헬라어 문장 검색 - Σεπτύ018́

(70인역 성경, 토빗기)

ΒΙΒΛΟΣ λόγων Τωβίτ, τοῦ Τωβιήλ, τοῦ Ἀνανιήλ, τοῦ Ἀδουήλ, τοῦ Γαβαήλ, ἐκ τοῦ σπέρματοσ Ἀσιήλ, ἐκ τῆσ φυλῆσ Νεφθαλίμ, ὃσ ᾐχμαλωτεύθη ἐν ἡμέραισ Ἐνεμεσσάρου τοῦ βασιλέωσ Ἀσσυρίων ἐκ Θίσβησ, ἥ ἐστιν ἐκ δεξιῶν Κυδίωσ τῆσ Νεφθαλὶ ἐν τῇ Γαλιλαίᾳ ὑπεράνω Ἀσήρ. ‐ ἐγὼ Τωβὶτ ὁδοῖσ ἀληθείασ ἐπορευόμην καὶ δικαιοσύνησ πάσασ τὰσ ἡμέρασ τῆσ ζωῆσ μου καὶ ἐλεημοσύνασ πολλὰσ ἐποίησα τοῖσ ἀδελφοῖσ μου καὶ τῷ ἔθνει, τοῖσ προπορευθεῖσι μετ̓ ἐμοῦ εἰσ χώραν Ἀσσυρίων εἰσ Νινευῆ. καὶ ὅτε ἤμην ἐν τῇ χώρᾳ μου ἐν τῇ γῇ Ἰσραὴλ νεωτέρου μου ὄντοσ, πᾶσα φυλὴ τοῦ Νεφθαλὶμ τοῦ πατρόσ μου ἀπέστη ἀπὸ τοῦ οἴκου Ἱερουσολύμων, τῆσ ἐκλεγείσησ ἀπὸ πασῶν τῶν φυλῶν Ἰσραὴλ εἰσ τὸ θυσιάζειν πάσασ τὰσ φυλάσ. καὶ ἡγιάσθη ὁ ναὸσ τῆσ κατασκηνώσεωσ τοῦ Ὑψίστου καὶ ᾠκοδομήθη εἰσ πάσασ τὰσ γενεὰσ τοῦ αἰῶνοσ. καὶ πᾶσαι αἱ φυλαὶ αἱ συναποστᾶσαι ἔθυον τῇ Βάαλ τῇ δαμάλει καὶ ὁ οἶκοσ Νεφθαλὶμ τοῦ πατρόσ μου. κἀγὼ μόνοσ ἐπορευόμην πλεονάκισ εἰσ Ἱεροσόλυμα ἐν ταῖσ ἑορταῖσ, καθὼσ γέγραπται παντὶ τῷ Ἰσραὴλ ἐν προστάγματι αἰωνίῳ, τὰσ ἀπαρχὰσ καὶ τὰσ δεκάτασ τῶν γεννημάτων καὶ τὰσ πρωτοκουρίασ ἔχων. καὶ ἐδίδουν αὐτὰσ τοῖσ ἱερεῦσι τοῖσ υἱοῖσ Ἀαρὼν πρὸσ τὸ θυσιαστήριον πάντων τῶν γεννημάτων. τὴν δεκάτην ἐδίδουν τοῖσ υἱοῖσ Λευὶ τοῖσ θεραπεύουσιν εἰσ Ἱερουσαλήμ, καὶ τὴν δευτέραν δεκάτην ἀπεπρατιζόμην καὶ ἐπορευόμην καὶ ἐδαπάνων αὐτὰ ἐν Ἱεροσολύμοισ καθ̓ ἕκαστον ἐνιαυτόν. καὶ τὴν τρίτην ἐδίδουν οἷσ καθήκει, καθὼσ ἐνετείλατο Δεββώρα ἡ μήτηρ τοῦ πατρόσ μου, διότι ὀρφανὸσ κατελείφθην ὑπὸ τοῦ πατρόσ μου. καὶ ὅτε ἐγενόμην ἀνήρ, ἔλαβον Ἄνναν γυναῖκα ἐκ τοῦ σπέρματοσ τῆσ πατριᾶσ ἡμῶν καὶ ἐγέννησα ἐξ αὐτῆσ Τωβίαν. καὶ ὅτε ᾐχμαλωτίσθημεν εἰσ Νινευῆ, πάντεσ οἱ ἀδελφοί μου καὶ οἱ ἐκ τοῦ γένουσ μου ἤσθιον ἐκ τῶν ἄρτων τῶν ἐθνῶν. ἐγὼ δὲ συνετήρησα τὴν ψυχήν μου μὴ φαγεῖν, καθότι ἐμεμνήμην τοῦ Θεοῦ ἐν ὅλῃ τῇ ψυχῇ μου. καὶ ἔδωκεν ὁ Ὕψιστοσ χάριν καὶ μορφὴν ἐνώπιον Ἐνεμεσσάρου, καὶ ἤμην αὐτοῦ ἀγοραστήσ. καὶ ἐπορευόμην εἰσ τὴν Μηδίαν καὶ παρεθέμην Γαβαήλῳ τῷ ἀδελφῷ Γαβρία ἐν Ράγοισ τῆσ Μηδίασ ἀργυρίου τάλαντα δέκα. Καὶ ὅτε ἀπέθανεν Ἐνεμεσσάρ, ἐβασίλευσε Σενναχηρὶμ ὁ υἱὸσ αὐτοῦ ἀντ̓ αὐτοῦ, καὶ αἱ ὁδοὶ αὐτοῦ ἠκαταστάθησαν, καὶ οὐκ ἔτι ἠδυνάσθην πορευθῆναι εἰσ τὴν Μηδίαν. καὶ ἐν ταῖσ ἡμέραισ Ἐνεμεσσάρου ἐλεημοσύνασ πολλὰσ ἐποίουν τοῖσ ἀδελφοῖσ μου. τοὺσ ἄρτουσ μου ἐδίδουν τοῖσ πεινῶσι καὶ ἱμάτια τοῖσ γυμνοῖσ, καὶ εἴ τινα ἐκ τοῦ γένουσ μου ἐθεώρουν τεθνηκότα καὶ ἐρριμμένον ὀπίσω τοῦ τείχουσ Νινευῆ, ἔθαπτον αὐτόν. καὶ εἴ τινα ἀπέκτεινε Σενναχηρὶμ ὁ βασιλεύσ, ὅτε ἦλθε φεύγων ἐκ τῆσ Ἰουδαίασ, ἔθαψα αὐτοὺσ κλέπτων. πολλοὺσ γὰρ ἀπέκτεινεν ἐν τῷ θυμῷ αὐτοῦ. καὶ ἐζητήθη ὑπὸ τοῦ βασιλέωσ τὰ σώματα, καὶ οὐχ εὑρέθη. πορευθεὶσ δὲ εἷσ τῶν ἐν Νινευῆ, ὑπέδειξε τῷ βασιλεῖ περὶ ἐμοῦ ὅτι θάπτω αὐτούσ, καὶ ἐκρύβην. ἐπιγνοὺσ δὲ ὅτι ζητοῦμαι ἀποθανεῖν, φοβηθεὶσ ἀνεχώρησα. καὶ διηρπάγη πάντα τὰ ὑπάρχοντά μου, καὶ οὐ κατελείφθη μοι οὐδὲν πλὴν Ἄννασ τῆσ γυναικόσ μου καὶ Τωβίου τοῦ υἱοῦ μου. καὶ οὐ διῆλθον ἡμέρασ πεντήκοντα, ἕωσ οὗ ἀπέκτειναν αὐτὸν οἱ δύο υἱοὶ αὐτοῦ καὶ ἔφυγον εἰσ τὰ ὄρη Ἀραράθ, καὶ ἐβασίλευσε Σαχερδονὸσ υἱὸσ αὐτοῦ ἀντ̓ αὐτοῦ, καὶ ἔταξεν Ἀχιάχαρον τὸν Ἀναὴλ υἱὸν τοῦ ἀδελφοῦ μου ἐπὶ πᾶσαν τὴν ἐκλογιστίαν τῆσ βασιλείασ αὐτοῦ καὶ ἐπὶ πᾶσαν τήν διοίκησιν. καὶ ἠξίωσεν Ἀχιάχαροσ περὶ ἐμοῦ, καὶ ἦλθον εἰσ Νινευῆ. Ἀχιάχαροσ δὲ ἦν ὁ οἰνοχόοσ καὶ ἐπὶ τοῦ δακτυλίου καὶ διοικητὴσ καὶ ἐκλογιστήσ, καὶ κατέστησεν αὐτὸν ὁ Σαχερδονὸσ ἐκ δευτέρασ. ἦν δὲ ἐξάδελφόσ μου. ΟΤΕ δὲ κατῆλθον εἰσ τὸν οἶκόν μου καὶ ἀπεδόθη μοι Ἄννα ἡ γυνή μου, καὶ Τωβίασ ὁ υἱόσ μου, ἐν τῇ πεντηκοστῇ ἑορτῇ, ἥ ἐστιν ἁγία ἑπτὰ ἑβδομάδων, ἐγενήθη ἄριστον καλόν μοι, καὶ ἀνέπεσα τοῦ φαγεῖν.

καὶ ἐθεασάμην ὄψα πολλὰ καὶ εἶπα τῷ υἱῷ μου. βάδισον καὶ ἄγαγε ὃν ἂν εὕρῃσ τῶν ἀδελφῶν ἡμῶν ἐνδεῆ, ὃσ μέμνηται τοῦ Κυρίου, καὶ ἰδοὺ μένω σε. καὶ ἐλθὼν εἶπε. πάτερ, εἷσ ἐκ τοῦ γένουσ ἡμῶν ἐστραγγαλωμένοσ ἔρριπται ἐν τῇ ἀγορᾷ. κἀγὼ πρὶν ἢ γεύσασθαί με, ἀναπηδήσασ ἀνειλόμην αὐτὸν εἴσ τι οἴκημα, ἕωσ οὗ ἔδυ ὁ ἥλιοσ. καὶ ἐπιστρέψασ ἐλουσάμην καὶ ἤσθιον τὸν ἄρτον μου ἐν λύπῃ. καὶ ἐμνήσθην τῆσ προφητείασ Ἀμώσ, καθὼσ εἶπε. στραφήσονται αἱ ἑορταὶ ὑμῶν εἰσ πένθοσ καὶ πᾶσαι αἱ εὐφροσύναι ὑμῶν εἰσ θρῆνον, καὶ ἔκλαυσα. καὶ ὅτε ἔδυ ὁ ἥλιοσ, ᾠχόμην καὶ ὀρύξασ ἔθαψα αὐτόν. καὶ οἱ πλησίον ἐπεγέλων λέγοντεσ. οὐκ ἔτι φοβεῖται φονευθῆναι περὶ τοῦ πράγματοσ τούτου, καὶ ἀπέδρα, καὶ ἰδοὺ πάλιν θάπτει τοὺσ νεκρούσ. καὶ ἐν αὐτῇ τῇ νυκτὶ ἀνέλυσα θάψασ καὶ ἐκοιμήθην μεμιαμμένοσ παρὰ τὸν τοῖχον τῆσ αὐλῆσ, καὶ τὸ πρόσωπόν μου ἀκάλυπτον ἦν. καὶ οὐκ ᾔδειν ὅτι στρουθία ἐν τῷ τοίχῳ ἐστί, καὶ τῶν ὀφθαλμῶν μου ἀνεῳγότων, ἀφώδευσαν τὰ στρουθία θερμὸν εἰσ τοὺσ ὀφθαλμούσ μου, καὶ ἐγενήθη λευκώματα ἐν τοῖσ ὀφθαλμοῖσ μου. καὶ ἐπορεύθην πρὸσ ἰατρούσ, καὶ οὐκ ὠφέλησάν με. Ἀχιάχαροσ δὲ ἔτρεφέ με, ἕωσ οὗ ἐπορεύθην εἰσ τὴν Ἐλυμαί̈δα. καὶ ἡ γυνή μου Ἄννα ἠριθεύετο ἐν τοῖσ γυναικείοισ. καὶ ἀπέστελλε τοῖσ κυρίοισ, καὶ ἀπέδωκαν αὐτῇ καὶ αὐτοὶ τὸν μισθὸν προσδόντεσ καὶ ἔριφον. ὅτε δὲ ἦλθε πρόσ με, ἤρξατο κράζειν. καὶ εἶπα αὐτῇ. πόθεν τὸ ἐρίφιον̣ μὴ κλεψιμαῖόν ἐστιν̣ ἀπόδοσ αὐτὸ τοῖσ κυρίοισ. οὐ γὰρ θεμιτόν ἐστι φαγεῖν κλεψιμαῖον. ἡ δὲ εἶπε. δῶρον δέδοταί μοι ἐπὶ τῷ μισθῷ. καὶ οὐκ ἐπίστευον αὐτῇ καὶ ἔλεγον ἀποδιδόναι αὐτὸ τοῖσ κυρίοισ καί ἠρυθρίων πρὸσ αὐτήν. ἡ δὲ ἀποκριθεῖσα εἶπέ μοι. ποῦ εἰσιν αἱ ἐλεημοσύναι σου καὶ αἱ δικαιοσύναι σου̣ ἰδοὺ γνωστὰ πάντα μετὰ σοῦ. ΚΑΙ λυπηθεὶσ ἔκλαυσα καὶ προσευξάμην μετ̓ ὀδύνησ λέγων.

δίκαιοσ εἶ, Κύριε, καὶ πάντα τὰ ἔργα σου καὶ πᾶσαι αἱ ὁδοί σου ἐλεημοσύναι καὶ ἀλήθεια, καὶ κρίσιν ἀληθινὴν καὶ δικαίαν σὺ κρίνεισ εἰσ τὸν αἰῶνα. μνήσθητί μου καὶ ἐπίβλεψον ἐπ̓ ἐμέ. μή με ἐκδικήσῃσ ταῖσ ἁμαρτίαισ μου καὶ τοῖσ ἀγνοήμασί μου καὶ τῶν πατέρων μου, ἃ ἥμαρτον ἐνώπιόν σου. παρήκουσαν γὰρ τῶν ἐντολῶν σου, καὶ ἔδωκασ ἡμᾶσ εἰσ διαρπαγὴνκαὶ αἰχμαλωσίαν καὶ θάνατον καὶ παραβολὴν ὀνειδισμοῦ πᾶσι τοῖσ ἔθνεσιν, ἐν οἷσ ἐσκορπίσμεθα. καὶ νῦν πολλαὶ αἱ κρίσεισ σού εἰσι καὶ ἀληθιναὶ ἐξ ἐμοῦ ποιῆσαι περὶ τῶν ἁμαρτιῶν μου καὶ τῶν πατέρων μου, ὅτι οὐκ ἐποιήσαμεν τὰσ ἐντολάσ σου. οὐ γὰρ ἐπορεύθημεν ἐν ἀληθείᾳ ἐνώπιόν σου. καὶ νῦν κατὰ τὸ ἀρεστὸν ἐνώπιόν σου ποίησον μετ̓ ἐμοῦ. ἐπίταξον ἀναλαβεῖν τὸ πνεῦμά μου, ὅπωσ ἀπολυθῶ καὶ γένωμαι γῆ. διότι λυσιτελεῖ μοι ἀποθανεῖν ἢ ζῆν, ὅτι ὀνειδισμοὺσ ψευδεῖσ ἤκουσα, καὶ λύπη ἐστὶ πολλὴ ἐν ἐμοί. ἐπίταξον ἀπολυθῆναί με τῆσ ἀνάγκησ ἤδη εἰσ τὸν αἰώνιον τόπον, μὴ ἀποστρέψῃσ τὸ πρόσωπόν σου ἀπ̓ἐμοῦ. Ἐν τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ συνέβη τῇ θυγατρὶ Ραγουὴλ Σάρρᾳ ἐν Ἐκβατάνοισ τῆσ Μηδίασ καὶ ταύτην ὀνειδισθῆναι ὑπὸ παιδισκῶν πατρὸσ αὐτῆσ, ὅτι ἦν δεδομένη ἀνδράσιν ἑπτά, καὶ Ἀσμοδαῖοσ τὸ πονηρὸν δαιμόνιον ἀπέκτεινεν αὐτοὺσ πρὶν ἢ γενέσθαι αὐτοὺσ μετ̓ αὐτῆσ ὡσ ἐν γυναιξί. καὶ εἶπαν αὐτῇ. οὐ συνιεῖσ ἀποπνίγουσά σου τοὺσ ἄνδρασ̣ ἤδη ἑπτὰ ἔσχεσ καὶ ἑνὸσ αὐτῶν οὐκ ὠνομάσθησ. τί ἡμᾶσ μαστιγοῖσ̣ εἰ ἀπέθαναν, βάδιζε μετ̓ αὐτῶν. μὴ ἴδοιμέν σου υἱὸν ἢ θυγατέρα εἰσ τὸν αἰῶνα. ταῦτα ἀκούσασα ἐλυπήθη σφόδρα ὥστε ἀπάγξασθαι. καὶ εἶπε. μία μέν εἰμι τῷ πατρί μου. ἐὰν ποιήσω τοῦτο, ὄνειδοσ αὐτῷ ἔσται, καὶ τὸ γῆρασ αὐτοῦ κατάξω μετ̓ ὀδύνησ εἰσ ᾅδου. καὶ ἐδεήθη πρὸσ τῇ θυρίδι καὶ εἶπεν. εὐλογητὸσ εἶ, Κύριε ὁ Θεόσ μου, καὶ εὐλογητὸν τὸ ὄνομά σου τὸ ἅγιον καὶ ἔντιμον εἰσ τοὺσ αἰῶνασ. εὐλογήσαισάν σε πάντα τὰ ἔργα σου εἰσ τὸν αἰῶνα. καὶ νῦν, Κύριε, τοὺσ ὀφθαλμούσ μου καὶ τὸ πρόσωπόν μου εἰσ σὲ δέδωκα. εἰπὸν ἀπολῦσαί με ἀπὸ τῆσ γῆσ καὶ μὴ ἀκοῦσαί με μηκέτι ὀνειδισμόν. σὺ γινώσκεισ, Κύριε, ὅτι καθαρά εἰμι ἀπὸ πάσησ ἁμαρτίασ ἀνδρὸς καὶ οὐκ ἐμόλυνα τὸ ὄνομά μου οὐδὲ τὸ ὄνομα τοῦ πατρόσ μου ἐν τῇ γῇ τῆσ αἰχμαλωσίασ μου. μονογενήσ εἰμι τῷ πατρί μου, καὶ οὐχ ὑπάρχει αὐτῷ παιδίον, ὃ κληρονομήσει αὐτόν, οὐδὲ ἀδελφὸσ ἐγγὺσ οὐδὲ ὑπάρχων αὐτῷ υἱόσ, ἵνα συντηρήσω ἐμαυτὴν αὐτῷ γυναῖκα. ἤδη ἀπώλοντό μοι ἑπτά. ἵνα τί μοι ζῆν̣ καὶ εἰ μὴ δοκεῖ σοι ἀποκτεῖναί με, ἐπίταξον ἐπιβλέψαι ἐπ̓ ἐμὲ καὶ ἐλεῆσαί με καὶ μηκέτι ἀκοῦσαί με ὀνειδισμόν. Καὶ εἰσηκούσθη προσευχὴ ἀμφοτέρων ἐνώπιον τῆσ δόξησ τοῦ μεγάλου Ραφαήλ, καὶ ἀπεστάλη ἰάσασθαι τοὺσ δύο, τοῦ Τωβὶτ λεπίσαι τὰ λευκώματα καὶ Σάρραν τὴν τοῦ Ραγουὴλ δοῦναι Τωβίᾳ τῷ υἱῷ Τωβὶτ γυναῖκα καὶ δῆσαι Ἀσμοδαῖον τὸ πονηρὸν δαιμόνιον, διότι Τωβίᾳ ἐπιβάλλει κληρονομῆσαι αὐτήν. ἐν αὐτῷ τῷ καιρῷ ἐπιστρέψασ Τωβὶτ εἰσῆλθεν εἰσ τὸν οἶκον αὐτοῦ καὶ Σάρρα ἡ τοῦ Ραγουὴλ κατέβη ἐκ τοῦ ὑπερῴου αὐτῆσ. ΕΝ τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνη ἐμνήσθη Τωβὶτ περὶ τοῦ ἀργυρίου, οὗ παρέθετο Γαβαὴλ ἐν Ράγοισ τῆσ Μηδίασ,

καὶ εἶπεν ἐν ἑαυτῷ. ἐγὼ ᾐτησάμην θάνατον, τί οὐ καλῶ Τωβίαν τὸν υἱόν μου, ἵνα αὐτῷ ὑποδείξω πρὶν ἀποθανεῖν με̣ καὶ καλέσασ αὐτὸν εἶπε. παιδίον, ἐὰν ἀποθάνω, θάψον με, καὶ μὴ ὑπερίδῃσ τὴν μητέρα σου. τίμα αὐτὴν πάσασ τὰσ ἡμέρασ τῆσ ζωῆσ σου καὶ ποίει τὸ ἀρεστὸν αὐτῇ καὶ μὴ λυπήσῃσ αὐτήν. μνήσθητι, παιδίον, ὅτι πολλοὺσ κινδύνουσ ἑώρακεν ἐπὶ σοὶ ἐν τῇ κοιλίᾳ. ὅταν ἀποθάνῃ, θάψον αὐτὴν παῤ ἐμοὶ ἐν ἑνὶ τάφῳ. πάσασ τὰσ ἡμέρασ, παιδίον, Κυρίου τοῦ Θεοῦ ἡμῶν μνημόνευε καὶ μὴ θελήσῃσ ἁμαρτάνειν καὶ παραβῆναι τὰσ ἐντολὰσ αὐτοῦ. δικαιοσύνην ποίει πάσασ τὰσ ἡμέρασ τῆσ ζωῆσ σου καὶ μὴ πορευθῇσ ταῖσ ὁδοῖσ τῆσ ἀδικίασ. διότι ποιοῦντόσ σου τὴν ἀλήθειαν, εὐοδίαι ἔσονται ἐν τοῖσ ἔργοισ σου καὶ πᾶσι τοῖσ ποιοῦσι τὴν δικαιοσύνην. ἐκ τῶν ὑπαρχόντων σοι ποίει ἐλεημοσύνην, καὶ μὴ φθονεσάτω σου ὁ ὀφθαλμὸσ ἐν τῷ ποιεῖν σε ἐλεημοσύνην. μὴ ἀποστρέψῃσ τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ παντὸσ πτωχοῦ, καὶ ἀπὸ σοῦ οὐ μὴ ἀποστραφῇ τὸ πρόσωπον τοῦ Θεοῦ. ὡσ σοὶ ὑπάρχει κατὰ τὸ πλῆθοσ, ποίησον ἐξ αὐτῶν ἐλεημοσύνην. ἐὰν ὀλίγον σοι ὑπάρχῃ, κατὰ τὸ ὀλίγον μὴ φοβοῦ ποιεῖν ἐλεημοσύνην. θέμα γὰρ ἀγαθὸν θησαυρίζεισ σεαυτῷ εἰσ ἡμέραν ἀνάγκησ. διότι ἐλεημοσύνη ἐκ θανάτου ρύεται καὶ οὐκ ἐᾷ εἰσελθεῖν εἰσ τὸ σκότοσ. δῶρον γὰρ ἀγαθόν ἐστιν ἐλεημοσύνη πᾶσι τοῖσ ποιοῦσιν αὐτὴν ἐνώπιον τοῦ Ὑψίστου. πρόσεχε σεαυτῷ, παιδίον, ἀπὸ πάσησ πορνείασ καὶ γυναῖκα πρῶτον λάβε ἀπὸ τοῦ σπέρματοσ τῶν πατέρων σου. μὴ λάβῃσ γυναῖκα ἀλλοτρίαν, ἣ οὐκ ἔστιν ἐκ τῆσ φυλῆσ τοῦ πατρόσ σου, διότι υἱοὶ προφητῶν ἐσμεν. Νῶε, Ἁβραάμ, Ἰσαάκ, Ἰακώβ, οἱ πατέρεσ ἡμῶν ἀπὸ τοῦ αἰῶνοσ. μνήσθητι, παιδίον, ὅτι αὐτοὶ πάντεσ ἔλαβον γυναῖκασ ἐκ τῶν ἀδελφῶν αὐτῶν καὶ εὐλογήθησαν ἐν τοῖσ τέκνοισ αὐτῶν, καὶ τὸ σπέρμα αὐτῶν κληρονομήσει γῆν. καὶ νῦν, παιδίον, ἀγάπα τοὺσ ἀδελφούσ σου καὶ μὴ ὑπερηφανεύου τῇ καρδίᾳ σου ἀπὸ τῶν ἀδελφῶν σου καὶ τῶν υἱῶν καὶ θυγατέρων τοῦ λαοῦ σου λαβεῖν σεαυτῷ ἐξ αὐτῶν γυναῖκα. διότι ἐν τῇ ὑπερηφανίᾳ ἀπώλεια καὶ ἀκαταστασία πολλή, καὶ ἐν τῇ ἀχρειότητι ἐλάττωσισ καὶ ἔνδεια μεγάλη. ἡ γὰρ ἀχρειότησ μήτηρ ἐστὶ τοῦ λιμοῦ. μισθὸσ παντὸσ ἀνθρώπου, ὃσ ἐὰν ἐργάσηται παρὰ σοί, μὴ αὐλισθήτω, ἀλλ̓ ἀπόδοσ αὐτῷ παραυτίκα, καὶ ἐὰν δουλεύσῃσ τῷ Θεῷ, ἀποδοθήσεταί σοι. πρόσεχε σεαυτῷ, παιδίον, ἐν πᾶσι τοῖσ ἔργοισ σου καὶ ἴσθι πεπαιδευμένοσ ἐν πάσῃ ἀναστροφῇ σου. καὶ ὃ μισεῖσ, μηδενὶ ποιήσῃσ. οἶνον εἰσ μέθην μὴ πίῃσ, καὶ μὴ πορευθήτω μετὰ σοῦ μέθη ἐν τῇ ὁδῷ σου. ἐκ τοῦ ἄρτου σου δίδου πεινῶντι καὶ ἐκ τῶν ἱματίων σου τοῖσ γυμνοῖσ. πᾶν, ὃ ἐὰν περισσεύσῃ σοι, ποίει ἐλεημοσύνην, καὶ μὴ φθονεσάτω σου ὁ ὀφθαλμὸσ ἐν τῷ ποιεῖν σε ἐλεημοσύνην. ἔκχεον τοὺσ ἄρτουσ σου ἐπὶ τὸν τάφον τῶν δικαίων καὶ μὴ δῷσ τοῖσ ἁμαρτωλοῖσ. συμβουλίαν παρὰ παντὸσ φρονίμου ζήτησον καὶ μὴ καταφρονήσῃσ ἐπί πάσησ συμβουλίασ χρησίμησ. καὶ ἐν παντὶ καιρῷ εὐλόγει Κύριον τὸν Θεὸν καὶ παῤ αὐτοῦ αἴτησον, ὅπωσ αἱ ὁδοί σου εὐθεῖαι γένωνται, καὶ πᾶσαι αἱ τρίβοι καὶ βουλαί σου εὐοδωθῶσι. διότι πᾶν ἔθνοσ οὐκ ἔχει βουλήν, ἀλλ̓ αὐτὸσ ὁ Κύριοσ δίδωσι πάντα τὰ ἀγαθὰ καὶ ὃν ἐὰν θέλῃ, ταπεινοῖ, καθὼσ βούλεται. καὶ νῦν, παιδίον, μνημόνευε τῶν ἐντολῶν μου, καὶ μὴ ἐξαλειφθήτωσαν ἐκ τῆσ καρδίασ σου. καὶ νῦν ὑποδεικνύω σοι τὰ δέκα τάλαντα τοῦ ἀργυρίου, ἃ παρεθέμην Γαβαήλῳ τῷ τοῦ Γαβρία ἐν Ράγοισ τῆσ Μηδίασ. καὶ μὴ φοβοῦ, παιδίον, ὅτι ἐπτωχεύσαμεν. ὑπάρχει σοι πολλά, ἐὰν φοβηθῇσ τὸν Θεόν, καὶ ἀποστῇσ ἀπὸ πάσησ ἁμαρτίασ καὶ ποιήσῃσ τὸ ἀρεστὸν ἐνώπιον αὐτοῦ. ΚΑΙ ἀποκριθεὶσ Τωβίασ εἶπεν αὐτῷ. πάτερ, ποιήσω πάντα, ὅσα ἐντέταλσαί μοι.

ἀλλὰ πῶσ δυνήσομαι λαβεῖν τὸ ἀργύριον καὶ οὐ γινώσκω αὐτόν̣ καὶ ἔδωκεν αὐτῷ τὸ χειρόγραφον καὶ εἶπεν αὐτῷ. ζήτησον σεαυτῷ ἄνθρωπον, ὃσ συμπορεύσεταί σοι, καὶ δώσω αὐτῷ μισθὸν ἕωσ ζῶ. καὶ λαβὲ πορευθεὶσ τὸ ἀργύριον. καὶ ἐπορεύθη ζητῆσαι ἄνθρωπον καὶ εὗρε τὸν Ραφαήλ, ὃσ ἦν ἄγγελοσ, καὶ οὐκ ᾔδει. καὶ εἶπεν αὐτῷ. εἰ δύναμαι πορευθῆναι μετὰ σοῦ ἐν Ράγοισ τῆσ Μηδίασ, καὶ εἰ ἔμπειροσ εἶ τῶν τόπων̣ καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ ἄγγελοσ. πορεύσομαι μετὰ σοῦ καὶ τῆσ ὁδοῦ ἐμπειρῶ καὶ παρὰ Γαβαὴλ τὸν ἀδελφὸν ἡμῶν ηὐλίσθην. καὶ εἶπεν αὐτῷ Τωβίασ. ὑπόμεινόν με, καὶ ἐρῶ τῷ πατρί. καὶ εἶπεν αὐτῷ. πορεύου καὶ μὴ χρονίσῃσ. καὶ εἰσελθὼν εἶπε τῷ πατρί. ἰδοὺ εὕρηκα ὃσ συμπορεύσεταί μοι. ὁ δὲ εἶπε. φώνησον αὐτὸν πρόσ με, ἵνα ἐπιγνῶ ποίασ φυλῆσ ἐστι καὶ εἰ πιστὸσ τοῦ πορευθῆναι μετὰ σοῦ. καὶ ἐκάλεσεν αὐτόν, καὶ εἰσῆλθε, καὶ ἠσπάσαντο ἀλλήλουσ. καὶ εἶπεν αὐτῷ Τωβίτ. ἀδελφέ, ἐκ ποίασ φυλῆσ καὶ ἐκ ποίασ πατριᾶσ εἶ σύ̣ ὑπόδειξόν μοι. καὶ εἶπεν αὐτῷ. φυλὴν καὶ πατριὰν σὺ ζητεῖσ ἢ μίσθιον, ὃσ συμπορεύσεται μετὰ τοῦ υἱοῦ σου̣ καὶ εἶπεν αὐτῷ Τωβίτ. βούλομαι, ἀδελφέ, ἐπιγνῶναι τὸ γένοσ σου καΙ τὸ ὄνομα. ὃσ δὲ εἶπεν. ἐγὼ Ἀζαρίασ Ἀνανίου τοῦ μεγάλου, τῶν ἀδελφῶν σου. καὶ εἶπεν αὐτῷ. ὑγιαίνων ἔλθοισ, ἀδελφέ, καὶ μή μοι ὀργισθῇσ, ὅτι ἐζήτησα τὴν φυλήν σου καὶ τὴν πατριάν σου ἐπιγνῶναι. καὶ σὺ τυγχάνεισ ἀδελφόσ μου ἐκ τῆσ καλῆσ καὶ ἀγαθῆσ γενεᾶσ. ἐπεγίνωσκον γὰρ ἐγὼ Ἀνανίαν καὶ Ἰωνάθαν τοὺσ υἱοὺσ Σεμεί̈ τοῦ μεγάλου, ὡσ ἐπορευόμεθα κοινῶσ εἰσ Ἱεροσόλυμα προσκυνεῖν, ἀναφέροντεσ τὰ πρωτότοκα καὶ τὰσ δεκάτασ τῶν γεννημάτων, καὶ οὐκ ἐπλανήθησαν ἐν τῇ πλάνῃ τῶν ἀδελφῶν ἡμῶν. ἐκ ρίζησ καλῆσ εἶ, ἀδελφέ, ἀλλὰ εἰπόν μοι τίνα σοι ἔσομαι μισθὸν διδόναι. δραχμὴν τῆσ ἡμέρασ καὶ τὰ δέοντά σοι ὡσ καὶ τῷ υἱῷ μου. καὶ ἔτι προσθήσω σοι ἐπὶ τὸν μισθόν, ἐὰν ὑγιαίνοντεσ ἐπιστρέψητε. καὶ εὐδόκησαν οὕτωσ. καὶ εἶπε πρὸσ Τωβίαν. ἕτοιμοσ γίνου πρὸσ τὴν ὁδόν. καὶ εὐοδωθείητε. καὶ ἡτοίμασεν ὁ υἱὸσ αὐτοῦ τὰ πρὸσ τὴν ὁδόν. καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ πατὴρ αὐτοῦ. πορεύου μετὰ τοῦ ἀνθρώπου τούτου, ὁ δὲ ἐν τῷ οὐρανῷ οἰκῶν Θεὸσ εὐοδώσει τὴν ὁδὸν ὑμῶν, καὶ ὁ ἄγγελοσ αὐτοῦ συμπορευθήτω ὑμῖν. καὶ ἐξῆλθαν ἀμφότεροι ἀπελθεῖν καὶ ὁ κύων τοῦ παιδαρίου μετ̓ αὐτῶν. ἔκλαυσε δὲ Ἄννα ἡ μήτηρ αὐτοῦ καὶ εἶπε πρὸσ Τωβίτ. τί ἐξαπέστειλασ τὸ παιδίον ἡμῶν̣ ἢ οὐχὶ ἡ ράβδοσ τῆσ χειρὸσ ἡμῶν ἐστιν ἐν τῷ εἰσπορεύεσθαι αὐτὸν καὶ ἐκπορεύεσθαι ἐνώπιον ἡμῶν̣ ἀργύριον τῷ ἀργυρίῳ μὴ φθάσαι, ἀλλὰ περίψημα τοῦ παιδίου ἡμῶν γένοιτο. ὡσ γὰρ δέδοται ἡμῖν ζῆν παρὰ τοῦ Κυρίου, τοῦτο ἱκανὸν ἡμῖν ὑπάρχει. καὶ εἶπεν αὐτῇ Τωβίτ. μὴ λόγον ἔχε, ἀδελφή. ὑγιαίνων ἐλεύσεται, καὶ οἱ ὀφθαλμοί σου ὄψονται αὐτόν. ἄγγελοσ γὰρ ἀγαθὸσ συμπορεύσεται αὐτῷ, καὶ εὐοδωθήσεται ἡ ὁδὸσ αὐτοῦ, καὶ ὑποστρέψει ὑγιαίνων. καὶ ἐπαύσατο κλαίουσα. ΟΙ δὲ πορευόμενοι τὴν ὁδὸν ἦλθον ἑσπέρασ ἐπὶ τὸν Τίγριν ποταμόν, καὶ ηὐλίζοντο ἐκεῖ.

τὸ δὲ παιδάριον κατέβη περικλύσασθαι, καὶ ἀνεπήδησεν ἰχθὺσ ἀπὸ τοῦ ποταμοῦ καὶ ἐβουλήθη καταπιεῖν τὸ παιδάριον. ὁ δὲ ἄγγελοσ εἶπεν αὐτῷ. ἐπιλαβοῦ τοῦ ἰχθύοσ. καὶ ἐκράτησε τὸν ἰχθὺν τὸ παιδάριον καὶ ἀνέβαλεν αὐτὸν ἐπὶ τὴν γῆν. καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ ἄγγελοσ. ἀνάτεμε τὸν ἰχθὺν καὶ λαβὼν τὴν καρδίαν καὶ τὸ ἧπαρ καὶ τὴν χολὴν θὲσ ἀσφαλῶσ. καὶ ἐποίησε τὸ παιδάριον ὡσ εἶπεν αὐτῷ ὁ ἄγγελοσ, τὸν δὲ ἰχθὺν ὀπτήσαντεσ ἔφαγον. καὶ ὥδευον ἀμφότεροι, ἕωσ οὗ ἤγγισαν ἐν Ἐκβατάνοισ. καὶ εἶπε τὸ παιδάριον τῷ ἀγγέλῳ. Ἀζαρία ἀδελφέ, τί ἐστιν ἡ καρδία καὶ τὸ ἧπαρ καὶ ἡ χολὴ τοῦ ἰχθύοσ̣ καὶ εἶπεν αὐτῷ. ἡ καρδία καὶ τὸ ἧπαρ, ἐάν τινα ὀχλῇ δαιμόνιον ἢ πνεῦμα πονηρόν, ταῦτα δεῖ καπνίσαι ἐνώπιον ἀνθρώπου ἢ γυναικόσ, καὶ οὐκέτι οὐ μὴ ὀχληθῇ. ἡ δὲ χολή, ἐγχρῖσαι ἄνθρωπον, ὃσ ἔχει λευκώματα ἐν τοῖσ ὀφθαλμοῖσ, καὶ ἰαθήσεται. ὡσ δὲ προσήγγισαν τῇ Ράγῃ, εἶπεν ὁ ἄγγελοσ τῷ παιδαρίῳ. ἀδελφέ, σήμερον αὐλισθησόμεθα παρὰ Ραγουήλ, καὶ αὐτὸσ συγγενήσ σού ἐστι, καὶ ἔστιν αὐτῷ θυγάτηρ ὀνόματι Σάρρα. λαλήσω περὶ αὐτῆσ τοῦ δοθῆναί σοι αὐτὴν εἰσ γυναῖκα, ὅτι σοι ἐπιβάλλει ἡ κληρονομία αὐτῆσ, καὶ σὺ μόνοσ εἶ ἐκ τοῦ γένουσ αὐτῆσ, καὶ τὸ κοράσιον καλὸν καὶ φρόνιμόν ἐστι. καὶ νῦν ἄκουσόν μου καὶ λαλήσω τῷ πατρὶ αὐτῆσ, καὶ ὅταν ὑποστρέψωμεν ἐκ Ραγῶν, ποιήσομεν τὸν γάμον. διότι ἐπίσταμαι Ραγουὴλ ὅτι οὐ μὴ δῷ αὐτὴν ἀνδρὶ ἑτέρῳ κατὰ τὸν νόμον Μωυσῆ ἢ ὀφειλήσει θάνατον, ὅτι τὴν κληρονομίαν σοὶ καθήκει λαβεῖν ἢ πάντα ἄνθρωπον. τότε εἶπε τὸ παιδάριον τῷ ἀγγέλῳ. Ἀζαρία ἀδελφέ, ἀκήκοα ἐγὼ τὸ κοράσιον δεδόσθαι ἑπτὰ ἀνδράσι καὶ πάντασ ἐν τῷ νυμφῶνι ἀπολωλότασ. καὶ νῦν ἐγὼ μόνοσ εἰμὶ τῷ πατρὶ καὶ φοβοῦμαι μὴ εἰσελθὼν ἀποθάνω καθὼσ καὶ οἱ πρότεροι, ὅτι δαιμόνιον φιλεῖ αὐτήν, ὃ οὐκ ἀδικεῖ οὐδένα πλὴν τῶν προσαγόντων αὐτῇ. καὶ νῦν ἐγὼ φοβοῦμαι μὴ ἀποθάνω καὶ κατάξω τὴν ζωὴν τοῦ πατρόσ μου καὶ τῆσ μητρόσ μου μετ̓ ὀδύνησ ἐπ̓ ἐμοὶ εἰσ τὸν τάφον αὐτῶν. καὶ υἱὸσ ἕτεροσ οὐχ ὑπάρχει αὐτοῖσ, ὃσ θάψει αὐτούσ. εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ ἄγγελοσ. οὐ μέμνησαι τῶν λόγων, ὧν ἐνετείλατό σοι ὁ πατήρ σου, ὑπὲρ τοῦ λαβεῖν σε γυναῖκα ἐκ τοῦ γένουσ σου̣ καὶ νῦν ἄκουσόν μου, ἀδελφέ, διότι σοὶ ἔσται εἰσ γυναῖκα, καὶ τοῦ δαιμονίου μηδένα λόγον ἔχε, ὅτι τὴν νύκτα ταύτην δοθήσεταί σοι αὕτη εἰσ γυναῖκα. καὶ ἐὰν εἰσέλθῃσ εἰσ τὸν νυμφῶνα, λήψῃ τέφραν θυμιαμάτων καὶ ἐπιθήσεισ ἀπὸ τῆσ καρδίασ καὶ τοῦ ἥπατοσ τοῦ ἰχθύοσ καὶ καπνίσεισ, καὶ ὀσφρανθήσεται τὸ δαιμόνιον καὶ φεύξεται καὶ οὐκ ἐπανελεύσεται εἰσ τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνοσ. ὅταν δὲ προσπορεύῃ αὐτῇ, ἐγέρθητε ἀμφότεροι καὶ βοήσατε πρὸσ τὸν ἐλεήμονα Θεόν, καὶ σώσει ὑμᾶσ καὶ ἐλεήσει. μὴ φοβοῦ, ὅτι σοὶ αὐτὴ ἡτοιμασμένη ἦν ἀπὸ τοῦ αἰῶνοσ, καὶ σὺ αὐτὴν σώσεισ, καὶ πορεύσεται μετὰ σοῦ, καὶ ὑπολαμβάνω ὅτι σοι ἔσται ἐξ αὐτῆσ παιδία. καὶ ὡσ ἤκουσε Τωβίασ ταῦτα, ἐφίλησεν αὐτήν, καὶ ἡ ψυχὴ αὐτοῦ ἐκολλήθη σφόδρα αὐτῇ. ΚΑΙ ἦλθον εἰσ Ἐκβάτανα καὶ παρεγένοντο εἰσ τὴν οἰκίαν Ραγουήλ, Σάρρα δὲ ὑπήντησεν αὐτοῖσ καὶ ἐχαιρέτισεν αὐτοὺσ καὶ αὐτοὶ αὐτήν, καὶ εἰσήγαγεν αὐτοὺσ εἰσ τὴν οἰκίαν.

καὶ εἶπε Ραγουὴλ Ἔδνᾳ τῇ γυναικὶ αὐτοῦ. ὡσ ὅμοιοσ ὁ νεανίσκοσ Τωβὶτ τῷ ἀνεψιῷ μου̣ καὶ ἠρώτησεν αὐτούσ Ραγουήλ. πόθεν ἐστέ, ἀδελφοί̣ καὶ εἶπαν αὐτῷ. ἐκ τῶν υἱῶν Νεφθαλὶμ τῶν αἰχμαλώτων ἐκ Νινευῆ. καὶ εἶπεν αὐτοῖσ. γινώσκετε Τωβὶτ τὸν ἀδελφὸν ἡμῶν̣ οἱ δὲ εἶπον. γινώσκομεν. καὶ εἶπεν αὐτοῖσ. ὑγιαίνει̣ οἱ δὲ εἶπαν. καὶ ζῇ καὶ ὑγιαίνει. καὶ εἶπε Τωβίασ. πατήρ μού ἐστι. καὶ ἀνεπήδησε Ραγουὴλ καὶ κατεφίλησεν αὐτὸν καὶ ἔκλαυσε καὶ εὐλόγησεν αὐτὸν καὶ εἶπεν αὐτῷ. ὁ τοῦ καλοῦ καὶ ἀγαθοῦ ἀνθρώπου υἱόσ. καὶ ἀκούσασ ὅτι Τωβὶτ ἀπώλεσε τοὺσ ὀφθαλμοὺσ ἑαυτοῦ, ἐλυπήθη καὶ ἔκλαυσε. καὶ Ἔδνα ἡ γυνὴ αὐτοῦ καὶ Σάρρα ἡ θυγάτηρ αὐτοῦ ἔκλαυσαν καὶ ὑπεδέξαντο αὐτοὺσ προθύμωσ. καὶ ἔθυσαν κριὸν προβάτων καὶ παρέθηκαν ὄψα πλείονα. εἶπε δὲ Τωβίασ τῷ Ραφαήλ. Ἀζαρία ἀδελφέ, λάλησον ὑπὲρ ὧν ἔλεγεσ ἐν τῇ πορείᾳ, καὶ τελεσθήτω τὸ πρᾶγμα. καὶ μετέδωκε τὸν λόγον τῷ Ραγουήλ. καὶ εἶπε Ραγουὴλ πρὸσ Τωβίαν. φάγε, πίε καὶ ἡδέωσ γίνου, σοὶ γὰρ καθήκει τὸ παιδίον μου λαβεῖν. πλὴν ὑποδείξω σοι τὴν ἀλήθειαν. ἔδωκα τὸ παιδίον μου ἑπτὰ ἀνδράσι, καὶ ὁπότε ἐὰν εἰσεπορεύοντο πρὸσ αὐτήν, ἀπέθνησκον ὑπὸ τὴν νύκτα. ἀλλὰ τὸ νῦν ἔχον, ἡδέωσ γίνου. καὶ εἶπε Τωβίασ. οὐ γεύομαι οὐδὲν ὧδε, ἕωσ ἂν στήσητε καὶ σταθῆτε πρόσ με. καὶ εἶπε Ραγουήλ. κομίζου αὐτὴν ἀπὸ τοῦ νῦν κατὰ τὴν κρίσιν. σὺ δέ ἀδελφὸσ εἶ αὐτῆσ, καὶ αὐτὴ σού ἐστιν. ὁ δὲ ἐλεήμων Θεὸσ εὐοδώσει ὑμῖν τὰ κάλλιστα. καὶ ἐκάλεσε Σάρραν τὴν θυγατέρα αὐτοῦ, καὶ λαβὼν τῆσ χειρὸσ αὐτῆσ παρέδωκεν αὐτὴν Τωβία γυναῖκα καὶ εἶπεν. ἰδοὺ κατὰ τὸν νόμον Μωυσέωσ κομίζου αὐτὴν καὶ ἄπαγε πρὸσ τὸν πατέρα σου. καὶ εὐλόγησεν αὐτούσ. καὶ ἐκάλεσεν Ἔδναν τὴν γυναῖκα αὐτοῦ. καὶ λαβὼν βιβλίον ἔγραψε συγγραφήν, καὶ ἐσφραγίσατο. καὶ ἤρξαντο ἐσθίειν. καὶ ἐκάλεσε Ραγουὴλ Ἔδναν τήν γυναῖκα αὐτοῦ καὶ εἶπε αὐτῇ. ἀδελφή, ἑτοίμασον τὸ ἕτερον ταμιεῖον καὶ εἰσάγαγε αὐτήν. καὶ ἐποίησεν ὡσ εἶπε καὶ εἰσήγαγεν αὐτὴν ἐκεῖ, καὶ ἔκλαυσε. καὶ ἀπεδέξατο τὰ δάκρυα τῆσ θυγατρὸσ αὐτῆσ καὶ εἶπεν αὐτῇ. θάρσει, τέκνον, ὁ Κύριοσ τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆσ γῆσ δῴη σοι χάριν ἀντὶ τῆσ λύπησ σου ταύτησ. θάρσει, θύγατερ. ΟΤΕ δὲ συνετέλεσαν δειπνοῦντεσ, εἰσήγαγον Τωβίαν πρὸσ αὐτήν.

ὁ δὲ πορευόμενοσ ἐμνήσθη τῶν λόγων Ραφαὴλ καὶ ἔλαβε τὴν τέφραν τῶν θυμιαμάτων καὶ ἐπέθηκε τὴν καρδίαν τοῦ ἰχθύοσ καὶ τὸ ἧπαρ καὶ ἐκάπνισεν. ὅτε δὲ ὠσφράνθη τὸ δαιμόνιον τῆσ ὀσμῆσ, ἔφυγεν εἰσ τὰ ἀνώτατα Αἰγύπτου καὶ ἔδησεν αὐτὸ ὁ ἄγγελοσ. ὡσ δὲ συνεκλείσθησαν ἀμφότεροι, ἀνέστη Τωβίασ ἀπὸ τῆσ κλίνησ καὶ εἶπεν. ἀνάστηθι, ἀδελφή, καὶ προσευξώμεθα, ἵνα ἐλεήσῃ ἡμᾶσ ὁ Κύριοσ. καὶ ἤρξατο Τωβίασ λέγειν. εὐλογητὸσ εἶ, ὁ Θεὸσ τῶν πατέρων ἡμῶν, καὶ εὐλογητὸν τὸ ὄνομά σου τὸ ἅγιον καὶ ἔνδοξον εἰσ τοὺσ αἰῶνασ. εὐλογησάτωσάν σε οἱ οὐρανοὶ καὶ πᾶσαι αἱ κτίσεισ σου. σὺ ἐποίησασ Ἀδὰμ καὶ ἔδωκασ αὐτῷ βοηθὸν Εὔαν στήριγμα τὴν γυναῖκα αὐτοῦ. ἐκ τούτων ἐγεννήθη τὸ ἀνθρώπων σπέρμα. σὺ εἶπασ. οὐ καλὸν εἶναι τὸν ἄνθρωπον μόνον, ποιήσωμεν αὐτῷ βοηθὸν ὅμοιον αὐτῷ. καὶ νῦν, Κύριε, οὐ διά πορνείαν ἐγὼ λαμβάνω τὴν ἀδελφήν μου ταύτην, ἀλλὰ ἐπ̓ ἀληθείασ ἐπίταξον ἐλεῆσαί με καὶ αὐτῇ συγκαταγηρᾶσαι. καὶ εἶπε μετ̓ αὐτοῦ. ἀμήν. καὶ ἐκοιμήθησαν ἀμφότεροι τὴν νύκτα. καὶ ἀναστὰσ Ραγουὴλ ἐπορεύθη καὶ ὤρυξε τάφον λέγων. μὴ καὶ οὗτοσ ἀποθάνῃ̣ καὶ ἦλθε Ραγουὴλ εἰσ τὴν οἰκίαν ἑαυτοῦ καὶ εἶπεν Ἔδνᾳ τῇ γυναικὶ αὐτοῦ. ἀπόστειλον μίαν τῶν παιδισκῶν, καὶ ἰδέτωσαν εἰ ζῇ. εἰ δὲ μή, ἵνα θάψωμεν αὐτόν, καὶ μηδεὶσ γνῷ. καὶ εἰσῆλθεν ἡ παιδίσκη ἀνοίξασα τὴν θύραν καὶ εὗρε τοὺσ δύο καθεύδοντασ. καὶ ἐξελθοῦσα ἀπήγγειλεν αὐτοῖσ, ὅτι ζῇ. καὶ εὐλόγησε Ραγουὴλ τὸν Θεὸν λέγων. εὐλογητὸσ εἶ σύ, ὁ Θεόσ, ἐν πάσῃ εὐλογίᾳ καθαρᾷ καὶ ἁγίᾳ, καὶ εὐλογείτωσάν σε οἱ ἅγιοί σου καὶ πᾶσαι αἱ κτίσεισ σου, καὶ πάντεσ οἱ ἄγγελοί σου καὶ οἱ ἐκλεκτοί σου εὐλογείτωσάν σε εἰσ τοὺσ αἰῶνασ. εὐλογητὸσ εἶ ὅτι ηὔφρανάσ με, καὶ οὐκ ἐγένετό μοι καθὼσ ὑπενόουν, ἀλλὰ κατὰ τὸ πολὺ ἔλεόσ σου ἐποίησασ μεθ̓ ἡμῶν. εὐλογητὸσ εἶ ὅτι ἠλέησασ δύο μονογενεῖσ. ποίησον αὐτοῖσ, δέσποτα, ἔλεοσ, συντέλεσον τὴν ζωὴν αὐτῶν ἐν ὑγιείᾳ μετ̓ εὐφροσύνησ καὶ ἐλέουσ. ἐκέλευσε δὲ τοῖσ οἰκέταισ χῶσαι τὸν τάφον. καὶ ἐποίησεν αὐτοῖσ γάμον ἡμερῶν δεκατεσσάρων. καὶ εἶπεν αὐτῷ Ραγουὴλ πρὶν ἢ συντελεσθῆναι τὰσ ἡμέρασ τοῦ γάμου ἐνόρκωσ μὴ ἐξελθεῖν αὐτὸν ἐὰν μὴ πληρωθῶσιν αἱ δεκατέσσαρεσ ἡμέραι τοῦ γάμου. καὶ τότε λαβόντα τὸ ἥμισυ τῶν ὑπαρχόντων αὐτοῦ πορεύεσθαι μεθ̓ ὑγιείασ πρὸσ τὸν πατέρα. καὶ τὰ λοιπά, ὅταν ἀποθάνω καὶ ἡ γυνή μου. ΚΑΙ ἐκάλεσε Τωβίασ τὸν Ραφαὴλ καὶ εἶπεν αὐτῷ.

Ἀζαρία ἀδελφέ, λάβε μετὰ σεαυτοῦ παῖδα καὶ δύο καμήλουσ καὶ πορεύθητι ἐν Ράγοισ τῆσ Μηδίασ παρὰ Γαβαὴλ καὶ κόμισαί μοι τὸ ἀργύριον καὶ αὐτὸν ἄγε μοι εἰσ τὸν γάμον. διότι ὠμόμοκε Ραγουὴλ μὴ ἐξελθεῖν με, καὶ ὁ πατήρ μου ἀριθμεῖ τὰσ ἡμέρασ, καὶ ἐὰν χρονίσω μέγα, ὀδυνηθήσεται λίαν. καὶ ἐπορεύθη Ραφαὴλ καὶ ηὐλίσθη παρὰ Γαβαήλ, καὶ ἔδωκεν αὐτῷ τὸ χειρόγραφον. ὃσ δὲ προήνεγκε τὰ θυλάκια ἐν ταῖσ σφαγῖσι καὶ ἔδωκεν αὐτῷ. καὶ ὤρθρευσαν κοινῶσ καὶ ἦλθον εἰσ τὸν γάμον. καὶ εὐλόγησε Τωβίασ τὴν γυναῖκα αὐτοῦ. ΚΑΙ Τωβὶτ ὁ πατὴρ αὐτοῦ ἐλογίσατο ἑκάστησ ἡμέρασ. καὶ ὡσ ἐπληρώθησαν αἱ ἡμέραι τῆσ πορείασ καὶ οὐκ ἤρχοντο,

εἶπε. μήποτε κατῄσχυνται̣ ἢ μήποτε ἀπέθανε Γαβαὴλ καὶ οὐδεὶσ αὐτῷ δίδωσι τὸ ἀργύριον̣ καὶ ἐλυπεῖτο λίαν. εἶπε δὲ αὐτῷ ἡ γυνή. ἀπώλετο τὸ παιδίον, διότι κεχρόνικε. καὶ ἤρξατο θρηνεῖν αὐτὸν καὶ εἶπεν. οὐ μέλοι μοι, τέκνον, ὅτι ἀφῆκά σε τὸ φῶσ τῶν ὀφθαλμῶν μου̣ καὶ Τωβὶτ λέγει αὐτῇ. σίγα, μὴ λόγον ἔχει, ὑγιαίνει. καὶ εἶπεν αὐτῷ. σίγα, μὴ πλάνα με, ἀπώλετο τὸ παιδίον μου. καὶ ἐπορεύετο καθ̓ ἡμέραν εἰσ τὴν ὁδὸν ἔξω, οἵασ ἀπῆλθεν, ἡμέρασ τε ἄρτον οὐκ ἤσθιε, τὰσ δέ νύκτασ οὐ διελίμπανε θρηνοῦσα Τωβίαν τὸν υἱὸν αὐτῆσ, ἕωσ οὗ συνετελέσθησαν αἱ δεκατέσσαρεσ ἡμέραι τοῦ γάμου, ἃσ ὤμοσε Ραγουὴλ ποιῆσαι αὐτὸν ἐκεῖ. εἶπε δὲ Τωβίασ τῷ Ραγουήλ. ἐξαπόστειλόν με, ὅτι ὁ πατήρ μου καὶ ἡ μήτηρ μου οὐκέτι ἐλπίζουσιν ὄψεσθαί με. εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ πενθερόσ. μεῖνον παῤ ἐμοί, κἀγὼ ἐξαποστελῶ πρὸσ τὸν πατέρα σου καὶ δηλώσουσιν αὐτῷ τὰ κατὰ σέ. καὶ Τωβίασ λέγει. ἐξαπόστειλόν με πρὸσ τὸν πατέρα μου. ἀναστὰσ δὲ Ραγουὴλ ἔδωκεν αὐτῷ Σάρραν τὴν γυναῖκα αὐτοῦ καὶ τὰ ἥμισυ τῶν ὑπαρχόντων, σώματα καὶ κτήνη καὶ ἀργύριον, καὶ εὐλογήσασ αὐτοὺσ ἐξαπέστειλε λέγων. εὐοδώσει ὑμᾶσ, τέκνα, ὁ Θεὸσ τοῦ οὐρανοῦ πρὸ τοῦ με ἀποθανεῖν. καὶ εἶπε τῇ θυγατρὶ αὐτοῦ. τίμα τοὺσ πενθερούσ σου, αὐτοὶ νῦν γονεῖσ σού εἰσιν. ἀκούσαιμί σου ἀκοὴν καλήν, καὶ ἐφίλησεν αὐτήν. καὶ Ἔδνα εἶπε πρὸσ Τωβίαν. ἀδελφὲ ἀγαπητέ, ἀποκαταστήσαι σε ὁ Κύριοσ τοῦ οὐρανοῦ καὶ δῴη μοι ἰδεῖν σου παιδία ἐκ Σάρρασ τῆσ θυγατρόσ μου, ἵνα εὐφρανθῶ ἐνώπιον τοῦ Κυρίου. καὶ ἰδοὺ παρατίθεμαί σοι τὴν θυγατέρα μου ἐν παρακαταθήκῃ, μὴ λυπήσῃσ αὐτήν. μετὰ ταῦτα ἐπορεύετο καὶ Τωβίασ εὐλογῶν τὸν Θεόν, ὅτι εὐώδωσε τὴν ὁδὸν αὐτοῦ, καὶ κατευλόγει Ραγουὴλ καὶ Ἔδναν τὴν γυναῖκα αὐτοῦ. ΚΑΙ ἐπορεύετο μέχρισ οὗ ἐγγίσαι αὐτοὺσ εἰσ Νινευῆ. καὶ εἶπε Ραφαὴλ πρὸσ Τωβίαν. οὐ γινώσκεισ, ἀδελφέ, πῶσ ἀφῆκασ τὸν πατέρα σου̣

προδράμωμεν ἔμπροσθεν τῆσ γυναικόσ σου καὶ ἑτοιμάσωμεν τὴν οἰκίαν. λαβὲ δὲ παρὰ χεῖρα τὴν χολὴν τοῦ ἰχθῦοσ. καὶ ἐπορεύθησαν, καὶ συνῆλθεν ὁ κύων ὄπισθεν αὐτῶν. καὶ Ἄννα ἐκάθητο περιβλεπομένη εἰσ τὴν ὁδὸν τὸν παῖδα αὐτῆσ. καὶ προσενόησεν αὐτὸν ἐρχόμενον καὶ εἶπε τῷ πατρὶ αὐτοῦ. ἰδοὺ ὁ υἱόσ μου ἔρχεται καὶ ὁ ἄνθρωποσ ὁ πορευθεὶσ μετ̓ αὐτοῦ. καὶ Ραφαὴλ εἶπεν. ἐπίσταμαι ἐγὼ ὅτι ἀνοίξει τοὺσ ὀφθαλμοὺσ ὁ πατήρ σου. σὺ ἔγχρισον τὴν χολὴν εἰσ τοὺσ ὀφθαλμοὺσ αὐτοῦ, καὶ δηχθεὶσ διατρίψει καὶ ἀποβαλεῖται τὰ λευκώματα καὶ ὄψεταί σε. καὶ προσδραμοῦσα Ἄννα ἐπέπεσεν ἐπὶ τὸν τράχηλον τοῦ υἱοῦ αὐτῆσ καὶ εἶπεν αὐτῷ. εἶδόν σε, παιδίον, ἀπὸ τοῦ νῦν ἀποθανοῦμαι καὶ ἔκλαυσαν ἀμφότεροι. καὶ Τωβὶτ ἐξήρχετο πρὸσ τὴν θύραν καὶ προσέκοπτεν, ὁ δὲ υἱὸσ αὐτοῦ προσέδραμεν αὐτῷ καὶ ἐπελάβετο τοῦ πατρὸσ αὐτοῦ καὶ προσέπασε τὴν χολὴν ἐπὶ τοὺσ ὀφθαλμοὺσ τοῦ πατρὸσ αὐτοῦ λέγων. θάρσει, πάτερ. ὡσ δὲ συνεδήχθησαν, διέτριψε τοὺσ ὀφθαλμοὺσ αὐτοῦ, καὶ ἐλεπίσθη ἀπὸ τῶν κάνθων τῶν ὀφθαλμῶν αὐτοῦ τὰ λευκώματα. καὶ ἰδὼν τὸν υἱὸν αὐτοῦ ἐπέπεσεν ἐπὶ τὸν τράχηλον αὐτοῦ καὶ ἔκλαυσε καὶ εἶπεν. εὐλογητὸσ εἶ, ὁ Θεόσ, καὶ εὐλογητὸν τὸ ὄνομά σου εἰσ τοὺσ αἰῶνασ, καὶ εὐλογημένοι πάντεσ οἱ ἅγιοί σου ἄγγελοι. ὅτι ἐμαστίγωσασ καὶ ἠλέησάσ με, ἰδοὺ βλέπω Τωβίαν τὸν υἱόν μου. καὶ εἰσῆλθεν ὁ υἱὸσ αὐτοῦ χαίρων καὶ ἀπήγγειλε τῷ πατρὶ αὐτοῦ τὰ μεγαλεῖα τὰ γενόμενα αὐτῷ ἐν τῇ Μηδίᾳ. καὶ ἐξῆλθε Τωβὶτ εἰσ συνάντησιν τῇ νύμφῃ αὐτοῦ χαίρων καὶ εὐλογῶν τὸν Θεὸν πρὸσ τῇ πύλῃ Νινευῆ. καὶ ἐθαύμαζον οἱ θεωροῦντεσ αὐτὸν πορευόμενον, ὅτι ἔβλεψε. καὶ Τωβὶτ ἐξωμολογεῖτο ἐνώπιον αὐτοῦ, ὅτι ἠλέησεν αὐτοὺσ ὁ Θεόσ. καὶ ὡσ ἤγγισε Τωβὶτ Σάρρᾳ τῇ νύμφῃ αὐτοῦ, κατευλόγησεν αὐτὴν λέγων. ἔλθοισ ὑγιαίνουσα, θύγατερ. εὐλογητὸσ ὁ Θεόσ, ὃσ ἤγαγέ σε πρὸσ ἡμᾶσ, καὶ ὁ πατήρ σου καὶ ἡ μήτηρ σου. καὶ ἐγένετο χαρὰ πᾶσι τοῖσ ἐν Νινευῆ ἀδελφοῖσ αὐτοῦ. καὶ παρεγένετο Ἀχιάχαροσ καὶ Νασβὰσ ὁ ἐξάδελφοσ αὐτοῦ, καὶ ἤχθη ὁ γάμοσ Τωβία μετ̓ εὐφροσύνησ ἡμέρασ ἑπτά. ΚΑΙ ἐκάλεσε Τωβὶτ Τωβίαν τὸν υἱὸν αὐτοῦ καὶ εἶπεν αὐτῷ. ὅρα, τέκνον, μισθὸν τῷ ἀνθρώπῳ τῷ συνελθόντι σοι, καὶ προσθεῖναι αὐτῷ δεῖ.

καὶ εἶπε. πάτερ, οὐ βλάπτομαι δοὺσ αὐτῷ τὸ ἥμισυ, ὧν ἐνήνοχα, ὅτι με ἀγήοχέ σοι ὑγιῆ καὶ τὴν γυναῖκα μου ἐθεράπευσε καὶ τὸ ἀργύριόν μου ἤνεγκε καὶ σὲ ὁμοίωσ ἐθεράπευσε. καὶ εἶπεν ὁ πρεσβύτησ. δικαιοῦται αὐτῷ. καὶ ἐκάλεσε τὸν ἄγγελον καὶ εἶπεν αὐτῷ. λάβε τὸ ἥμισυ πάντων, ὧν ἐνηνόχατε, καὶ ὕπαγε ὑγιαίνων. τότε καλέσασ τοὺσ δύο κρυπτῶσ εἶπεν αὐτοῖσ. εὐλογεῖτε τὸν Θεὸν καὶ αὐτῷ ἐξομολογεῖσθε καὶ μεγαλωσύνην δίδοτε αὐτῷ καὶ ἐξολογεῖσθε αὐτῷ ἐνώπιον πάντων τῶν ζώντων, περὶ ὧν ἐποίησε μεθ̓ ὑμῶν. ἀγαθὸν τὸ εὐλογεῖν τὸν Θεὸν καὶ ὑψοῦν τὸ ὄνομα αὐτοῦ, τοὺσ λόγουσ τῶν ἔργων τοῦ Θεοῦ ἐντίμωσ ὑποδεικνύοντεσ, καὶ μὴ ὀκνεῖτε ἐξομολογεῖσθαι αὐτῷ. μυστήριον βασιλέωσ καλὸν κρύψαι, τὰ δὲ ἔργα τοῦ Θεοῦ ἀνακαλύπτειν ἐνδόξωσ. ἀγαθὸν ποιήσατε, καὶ κακὸν οὐχ εὑρήσει ὑμᾶσ. ἀγαθὸν προσευχὴ μετὰ νηστείασ καὶ ἐλεημοσύνησ καὶ δικαιοσύνησ. ἀγαθὸν τὸ ὀλίγον μετὰ δικαιοσύνησ ἢ πολὺ μετὰ ἀδικίασ. καλὸν ποιῆσαι ἐλεημοσύνην ἢ θησαυρίσαι χρυσίον. ἐλεημοσύνη γὰρ ἐκ θανάτου ρύεται, καὶ αὐτὴ ἀποκαθαριεῖ πᾶσαν ἁμαρτίαν. οἱ ποιοῦντεσ ἐλεημοσύνασ καὶ δικαιοσύνασ πλησθήσονται ζωῆσ, οἱ δὲ ἁμαρτάνοντεσ πολέμιοί εἰσι τῆσ ἑαυτῶν ζωῆσ. οὐ μὴ κρύψω ἀφ̓ ὑμῶν πᾶν ρῆμα. εἴρηκα δὴ μυστήριον βασιλέωσ κρύψαι καλόν, τὰ δὲ ἔργα τοῦ Θεοῦ ἀνακαλύπτειν ἐνδόξωσ. καὶ νῦν ὅτι προσηύξω σὺ καὶ ἡ νύμφη σου Σάρρα, ἐγὼ προσήγαγον τὸ μνημόσυνον τῆσ προσευχῆσ ὑμῶν ἐνώπιον τοῦ ἁγίου. καὶ ὅτε ἔθαπτεσ τοὺσ νεκρούσ, ὡσαύτωσ συμπαρήγμην σοι. καὶ ὅτε οὐκ ὤκνησασ ἀναστῆναι καὶ καταλιπεῖν τὸ ἄριστόν σου, ὅπωσ ἀπελθὼν περιστείλῃσ τὸν νεκρόν, οὐκ ἔλαθέσ με ἀγαθοποιῶν, ἀλλὰ σὺν σοὶ ἤμην. καὶ νῦν ἀπέστειλέ με ὁ Θεὸσ ἰάσασθαί σε καὶ τὴν νύμφην σου Σάρραν. ἐγώ εἰμι Ραφαήλ, εἷσ ἐκ τῶν ἑπτὰ ἁγίων ἀγγέλων, οἳ προσαναφέρουσι τὰσ προσευχὰσ τῶν ἁγίων, καὶ εἰσπορεύονται ἐνώπιον τῆσ δόξησ τοῦ ἁγίου. καὶ ἐταράχθησαν οἱ δύο καὶ ἔπεσον ἐπὶ πρόσωπον, ὅτι ἐφοβήθησαν. καὶ εἶπεν αὐτοῖσ. μὴ φοβεῖσθε, εἰρήνη ὑμῖν ἔσται. τὸν δὲ Θεὸν εὐλογεῖτε εἰσ τὸν αἰῶνα, ὅτι οὐ τῇ ἐμαυτοῦ χάριτι, ἀλλὰ τῇ θελήσει τοῦ Θεοῦ ἡμῶν ἦλθον, ὅθεν εὐλογεῖτε αὐτὸν εἰσ τὸν αἰῶνα. πάσασ τὰσ ἡμέρασ ὠπτανόμην ὑμῖν, καὶ οὐκ ἔφαγον οὐδὲ ἔπιον, ἀλλὰ ὅρασιν ὑμεῖσ ἐθεωρεῖτε. καὶ νῦν ἐξομολογεῖσθε τῷ Θεῷ, διότι ἀναβαίνω πρὸσ τὸν ἀποστείλαντά με, καὶ γράψατε πάντα τὰ συντελεσθέντα εἰσ βιβλίον. καὶ ἀνέστησαν, καὶ οὐκ ἔτι εἶδον αὐτόν. καὶ ἐξωμολογοῦντο τὰ ἔργα τὰ μεγάλα καὶ θαυμαστὰ αὐτοῦ καὶ ὡσ ὤφθη αὐτοῖσ ὁ ἄγγελοσ Κυρίου. ΚΑΙ Τωβὶτ ἔγραψε προσευχὴν εἰσ ἀγαλλίασιν καὶ εἶπεν. «Εὐλογητὸσ ὁ Θεὸσ ὁ ζῶν εἰσ τοὺσ αἰῶνασ καὶ ἡ βασιλεία αὐτοῦ,

ὅτι αὐτὸσ μαστιγοῖ καὶ ἐλεεῖ, κατάγει εἰσ ᾅδην καὶ ἀνάγει, καὶ οὐκ ἔστιν ὃσ ἐκφεύξεται τὴν χεῖρα αὐτοῦ. ἐξομολογεῖσθε αὐτῷ οἱ υἱοὶ Ἰσραὴλ ἐνώπιον τῶν ἐθνῶν, ὅτι αὐτὸσ διέσπειρεν ἡμᾶσ ἐν αὐτοῖσ. ἐκεῖ ὑποδείξατε τὴν μεγαλωσύνην αὐτοῦ, ὑψοῦτε αὐτὸν ἐνώπιον παντὸσ ζῶντοσ, καθότι αὐτὸσ Κύριοσ ἡμῶν καὶ Θεόσ, αὐτὸσ πατὴρ ἡμῶν εἰσ πάντασ τοὺσ αἰῶνασ. καὶ μαστιγώσει ἡμᾶσ ἐν ταῖσ ἀδικίαισ ἡμῶν καὶ πάλιν ἐλεήσει καὶ συνάξει ἡμᾶσ ἐκ πάντων τῶν ἐθνῶν, οὗ ἐὰν σκορπισθῆτε ἐν αὐτοῖσ. ἐὰν ἐπιστρέψητε πρὸσ αὐτὸν ἐν ὅλῃ τῇ καρδίᾳ ὑμῶν καὶ ἐν ὅλῃ τῇ ψυχῇ ὑμῶν ποιῆσαι ἐνώπιον αὐτοῦ ἀλήθειαν, τότε ἐπιστρέψει πρὸσ ὑμᾶσ καὶ οὐ μὴ κρύψῃ τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ἀφ̓ ὑμῶν. καὶ θεάσασθε ἃ ποιήσει μεθ̓ ὑμῶν, καὶ ἐξομολογήσασθε αὐτῷ ἐν ὅλῳ τῷ στόματι ὑμῶν. καὶ εὐλογήσατε τὸν Κύριον τῆσ δικαιοσύνησ καὶ ὑψώσατε τὸν βασιλέα τῶν αἰώνων. ἐγὼ ἐν τῇ γῇ τῆσ αἰχμαλωσίασ μου ἐξομολογοῦμαι αὐτῷ καὶ δεικνύω τὴν ἰσχὺν καὶ τὴν μεγαλωσύνην αὐτοῦ ἔθνει ἁμαρτωλῶν. ἐπιστρέψατε, ἁμαρτωλοί, καὶ ποιήσατε δικαιοσύνην ἐνώπιον αὐτοῦ. τίσ γινώσκει εἰ θελήσει ὑμᾶσ καὶ ποιήσει ἐλεημοσύνην ὑμῖν̣ τὸν Θεόν μου ὑψῶ καὶ ἡ ψυχή μου τὸν βασιλέα τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἀγαλλιάσεται τὴν μεγαλωσύνην αὐτοῦ. λεγέτωσαν πάντεσ καὶ ἐξομολογείσθωσαν αὐτῷ ἐν Ἱεροσολύμοισ. Ἱεροσόλυμα πόλισ ἁγία, μαστιγώσει ἐπὶ τὰ ἔργα τῶν υἱῶν σου καὶ πάλιν ἐλεήσει τοὺσ υἱοὺσ τῶν δικαίων. ἐξομολογοῦ τῷ Κυρίῳ ἀγαθῶσ καὶ εὐλόγει τὸν βασιλέα τῶν αἰώνων, ἵνα πάλιν ἡ σκηνὴ αὐτοῦ οἰκοδομηθῇ ἐν σοὶ μετὰ χαρᾶσ, καὶ εὐφράναι ἐν σοὶ τοὺσ αἰχμαλώτουσ καὶ ἀγαπῆσαι ἐν σοὶ τοὺσ ταλαιπώρουσ εἰσ πάσασ τὰσ γενεὰσ τοῦ αἰῶνοσ. ἔθνη πολλὰ μακρόθεν ἥξει πρὸσ τὸ ὄνομα Κυρίου τοῦ Θεοῦ δῶρα ἐν χερσὶν ἔχοντεσ καὶ δῶρα τῷ βασιλεῖ τοῦ οὐρανοῦ, γενεαὶ γενεῶν δώσουσί σοι ἀγαλλίαμα. ἐπικατάρατοι πάντεσ οἱ μισοῦντέσ σε, εὐλογημένοι ἔσονται πάντεσ οἱ ἀγαπῶντέσ σε εἰσ τὸν αἰῶνα. χάρηθι καὶ ἀγαλλίασαι ἐπὶ τοῖσ υἱοῖσ τῶν δικαίων, ὅτι συναχθήσονται καὶ εὐλογήσουσι τὸν Κύριον τῶν δικαίων. ὦ μακάριοι οἱ ἀγαπῶντέσ σε, χαρήσονται ἐπὶ τῇ εἰρήνῃ σου. μακάριοι ὅσοι ἐλυπήθησαν ἐπὶ πάσαισ ταῖσ μάστιξί σου, ὅτι ἐπὶ σοὶ χαρήσονται θεασάμενοι πᾶσαν τὴν δόξαν σου καὶ εὐφρανθήσονται εἰσ τὸν αἰῶνα. ἡ ψυχή μου εὐλογείτω τὸν Θεὸν τὸν βασιλέα τὸν μέγαν, ὅτι οἰκοδομηθήσεται Ἱερουσαλὴμ σαπφείρῳ καὶ σμαράγδῳ καὶ λίθῳ ἐντίμῳ τὰ τείχη σου καὶ οἱ πύργοι καὶ οἱ προμαχῶνεσ ἐν χρυσίῳ καθαρῷ, καὶ αἱ πλατεῖαι Ἱερουσαλὴμ ἐν βηρύλλῳ καὶ ἄνθρακι καὶ λίθῳ ἐκ Σουφεὶρ ψηφολογηθήσονται. καὶ ἐροῦσι πᾶσαι αἱ ρύμαι αὐτῆσ, ἀλληλούϊα καὶ αἰνέσουσι λέγοντεσ. εὐλογητὸσ ὁ Θεόσ, ὃσ ὕψωσε πάντασ τοὺσ αἰῶνασ». ΚΑΙ ἐπαύσατο ἐξομολογούμενοσ Τωβίτ.

καὶ ἦν ἐτῶν πεντηκονταοκτώ, ὅτε ἀπώλεσε τὰσ ὄψεισ, καὶ μετὰ ἔτη ὀκτὼ ἀνέβλεψε. καὶ ἐποίει ἐλεημοσύνασ καὶ προσέθετο φοβεῖσθαι Κύριον τὸν Θεὸν καὶ ἐξωμολογεῖτο αὐτῷ. μεγάλωσ δὲ ἐγήρασε. καὶ ἐκάλεσε τὸν υἱὸν αὐτοῦ καὶ τοὺσ υἱοὺσ αὐτοῦ καὶ εἶπεν αὐτῷ. τέκνον, λάβε τοὺσ υἱούσ σου. ἰδοὺ γεγήρακα καὶ πρὸσ τὸ ἀποτρέχειν ἐκ τοῦ ζῆν εἰμι. ἄπελθε εἰσ τὴν Μηδίαν, τέκνον, ὅτι πέπεισμαι ὅσα ἐλάλησεν Ἰωνᾶσ ὁ προφήτησ περὶ Νινευῆ, ὅτι καταστραφήσεται, ἐν δὲ τῇ Μηδίᾳ ἔσται εἰρήνη μᾶλλον ἕωσ καιροῦ, καὶ ὅτι οἱ ἀδελφοὶ ἡμῶν ἐν τῇ γῇ σκορπισθήσονται ἀπὸ τῆσ ἀγαθῆσ γῆσ, καὶ Ἱεροσόλυμα ἔσται ἔρημοσ, καὶ ὁ οἶκοσ τοῦ Θεοῦ ἐν αὐτῇ κατακαήσεται καὶ ἔρημοσ ἔσται μέχρι χρόνου. καὶ πάλιν ἐλεήσει αὐτοὺσ ὁ Θεὸσ καὶ ἐπιστρέψει αὐτοὺσ εἰσ τὴν γῆν, καὶ οἰκοδομήσουσι τὸν οἶκον, οὐχ οἷοσ ὁ πρότεροσ, ἕωσ πληρωθῶσι καιροὶ τοῦ αἰῶνοσ. καὶ μετὰ ταῦτα ἐπιστρέψουσιν ἐκ τῶν αἰχμαλωσιῶν καί οἰκοδομήσουσιν Ἱερουσαλὴμ ἐντίμωσ, καὶ ὁ οἶκοσ τοῦ Θεοῦ ἐν αὐτῇ οἰκοδομηθήσεται εἰσ πάσασ τὰσ γενεὰσ τοῦ αἰῶνοσ οἰκοδομῇ ἐνδόξῳ, καθὼσ ἐλάλησαν περὶ αὐτῆσ οἱ προφῆται. καὶ πάντα τὰ ἔθνη ἐπιστρέψουσιν ἀληθινῶσ φοβεῖσθαι Κύριον τὸν Θεὸν καὶ κατορύξουσι τὰ εἴδωλα αὐτῶν, καὶ εὐλογήσουσι πάντα τὰ ἔθνη Κύριον. καὶ ὁ λαὸσ αὐτοῦ ἐξομολογήσεται τῷ Θεῷ, καὶ ὑψώσει Κύριοσ τὸν λαὸν αὐτοῦ, καὶ χαρήσονται πάντεσ οἱ ἀγαπῶντεσ Κύριον τὸν Θεὸν ἐν ἀληθείᾳ καὶ δικαιοσύνῃ, ποιοῦντεσ ἔλεοσ τοῖσ ἀδελφοῖσ ἡμῶν. καὶ νῦν, τέκνον, ἄπελθε ἀπὸ Νινευῆ, ὅτι πάντωσ ἔσται ἃ ἐλάλησεν ὁ προφήτησ Ἰωνᾶσ. σὺ δὲ τήρησον τὸν νόμον καὶ τὰ προστάγματα καὶ γενοῦ φιλελεήμων καὶ δίκαιοσ, ἵνα σοι καλῶσ ᾖ. καὶ θάψον με καλῶσ καὶ τὴν μητέρα σου μετ̓ ἐμοῦ, καὶ μηκέτι αὐλισθῆτε εἰσ Νινευῆ. τέκνον, ἰδὲ τί ἐποίησεν Ἀμὰν Ἀχιαχάρῳ τῷ θρέψαντι αὐτόν, ὡσ ἐκ τοῦ φωτὸσ ἤγαγεν αὐτὸν εἰσ τὸ σκότοσ, καὶ ὅσα ἀνταπέδωκεν αὐτῷ. καὶ Ἀχιάχαροσ μὲν ἐσώθη, ἐκείνῳ δὲ τὸ ἀνταπόδομα ἐπεδόθη, καὶ αὐτὸσ κατέβη εἰσ τὸ σκότοσ. Μανασσῆσ ἐποίησεν ἐλεημοσύνην καὶ ἐσώθη ἐκ παγίδοσ θανάτου, ἧσ ἔπηξεν αὐτῷ, Ἀμὰν δὲ ἐνέπεσεν εἰσ τὴν παγίδα καὶ ἀπώλετο. καὶ νῦν, παιδία, ἴδετε τί ἐλεημοσύνη ποιεῖ, καὶ τί δικαιοσύνη ρύεται. καὶ ταῦτα αὐτοῦ λέγοντοσ, ἐξέλιπεν ἡ ψυχὴ αὐτοῦ ἐπὶ τῆσ κλίνησ. ἦν δὲ ἐτῶν ἑκατὸν πεντηκονταοκτώ, καὶ ἔθαψαν αὐτὸν ἐνδόξωσ. καὶ ὅτε ἀπέθανεν Ἄννα, ἔθαψεν αὐτὴν μετὰ τοῦ πατρὸσ αὐτοῦ, ἀπῆλθε δὲ Τωβίασ μετὰ τῆσ γυναικὸσ αὐτοῦ καὶ τῶν υἱῶν αὐτοῦ εἰσ Ἐκβάτανα πρὸσ Ραγουὴλ τὸν πενθερὸν αὐτοῦ, καὶ ἐγήρασεν ἐντίμωσ καὶ ἔθαψε τοὺσ πενθεροὺσ αὐτοῦ ἐνδόξωσ καὶ ἐκληρονόμησε τὴν οὐσίαν αὐτῶν καὶ Τωβὶτ τοῦ πατρὸσ αὐτοῦ. καὶ ἀπέθανεν ἐτῶν ἑκατὸν εἰκοσιεπτὰ ἐν Ἐκβατάνοισ τῆσ Μηδίασ. καὶ ἤκουσε πρὶν ἢ ἀποθανεῖν αὐτὸν τὴν ἀπώλειαν Νινευῆ, ἣν ᾐχμαλώτισε Ναβουχοδονόσορ καὶ Ἀσύηροσ, καὶ ἐχάρη πρὸ τοῦ ἀποθανεῖν ἐπὶ Νινευῆ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

Ancient Greek Text

Septuagint, Liber Thobis

(70인역 성경, 토빗기)

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION