Septuagint, Liber Proverbiorum

(70인역 성경, 잠언)

ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ Σολομῶντοσ υἱοῦ Δαυίδ, ὃσ ἐβασίλευσεν ἐν Ἰσραήλ, γνῶναι σοφίαν καὶ παιδείαν νοῆσαί τε λόγουσ φρονήσεως δέξασθαί τε στροφὰσ λόγων νοῆσαί τε δικαιοσύνην ἀληθῆ καὶ κρίμα κατευθύνειν, ἵνα δῷ ἀκάκοισ πανουργίαν, παιδὶ δὲ νέῳ αἴσθησίν τε καὶ ἔννοιαν. τῶνδε γὰρ ἀκούσασ σοφὸσ σοφώτεροσ ἔσται, ὁ δὲ νοήμων κυβέρνησιν κτήσεται. νοήσει τε παραβολὴν καὶ σκοτεινὸν λόγον ρήσεισ τε σοφῶν καὶ αἰνίγματα. Ἀρχὴ σοφίασ φόβοσ Κυρίου, σύνεσισ δὲ ἀγαθὴ πᾶσι τοῖσ ποιοῦσι αὐτήν. εὐσέβεια δὲ εἰσ Θεὸν ἀρχὴ αἰσθήσεωσ, σοφίαν δὲ καὶ παιδείαν ἀσεβεῖσ ἐξουθενήσουσιν. ἄκουε, υἱέ, παιδείαν πατρόσ σου καὶ μὴ ἀπώσῃ θεσμοὺσ μητρόσ σου. στέφανον γὰρ χαρίτων δέξῃ σῇ κορυφῇ καὶ κλοιὸν χρύσεον περὶ σῷ τραχήλῳ. υἱέ, μή σε πλανήσωσιν ἄνδρεσ ἀσεβεῖσ, μηδὲ βουληθῇσ, ἐὰν παρακαλέσωσί σε λέγοντεσ. ἐλθὲ μεθ̓ ἡμῶν, κοινώνησον αἵματοσ, κρύψωμεν δὲ εἰσ γῆν ἄνδρα δίκαιον ἀδίκωσ, καταπίωμεν δὲ αὐτὸν ὥσπερ ᾅδησ ζῶντα καὶ ἄρωμεν αὐτοῦ τὴν μνήμην ἐκ γῆσ. τὴν κτῆσιν αὐτοῦ τὴν πολυτελῆ καταλαβώμεθα, πλήσωμεν δὲ οἴκουσ ἡμετέρουσ σκύλων. τὸν δὲ σὸν κλῆρον βάλε ἐν ἡμῖν, κοινὸν δὲ βαλάντιον κτησώμεθα πάντεσ, καὶ μαρσίππιον ἓν γενηθήτω ἡμῖν. μὴ πορευθῆσ ἐν ὁδῷ μετ̓ αὐτῶν, ἔκλινον δὲ τὸν πόδα σου ἐκ τῶν τρίβων αὐτῶν. οἱ γὰρ πόδεσ αὐτῶν εἰσ κακίαν τρέχουσι καὶ ταχινοὶ τοῦ ἐκχέαι αἷμα. οὐ γὰρ ἀδίκωσ ἐκτείνεται δίκτυα πτερωτοῖσ. αὐτοὶ γὰρ οἱ φόνου μετέχοντεσ θησαυρίζουσιν ἑαυτοῖσ κακά, ἡ δὲ καταστροφὴ ἀνδρῶν παρανόμων κακή. αὗται αἱ ὁδοί εἰσι πάντων τῶν συντελούντων τὰ ἄνομα. τῇ γὰρ ἀσεβείᾳ τὴν ἑαυτῶν ψυχὴν ἀφαιροῦνται. Σοφία ἐν ἐξόδοισ ὑμνεῖται, ἐν δὲ πλατείαισ παρρησίαν ἄγει. ἐπ̓ ἄκρων τειχέων κηρύσσεται, ἐπὶ δὲ πύλαισ δυναστῶν παρεδρεύει, ἐπὶ δὲ πύλαισ πόλεωσ θαρροῦσα λέγει. ὅσον ἂν χρόνον ἄκακοι ἔχωνται τῆσ δικαιοσύνησ, οὐκ αἰσχυνθήσονται. οἱ δὲ ἄφρονεσ, τῆσ ὕβρεωσ ὄντεσ ἐπιθυμηταί, ἀσεβεῖσ γενόμενοι ἐμίσησαν αἴσθησιν καὶ ὑπεύθυνοι ἐγένοντο ἐλέγχοισ, ἰδοὺ προήσομαι ὑμῖν ἐμῆσ πνοῆσ ρῆσιν, διδάξω δὲ ὑμᾶσ τὸν ἐμὸν λόγον. ἐπειδὴ ἐκάλουν καὶ οὐχ ὑπηκούσατε καὶ ἐξέτεινα λόγουσ καὶ οὐ προσείχετε, ἀλλὰ ἀκύρουσ ἐποιεῖτε ἐμᾶσ βουλάσ, τοῖσ δὲ ἐμοῖσ ἐλέγχοισ οὐ προσείχετε, τοιγαροῦν κἀγὼ τῇ ὑμετέρᾳ ἀπωλείᾳ ἐπιγελάσομαι, καταχαροῦμαι δὲ ἡνίκα ἔρχηται ὑμῖν ὄλεθροσ, καὶ ὡσ ἂν ἀφίκηται ὑμῖν ἄφνω θόρυβοσ, ἡ δὲ καταστροφὴ ὁμοίωσ καταιγίδι παρῇ, καὶ ὅταν ἔρχηται ὑμῖν θλῖψισ καὶ πολιορκία ἢ ὅταν ἔρχηται ὑμῖν ὄλεθροσ. ἔσται γὰρ ὅταν ἐπικαλέσησθέ με, ἐγὼ δὲ οὐκ εἰσακούσομαι ὑμῶν. ζητήσουσί με κακοί, καὶ οὐχ εὑρήσουσιν. ἐμίσησαν γὰρ σοφίαν, τὸν δὲ λόγον τοῦ Κυρίου οὐ προείλαντο, οὐδὲ ἤθελον ἐμαῖσ προσέχειν βουλαῖσ, ἐμυκτήριζον δὲ ἐμοὺσ ἐλέγχουσ. τοιγαροῦν ἔδονται τῆσ ἑαυτῶν ὁδοῦ τοὺσ καρποὺσ καὶ τῆσ ἑαυτῶν ἀσεβείασ πλησθήσονται. ἀνθ̓ ὧν γὰρ ἠδίκουν νηπίουσ, φονευθήσονται, καὶ ἐξετασμὸσ ἀσεβεῖσ ὀλεῖ. ὁ δὲ ἐμοῦ ἀκούων κατασκηνώσει ἐπ̓ ἐλπίδι καὶ ἡσυχάσει ἀφόβωσ ἀπὸ παντὸσ κακοῦ. ΥΙΕ, ἐὰν δεξάμενοσ ρῆσιν ἐμῆσ ἐντολῆσ κρύψῃσ παρὰ σεαυτῷ,

ὑπακούσεται σοφία τὸ οὖσ σου, καὶ παραβαλεῖσ καρδίαν σου εἰσ σύνεσιν, παραβαλεῖσ δὲ αὐτὴν ἐπὶ νουθέτησιν τῷ υἱῷ σου. ἐὰν γὰρ τὴν σοφίαν ἐπικαλέσῃ καὶ τῇ συνέσει δῷσ φωνήν σου, τὴν δὲ αἴσθησιν ζητήσῃσ μεγάλῃ τῇ φωνῇ, καὶ ἐὰν ζητήσῃσ αὐτὴν ὡσ ἀργύριον καὶ ὡσ θησαυροὺσ ἐξερευνήσῃσ αὐτήν, τότε συνήσεισ φόβον Κυρίου καὶ ἐπίγνωσιν Θεοῦ εὑρήσεισ. ὅτι Κύριοσ δίδωσι σοφίαν, καὶ ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ γνῶσισ καὶ σύνεσισ. καὶ θησαυρίζει τοῖσ κατορθοῦσι σωτηρίαν, ὑπερασπιεῖ τὴν πορείαν αὐτῶν τοῦ φυλάξαι ὁδοὺσ δικαιωμάτων καὶ ὁδὸν εὐλαβουμένων αὐτὸν διαφυλάξει. τότε συνήσεισ δικαιοσύνην καὶ κρίμα καὶ κατορθώσεισ πάντασ ἄξονασ ἀγαθούσ. ἐὰν γὰρ ἔλθῃ ἡ σοφία εἰσ σὴν διάνοιαν, ἡ δὲ αἴσθησισ τῇ σῇ ψυχῇ καλὴ εἶναι δόξῃ, βουλὴ καλὴ φυλάξει σε, ἔννοια δὲ ὁσία τηρήσει σε, ἵνα ρύσηταί σε ἀπὸ ὁδοῦ κακῆσ καὶ ἀπὸ ἀνδρὸσ λαλοῦντοσ μηδὲν πιστόν. ὦ οἱ ἐγκαταλείποντεσ ὁδοὺσ εὐθείασ τοῦ πορεύεσθαι ἐν ὁδοῖσ σκότουσ. οἱ εὐφραινόμενοι ἐπὶ κακοῖσ καὶ χαίροντεσ ἐπὶ διαστροφῇ κακῆ. ὧν αἱ τρίβοι σκολίαι καὶ καμπύλαι αἱ τροχιαὶ αὐτῶν τοῦ μακράν σε ποιῆσαι ἀπὸ ὁδοῦ εὐθείασ καὶ ἀλλότριον τῆσ δικαίασ γνώμησ. υἱέ, μή σὲ καταλάβῃ κακὴ βουλή, ἡ ἀπολιποῦσα διδασκαλίαν νεότητοσ καὶ διαθήκην θείαν ἐπιλελησμένη. ἔθετο γὰρ παρὰ τῷ θανάτῳ τὸν οἶκον αὐτῆσ καὶ παρὰ τῷ ἅδῃ μετὰ τῶν γηγενῶν τοὺσ ἄξονασ αὐτῆσ. πάντεσ οἱ πορευόμενοι ἐν αὐτῇ οὐκ ἀναστρέψουσιν, οὐδὲ μὴ καταλάβωσι τρίβουσ εὐθείασ. οὐ γὰρ καταλαμβάνονται ὑπὸ ἐνιαυτῶν ζωῆσ. εἰ γὰρ ἐπορεύοντο τρίβουσ ἀγαθάσ, εὕροσαν ἂν τρίβουσ δικαιοσύνησ λείασ. χρηστοὶ ἔσονται οἰκήτορεσ γῆσ, ἄκακοι δὲ ὑπολειφθήσονται ἐν αὐτῇ. ὅτι εὐθεῖσ κατασκηνώσουσι γῆν, καὶ ὅσιοι ὑπολειφθήσονται ἐν αὐτῇ. ὁδοὶ ἀσεβῶν ἐκ γῆσ ὀλοῦνται, οἱ δὲ παράνομοι ἐξωσθήσονται ἀπ̓ αὐτῆσ. ΥΙΕ, ἐμῶν νομίμων μὴ ἐπιλανθάνου, τὰ δὲ ρήματά μου τηρείτω σὴ καρδία.

μῆκοσ γὰρ βίου καὶ ἔτη ζωῆσ καὶ εἰρήνην προσθήσουσί σοι. ἐλεημοσύναι καὶ πίστεισ μὴ ἐκλιπέτωσάν σε, ἄφαψαι δὲ αὐτὰσ ἐπὶ σῷ τραχήλῳ, καὶ εὑρήσεισ χάριν. καὶ προνοοῦ καλὰ ἐνώπιον Κυρίου καὶ ἀνθρώπων. ἴσθι πεποιθὼσ ἐν ὅλῃ τῇ καρδίᾳ ἐπὶ Θεῷ ἐπὶ δὲ σῇ σοφίᾳ μὴ ἐπαίρου. ἐν πάσαισ ὁδοῖσ σου γνώριζε αὐτήν, ἵνα ὀρθοτομῇ τὰσ ὁδούσ σου, ὁ δὲ πούσ σου μὴ προσκόψῃ. μὴ ἴσθι φρόνιμοσ παρὰ σεαυτῷ, φοβοῦ δὲ τὸν Θεὸν καὶ ἔκκλινε ἀπὸ παντὸσ κακοῦ. τότε ἴασισ ἔσται τῷ σώματί σου καὶ ἐπιμέλεια τοῖσ ὀστέοισ σου. τίμα τὸν Κύριον ἀπὸ σῶν δικαίων πόνων καὶ ἀπάρχου αὐτῷ ἀπὸ σῶν καρπῶν δικαιοσύνησ, ἵνα πίμπληται τὰ ταμιεῖά σου πλησμονῆσ σίτῳ, οἴνῳ δὲ αἱ ληνοί σου ἐκβλύζωσιν. Υἱέ, μὴ ὀλιγώρει παιδείασ Κυρίου, μηδὲ ἐκλύου ὑπ̓ αὐτοῦ ἐλεγχόμενοσ. ὃν γὰρ ἀγαπᾷ Κύριοσ παιδεύει, μαστιγοῖ δὲ πάντα υἱὸν ὃν παραδέχεται. μακάριοσ ἄνθρωποσ ὃσ εὗρε σοφίαν καὶ θνητὸσ ὃσ εἶδε φρόνησιν. κρεῖσσον γὰρ αὐτὴν ἐμπορεύεσθαι ἢ χρυσίου καὶ ἀργυρίου θησαυρούσ. τιμιωτέρα δέ ἐστι λίθων πολυτελῶν, οὐκ ἀντιτάξεται αὐτῇ οὐδὲν πονηρόν. εὔγνωστόσ ἐστι πᾶσι τοῖσ ἐγγίζουσιν αὐτῇ, πᾶν δὲ τίμιον οὐκ ἄξιον αὐτῆσ ἐστι. μῆκοσ γὰρ βίου καὶ ἔτη ζωῆσ ἐν τῇ δεξιᾷ αὐτῆσ, ἐν δὲ τῇ ἀριστερᾷ αὐτῆσ πλοῦτοσ καὶ δόξα. ἐκ τοῦ στόματοσ αὐτῆσ ἐκπορεύεται δικαιοσύνη, νόμον δὲ καὶ ἔλεον ἐπὶ γλώσσησ φορεῖ. αἱ ὁδοὶ αὐτῆσ ὁδοὶ καλαί, καὶ πᾶσαι αἱ τρίβοι αὐτῆσ ἐν εἰρήνῃ. ξύλον ζωῆσ ἐστι πᾶσι τοῖσ ἀντεχομένοισ αὐτῆσ, καὶ τοῖσ ἐπερειδομένοισ ἐπ̓ αὐτὴν ὡσ ἐπὶ Κύριον ἀσφαλήσ. ὁ Θεὸσ τῇ σοφίᾳ ἐθεμελίωσε τὴν γῆν, ἡτοίμασε δὲ οὐρανοὺσ φρονήσει. ἐν αἰσθήσει ἄβυσσοι ἐρράγησαν, νέφη δὲ ἐρρύησαν δρόσουσ. Υἱέ, μὴ παραρρυῇσ, τήρησον δὲ ἐμὴν βουλὴν καὶ ἔννοιαν, ἵνα ζήσῃ ἡ ψυχή σου, καὶ χάρισ ᾖ περὶ σῷ τραχήλῳ. ἔσται δὲ ἴασισ ταῖσ σαρξί σου καὶ ἐπιμέλεια τοῖσ σοῖσ ὀστέοισ, ἵνα πορεύῃ πεποιθὼσ ἐν εἰρήνῃ πάσασ τὰσ ὁδούσ σου, ὁ δὲ πούσ σου οὐ μὴ προσκόψῃ. ἐὰν γὰρ κάθῃ, ἄφοβοσ ἔσῃ, ἐὰν δὲ καθεύδῃσ, ἡδέωσ ὑπνώσεισ. καὶ οὐ φοβηθήσῃ πτόησιν ἐπελθοῦσαν, οὐδὲ ὁρμὰσ ἀσεβῶν ἐπερχομένασ. ὁ γὰρ Κύριοσ ἔσται ἐπὶ πασῶν ὁδῶν σου καὶ ἐρείσει σὸν πόδα, ἵνα μὴ σαλευθῇσ. μὴ ἀπόσχῃ εὖ ποιεῖν ἐνδεῆ, ἡνίκα ἂν ἔχῃ ἡ χείρ σου βοηθεῖν. μὴ εἴπῃσ. ἐπανελθὼν ἐπάνηκε, αὔριον δώσω, δυνατοῦ σου ὄντοσ εὖ ποιεῖν. οὐ γὰρ οἶδασ τί τέξεται ἡ ἐπιοῦσα. μὴ τέκταινε ἐπὶ σὸν φίλον κακὰ παροικοῦντα καὶ πεποιθότα ἐπὶ σοί. μὴ φιλεχθρήσῃσ πρὸσ ἄνθρωπον μάτην, μήτι σε ἐργάσηται κακόν. μὴ κτήσῃ κακῶν ἀνδρῶν ὀνείδη, μηδὲ ζηλώσῃσ τὰσ ὁδοὺσ αὐτῶν. ἀκάθαρτοσ γὰρ ἔναντι Κυρίου πᾶσ παράνομοσ, ἐν δὲ δικαίοισ οὐ συνεδριάζει. κατάρα Θεοῦ ἐν οἴκοισ ἀσεβῶν, ἐπαύλεισ δὲ δικαίων εὐλογοῦνται. Κύριοσ ὑπερηφάνοισ ἀντιτάσσεται, ταπεινοῖσ δὲ δίδωσιν χάριν. δόξαν σοφοὶ κληρονομήσουσιν, οἱ δὲ ἀσεβεῖσ ὕψωσαν ἀτιμίαν. ΑΚΟΥΣΑΤΕ, παῖδεσ, παιδείαν πατρὸσ καὶ προσέχετε γνῶναι ἔννοιαν.

δῶρον γὰρ ἀγαθὸν δωροῦμαι ὑμῖν, τὸν ἐμὸν νόμον μὴ ἐγκαταλίπητε. υἱὸσ γὰρ ἐγενόμην κἀγὼ πατρὶ ὑπήκοοσ καὶ ἀγαπώμενοσ ἐν προσώπῳ μητρόσ, οἳ ἐδίδασκόν με καὶ ἔλεγον. ἐρειδέτω ὁ ἡμέτεροσ λόγοσ εἰσ σὴν καρδίαν. φύλασσε ἐντολάσ, μὴ ἐπιλάθῃ μηδὲ παρίδῃσ ρῆσιν ἐμοῦ στόματοσ, μηδὲ ἐγκαταλίπῃσ αὐτήν, καὶ ἀνθέξεταί σου. ἐράσθητι αὐτῆσ, καὶ τηρήσει σε. περιχαράκωσον αὐτήν, καὶ ὑψώσει σε. τίμησον αὐτήν, ἵνα σε περιλάβῃ, ἵνα δῷ τῇ σῇ κεφαλῇ στέφανον χαρίτων, στεφάνῳ δὲ τρυφῆσ ὑπερασπίσῃ σου. Ἄκουε, υἱέ, καὶ δέξαι ἐμοὺσ λόγουσ, καὶ πληθυνθήσεται ἔτη ζωῆσ σου, ἵνα σοι γένωνται πολλαὶ ὁδοὶ βίου. ὁδοὺσ γὰρ σοφίασ διδάσκω σε, ἐμβιβάζω δέ σε τροχιαῖσ ὀρθαῖσ. ἐὰν γὰρ πορεύῃ, οὐ συγκλεισθήσεταί σου τὰ διαβήματα, ἐὰν δὲ τρέχῃσ οὐ κοπιάσεισ. ἐπιλαβοῦ ἐμῆσ παιδείασ, μὴ ἀφῇσ, ἀλλὰ φύλαξον αὐτὴν σεαυτῷ εἰσ ζωήν σου. ὁδοὺσ ἀσεβῶν μὴ ἐπέλθῃσ, μηδὲ ζηλώσῃσ ὁδοὺσ παρανόμων. ἐν ᾧ ἂν τόπῳ στρατοπεδεύσωσι, μὴ ἐπέλθῃσ ἐκεῖ, ἔκκλινον δὲ ἀπ̓ αὐτῶν καὶ παράλλαξον. οὐ γὰρ μὴ ὑπνώσωσιν, ἐὰν μὴ κακοποιήσωσιν, ἀφῄρηται ὁ ὕπνοσ αὐτῶν, καὶ οὐ κοιμῶνται. οἵδε γὰρ σιτοῦνται σῖτα ἀσεβείασ, οἴνῳ δὲ παρανόμῳ μεθύσκονται. αἱ δὲ ὁδοὶ τῶν δικαίων ὁμοίωσ φωτὶ λάμπουσι, προπορεύονται καὶ φωτίζουσιν, ἕωσ κατορθώσῃ ἡ ἡμέρα. αἱ δὲ ὁδοὶ τῶν ἀσεβῶν σκοτειναί, οὐκ οἴδασι πῶσ προσκόπτουσιν. Υἱέ, ἐμῇ ρήσει πρόσεχε, τοῖσ δὲ ἐμοῖσ λόγοισ παράβαλλε σὸν οὖσ, ὅπωσ μὴ ἐκλίπωσί σε αἱ πηγαί σου, φύλασσε αὐτὰσ ἐν καρδίᾳ. ζωὴ γάρ ἐστι τοῖσ εὑρίσκουσιν αὐτὰσ καὶ πάσῃ σαρκὶ ἴασισ. πάσῃ φυλακῇ τήρει σὴν καρδίαν, ἐκ γὰρ τούτων ἔξοδοι ζωῆσ. περίελε σεαυτοῦ σκολιὸν στόμα καὶ ἄδικα χείλη μακρὰν ἀπὸ σοῦ ἄπωσαι. οἱ ὀφθαλμοί σου ὀρθὰ βλεπέτωσαν, τὰ δὲ βλέφαρά σου νευέτω δίκαια. ὀρθὰσ τροχιὰσ ποίει σοῖσ ποσὶ καὶ τὰσ ὁδούσ σου κατεύθυνε. μὴ ἐκκλίνῃσ εἰσ τὰ δεξιὰ μηδὲ εἰσ τὰ ἀριστερά, ἀπόστρεψον δὲ σὸν πόδα ἀπὸ ὁδοῦ κακῆσ. ὁδοὺσ γὰρ τὰσ ἐκ δεξιῶν οἶδεν ὁ Θεόσ, διεστραμμέναι δέ εἰσιν αἱ ἐξ ἀριστερῶν. αὐτὸσ δὲ ὀρθὰσ ποιήσει τὰσ τροχιάσ σου, τὰσ δὲ πορείασ σου ἐν εἰρήνῃ προάξει. ΥΙΕ, ἐμῇ σοφίᾳ πρόσεχε, ἐμοῖσ δὲ λόγοισ παράβαλλε σὸν οὗσ,

ἵνα φυλάξῃσ ἔννοιαν ἀγαθήν. αἴσθησισ δὲ ἐμῶν χειλέων ἐντέλλεταί σοι. μὴ πρόσεχε φαύλῃ γυναικί. μέλι γὰρ ἀποστάζει ἀπὸ χειλέων γυναικὸσ πόρνησ, ἣ πρὸσ καιρὸν λιπαίνει σὸν φάρυγγα, ὕστερον μέντοι πικρότερον χολῆσ εὑρήσεισ καὶ ἠκονημένον μᾶλλον μαχαίρασ διστόμου. τῆσ γὰρ ἀφροσύνησ οἱ πόδεσ κατάγουσι τοὺσ χρωμένουσ αὐτῇ μετὰ θανάτου εἰσ τὸν ᾅδην, τὰ δὲ ἴχνη αὐτῆσ οὐκ ἐρείδεται. ὁδοὺσ γὰρ ζωῆσ οὐκ ἐπέρχεται, σφαλεραὶ δὲ αἱ τροχιαὶ αὐτῆσ καὶ οὐκ εὔγνωστοι. νῦν οὖν, υἱέ, ἄκουέ μου καὶ μὴ ἀκύρουσ ποιήσῃσ ἐμοὺσ λόγουσ. μακρὰν ποίησον ἀπ̓ αὐτῆσ σὴν ὁδόν, μὴ ἐγγίσῃσ πρὸσ θύραισ οἴκων αὐτῆσ, ἵνα μὴ πρόῃ ἄλλοισ ζωήν σου καὶ σὸν βίον ἀνελεήμοσιν. ἵνα μὴ πλησθῶσιν ἀλλότριοι σῆσ ἰσχύοσ, οἱ δὲ σοὶ πόνοι εἰσ οἴκουσ ἀλλοτρίων ἔλθωσι καὶ μεταμεληθήσῃ ἐπ̓ ἐσχάτων, ἡνίκα ἂν κατατριβῶσι σάρκεσ σωματόσ σου, καὶ ἐρεῖσ. πῶσ ἐμίσησα παιδείαν, καὶ ἐλέγχουσ ἐξέκλινεν ἡ καρδία μου̣ οὐκ ἤκουον φωνὴν παιδεύοντόσ με καὶ διδάσκοντόσ με, οὐδὲ παρέβαλλον τὸ οὖσ μου. παῤ ὀλίγον ἐγενόμην ἐν παντὶ κακῷ ἐν μέσῳ ἐκκλησίασ καὶ συναγωγῆσ. πῖνε ὕδατα ἀπὸ σῶν ἀγγείων καὶ ἀπὸ σῶν φρεάτων πηγῆσ. μὴ ὑπερεκχείσθω σοι ὕδατα ἐκ τῆσ σῆσ πηγῆσ, εἰσ δὲ σὰσ πλατείασ διαπορευέσθω τὰ σὰ ὕδατα. ἔστω σοι μόνῳ ὑπάρχοντα, καὶ μηδεὶσ ἀλλότριοσ μετασχέτω σοι. ἡ πηγή σου τοῦ ὕδατοσ ἔστω σοι ἰδία, καὶ συνευφραίνου μετὰ γυναικὸσ τῆσ ἐκ νεότητόσ σου. ἔλαφοσ φιλίασ καὶ πῶλοσ σῶν χαρίτων ὁμιλείτω σοι. ἡ δὲ ἰδία ἡγείσθω σου καὶ συνέστω σοι ἐν παντὶ καιρῷ, ἐν γὰρ τῇ ταύτησ φιλίᾳ συμπεριφερόμενοσ πολλοστὸσ ἔσῃ. μὴ πολὺσ ἴσθι πρὸσ ἀλλοτρίαν, μηδὲ συνέχου ἀγκάλαισ τῆσ μὴ ἰδίασ. ἐνώπιον γάρ εἰσι τῶν τοῦ Θεοῦ ὀφθαλμῶν ὁδοὶ ἀνδρόσ, εἰσ δὲ πάσασ τὰσ τροχιὰσ αὐτοῦ σκοπεύει. παρονομίαι ἄνδρα ἀγρεύουσι, σειραῖσ δὲ τῶν ἑαυτοῦ ἁμαρτιῶν ἕκαστοσ σφίγγεται. οὗτοσ τελευτᾷ μετὰ ἀπαιδεύτων, ἐκ δὲ πλήθουσ τῆσ ἑαυτοῦ βιότητοσ ἐξερρίφη καὶ ἀπώλετο δἰ ἀφροσύνην. ΥΙΕ, ἐὰν ἐγγυήσῃ σὸν φίλον, παραδώσεισ σὴν χεῖρα ἐχθρῷ.

παγὶσ γὰρ ἰσχυρὰ ἀνδρὶ τὰ ἴδια χείλη, καὶ ἁλίσκεται χείλεσιν ἰδίου στόματοσ. ποίει, υἱέ, ἃ ἐγώ σοι ἐντέλλομαι, καὶ σώζου. ἥκεισ γὰρ εἰσ χεῖρασ κακῶν διὰ σὸν φίλον. ἴσθι μὴ ἐκλυόμενοσ, παρόξυνε δὲ καὶ τὸν φίλον σου, ὃν ἐνεγγυήσω. μὴ δῷσ ὕπνον σοῖσ ὄμμασι, μηδὲ ἐπινυστάξῃσ σοῖσ βλεφάροισ, ἵνα σώζῃ ὥσπερ δορκὰσ ἐκ βρόχων καὶ ὥσπερ ὄρνεον ἐκ παγίδοσ. Ἴθι πρὸσ τὸν μύρμηκα, ὦ ὀκνηρέ, καὶ ζήλωσον ἰδὼν τὰσ ὁδοὺσ αὐτοῦ καὶ γενοῦ ἐκείνου σοφώτεροσ. ἐκείνῳ γὰρ γεωργίου μὴ ὑπάρχοντοσ, μηδὲ τὸν ἀναγκάζοντα ἔχων, μηδὲ ὑπὸ δεσπότην ὤν, ἑτοιμάζεται θέρουσ τὴν τροφὴν πολλήν τε ἐν τῷ ἀμητῷ ποιεῖται τὴν παράθεσιν. α ἢ πορεύθητι πρὸσ τὴν μέλισσαν καὶ μάθε ὡσ ἐργάτισ ἐστὶ τήν τε ἐργασίαν ὡσ σεμνὴν ποιεῖται. β ἦσ τοὺσ πόνουσ βασιλεῖσ καὶ ἰδιῶται πρὸσ ὑγίειαν προσφέρονται. ποθεινὴ δέ ἐστι πᾶσι καὶ ἐπίδοξοσ. γ καί περ οὖσα τῇ ρώμῃ ἀσθενήσ, τὴν σοφίαν τιμήσασα προήχθη. ἕωσ τίνοσ, ὀκνηρέ, κατάκεισαι̣ πότε δὲ ἐξ ὕπνου ἐγερθήσῃ̣ ὀλίγον μὲν ὑπνοῖσ, ὀλίγον δὲ κάθησαι, μικρὸν δὲ νυστάζεισ, ὀλίγον δὲ ἐναγκαλίζῃ χερσὶ στήθη. εἶτ̓ ἐμπαραγίνεταί σοι ὥσπερ κακὸσ ὁδοιπόροσ ἡ πενία καὶ ἡ ἔνδεια ὥσπερ ἀγαθὸσ δρομεύσ. α ἐὰν δὲ ἄοκνοσ ᾖσ, ἥξει ὥσπερ πηγὴ ὁ ἀμητόσ σου, ἡ δὲ ἔνδεια ὥσπερ κακὸσ δρομεὺσ ἀπαυτομολήσει. Ἀνὴρ ἄφρων καὶ παράνομοσ πορεύεται ὁδοὺσ οὐκ ἀγαθάσ. ὁ δ̓ αὐτὸσ ἐννεύει ὀφθαλμῷ, σημαίνει δὲ ποδί, διδάσκει δὲ ἐννεύμασι δακτύλων. διεστραμμένῃ καρδίᾳ τεκταίνεται κακά, ἐν παντὶ καιρῷ ὁ τοιοῦτοσ ταραχὰσ συνίστησι πόλει. διὰ τοῦτο ἐξαπίνησ ἔρχεται ἡ ἀπώλεια αὐτοῦ, διακοπὴ καὶ συντριβὴ ἀνίατοσ. ὅτι χαίρει πᾶσιν, οἷσ μισεῖ ὁ Θεόσ, συντρίβεται δὲ δἰ ἀκαθαρσίαν ψυχῆσ. ὀφθαλμὸσ ὑβριστοῦ, γλῶσσα ἄδικοσ, χεῖρεσ ἐκχέουσαι αἷμα δικαίου καὶ καρδία τεκταινομένη λογισμοὺσ κακοὺσ καὶ πόδεσ ἐπισπεύδοντεσ κακοποιεῖν. ἐκκαίει ψεύδη μάρτυσ ἄδικοσ καὶ ἐπιπέμπει κρίσεισ ἀνὰ μέσον ἀδελφῶν. Υἱέ, φύλασσε νόμουσ πατρόσ σου καὶ μὴ ἀπώσῃ θεσμοὺσ μητρόσ σου. ἄφαψαι δὲ αὐτοὺσ ἐπὶ σῇ ψυχῇ διαπαντὸσ καὶ ἐγκλοίωσαι περὶ σῷ τραχήλῳ. ἡνίκα ἂν περιπατῇσ, ἐπάγου αὐτὴν καὶ μετὰ σοῦ ἔστω. ὡσ δ̓ ἂν καθεύδῃσ, φυλασσέτω σε, ἵνα ἐγειρομένῳ συλλαλῇ σοι. ὅτι λύχνοσ ἐντολὴ νόμου καὶ φῶσ, ὁδὸσ ζωῆσ καὶ ἔλεγχοσ καὶ παιδεία τοῦ διαφυλάσσειν σὲ ἀπὸ γυναικὸσ ὑπάνδρου καὶ ἀπὸ διαβολῆσ γλώσσησ ἀλλοτρίασ. μή σε νικήσῃ κάλλουσ ἐπιθυμία, μηδὲ ἀγρευθῇσ σοῖσ ὀφθαλμοῖσ, μηδὲ συναρπασθῇσ ἀπὸ τῶν αὐτῆσ βλεφάρων. τιμὴ γὰρ πόρνησ ὅση καὶ ἑνὸσ ἄρτου, γυνὴ δὲ ἀνδρῶν τιμίασ ψυχὰσ ἀγρεύει. ἀποδήσει τισ πῦρ ἐν κόλπῳ, τὰ δὲ ἱμάτια οὐ κατακαύσει̣ ἢ περιπατήσει τισ ἐπ̓ ἀνθράκων πυρόσ, τοὺσ δὲ πόδασ οὐ κατακαύσει̣ οὕτωσ ὁ εἰσελθὼν πρὸσ γυναῖκα ὕπανδρον, οὐκ ἀθῳωθήσεται, οὐδὲ πᾶσ ὁ ἁπτόμενοσ αὐτῆσ. οὐ θαυμαστὸν ἐὰν ἁλῷ τισ κλέπτων, κλέπτει γὰρ ἵνα ἐμπλήσῃ τὴν ψυχὴν πεινῶν. ἐὰν δὲ ἁλῷ, ἀποτίσει ἑπταπλάσια καὶ πάντα τὰ ὑπάρχοντα αὐτοῦ δοὺσ ρύσεται ἑαυτόν. ὁ δὲ μοιχὸσ δἰ ἔνδειαν φρενῶν ἀπώλειαν τῇ ψυχῇ αὐτοῦ περιποιεῖται, ὀδύνασ τε καὶ ἀτιμίασ ὑποφέρει, τὸ δὲ ὄνειδοσ αὐτοῦ οὐκ ἐξαλειφθήσεται εἰσ τὸν αἰῶνα. μεστὸσ γὰρ ζήλου θυμὸσ ἀνδρὸσ αὐτῆσ. οὐ φείσεται ἐν ἡμέρᾳ κρίσεωσ, οὐκ ἀνταλλάξεται οὐδενὸσ λύτρου τὴν ἔχθραν, οὐδὲ μὴ διαλυθῇ πολλῶν δώρων. ΥΙΕ, φύλασσε ἐμοὺσ λόγουσ, τὰσ δὲ ἐμὰσ ἐντολὰσ κρύψον παρὰ σεαυτῷ. υἱέ, τίμα τὸν Κύριον, καὶ ἰσχύσεισ, πλὴν δὲ αὐτοῦ μὴ φοβοῦ ἄλλον.

φύλαξον ἐμὰσ ἐντολάσ, καὶ βιώσεισ, τοὺσ δὲ ἐμοὺσ λόγουσ ὥσπερ κόρασ ὀμμάτων. περίθου δὲ αὐτοὺσ σοῖσ δακτύλοισ, ἐπίγραψον δὲ ἐπὶ τὸ πλάτοσ τῆσ καρδίασ σου. εἶπον τὴν σοφίαν σὴν ἀδελφὴν εἶναι, τὴν δὲ φρόνησιν γνώριμον περιποίησαι σεαυτῷ. ἵνα σε τηρήσῃ ἀπὸ γυναικὸσ ἀλλοτρίασ καὶ πονηρᾶσ, ἐάν σε λόγοισ τοῖσ πρὸσ χάριν ἐμβάλληται. ἀπὸ γὰρ θυρίδοσ ἐκ τοῦ οἴκου αὐτῆσ εἰσ τὰσ πλατείασ παρακύπτουσα, ὃν ἂν ἴδῃ τῶν ἀφρόνων τέκνων νεανίαν ἐνδεῆ φρενῶν, παραπορευόμενον παρὰ γωνίαν ἐν διόδοισ οἴκων αὐτῆσ καὶ λαλοῦντα ἐν σκότει ἑσπερινῷ, ἡνίκα ἂν ἡσυχία νυκτερινὴ ᾖ καὶ γνοφώδησ, ἡ δὲ γυνὴ συναντᾷ αὐτῷ, εἶδοσ ἔχουσα πορνικόν, ἣ ποιεῖ νέων ἐξίπτασθαι καρδίασ. ἀνεπτερωμένη δέ ἐστι καὶ ἄσωτοσ, ἐν οἴκῳ δὲ οὐχ ἡσυχάζουσιν οἱ πόδεσ αὐτῆσ. χρόνον γάρ τινα ἔξω ρέμβεται, χρόνον δὲ ἐν πλατείαισ παρὰ πᾶσαν γωνίαν ἐνεδρεύει. εἶτα ἐπιλαβομένη ἐφίλησεν αὐτόν, ἀναιδεῖ δὲ προσώπῳ προσεῖπεν αὐτῷ. θυσία εἰρηνική μοί ἐστι, σήμερον ἀποδίδωμι τὰσ εὐχάσ μου. ἕνεκα τούτου ἐξῆλθον εἰσ συνάντησίν σοι, ποθοῦσα τὸ σὸν πρόσωπον εὕρηκά σε. κειρίαισ τέτακα τὴν κλίνην μου, ἀμφιτάποισ δὲ ἔστρωκα τοῖσ ἀπ̓ Αἰγύπτου. διέρρακα τὴν κοίτην μου κροκίνῳ, τὸν δὲ οἶκόν μου κινναμώμῳ. ἐλθὲ καὶ ἀπολαύσωμεν φιλίασ ἕωσ ὄρθρου, δεῦρο καὶ ἐγκυλισθῶμεν ἔρωτι. οὐ γὰρ πάρεστιν ὁ ἀνήρ μου ἐν οἴκῳ, πεπόρευται δὲ ὁδὸν μακρὰν ἔνδεσμον ἀργυρίου λαβὼν ἐν χειρὶ αὐτοῦ, δἰ ἡμερῶν πολλῶν ἐπανήξει εἰσ τὸν οἶκον αὐτοῦ. ἀπεπλάνησε δὲ αὐτὸν πολλῇ ὁμιλίᾳ βρόχοισ τε τοῖσ ἀπὸ χειλέων ἐξώκειλεν αὐτόν. ὁ δὲ ἐπηκολούθησεν αὐτῇ κεπφωθείσ, ὥσπερ δὲ βοῦσ ἐπὶ σφαγὴν ἄγεται καὶ ὥσπερ κύων ἐπὶ δεσμοὺς ἢ ὡσ ἔλαφοσ τοξεύματι πεπληγὼσ εἰσ τὸ ἧπαρ, σπεύδει δὲ ὥσπερ ὄρνεον εἰσ παγίδα, οὐκ εἰδὼσ ὅτι περὶ ψυχῆσ τρέχει. νῦν οὖν, υἱέ, ἄκουέ μου καὶ πρόσεχε ρήμασι στόματόσ μου. μὴ ἐκκλινάτω εἰσ τὰσ ὁδοὺσ αὐτῆσ ἡ καρδία σου, πολλοὺσ γὰρ τρώσασα καταβέβληκε, καὶ ἀναρίθμητοί εἰσιν οὓσ πεφόνευκεν. ὁδοὶ ᾅδου ὁ οἶκοσ αὐτῆσ κατάγουσαι εἰσ τὰ ταμιεῖα τοῦ θανάτου. ΣΥ τὴν σοφίαν κηρύξεισ, ἵνα φρόνησίσ σοι ὑπακούσῃ.

ἐπὶ γὰρ τῶν ὑψηλῶν ἄκρων ἐστίν, ἀνὰ μέσον δὲ τῶν τρίβων ἕστηκε. παρὰ γὰρ πύλαισ δυναστῶν παρεδρεύει, ἐν δὲ εἰσόδοισ ὑμνεῖται. Ὑμᾶσ, ὦ ἄνθρωποι, παρακαλῶ, καὶ προί̈εμαι ἐμὴν φωνὴν υἱοῖσ ἀνθρώπων. νοήσατε, ἄκακοι, πανουργίαν, οἱ δὲ ἀπαίδευτοι ἔνθεσθε καρδίαν. εἰσακούσατέ μου, σεμνὰ γὰρ ἐρῶ καὶ ἀνοίσω ἀπὸ χειλέων ὀρθά. ὅτι ἀλήθειαν μελετήσει ὁ φάρυγξ μου, ἐβδελυγμένα δὲ ἐναντίον ἐμοῦ χείλη ψευδῆ. μετὰ δικαιοσύνησ πάντα τὰ ρήματα τοῦ στόματόσ μου, οὐδὲν ἐν αὐτοῖσ σκολιὸν οὐδὲ στραγγαλιῶδεσ. πάντα ἐνώπια τοῖσ συνιοῦσι καὶ ὀρθὰ τοῖσ εὑρίσκουσι γνῶσιν. λάβετε παιδείαν καὶ μὴ ἀργύριον, καὶ γνῶσιν ὑπὲρ χρυσίον δεδοκιμασμένον. κρείσσων γὰρ σοφία λίθων πολυτελῶν, πᾶν δὲ τίμιον οὐκ ἄξιον αὐτῆσ ἐστιν. ἐγὼ ἡ σοφία κατεσκήνωσα βουλήν, καὶ γνῶσιν καὶ ἔννοιαν ἐγὼ ἐπεκαλεσάμην. φόβοσ Κυρίου μισεῖ ἀδικίαν, ὕβριν τε καὶ ὑπερηφανίαν καὶ ὁδοὺσ πονηρῶν. μεμίσηκα δὲ ἐγὼ διεστραμμένασ ὁδοὺσ κακῶν. ἐμὴ βουλὴ καὶ ἀσφάλεια, ἐμὴ φρόνησισ, ἐμὴ δὲ ἰσχύσ. δἰ ἐμοῦ βασιλεῖσ βασιλεύουσι καὶ οἱ δυνάσται γράφουσι δικαιοσύνην. δἰ ἐμοῦ μεγιστᾶνεσ μεγαλύνονται, καὶ τύραννοι δἰ ἐμοῦ κρατοῦσι γῆσ. ἐγὼ τοὺσ ἐμὲ φιλοῦντασ ἀγαπῶ, οἱ δὲ ἐμὲ ζητοῦντεσ εὑρήσουσι χάριν. πλοῦτοσ καὶ δόξα ἐμοὶ ὑπάρχει καὶ κτῆσισ πολλῶν καὶ δικαιοσύνη. βέλτιον ἐμὲ καρπίζεσθαι ὑπὲρ χρυσίον καὶ λίθον τίμιον, τὰ δὲ ἐμὰ γεννήματα κρείσσω ἀργυρίου ἐκλεκτοῦ. ἐν ὁδοῖσ δικαιοσύνησ περιπατῶ καὶ ἀνὰ μέσον τρίβων δικαιοσύνησ ἀναστρέφομαι, ἵνα μερίσω τοῖσ ἐμὲ ἀγαπῶσιν ὕπαρξιν καὶ τοὺσ θησαυροὺσ αὐτῶν ἐμπλήσω ἀγαθῶν. ἐὰν ἀναγγείλω ὑμῖν τὰ καθ̓ ἡμέραν γινόμενα, μνημονεύσω τὰ ἐξ αἰῶνοσ ἀριθμῆσαι. Κύριοσ ἔκτισέ με ἀρχὴν ὁδῶν αὐτοῦ εἰσ ἔργα αὐτοῦ, πρὸ τοῦ αἰῶνοσ ἐθεμελίωσέ με ἐν ἀρχῇ, πρὸ τοῦ τὴν γῆν ποιῆσαι καὶ πρὸ τοῦ τὰσ ἀβύσουσ ποιῆσαι, πρὸ τοῦ προελθεῖν τὰσ πηγὰσ τῶν ὑδάτων, πρὸ τοῦ ὄρη ἑδρασθῆναι, πρὸ δὲ πάντων βουνῶν γεννᾷ με. Κύριοσ ἐποίησε χώρασ καὶ ἀοικήτουσ καὶ ἄκρα οἰκούμενα τῆσ ὑπ̓ οὐρανόν. ἡνίκα ἡτοίμαζε τὸν οὐρανόν, συμπαρήμην αὐτῷ, καὶ ὅτε ἀφώριζε τὸν ἑαυτοῦ θρόνον ἐπ̓ ἀνέμων. ἡνίκα ἰσχυρὰ ἐποίει τὰ ἄνω νέφη, καὶ ὡσ ἀσφαλεῖσ ἐτίθει πηγὰσ τῆσ ὑπ̓ οὐρανὸν καὶ ἰσχυρὰ ἐποίει τὰ θεμέλια τῆσ γῆσ, ἤμην παῤ αὐτῷ ἁρμόζουσα. ἐγὼ ἤμην ᾗ προσέχαιρε, καθ̓ ἡμέραν δὲ εὐφραινόμην ἐν προσώπῳ αὐτοῦ ἐν παντὶ καιρῷ, ὅτε ἐνευφραίνετο τὴν οἰκουμένην συντελέσασ, καὶ ἐνευφραίνετο ἐν υἱοῖσ ἀνθρώπων. νῦν οὖν, υἱέ, ἄκουέ μου καὶ μακάριοι, οἳ ὁδούσ μου φυλάσσοντεσ, ἀκούσατε παιδείαν καὶ σοφίσθητε καὶ μὴ ἀποφραγῆτε. μακάριοσ ἀνήρ, ὃσ εἰσακούεταί μου, καὶ ἄνθρωποσ, ὃσ τὰσ ἐμὰσ ὁδοὺσ φυλάξει ἀγρυπνῶν ἐπ̓ ἐμαῖσ θύραισ καθ̓ ἡμέραν, τηρῶν σταθμοὺσ ἐμῶν εἰσόδων. αἱ γὰρ ἔξοδοί μου ἔξοδοι ζωῆσ, καὶ ἑτοιμάζεται θέλησισ παρὰ Κυρίου. οἱ δὲ ἁμαρτάνοντεσ εἰσ ἐμὲ ἀσεβοῦσιν εἰσ τὰ ἑαυτῶν ψυχάσ, καὶ οἱ μισοῦντέσ με ἀγαπῶσι θάνατον.̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀νΞφ. α νοτε ον εμπηασισ ωιτη περσοναλ προνουν ανδ αρτιξλε Η σοφία ᾠκοδόμησεν ἑαυτῇ οἶκον καὶ ὑπήρεισε στύλουσ ἑπτά.

ἔσφαξε τὰ ἑαυτῆσ θύματα, ἐκέρασεν εἰσ κρατῆρα τὸν ἑαυτῆσ οἶνον καὶ ἡτοιμάσατο τὴν ἑαυτῆσ τράπεζαν. ἀπέστειλε τοὺσ ἑαυτῆσ δούλουσ συγκαλοῦσα μετὰ ὑψηλοῦ κηρύγματοσ ἐπὶ κρατῆρα λέγουσα. ὅσ ἐστιν ἄφρων, ἐκκλινάτω πρόσ με. καὶ τοῖσ ἐνδεέσι φρενῶν εἶπεν. ἔλθετε φάγετε τῶν ἐμῶν ἄρτων καὶ πίετε οἶνον, ὃν ἐκέρασα ὑμῖν. ἀπολείπετε ἀφροσύνην, ἵνα εἰσ τὸν αἰῶνα βασιλεύσητε, καὶ ζητήσατε φρόνησιν, καὶ κατορθώσατε ἐν γνώσει σύνεσιν. Ὁ παιδεύων κακοὺσ λήψεται ἑαυτῷ ἀτιμίαν. ἐλέγχων δὲ τὸν ἀσεβῆ μωμήσεται ἑαυτόν. μὴ ἔλεγχε κακούσ, ἵνα μὴ μισήσωσί σε. ἔλεγχε σοφόν, καὶ ἀγαπήσει σε. δίδου σοφῷ ἀφορμήν, καὶ σοφώτεροσ ἔσται. γνώριζε δικαίῳ, καὶ προσθήσει τοῦ δέχεσθαι. ἀρχὴ σοφίασ φόβοσ Κυρίου, καὶ βουλὴ ἁγίων σύνεσισ, τὸ δὲ γνῶναι νόμον διανοίασ ἐστὶν ἀγαθῆσ. τούτῳ γὰρ τῷ τρόπῳ πολὺν ζήσεισ χρόνον, καὶ προστεθήσεταί σοι ἔτη ζωῆσ σου. υἱέ, ἐὰν σοφὸσ γένῃ σεαυτῷ, σοφὸσ ἔση καὶ τοῖσ πλησίον. ἐὰν δὲ κακὸσ ἀποβῇσ, μόνοσ ἂν ἀντλήσεισ κακά. ὃσ ἐρείδεται ἐπὶ ψεύδεσιν, οὗτοσ ποιμαίνει ἀνέμουσ, ὁ δ̓ αὐτὸσ διώξεται ὄρνεα πετόμενα. ἀπέλιπε γὰρ ὁδοὺσ τοῦ ἑαυτοῦ ἀμπελῶνοσ, τοὺσ δὲ ἄξονασ τοῦ ἰδίου γεωργίου πεπλάνηται. διαπορεύεται δὲ δἰ ἀνύδρου ἐρήμου καὶ γῆν διατεταγμένην ἐν διψώδεσι, συνάγει δὲ χερσὶν ἀκαρπίαν. Γυνὴ ἄφρων καὶ θρασεῖα ἐνδεὴσ ψωμοῦ γίνεται, ἣ οὐκ ἐπίσταται αἰσχύνην. ἐκάθισεν ἐπὶ θύραισ τοῦ ἑαυτῆσ οἴκου, ἐπὶ δίφρου ἐμφανῶσ ἐν πλατείαισ, προσκαλουμένη τοὺσ παριόντασ καὶ κατευθύνοντασ ἐν ταῖσ ὁδοῖσ αὐτῶν. ὅσ ἐστιν ὑμῶν ἀφρονέστατοσ, ἐκκλινάτω πρόσ με καὶ τοῖσ ἐνδεέσι φρονήσεωσ παρακελεύομαι λέγουσα. ἄρτων κρυφίων ἡδέωσ ἅψασθε καὶ ὕδατοσ κλοπῆσ γλυκεροῦ. ὁ δὲ οὐκ οἶδεν ὅτι γηγενεῖσ παῤ αὐτῇ ὄλλυνται, καὶ ἐπὶ πέταυρον ᾅδου συναντᾷ. α ἀλλὰ ἀποπήδησον, μὴ χρονίσῃσ ἐν τῷ τόπῳ, μηδὲ ἐπιστήσῃσ τὸ σὸν ὄμμα πρὸσ αὐτήν. β οὕτωσ γὰρ διαβήσῃ ὕδωρ ἀλλότριον καὶ ὑπερβήσῃ ποταμὸν ἀλλότριον. γ ἀπὸ δὲ ὕδατοσ ἀλλοτρίου ἀπόσχου καὶ ἀπὸ πηγῆσ ἀλλοτρίασ μὴ πίῃσ, δ ἵνα πολὺν ζήσῃσ χρόνον, προστεθῇ δέ σοι ἔτη ζωῆσ. ΥΙΟΣ σοφὸσ εὐφραίνει πατέρα, υἱὸσ δὲ ἄφρων λύπη τῇ μητρί.

οὐκ ὠφελήσουσι θησαυροὶ ἀνόμουσ, δικαιοσύνη δὲ ρύσεται ἐκ θανάτου. οὐ λιμοκτονήσει Κύριοσ ψυχὴν δικαίαν, ζωὴν δὲ ἀσεβῶν ἀνατρέψει. πενία ἄνδρα ταπεινοῖ, χεῖρεσ δὲ ἀνδρείων πλουτίζουσιν. α υἱὸσ πεπαιδευμένοσ σοφὸσ ἔσται, τῷ δὲ ἄφρονι διακόνῳ χρήσεται. διεσώθη ἀπὸ καύματοσ υἱὸσ νοήμων, ἀνεμόφθοροσ δὲ γίνεται ἐν ἀμητῷ υἱὸσ παράνομοσ. εὐλογία Κυρίου ἐπὶ κεφαλὴν δικαίου, στόμα δὲ ἀσεβῶν καλύψει πένθοσ ἄωρον. μνήμη δικαίων μετ̓ ἐγκωμίων, ὄνομα δὲ ἀσεβοῦσ σβέννυται. σοφὸσ καρδίᾳ δέξεται ἐντολάσ, ὁ δὲ ἄστεγοσ χείλεσι σκολιάζων ὑποσκελισθήσεται. ὃσ πορεύεται ἁπλῶσ, πορεύεται πεποιθώσ, ὁ δὲ διαστρέφων τὰσ ὁδοὺσ αὐτοῦ, γνωσθήσεται. ὁ ἐννεύων ὀφθαλμοῖσ μετὰ δόλου, συνάγει ἀνδράσι λύπασ, ὁ δὲ ἐλέγχων μετὰ παρρησίασ, εἰρηνοποιεῖ. πηγὴ ζωῆσ ἐν χειρὶ δικαίου, στόμα δὲ ἀσεβοῦσ καλύψει ἀπώλεια. μῖσοσ ἐγείρει νεῖκοσ, πάντασ δὲ τοὺσ μὴ φιλονεικοῦντασ καλύπτει φιλία. ὃσ ἐκ χειλέων προφέρει σοφίαν, ράβδῳ τύπτει ἄνδρα ἀκάρδιον. σοφοὶ κρύψουσιν αἴσθησιν, στόμα δὲ προπετοῦσ ἐγγίζει συντριβῇ. κτῆσισ πλουσίων πόλισ ὀχυρά, συντριβὴ δὲ ἀσεβῶν πενία. ἔργα δικαίων ζωὴν ποιεῖ, καρποὶ δὲ ἀσεβῶν ἁμαρτίασ. ὁδοὺσ δικαίασ ζωῆσ φυλάσσει παιδεία, παιδεία δὲ ἀνεξέλεγκτοσ πλανᾶται. καλύπτουσιν ἔχθραν χείλη δίκαια, οἱ δὲ ἐκφέροντεσ λοιδορίασ ἀφρονέστατοί εἰσιν. ἐκ πολυλογίασ οὐκ ἐκφεύξῃ ἁμαρτίαν, φειδόμενοσ δὲ χειλέων νοήμων ἔσῃ. ἄργυροσ πεπυρωμένοσ γλῶσσα δικαίου, καρδία δὲ ἀσεβοῦσ ἐκλείψει. χείλη δικαίων ἐπίσταται ὑψηλά, οἱ δὲ ἄφρονεσ ἐν ἐνδείᾳ τελευτῶσιν. εὐλογία Κυρίου ἐπὶ κεφαλὴν δικαίου. αὕτη πλουτίζει, καὶ οὐ μὴ προστεθῇ αὐτῇ λύπη ἐν καρδία. ἐν γέλωτι ἄφρων πράσσει κακά, ἡ δὲ σοφία ἀνδρὶ τίκτει φρόνησιν. ἐν ἀπωλείᾳ ἀσεβὴσ περιφέρεται, ἐπιθυμία δὲ δικαίου δεκτή. παραπορευομένησ καταιγίδοσ ἀφανίζεται ἀσεβήσ, δίκαιοσ δὲ ἐκκλίνασ σώζεται εἰσ τὸν αἰῶνα. ὥσπερ ὄμφαξ ὀδοῦσι βλαβερὸν καὶ καπνὸσ ὄμμασιν, οὕτωσ παρανομία τοῖσ χρωμένοισ αὐτῇ. φόβοσ Κυρίου προστίθησιν ἡμέρασ, ἔτη δὲ ἀσεβῶν ὀλιγωθήσεται. ἐγχρονίζει δικαίοισ εὐφροσύνη, ἐλπὶσ δὲ ἀσεβῶν ἀπολεῖται. ὀχύρωμα ὁσίου φόβοσ Κυρίου, συντριβὴ δὲ τοῖσ ἐργαζομένοισ κακά. δίκαιοσ εἰσ τὸν αἰῶνα οὐκ ἐνδώσει, ἀσεβεῖσ δὲ οὐκ οἰκήσουσι γῆν. στόμα δικαίου ἀποστάζει σοφίαν, γλῶσσα δὲ ἀδίκου ἐξολεῖται. χείλη ἀνδρῶν δικαίων ἀποστάζει χάριτασ, στόμα δὲ ἀσεβῶν ἀποστρέφεται. ΖΥΓΟΙ δόλιοι βδέλυγμα ἐνώπιον Κυρίου, στάθμιον δὲ δίκαιον δεκτὸν αὐτῷ.

οὗ ἐὰν εἰσέλθῃ ὕβρισ, ἐκεῖ καὶ ἀτιμία. στόμα δὲ ταπεινῶν μελετᾷ σοφίαν ἀποθανὼν δίκαιοσ ἔλιπε μετάμελον, πρόχειροσ δὲ γίνεται καὶ ἐπίχαρτοσ ἀσεβῶν ἀπώλεια. δικαιοσύνη ἀμώμουσ ὀρθοτομεῖ ὁδούσ, ἀσέβεια δὲ περιπίπτει ἀδικίᾳ. δικαιοσύνη ἀνδρῶν ὀρθῶν ρύεται αὐτούσ, τῇ δὲ ἀπωλείᾳ αὐτῶν ἁλίσκονται παράνομοι. τελευτήσαντοσ ἀνδρὸσ δικαίου οὐκ ὄλλυται ἐλπίσ, τὸ δὲ καύχημα τῶν ἀσεβῶν ὄλλυται. δίκαιοσ ἐκ θήρασ ἐκδύνει, ἀντ̓ αὐτοῦ δὲ παραδίδοται ὁ ἀσεβήσ. ἐν στόματι ἀσεβῶν παγὶσ πολίταισ, αἴσθησισ δὲ δικαίων εὔοδοσ. ἐν ἀγαθοῖσ δικαίων κατώρθωσε πόλισ, στόμασι δὲ ἀσεβῶν κατεσκάφη. μυκτηρίζει πολίτασ ἐνδεὴσ φρενῶν, ἀνὴρ δὲ φρόνιμοσ ἡσυχίαν ἄγει. ἀνὴρ δίγλωσσοσ ἀποκαλύπτει βουλὰσ ἐν συνεδρίῳ, πιστὸσ δὲ πνοῇ κρύπτει πράγματα. οἷσ μὴ ὑπάρχει κυβέρνησισ, πίπτουσιν ὥπερ φύλλα, σωτηρία δὲ ὑπάρχει ἐν πολλῇ βουλῇ. πονηρὸσ κακοποιεῖ ὅταν συμμίξῃ δικαίῳ, μισεῖ δὲ ἦχον ἀσφαλείασ. γυνὴ εὐχάριστοσ ἐγείρει ἀνδρὶ δόξαν, θρόνοσ δὲ ἀτιμίασ γυνὴ μισοῦσα δίκαια. πλούτου ὀκνηροὶ ἐνδεεῖσ γίνονται, οἱ δὲ ἀνδρεῖοι ἐρείδονται πλούτῳ. τῇ ψυχῇ αὐτοῦ ἀγαθὸν ποιεῖ ἀνὴρ ἐλεήμων, ἐξολλύει δὲ αὐτοῦ σῶμα ὁ ἀνελεήμων. ἀσεβεῖσ ποιεῖ ἔργα ἄδικα, σπέρμα δὲ δικαίων μισθὸσ ἀληθείασ. υἱὸσ δίκαιοσ γεννᾶται εἰσ ζωήν, διωγμὸσ δὲ ἀσεβοῦσ εἰσ θάνατον. βδέλυγμα Κυρίῳ διεστραμμέναι ὁδοί, προσδεκτοὶ δὲ αὐτῷ πάντεσ ἄμωμοι ἐν ταῖσ ὁδοῖσ αὐτῶν. χειρὶ χεῖρασ ἐμβαλὼν ἀδίκωσ οὐκ ἀτιμώρητοσ ἔσται, ὁ δὲ σπείρων δικαιοσύνην λήψεται μισθὸν πιστόν. ὥσπερ ἐνώτιον ἐν ρινὶ ὑόσ, οὕτωσ γυναικὶ κακόφρονι κάλλοσ. ἐπιθυμία δικαίων πᾶσα ἀγαθή, ἐλπὶσ δὲ ἀσεβῶν ἀπολεῖται. εἰσὶν οἳ τὰ ἴδια σπείροντεσ πλείονα ποιοῦσιν, εἰσὶ δὲ καὶ οἳ συνάγοντεσ ἐλαττονοῦνται. ψυχὴ εὐλογουμένη πᾶσα ἁπλῆ, ἀνὴρ δὲ θυμώδησ οὐκ εὐσχήμων. ὁ συνέχων σῖτον ὑπολείποιτο αὐτὸν τοῖσ ἔθνεσιν, εὐλογίαν δὲ εἰσ κεφαλὴν τοῦ μεταδιδόντοσ. τεκταινόμενοσ ἀγαθὰ ζητεῖ χάριν ἀγαθήν, ἐκζητοῦντα δὲ κακά, καταλήψεται αὐτόν. ὁ πεποιθὼσ ἐπὶ πλούτῳ οὗτοσ πεσεῖται, ὁ δὲ ἀντιλαμβανόμενοσ δικαίων οὗτοσ ἀνατελεῖ. ὁ μὴ συμπεριφερόμενοσ τῷ ἑαυτοῦ οἴκῳ κληρονομήσει ἄνεμον, δουλεύσει δὲ ἄφρων φρονίμῳ. ἐκ καρποῦ δικαιοσύνησ φύεται δένδρον ζωῆσ, ἀφαιροῦνται δὲ ἄωροι ψυχαὶ παρανόμων. εἰ ὁ μὲν δίκαιοσ μόλισ σώζεται, ὁ ἀσεβὴσ καὶ ἁμαρτωλὸσ ποὺ φανεῖται̣ Ο ἀγαπῶν παιδείαν, ἀγαπᾷ αἴσθησιν, ὁ δὲ μισῶν ἐλέγχουσ ἄφρων.

κρείσων ὁ εὑρὼν χάριν παρὰ Κυρίῳ, ἀνὴρ δὲ παράνομοσ παρασιωπηθήσεται. οὐ κατορθώσει ἄνθρωποσ ἐξ ἀνόμου, αἱ δὲ ρίζαι τῶν δικαίων οὐκ ἐξαρθήσονται. γυνὴ ἀνδρεία στέφανοσ τῷ ἀνδρὶ αὐτῆσ. ὥσπερ δὲ ἐν ξύλῳ σκώληξ, οὕτωσ ἄνδρα ἀπόλλυσι γυνὴ κακοποιόσ. λογισμοὶ δικαίων κρίματα, κυβερνῶσι δὲ ἀσεβεῖσ δόλουσ. λόγοι ἀσεβῶν δόλιοι, στόμα δὲ ὀρθῶν ρύσεται αὐτούσ. οὗ ἐὰν στραφῇ ὁ ἀσεβήσ, ἀφανίζεται, οἶκοι δὲ δικαίων παραμένουσι. στόμα συνετοῦ ἐγκωμιάζεται ὑπὸ ἀνδρόσ, νωθροκάρδιοσ δὲ μυκτηρίζεται. κρείσσων ἀνὴρ ἐν ἀτιμίᾳ δουλεύων ἑαυτῷ ἢ τιμὴν ἑαυτῷ περιτιθεὶσ καὶ προσδεόμενοσ ἄρτου. δίκαιοσ οἰκτείρει ψυχὰσ κτηνῶν αὐτοῦ, τὰ δὲ σπλάγχνα τῶν ἀσεβῶν ἀνελεήμονα. ὁ ἐργαζόμενοσ τὴν ἑαυτοῦ γῆν ἐμπλησθήσεται ἄρτων, οἱ δὲ διώκοντεσ μάταια ἐνδεεῖσ φρενῶν. α ὅσ ἐστιν ἡδὺσ ἐν οἴνων διατριβαῖσ, ἐν τοῖσ ἑαυτοῦ ὀχυρώμασι καταλείψει ἀτιμίαν. ἐπιθυμίαι ἀσεβῶν κακαί, αἱ δὲ ρίζαι τῶν εὐσεβῶν ἐν ὀχυρώμασι. δἰ ἁμαρτίαν χειλέων ἐμπίπτει εἰσ παγίδασ ἁμαρτωλόσ, ἐκφεύγει δὲ ἐξ αὐτῶν δίκαιοσ. α ὁ βλέπων λεῖα ἐλεηθήσεται, ὁ δὲ συναντῶν ἐν πύλαισ ἐκθλίψει ψυχάσ. ἀπὸ καρπῶν στόματοσ ψυχὴ ἀνδρὸσ πλησθήσεται ἀγαθῶν, ἀνταπόδομα δὲ χειλέων αὐτοῦ δοθήσεται αὐτῷ. ὁδοὶ ἀφρόνων ὀρθαὶ ἐνώπιον αὐτῶν, εἰσακούει δὲ συμβουλίασ σοφόσ. ἄφρων αὐθημερὸν ἐξαγγέλλει ὀργὴν αὐτοῦ, κρύπτει δὲ τὴν ἑαυτοῦ ἀτιμίαν ἀνὴρ πανοῦργοσ. ἐπιδεικνυμένην πίστιν ἀπαγγέλλει δίκαιοσ, ὁ δὲ μάρτυσ τῶν ἀδίκων δόλιοσ. εἰσὶν οἳ λέγοντεσ τιτρώσκουσι μαχαίρᾳ, γλῶσσαι δὲ σοφῶν ἰῶνται. χείλη ἀληθινὰ κατορθοῖ μαρτυρίαν, μάρτυσ δὲ ταχὺσ γλῶσσαν ἔχει ἄδικον. δόλοσ ἐν καρδίᾳ τεκταινομένου κακά, οἱ δὲ βουλόμενοι εἰρήνην εὐφρανθήσονται. οὐκ ἀρέσει τῷ δικαίῳ οὐδὲν ἄδικον, οἱ δὲ ἀσεβεῖσ πλησθήσονται κακῶν. βδέλυγμα Κυρίῳ χείλη ψευδῆ, ὁ δὲ ποιῶν πίστεισ δεκτὸσ παῤ αὐτῷ. ἀνὴρ συνετὸσ θρόνοσ αἰσθήσεωσ, καρδία δὲ ἀφρόνων συναντήσεται ἀραῖσ. χεὶρ ἐκλεκτῶν κρατήσει εὐχερῶσ, δόλιοι δὲ ἔσονται ἐν προνομῇ. φοβερὸσ λόγοσ καρδίαν ταράσσει ἀνδρὸσ δικαίου, ἀγγελία δὲ ἀγαθὴ εὐφραίνει αὐτόν. ἐπιγνώμων δίκαιοσ ἑαυτοῦ φίλοσ ἔσται, αἱ δὲ γνῶμαι τῶν ἀσεβῶν ἀνεπιεικεῖσ. ἁμαρτάνοντασ καταδιώξεται κακὰ ἡ δὲ ὁδὸσ τῶν ἀσεβῶν πλανήσει αὐτούσ. οὐκ ἐπιτεύξεται δόλιοσ θήρασ, κτῆμα δὲ τίμιον ἀνὴρ καθαρόσ. ἐν ὁδοῖσ δικαιοσύνησ ζωή, ὁδοὶ δὲ μνησικάκων εἰσ θάνατον. ΥΙΟΣ πανοῦργοσ ὑπήκοοσ πατρί, υἱὸσ δὲ ἀνήκοοσ ἐν ἀπωλείᾳ.

ἀπὸ καρπῶν δικαιοσύνησ φάγεται ἀγαθόσ, ψυχαὶ δὲ παρανόμων ὀλοῦνται ἄωροι. ὃσ φυλάσσει τὸ ἑαυτοῦ στόμα, τηρεῖ τὴν ἑαυτοῦ ψυχήν, ὁ δὲ προπετὴσ χείλεσι πτοήσει ἑαυτόν. ἐν ἐπιθυμίαισ ἐστὶ πᾶσ ἀεργόσ, χεῖρεσ δὲ ἀνδρείων ἐν ἐπιμελείᾳ. λόγον ἄδικον μισεῖ δίκαιοσ, ἀσεβὴσ δὲ αἰσχύνεται καὶ οὐχ ἕξει παρρησίαν. εἰσὶν οἱ πλουτίζοντεσ ἑαυτοὺσ μηδὲν ἔχοντεσ, καί εἰσιν οἱ ταπεινοῦντεσ ἑαυτοὺσ ἐν πολλῷ πλούτῳ. λύτρον ἀνδρὸσ ψυχῆσ ὁ ἴδιοσ πλοῦτοσ, πτωχὸσ δὲ οὐχ ὑφίσταται ἀπειλήν. φῶσ δικαίοισ διαπαντόσ, φῶσ δὲ ἀσεβῶν σβέννυται. α ψυχαὶ δόλιαι πλανῶνται ἐν ἁμαρτίαισ, δίκαιοι δὲ οἰκτείρουσι καὶ ἐλεοῦσι. κακὸσ μεθ̓ ὕβρεωσ πράσσει κακά, οἱ δὲ ἑαυτῶν ἐπιγνώμονεσ σοφοί. ὕπαρξισ ἐπισπουδαζομένη μετὰ ἀνομίασ ἐλάσσων γίνεται, ὁ δὲ συνάγων ἑαυτῷ μετ̓ εὐσεβείασ πληθυνθήσεται. δίκαιοσ οἰκτείρει καὶ κιχρᾷ. κρείσσων ἐναρχόμενοσ βοηθῶν καρδίᾳ τοῦ ἐπαγγελλομένου καὶ εἰσ ἐλπίδα ἄγοντοσ. δένδρον γὰρ ζωῆσ ἐπιθυμία ἀγαθή. ὃσ καταφρονεῖ πράγματοσ, καταφρονηθήσεται ὑπ̓ αὐτοῦ. ὁ δὲ φοβούμενοσ ἐντολήν, οὗτοσ ὑγιαίνει. α υἱῷ δολίῳ οὐδὲν ἔσται ἀγαθόν, οἰκέτῃ δὲ σοφῷ εὔοδοι ἔσονται πράξεισ, καὶ κατευθυνθήσεται ἡ ὁδὸσ αὐτοῦ. νόμοσ σοφοῦ πηγὴ ζωῆσ, ὁ δὲ ἄνουσ ὑπὸ παγίδοσ θανεῖται. σύνεσισ ἀγαθὴ δίδωσι χάριν, τὸ δὲ γνῶναι νόμον διανοίασ ἐστὶν ἀγαθῆσ, ὁδοὶ δὲ καταφρονούντων ἐν ἀπωλείᾳ. πᾶσ πανοῦργοσ πράσσει μετὰ γνώσεωσ, ὁ δὲ ἄφρων ἐξεπέτασεν ἑαυτοῦ κακίαν. βασιλεὺσ θρασὺσ ἐμπεσεῖται εἰσ κακά, ἄγγελοσ δὲ σοφὸσ ρύσεται αὐτόν. πενίαν καὶ ἀτιμίαν ἀφαιρεῖται παιδεία, ὁ δὲ φυλάσσων ἐλέγχουσ δοξασθήσεται. ἐπιθυμίαι εὐσεβῶν ἡδύνουσι ψυχήν, ἔργα δὲ ἀσεβῶν μακρὰν ἀπὸ γνώσεωσ. ὁ συμπορευόμενοσ σοφοῖσ σοφὸσ ἔσται, ὁ δὲ συμπορευόμενοσ ἄφροσι γνωσθήσεται. ἁμαρτάνοντασ καταδιώξεται κακά, τοὺσ δὲ δικαίουσ καταλήψεται ἀγαθά. ἀγαθὸσ ἀνὴρ κληρονομήσει υἱοὺσ υἱῶν, θησαυρίζεται δὲ δικαίοισ πλοῦτοσ ἀσεβῶν. δίκαιοι ποιήσουσιν ἐν πλούτῳ ἔτη πολλά, ἄδικοι δὲ ἀπολοῦνται συντόμωσ. ὃσ φείδεται τῆσ βακτηρίασ μισεῖ τὸν υἱὸν αὐτοῦ, ὁ δὲ ἀγαπῶν ἐπιμελῶσ παιδεύει. δίκαιοσ ἔσθων ἐμπιπλᾷ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ, ψυχαὶ δὲ ἀσεβῶν ἐνδεεῖσ. ΣΟΦΑΙ γυναῖκεσ ᾠκοδόμησαν οἴκουσ, ἡ δὲ ἄφρων κατέσκαψε ταῖσ χερσὶν αὐτῆσ.

ὁ πορευόμενοσ ὀρθῶσ φοβεῖται τὸν Κύριον, ὁ δὲ σκολιάζων ταῖσ ὁδοῖσ αὐτοῦ ἀτιμασθήσεται. ἐκ στόματοσ ἀφρόνων βακτηρία ὕβρεωσ, χείλη δὲ σοφῶν φυλάσσει αὐτούσ. οὗ μή εἰσι βόεσ, φάτναι καθαραί. οὗ δὲ πολλὰ γεννήματα, φανερὰ βοὸσ ἰσχύσ. μάρτυσ πιστὸσ οὐ ψεύδεται, ἐκκαίει δὲ ψευδῆ μάρτυσ ἄδικοσ. ζητήσεισ σοφίαν παρὰ κακοῖσ καὶ οὐχ εὑρήσεισ, αἴσθησισ δὲ παρὰ φρονίμοισ εὐχερήσ. πάντα ἐναντία ἀνδρὶ ἄφρονι, ὅπλα δὲ αἰσθήσεωσ χείλη σοφά. σοφία πανούργων ἐπιγνώσεται τὰσ ὁδοὺσ αὐτῶν, ἄνοια δὲ ἀφρόνων ἐν πλάνῃ. οἰκίαι παρανόμων ὀφειλήσουσι καθαρισμόν, οἰκίαι δὲ δικαίων δεκταί. καρδία ἀνδρὸσ αἰσθητική, λυπηρὰ ψυχὴ αὐτοῦ. ὅταν δὲ εὐφραίνηται, οὐκ ἐπιμίγνυται ὕβρει. οἰκίαι ἀσεβῶν ἀφανισθήσονται, σκηναὶ δὲ κατορθούντων στήσονται. ἔστιν ὁδόσ, ἣ δοκεῖ παρὰ ἀνθρώποισ ὀρθὴ εἶναι, τὰ δὲ τελευταῖα αὐτῆσ ἔρχεται εἰσ πυθμένα ᾄδου. ἐν εὐφροσύναισ οὐ προσμίγνυται λύπη, τελευταῖα δὲ χαρὰ εἰσ πένθοσ ἔρχεται. τῶν ἑαυτοῦ ὁδῶν πλησθήσεται θρασυκάρδιοσ, ἀπὸ δὲ τῶν διανοημάτων αὐτοῦ ἀνὴρ ἀγαθόσ. ἄκακοσ πιστεύει παντὶ λόγῳ, πανοῦργοσ δὲ ἔρχεται εἰσ μετάνοιαν. σοφὸσ φοβηθεὶσ ἐξέκλινεν ἀπὸ κακοῦ, ὁ δὲ ἄφρων ἑαυτῷ πεποιθὼσ μίγνυται ἀνόμῳ. ὀξύθυμοσ πράσσει μετὰ ἀβουλίασ, ἀνὴρ δὲ φρόνιμοσ πολλὰ ὑποφέρει. μεριοῦνται ἄφρονεσ κακίαν, οἱ δὲ πανοῦργοι κρατήσουσιν αἰσθήσεωσ. ὀλισθήσουσι κακοὶ ἔναντι ἀγαθῶν, καὶ ἀσεβεῖσ θεραπεύσουσι θύρασ δικαίων. φίλοι μισήσουσι φίλουσ πτωχούσ, φίλοι δὲ πλουσίων πολλοί. ὁ ἀτιμάζων πένητασ ἁμαρτάνει, ἐλεῶν δὲ πτωχοὺσ μακαριστόσ. πλανώμενοι τεκταίνουσι κακά, ἔλεον δὲ καὶ ἀλήθειαν τεκταίνουσιν ἀγαθοί. οὐκ ἐπίστανται ἔλεον καὶ πίστιν τέκτονεσ κακῶν, ἐλεημοσύναι δὲ καὶ πίστεισ παρὰ τέκτοσιν ἀγαθοῖσ. ἐν παντὶ μεριμνῶντι ἔνεστι περισσόν, ὁ δὲ ἡδὺσ καὶ ἀνάλγητοσ ἐν ἐνδείᾳ ἔσται. στέφανοσ σοφῶν πλοῦτοσ αὐτῶν, ἡ δὲ διατριβὴ ἀφρόνων κακή. ρύσεται ἐκ κακῶν ψυχὴν μάρτυσ πιστόσ, ἐκκαίει δὲ ψεύδη δόλιοσ. ἐν φόβῳ Κυρίου ἐλπὶσ ἰσχύοσ, τοῖσ δὲ τέκνοισ αὐτοῦ καταλείπει ἔρεισμα. πρόσταγμα Κυρίου πηγὴ ζωῆσ, ποιεῖ δὲ ἐκκλίνειν ἐκ παγίδοσ θανάτου. ἐν πολλῷ ἔθνει δόξα βασιλέωσ, ἐν δὲ ἐκλείψει λαοῦ συντριβὴ δυνάστου. μακρόθυμοσ ἀνὴρ πολὺσ ἐν φρονήσει, ὁ δὲ ὀλιγόψυχοσ ἰσχυρῶσ ἄφρων. πραΰθυμοσ ἀνὴρ καρδίασ ἰατρόσ, σὴσ δὲ ὀστέων καρδία αἰσθητική. ὁ συκοφαντῶν πένητα παροξύνει τὸν ποιήσαντα αὐτόν, ὁ δὲ τιμῶν αὐτὸν ἐλεεῖ πτωχόν. ἐν κακίᾳ αὐτοῦ ἀπωσθήσεται ἀσεβήσ, ὁ δὲ πεποιθὼσ τῇ ἑαυτοῦ ὁσιότητι δίκαιοσ. ἐν καρδίᾳ ἀγαθῇ ἀνδρὸσ ἀναπαύσεται σοφίᾳ, ἐν δὲ καρδίᾳ ἀφρόνων οὐ διαγινώσκεται. δικαιοσύνη ὑψοῖ ἔθνοσ, ἐλασσονοῦσι δὲ φυλὰσ ἁμαρτίαι. δεκτὸσ βασιλεῖ ὑπηρέτησ νοήμων, τῇ δὲ ἑαυτοῦ εὐστροφίᾳ ἀφαιρεῖται ἀτιμίαν. ΟΡΓΗ ἀπόλλυσι καὶ φρονίμουσ, ἀπόκρισισ δὲ ὑποπίπτουσα ἀποστρέφει θυμόν, λόγοσ δὲ λυπηρὸσ ἐγείρει ὀργάσ.

γλῶσσα σοφῶν καλὰ ἐπίσταται, στόμα δὲ ἀφρόνων ἀναγγέλλει κακά. ἐν παντὶ τόπῳ ὀφθαλμοὶ Κυρίου, σκοπεύουσι κακούσ τε καὶ ἀγαθούσ. ἴασισ γλώσσησ δένδρον ζωῆσ, ὁ δὲ συντηρῶν αὐτὴν πλησθήσεται πνεύματοσ, ἄφρων μυκτηρίζει παιδείαν πατρόσ, ὁ δὲ φυλάσσων ἐντολὰσ πανουργότεροσ. ἐν πλεοναζούσῃ δικαιοσύνῃ ἰσχὺσ πολλή, οἱ δὲ ἀσεβεῖσ ὁλόρριζοι ἐκ γῆσ ἀπολοῦνται. οἴκοισ δικαίων ἰσχὺσ πολλή, καρποὶ δὲ ἀσεβῶν ἀπολοῦνται. χείλη σοφῶν δέδεται αἰσθήσει, καρδία δὲ ἀφρόνων οὐκ ἀσφαλεῖσ. θυσίαι ἀσεβῶν βδέλυγμα Κυρίῳ, εὐχαὶ δὲ κατευθυνόντων δεκταὶ παῤ αὐτῷ. βδέλυγμα Κυρίῳ ὁδοὶ ἀσεβοῦσ, διώκοντασ δὲ δικαιοσύνην ἀγαπᾷ. παιδεία ἀκάκου γνωρίζεται ὑπὸ τῶν παριόντων, οἱ δὲ μισοῦντεσ ἐλέγχουσ τελευτῶσιν αἰσχρῶσ. ᾅδησ καὶ ἀπώλεια φανερὰ παρὰ τῷ Κυρίῳ. πῶσ οὐχὶ καὶ αἱ καρδίαι τῶν ἀνθρώπων̣ οὐκ ἀγαπήσει ἀπαίδευτοσ τοὺσ ἐλέγχοντασ αὐτόν, μετὰ δὲ σοφῶν οὐχ ὁμιλήσει. καρδίασ εὐφραινομένησ πρόσωπον θάλλει, ἐν δὲ λύπαισ οὔσησ σκυθρωπάζει. καρδία ὀρθὴ ζητεῖ αἴσθησιν, στόμα δὲ ἀπαιδεύτων γνώσεται κακά. πάντα τὸν χρόνον οἱ ὀφθαλμοὶ τῶν κακῶν προσδέχονται κακά, οἱ δὲ ἀγαθοὶ ἡσυχάζουσι διαπαντόσ. κρεῖσσον μικρὰ μερὶσ μετὰ φόβου Κυρίου ἢ θησαυροὶ μεγάλοι μετὰ ἀφοβίασ. κρείσσων ξενισμὸσ μετὰ λαχάνων πρὸσ φιλίαν καὶ χάριν ἢ παράθεσισ μόσχων μετὰ ἔχθρασ. ἀνὴρ θυμώδησ παρασκευάζει μάχασ, μακρόθυμοσ δὲ καὶ τὴν μέλλουσαν καταπραΰνει. α μακρόθυμοσ ἀνὴρ κατασβέσει κρίσεισ, ὁ δὲ ἀσεβὴσ ἐγείρει μᾶλλον. ὁδοὶ ἀεργῶν ἐστρωμέναι ἀκάνθαισ, αἱ δὲ τῶν ἀνδρείων τετριμμέναι. υἱὸσ σοφὸσ εὐφραίνει πατέρα, υἱὸσ δὲ ἄφρων μυκτηρίζει μητέρα αὐτοῦ. ἀνοήτου τρίβοι ἐνδεεῖσ φρενῶν, ἀνὴρ δὲ φρόνιμοσ κατευθύνων πορεύεται. ὑπερτίθενται λογισμοὺσ οἱ μὴ τιμῶντεσ συνέδρια, ἐν δὲ καρδίαισ βουλευομένων μένει βουλή. οὐ μὴ ὑπακούσῃ ὁ κακὸσ αὐτῇ, οὐδὲ μὴ εἴπῃ καίριόν τι καὶ καλὸν τῷ κοινῷ. ὁδοὶ ζωῆσ διανοήματα συνετοῦ, ἵνα ἐκκλίνασ ἐκ τοῦ ᾅδου σωθῇ. οἴκουσ ὑβριστῶν κατασπᾷ Κύριοσ, ἐστήρισε δὲ ὅριον χήρασ. βδέλυγμα Κυρίῳ λογισμὸσ ἄδικοσ, ἁγνῶν δὲ ρήσεισ σεμναί. ἐξόλλυσιν ἑαυτὸν ὁ δωρολήπτησ, ὁ δὲ μισῶν δώρων λήψεισ σώζεται. . α ἐλεημοσύναισ καὶ πίστεσιν ἀποκαθαίρονται ἁμαρτίαι, τῷ δὲ φόβῳ Κυρίου ἐκκλίνει πᾶσ ἀπὸ κακοῦ. καρδίαι δικαίων μελετῶσι πίστεισ, στόμα δὲ ἀσεβῶν ἀποκρίνεται κακά. . α δεκταὶ παρὰ Κυρίῳ ὁδοὶ ἀνθρώπων δικαίων, διὰ δὲ αὐτῶν καὶ οἱ ἐχθροὶ φίλοι γίνονται. μακρὰν ἀπέχει ὁ Θεὸσ ἀπὸ ἀσεβῶν, εὐχαῖσ δὲ δικαίων ἐπακούει. . α κρείσσων ὀλίγη λῆψισ μετὰ δικαιοσύνησ ἢ πολλὰ γεννήματα μετὰ ἀδικίασ. β καρδία ἀνδρὸσ λογιζέσθω δίκαια, ἵνα ὑπὸ τοῦ Θεοῦ διορθωθῇ τὰ διαβήματα αὐτοῦ. θεωρῶν ὀφθαλμὸσ καλὰ εὐφραίνει καρδίαν, φήμη δὲ ἀγαθὴ πιαίνει ὀστᾶ. ὃσ ἀπωθεῖται παιδείαν, μισεῖ ἑαυτόν, ὁ δὲ τηρῶν ἐλέγχουσ ἀγαπᾷ ψυχὴν αὐτοῦ. φόβοσ Θεοῦ παιδεία καὶ σοφία, καὶ ἀρχὴ δόξησ ἀποκριθήσεται αὐτῇ. ΠΑΝΤΑ τὰ ἔργα τοῦ ταπεινοῦ φανερὰ παρὰ τῷ Θεῷ, οἱ δὲ ἀσεβεῖσ ἐν ἡμέρᾳ κακῇ ὀλοῦνται.

ἀκάθαρτοσ παρὰ Θεῷ πᾶσ ὑψηλοκάρδιοσ, χειρὶ δὲ χεῖρασ ἐμβαλὼν ἀδίκωσ οὐκ ἀθῳωθήσεται. ἀρχὴ ὁδοῦ ἀγαθῆσ τὸ ποιεῖν τὰ δίκαια, δεκτὰ δὲ παρὰ Θεῷ μᾶλλον ἢ θύειν θυσίασ. ὁ ζητῶν τὸν Κύριον εὑρήσει γνῶσιν μετὰ δικαιοσύνησ, οἱ δὲ ὀρθῶσ ζητοῦντεσ αὐτὸν εὑρήσουσιν εἰρήνην. πάντα τὰ ἔργα τοῦ Κυρίου μετὰ δικαιοσύνησ. φυλάσσεται δὲ ὁ ἀσεβὴσ εἰσ ἡμέραν κακήν. μαντεῖον ἐπὶ χείλεσι βασιλέωσ, ἐν δὲ κρίσει οὐ μὴ πλανηθῇ τὸ στόμα αὐτοῦ. ροπὴ ζυγοῦ δικαιοσύνη παρὰ Κυρίῳ, τὰ δὲ ἔργα αὐτοῦ στάθμια δίκαια. βδέλυγμα βασιλεῖ ὁ ποιῶν κακά, μετὰ γὰρ δικαιοσύνησ ἑτοιμάζεται θρόνοσ ἀρχῆσ. δεκτὰ βασιλεῖ χείλη δίκαια, λόγουσ δὲ ὀρθοὺσ ἀγαπᾷ. θυμὸσ βασιλέωσ ἄγγελοσ θανάτου, ἀνὴρ δὲ σοφὸσ ἐξιλάσεται αὐτόν. ἐν φωτὶ ζωῆσ υἱὸσ βασιλέωσ, οἱ δὲ προσδεκτοὶ αὐτῷ ὥσπερ νέφοσ ὄψιμον. νοσσιαὶ σοφίασ αἱρετώτεραι χρυσίου, νοσσιαί δὲ φρονήσεωσ αἱρετώτεραι ὑπὲρ ἀργύριον. τρίβοι ζωῆσ ἐκκλίνουσιν ἀπὸ κακῶν, μῆκοσ δὲ βίου ὁδοὶ δικαιοσύνησ. ὁ δεχόμενοσ παιδείαν ἐν ἀγαθοῖσ ἔσται, ὁ δὲ φυλάσσων ἐλέγχουσ σοφισθήσεται. ὅσ φυλάσσει τὰσ ἑαυτοῦ ὁδούσ, τηρεῖ τὴν ἑαυτοῦ ψυχήν, ἀγαπῶν δὲ ζωὴν αὐτοῦ φείσεται στόματοσ αὐτοῦ. πρὸ συντριβῆσ ἡγεῖται ὕβρισ, πρὸ δὲ πτώματοσ κακοφροσύνη. κρείσσων πραΰθυμοσ μετὰ ταπεινώσεωσ ἢ ὃσ διαιρεῖται σκῦλα μετὰ ὑβριστῶν. συνετὸσ ἐν πράγμασιν εὑρετὴσ ἀγαθῶν, πεποιθὼσ δὲ ἐπὶ Θεῷ μακαριστόσ. τοὺσ σοφοὺσ καὶ συνετοὺσ φαύλουσ καλοῦσιν, οἱ δὲ γλυκεῖσ ἐν λόγῳ πλείονα ἀκούσονται. πηγὴ ζωῆσ ἔννοια τοῖσ κεκτημένοισ, παιδεία δὲ ἀφρόνων κακή. καρδία σοφοῦ νοήσει τὰ ἀπὸ τοῦ ἰδίου στόματοσ, ἐπὶ δὲ χείλεσι φορέσει ἐπιγνωμοσύνην. κηρία μέλιτοσ λόγοι καλοί, γλύκασμα δὲ αὐτοῦ ἴασισ ψυχῆσ. εἰσὶν ὁδοὶ δοκοῦσαι εἶναι ὀρθαὶ ἀνδρί, τὰ μέντοι τελευταῖα αὐτῶν βλέπει εἰσ πυθμένα ᾅδου. ἀνὴρ ἐν πόνοισ πονεῖ ἑαυτῷ καὶ ἐκβιάζεται τὴν ἀπώλειαν ἑαυτοῦ, ὁ μέντοι σκολιὸσ ἐπὶ τῷ ἑαυτοῦ στόματι φορεῖ τὴν ἀπώλειαν. ἀνὴρ ἄφρων ὀρύσσει ἑαυτῷ κακά, ἐπὶ δὲ τῶν ἑαυτοῦ χειλέων θησαυρίζει πῦρ. ἀνὴρ σκολιὸσ διαπέμπεται κακά, καὶ λαμπτῆρα δόλου πυρσεύει κακοῖσ καὶ διαχωρίζει φίλουσ. ἀνὴρ παράνομοσ ἀποπειρᾶται φίλων καὶ ἀπάγει αὐτοὺσ ὁδοὺσ οὐκ ἀγαθάσ. στηρίζων δὲ ὀφθαλμοὺσ αὐτοῦ διαλογίζεται διεστραμμένα, ὁρίζει δὲ τοῖσ χείλεσιν αὐτοῦ πάντα τὰ κακά. οὗτοσ κάμινόσ ἐστι κακίασ. στέφανοσ καυχήσεωσ γῆρασ, ἐν δὲ ὁδοῖσ δικαιοσύνησ εὑρίσκεται. κρείσσων ἀνὴρ μακρόθυμοσ ἰσχυροῦ, ὁ δὲ κρατῶν ὀργῆσ κρείσσων καταλαμβανομένου πόλιν. εἰσ κόλπουσ ἐπέρχεται πάντα τοῖσ ἀδίκοισ, παρὰ δὲ Κυρίου πάντα τὰ δίκαια. ΚΡΕΙΣΣΩΝ ψωμὸσ μεθ̓ ἡδονῆσ ἐν εἰρήνη ἢ οἶκοσ πλήρησ πολλῶν ἀγαθῶν καὶ ἀδίκων θυμάτων μετὰ μάχησ.

οἰκέτησ νοήμων κρατήσει δεσποτῶν ἀφρόνων, ἐν δὲ ἀδελφοῖσ διελεῖται μέρη. ὥσπερ δοκιμάζεται ἐν καμίνῳ ἄργυροσ καὶ χρυσόσ, οὕτωσ ἐκλεκταὶ καρδίαι παρὰ Κυρίῳ. κακὸσ ὑπακούει γλώσσησ παρανόμων, δίκαιοσ δὲ οὐ προσέχει χείλεσι ψευδέσιν. ὁ καταγελῶν πτωχοῦ παροξύνει τὸν ποιήσαντα αὐτόν, ὁ δὲ ἐπιχαίρων ἀπολλυμένῳ οὐκ ἀθῳωθήσεται. ὁ δὲ ἐπισπλαγχνιζόμενοσ ἐλεηθήσεται. στέφανοσ γερόντων τέκνα τέκνων, καύχημα δὲ τέκνων πατέρεσ αὐτῶν. α τοῦ πιστοῦ ὅλοσ ὁ κόσμοσ τῶν χρημάτων, τοῦ δὲ ἀπίστου οὐδὲ ὀβολόσ. οὐχ ἁρμόσει ἄφρονι χείλη πιστά, οὐδὲ δικαίῳ χείλη ψευδῆ. μισθὸσ χαρίτων ἡ παιδεία τοῖσ χρωμένοισ, οὗ δ̓ ἂν ἐπιστρέψῃ εὐοδωθήσεται. ὃσ κρύπτει ἀδικήματα, ζητεῖ φιλίαν, ὃσ δὲ μισεῖ κρύπτειν, διί̈στησι φίλουσ καὶ οἰκείουσ. συντρίβει ἀπειλὴ καρδίαν φρονίμου, ἄφρων δὲ μαστιγωθεὶσ οὐκ αἰσθάνεται. ἀντιλογίασ ἐγείρει πᾶσ κακόσ, ὁ δὲ Κύριοσ ἄγγελον ἀνελεήμονα ἐκπέμψει αὐτῷ. ἐμπεσεῖται μέριμνα ἀνδρὶ νοήμονι, οἱ δὲ ἄφρονεσ διαλογιοῦνται κακά. ὃσ ἀποδίδωσι κακὰ ἀντὶ ἀγαθῶν, οὐ κινηθήσεται κακὰ ἐκ τοῦ οἴκου αὐτοῦ. ἐξουσίαν δίδωσι λόγοισ ἀρχὴ δικαιοσύνησ, προηγεῖται δὲ τῆσ ἐνδείασ στάσισ καὶ μάχη. ὃσ δίκαιον κρίνει τὸν ἄδικον, ἄδικον δὲ τὸν δίκαιον, ἀκάθαρτοσ καὶ βδελυκτὸσ παρὰ Θεῷ. ἱνατί ὑπῆρξε χρήματα ἄφρονι̣ κτήσασθαι γὰρ σοφίαν ἀκάρδιοσ οὐ δυνήσεται. α ὃσ ὑψηλὸν ποιεῖ τὸν ἑαυτοῦ οἶκον, ζητεῖ συντριβήν, ὁ δὲ σκολιάζων τοῦ μαθεῖν ἐμπεσεῖται εἰσ κακά. εἰσ πάντα καιρὸν φίλοσ ὑπαρχέτω σοι, ἀδελφοὶ δὲ ἐν ἀνάγκαισ χρήσιμοι ἔστωσαν. τούτου γὰρ χάριν γεννῶνται. ἀνὴρ ἄφρων ἐπικροτεῖ καὶ ἐπιχαίρει ἑαυτῷ, ὡσ καὶ ὁ ἐγγυώμενοσ ἐγγύῃ τῶν ἑαυτοῦ φίλων. φιλαμαρτήμων χαίρει μάχαισ, [ὑψῶν δὲ θύραν αὐτοῦ ζητεῖ συντριβήν]. ὁ δὲ σκληροκάρδιοσ οὐ συναντᾷ ἀγαθοῖσ. ἀνὴρ εὐμετάβολοσ γλώσσῃ ἐμπεσεῖται εἰσ κακά, καρδία δὲ ἄφρονοσ ὀδύνη τῷ κεκτημένῳ αὐτήν. οὐκ εὐφραίνεται πατὴρ ἐπὶ υἱῷ ἀπαιδεύτῳ, υἱὸσ δὲ φρόνιμοσ εὐφραίνει μητέρα αὐτοῦ. καρδία εὐφραινομένη εὐεκτεῖν ποιεῖ, ἀνδρὸσ δὲ λυπηροῦ ξηραίνεται τὰ ὀστᾶ. λαμβάνοντοσ δῶρα ἀδίκωσ ἐν κόλποισ οὐ κατευοδοῦνται ὁδοί, ἀσεβὴσ δὲ ἐκκλίνει ὁδοὺσ δικαιοσύνησ. πρόσωπον συνετὸν ἀνδρὸσ σοφοῦ, οἱ δὲ ὀφθαλμοὶ τοῦ ἄφρονοσ ἐπ̓ ἄκρα γῆσ. ὀργὴ πατρὶ υἱὸσ ἄφρων καὶ ὀδύνη τῇ τεκούσῃ αὐτόν. ζημιοῦν ἄνδρα δίκαιον οὐ καλόν, οὐδὲ ὅσιον ἐπιβουλεύειν δυνάσταισ δικαίοισ. ὃσ φείδεται ρῆμα προέσθαι σκληρόν, ἐπιγνώμων, μακρόθυμοσ δὲ ἀνὴρ φρόνιμοσ. ἀνοήτῳ ἐπερωτήσαντι σοφίαν σοφία λογισθήσεται, ἐνεὸν δέ τισ ἑαυτὸν ποιήσασ δόξει φρόνιμοσ εἶναι. Προφάσεισ ζητεῖ ἀνὴρ βουλόμενοσ χωρίζεσθαι ἀπὸ φίλων, ἐν παντὶ δὲ καιρῷ ἐπονείδιστοσ ἔσται.

οὐ χρείαν ἔχει σοφίασ ἐνδεὴσ φρενῶν, μᾶλλον γὰρ ἄγεται ἀφροσύνῃ. ὅταν ἔλθῃ ἀσεβὴσ εἰσ βάθοσ κακῶν, καταφρονεῖ, επέρχεται δὲ αὐτῷ ἀτιμία καὶ ὄνειδοσ. ὕδωρ βαθὺ λόγοσ ἐν καρδίᾳ ἀνδρόσ, ποταμὸσ δὲ ἀναπηδύει καὶ πηγὴ ζωῆσ. θαυμάσαι πρόσωπον ἀσεβοῦσ οὐ καλόν, οὐδὲ ὅσιον ἐκκλίνειν τὸ δίκαιον ἐν κρίσει. χείλη ἄφρονοσ ἄγουσιν αὐτὸν εἰσ κακά, τὸ δὲ στόμα αὐτοῦ τὸ θρασὺ θάνατον ἐπικαλεῖται. στόμα ἄφρονοσ συντριβὴ αὐτῷ, τὰ δὲ χείλη αὐτοῦ παγὶσ τῇ ψυχῇ αὐτοῦ. ὀκνηροὺσ καταβάλλει φόβοσ, ψυχαὶ δὲ ἀνδρογύνων πεινάσουσιν. ὁ μὴ ἰώμενοσ ἑαυτὸν ἐν τοῖσ ἔργοισ αὑτοῦ ἀδελφόσ ἐστι τοῦ λυμαινομένου ἑαυτόν. ἐκ μεγαλωσύνησ ἰσχύοσ ὄνομα Κυρίου, αὐτῷ δὲ προσδραμόντεσ δίκαιοι ὑψοῦνται. ὕπαρξισ πλουσίου ἀνδρὸσ πόλισ ὀχυρά, ἡ δὲ δόξα αὐτῆσ μέγα ἐπισκιάζει. πρὸ συντριβῆσ ὑψοῦται καρδία ἀνδρόσ, καὶ πρὸ δόξησ ταπεινοῦται. ὃσ ἀποκρίνεται λόγον πρὶν ἀκοῦσαι, ἀφροσύνη αὐτῷ ἐστι καὶ ὄνειδοσ. θυμὸν ἀνδρὸσ πραΰνει θεράπων φρόνιμοσ, ὀλιγόψυχον δὲ ἄνδρα τίσ ὑποίσει̣ καρδία φρονίμου κτᾶται αἴσθησιν, ὦτα δὲ σοφῶν ζητεῖ ἔννοιαν. δόμα ἀνθρώπου ἐμπλατύνει αὐτὸν καὶ παρὰ δυνάσταισ καθιζάνει αὐτόν. δίκαιοσ ἑαυτοῦ κατήγοροσ ἐν πρωτολογίᾳ, ὡσ δ’ ἂν ἐπιβάλῃ ὁ ἀντίδικοσ ἐλέγχεται. ἀντιλογίασ παύει σιγηρόσ, ἐν δὲ δυναστείαισ ὁρίζει. ἀδελφὸσ ὑπὸ ἀδελφοῦ βοηθούμενοσ ὡσ πόλισ ὀχυρὰ καὶ ὑψηλή, ἰσχύει δὲ ὥσπερ τεθεμελιωμένον βασίλειον. ἀπὸ καρπῶν στόματοσ ἀνὴρ πίμπλησι κοιλίαν αὐτοῦ, ἀπὸ δὲ καρπῶν χειλέων αὐτοῦ ἐμπλησθήσεται. θάνατοσ καὶ ζωὴ ἐν χειρὶ γλώσσησ, οἱ δὲ κρατοῦντεσ αὐτῆσ ἔδονται τοὺσ καρποὺσ αὐτῆσ. ὃσ εὗρε γυναῖκα ἀγαθήν, εὗρε χάριτασ, ἔλαβε δὲ παρὰ Θεοῦ ἱλαρότητα. α ὃσ ἐκβάλλει γυναῖκα ἀγαθήν, ἐκβάλλει τὰ ἀγαθά, ὁ δὲ κατέχων μοιχαλίδα ἄφρων καὶ ἀσεβήσ. ΑΦΡΟΣΥΝΗ ἀνδρὸσ λυμαίνεται τὰσ ὁδοὺσ αὐτοῦ, τὸν δὲ Θεὸν αἰτιᾶται τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ.

πλοῦτοσ προστίθησι φίλουσ πολλούσ, ὁ δὲ πτωχὸσ καὶ ἀπὸ τοῦ ὑπάρχοντοσ φίλου λείπεται. μάρτυσ ψευδὴσ οὐκ ἀτιμώρητοσ ἔσται, ὁ δὲ ἐγκαλῶν ἀδίκωσ οὐ διαφεύξεται. πολλοὶ θεραπεύουσι πρόσωπα βασιλέων, πᾶσ δὲ ὁ κακὸσ γίνεται ὄνειδοσ ἀνδρί. πᾶσ, ὃσ ἀδελφὸν πτωχὸν μισεῖ, καὶ φιλίασ μακρὰν ἔσται. ἔννοια ἀγαθὴ τοῖσ εἰδόσιν αὐτὴν ἐγγιεῖ, ἀνὴρ δὲ φρόνιμοσ εὑρήσει αὐτήν. ὁ πολλὰ κακοποιῶν τελεσιουργεῖ κακίαν, ὃσ δὲ ἐρεθίζει λόγουσ οὐ σωθήσεται. ὁ κτώμενοσ φρόνησιν ἀγαπᾷ ἑαυτόν, ὃσ δὲ φυλάσσει φρόνησιν, εὑρήσει ἀγαθά. μάρτυσ ψευδὴσ οὐκ ἀτιμώρητοσ ἔσται, ὃσ δ̓ ἂν ἐκκαύσῃ κακίαν, ἀπολεῖται ὑπ̓ αὐτῆσ. οὐ συμφέρει ἄφρονι τρυφή, καὶ ἐὰν οἰκέτησ ἄρξηται μεθ̓ ὕβρεωσ δυναστεύειν. ἐλεήμων ἀνὴρ μακροθυμεῖ, τὸ δὲ καύχημα αὐτοῦ ἐπέρχεται παρανόμοισ. βασιλέωσ ἀπειλὴ ὁμοία βρυγμῷ λέοντοσ, ὥσπερ δὲ δρόσοσ ἐπὶ χόρτῳ, οὕτωσ τὸ ἱλαρὸν αὐτοῦ. αἰσχύνη πατρὶ υἱὸσ ἄφρων. οὐχ ἁγναὶ εὐχαὶ ἀπὸ μισθώματοσ ἑταίρασ. οἶκον καὶ ὕπαρξιν μερίζουσι πατέρεσ παισί, παρὰ δὲ Κυρίου ἁρμόζεται γυνὴ ἀνδρί. δειλία κατέχει ἀνδρόγυνον, ψυχὴ δὲ ἀεργοῦ πεινάσει. ὃσ φυλάσσει ἐντολήν, τηρεῖ τὴν ἑαυτοῦ ψυχήν, ὁ δὲ καταφρονῶν τῶν ἑαυτοῦ ὁδῶν ἀπολεῖται. δανείζει Θεῷ ὁ ἐλεῶν πτωχόν, κατὰ δὲ τὸ δόμα αὐτοῦ ἀνταποδώσει αὐτῷ. παίδευε υἱόν σου, οὕτωσ γὰρ ἔσται εὔελπισ, εἰσ δὲ ὕβριν μὴ ἐπαίρου τῇ ψυχῇ σου. κακόφρων ἀνὴρ πολλὰ ζημιωθήσεται. ἐὰν δὲ λοιμεύηται, καὶ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ προσθήσει. ἄκουε, υἱέ, παιδείαν πατρόσ σου, ἵνα σοφὸσ γένῃ ἐπ̓ ἐσχάτων σου. πολλοὶ λογισμοὶ ἐν καρδίᾳ ἀνδρόσ, ἡ δὲ βουλὴ τοῦ Κυρίου εἰσ τὸν αἰῶνα μένει. καρπὸσ ἀνδρὶ ἐλεημοσύνη, κρείσσων δὲ πτωχὸσ δίκαιοσ ἢ πλούσιοσ ψεύστησ. φόβοσ Κυρίου εἰσ ζωὴν ἀνδρί, ὁ δὲ ἄφοβοσ αὐλισθήσεται ἐν τόποισ, οὗ οὐκ ἐπισκοπεῖται γνῶσισ. ὁ ἐγκρύπτων εἰσ τὸν κόλπον αὐτοῦ χεῖρασ ἀδίκωσ, οὐδὲ τῷ στόματι οὐ μὴ προσαγάγῃ αὐτάσ. λοιμοῦ μαστιγουμένου, ἄφρων πανουργότεροσ γίνεται. ἐὰν δὲ ἐλέγχῃσ ἄνδρα φρόνιμον, νοήσει αἴσθησιν. ὁ ἀτιμάζων πατέρα καὶ ἀπωθούμενοσ μητέρα αὐτοῦ καταισχυνθήσεται καὶ ἐπονείδιστοσ ἔσται. υἱὸσ ἀπολειπόμενοσ φυλάξαι παιδείαν πατρὸσ μελετήσει ρήσεισ κακάσ. ὁ ἐγγυώμενοσ παῖδα ἄφρονα καθυβρίσει δικαίωμα, στόμα δὲ ἀσεβῶν καταπίεται κρίσεισ. ἑτοιμάζονται ἀκολάστοισ μάστιγεσ, καὶ τιμωρίαι ὁμοίωσ ἄφροσιν. ΑΚΟΛΑΣΤΟΝ οἶνοσ καὶ ὑβριστικὸν μέθη, πᾶσ δὲ ἄφρων τοιούτοισ συμπλέκεται.

οὐ διαφέρει ἀπειλὴ βασιλέωσ θυμοῦ λέοντοσ, ὁ δὲ παροξύνων αὐτὸν ἁμαρτάνει εἰσ τὴν ἑαυτοῦ ψυχήν. δόξα ἀνδρὶ ἀποστρέφεσθαι λοιδορίασ, πᾶσ δὲ ἄφρων τοιούτοισ συμπλέκεται. ὀνειδιζόμενοσ ὀκνηρὸσ οὐκ αἰσχύνεται, ὡσαύτωσ καὶ ὁ δανειζόμενοσ σῖτον ἐν ἀμήτῳ. ὕδωρ βαθὺ βουλὴ ἐν καρδίᾳ ἀνδρόσ, ἀνὴρ δὲ φρόνιμοσ ἐξαντλήσει αὐτήν. μέγα ἄνθρωποσ καὶ τίμιον ἀνὴρ ἐλεήμων, ἄνδρα δὲ πιστὸν ἔργον εὑρεῖν. ὃσ ἀναστρέφεται ἄμωμοσ ἐν δικαιοσύνῃ, μακαρίουσ τοὺσ παῖδασ αὐτοῦ καταλείψει. ὅταν βασιλεὺσ δίκαιοσ καθίσῃ ἐπὶ θρόνου, οὐκ ἐναντιοῦται ἐν ὀφθαλμοῖσ αὐτοῦ πᾶν πονηρόν. τίσ καυχήσεται ἁγνὴν ἔχειν τὴν καρδίαν̣ ἢ τίσ παρρησιάσεται καθαρὸσ εἶναι ἀπὸ ἁμαρτιῶν̣ κακολογοῦντοσ πατέρα ἢ μητέρα σβεσθήσεται λαμπτήρ, αἱ δὲ κόραι τῶν ὀφθαλμῶν αὐτοῦ ὄψονται σκότοσ. μερὶσ ἐπισπουδαζομένη ἐν πρώτοισ, ἐν τοῖσ τελευταίοισ οὐκ εὐλογηθήσεται. μὴ εἴπῃσ. τίσομαι τὸν ἐχθρόν, ἀλλ̓ ὑπόμεινον τὸν Κύριον, ἵνα σοι βοηθήσῃ. στάθμιον μέγα καὶ μικρὸν καὶ μέτρα δισσά, ἀκάθαρτα ἐνώπιον Κυρίου καὶ ἀμφότερα καὶ ὁ ποιῶν αὐτά. ἐν τοῖσ ἐπιτηδεύμασιν αὐτοῦ συμποδισθήσεται νεανίσκοσ μετὰ ὁσίου, καὶ εὐθεῖα ἡ ὁδὸσ αὐτοῦ. οὖσ ἀκούει καὶ ὀφθαλμὸσ ὁρᾷ. Κυρίου ἔργα καὶ ἀμφότερα. μὴ ἀγάπα καταλαλεῖν, ἵνα μὴ ἐξαρθῇσ. διάνοιξον τοὺσ ὀφθαλμούσ σου καὶ ἐμπλήσθητι ἄρτων. βδέλυγμα Κυρίῳ δισσὸν στάθμιον, καὶ ζυγὸσ δόλιοσ οὐ καλὸν ἐνώπιον αὐτοῦ. παρὰ Κυρίου εὐθύνεται τὰ διαβήματα ἀνδρί, θνητὸσ δὲ πῶσ ἂν νοήσαι τὰσ ὁδοὺσ αὐτοῦ̣ παγὶσ ἀνδρὶ ταχύ τι τῶν ἰδίων ἁγιάσαι, μετὰ γὰρ τὸ εὔξασθαι μετανοεῖν γίνεται. λικμήτωρ ἀσεβῶν βασιλεὺσ σοφόσ, καὶ ἐπιβαλεῖ αὐτοῖσ τροχόν. φῶσ Κυρίου πνοὴ ἀνθρώπων, ὃσ ἐρευνᾷ ταμιεῖα κοιλίασ. ἐλεημοσύνη καὶ ἀλήθεια φυλακὴ βασιλεῖ, καὶ περικυκλώσουσιν ἐν δικαιοσύνῃ τὸν θρόνον αὐτοῦ. κόσμοσ νεανίαισ σοφία, δόξα δὲ πρεσβυτέρων πολιαί. ὑπώπια καὶ συντρίμματα συναντᾷ κακοῖσ, πληγαὶ δὲ εἰσ ταμιεῖα κοιλίασ. ΩΣΠΕΡ ὁρμὴ ὕδατοσ, οὕτωσ καρδία βασιλέωσ ἐν χειρὶ Θεοῦ. οὗ ἐὰν θέλων νεύσῃ, ἐκεῖ ἔκλινεν αὐτήν.

πᾶσ ἀνὴρ φαίνεται ἑαυτῷ δίκαιοσ, κατευθύνει δὲ καρδίασ Κύριοσ. ποιεῖν δίκαια καὶ ἀληθεύειν ἀρεστὰ παρὰ Θεῷ μᾶλλον ἢ θυσιῶν αἷμα. μεγαλόφρων ἐν ὕβρει θρασυκάρδιοσ, λαμπτὴρ δὲ ἀσεβῶν ἁμαρτία. ὁ ἐνεργῶν θησαυρίσματα γλώσσῃ ψευδεῖ μάταια διώκει καὶ ἔρχεται ἐπὶ παγίδασ θανάτου. ὄλεθροσ ἀσεβέσιν ἐπιξενωθήσεται, οὐ γὰρ βούλονται πράσσειν τὰ δίκαια. πρὸσ τοὺσ σκολιοὺσ σκολιὰσ ὁδοὺσ ἀποστέλλει ὁ Θεόσ, ἁγνὰ γὰρ καὶ ὀρθὰ τὰ ἔργα αὐτοῦ. κρεῖσσον οἰκεῖν ἐπὶ γωνίασ ὑπαίθρου ἢ ἐν κεκονιαμένοισ μετὰ ἀδικίασ καὶ ἐν οἴκῳ κοινῷ. ψυχὴ ἀσεβοῦσ οὐκ ἐλεηθήσεται ὑπ̓ οὐδενὸσ τῶν ἀνθρώπων. ζημιουμένου ἀκολάστου πανουργότεροσ γίνεται ὁ ἄκακοσ, συνίων δὲ σοφὸσ δέξεται γνῶσιν. συνίει δίκαιοσ καρδίασ ἀσεβῶν καὶ φαυλίζει ἀσεβεῖσ ἐν κακοῖσ. ὃσ φράσσει τὰ ὧτα αὐτοῦ τοῦ μὴ ἐπακοῦσαι ἀσθενοῦσ, καὶ αὐτὸσ ἐπικαλέσεται, καὶ οὐκ ἔσται ὁ εἰσακούων. δόσισ λάθριοσ ἀνατρέπει ὀργάσ, δώρων δὲ ὁ φειδόμενοσ θυμὸν ἐγείρει ἰσχυρόν. εὐφροσύνη δικαίων ποιεῖν κρίμα, ὅσιοσ δὲ ἀκάθαρτοσ παρὰ κακούργοισ. ἀνὴρ πλανώμενοσ ἐξ ὁδοῦ δικαιοσύνησ ἐν συναγωγῇ γιγάντων ἀναπαύσεται. ἀνὴρ ἐνδεὴσ ἀγαπᾷ εὐφροσύνην, φιλῶν οἶνον καὶ ἔλαιον εἰσ πλοῦτον. περικάθαρμα δὲ δικαίου ἄνομοσ. κρεῖσσον οἰκεῖν ἐν γῇ ἐρήμῳ ἢ μετὰ γυναικὸσ μαχίμου καὶ γλωσσώδουσ καὶ ὀργίλου. θησαυρὸσ ἐπιθυμητὸσ ἀναπαύσεται ἐπὶ στόματοσ σοφοῦ, ἄφρονεσ δὲ ἄνδρεσ καταπίονται αὐτόν. ὁδὸσ δικαιοσύνησ καὶ ἐλεημοσύνησ εὑρήσει ζωὴν καὶ δόξαν. πόλεισ ὀχυρὰσ ἐπέβη σοφὸσ καὶ καθεῖλε τὸ ὀχύρωμα, ἐφ̓ ᾧ ἐπεποίθεισαν οἱ ἀσεβεῖσ. ὃσ φυλάσσει τὸ στόμα αὐτοῦ καὶ τὴν γλῶσσαν, διατηρεῖ ἐκ θλίψεωσ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ. θρασὺσ καὶ αὐθάδησ καὶ ἀλαζὼν λοιμὸσ καλεῖται, ὃσ δὲ μνησικακεῖ, παράνομοσ. ἐπιθυμίαι ὀκνηρὸν ἀποκτείνουσιν, οὐ γὰρ προαιροῦνται αἱ χεῖρεσ αὐτοῦ ποιεῖν τι. ἀσεβὴσ ἐπιθυμεῖ ὅλην τὴν ἡμέραν ἐπιθυμίασ κακάσ, ὁ δὲ δίκαιοσ ἐλεᾷ καὶ οἰκτείρει ἀφειδῶσ. θυσίαι ἀσεβῶν βδέλυγμα Κυρίῳ, καὶ γὰρ παρανόμωσ προσφέρουσιν αὐτάσ. μάρτυσ ψευδὴσ ἀπολεῖται, ἀνὴρ δὲ ὑπήκοοσ φυλασσόμενοσ λαλήσει. ἀσεβὴσ ἀνὴρ ἀναιδῶσ ὑφίσταται προσώπῳ, ὁ δὲ εὐθὴσ αὐτὸσ συνίει τὰσ ὁδοὺσ αὐτοῦ. οὐκ ἔστι σοφία, οὐκ ἔστιν ἀνδρεία, οὐκ ἔστι βουλὴ πρὸσ τὸν ἀσεβῆ. ἵπποσ ἑτοιμάζεται εἰσ ἡμέραν πολέμου, παρὰ δὲ Κυρίου ἡ βοήθεια. ΑΙΡΕΤΩΤΕΡΟΝ ὄνομα καλὸν ἢ πλοῦτοσ πολύσ, ὑπὲρ δὲ ἀργύριον καὶ χρυσίον χάρισ ἀγαθή,

πλούσιοσ καὶ πτωχὸσ συνήντησαν ἀλλήλοισ, ἀμφοτέρουσ δὲ ὁ Κύριοσ ἐποίησε. πανοῦργοσ ἱδὼν πονηρὸν τιμωρούμενον κραταιῶσ αὐτὸσ παιδεύεται, οἱ δὲ ἄφρονεσ παρελθόντεσ ἐζημιώθησαν. γενεὰ σοφίασ φόβοσ Κυρίου καὶ πλοῦτοσ καὶ δόξα καὶ ζωή. τρίβολοι καὶ παγίδεσ ἐν ὁδοῖσ σκολιαῖσ, ὁ δὲ φυλάσσων τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν ἀφέξεται αὐτῶν. πλούσιοι πτωχῶν ἄρξουσι, καὶ οἰκέται ἰδίοισ δεσπόταισ δανειοῦσι. ὁ σπείρων φαῦλα θερίσει κακά, πληγὴν δὲ ἔργων αὐτοῦ συντελέσει. α ἄνδρα ἱλαρὸν καὶ δότην εὐλογεῖ ὁ Θεόσ, ματαιότητα δὲ ἔργων αὐτοῦ συντελέσει. ὁ ἐλεῶν πτωχὸν αὐτὸσ διατραφήσεται, τῶν γὰρ ἑαυτοῦ ἄρτων ἔδωκε τῷ πτωχῷ. α νίκην καὶ τιμὴν περιποιεῖται ὁ δῶρα δούσ, τὴν μέντοι ψυχὴν ἀφαιρεῖται τῶν κεκτημένων. ἔκβαλε ἐκ συνεδρίου λοιμόν, καὶ συνεξελεύσεται αὐτῷ νεῖκοσ. ὅταν γὰρ καθίσῃ ἐν συνεδρίῳ, πάντασ ἀτιμάζει. ἀγαπᾷ Κύριοσ ὁσίασ καρδίασ, δεκτοὶ δὲ αὐτῷ πάντεσ ἄμωμοι. χείλεσι ποιμαίνει βασιλεύσ. οἱ δὲ ὀφθαλμοὶ Κυρίου διατηροῦσιν αἴσθησιν, φαυλίζει δὲ λόγουσ παράνομοσ. προφασίζεται καὶ λέγει ὀκνηρόσ. λέων ἐν ταῖσ ὁδοῖσ, ἐν δὲ ταῖσ πλατείαισ φονευταί. βόθροσ βαθὺσ στόμα παρανόμου, ὁ δὲ μισηθεὶσ ὑπὸ Κυρίου ἐμπεσεῖται εἰσ αὐτόν. α εἰσὶν ὁδοὶ κακαὶ ἐνώπιον ἀνδρόσ, καὶ οὐκ ἀγαπᾷ τοῦ ἀποστρέψαι ἀπ̓ αὐτῶν. ἀποστρέφειν δὲ δεῖ ἀπὸ ὁδοῦ σκολιᾶσ καὶ κακῆσ. ἄνοια ἐξῆπται καρδίασ νέου, ράβδοσ δὲ καὶ παιδεία μακρὰν ἀπ̓ αὐτοῦ. ὁ συκοφαντῶν πένητα πολλὰ ποιεῖ τὰ ἑαυτοῦ. δίδωσι δὲ πλουσίῳ ἐπ̓ ἐλλάσσονι. Λόγοισ σοφῶν παράβαλλε σὸν οὗσ καὶ ἄκουε ἐμὸν λόγον, τὴν δὲ σὴν καρδίαν ἐπίστησον, ἵνα γνῷσ, ὅτι καλοί εἰσι. καὶ ἐὰν ἐμβάλῃσ αὐτοὺσ εἰσ τὴν καρδίαν σου, εὐφρανοῦσί σε ἅμα ἐπὶ σοῖσ χείλεσιν, ἵνα σου γένηται ἐπὶ Κύριον ἡ ἐλπὶσ καὶ γνωρίσῃ σοι τὴν ὁδόν σου. καὶ σὺ δὲ ἀπόγραψαι αὐτὰ σεαυτῷ τρισσῶσ εἰσ βουλὴν καὶ γνῶσιν ἐπὶ τὸ πλάτοσ τῆσ καρδίασ σου. διδάσκω οὖν σε ἀληθῆ λόγον καὶ γνῶσιν ἀγαθὴν ὑπακούειν, τοῦ ἀποκρίνεσθαί σε λόγουσ ἀληθείασ τοῖσ προβαλλομένοισ σοι. Μὴ ἀποβιάζου πένητα, πτωχὸσ γάρ ἐστι, καὶ μὴ ἀτιμάσῃσ ἀσθενῆ ἐν πύλαισ. ὁ γὰρ Κύριοσ κρινεῖ αὐτοῦ τὴν κρίσιν, καὶ ρύσῃ σὴν ἄσυλον ψυχήν. μὴ ἴσθι ἑταῖροσ ἀνδρὶ θυμώδει, φίλῳ δὲ ὀργίλῳ μὴ συναυλίζου, μήποτε μάθῃσ τῶν ὁδῶν αὐτοῦ καὶ λάβῃσ βρόχουσ τῇ σῇ ψυχῇ. μὴ δίδου σεαυτὸν εἰσ ἐγγύην αἰσχυνόμενοσ πρόσωπον. ἐὰν γὰρ μὴ ἔχῃσ πόθεν ἀποτίσῃσ, λήψονται τὸ στρῶμα τὸ ὑπὸ τὰσ πλευράσ σου. μὴ μέταιρε ὅρια αἰώνια, ἃ ἔθεντο οἱ πατέρεσ σου. ὁρατικὸν ἄνδρα καὶ ὀξὺν ἐν τοῖσ ἔργοισ αὐτοῦ βασιλεῦσι δεῖ παρεστάναι καὶ μὴ παρεστάναι ἀνδράσι νωθροῖσ. ΕΑΝ καθίσῃσ δειπνεῖν ἐπὶ τραπέζησ δυναστῶν, νοητῶσ νόει τὰ παρατιθέμενά σοι

καὶ ἐπίβαλλε τὴν χεῖρά σου, εἰδὼσ ὅτι τοιαῦτά σε δεῖ παρασκευάσαι. εἰ δὲ ἀπληστότεροσ εἶ, μὴ ἐπιθύμει τῶν ἐδεσμάτων αὐτοῦ, ταῦτα γὰρ ἔχεται ζωῆσ ψευδοῦσ. μὴ παρεκτείνου πένησ ὢν πλουσίῳ, τῇ δὲ σῇ ἐννοίᾳ ἀπόσχου. ἐὰν ἐπιστήσῃσ τὸ σὸν ὄμμα πρὸσ αὐτόν, οὐδαμοῦ φανεῖται. κατεσκεύασται γὰρ αὐτῷ πτέρυγεσ ὥσπερ ἀετοῦ, καὶ ὑποστρέφει εἰσ τὸν οἶκον τοῦ προεστηκότοσ αὐτοῦ. μὴ συνδείπνει ἀνδρὶ βασκάνῳ, μηδὲ ἐπιθύμει τῶν βρωμάτων αὐτοῦ. ὃν τρόπον γὰρ εἴ τισ καταπίοι τρίχα, οὕτωσ ἐσθίει καὶ πίνει. μηδὲ πρόσ σε εἰσαγάγῃσ αὐτὸν καὶ φάγῃσ τὸν ψωμόν σου μετ̓ αὐτοῦ. ἐξεμέσει γὰρ αὐτὸν καὶ λυμανεῖται τοὺσ λόγουσ σου τοὺσ καλούσ. εἰσ ὦτα ἄφρονοσ μηδὲν λέγε, μήποτε μυκτηρίσῃ τοὺσ συνετοὺσ λόγουσ σου. μὴ μεταθῇσ ὅρια αἰώνια, εἰσ δὲ κτῆμα ὀρφανῶν μὴ εἰσέλθῃσ. ὁ γὰρ λυτρούμενοσ αὐτοὺσ Κύριοσ κραταιόσ ἐστι καὶ κρινεῖ τὴν κρίσιν αὐτῶν μετὰ σοῦ. δὸσ εἰσ παιδείαν τὴν καρδίαν σου, τὰ δὲ ὦτά σου ἑτοίμασον λόγοισ αἰσθήσεωσ. μὴ ἀπόσχῃ νήπιον παιδεύειν, ὅτι ἐὰν πατάξῃσ αὐτὸν ράβδῳ, οὐ μὴ ἀποθάνῃ. σὺ μὲν γὰρ πατάξεισ αὐτὸν ράβδῳ, τὴν δὲ ψυχὴν αὐτοῦ ἐκ θανάτου ρύσῃ. υἱέ, ἐὰν σοφὴ γένηταί σου ἡ καρδία, εὐφρανεῖσ καὶ τὴν ἐμὴν καρδίαν, καὶ ἐνδιατρίψει λόγοισ τὰ σὰ χείλη πρὸσ τὰ ἐμὰ χείλη, ἐὰν ὀρθὰ ὦσι. μὴ ζηλούτω ἡ καρδία σου ἁμαρτωλούσ, ἀλλὰ ἐν φόβῳ Κυρίου ἴσθι ὅλην τὴν ἡμέραν. ἐὰν γὰρ τηρήσῃσ αὐτά, ἔσται σοι ἔκγονα, ἡ δὲ ἐλπίσ σου οὐκ ἀποστήσεται. ἄκουε, υἱέ, καὶ σοφὸσ γίνου, καὶ κατεύθυνε ἐννοίασ σῆσ καρδίασ. μὴ ἴσθι οἰνοπότησ, μηδὲ ἐκτείνου συμβουλαῖσ κρεῶν τε ἀγορασμοῖσ. πᾶσ γὰρ μέθυσοσ καὶ πορνοκόποσ πτωχεύσει, καὶ ἐνδύσεται διερρηγμένα καὶ ρακώδη πᾶσ ὑπνώδησ. ἄκουε, υἱέ, πατρὸσ τοῦ γεννήσαντόσ σε καὶ μὴ καταφρόνει ὅτι γεγήρακέ σου ἡ μήτηρ. ἀλήθειαν κτῆσαι καὶ μὴ ἀπώσῃ σοφίαν καὶ παιδείαν καὶ σύνεσιν. καλῶσ ἐκτρέφει πατὴρ δίκαιοσ, ἐπὶ δὲ υἱῷ σοφῷ εὐφραίνεται ἡ ψυχὴ αὐτοῦ. εὐφραινέσθω ὁ πατὴρ καὶ ἡ μήτηρ ἐπὶ σοί, καὶ χαιρέτω ἡ τεκοῦσά σε. δόσ μοι, υἱέ, σὴν καρδίαν, οἱ δὲ σοὶ ὀφθαλμοὶ ἐμὰσ ὁδοὺσ τηρείτωσαν. πίθοσ γὰρ τετρημένοσ ἐστὶν ἀλλότριοσ οἶκοσ, καὶ φρέαρ στενὸν ἀλλότριον. οὗτοσ γὰρ συντόμωσ ἀπολεῖται, καὶ πᾶσ παράνομοσ ἀναλωθήσεται. τίνι οὐαί̣ τίνι θόρυβοσ̣ τίνι κρίσεισ̣ τίνι δὲ ἀηδίαι καὶ λέσχαι̣ τίνι συντρίμματα διακενῆσ̣ τίνοσ πελιδνοὶ οἱ ὀφθαλμοί̣ οὐ τῶν ἐγχρονιζόντων ἐν οἴνοισ̣ οὐ τῶν ἰχνευόντων ποῦ πότοι γίνονται̣ μὴ μεθύσκεσθε ἐν οἴνοισ, ἀλλὰ ὁμιλεῖτε ἀνθρώποισ δικαίοισ καὶ ὁμιλεῖτε ἐν περιπάτοισ. ἐὰν γὰρ εἰσ τὰσ φιάλασ καὶ τὰ ποτήρια δῷσ τοὺσ ὀφθαλμούσ σου, ὕστερον περιπατήσεισ γυμνότεροσ ὑπέρου. τὸ δὲ ἔσχατον ὥσπερ ὑπὸ ὄφεωσ πεπληγὼσ ἐκτείνεται, καὶ ὥσπερ ὑπὸ κεράστου διαχεῖται αὐτῷ ὁ ἰόσ. οἱ ὀφθαλμοί σου ὅταν ἴδωσιν ἀλλοτρίαν, τὸ στόμα σου τότε λαλήσει σκολιά, καὶ κατακείσῃ ὥσπερ ἐν καρδίᾳ θαλάσσησ καὶ ὥσπερ κυβερνήτησ ἐν πολλῷ κλύδωνι. ἐρεῖσ δέ. τύπτουσί με καὶ οὐκ ἐπόνεσα, καὶ ἐνέπαιξάν μοι, ἐγὼ δὲ οὐκ ᾔδειν. πότε ὄρθροσ ἔσται, ἵνα ἐλθὼν ζητήσω μεθ̓ ὧν συνελεύσομαι̣ ΥΙΕ, μὴ ζηλώσῃσ κακοὺσ ἄνδρασ μηδὲ ἐπιθυμήσῃσ εἶναι μετ̓ αὐτῶν.

ψευδῆ γὰρ μελετᾷ ἡ καρδία αὐτῶν, καὶ πόνουσ τὰ χείλη αὐτῶν λαλεῖ. μετὰ σοφίασ οἰκοδομεῖται οἶκοσ καὶ μετὰ συνέσεωσ ἀνορθοῦται. μετὰ αἰσθήσεωσ ἐμπίπλανται ταμιεῖα ἐκ παντὸσ πλούτου τιμίου καὶ καλοῦ. κρείσσων σοφὸσ ἰσχυροῦ καὶ ἀνὴρ φρόνησιν ἔχων γεωργίου μεγάλου. μετὰ κυβερνήσεωσ γίνεται πόλεμοσ, βοήθεια δὲ μετὰ καρδίασ βουλευτικῆσ. σοφία καὶ ἔννοια ἀγαθὴ ἐν πύλαισ σοφῶν. σοφοὶ οὐκ ἐκκλίνουσιν ἐκ στόματοσ Κυρίου, ἀλλὰ λογίζονται ἐν συνεδρίοισ. ἀπαιδεύτοισ συναντᾷ θάνατοσ, ἀποθνήσκει δὲ ἄφρων ἐν ἁμαρτίαισ. ἀκαθαρσία δὲ ἀνδρὶ λοιμῷ ἐμμολυνθήσεται ἐν ἡμέρᾳ κακῇ καὶ ἐν ἡμέρᾳ θλίψεωσ, ἕωσ ἂν ἐκλίπῃ. ρῦσαι ἀγομένουσ εἰσ θάνατον καὶ ἐκπρίου κτεινομένουσ, μὴ φείσῃ. ἐὰν δὲ εἴπῃσ, οὐκ οἶδα τοῦτον, γίνωσκε ὅτι Κύριοσ καρδίασ πάντων γινώσκει, καὶ ὁ πλάσασ πνοὴν πᾶσιν, αὐτὸσ οἶδε πάντα, ὃσ ἀποδίδωσιν ἑκάστῳ κατὰ τὰ ἔργα αὐτοῦ. φάγε μέλι, υἱέ, ἀγαθὸν γὰρ κηρίον, ἵνα γλυκανθῇ σου ὁ φάρυγξ. οὕτωσ αἰσθήσῃ σοφίαν τῇ σῇ ψυχῇ. ἐὰν γὰρ εὕρῃσ, ἔσται καλὴ ἡ τελευτή σου, καὶ ἐλπίσ σε οὐκ ἐγκαταλείψει. μὴ προσαγάγῃσ ἀσεβῆ νομῇ δικαίων μηδὲ ἀπατηθῇσ χορτασίᾳ κοιλίασ. ἑπτάκισ γὰρ πεσεῖται δίκαιοσ καὶ ἀναστήσεται, οἱ δὲ ἀσεβεῖσ ἀσθενήσουσιν ἐν κακοῖσ. ἐὰν πέσῃ ὁ ἐχθρόσ σου, μὴ ἐπιχαρῇσ αὐτῷ, ἐν δὲ τῷ ὑποσκελίσματι αὐτοῦ μὴ ἐπαίρου. ὅτι ὄψεται Κύριοσ καὶ οὐκ ἀρέσει αὐτῷ, καὶ ἀποστρέψει τὸν θυμὸν αὐτοῦ ἀπ̓ αὐτοῦ. μὴ χαῖρε ἐπὶ κακοποιοῖσ, μηδὲ ζήλου ἁμαρτωλούσ. οὐ γὰρ μὴ γένηται ἔκγονα πονηρῷ, λαμπτὴρ δὲ ἀσεβῶν σβεσθήσεται. φοβοῦ τὸν Θεόν, υἱέ, καὶ βασιλέα καὶ μηθετέρῳ αὐτῶν ἀπειθήσῃσ. ἐξαίφνησ γὰρ τίσονται τοὺσ ἀσεβεῖσ, τὰσ δὲ τιμωρίασ ἀμφοτέρων τίσ γνώσεται̣ . α λόγον φυλασσόμενοσ υἱὸσ ἀπωλείασ ἐκτὸσ ἔσται, δεχόμενοσ δὲ ἐδέξατο αὐτόν. β μηδὲν ψεῦδοσ ἀπὸ γλώσσησ βασιλεῖ λεγέσθω, καὶ οὐδὲν ψεῦδοσ ἀπὸ γλώσσησ αὐτοῦ οὐ μὴ ἐξέλθῃ. γ μάχαιρα γλῶσσα βασιλέωσ καὶ οὐ σαρκίνη, ὃσ δ̓ ἂν παραδοθῇ, συντριβήσεται. δ ἐὰν γὰρ ὀξυνθῇ ὁ θυμὸσ αὐτοῦ, σὺν νεύροισ ἀνθρώπουσ ἀναλίσκει, καὶ ὀστᾶ ἀνθρώπων κατατρώγει, καὶ συγκαίει ὥσπερ φλόξ, ὥστε ἄβρωτα εἶναι νεοσσοῖσ ἀετῶν. ̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν . ε Τοὺσ ἐμοὺσ λόγουσ, υἱέ, φοβήθητι, καὶ δεξάμενοσ αὐτοὺσ μετανόει. τάδε λέγει ὁ ἀνὴρ τοῖσ πιστεύουσι Θεῷ, καὶ παύομαι. ἀφρονέστατοσ γάρ εἰμι ἁπάντων ἀνθρώπων, καὶ φρόνησισ ἀνθρώπων οὐκ ἔστιν ἐν ἐμοί. Θεὸσ δεδίδαχέ με σοφίαν, καὶ γνῶσιν ἁγίων ἔγνωκα. τίσ ἀνέβη εἰσ τὸν οὐρανὸν καὶ κατέβη̣ τίσ συνήγαγεν ἀνέμουσ ἐν κόλπῳ̣ τίσ συνέστρεψεν ὕδωρ ἐν ἱματίῳ̣ τίσ ἐκράτησε πάντων τῶν ἄκρων τῆσ γῆσ̣ τί ὄνομα αὐτῷ, ἢ τί ὄνομα τοῖσ τέκνοισ αὐτοῦ̣ πάντεσ γὰρ λόγοι Θεοῦ πεπυρωμένοι, ὑπερασπίζει δὲ αὐτὸσ τῶν εὐλαβουμένων αὐτόν. μὴ προσθῇσ τοῖσ λόγοισ αὐτοῦ, ἵνα μὴ ἐλέγξῃ σε καὶ ψευδὴσ γένῃ. δύο αἰτοῦμαι παρὰ σοῦ, μὴ ἀφέλῃσ μου χάριν πρὸ τοῦ ἀποθανεῖν με. μάταιον λόγον καὶ ψευδῆ μακράν μου ποίησον, πλοῦτον δὲ καὶ πενίαν μή μοι δῷσ, σύνταξόν δέ μοι τὰ δέοντα καὶ τὰ αὐτάρκη, ἵνα μὴ πλησθεὶσ ψευδὴσ γένωμαι καὶ εἴπω. τίσ με ὁρᾶ̣ ἢ πενηθεὶσ κλέψω καὶ ὀμόσω τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ. μὴ παραδῷσ οἰκέτην εἰσ χεῖρασ δεσπότου, μήποτε καταράσηταί σε καὶ ἀφανισθῇσ. ἔκγονον κακὸν πατέρα καταρᾶται, τὴν δὲ μητέρα οὐκ εὐλογεῖ. ἔκγονον κακὸν δίκαιον ἑαυτὸν κρίνει. τὴν δ̓ ἔξοδον αὐτοῦ οὐκ ἀπένιψεν. ἔκγονον κακὸν ὑψηλοὺσ ὀφθαλμοὺσ ἔχει, τοῖσ δὲ βλεφάροισ αὐτοῦ ἐπαίρεται. ἔκγονον κακὸν μαχαίρασ τοὺσ ὀδόντασ ἔχει καὶ τὰσ μύλασ τομίδασ, ὥστε ἀναλίσκειν καὶ κατεσθίειν τοὺσ ταπεινοὺσ ἀπὸ τῆσ γῆσ καὶ τοὺσ πένητασ αὐτῶν ἐξ ἀνθρώπων. ̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν . Ταῦτα δὲ λέγω ὑμῖν τοῖσ σοφοῖσ ἐπιγινώσκειν. αἰδεῖσθαι πρόσωπον ἐν κρίσει οὐ καλόν. ὁ εἰπὼν τὸν ἀσεβῆ. δίκαιόσ ἐστιν, ἐπικατάρατοσ λαοῖσ ἔσται καὶ μισητὸσ εἰσ ἔθνη. οἱ δὲ ἐλέγχοντεσ βελτίουσ φανοῦνται, ἐπ̓ αὐτοὺσ δὲ ἥξει εὐλογία. χείλη δὲ φιλήσουσιν ἀποκρινόμενα λόγουσ ἀγαθούσ. ἑτοίμαζε εἰσ τὴν ἔξοδον τὰ ἔργα σου καὶ παρασκευάζου εἰσ τὸν ἀγρὸν καὶ πορεύου κατόπισθέν μου καὶ ἀνοικοδομήσεισ τὸν οἶκον σου. μή ἴσθι ψευδὴσ μάρτυσ ἐπὶ σὸν πολίτην, μηδὲ πλατύνου σοῖσ χείλεσι. μὴ εἴπῃσ. ὃν τρόπον ἐχρήσατό μοι, χρήσομαι αὐτῷ, τίσομαι δὲ αὐτὸν ἅ με ἠδίκησεν. ὥσπερ γεώργιον ἀνὴρ ἄφρων, καὶ ὥσπερ ἀμπελὼν ἄνθρωποσ ἐνδεὴσ φρενῶν. ἐὰν ἀφῇσ αὐτόν, χερσωθήσεται καὶ χορτομανήσει ὅλοσ καὶ γίνεται ἐκλελειμμένοσ, οἱ δὲ φραγμοὶ τῶν λίθων αὐτοῦ κατασκάπτονται. ὕστερον ἐγὼ μετενόησα, ἐπέβλεψα τοῦ ἐκλέξασθαι παιδείαν, ὀλίγον νυστάζω, ὀλίγον δὲ καθυπνῶ, ὀλίγον δὲ ἐναγκαλίζομαι χερσὶ στήθη. ἐὰν δὲ τοῦτο ποιῇσ, ἥξει προπορευομένη ἡ πενία σου καὶ ἡ ἔνδειά σου ὥσπερ ἀγαθὸσ δρομεύσ. ̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν . Τῇ βδέλλῃ τρεῖσ θυγατέρεσ ἦσαν ἀγαπήσει ἀγαπώμεναι, καὶ αἱ τρεῖσ αὗται οὐκ ἐνεπίμπλασαν αὐτήν, καὶ ἡ τετάρτη οὐκ ἠρκέσθη εἰπεῖν. ἱκανόν. ᾅδησ καὶ ἔρωσ γυναικὸσ καὶ γῆ οὐκ ἐμπιπλαμένη ὕδατοσ καὶ ὕδωρ καὶ πῦρ οὐ μὴ εἴπωσιν. ἀρκεῖ. ὀφθαλμὸν καταγελῶντα πατρὸσ καὶ ἀτιμάζοντα γῆρασ μητρόσ, ἐκκόψαισαν αὐτὸν κόρακεσ ἐκ τῶν φαράγγων καὶ καταφάγοισαν αὐτὸν νεοσσοὶ ἀετῶν. τρία δέ ἐστι ἀδύνατά μοι νοῆσαι, καὶ τὸ τέταρτον οὐκ ἐπιγινώσκω. ἴχνη ἀετοῦ πετομένου καὶ ὁδοὺσ ὄφεωσ ἐπὶ πέτρασ καὶ τρίβουσ νηὸσ ποντοπορούσησ καὶ ὁδοὺσ ἀνδρὸσ ἐν νεότητι. τοιαύτη ὁδὸσ γυναικὸσ μοιχαλίδοσ, ἥ, ὅταν πράξῃ, ἀπονιψαμένη, οὐδέν φησι πεπραχέναι ἄτοπον. διὰ τριῶν σείεται ἡ γῆ, τὸ δὲ τέταρτον οὐ δύναται φέρειν. ἐὰν οἰκέτησ βασιλεύσῃ καὶ ἄφρων πλησθῇ σιτίων καὶ οἰκέτισ ἐὰν ἐκβάλῃ τὴν ἑαυτῆσ κυρίαν καὶ μισητὴ γυνὴ ἐὰν τύχῃ ἀνδρὸσ ἀγαθοῦ. τέσσαρα δὲ ἐλάχιστα ἐπὶ τῆσ γῆσ, ταῦτα δέ ἐστι σοφώτερα τῶν σοφῶν. οἱ μύρμηκεσ, οἷσ μὴ ἔστιν ἰσχὺσ καὶ ἑτοιμάζονται θέρουσ τὴν τροφήν. καὶ οἱ χοιρογρύλλιοι, ἔθνοσ οὐκ ἰσχυρόν, οἳ ἐποιήσαντο ἐν πέτραισ τοὺσ ἑαυτῶν οἴκουσ. ἀβασίλευτόν ἐστιν ἡ ἀκρὶσ καὶ στρατεύει ἀφ̓ ἑνὸσ κελεύσματοσ εὐτάκτωσ. καὶ καλαβώτησ χερσὶν ἐρειδόμενοσ καὶ εὐάλωτοσ ὢν κατοικεῖ ἐν ὀχυρώμασι βασιλέωσ. τρία δέ ἐστιν, ἃ εὐόδωσ πορεύεται, καὶ τέταρτον, ὃ καλῶσ διαβαίνει. σκύμνοσ λέοντοσ ἰσχυρότεροσ κτηνῶν, ὃσ οὐκ ἀποστρέφεται οὐδὲ καταπτήσσει κτῆνοσ, καὶ ἀλέκτωρ ἐμπεριπατῶν θηλείαισ εὔψυχοσ καὶ τράγοσ ἡγούμενοσ αἰπολίου καὶ βασιλεὺσ δημηγορῶν ἐν ἔθνει. ἐὰν πρόῃ σεαυτὸν ἐν εὐφροσύνῃ καὶ ἐκτείνῃσ τὴν χεῖρά σου μετὰ μάχησ, ἀτιμασθήσῃ. ἄμελγε γάλα, καὶ ἔσται βούτυρον. ἐὰν δὲ ἐκπιέζῃσ μυκτῆρασ, ἐξελεύσεται αἷμα. ἐὰν δὲ ἐξέλκῃσ λόγουσ, ἐξελεύσονται κρίσεισ καὶ μάχαι. ̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν . Οἱ ἐμοὶ λόγοι εἴρηνται ὑπὸ Θεοῦ, βασιλέωσ χρηματισμόσ, ὃν ἐπαίδευσεν ἡ μήτηρ αὐτοῦ. τί, τέκνον, τηρήσεισ̣ τί̣ ρήσεισ Θεοῦ. πρωτογενέσ, σοὶ λέγω, υἱέ. τί τέκνον ἐμῆσ κοιλίασ̣ τί τέκνον ἐμῶν εὐχῶν̣ μὴ δῷσ γυναιξὶ σὸν πλοῦτον, καὶ τὸν σὸν νοῦν καὶ βίον εἰσ ὑστεροβουλίαν. μετὰ βουλῆσ πάντα ποίει, μετὰ βουλῆσ οἰνοπότει. οἱ δυνάσται θυμώδεισ εἰσίν, οἶνον δὲ μὴ πινέτωσαν, ἵνα μὴ πιόντεσ ἐπιλάθωνται τῆσ σοφίασ καὶ ὀρθὰ κρῖναι οὐ μὴ δύνωνται τοὺσ ἀσθενεῖσ. δίδοτε μέθην τοῖσ ἐν λύπαισ καὶ οἶνον πίνειν τοῖσ ἐν ὀδύναισ, ἵνα ἐπιλάθωνται τῆσ πενίασ καὶ τῶν πόνων μὴ μνησθῶσιν ἔτι. ἄνοιγε σὸν στόμα λόγῳ Θεοῦ, καὶ κρῖνε πάντασ ὑγιῶσ. ἄνοιγε σὸν στόμα καὶ κρῖνε δικαίωσ, διάκρινε δὲ πένητα καὶ ἀσθενῆ. ΑΥΤΑΙ αἱ παιδεῖαι Σολομῶντοσ αἱ ἀδιάκριτοι, ἃσ ἐξεγράψαντο οἱ φίλοι Ἐζεκίου τοῦ βασιλέωσ τῆσ Ἰουδαίασ. ‐

Δόξα Θεοῦ κρύπτει λόγον, δόξα δὲ βασιλέωσ τιμᾷ πράγματα. οὐρανὸσ ὑψηλόσ, γῆ δὲ βαθεῖα, καρδία δὲ βασιλέωσ ἀνεξέλεγκτοσ. τύπτε ἀδόκιμον ἀργύριον, καὶ καθαρισθήσεται καθαρὸν ἅπαν. κτεῖνε ἀσεβεῖσ ἐκ προσώπου βασιλέωσ, καὶ κατορθώσει ἐν δικαιοσύνῃ ὁ θρόνοσ αὐτοῦ. μὴ ἀλαζονεύου ἐνώπιον βασιλέωσ, μηδὲ ἐν τόποισ δυναστῶν ὑφίστασο. κρεῖσσον γάρ σοι τὸ ρηθῆναι. ἀνάβαινε πρόσ με ἢ ταπεινῶσαί σε ἐν προσώπῳ δυνάστου. ἃ εἶδον οἱ ὀφθαλμοί σου, λέγε. μὴ πρόσπιπτε εἰσ μάχην ταχέωσ, ἵνα μὴ μεταμεληθῇσ ἐπ̓ ἐσχάτων. ἡνίκα ἄν σε ὀνειδίσῃ ὁ σὸσ φίλοσ, ἀναχώρει εἰσ τὰ ὀπίσω μὴ καταφρόνει, μή σε ὀνειδίσῃ μὲν ὁ φίλοσ, ἡ δὲ μάχη σου καὶ ἡ ἔχθρα οὐκ ἀπέσται, ἀλλὰ ἔσται σοι ἴση θανάτῳ. α χάρισ καὶ φιλία ἐλευθεροῖ, ἃσ τήρησον σεαυτῷ, ἵνα μὴ ἐπονείδιστοσ γένῃ, ἀλλὰ φύλαξον τὰσ ὁδούσ σου εὐσυναλλάκτωσ. μῆλον χρυσοῦν ἐν ὁρμίσκῳ σαρδίου, οὕτωσ εἰπεῖν λόγον. εἰσ ἐνώτιον χρυσοῦν καὶ σάρδιον πολυτελὲσ δέδεται, λόγοσ σοφὸσ εἰσ εὐήκοον οὖσ. ὥσπερ ἔξοδοσ χιόνοσ ἐν ἀμήτῳ κατὰ καῦμα ὠφελεῖ, οὕτωσ ἄγγελοσ πιστὸσ τοὺσ ἀποστείλαντασ αὐτόν. ψυχὰσ γὰρ τῶν αὐτῷ χρωμένων ὠφελεῖ. ὥσπερ ἄνεμοι καὶ νέφη καὶ ὑετοὶ ἐπιφανέστατα, οὕτωσ ὁ καυχώμενοσ ἐπὶ δόσει ψευδεῖ. ἐν μακροθυμίᾳ εὐοδία βασιλεῦσι, γλῶσσα δὲ μαλακὴ συντρίβει ὀστᾶ. μέλι εὑρὼν φάγε τὸ ἱκανόν, μήποτε πλησθεὶσ ἐξεμέσῃσ. σπάνιον εἴσαγε σὸν πόδα πρὸσ σεαυτοῦ φίλον, μήποτε πλησθείσ σου μισήσῃ σε. ρόπαλον καὶ μάχαιρα καὶ τόξευμα ἀκιδωτόν, οὕτωσ καὶ ἀνὴρ ὁ καταμαρτυρῶν τοῦ φίλου αὐτοῦ μαρτυρίαν ψευδῆ. ὁδὸσ κακοῦ καὶ ποὺσ παρανόμου ὀλεῖται ἐν ἡμέρᾳ κακῇ. ὥσπερ ὄξοσ ἕλκει ἀσύμφορον, οὕτωσ προσπεσὸν πάθοσ ἐν σώματι καρδίαν λυπεῖ. α ὥσπερ σὴσ ἐν ἱματίῳ καὶ σκώληξ ξύλῳ, οὕτωσ λύπη ἀνδρὸσ βλάπτει καρδίαν. ἐὰν πεινᾷ ὁ ἐχθρόσ σου, ψώμιζε αὐτόν, ἐὰν διψᾷ, πότιζε αὐτόν. τοῦτο γὰρ ποιῶν ἄνθρακασ πυρὸσ σωρεύσεισ ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ, ὁ δὲ Κύριοσ ἀνταποδώσει σοι ἀγαθά. ἄνεμοσ Βορέασ ἐξεγείρει νέφη, πρόσωπον δὲ ἀναιδὲσ γλῶσσαν ἐρεθίζει. κρεῖσσον οἰκεῖν ἐπὶ γωνίασ δώματοσ ἢ μετὰ γυναικὸσ λοιδόρου ἐν οἰκίᾳ κοινῇ. ὥσπερ ὕδωρ ψυχρὸν ψυχῇ διψώσῃ προσηνέσ, οὕτωσ ἀγγελία ἀγαθὴ ἐκ γῆσ μακρόθεν. ὥσπερ εἴ τισ πηγὴ φράσσοι καὶ ὕδατοσ ἔξοδον λυμαίνοιτο, οὕτωσ ἄκοσμον δίκαιον πεπτωκέναι ἐνώπιον ἀσεβοῦσ. ἐσθίειν μέλι πολὺ οὐ καλόν, τιμᾶ δὲ χρὴ λόγουσ ἐνδόξουσ. ὥσπερ πόλισ τὰ τείχει καταβεβλημένη καὶ ἀτείχιστοσ, οὕτωσ ἀνὴρ ὃσ οὐ μετὰ βουλῆσ τι πράσσει. ΩΣΠΕΡ δρόσοσ ἐν ἀμήτῳ καὶ ὥσπερ ὑετὸσ ἐν θέρει, οὕτωσ οὐκ ἔστιν ἄφρονι τιμή.

ὥσπερ ὄρνεα πέταται καὶ στρουθοί, οὕτωσ ἀρὰ ματαία οὐκ ἐπελεύσεται οὐδενί. ὥσπερ μάστιξ ἵππῳ καὶ κέντρον ὄνῳ, οὕτωσ ράβδοσ ἔθνει παρανόμῳ. μὴ ἀποκρίνου ἄφρονι πρὸσ τὴν ἐκείνου ἀφροσύνην, ἵνα μὴ ὅμοιοσ γένῃ αὐτῷ. ἀλλὰ ἀποκρίνου ἄφρονι κατὰ τὴν ἀφροσύνην αὐτοῦ, ἵνα μὴ φαίνηται σοφόσ παῤ ἑαυτῷ. ἐκ τῶν ὁδῶν ἑαυτοῦ ὄνειδοσ ποιεῖται ὁ ἀποστείλασ δἰ ἀγγέλου ἄφρονοσ λόγον. ἀφελοῦ πορείαν σκελῶν καὶ παρανομίαν ἐκ στόματοσ ἀφρόνων. ὃσ ἀποδεσμεύει λίθον ἐν σφενδόνῃ, ὅμοιόσ ἐστι τῷ διδόντι ἄφρονι δόξαν. ἄκανθαι φύονται ἐν χειρὶ μεθύσου, δουλεία δὲ ἐν χειρὶ τῶν ἀφρόνων. πολλὰ χειμάζεται πᾶσα σάρξ ἀφρόνων. συντρίβεται γὰρ ἡ ἔκστασισ αὐτῶν. ὥσπερ κύων ὅταν ἐπέλθῃ ἐπὶ τὸν ἑαυτοῦ ἔμετον καὶ μισητὸσ γένηται, οὕτωσ ἄφρων τῇ ἑαυτοῦ κακίᾳ ἀναστρέψασ ἐπὶ τὴν ἑαυτοῦ ἁμαρτίαν. α ἔστιν αἰσχύνη ἐπάγουσα ἁμαρτίαν, καί ἐστιν αἰσχύνη δόξα καὶ χάρισ. εἶδον ἄνδρα δόξαντα παῤ αὑτῷ σοφὸν εἶναι, ἐλπίδα μέντοι ἔσχε μᾶλλον ἄφρων αὐτοῦ. λέγει ὀκνηρὸσ ἀποστελλόμενοσ εἰσ ὁδόν. λέων ἐν ταῖσ ὁδοῖσ, ἐν δὲ ταῖσ πλατείαισ φονευταί. ὥσπερ θύρα στρέφεται ἐπὶ τοῦ στρόφιγγοσ, οὕτωσ ὀκνηρὸσ ἐπὶ τῆσ κλίνησ αὐτοῦ. κρύψασ ὀκνηρὸσ τὴν χεῖρα ἐν τῷ κόλπῳ αὐτοῦ, οὐ δυνήσεται ἐπενεγκεῖν ἐπὶ στόμα. σοφώτεροσ ἑαυτῷ ὀκνηρὸσ φαίνεται τοῦ ἐν πλησμονῇ ἀποκομίζοντοσ ἀγγελίαν. ὥσπερ ὁ κρατῶν κέρκου κυνόσ, οὕτωσ ὁ προεστὼσ ἀλλοτρίασ κρίσεωσ. ὥσπερ οἱ ἰώμενοι προβάλλουσι λόγουσ εἰσ ἀνθρώπουσ, ὁ δὲ ἀπαντήσασ τῷ λόγῳ πρῶτοσ ὑποσκελισθήσεται, οὕτωσ πάντεσ οἱ ἐνεδρεύοντεσ τοὺσ ἑαυτῶν φίλουσ, ὅταν δὲ ὁραθῶσι, λέγουσι ὅτι παίζων ἔπραξα. ἐν πολλοῖσ ξύλοισ θάλλει πῦρ, ὅπου δὲ οὐκ ἔστι δίθυμοσ, ἡσυχάζει μάχη. ἐσχάρα ἄνθραξι καὶ ξύλα πυρί, ἀνὴρ δὲ λοίδοροσ εἰσ ταραχὴν μάχησ. λόγοι κερκώπων μαλακοί, οὗτοι δὲ τύπτουσιν εἰσ ταμιεῖα σπλάγχνων. ἀργύριον διδόμενον μετὰ δόλου, ὥσπερ ὄστρακον ἡγητέον. χείλη λεῖα καρδίαν καλύπτει λυπηράν. χείλεσι πάντα ἐπινεύει ἀποκλαιόμενοσ ἐχθρόσ, ἐν δὲ τῇ καρδίᾳ τεκταίνεται δόλουσ. ἐάν σου δέηται ὁ ἐχθρὸσ μεγάλῃ τῇ φωνῇ, μὴ πεισθῆσ, ἑπτὰ γάρ εἰσι πονηρίαι ἐν τῇ ψυχῇ αὐτοῦ. ὁ κρύπτων ἔχθραν συνίστησι δόλον, ἐκκαλύπτει δὲ τὰσ ἑαυτοῦ ἁμαρτίασ εὔγνωστοσ ἐν συνεδρίοισ. ὁ ὀρύσσων βόθρον τῷ πλησίον ἐμπεσεῖται εἰσ αὐτόν, ὁ δὲ κυλίων λίθον ἐφ̓ ἑαυτὸν κυλίει. γλῶσσα ψευδὴσ μισεῖ ἀλήθειαν, στόμα δὲ ἄστεγον ποιεῖ ἀκαταστασίασ. ΜΗ καυχῶ τὰ εἰσ αὔριον, οὐ γὰρ γινώσκεισ τί τέξεται ἡ ἐπιοῦσα.

ἐγκωμιαζέτω σε ὁ πέλασ καὶ μὴ τὸ σὸν στόμα, ἀλλότριοσ καὶ μὴ τὰ σὰ χείλη. βαρὺ λίθοσ καὶ δυσβάστακτον ἄμμοσ, ὀργὴ δὲ ἄφρονοσ βαρυτέρα ἀμφοτέρων. ἀνελεήμων θυμὸσ καὶ ὀξεῖα ὀργή, ἀλλ̓ οὐδένα ὑφίσταται ζῆλοσ. κρείσσουσ ἔλεγχοι ἀποκεκαλυμμένοι κρυπτομένησ φιλίασ. ἀξιοπιστόστερά εἰσι τραύματα φίλου ἢ ἐκούσια φιλήματα ἐχθροῦ. ψυχὴ ἐν πλησμονῇ οὖσα κηρίοισ ἐμπαίζει, ψυχῇ δὲ ἐνδεεῖ καὶ τὰ πικρὰ γλυκέα φαίνεται. ὥσπερ ὅταν ὄρνεον καταπετασθῇ ἐκ τῆσ ἰδίασ νοσσιᾶσ, οὕτωσ ἄνθρωποσ δουλοῦται ὅταν ἀποξενωθῇ ἐκ τῶν ἰδίων τόπων. μύροισ καὶ οἴνοισ καὶ θυμιάμασι τέρπεται καρδία, καταρρήγνυται δὲ ὑπὸ συμπτωμάτων ψυχή. φίλον σὸν ἢ φίλον πατρῷον μὴ ἐγκαταλίπῃσ, εἰσ δὲ τὸν οἶκον τοῦ ἀδελφοῦ σου μὴ εἰσέλθησ ἀτυχῶν. κρείσσων φίλοσ ἐγγὺσ ἢ ἀδελφὸσ μακρὰν οἰκῶν. σοφὸσ γίνου, υἱέ, ἵνα σου εὐφραίνηται ἡ καρδία, καὶ ἀπόστρεψον ἀπὸ σοῦ ἐπονειδίστουσ λόγουσ. πανοῦργοσ κακῶν ἐπερχομένων ἀπεκρύβη, ἄφρονεσ δὲ ἐπελθόντεσ ζημίαν τίσουσιν. ἀφελοῦ τὸ ἱμάτιον αὐτοῦ, παρῆλθε γὰρ ὑβριστήσ, ὅστισ τὰ ἀλλότρια λυμαίνεται. ὃσ ἂν εὐλογῇ φίλον τὸ πρωί̈ μεγάλῃ τῇ φωνῇ, καταρωμένου οὐδὲν διαφέρειν δόξει. σταγόνεσ ἐκβάλλουσιν ἄνθρωπον ἐν ἡμέρᾳ χειμερινῇ ἐκ τοῦ οἴκου αὐτοῦ, ὡσαύτωσ καὶ γυνὴ λοίδοροσ ἐκ τοῦ ἱδίου οἴκου. Βορέασ σκληρὸσ ἄνεμοσ, ὀνόματι δὲ ἐπιδέξιοσ καλεῖται. σίδηροσ σίδηρον ὀξύνει, ἀνὴρ δὲ παροξύνει πρόσωπον ἑταίρου. ὃσ φυτεύει συκῆν φάγεται τοὺσ καρποὺσ αὐτῆσ, ὃσ δὲ φυλάσσει τὸν ἑαυτοῦ κύριον, τιμηθήσεται. ὥσπερ οὐκ ὅμοια πρόσωπα προσώποισ, οὕτωσ οὐδὲ αἱ διάνοιαι τῶν ἀνθρώπων. ᾅδησ καὶ ἀπώλεια οὐκ ἐμπίμπλανται, ὡσαύτωσ καὶ οἱ ὁφθαλμοὶ τῶν ἀνθρώπων ἄπληστοι. α βδέλυγμα Κυρίῳ στηρίζων ὀφθαλμόν, καὶ οἱ ἀπαίδευτοι ἀκρατεῖσ γλώσσῃ. δοκίμιον ἀργυρῷ καὶ χρυσῷ πύρωσισ, ἀνὴρ δὲ δοκιμάζεται διὰ στόματοσ ἐγκωμιαζόντων αὐτόν. α καρδία ἀνόμου ἐκζητεῖ κακά, καρδία δὲ εὐθὴσ ἐκζητεῖ γνῶσιν. ἐὰν μαστιγοῖσ ἄφρονα ἐν μέσῳ συνεδρίου ἀτιμάζων, οὐ μὴ περιέλῃσ τὴν ἀφροσύνην αὐτοῦ. γνωστῶσ ἐπιγνώσῃ ψυχὰσ ποιμνίου σου καὶ ἐπιστήσεισ καρδίαν σου σαῖσ ἀγέλαισ. ὅτι οὐκ εἰσ τὸν αἰῶνα ἀνδρὶ κράτοσ καὶ ἰσχύσ, οὐδὲ παραδίδωσιν ἐκ γενεᾶσ εἰσ γενεάν. ἐπιμελοῦ τῶν ἐν τῷ πεδίῳ χλωρῶν καὶ κερεῖσ πόαν, καὶ σύναγε χόρτον ὀρεινόν, ἵνα ἔχῃσ πρόβατα εἰσ ἱματισμόν. τίμα πεδίον, ἵνα ὦσί σοι ἄρνεσ. υἱέ, παῤ ἐμοῦ ἔχεισ ρήσεισ ἰσχυρὰσ εἰσ τὴν ζωήν σου καὶ εἰσ τὴν ζωὴν σῶν θεραπόντων. ΦΕΥΓΕΙ ἀσεβὴσ μηδενὸσ διώκοντοσ, δίκαιοσ δὲ ὥσπερ λέων πέποιθε.

δἰ ἁμαρτίασ ἀσεβῶν κρίσεισ ἐγείρονται, ἀνὴρ δὲ πανοῦργοσ κατασβέσει αὐτάσ. ἀνδρεῖοσ ἐν ἀσεβείαισ συκοφαντεῖ πτωχούσ. ὥσπερ ὑετὸσ λάβροσ καὶ ἀνωφελήσ, οὕτωσ οἱ ἐγκαταλείποντεσ τὸν νόμον ἐγκωμιάζουν ἀσέβειαν, οἱ δὲ ἀγαπῶντεσ τὸν νόμον περιβάλλουσιν ἑαυτοῖσ τεῖχοσ. ἄνδρεσ κακοὶ οὐ νοήσουσι κρίμα, οἱ δὲ ζητοῦντεσ τὸν Κύριον συνήσουσιν ἐν παντί. κρείσσων πτωχὸσ πορευόμενοσ ἐν ἀληθείᾳ, πλουσίου ψευδοῦσ. φυλάσσει νόμον υἱὸσ συνετόσ, ὃσ δὲ ποιμαίνει ἀσωτίαν ἀτιμάζει πατέρα. ὁ πληθύνων τὸν πλοῦτον αὐτοῦ μετὰ τόκων καὶ πλεονασμῶν, τῷ ἐλεῶντι πτωχοὺσ συνάγει αὐτόν. ὁ ἐκκλίνων τὸ οὖσ αὐτοῦ μὴ εἰσακοῦσαι νόμου, καὶ αὐτὸσ τὴν προσευχὴν αὐτοῦ ἐβδέλυκται. ὃσ πλανᾷ εὐθεῖσ ἐν ὁδῷ κακῇ, εἰσ διαφθορὰν αὐτὸσ ἐμπεσεῖται. οἱ δὲ ἄνομοι διελεύσονται ἀγαθά, καὶ οὐκ εἰσελεύσονται εἰσ αὐτά. σοφὸσ παῤ ἑαυτῷ ἀνὴρ πλούσιοσ, πένησ δὲ νοήμων καταγνώσεται αὐτοῦ. διὰ βοήθειαν δικαίων πολλὴν γίνεται δόξα, ἐν δὲ τόποισ ἀσεβῶν ἁλίσκονται ἄνθρωποι. ὁ ἐπικαλύπτων ἀσέβειαν ἑαυτοῦ οὐκ εὐοδωθήσεται, ὁ δὲ ἐξηγούμενοσ ἐλέγχουσ ἀγαπηθήσεται. μακάριοσ ἀνήρ, ὃσ καταπτήσσει πάντα δἰ εὐλάβειαν, ὁ δὲ σκληρὸσ τὴν καρδίαν ἐμπεσεῖται κακοῖσ. λέων πεινῶν καὶ λύκοσ διψῶν, ὃσ τυραννεῖ, πτωχὸσ ὤν, ἔθνουσ πενιχροῦ. βασιλεὺσ ἐνδεὴσ προσόδων μέγασ συκοφάντησ, ὁ δὲ μισῶν ἀδικίαν μακρὸν χρόνον ζήσεται. ἄνδρα τὸν ἐν αἰτίᾳ φόνου ὁ ἐγγυώμενοσ, φυγὰσ ἔσται καὶ οὐκ ἐν ἀσφαλείᾳ. α παίδευε υἱὸν καὶ ἀγαπήσει σε, καὶ δώσει κόσμον τῇ σῆ ψυχῇ. οὐ μὴ ὑπακούσει ἔθνει παρανόμῳ. ὁ πορευόμενοσ δικαίωσ βεβοήθηται, ὁ δὲ σκολιαῖσ ὁδοῖσ πορευόμενοσ ἐμπλακήσεται. ὁ ἐργαζόμενοσ τὴν ἑαυτοῦ γῆν πλησθήσεται ἄρτων, ὁ δὲ διώκων σχολὴν πλησθήσεται πενίασ. ἀνὴρ ἀξιόπιστοσ πολλὰ εὐλογηθήσεται, ὁ δὲ κακὸσ οὐκ ἀτιμώρητοσ ἔσται. ὃσ οὐκ αἰσχύνεται πρόσωπα δικαίων, οὐκ ἀγαθόσ. ὁ τοιοῦτοσ ψωμοῦ ἄρτου ἀποδώσεται ἄνδρα. σπεύδει πλουτεῖν ἀνὴρ βάσκανοσ, καὶ οὐκ οἶδεν ὅτι ἐλεήμων κρατήσει αὐτοῦ. ὁ ἐλέγχων ἀνθρώπου ὁδοὺσ χάριτασ ἕξει μᾶλλον τοῦ γλωσσοχαριτοῦντοσ. ὃσ ἀποβάλλεται πατέρα ἢ μητέρα, καὶ δοκεῖ μὴ ἁμαρτάνειν, οὗτοσ κοινωνόσ ἐστιν ἀνδρὸσ ἀσεβοῦσ. ἄπιστοσ ἀνὴρ κρίνει εἰκῆ, ὃσ δὲ πέποιθεν ἐπὶ Κύριον ἐν ἐπιμελείᾳ ἔσται. ὃσ πέποιθε θρασείᾳ καρδίᾳ, ὁ τοιοῦτοσ ἄφρων. ὃσ δὲ πορεύεται σοφίᾳ σωθήσεται. ὃσ δίδωσι πτωχοῖσ, οὐκ ἐνδεηθήσεται, ὃσ δὲ ἀποστρέφει τὸν ὀφθαλμὸν αὐτοῦ, ἐν πολλῇ ἀπορίᾳ ἔσται. ἐν τόποισ ἀσεβῶν στένουσι δίκαιοι, ἐν δὲ τῇ ἐκείνων ἀπωλείᾳ πληθυνθήσονται δίκαιοι. ΚΡΕΙΣΣΩΝ ἀνὴρ ἐλέγχων ἀνδρὸσ σκληροτραχήλου, ἐξαπίνησ γὰρ φλεγομένου αὐτοῦ οὐκ ἔστιν ἴασισ.

ἐγκωμιαζομένων δικαίων εὐφρανθήσονται λαοί, ἀρχόντων δὲ ἀσεβῶν στένουσιν ἄνδρεσ. ἀνδρὸσ φιλοῦντοσ σοφίαν εὐφραίνεται πατὴρ αὐτοῦ, ὃσ δὲ ποιμαίνει πόρνασ, ἀπολεῖ πλοῦτον. βασιλεὺσ δίκαιοσ ἀνίστησι χώραν, ἀνὴρ δὲ παράνομοσ κατασκάπτει. ὃσ παρασκευάζεται ἐπὶ πρόσωπον τοῦ ἑαυτοῦ φίλουσ δίκτυον, περιβάλλει αὐτὸ τοῖσ ἑαυτοῦ ποσίν. ἁμαρτάνοντι ἀνδρὶ μεγάλη παγίσ, δίκαιοσ δὲ ἐν χαρᾷ καὶ ἐν εὐφροσύνῃ ἔσται. ἐπίσταται δίκαιοσ κρίνειν πενιχροῖσ, ὁ δὲ ἀσεβὴσ οὐ νοεῖ γνῶσιν, καὶ πτωχῷ οὐχ ὑπάρχει νοῦσ ἐπιγνώμων. ἄνδρεσ ἄνομοι ἐξέκαυσαν πόλιν, σοφοὶ δὲ ἐπέστρεψαν ὀργήν. ἀνὴρ σοφὸσ κρινεῖ ἔθνη, ἀνὴρ δὲ φαῦλοσ ὀργιζόμενοσ καταγελᾶται καὶ οὐ καταπτήσσει. ἄνδρεσ αἱμάτων μέτοχοι μισοῦσιν ὅσιον, οἱ δὲ εὐθεῖσ ἐκζητήσουσι ψυχὴν αὐτοῦ. ὅλον τὸν θυμὸν αὐτοῦ ἐκφέρει ἄφρων, σοφὸσ δὲ ταμιεύεται κατὰ μέροσ. βασιλέωσ ὑπακούοντοσ λόγον ἄδικον, πάντεσ οἱ ὑπ̓ αὐτὸν παράνομοι. δανειστοῦ καὶ χρεωφειλέτου ἀλλήλοισ συνελθόντων, ἐπισκοπὴν ἀμφοτέρων ποιεῖται ὁ Κύριοσ. βασιλέωσ ἐν ἀληθείᾳ κρίνοντοσ πτωχούσ, ὁ θρόνοσ αὐτοῦ εἰσ μαρτύριον κατασταθήσεται. πληγαὶ καὶ ἔλεγχοι διδόασι σοφίαν, παῖσ δὲ πλανώμενοσ αἰσχύνει γονεῖσ αὐτοῦ. πολλῶν ὄντων ἀσεβῶν πολλαὶ γίνονται ἁμαρτίαι, οἱ δὲ δίκαιοι ἐκείνων πιπτόντων κατάφοβοι γίνονται. παίδευε υἱόν σου, καὶ ἀναπαύσει σε, καὶ δώσει κόσμον τῇ ψυχῇ σου. οὐ μὴ ὑπάρξῃ ἐξηγητὴσ ἔθνει παρανόμῳ, ὁ δὲ φυλάσσων τὸν νόμον μακαριστόσ. λόγοισ οὐ παιδευθήσεται οἰκέτησ σκληρόσ. ἐὰν γὰρ καὶ νοήσῃ, ἀλλ̓ οὐχ ὑπακούσεται. ἐὰν ἴδῃσ ἄνδρα ταχὺν ἐν λόγοισ, γίνωσκε ὅτι ἐλπίδα ἔχει μᾶλλον ὁ ἄφρων αὐτοῦ. ὃσ κατασπαταλᾷ ἐκ παιδόσ, οἰκέτησ ἔσται, ἔσχατον δὲ ὀδυνηθήσεται ἐφ̓ ἑαυτῷ. ἀνὴρ θυμώδησ ὀρύσσει νεῖκοσ, ἀνὴρ δὲ ὀργίλοσ ἐξώρυξεν ἁμαρτίαν. ὕβρισ ἄνδρα ταπεινοῖ, τοὺσ δὲ ταπεινόφρονασ ἐρείδει δόξῃ Κύριοσ. ὃσ μερίζεται κλέπτῃ, μισεῖ τὴν ἑαυτοῦ ψυχήν. ἐὰν δὲ ὅρκου προτεθέντοσ ἀκούσαντεσ μὴ ἀναγγείλωσι, φοβηθέντεσ καὶ αἰσχυνθέντεσ ἀνθρώπουσ ὑπεσκελίσθησαν. ὁ δὲ πεποιθὼσ ἐπὶ Κυρίῳ εὐφρανθήσεται. ἀσέβεια ἀνδρὶ δίδωσι σφάλμα, ὃσ δὲ πέποιθεν ἐπὶ τῷ δεσπότῃ, σωθήσεται. πολλοὶ θεραπεύουσι πρόσωπα ἡγουμένων, παρὰ δὲ Κυρίου γίνεται τὸ δίκαιον ἀνδρί. βδέλυγμα δικαίοισ ἀνὴρ ἄδικοσ, βδέλυγμα δὲ ἀνόμῳ κατευθύνουσα ὁδόσ. ̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν . Γυναῖκα ἀνδρείαν τίσ εὑρήσει̣ τιμιωτέρα δέ ἐστι λίθων πολυτελῶν ἡ τοιαύτη. θάρσει ἐπ̓ αὐτῇ ἡ καρδία τοῦ ἀνδρὸσ αὐτῆσ, ἡ τοιαύτη καλῶν σκύλων οὐκ ἀπορήσει. ἐνεργεῖ γὰρ τῷ ἀνδρὶ ἀγαθὰ πάντα τὸν βίον. μηρυομένη ἔρια καὶ λίνον ἐποίησεν εὔχρηστον ταῖσ χερσὶν αὐτῆσ. ἐγένετο ὡσεὶ ναῦσ ἐμπορευομένη μακρόθεν, συνάγει δὲ αὐτῆσ τὸν πλοῦτον. καὶ ἀνίσταται ἐκ νυκτῶν καὶ ἔδωκε βρώματα τῷ οἴκῳ καὶ ἔργα ταῖσ θεραπαίναισ. θεωρήσασα γεώργιον ἐπρίατο, ἀπὸ δὲ καρπῶν χειρῶν αὐτῆσ κατεφύτευσε κτῆμα. ἀναζωσαμένη ἰσχυρῶσ τὴν ὀσφὺν αὐτῆσ ἤρεισε τοὺσ βραχίονασ αὐτῆσ εἰσ ἔργον. ἐγεύσατο ὅτι καλόν ἐστι τὸ ἐργάζεσθαι, καὶ οὐκ ἀποσβέννυται ὁ λύχνοσ αὐτῆσ ὅλην τὴν νύκτα. τοὺσ πήχεισ αὐτῆσ ἐκτείνει ἐπὶ τὰ συμφέροντα, τὰσ δὲ χεῖρασ αὐτῆσ ἐρείδει εἰσ ἄτρακτον. χεῖρασ δὲ αὐτῆσ διήνοιξε πένητι, καρπὸν δὲ ἐξέτεινε πτωχῷ. οὐ φροντίζει τῶν ἐν οἴκῳ ὁ ἀνὴρ αὐτῆσ, ὅταν που χρονίζῃ. πάντεσ γὰρ οἱ παῤ αὐτῆσ ἐνδεδυμένοι εἰσί. δισσὰσ χλαίνασ ἐποίησε τῷ ἀνδρὶ αὐτῆσ, ἐκ δὲ βύσσου καὶ πορφύρασ ἑαυτῇ ἐνδύματα. περίβλεπτοσ δὲ γίνεται ὁ ἀνὴρ αὐτῆσ ἐν πύλαισ, ἡνίκα ἂν καθίση ἐν συνεδρίῳ μετὰ τῶν γερόντων κατοίκων τῆσ γῆσ. σινδόνασ ἐποίησε καὶ ἀπέδοτο τοῖσ Φοίνιξι, περιζώματα δὲ τοῖσ Χαναναίοισ. ἰσχὺν καὶ εὐπρέπειαν ἐνεδύσατο καὶ εὐφράνθη ἐν ἡμέραισ ἐσχάταισ. στόμα αὐτῆσ διήνοιξε προσεχόντωσ καὶ ἐννόμωσ, καὶ τάξιν ἐστείλατο τῇ γλώσσῃ αὐτῆσ. στεγναὶ διατριβαὶ οἴκων αὐτῆσ, σῖτα δὲ ὀκνηρὰ οὐκ ἔφαγε. τὸ στόμα δὲ ἀνοίγει σοφῶσ καὶ νομοθέσμωσ, ἡ δὲ ἐλεημοσύνη αὐτῆσ ἀνέστησε τὰ τέκνα αὐτῆσ καὶ ἐπλούτησαν, καὶ ὁ ἀνὴρ αὐτῆσ ᾔνεσεν αὐτήν. Πολλαὶ θυγατέρεσ ἐκτήσαντο πλοῦτον, πολλαὶ ἐποίησαν δύναμιν, σὺ δὲ ὑπέρκεισαι καὶ ὑπερῇρασ πάσασ. ψευδεῖσ ἀρέσκειαι καὶ μάταιον κάλλοσ γυναικόσ. γυνὴ γὰρ συνετὴ εὐλογεῖται, φόβον δὲ Κυρίου αὕτη αἰνείτω. δότε αὐτῇ ἀπὸ καρπῶν χειλέων αὐτῆσ, καὶ αἰνείσθω ἐν πύλαισ ὁ ἀνὴρ αὐτῆσ.

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION