίσωνται στρατόν. ἔλεγε γὰρ ἡμαρτηκὼσ ὥστε καὶ ἀποθανεῖν ἄξιοσ ὑπάρχειν πᾶσί τε ἀνθρώποισ ὑμνήσειν σωθεὶσ τὴν τοῦ ἱεροῦ τόπου μακαριότητα. τούτοισ ὑπαχθεὶσ τοῖσ λόγοισ Ὀνίασ ὁ ἀρχιερεύσ, καίπερ ἄλλωσ εὐλαβηθείσ, μήποτε νομίσειεν ὁ βασιλεὺσ Σέλευκοσ ἐξ ἀνθρωπίνησ ἐπιβουλῆσ καὶ μὴ θείασ δίκησ ἀνῃρῆσθαι τὸν Ἀπολλώνιον, ηὔξατο περὶ αὐτοῦ. καὶ ὁ μὲν παραδόξωσ διασωθεὶσ ᾤχετο δηλώσων τῷ βασιλεῖ τὰ συμβάντα αὐτῷ. ‐ Τελευτήσαντοσ δὲ Σελεύκου τοῦ βασιλέωσ διαδέχεται τὴν ἀρχὴν ὁ υἱὸσ αὐτοῦ Ἀντίοχοσ Ἐπιφανήσ, ἀνὴρ ὑπερήφανοσ καὶ δεινόσ, ὃσ καταλύσασ τὸν Ὀνίαν τῆσ ἀρχιερωσύνησ, Ἰάσονα τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ κατέστησεν ἀρχιερέα, συνθέμενον δώσειν, εἰ ἐπιτρέψειεν αὐτῷ τὴν ἀρχήν, κατ’ ἐνιαυτὸν τρισχίλια ἑξακόσια ἑξήκοντα τάλαντα. ὁ δὲ ἐπέτρεψεν αὐτῷ καὶ ἀρχιερᾶσθαι καὶ τοῦ ἔθνουσ ἀφηγεῖσθαι. ὃσ καὶ ἐξεδιῄτησε τῶν Ἰουδαίων τὸ ἔθνοσ καὶ ἐξεπολίτευσεν ἐπὶ πᾶσαν παρανομίαν ὥστε μὴ μόνον ἐπ’ αὐτῇ τῇ ἄκρᾳ τῆσ πατρίδοσ ἡμῶν γυμνάσιον κατασκευάσαι, ἀλλὰ καὶ καταλῦσαι τὴν τοῦ ἱεροῦ κηδεμονίαν. ἐφ’ οἷσ ἀγανακτήσασα ἡ θεία δίκη αὐτὸν αὐτοῖσ τὸν Ἀντίοχον ἐπολέμωσεν. ἐπειδὴ γὰρ πολεμῶν ἦν κατ’ Αἴγυπτον Πτολεμαίῳ, ἤκουσέ τε ὅτι φήμησ διαδοθείσησ περὶ τοῦ τεθνᾶναι αὐτόν, ὡσ ἔνι μάλιστα χαίροιεν οἱ Ἱεροσολυμῖται, ταχέωσ ἐπ’ αὐτοὺσ ἀνέζευξεν, καὶ ὡσ ἐπόρθησεν αὐτούσ, δόγμα ἔθετο ὅπωσ, εἴ τινεσ αὐτῶν φάνοιεν τῷ πατρίῳ πολιτευόμενοι νόμῳ, θάνοιεν. καὶ ἐπεὶ κατὰ μηδένα τρόπον ἴσχυε καταλῦσαι διὰ τῶν δογμάτων τὴν τοῦ ἔθνουσ εὔνοιαν, ἀλλὰ πάσασ τὰσ ἑαυτοῦ ἀπειλὰσ καὶ τιμωρίασ ἑώρα καταλυομένασ, ὥστε καὶ γυναῖκασ, ὅτι περιέτεμον τὰ παιδία, μετὰ τῶν βρεφῶν κατακρημνισθῆναι προειδυίασ ὅτι τοῦτο πείσονται. ἐπεὶ οὖν τὰ δόγματα αὐτοῦ κατεφρονεῖτο ὑπὸ τοῦ λαοῦ, αὐτὸσ διά βασάνων ἕνα ἕκαστον τοῦ ἔθνουσ ἠνάγκαζε μιαρῶν ἀπογευομένουσ τροφῶν ἐξόμνυσθαι τὸν Ἰουδαϊσμόν. Προκαθίσασ γέ τοι μετὰ τῶν συνέδρων ὁ τύραννοσ Ἀντίοχοσ ἐπί τινοσ ὑψηλοῦ τόπου καὶ τῶν στρατευμάτων αὐτῷ ἐνόπλων κυκλόθεν παρεστηκότων, παρεκέλευε τοῖσ δορυφόροις

ἕνα ἕκαστον τῶν Ἑβραίων ἐπισπᾶσθαι, καὶ κρεῶν ὑείων καὶ εἰδωλοθύτων ἀναγκάζειν ἀπογεύεσθαι. εἰ δέ τινεσ μὴ θελήσειαν μιαροφαγῆσαι, τούτουσ τροχισθέντασ ἀναιρεθῆναι. πολλῶν δὲ συναρπασθέντων εἷσ πρῶτοσ ἐκ τῆσ ἀγέλησ Ἑβραῖοσ ὀνόματι Ἐλεάζαροσ, τὸ γένοσ ἱερεύσ, τὴν ἐπιστήμην νομικόσ, καὶ τὴν ἡλικίαν προήκων καὶ πολλοῖσ τῶν περὶ τὸν τύραννον διὰ τὴν ἡλικίαν γνώριμοσ, παρήχθη πλησίον αὐτοῦ. ‐ Καὶ αὐτὸν ἰδὼν ὁ Ἀντίοχοσ ἔφη. ἐγὼ πρὶν ἄρξασθαι τῶν κατὰ σοῦ βασάνων, ὦ πρεσβῦτα, συμβουλεύσαιμ’ ἄν σοι ταῦτα, ὅπωσ ἀπογευσάμενοσ τῶν ὑείων σώζοιο. αἰδοῦμαι γάρ σου τὴν ἡλικίαν καὶ τὴν πολιάν, ἣν μετὰ τοσοῦτον ἔχων χρόνον οὐ μοι δοκεῖσ φιλοσοφεῖν τῇ Ἰουδαίων χρώμενοσ θρησκείᾳ. διατί γὰρ τῆσ φύσεωσ κεχαρισμένησ καλλίστην τὴν τοῦδε τοῦ ζώου σαρκοφαγίαν βδελύττῃ̣ καὶ γὰρ ἀνόητον τοῦτο δοκεῖ, τὸ μὴ ἀπολαύειν τῶν χωρὶσ ὀνείδουσ ἡδέων, καὶ ἄδικον ἀποστρέφεσθαι τὰσ τῆσ φύσεωσ χάριτασ. σὺ δέ μοι καὶ ἀνοητότερον ποιήσειν δοκεῖσ, εἰ κενοδοξῶν περὶ τὸ ἀληθὲσ ἔτι κἀμοῦ καταφρονήσεισ ἐπὶ τῇ ἰδίᾳ τιμωρίᾳ. οὐκ ἐξυπνώσεισ ἀπὸ τῆσ φλυάρου φιλοσοφίασ ὑμῶν καὶ ἀποσκεδάσεισ τῶν λογισμῶν σου τὸν λῆρον καὶ ἄξιον τῆσ ἡλικίασ ἀναλαβὼν νοῦν φιλοσοφήσεισ τὴν τοῦ συμφέροντοσ ἀλήθειαν καὶ προσκυνήσασ μου τὴν φιλάνθρωπον παρηγορίαν οἰκτειρήσεισ τὸ σεαυτοῦ γῆρασ̣ καὶ γὰρ ἐνθυμήθητι, ὡσ εἰ καί τίσ ἐστι τῆσδε τῆσ ὑμῶν θρησκείασ ἐποπτικὴ δύναμισ, συγγνωμονήσει ἄν σοι ἐπὶ πάσῃ τῇ δι’ ἀνάγκην γινομένῃ παρανομίᾳ. ‐ Τοῦτον τὸν τρόπον ἐπὶ τὴν ἔκθεσμον σαρκοφαγίαν ἐποτρύνοντοσ τοῦ τυράννου, λόγον ᾔτησεν ὁ Ἐλεάζαρος καὶ λαβὼν τοῦ λέγειν ἐξουσίαν ἤρξατο δημηγορεῖν οὕτωσ. ἡμεῖσ, Ἀντίοχε, θείῳ πεπεισμένοι νόμῳ πολιτεύεσθαι οὐδεμίαν ἀνάγκην βιαιοτέραν εἶναι νομίζομεν τῆσ πρὸσ τὸν νόμον ἡμῶν εὐπειθείασ. διὸ δὴ κατ’ οὐδένα τρόπον παρανομεῖν ἀξιοῦμεν. καίτοι εἰ κατὰ ἀλήθειαν μὴ ἦν ὁ νόμοσ ἡμῶν, ὡσ σὺ ὑπολαμβάνεισ, θεῖοσ, οὐδὲ οὕτωσ ἐξὸν ἡμῖν ἦν τὴν ἐπὶ τῇ εὐσεβείᾳ δόξαν ἀκυρῶσαι. μὴ μικρὰν οὖν εἶναι νομίσῃσ ταύτην, εἰ μιαροφαγήσαιμεν, ἁμαρτίαν. τὸ γὰρ ἐν μικροῖσ καὶ ἐν μεγάλοισ παρανομεῖν ἰσοδύναμόν ἐστιν, δι’ ἑκατέρου γὰρ ὡσ ὁμοίωσ ὁ νόμοσ ὑπερηφανεῖται. χλευάζεισ δὲ ἡμῶν τὴν φιλοσοφίαν, ὥσπερ οὐ μετὰ εὐλογιστίασ ἐν αὐτῇ βιούντων. σωφροσύνην τε γὰρ ἡμᾶσ ἐκδιδάσκει ὥστε πασῶν τῶν ἡδονῶν καὶ ἐπιθυμιῶν κρατεῖν καὶ ἀνδρείαν ἐξασκεῖν, ὥστε πάντα πόνον ἑκουσίωσ ὑπομένειν καὶ δικαιοσύνην παιδεύει ὥστε διὰ πάντων τῶν ἠθῶν ἰσονομεῖν καὶ εὐσέβειαν ἐκδιδάσκει, ὥστε μόνον τὸν ὄντα Θεὸν σέβειν μεγαλοπρεπῶσ. διὸ οὐ μιαροφαγοῦμεν. πιστεύοντεσ γὰρ Θεοῦ καθεστάναι τὸν νόμον οἴδαμεν ὅτι κατὰ φύσιν ἡμῖν συμπαθεῖ νομοθετῶν ὁ τοῦ κόσμου κτίστησ. καὶ τὰ μὲν οἰκειωθησόμενα ἡμῶν ταῖσ ψυχαῖσ ἐπέτρεψεν ἐσθίειν. τὰ δὲ ἐναντιωθησόμενα ἐκώλυσε σαρκοφαγεῖν. τυραννικὸν δὲ οὐ μόνον ἀναγκάζειν ἡμᾶσ παρανομεῖν, ἀλλὰ καὶ ἐσθίειν, ὅπωσ τῇ ἐχθίστῃ ἡμῶν μιαροφαγίᾳ ταύτῃ ἔτι ἐγγελάσῃσ. ἀλλ’ οὐ γελάσεισ κατ’ ἐμοῦ τοῦτον τὸν γέλωτα, οὔτε τοὺσ ἱεροὺσ τῶν προγόνων περὶ τοῦ φυλάξαι τὸν νόμον ὅρκουσ οὐ παρήσω, οὐδ’ ἂν ἐκκόψειάσ μου τὰ ὄμματα καὶ τὰ σπλάγχνα μου τήξειασ. οὐχ οὕτωσ εἰμὶ γέρων ἐγὼ καὶ ἄνανδροσ ὥστε μοι διὰ τὴν εὐσέβειαν μὴ νεάζειν τὸν λογισμόν. πρὸσ ταῦτα τροχοὺσ εὐτρέπιζε καὶ τὸ πῦρ ἐκφύσα σφοδρότερον. οὐχ οὕτωσ οἰκτείρομαι τὸ ἐμαυτοῦ γῆρασ ὥστε με δι’ ἐμαυτοῦ τὸν πάτριον καταλῦσαι νόμον. οὐ ψεύσομαί σε, παιδευτὰ νόμε, οὐδὲ φεύξομαί σε οὐδ’ ἐξομοῦμαί σε, φίλη ἐγκράτεια, οὐδὲ καταισχυνῶ σε, φιλόσοφε λόγε, οὐδὲ ἐξαρνήσομαί σε, ἱερωσύνη τιμία καὶ νομοθεσίασ ἐπιστήμη. οὐδὲ μιανεῖσ μου τὸ σεμνὸν γήρωσ στόμα οὐδὲ νομίμου βίου ἡλικίαν. ἁγνὸν δέ με οἱ πατέρεσ προσδέξονται μὴ φοβηθέντα σου τὰσ μέχρι θανάτου ἀνάγκασ. ἀσεβῶν μὲν γὰρ τυραννήσεισ, τῶν δὲ ἐμῶν περὶ τῆσ εὐσεβείασ λογισμῶν οὔτε διὰ λόγων δεσπόσεισ οὔτε δι’ ἔργων. Τοῦτον τὸν τρόπον ἀντιρρητορεύσαντα ταῖσ τοῦ τυράννου παρηγορίαισ, παραστάντεσ οἱ δορυφόροι πικρῶσ ἔσυραν ἐπὶ τὰ βασανιστήρια τὸν Ἐλεάζαρον.

καὶ πρῶτον μὲν περιέδυσαν τὸν γηραιὸν ἐγκοσμούμενον τῇ περὶ τὴν εὐσέβειαν εὐσχημοσύνῃ. ἔπειτα περιαγκωνίσαντεσ ἑκατέρωθεν μάστιξι κατῄκιζον. πείσθητι ταῖσ τοῦ βασιλέωσ ἐντολαῖσ, ἑτέρωθεν κήρυκοσ ἐπιβοῶντοσ. ὁ δὲ μεγαλόφρων καὶ εὐγενὴσ ὡσ ἀληθῶσ Ἐλεάζαροσ, ὥσπερ ἐν ὀνείρῳ βασανιζόμενοσ κατ’ οὐδένα τρόπον μετετρέπετο, ἀλλὰ ὑψηλοὺσ ἀνατείνασ εἰσ τὸν οὐρανὸν τοὺσ ὀφθαλμοὺσ ἀπεξαίνετο ταῖσ μάστιξι τὰσ σάρκασ ὁ γέρων καὶ κατερρεῖτο τῷ αἵματι καὶ τὰ πλευρὰ κατετιτρώσκετο, καὶ πίπτων εἰσ τὸ ἔδαφοσ ἀπὸ τοῦ μηκέτι φέρειν τὸ σῶμα τὰσ ἀλγηδόνασ, ὀρθὸν εἶχε καὶ ἀκλινῆ τὸν λογισμόν. Λὰξ γέ τοι τῶν πικρῶν τισ δορυφόρων εἰσ τοὺσ κενεῶνασ ἐναλλόμενοσ ἔτυπτεν, ὅπωσ ἐξανίσταιτο πίπτων. ὁ δὲ ὑπέμεινε τοὺσ πόνουσ καὶ περιεφρόνει τῆσ ἀνάγκης καὶ διεκαρτέρει τοὺσ αἰκισμούσ, καὶ καθάπερ γενναῖοσ ἀθλητὴσ τυπτόμενοσ ἐνίκα τοὺσ βασανίζοντασ ὁ γέρων. ἱδρῶν γέ τοι τὸ πρόσωπον καὶ ἐπασθμαίνων σφοδρῶσ καὶ ὑπ’ αὐτῶν τῶν βασανιζόντων ἐθαυμάζετο ἐπὶ τῇ εὐψυχίᾳ. ‐ Ὅθεν τὰ μὲν ἐλεοῦντεσ τὰ τοῦ γήρωσ αὐτοῦ, τὰ δὲ ἐν συμπαθείᾳ τῆσ συνηθείασ ὄντεσ, τὰ δὲ ἐν θαυμασμῷ τῆσ καρτερίασ προσιόντεσ αὐτῷ τινὲσ τῶν τοῦ βασιλέωσ ἔλεγον. τί τοῖσ κακοῖσ τούτοισ σεαυτὸν ἀλογίστωσ ἀπόλεισ, Ἐλεάζαρε̣ ἡμεῖσ μέν τοι τῶν ὑψημένων σοι βρωμάτων παραθήσομεν, σὺ δὲ ὑποκρινόμενοσ τῶν ὑείων ἀπογεύεσθαι, σώθητι. ‐ Καὶ ὁ Ἐλεάζαροσ, ὥσπερ πικρότερον διὰ τῆσ συμβουλίασ αἰκισθείσ, ἀνεβόησε. μὴ οὕτωσ κακῶσ φρονήσαιμεν οἱ Ἁβραὰμ παῖδεσ ὥστε μαλακοψυχήσαντασ ἀπρεπὲσ ἡμῖν δρᾶμα ὑποκρίνασθαι. καὶ γὰρ ἀλόγιστον, εἰ πρὸσ ἀλήθειαν ζήσαντεσ τὸν μέχρι γήρωσ βίον καὶ τὴν ἐπ’ αὐτῷ δόξαν νομίμωσ φυλάξαντεσ, νῦν μεταβαλοίμεθα καὶ αὐτοὶ μὲν ἡμεῖσ γενοίμεθα τοῖσ νέοισ ἀσεβείασ τύποσ, ἵνα παράδειγμα γενώμεθα τῆσ μιαροφαγίασ. αἰσχρὸν δὲ εἰ ἐπιβιώσωμεν ὀλίγον χρόνον καὶ τοῦτον καταγελώμενοι πρὸσ ἁπάντων ἐπὶ δειλίᾳ, καὶ ὑπὸ μὲν τοῦ τυράννου καταφρονηθῶμεν ὡσ ἄνανδροι, τὸν δὲ θεῖον ἡμῶν νόμον μέχρι θανάτου μὴ προασπίσαιμεν. πρόσ ταῦτα ὑμεῖσ μέν, ᾦ Ἁβραὰμ παῖδεσ, εὐγενῶσ ὑπὲρ τῆσ εὐσεβείασ τελευτᾶτε. οἱ δὲ τοῦ τυράννου δορυφόροι, τί μέλλετε̣ ‐ Πρὸσ τὰσ ἀνάγκασ οὕτωσ μεγαλοφρονοῦντα αὐτὸν ἰδόντεσ καὶ μηδὲ πρὸσ τὸν οἰκτριρμὸν αὐτῶν μεταβαλλόμενον ἐπὶ τὸ πῦρ αὐτὸν ἤγαγον. ἔνθα διὰ κακοτέχνων ὀργάνων καταφλέγοντεσ αὐτὸν ὑπέρριπτον καὶ δυσώδεισ χυλοὺσ εἰσ τοὺσ μυκτῆρασ αὐτοῦ κατέχεον. ὁ δὲ μέχρι τῶν ὀστέων ἤδη κατακεκαυμένοσ καὶ μέλλων λιποθυμεῖν ἀνέτεινε τά ὄμματα πρὸσ τὸν Θεὸν καὶ εἶπεν. σὺ οἶσθα, Θεέ, παρόν μοι σῴζεσθαι, βασάνοισ καυστικαῖσ ἀποθνήσκω διὰ τὸν νόμον. τοιγαροῦν ἵλεωσ γενοῦ τῷ ἔθνει σου ἀρκεσθεὶσ τῇ ἡμετέρᾳ ὑπὲρ αὐτῶν δίκῃ. καθάρσιον αὐτῶν ποίησον τὸ ἐμὸν αἷμα καὶ ἀντίψυχον αὐτῶν λαβὲ τὴν ἐμὴν ψυχήν. καὶ ταῦτα εἰπὼν ὁ ἱερὸσ ἀνὴρ εὐγενῶσ ταῖσ βασάνοισ ἐναπέθανε καὶ μέχρι τῶν τοῦ θανάτου βασάνων ἀντέστη τῷ λογισμῷ διὰ τὸν νόμον. ‐ Ὁμολογουμένωσ οὖν δεσπότησ ἐστὶ τῶν παθῶν ὁ εὐσεβὴσ λογισμόσ. εἰ γὰρ τὰ πάθη τοῦ λογισμοῦ κεκρατήκει, τούτοισ ἂν ἀπέδομεν τὴν τῆσ ἐπικρατείασ μαρτυρίαν. νυνὶ δὲ τοῦ λογισμοῦ τὰ πάθη νικήσαντοσ, αὐτῷ προσηκόντωσ τὴν τῆσ ἡγεμονίασ προσνέμομεν ἐξουσίαν. καὶ δίκαιόν ἐστιν ὁμολογεῖν ἡμᾶσ τὸ κράτοσ εἶναι τοῦ λογισμοῦ. ὅπου γε καὶ τῶν ἔξωθεν ἀλγηδόνων ἐπικρατεῖ, ἐπεὶ καὶ γελοῖον. καὶ οὐ μόνον τῶν ἀλγηδόνων ἐπιδείκνυμι κεκρατηκέναι τὸν λογισμόν, ἀλλὰ καὶ τῶν ἡδονῶν κρατεῖν, καὶ μηδὲν αὐταῖσ ὑπείκειν. Ωσπερ γὰρ ἄριστοσ κυβερνήτησ ὁ τοῦ πατρὸσ ἡμῶν Ἐλεαζάρου λογισμὸσ πηδαλιουχῶν τὴν τῆσ εὐσεβείασ ναῦν ἐν τῷ τῶν παθῶν πελάγει

καὶ καταικιζόμενοσ ταῖσ τοῦ τυράννου ἀπειλαῖσ καὶ καταντλούμενοσ ταῖσ τῶν βασάνων τρικυμίαισ, κατ’ οὐδένα τρόπον μετέτρεψε τοὺσ τῆσ εὐσεβείασ οἴακασ, ἕωσ οὗ ἔπλευσεν ἐπὶ τὸν τῆσ ἀθανάτου νίκησ λιμένα. οὐχ οὕτωσ πόλισ πολλοῖσ καὶ ποικίλοισ μηχανήμασιν ἀντέσχε ποτὲ πολιορκουμένη, ὡσ ὁ πανάγιοσ Ἐλεάζαροσ. τὴν ἱερὰν ψυχὴν αἰκισμοῖσ τε καὶ στρέβλαισ πυρπολούμενοσ ἐνίκησε τοὺσ πολιορκοῦντασ διὰ τὸν ὑπερασπίζοντα τῆσ εὐσεβείασ λογισμόν. ὥσπερ γὰρ πρόκρημνον ἄκραν τὴν ἑαυτοῦ διάνοιαν ὁ πατὴρ Ἐλεάζαροσ ἐκτείνασ, περιέκλασεν τοὺσ ἐπιμαινομένουσ τῶν παθῶν κλύδωνασ. ὦ ἄξιε τῆσ ἱερωσύνησ ἱερεῦ, οὐκ ἐμίανασ τοὺσ ἱεροὺσ ὀδόντασ οὐδὲ τὴν θεοσέβειαν καὶ καθαρισμὸν νόμιμον χωρήσασαν γαστέρα ἐκοινώνησασ μιαροφαγίᾳ. ᾦ σύμφωνε νόμου καὶ φιλόσοφε θείου βίου. τοιούτουσ δὴ δεῖ εἶναι τοὺσ ἱερουργοῦντασ τὸν νόμον ἰδίῳ αἵματι καὶ γενναίῳ ἱδρῶτι τοῖσ μέχρι θανάτου πάθεσιν ὑπερασπίζοντασ. σὺ πάτερ, τὴν εὐνομίαν ἡμῶν διὰ τῶν ὑπομονῶν εἰσ δόξαν ἐκύρωσασ καὶ τὴν ἁγιστείαν σεμνολογήσασ οὐ κατέλυσασ καὶ διὰ τῶν ἔργων ἐπιστοποίησασ τοὺσ τῆσ θείασ φιλοσοφίασ λόγουσ, ὦ βασάνων βιαιότερε γέρον, καὶ πυρὸσ εὐτονώτερε πρεσβῦτα, καὶ παθῶν μέγιστε βασιλεῦ Ἐλεάζαρε. ὥσπερ γὰρ ὁ πατὴρ Ἀαρὼν τῷ θυμιατηρίῳ καθωπλισμένοσ διὰ τοῦ ἐθνοπλήθουσ ἐπιτρέχων τὸν ἐμπυριστὴν ἐνίκησεν ἄγγελον, οὕτωσ ὁ Ἀαρωνίδησ Ἐλεάζαροσ διὰ τοῦ πυρὸσ ὑπερτηκόμενοσ οὐ μετετράπη τὸν λογισμόν. καίτοι τὸ θαυμασιώτατον, γέρων ὤν, λελυμένων μὲν ἤδη τῶν τοῦ σώματοσ τόνων, περικεχαλασμένων δὲ τῶν σαρκῶν, κεκμηκότων δὲ καὶ τῶν νεύρων, ἀνενέασε τῷ πνεύματι διὰ τοῦ λογισμοῦ καὶ τῷ ἰσακίῳ λογισμῷ τὴν πολυκέφαλον στρέβλαν ἠκύρωσεν. ὦ μακαρίου γήρωσ καὶ σεμνῆσ πολιᾶσ καὶ βίου νομίμου, ὃν πιστὴ θανάτου σφραγὶσ ἐτελείωσεν. εἰ δέ τοίνυν γέρων ἀνὴρ τῶν μέχρι θανάτου βασάνων περιεφρόνησε δι’ εὐσέβειαν, ὁμολογουμένωσ ἡγεμών ἐστι τῶν παθῶν ὁ εὐσεβὴσ λογισμόσ. Ἴσωσ δ’ ἂν εἴποιέν τινεσ. τῶν παθῶν οὐ πάντεσ περικρατοῦσιν, ὅτι οὐδὲ πάντεσ φρόνιμον ἔχουσι τὸν λογισμόν. ἀλλ’ ὅσοι εὐσεβείασ προνοοῦσιν ἐξ ὅλησ καρδίασ, οὗτοι μόνοι δύνανται κρατεῖν τῶν τῆσ σαρκὸσ παθῶν, πιστεύοντεσ, ὅτι Θεῷ οὐκ ἀποθνήσκουσιν, ὥσπερ οὐδὲ οἱ πατριάρχαι ἡμῶν Ἁβραάμ, Ἰσαάκ, Ἰακώβ, ἀλλὰ ζῶσι τῷ Θεῷ. οὐδὲν οὖν ἐναντιοῦται τὸ φαίνεσθαί τινασ παθοκρατεῖσθαι διὰ τὸν ἀσθενῆ λογισμόν. ἐπεὶ τίσ πρὸσ ὅλον τὸν τῆσ φιλοσοφίασ κανόνα εὐσεβῶσ φιλοσοφῶν καὶ πεπιστευκὼσ Θεῷ καὶ εἰδὼσ ὅτι τὸ διὰ τὴν ἀρετὴν πάντα πόνον ὑπομένειν μακάριόν ἐστιν, οὐκ ἂν περικρατήσειεν τῶν παθῶν διὰ τὴν θεοσέβειαν̣ μόνοσ γὰρ ὁ σοφὸσ καὶ σώφρων ἀνδρεῖόσ ἐστι τῶν παθῶν κύριοσ. Διὰ τοῦτό γέ τοι καὶ μειρακίσκοι τῷ τῆσ εὐσεβείασ λογισμῷ φιλοσοφοῦντεσ χαλεπωτέρων βασανιστηρίων ἐπεκράτησαν.

ἐπειδὴ γὰρ κατά τὴν πρώτην πεῖραν ἐνικήθη περιφανῶσ ὁ τύραννοσ μὴ δυνηθεὶσ ἀναγκάσαι γέροντα μιαροφαγῆσαι, τότε δὴ σφόδρα περιπαθῶσ ἐκέλευσεν ἄλλουσ ἐκ τῆσ ἡλικίασ τῶν Ἑβραίων ἀγαγεῖν, καὶ εἰ μὲν μιαροφαγήσαιεν, ἀπολύειν φαγόντασ, εἰ δὲ ἀντιλέγοιεν, πικρότερον βασανίζειν. ταῦτα διαταξαμένου τοῦ τυράννου, παρῆσαν ἀγόμενοι μετὰ γηραιᾶσ μητρὸσ ἑπτὰ ἀδελφοί, καλοί τε καὶ αἰδήμονεσ καὶ γενναῖοι καὶ ἐν παντὶ χαρίεντεσ. οὓσ ἰδὼν ὁ τύραννοσ καθάπερ ἐν χορῷ περιέχοντασ μέσην τὴν μητέρα, ἥσθη ἐπ’ αὐτοῖσ καὶ τῆσ εὐπρεπείασ ἐκπλαγεὶσ καὶ τῆσ εὐγενείασ, προσεμειδίασεν αὐτοῖσ καὶ πλησίον καλέσασ ἔφη. ὦ νεανίαι, φιλοφρόνωσ ἐγὼ καθ’ ἑνὸσ ἑκάστου ὑμῶν θαυμάζω, τὸ κάλλοσ καὶ τὸ πλῆθοσ τοσούτων ἀδελφῶν ὑπερτιμῶν, οὐ μόνον συμβουλεύω μὴ μανῆναι τὴν αὐτὴν τῷ προβασανισθέντι γέροντι μανίαν, ἀλλὰ καὶ παρακαλῶ συνείξαντάσ μου τῇ συμβουλίᾳ τῆσ ἐμῆσ ἀπολαῦσαι φιλίασ. δυναίμην δ’ ἂν ὥσπερ κολάζειν τοὺσ ἀπειθοῦντάσ μου τοῖσ ἐπιτάγμασιν, οὕτωσ καὶ εὐεργετεῖν τοὺσ εὐπειθοῦντάσ μοι. πεισθέντεσ οὖν μοι καὶ ἀρχὰσ καὶ ἐπὶ τῶν ἐμῶν πραγμάτων ἡγεμονίασ λήψεσθε, ἀρνησάμενοι τὸν πάτριον ὑμῶν τῆσ πολιτείασ θεσμόν. καὶ μεταλαβόντεσ ἑλληνικοῦ βίου καὶ μεταδιαιτηθέντεσ ἐντρυφήσατε ταῖσ νεότησιν ὑμῶν. ἐπεὶ ἐὰν ὀργίλωσ με διάθησθε διὰ τῆσ ἀπειθείασ ὑμῶν, ἀναγκάσετέ με ἐπὶ δειναῖσ κολάσεσιν ἕνα ἕκαστον ὑμῶν διὰ τῶν βασάνων ἀπολέσαι. κατελεήσατε οὖν ἑαυτούσ, οὓσ καὶ ὁ πολέμιοσ ἔγωγε καὶ τῆσ ἡλικίασ καὶ τῆσ εὐμορφίασ οἰκτείρομαι. οὐ διαλογιεῖσθε τοῦτο, ὅτι οὐδὲν ὑμῖν ἀπειθήσασι πλὴν τοῦ μετὰ στρεβλῶν ἀποθανεῖν ἀπόκειται̣ ‐ Ταῦτα δὲ λέγων ἐκέλευσεν εἰσ τὸ ἔμπροσθεν προτεθεῖναι τὰ βασανιστήρια, ὅπωσ καὶ διὰ τοῦ φόβου πείσειεν αὐτοὺσ μιαροφαγῆσαι. ὡσ δὲ τροχούσ τε καὶ ἀρθρέμβολα, στρεβλωτήριά τε καὶ τροχαντῆρασ καὶ καταπέλτασ καὶ λέβητασ, τήγανά τε καὶ δακτυλήθρασ καὶ χεῖρασ σιδηρᾶσ καὶ σφῆνασ καὶ τὰ ζώπυρα τοῦ πυρὸσ οἱ δορυφόροι προέθεσαν, ὑπολαβὼν ὁ τύραννοσ ἔφη. μειράκια φοβήθητε, καὶ ἣν σέβεσθε δίκην, ἵλεωσ ὑμῖν ἔσται δι’ ἀνάγκην παρανομήσασιν. οἱ δὲ ἀκούσαντεσ ἐπαγωγὰ καὶ ὁρῶντεσ δεινά, οὐ μόνον οὐκ ἐφοβήθησαν, ἀλλὰ καὶ ἀντεφιλοσόφησαν τῷ τυράννῳ καὶ διὰ τῆσ εὐλογιστίασ τὴν τυραννίδα αὐτοῦ κατέλυσαν. καί τοι λογισώμεθα. εἰ δειλόψυχοί τινεσ ἦσαν καὶ ἄνανδροι ἐν αὐτοῖσ, ποίοισ ἂν ἐχρήσαντο λόγοισ̣ οὐχὶ τούτοισ̣ ᾦ τάλανεσ ἡμεῖσ καὶ λίαν ἀνόητοι. βασιλέωσ ἡμᾶσ παρακαλοῦντοσ καὶ ἐπὶ εὐεργεσίᾳ φωνοῦντοσ, μὴ πεισθείημεν αὐτῷ, εἰ βουλήμασι κενοῖσ ἑαυτοὺσ εὐφραίνομεν καὶ θανατηφόρον ἀπείθειαν τολμῶμεν̣ οὐ φοβησόμεθα, ἄνδρεσ ἀδελφοί, τὰ βασανιστήρια καὶ λογιούμεθα τὰσ τῶν βασάνων ἀπειλὰσ καὶ φευξόμεθα τὴν κενοδοξίαν ταύτην καὶ ὀλεθροφόρον ἀλαζονείαν̣ ἐλεήσωμεν τὰσ ἑαυτῶν ἡλικίασ καὶ κατοικτείρωμεν τὸ τῆσ μητρὸσ γῆρας καὶ ἐνθυμηθῶμεν ὅτι ἀπειθοῦντεσ τεθνηξόμεθα. συγγνώσεται δὲ ἡμῖν καὶ ἡ θεία δίκη δι’ ἀνάγκην τὸν βασιλέα φοβηθεῖσιν. τί ἐξάγομεν ἑαυτοὺσ τοῦ ἡδίστου βίου καὶ ἐπιστεροῦμεν ἑαυτοὺσ τοῦ γλυκέοσ κόσμου̣ μὴ βιαζώμεθα τὴν ἀνάγκην μηδὲ φιλοδοξήσωμεν ἐπὶ τῇ ἑαυτῶν στρέβλῃ. οὐδὲ αὐτὸσ ὁ νόμοσ ἀκουσίωσ ἡμᾶσ θανατοῖ φοβηθέντασ τὰ βασανιστήρια. πόθεν ἡμῖν ἡ τοσαύτη ἐντέτηκε φιλονικία καὶ ἡ θανατηφόροσ ἀρέσκει καρτερία, παρὸν μετὰ ἀταραξίασ ζῆν τῷ βασιλεῖ πεισθέντασ̣ ἀλλὰ τούτων οὐδὲν εἶπον οἱ νεανίαι βασανίζεσθαι μέλλοντεσ οὐδὲ ἐνεθυμήθησαν. ἦσαν γὰρ περίφρονεσ τῶν παθῶν καὶ αὐτοκράτορεσ τῶν ἀλγηδόνων, ὥστε ἅμα τῷ παύσασθαι τὸν τύραννον συμβουλεύοντα αὐτοῖσ τοῦ μιαροφαγῆσαι, πάντεσ διὰ μιᾶσ φωνῆσ ὁμοῦ, ὥσπερ ἀπὸ τῆσ αὐτῆσ ψυχῆσ εἶπον πρὸσ αὐτόν. Τί μέλλεισ, ὦ τύραννε̣ ἕτοιμοι γάρ ἐσμεν ἀποθνήσκειν ἢ παραβαίνειν τὰσ πατρίουσ ἡμῶν ἐντολάσ.

αἰσχυνόμεθα γὰρ τοὺσ προγόνουσ ἡμῶν εἰκότωσ, εἰ μὴ τῇ τοῦ νόμου εὐπειθείᾳ καὶ συμβούλῳ Μωσῇ χρησαίμεθα. σύμβουλε τύραννε παρανομίασ, μὴ ἡμᾶσ μισῶν ὑπὲρ αὐτοὺσ ἡμᾶσ ἐλέει. χαλεπώτερον γὰρ αὐτοῦ τοῦ θανάτου νομίζομεν εἶναί σου τὸν ἐπὶ τῇ παρανόμῳ σωτηρίᾳ ἡμῶν ἔλεον. ἐκφοβεῖσ δὲ ἡμᾶσ τὸν διὰ τῶν βασάνων ἡμῖν θάνατον ἀπειλῶν, ὥσπερ οὐχὶ πρὸ βραχέοσ παρὰ Ἐλεαζάρου μαθών. εἰ δ’ οἱ γέροντεσ τῶν Ἑβραίων διὰ τὴν εὐσέβειαν καὶ βασανισμοὺσ ὑπομείναντεσ εὐσέβησαν, ἀποθάνοιμεν ἂν δικαιότερον ἡμεῖσ οἱ νέοι, τὰσ βασάνουσ τῶν σῶν ἀναγκῶν ὑπεριδόντεσ, ἃσ καὶ ὁ παιδευτὴσ ἡμῶν γέρων ἐνίκησε. πείραζε τοιγαροῦν, τύραννε. καὶ τὰσ ἡμῶν ψυχὰσ εἰ θανατώσεισ διὰ τὴν εὐσέβειαν, μὴ νομίσῃσ ἡμᾶσ βλάπτειν βασανίζων. ἡμεῖσ μὲν γὰρ διὰ τῆσδε τῆσ κακοπαθείασ καὶ ὑπομονῆσ τὰ τῆσ ἀρετῆσ ἆθλα ἕξομεν καὶ ἐσόμεθα παρά Θεῷ, δι’ ὃν καὶ πάσχομεν. σὺ δὲ διὰ τὴν ἡμῶν μιαιφονίαν αὐτάρκη καρτερήσεισ ὑπὸ τῆσ θείασ δίκησ αἰώνιον βάσανον διὰ πυρόσ. ‐ Ταῦτα αὐτῶν εἰπόντων, οὐ μόνον ὡσ κατὰ ἀπειθούντων ἐχαλέπαινεν ὁ τύραννοσ, ἀλλ’ ὡσ καὶ κατὰ ἀχαρίστων ὠργίσθη. ὅθεν τὸν πρεσβύτατον αὐτῶν κελευθέντεσ παρήγαγον οἱ ὑπασπισταὶ καὶ διαρρήξαντεσ τὸν χιτῶνα διέδησαν τὰσ χεῖρασ αὐτοῦ καὶ τοὺσ βραχίονασ ἱμᾶσιν ἑκατέρωθεν. ὡσ δὲ τύπτοντεσ ταῖσ μάστιξιν ἐκοπίασαν μηδὲν ἀνύοντεσ, ἀνέβαλον αὐτὸν ἐπὶ τὸν τροχόν. περὶ ὃν κατατεινόμενοσ ὁ εὐγενὴσ νεανίασ ἔξαρθροσ ἐγίνετο. καὶ κατὰ πᾶν μέλοσ κλώμενοσ ἐκακηγόρει λέγων. τύραννε μιαρώτατε καὶ τῆσ οὐρανίου δίκησ ἐχθρὲ καὶ ὠμόφρον, οὐκ ἀνδροφονήσαντά με τοῦτον καταικίζεισ τὸν τρόπον, οὐδὲ ἀσεβήσαντα, ἀλλὰ θείου νόμου προασπίζοντα. καὶ τῶν δορυφόρων λεγόντων. ὁμολόγησον φαγεῖν, ὅπωσ ἀπαλλαγῇσ τῶν βασάνων, αὐτὸσ εἶπεν αὐτοῖσ. οὐχ οὕτωσ ἰσχυρὸσ ὑμῶν ἐστιν ὁ τροχόσ, ᾦ μιαροὶ διάκονοι, ὥστε μου τὸν λογισμὸν ἄγξαι. τέμνετέ μου τὰ μέλη καὶ πυροῦτε τὰσ σάρκασ καὶ στρεβλοῦτε τὰ ἄρθρα. διὰ πασῶν γὰρ ὑμᾶσ πείσω τῶν βασάνων, ὅτι μόνοι παῖδεσ Ἑβραίων ὑπὲρ ἀρετῆσ εἰσιν ἀνίκητοι. ταῦτα λέγοντι πῦρ ὑπέστρωσαν καὶ διηρέθισαν τὸν τροχὸν προσεπικατατείνοντεσ. ἐμολύνετο δὲ πάντοθεν αἵματι ὁ τροχόσ, καὶ ὁ σωρὸσ τῆσ ἀνθρακιᾶσ τῆσ τῶν ἰχώρων ἐσβέννυτο σταλαγμοῖσ, καὶ περὶ τοὺσ ἄξονασ τοῦ ὀργάνου περιέρρεον αἱ σάρκεσ. καὶ περιτετμημένον ἤδη ἔχων τὸ τῶν ὀστέων πῆγμα ὁ μεγαλόφρων καὶ Ἁβραμιαῖοσ νεανίασ οὐκ ἐστέναξεν. ἀλλ’ ὥσπερ ἐν πυρὶ μετασχηματιζόμενοσ εἰσ ἀφθαρσίαν, ὑπέμεινεν εὐγενῶσ τὰσ στρέβλασ. μιμήσασθέ με, ἀδελφοί, λέγων, μή μου τὸν αἰῶνα λιποτακτήσητε μηδ’ ἐξομόσησθέ μου τὴν τῆσ εὐψυχίασ ἀδελφότητα. ἱερὰν καὶ εὐγενῆ στρατείαν στρατεύσασθε ὑπὲρ τῆσ εὐσεβείασ, δι’ ἧσ ἵλεωσ ἡ δικαία καὶ πάτριοσ ἡμῶν πρόνοια τῷ ἔθνει γενηθεῖσα τιμωρήσειεν τὸν ἀλάστορα τύραννον. καὶ ταῦτα εἰπὼν ὁ ἱεροπρεπὴσ νεανίασ ἀπέρρηξε τὴν ψυχήν. ‐ Θαυμασάντων δὲ πάντων τὴν καρτεροψυχίαν αὐτοῦ, ἦγον οἱ δορυφόροι τὸν καθ’ ἡλικίαν τοῦ προτέρου δεύτερον καὶ σιδηρᾶσ ἐναρμοσάμενοι χεῖρασ ὀξέσι τοῖσ ὄνυξιν ὀργάνῳ καὶ καταπέλτῃ προσέδησαν αὐτόν. ὡσ δὲ εἰ φαγεῖν βούλοιτο πρὶν βασανίζεσθαι πυνθανόμενοι τὴν εὐγενῆ γνώμην ἤκουσαν, ἀπὸ τῶν τενόντων ταῖσ σιδηραῖσ χερσὶν ἐπισπασάμενοι μέχρι γε τῶν γενείων τὴν σάρκα πᾶσαν καὶ τὴν τῆσ κεφαλῆσ δορὰν οἱ παρδάλειοι θῆρεσ ἀπέσυραν. ὁ δὲ ταύτην βαρέωσ τὴν ἀλγηδόνα καρτερῶν ἔλεγεν. ὡσ ἡδὺσ πᾶσ τρόποσ θανάτου διὰ τὴν πάτριον ἡμῶν εὐσέβειαν. ἔφη τε πρὸσ τὸν τύραννον. οὐ δοκεῖσ πάντων ὠμότατε τύραννε, πλεῖον ἐμοῦ σε νῦν βασανίζεσθαι ὁρῶν σου νικώμενον τὸν τῆσ τυρανίδοσ ὑπερήφανον λογισμὸν ὑπὸ τῆσ διὰ τὴν εὐσέβειαν ἡμῶν ὑπομονῆσ̣ ἐγὼ μὲν γὰρ ταῖσ διὰ τὴν ἀρετὴν ἡδοναῖσ τὸν πόνον ἐπικουφίζομαι, σὺ δὲ ἐν ταῖσ τῆσ ἀσεβείασ ἀπειλαῖσ βασανίζῃ. οὐκ ἐκφεύξῃ δέ, μιαρώτατε τύραννε, τὰσ τῆσ θείασ ὀργῆσ δίκασ. Καὶ τούτου τὸν ἀοίδιμον θάνατον καρτερήσαντοσ, ὁ τρίτοσ ἤγετο παρακαλούμενοσ πολλὰ ὑπὸ πολλῶν, ὅπωσ ἀπογευσάμενοσ σῴζοιτο.

ὁ δὲ ἀναβοήσασ ἔφη. ἢ ἀγνοεῖτε ὅτι ὁ αὐτόσ με τοῖσ ἀποθανοῦσιν ἔσπειρε πατήρ, καὶ ἡ αὐτὴ μήτηρ ἐγέννησε, καὶ ἐπὶ τοῖσ αὐτοῖσ ἀνετράφημεν δόγμασιν̣ οὐκ ἐξόμνυμαι τὴν εὐγενῆ τῆσ ἀδελφότητόσ μου συγγένειαν. πρὸσ ταῦτα εἴ τι ἔχετε κολαστήριον προσαγάγετε τῷ σώματί μου. τῆσ γὰρ ψυχῆσ μου, οὐδ’ ἂν θέλητε ἅψασθαι, δύνασθε. οἱ δὲ πικρῶσ ἐνέγκαντεσ τὴν παρρησίαν τοῦ ἀνδρόσ, ἀρθρεμβόλοισ ὀργάνοισ τὰσ χεῖρασ αὐτοῦ καὶ τοὺσ πόδασ ἐξήρθρουν καὶ ἐξ ἁρμῶν ἀναμοχλεύοντεσ ἐξεμέλιζον, καὶ τοὺσ δακτύλουσ καὶ τοὺσ βραχίονασ καὶ τὰ σκέλη καὶ τοὺσ ἀγκῶνασ περιέκλων. καὶ κατὰ μηδένα τρόπον ἰσχύοντεσ αὐτὸν ἄγξαι περισύραντεσ τό δέρμα σὺν ἄκραισ ταῖσ τῶν δακτύλων κορυφαῖσ ἀπεσκύθιζον. καὶ εὐθέωσ ἦγον ἐπὶ τὸν τροχόν, περὶ ὃν ἐκ σπονδύλων ἐκμελιζόμενοσ ἑώρα τὰσ ἑαυτοῦ σάρκασ περιλακιζομένασ καὶ κατὰ σπλάγχνων σταγόνασ αἵματοσ ἀπορρεούσασ. μέλλων δὲ ἀποθνήσκειν ἔφη. ἡμεῖσ μέν, ὦ μιαρώτατε τύραννε, διὰ παιδείαν καὶ ἀρετὴν Θεοῦ ταῦτα πάσχομεν. σὺ δὲ διὰ τὴν ἀσέβειαν καὶ μιαιφονίαν ἀκαταλύτουσ καρτερήσεισ βασάνουσ. ‐ Καὶ τούτου θανόντοσ ἀδελφοπρεπῶσ, τὸν τέταρτον ἐπεσπῶντο λέγοντεσ. μὴ συμμανῇσ καὶ σὺ τοῖσ ἀδελφοῖσ σου τὴν αὐτὴν μανίαν, ἀλλὰ πεισθεὶσ τῷ βασιλεῖ, σῷζε σεαυτόν. ὁ δὲ αὐτοῖσ ἔφη. οὐχ οὕτωσ καυστικώτερον ἔχετε κατ’ ἐμοῦ τὸ πῦρ ὥστε με δειλανδρῆσαι. μὰ τὸν μακάριον τῶν ἀδελφῶν μου θάνατον καὶ τὸν αἰώνιον τοῦ τυράννου ὄλεθρον καὶ τὸν ἀί̈διον τῶν εὐσεβῶν βίον οὐκ ἀρνήσομαι τὴν εὐγενῆ ἀδελφότητα. ἐπινόει, τύραννε, βασάνουσ, ἵνα καὶ διὰ τούτων μάθῃσ, ὅτι ἀδελφόσ εἰμι τῶν προβασανισθέντων. ταῦτα ἀκούσασ ὁ αἱμοβόροσ καὶ φονώδησ καὶ παμμιαρώτατοσ Ἀντίοχοσ, ἐκέλευσε τὴν γλῶτταν αὐτοῦ ἐκτεμεῖν. ὁ δὲ ἔφη. κἂν ἀφέλῃσ τὸ τῆσ φωνῆσ ὄργανον, καὶ σιωπώντων ἀκούει ὁ Θεόσ. ἰδοὺ προκεχάλασται ἡ γλῶσσα, τέμνε, οὐ γὰρ παρά τοῦτο τὸν λογισμὸν ἡμῶν γλωσσοτομήσεισ. ἡδέωσ ὑπὲρ τοῦ νόμου τοῦ Θεοῦ τὰ τοῦ σώματοσ μέλη ἀκρωτηριαζόμεθα. σὲ δὲ ταχέωσ μετελεύσεται ὁ Θεόσ, τὴν γὰρ τῶν θείων ὕμνων μελῳδὸν γλῶτταν ἐκτέμνεισ. Ωσ δὲ καὶ οὗτοσ ταῖσ βασάνοισ καταικισθεὶσ ἐναπέθανεν, ὁ πέμπτοσ παρεπήδησε λέγων.

οὐ μέλλω, τύραννε, πρὸσ τὸν ὑπὲρ τῆσ ἀρετῆσ βασανισμὸν παραιτεῖσθαι, αὐτὸσ δ’ ἀπ’ ἐμαυτοῦ παρῆλθον, ὅπωσ κἀμὲ κατακτείνασ περὶ πλειόνων ἀδικημάτων ὀφειλήσῃσ τῇ οὐρανίῳ δίκῃ τιμωρίαν. ᾦ μισάρετε καὶ μισάνθρωπε, τί δράσαντασ ἡμᾶσ τοῦτον πορθεῖσ τὸν τρόπον̣ ἢ κακόν σοι δοκεῖ ὅτι τὸν πάντων κτίστην εὐσεβοῦμεν καὶ κατὰ τὸν ἐνάρετον αὐτοῦ ζῶμεν νόμον̣ ἀλλὰ ταῦτα τιμῶν, οὐ βασάνων ἐστὶν ἄξια. εἴπερ ᾐσθάνου ἀνθρώπου πόθον καὶ ἐλπίδα εἶχεσ παρὰ Θεῷ σωτηρίου. νυνὶ δὲ ἀλλότριοσ ὢν Θεοῦ πολεμεῖσ τοὺσ εὐσεβοῦντασ εἰσ τὸν Θεόν. τοιαῦτα δὲ λέγοντα οἱ δορυφόροι δήσαντεσ αὐτὸν εἷλκον ἐπὶ τὸν καταπέλτην, ἐφ’ ὃν δήσαντεσ αὐτὸν ἐπὶ τὰ γόνατα καὶ ταῦτα ποδάγραισ σιδηραῖσ ἐφαρμόσαντεσ τὴν ὀσφὺν αὐτοῦ περὶ τροχιαῖον σφῆνα κατέκαμψαν, περὶ ὃν ὅλοσ περὶ τὸν τροχὸν σκορπίου τρόπον ἀνακλώμενοσ ἐξεμελίζετο. κατὰ τοῦτον τὸν τρόπον καὶ τὸ πνεῦμα στενοχωρούμενοσ καὶ τὸ σῶμα ἀγχόμενοσ, καλάσ, ἔλεγεν, ἄκων, ᾦ τύραννε, χάριτασ ἡμῖν χαρίζῃ διὰ γενναιοτέρων πόνων ἐπιδείξασθαι παρέχων τὴν εἰσ τὸν νόμον ἡμῶν καρτερίαν. ‐ Τελευτήσαντοσ δὲ καὶ τούτου, ὁ ἕκτοσ ἤγετο μειρακίσκοσ, ὃσ πυνθανομένου τοῦ τυράννου εἰ βούλοιτο φαγὼν ἀπολύεσθαι, ὁ δὲ ἔφη. ἐγὼ τῇ μὲν ἡλικίᾳ τῶν ἀδελφῶν μού εἰμι νεώτεροσ, τῇ δὲ διανοίᾳ ἡλικιώτησ. εἰσ τὰ αὐτὰ γὰρ καὶ γεννηθέντεσ καὶ τραφέντεσ, ὑπὲρ τῶν αὐτῶν καὶ ἀποθνήσκειν ὀφείλομεν ὁμοίωσ. ὥστε εἰ σοὶ δοκεῖ βασανίζειν μὴ μιαροφαγοῦντα, βασάνιζε. ταῦτα αὐτὸν εἰπόντα παρῆγον ἐπὶ τὸν τροχόν, ἐφ’ οὗ κατατεινόμενοσ ἐκμελῶσ καὶ ἐκσπονδυλιζόμενοσ ὑπεκαίετο. καὶ ὀβελίσκουσ δὲ ὀξεῖσ πυρώσαντεσ, τοῖσ νώτοισ προσέφερον καὶ τὰ πλευρὰ διαπείραντεσ αὐτοῦ τὰ σπλάγχνα διέκαιον. ὁ δὲ βασανιζόμενοσ, ὦ ἱεροπρεποῦσ ἀγῶνοσ, ἔλεγεν, ἐφ’ ὃν διὰ τὴν εὐσέβειαν εἰσ γυμνασίαν πόνων ἀδελφοὶ τοσοῦτοι κληθέντεσ οὐκ ἐνικήθημεν. ἀνίκητοσ γάρ ἐστιν, ὦ τύραννε, ἡ εὐσεβὴσ ἐπιστήμη. καλοκἀγαθίᾳ καθωπλισμένοσ τεθνήξομαι μὲν κἀγὼ μετὰ τῶν ἀδελφῶν μου, σὺ δέ, ὦ τύραννε, μέγαν σοὶ προσλαβὼν καὶ αὐτὸσ τιμωρόν, καινουργὲ τῶν βασάνων καὶ πολέμιε τῶν ἀληθῶσ εὐσεβούντων ἓξ μειράκια καταλελύκαμέν σου τὴν τυραννίδα. τὸ γὰρ μὴ δυνηθῆναί σε μεταπεῖσαι τὸν λογισμὸν ἡμῶν μήτε βιάσασθαι πρὸσ τὴν μιαροφαγίαν οὐ κατάλυσίσ ἐστί σου̣ τὸ πῦρ σου ψυχρὸν ἡμῖν, καὶ ἄπονοι οἱ καταπέλται, καὶ ἀδύνατοσ ἡ βία σου. οὐ γὰρ τυράννου, ἀλλὰ θείου νόμου προεστήκασιν ἡμῶν οἱ δορυφόροι. διὰ τοῦτο ἀνίκητον ἔχομεν τὸν λογισμόν. Ωσ δὲ καὶ οὗτοσ μακαρίωσ ἐναπέθανε καταβληθεὶσ εἰσ λέβητα, ὁ ἕβδομοσ παρεγίνετο πάντων νεώτεροσ.

ὃν κατοικτειρήσασ ὁ τύραννοσ, καίπερ δεινῶσ ὑπὸ τῶν ἀδελφῶν αὐτοῦ κακισθείσ, ὁρῶν ἤδη τὰ δεσμὰ περικείμενον, πλησιέστερον αὐτὸν μετεπέμψατο καὶ παρηγορεῖν ἐπειρᾶτο λέγων. τῆσ μὲν τῶν ἀδελφῶν σου ἀπονοίασ τὸ τέλοσ ὁρᾷσ. διὰ γὰρ ἀπείθειαν στρεβλωθέντεσ τεθνήκασι. σὺ δέ, εἰ μὲν μὴ πεισθείησ, τάλασ βασανισθεὶσ καὶ αὐτὸσ τεθνήξῃ πρὸ ὥρασ. πεισθεὶσ δὲ φίλοσ ἔσῃ καὶ τῶν ἐπὶ τῆσ βασιλείασ ἀφηγήσῃ πραγμάτων. καὶ ταῦτα παρακαλῶν, τὴν μητέρα τοῦ παιδὸσ μετεπέμψατο, ὅπωσ αὐτὴν ἐλεήσασ τοσούτων υἱῶν στερηθεῖσαν παρορμήσειεν ἐπὶ τὴν σωτήριον εὐπείθειαν τὸν περιλειπόμενον. ὁ δὲ τῆσ μητρὸσ τῇ ἑβραί̈δι φωνῇ προτρεψαμένησ αὐτὸν , ἀπολύσατέ με, φησίν. εἴπω τι τῷ βασιλεῖ καὶ τοῖσ σὺν αὐτῷ φίλοισ πᾶσι. καὶ ἐπιχαρέντεσ ὅ τε βασιλεὺσ καὶ οἱ σὺν αὐτῷ μάλιστα ἐπὶ τῇ ἐπαγγελίᾳ τοῦ παιδὸσ ταχέωσ ἔλυσαν αὐτόν. καὶ δραμὼν ἐπὶ πλησίον τῶν τηγάνων ἔφη. ἀνόσιε, φησίν, καὶ πάντων τῶν πονηρῶν ἀσεβέστατε τύραννε, οὐκ ᾐδέσθησ παρὰ τοῦ Θεοῦ λαβὼν τὰ ἀγαθὰ καὶ τὴν βασιλείαν τοὺσ θεράποντασ αὐτοῦ κατακτεῖναι καὶ τοὺσ εὐσεβείασ ἀσκητὰσ στρεβλῶσαι̣ ἀνθ’ ὧν ταμιεύσεταί σε ἡ θεία δίκη πυκνοτέρῳ καὶ αἰωνίῳ πυρὶ καὶ βασάνοισ, αἳ εἰσ ὅλον τὸν αἰῶνα οὐκ ἀνήσουσί σε. οὐκ ᾐδέσθησ ἄνθρωποσ ὤν, θηριωδέστατε, τοὺσ ὁμοιοπαθεῖσ καὶ ἐκ τῶν αὐτῶν γεγονότασ στοιχείων γλωττοτομῆσαι καὶ τοῦτον καταικίσασ τὸν τρόπον βασανίσαι̣ ἀλλ’ οἱ μὲν εὐγενῶσ ἀποθανόντεσ ἐπλήρωσαν τὴν εἰσ τὸν Θεὸν εὐσέβειαν, σὺ δὲ κακὸσ κακῶσ οἰμώξεισ τοὺσ τῆσ ἀρετῆσ ἀγωνιστὰσ ἀναιτίωσ ἀποκτείνασ. ὅθεν καὶ αὐτὸσ ἀποθνήσκειν μέλλων ἔφη. οὐκ ἀπαυτομολῶ τῆσ τῶν ἀδελφῶν μου ἀριστείασ. ἐπικαλοῦμαι δὲ τὸν πατρῷον Θεόν, ὅπωσ ἵλεωσ γένηται τῷ γένει μου. σὲ δὲ καὶ ἐν τῷ νῦν βίῳ καὶ θανόντα τιμωρήσεται. καὶ ταῦτα κατευξάμενοσ, ἑαυτὸν ἔρριψε κατά τῶν τηγάνων, καὶ οὕτωσ ἀπέδωκε τὴν ψυχήν. Εἰ δὲ τοίνυν τῶν μέχρι θανάτου πόνων ὑπερεφρόνησαν οἱ ἑπτὰ ἀδελφοί, συνομολογεῖται πανταχόθεν ὅτι αὐτοδέσποτόσ ἐστι τῶν παθῶν ὁ εὐσεβὴσ λογισμόσ.

εἰ γὰρ τοῖσ πάθεσι δουλωθέντεσ ἐμιαροφάγησαν, ἐλέγομεν ἂν τούτοισ αὐτοὺσ νενικῆσθαι. νυνὶ δὲ οὐχ οὕτωσ, ἀλλὰ τῷ ἐπαινουμένῳ παρὰ Θεῷ λογισμῷ περιεγένετο τῶν παθῶν. ὧν οὐκ ἔστι παριδεῖν τὴν ἡγεμονίαν τῆσ διανοίασ. ἐπεκράτησαν γὰρ καὶ πάθουσ καὶ πόνων. πῶσ οὖν οὐκ ἔστι τούτοισ τὴν τῆσ εὐλογιστίασ παθοκρατορίαν ὁμολογεῖν, οἳ τῶν μὲν διὰ πυρὸσ ἀλγηδόνων οὐκ ἐπεστράφησαν̣ καθάπερ γὰρ προβλῆτεσ λιμένων πύργοι τὰσ τῶν κυμάτων ἀπειλὰσ ἀνακόπτοντεσ γαληνὸν παρέχουσι τοῖσ εἰσπλέουσι τὸν ὅρμον, οὕτωσ ἡ ἑπτάπυργοσ τῶν νεανίσκων εὐλογιστία τὸν τῆσ εὐσεβείασ ὀχυρώσασα λιμένα τὴν τῶν παθῶν ἐνίκησεν ἀκολασίαν. ἱερὸν γὰρ εὐσεβείασ στήσαντεσ χορὸν παρεθάρσυνον ἀλλήλουσ λέγοντεσ. ἀδελφικῶσ ἀποθάνοιμεν ἀδελφοὶ περὶ τοῦ νόμου. μιμησώμεθα τοὺσ τρεῖσ τοὺσ ἐπὶ τῆσ Ἀσσυρίασ νεανίσκουσ, οἳ τῆσ ἰσοπάλιδοσ καμίνου κατεφρόνησαν. μὴ δειλανδρήσωμεν πρὸσ τὴν τῆσ εὐσεβείασ ἀπόδειξιν. καὶ ὁ μέν, θάρρει, ἀδελφέ, ἔλεγεν. ὁ δέ, εὐγενῶσ καρτέρησον, ὁ δέ, καταμνησθεὶσ ἔλεγε. μνήσθητε πόθεν ἐστὲ ἢ τίνοσ πατρὸσ χειρὶ σφαγιασθῆναι διὰ τὴν εὐσέβειαν ὑπέμεινεν Ἰσαάκ. εἷσ δὲ ἕκαστοσ καὶ ἀλλήλουσ ὁμοῦ πάντεσ ἐφορῶντεσ φαιδροὶ καὶ μάλα θαρραλέοι, ἑαυτούσ, ἔλεγον, τῷ Θεῷ ἀφιερώσωμεν ἐξ ὅλησ τῆσ καρδίασ τῷ δόντι τὰσ ψυχὰσ καὶ χρήσωμεν τῇ περὶ τὸν νόμον φυλακῇ τὰ σώματα. μὴ φοβηθῶμεν τὸν δοκοῦντα ἀποκτέννειν τὸ σῶμα. μέγασ γὰρ ψυχῆσ ἀγὼν καὶ κίνδυνοσ ἐν αἰωνίῳ βασάνῳ κείμενοσ τοῖσ παραβᾶσι τὴν ἐντολὴν τοῦ Θεοῦ. καθοπλισώμεθα τοιγαροῦν τῇ τοῦ θείου λογισμοῦ παθοκρατορίᾳ. οὕτωσ γὰρ θανόντασ ἡμᾶσ Ἁβραὰμ καὶ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακὼβ ὑποδέξονται εἰσ τοὺσ κόλπουσ αὐτῶν καὶ πάντεσ οἱ πατέρεσ ἐπαινέσουσι. καὶ ἑνὶ ἑκάστῳ τῶν ἀποσπωμένων αὐτῶν ἀδελφῶν ἔλεγον οἱ περιλειπόμενοι. μὴ καταισχύνῃσ ἡμᾶσ, ἀδελφέ, μηδὲ ψεύσῃ τοὺσ προαποθανόντασ ἡμῶν ἀδελφούσ. οὐκ ἀγνοεῖτε δὲ τὰ τῆσ ἀδελφότητοσ φίλτρα, ἅπερ ἡ θεία καὶ πάνσοφοσ πρόνοια διὰ τῶν πατέρων τοῖσ γενομένοισ ἐμέρισε καὶ διὰ τῆσ μητρῴασ φυτεύσασα γαστρόσ, ἐν ᾗ τὸν ἴσον ἀδελφοὶ κατοικήσαντεσ χρόνον καὶ ἐν τῷ αὐτῷ χρόνῳ πλασθέντεσ καὶ ἀπὸ τοῦ αὐτοῦ αἵματοσ αὐξηθέντεσ καὶ διὰ τῆσ αὐτῆσ ψυχῆσ τελεσφορηθέντες καὶ διὰ τῶν ἴσων ἀποτεχθέντεσ χρόνων καὶ ἀπὸ τῶν αὐτῶν γαλακτοποτοῦντεσ πηγῶν, ἀφ’ ὧν συστρέφονται ἐναγκαλισμάτων φιλάδελφοι ψυχαί. καὶ αὔξοντεσ σφοδρότερον διὰ τῆσ συντροφίασ καὶ τῆσ καθ’ ἡμέραν συνηθείασ καὶ τῆσ ἄλλησ παιδείασ καὶ τῆσ ἡμετέρασ ἐν νόμῳ Θεοῦ ἀσκήσεωσ. οὕτωσ δὴ τοίνυν καθεστηκυίασ συμπαθοῦσ τῆσ φιλαδελφίασ, οἱ ἑπτὰ ἀδελφοὶ συμπαθέστερον ἔσχον τὴν πρὸσ ἀλλήλουσ ὁμόνοιαν. νόμῳ γὰρ τῷ αὐτῷ παιδευθέντεσ καὶ τὰσ αὐτὰσ ἐξασκήσαντεσ ἀρετὰσ καὶ τῷ δικαίῳ συντραφέντεσ βίῳ, μᾶλλον ἑαυτοὺσ ἠγάπων. ἡ γὰρ ὁμοζηλία τῆσ καλοκἀγαθίασ ἐπέτεινεν αὐτῶν τὴν πρὸσ ἀλλήλουσ εὔνοιαν καὶ ὁμόνοιαν. σὺν γὰρ τῇ εὐσεβείᾳ ποθεινοτέραν αὐτοῖσ κατεσκεύαζον τὴν φιλαδελφίαν. ἀλλ’ ὅμωσ καὶ περὶ τῆσ φύσεωσ καὶ τῆσ συνηθείασ καὶ τῶν τῆσ ἀρετῆσ ἠθῶν τὰ τῆσ ἀδελφότητοσ αὐτοῖσ φίλτρα συναυξόντων, ἀνέσχοντο διὰ τὴν εὐσέβειαν τοὺσ ἀδελφοὺσ οἱ ὑπολελειμμένοι, τοὺσ καταικιζομένουσ ὁρῶντεσ μέχρι θανάτου βασανιζομένουσ. Προσέτι καὶ ἐπὶ τὸν αἰκισμὸν ἐποτρύνοντεσ, ὡσ μὴ μόνον τῶν ἀλγηδόνων περιφρονῆσαι αὐτούσ, ἀλλὰ καὶ τῶν τῆσ τῶν ἀδελφῶν φιλαδελφίασ παθῶν κρατῆσαι.

ὦ βασιλέωσ λογισμοὶ βασιλικώτεροι καὶ ἐλευθέρων ἐλευθερώτεροι. ὦ ἱερᾶσ καὶ εὐαρμόστου περὶ τῆσ εὐσεβείασ τῶν ἑπτὰ ἀδελφῶν συμφωνίασ. οὐδεὶσ ἐκ τῶν ἑπτὰ μειρακίων ἐδειλίασεν οὐδὲ πρὸσ τὸν θάνατον ὤκνησεν, ἀλλὰ πάντεσ ὥσπερ ἐπ’ ἀθανασίασ ὁδὸν τρέχοντεσ, ἐπὶ τὸν διὰ τῶν βασάνων θάνατον ἔσπευδον. καθάπερ γὰρ χεῖρεσ καὶ πόδεσ συμφώνωσ τοῖσ τῆσ ψυχῆσ ἀφηγήμασιν κινοῦνται, οὕτωσ οἱ ἱεροὶ μείρακεσ ἐκεῖνοι ὡσ ὑπὸ ψυχῆσ μιᾶσ τῆσ ἀθανάτου τῆσ εὐσεβείασ κινούμενοι πρὸσ τὸν ὑπὲρ αὐτῆσ συνεφώνησαν θάνατον. ὦ πανάγιε συμφώνων ἀδελφῶν ἑβδομάσ. καθάπερ γὰρ ἑπτὰ τῆσ κοσμοποιί̈ασ ἡμέραι περὶ τὴν εὐσέβειαν, οὕτωσ περὶ τὴν ἑβδομάδα χορεύοντεσ οἱ μείρακεσ ἐκύκλουν τὸν τῶν βασάνων φόβον καταλύοντεσ. νῦν ἡμεῖσ ἀκούοντεσ τὴν θλῖψιν τῶν νεανιῶν ἐκείνων φρίττομεν. οἱ δὲ οὐ μόνον ὁρῶντεσ, ἀλλ’ οὐδὲ μόνον ἀκούοντεσ τὸν παραχρῆμα ἀπειλῆσ λόγον, ἀλλὰ καὶ πάσχοντεσ ἐνεκαρτέρουν, καὶ τοῦτο ταῖσ διὰ πυρὸσ ὀδύναισ. ὧν τί ἂν γένοιτο ἐπαλγέστερον̣ ὀξεῖα γὰρ καὶ σύντομοσ ἡ τοῦ πυρὸσ οὖσα δύναμισ ταχέωσ διέλυε τά σώματα. ‐ Καὶ μὴ θαυμαστὸν ἡγεῖσθε, εἰ ὁ λογισμὸσ περιεκράτησε τῶν ἀνδρῶν ἐκείνων ἐν ταῖσ βασάνοισ, ὅπου γε καὶ γυναικὸσ νοῦσ πολυτροπωτέρων ὑπερεφρόνησεν ἀλγηδόνων. ἡ μήτηρ γὰρ τῶν ἑπτὰ νεανίσκων ἐκείνων ὑπήνεγκε τὰσ ἐφ’ ἑνὶ ἑκάστῳ τῶν τέκνων στρέβλασ. θεωρεῖτε δὲ πῶσ πολύπλοκόσ ἐστιν ἡ τῆσ φιλοτεκνίασ στοργὴ ἕλκουσα πάντα πρὸσ τὴν τῶν σπλάγχνων συμπάθειαν, ὅπου γε καὶ τὰ ἄλογα ζῷα ὁμοίαν τὴν εἰσ τὰ ἐξ αὐτῶν γεννώμενα συμπάθειαν καὶ στοργὴν ἔχει τοῖσ ἀνθρώποισ. καὶ γὰρ τῶν πετεινῶν τὰ μὲν ἥμερα κατὰ τὰσ οἰκίασ ὀροφοιτοῦντα προασπίζει τῶν νεοσσῶν, τὰ δὲ κατὰ τὰσ κορυφὰσ ὀρέων καὶ φαράγγων ἀπορρῶγασ καὶ δένδρων ὀπὰσ καὶ τὰσ τούτων ἄκρασ ἐννοσσοποιησάμενα ἀποτίκτει καὶ τὸν προσιόντα κωλύει. εἰ δὲ καὶ μὴ δύναιντο κωλύειν, περιϊπτάμενα κυκλόθεν αὐτῶν ἀλγοῦντα τῇ στοργῇ, ἀνακαλούμενα τῇ ἰδίᾳ φωνῇ, καθ’ ὃν δύναται τρόπον βοηθεῖ τοῖσ τέκνοισ. καὶ τί δεῖ τὴν διὰ τῶν ἀλόγων ζῴων ἐπιδεικνύναι τὴν πρὸσ τὰ τέκνα συμπάθειαν̣ ὅπου γε καὶ μέλισσαι περὶ τὸν τῆσ κηρογονίασ καιρὸν ἐπαμύνονται τοὺσ προσιόντασ καὶ καθάπερ σιδήρῳ τῷ κέντρῳ πλήσσουσι τοὺσ προσιόντασ τῇ νοσσιᾷ αὐτῶν καὶ ἐπαμύνουσιν ἕωσ θανάτου̣ ἀλλ’ οὐχὶ τὴν τοῦ Ἁβραὰμ ὁμόψυχον τῶν νεανιῶν μητέρα μετεκίνησε συμπάθεια τῶν τέκνων. Ω λογισμὲ τέκνων παθῶν τύραννε καὶ εὐσέβεια μητρὶ τέκνων ποθεινοτέρα.

μήτηρ δυοῖν προκειμένων, εὐσεβείασ καὶ τῆσ τῶν ἑπτὰ υἱῶν σωτηρίασ προσκαίρου κατὰ τὴν τοῦ τυράννου ὑπόσχεσιν, τὴν εὐσέβειαν μᾶλλον ἠγάπησε τὴν σῴζουσαν εἰσ αἰώνιον ζωὴν κατὰ Θεόν. ᾦ τίνα τρόπον ἠθολογήσαιμι, φιλότεκνα γονέων πάθη. ψυχῆσ τε καὶ μορφῆσ ὁμοιότητα εἰσ μικρὸν παιδὸσ χαρακτῆρα θαυμάσιον ἐναποσφραγίζομεν, μάλιστα διὰ τὸ τῶν παθῶν τοῖσ γεννηθεῖσι τὰσ μητέρασ τῶν πατέρων καθεστάναι συμπαθεστέρασ. ὅσῳ γὰρ καὶ ἀσθενόψυχοι καὶ πολυγονώτεραι ὑπάρχουσιν αἱ μητέρεσ, τοσοῦτον μᾶλλόν εἰσι φιλοτεκνότεραι. πασῶν δὲ τῶν μητέρων ἐγένετο ἡ τῶν ἑπτὰ παίδων μήτηρ φιλοτεκνοτέρα, ἥτισ ἑπτὰ κυοφορίαισ τὴν πρὸσ αὐτοὺσ ἐπιφυτευομένη φιλοστοργίαν καὶ διὰ πολλὰσ τὰσ καθ’ ἕκαστον αὐτῶν ὠδῖνασ ἠναγκασμένη τὴν εἰσ αὐτοὺσ ἔχειν συμπάθειαν, διὰ τὸν πρὸσ τὸν Θεὸν φόβον ὑπερεῖδε τὴν τῶν τέκνων πρόσκαιρον σωτηρίαν. οὐ μὴν δέ, ἀλλὰ καὶ διὰ τὴν καλοκἀγαθίαν τῶν υἱῶν καὶ τὴν πρὸσ τὸν νόμον αὐτῶν εὐπείθειαν μείζω τὴν ἐν αὐτοῖσ ἔσχε φιλοστοργίαν. δίκαιοί τε γὰρ ἦσαν καὶ σώφρονεσ καὶ ἀνδρεῖοι καὶ μεγαλόψυχοι καὶ φιλάδελφοι καὶ φιλομήτορεσ οὕτωσ, ὥστε καὶ μέχρι θανάτου τὰ νόμιμα φυλάσσοντασ πείθεσθαι αὐτῇ. ἀλλ’ ὅμωσ καίπερ τοσούτων ὄντων τῶν περὶ φιλοτεκνίαν εἰσ συμπάθειαν ἑλκόντων τὴν μητέρα, ἐπ’ οὐδενὸσ αὐτῶν τὸν λογισμὸν αὐτῆσ αἱ παμποίκιλοι βάσανοι ἴσχυσαν μεταστρέψαι, ἀλλὰ καὶ καθ’ ἕνα παῖδα καὶ ὁμοῦ πάντασ ἡ μήτηρ ἐπὶ τὸν ὑπὲρ τῆσ εὐσεβείασ προετρέπετο θάνατον. ὦ φύσισ ἱερὰ καὶ φίλτρα γονέων καὶ γένεσισ φιλόστοργε καὶ τροφεῖα καὶ μητέρων ἀδάμαστα πάθη. καθ’ ἕνα στρεβλούμενον καὶ φλεγόμενον ὁρῶσα μήτηρ, οὐ μετεβάλλετο διὰ τὴν εὐσέβειαν. τὰσ σάρκασ τῶν τέκνων ἑώρα περὶ τὸ πῦρ τηκομένασ καὶ τοὺσ τῶν ποδῶν καὶ χειρῶν δακτύλουσ ἐπὶ γῆσ σπαίροντασ καὶ τὰσ τῶν κεφαλῶν μέχρι τῶν περὶ τὰ γένεια σάρκασ ὥσπερ προσωπεῖα προκειμένασ. ὦ πικροτέρων μὲν νῦν μήτηρ πόνων πειρασθεῖσα ἤπερ τῶν ἐπ’ αὐτοῖσ ὠδίνων. ὦ μόνη γύναι τὴν εὐσέβειαν ὁλόκληρον ἀποκυήσασα. οὐ μετέτρεψέ σε πρωτότοκοσ ἀποπνέων, οὐδὲ δεύτεροσ εἰσ σὲ οἰκτρὸν βλέπων ἐν βασάνοισ, οὐδὲ τρίτοσ ἀποψύχων, οὐδὲ τοὺσ ὀφθαλμοὺσ ἑνὸσ ἑκάστου θεωροῦσα ταυρηδὸν ἐπὶ τῶν βασάνων ὁρῶντασ τὸν ἑαυτῶν αἰκισμὸν καὶ τοὺσ μυκτῆρασ προσημειουμένουσ αὐτῶν τὸν θάνατον, οὐκ ἔκλαυσασ. ἐπὶ σαρξὶ τέκνων ὁρῶσα σάρκασ τέκνων ἀποκαιομένασ καὶ ἐπὶ χερσὶ χεῖρασ ἀποτεμνομένασ καὶ ἐπὶ κεφαλαῖσ κεφαλὰσ ἀποδειροτομουμένασ καὶ ἐπὶ νεκροῖσ νεκροὺσ πίπτοντασ καὶ πολυάνδριον ὁρῶσα τῶν τέκνων τὸ χορεῖον διὰ τῶν βασάνων, οὐκ ἐδάκρυσασ. οὐχ οὕτωσ σειρήνειοι μελῳδίαι, οὐδὲ κύκνειοι πρὸσ φιληκοί̈αν φωναὶ τοὺσ ἀκούοντασ ἐφέλκονται, ὡσ τέκνων φωναὶ μετὰ βασάνων μητέρα φωνούντων. πηλίκαισ καὶ πόσαισ τότε ἡ μήτηρ τῶν υἱῶν βασανιζομένων τροχοῖσ τε καὶ καυτηρίοισ ἐβασανίζετο βασάνοισ̣ ἀλλὰ τὰ σπλάγχνα αὐτῆσ ὁ εὐσεβὴσ λογισμὸσ ἐν αὐτοῖσ τοῖσ πάθεσιν ἀνδρειώσασ ἐπέτεινε τὴν πρόσκαιρον φιλοτεκνίαν παριδεῖν. καίπερ ἑπτὰ τέκνων ὁρῶσα ἀπώλειαν καὶ τὴν τῶν στρεβλῶν πολύπλοκον ποικιλίαν, ἁπάσασ ἡ γενναία μήτηρ ἐξέλυσε διὰ τὴν πρὸσ Θεὸν πίστιν. καθάπερ γὰρ ἐν βουλετηρίῳ τῇ ἑαυτῆσ ψυχῇ δεινοὺσ ὁρῶσα συμβούλουσ, φύσιν καὶ γένεσιν καὶ φιλοτεκνίαν καὶ τέκνων στρέβλασ, δύο ψήφουσ κρατοῦσα μήτηρ, θανατηφόρον τε καὶ σωτήριον, ὑπὲρ τέκνων οὐκ ἐπέγνω τὴν σῴζουσαν ἑπτὰ υἱοὺσ πρὸσ ὀλίγον χρόνον σωτηρίαν, ἀλλὰ τῆσ θεοσεβοῦσ Ἁβραὰμ καρτερίασ ἡ θυγάτηρ ἐμνήσθη. ὦ μήτηρ ἔθνουσ, ἔκδικε τοῦ νόμου καὶ ὑπερασπίστρια τῆσ εὐσεβείασ καὶ τοῦ διὰ σπλάγχνων ἀγῶνοσ ἀθλοφόρε. ὦ ἀρρένων πρὸσ καρτερίαν γενναιοτέρα καὶ ἀνδρῶν πρὸσ ὑπομονὴν ἀνδρειοτέρα. καθάπερ γὰρ ἡ Νῶε κιβωτὸσ ἐν τῷ κοσμοπληθεῖ κατακλυσμῷ κοσμοφοροῦσα καρτερῶσ ὑπήνεγκε τοὺσ κλύδωνασ, οὕτωσ σύ, ἡ νομοφύλαξ, πανταχόθεν ἐν τῷ τῶν παθῶν περιαντλουμένη κατακλυσμῷ καὶ καρτεροῖσ ἀνέμοισ, ταῖσ τῶν υἱῶν βασάνοισ συνεχομένη γενναίωσ ὑπέμεινασ τοὺσ ὑπὲρ τῆσ εὐσεβείασ χειμῶνασ. Εἰ δὲ τοίνυν καὶ γυνὴ καὶ γηραιὰ καὶ ἑπτὰ παίδων μήτηρ ὑπέμεινε τὰσ μέχρι θανάτου βασάνουσ ὁρῶσα τῶν τέκνων, ὁμολογουμένωσ αὐτοκράτωρ ἐστὶ τῶν παθῶν ὁ εὐσεβὴσ λογισμόσ.

ἀπέδειξα οὖν ὅτι οὐ μόνον τῶν παθῶν ἄνδρεσ ἐπεκράτησαν, ἀλλὰ καὶ γυνὴ τῶν μεγίστων βασάνων ὑπερεφρόνησε. καὶ οὐχ οὕτωσ οἱ περὶ τὸν Δανιὴλ λέοντεσ ἦσαν ἄγριοι, οὐδὲ ἡ κατὰ τὸν Μισαὴλ ἐκφλεγομένη κάμινοσ λαβροτάτῳ πυρί, ὡσ ἡ τῆσ φιλοτεκνίασ περιέκαιεν ἐκείνην φύσισ, ὁρῶσαν αὐτῆσ οὕτωσ ποικίλωσ τοὺσ ἑπτὰ υἱοὺσ βασανιζομένουσ. ἀλλὰ τῷ λογισμῷ τῆσ εὐσεβείασ κατέσβεσε τοσαῦτα καὶ τηλικαῦτα πάθη ἡ μήτηρ. καὶ γὰρ τοῦτο ἐπιλογίσασθε, ὅτι εἰ δειλόψυχοσ ἦν ἡ γυνή, καίπερ μήτηρ οὖσα, ὠλοφύρετο ἂν ἐπ’ αὐτοῖσ καὶ ἴσωσ ἂν ταῦτα οὕτωσ εἶπεν. ὦ μελέα ἔγωγε καὶ πολλάκισ τρισαθλία ἥτισ ἑπτὰ παῖδασ τεκοῦσα οὐδενὸσ μήτηρ γεγένημαι. ὦ μάταιοι ἑπτὰ κυοφορίαι, καὶ ἀνόνητοι ἑπτὰ δεκάμηνοι καὶ ἄκαρποι τιθηνίαι καὶ ταλαίπωροι γαλακτοτροφίαι. μάτην ἐφ’ ὑμῖν, ὦ παῖδεσ, πολλὰσ ὑπέμεινα ὠδῖνασ καὶ χαλεπωτέρασ φροντίδασ ἀνατροφῆσ. ὦ τῶν ἐμῶν παίδων, οἱ μὲν ἄγαμοι, οἱ δὲ γήμαντεσ ἀνόνητοι. οὐκ ὄψομαι ὑμῶν τέκνα, οὐδὲ μάμμη κληθεῖσα μακαρισθήσομαι. ὦ ἡ πολύπαισ καὶ καλλίπαισ ἐγὼ γυνὴ χήρα καὶ μόνη πολύθρηνοσ. οὐδ’ ἂν ἀποθάνω, θάψοντα τῶν υἱῶν ἕξω τινά. ‐ Ἀλλὰ τούτῳ τῷ θρήνῳ οὐδένα ὠλοφύρετο ἡ ἱερὰ καὶ θεοσεβὴσ μήτηρ, οὐδ’ ἵνα μὴ ἀποθάνωσιν ἀπέτρεπεν αὐτῶν τινα οὐδ ὡσ ἀποθνῃσκόντων ἐλυπήθη. ἀλλ’ ὥσπερ ἀδαμάντινον ἔχουσα τὸν νοῦν καὶ εἰσ ἀθανασίαν ἀνατίκτουσα τὸν τῶν υἱῶν ἀριθμόν, μᾶλλον ὑπὲρ τῆσ εὐσεβείασ ἐπὶ τὸν θάνατον αὐτοὺσ προετρέπετο ἱκετεύουσα. ὦ μῆτερ δι’ εὐσέβειαν Θεοῦ στρατιῶτι, πρεσβῦτι, καὶ γύναι, διὰ καρτερίαν καὶ τύραννον ἐνίκησασ καὶ ἔργοισ δυνατωτέρα καὶ λόγοισ εὑρέθησ ἀνδρόσ. καὶ γὰρ ὅτε συνελήφθησ μετὰ τῶν παίδων, εἱστήκεισ τὸν Ἐλεάζαρον ὁρῶσα βασανιζόμενον καὶ ἔλεγεσ τοῖσ παισὶν ἐν τῇ ἑβραί̈δι φωνῇ. ὦ παῖδεσ, γενναῖοσ ὁ ἀγών, ἐφ’ ὃν κληθέντεσ ὑπὲρ τῆσ διαμαρτυρίασ τοῦ ἔθνουσ, ἐναγωνίσασθε προθύμωσ ὑπὲρ τοῦ πατρίου νόμου. καὶ γὰρ αἰσχρὸν τὸν μὲν γέροντα τοῦτον ὑπομένειν τὰσ διὰ τὴν εὐσέβειαν ἀλγηδόνασ, ὑμᾶσ δὲ τοὺσ νεανίσκουσ καταπλαγῆναι τὰσ βασάνουσ. ἀναμνήσθητε ὅτι διὰ τὸν Θεὸν τοῦ κόσμου μετελάβετε, καὶ τοῦ βίου ἀπελαύσατε, καὶ διὰ τοῦτο ὀφείλετε πάντα πόνον ὑπομένειν διὰ τὸν Θεόν, δι’ ὃν καὶ ὁ πατὴρ ἡμῶν Ἁβραὰμ ἔσπευδε τὸν ἐθνοπάτορα υἱὸν σφαγιάσαι Ἰσαάκ. καὶ τὴν πατρῴαν χεῖρα ξιφηφόρον καταφερομένην ἐπ’ αὐτὸν ὁρῶν ὁ Ἰσαὰκ οὐκ ἔπτυξεν. καὶ Δανιὴλ ὁ δίκαιοσ εἰσ λέοντασ ἐβλήθη, καὶ Ἀνανίασ καὶ Ἀζαρίασ καὶ Μισαὴλ εἰσ κάμινον πυρὸσ ἀπεσφενδονήθησαν καὶ ὑπέμειναν διὰ τὸν Θεόν. καὶ ἡμεῖσ οὖν τὴν αὐτὴν πίστιν πρὸσ τὸν Θεόν ἔχοντεσ μὴ χαλεπαίνητε. ἀλόγιστον γὰρ εἰδότασ εὐσέβειαν μὴ ἀνθίστασθαι τοῖσ πόνοισ. ‐ Διὰ τούτων τῶν λόγων ἡ ἑπταμήτωρ ἕνα ἕκαστον τῶν υἱῶν παρακαλοῦσα, ἀποθανεῖν ἔπεισε μᾶλλον ἢ παραβῆναι τὴν ἐντολὴν τοῦ Θεοῦ. ἔτι δὲ καὶ ταῦτα εἰδότεσ ὅτι οἱ διὰ τὸν Θεὸν ἀποθανόντεσ ζῶσι τῷ Θεῷ, ὥσπερ Ἁβραὰμ καὶ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακὼβ καὶ πάντεσ οἱ πατριάρχαι. Ελεγον δὲ καὶ τῶν δορυφόρων τινὲσ ὡσ ὅτε ἔμελλε καὶ αὐτὴ συλλαμβάνεσθαι πρὸσ θάνατον, ἵνα μὴ ψαύσειέ τισ τοῦ σώματοσ ἑαυτῆσ, ἑαυτὴν ἔρριψεν κατὰ τῆσ πυρᾶσ.

ὦ μήτηρ σὺν ἑπτὰ παισὶ καταλύσασα τὴν τοῦ τυράννου βίαν καὶ ἀκυρώσασα τὰσ κακὰσ ἐπινοίασ αὐτοῦ καὶ ἐπιδείξασα τὴν τῆσ πίστεωσ γενναιότητα. καθάπερ γὰρ σὺ στέγη ἐπὶ τοὺσ στύλουσ τῶν παίδων γενναίωσ ἱδρυμένη, ἀκλινὴσ ὑπήνεγκασ τὸν διὰ τῶν βασάνων σεισμόν. θάρρει τοιγαροῦν, ὦ μήτηρ ἱερόψυχε, τὴν ἐλπίδα τῆσ ὑπομονῆσ βεβαίαν ἔχουσα πρὸσ τὸν Θεόν. οὐχ οὕτω σελήνη κατ’ οὐρανὸν σὺν ἄστροισ σεμνή καθέστηκεν, ὡσ σὺ τοὺσ ἰσαστέρουσ ἑπτὰ παῖδασ φωταγωγήσασα πρὸσ τὴν εὐσέβειαν ἔντιμοσ καθέστηκασ Θεῷ καὶ ἐστήρισαι ἐν οὐρανῷ σὺν αὐτοῖσ. ἦν γὰρ ἡ παιδοποιί̈α σου ἀπὸ Ἁβραὰμ τοῦ πατρόσ. ‐ Εἰ δὲ ἐξὸν ἡμῖν ἦν, ὥσπερ ἐπί τινοσ πίνακοσ, ζωγραφῆσαι τὴν τῆσ εὐσεβείασ σου ἱστορίαν, οὐκ ἂν ἔφριττον οἱ θεωροῦντεσ μητέρα ἑπτὰ τέκνων δι’ εὐσέβειαν ποικίλασ βασάνουσ μέχρι θανάτου ὑπομείνασαν̣ καὶ γὰρ ἄξιον ἦν καὶ ἐπὶ αὐτοῦ τοῦ ἐπιταφίου ἀναγράψαι καὶ ταῦτα τοῖσ ἀπὸ τοῦ ἔθνουσ εἰσ μνείαν λεγόμενα. ἐνταῦθα γέρων ἱερεὺσ καὶ γυνὴ γηραιὰ καὶ ἑπτὰ παῖδεσ ἐγκεκήδευται διὰ τυράννου βίαν, τὴν Ἑβραίων πολιτείαν καταλῦσαι θέλοντοσ, οἳ καὶ ἐξεδίκησαν τὸ ἔθνοσ εἰσ Θεὸν ἀφορῶντεσ καὶ μέχρι θανάτου τὰσ βασάνουσ ὑπομείναντεσ. ‐ Ἀληθῶσ γὰρ ἦν ἀγὼν θεῖοσ ὁ δι’ αὐτῶν γεγενημένοσ. ἠθλοθέτει γὰρ τότε ἀρετὴ δι’ ὑπομονῆσ δοκιμάζουσα. τὸ νῖκοσ ἀφθαρσίᾳ ἐν ζωῇ πολυχρονίῳ. Ἐλεάζαρ δὲ προηγωνίζετο, ἡ δὲ μήτηρ τῶν ἑπτὰ παίδων ἐνήθλει, οἱ δὲ ἀδελφοὶ ἠγωνίζοντο. ὁ τύραννοσ ἀντηγωνίζετο, ὁ δὲ κόσμοσ καὶ ὁ τῶν ἀνθρώπων βίοσ ἐθεώρει. θεοσέβεια δὲ ἐνίκα, τοὺσ ἑαυτῆσ ἀθλητὰσ στεφανοῦσα. Τίνεσ οὐκ ἐθαύμασαν τοὺσ τῆσ θείασ νομοθεσίασ ἀθλητάσ̣ τίνεσ οὐκ ἐξεπλάγησαν̣ ‐ Αὐτὸσ γέ τοι ὁ τύραννοσ καὶ ὅλον τὸ συνέδριον αὐτῶν ἐξεθαύμασαν αὐτῶν τὴν ὑπομονήν. δι’ ἣν καὶ τῷ θείῳ νῦν παρεστήκασι θρόνῳ καὶ τὸν μακάριον βιοῦσιν αἰῶνα. καὶ γάρ φησιν ὁ Μωσῆσ. καὶ πάντεσ οἱ ἡγιασμένοι ὑπὸ τὰσ χεῖράσ σου. καὶ οὗτοι οὖν οἱ ἁγιασθέντεσ διὰ Θεὸν τετίμηνται οὐ μόνον ταύτῃ τῇ τιμῇ ἀλλὰ καὶ τῷ δι’ αὐτοὺσ τοῦ ἔθνουσ ἡμῶν τοὺσ πολεμίουσ μὴ ἐπικρατῆσαι καὶ τὸν τύραννον τιμωρηθῆναι καὶ τὴν πατρίδα καθαρισθῆναι, ὥσπερ ἀντίψυχον γεγονότασ τῆσ τοῦ ἔθνουσ ἁμαρτίασ. καὶ διὰ τοῦ αἵματοσ τῶν εὐσεβῶν ἐκείνων καὶ τοῦ ἱλαστηρίου θανάτου αὐτῶν ἡ θεία πρόνοια τὸν Ἰσραὴλ προκακωθέντα διέσωσε. πρὸσ γὰρ τὴν ἀνδρείαν αὐτῶν τῆσ ἀρετῆσ καὶ τὴν ἐπὶ ταῖσ βασάνοισ αὐτῶν ὑπομονὴν ὁ τύραννοσ ἀπιδὼν Ἀντίοχοσ, ἀνεκήρυξε τοῖσ στρατιώταισ αὐτοῦ εἰσ ὑπόδειγμα τὴν ἐκείνων ὑπομονήν. ἔσχε τε αὐτοὺσ γενναίουσ καὶ ἀνδρείουσ εἰσ πεζομαχίαν καὶ πολιορκίαν καὶ ἐκπορθήσασ ἐνίκησε πάντασ τοὺσ πολεμίουσ. Ω τῶν Ἁβραμιαίων σπερμάτων ἀπόγονοι παῖδεσ Ἰσραηλῖται, πείθεσθε τῷ νόμῳ τούτῳ καὶ πάντα τρόπον εὐσεβεῖτε,

γινώσκοντεσ ὅτι τῶν παθῶν δεσπότησ ἐστὶν ὁ εὐσεβὴσ λογισμὸσ καὶ οὐ μόνον τῶν ἔνδοθεν, ἀλλὰ καὶ τῶν ἔξωθεν πόνων. ἀνθ’ ὧν διὰ τὴν εὐσέβειαν προέμενοι τὰ σώματα τοῖσ πόνοισ ἐκεῖνοι, οὐ μόνον ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων ἐθαυμάσθησαν, ἀλλὰ καὶ θείασ μερίδοσ κατηξιώθησαν. καὶ δι’ αὐτοὺσ εἰρήνευσε τὸ ἔθνοσ, καὶ τὴν εὐνομίαν τὴν ἐπὶ τῆσ πατρίδοσ ἀνανεωσάμενοι ἐκπεπολιορκήκασιν τοὺσ πολεμίουσ. καὶ ὁ τύραννοσ Ἀντίοχοσ καὶ ἐπὶ γῆσ τετιμώρηται καὶ ἀποθανὼν κολάζεται. ὡσ γὰρ οὐδὲν οὐδαμῶσ ἴσχυσεν ἀναγκάσαι τοὺσ Ἱεροσολυμίτασ ἀλλοφυλῆσαι καὶ τῶν πατρίων ἐθῶν ἐκδιαιτηθῆναι, τότε δὴ ἀπάρασ ἀπὸ τῶν Ἱεροσολύμων ἐστρατοπέδευσεν ἐπὶ Πέρσασ. ἔλεγε δὲ ἡ μήτηρ τῶν ἑπτὰ παίδων καὶ ταῦτα τὰ δικαιώματα τοῖσ τέκνοισ. ὅτι ἐγὼ ἐγεννήθην παρθένοσ ἁγνὴ καὶ οὐχ ὑπερέβην τὸν πατρικὸν οἶκον, ἐφύλασσον δὲ τὴν ᾠκοδομημένην πλευράν. οὐδὲ ἔφθειρέ με λυμεὼν ἐρημίασ φθορεὺσ ἐν πεδίῳ, οὐδὲ ἐλυμήνατό μου τὰ ἁγνὰ τῆσ παρθενίασ λυμεὼν ἀπατηλὸσ ὄφισ. ἔμεινα δὲ χρόνον ἀκμῆσ σὺν ἀνδρί. τούτων δὲ ἐνηλίκων γενομένων ἐτελεύτησεν ὁ πατὴρ αὐτῶν, μακάριοσ μὲν ἐκεῖνοσ, τὸν γὰρ τῆσ εὐτεκνίασ βίον ἐπιζήσασ τὸν τῆσ ἀτεκνίασ οὐκ ὠδυνήθη καιρόν. ὃσ ἐδίδασκεν ὑμᾶσ, ἔτι ὢν σὺν ὑμῖν, τὸν νόμον καὶ τοὺσ προφήτασ. τὸν ἀναιρεθέντα Ἄβελ ὑπὸ Κάϊν, ἀνεγίνωσκε τε ὑμῖν καὶ τὸν ὁλοκαρπούμενον Ἰσαὰκ καὶ τὸν ἐν φυλακῇ Ἰωσήφ. ἔλεγε δὲ ὑμῖν τὸν ζηλωτὴν Φινεέσ, ἐδίδασκέ τε ὑμᾶσ τοὺσ ἐν πυρὶ Ἀνανίαν καὶ Ἀζαρίαν καὶ Μισαήλ. ἐδόξαζε δὲ καὶ τὸν ἐν λάκκῳ λεόντων Δανιήλ, ὃν καὶ ἐμακάριζεν. ὑπεμίμνησκε δὲ ὑμᾶσ καὶ τὴν Ἡσαί̈ου γραφὴν τὴν λέγουσαν. κἂν διὰ πυρὸσ διέλθῃσ, φλὸξ οὐ κατακαύσει σε. τὸν ὑμνογράφον ἐμελῴδει ὑμῖν Δαυὶδ τὸν λέγοντα. πολλαὶ αἱ θλίψεισ τῶν δικαίων, καὶ ἐκ πασῶν αὐτῶν ρύσεται αὐτοὺσ ὁ Κύριοσ. τὸν Σαλομῶντα ἐπαροιμίαζεν ὑμῖν τὸν λέγοντα. ξύλον ζωῆσ ἐστι πᾶσι τοῖσ ποιοῦσιν αὐτοῦ τὸ θέλημα. τὸν Ἰεζεκιὴλ ἐπιστοποιεῖτο τὸν λέγοντα. εἰ ζήσεται τὰ ὀστᾶ τὰ ξηρὰ ταῦτα̣ ᾠδὴν μὲν γάρ, ἣν ἐδίδαξε Μωϋσῆσ, οὐκ ἐπελάθετο τὴν διδάσκουσαν καὶ λέγουσαν. ἐγὼ ἀποκτενῶ καὶ ζῆν ποιήσω. αὕτη ἡ ζωὴ ὑμῶν καὶ ἡ μακρότησ τῶν ἡμερῶν. Ὦ πικρᾶσ τῆσ τότε ἡμέρασ καὶ οὐ πικρᾶσ, ὅτε ὁ πικρὸσ Ἑλλήνων τύραννοσ πῦρ φλέξασ λέβησιν ὠμοῖσ καὶ ζέουσι θυμοῖσ ἀγαγὼν ἐπὶ τὸν καταπέλτην καὶ πάσασ τὰσ βασάνουσ αὐτοῦ τοὺσ ἑπτὰ παῖδασ τῆσ Ἁβρααμίτιδος καὶ τὰσ τῶν ὀμμάτων κόρασ ἐπήρωσε καὶ γλώσσασ ἐξέτεμε καὶ βασάνοισ ποικίλαισ ἀπέκτεινεν. ὑπὲρ ὧν ἡ θεία δίκη μετῆλθε καὶ μετελεύσεται τὸν ἀλάστορα τύραννον. οἱ δὲ Ἁβραμιαῖοι παῖδεσ σὺν τῇ ἀθλοφόρῳ μητρὶ εἰσ πατέρων χορὸν συναγελάζονται ψυχὰσ ἁγνὰσ καὶ ἀθανάτουσ ἀπειληφότεσ παρὰ τοῦ Θεοῦ, ᾧ ἡ δόξα εἰσ τοὺσ αἰῶνασ τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

Ancient Greek Text

Septuagint, Liber Maccabees IV

(70인역 성경, Liber Maccabees IV)

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION