Plutarch, Sertorius, chapter 8

(플루타르코스, Sertorius, chapter 8)

ἐνδόντοσ δὲ τοῦ πνεύματοσ φερόμενοσ νήσοισ τισὶν ἐναυλίζεται σποράσιν ἀνύδροισ· κἀκεῖθεν ἄρασ καὶ διεκβαλὼν τὸν Γαδειραῖον πορθμόν ἐν δεξιᾷ τοῖσ ἐκτὸσ ἐπιβάλλει τῆσ Ἰβηρίασ, μικρὸν ὑπὲρ τῶν τοῦ Βαίτιοσ ἐκβολῶν, ὃσ εἰσ τὴν Ἀτλαντικὴν ἐκφερόμενοσ θάλατταν ὄνομα τῇ περὶ αὐτὸν Ἰβηρίᾳ, παρέσχεν. ἐνταῦθα ναῦταί τινεσ ἐντυγχάνουσιν αὐτῷ νέον ἐκ τῶν Ἀτλαντικῶν νήσων ἀναπεπλευκότεσ, αἳ δύο μέν εἰσι λεπτῷ παντάπασι πορθμῷ διαιρούμεναι, μυρίουσ δ’ ἀπέχουσι Λιβύησ σταδίουσ καὶ ὀνομάζονται Μακάρων.

ὄμβροισ δὲ χρώμεναι μετρίοισ σπανίωσ, τὰ δὲ πλεῖστα πνεύμασι μαλακοῖσ καὶ δροσοβόλοισ, οὐ μόνον ἀροῦν καὶ φυτεύειν παρέχουσιν ἀγαθὴν καὶ πίονα χώραν, ἀλλὰ καὶ καρπὸν αὐτοφυῆ φέρουσιν ἀποχρῶντα πλήθει καὶ γλυκύτητι βόσκειν ἄνευ πόνων καὶ πραγματείασ σχολάζοντα δῆμον. ἀὴρ δὲ ἄλυποσ ὡρῶν τε κράσει καὶ μεταβολῆσ μετριότητι κατέχει τὰσ νήσουσ, οἱ μέν γὰρ ἐνθένδε τῆσ γῆσ ἀποπνέοντεσ ἔξω βορέαι καὶ ἀπηλιῶται διὰ μῆκοσ ἐκπεσόντεσ εἰσ τόπον ἀχανῆ διασπείρονται καὶ προαπολείπουσι, πελάγιοι δὲ περιρρέοντεσ ἀργέσται καὶ ζέφυροι βληχροὺσ μέν ὑετοὺσ καὶ σποράδασ ἐκ θαλάττησ ἐπάγοντεσ, τὰ δὲ πολλὰ νοτεραῖσ αἰθρίαισ ἐπιψύχοντεσ ἡσυχῇ τρέφουσιν, ὥστε μέχρι τῶν βαρβάρων διῖχθαι πίστιν ἰσχυράν αὐτόθι τὸ Ἠλύσιον εἶναι πεδίον καὶ τὴν τῶν εὐδαιμόνων οἴκησιν, ἣν Ὅμηροσ ὕμνησε.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION