Plutarch, Quomodo adulator ab amico internoscatur, chapter, section 27

(플루타르코스, Quomodo adulator ab amico internoscatur, chapter, section 27)

δεύτερον τοίνυν ὥσπερ ἐκκαθαίροντεσ ὕβριν ἅπασαν καὶ γέλωτα καὶ σκῶμμα καὶ βωμολοχίαν ἡδύσματα πονηρὰ τῆσ παρρησίασ ἀφαιρῶμεν. γὰρ ἰατροῦ σάρκα τέμνοντοσ εὐρυθμίαν τινὰ δεῖ καὶ καθαριότητα τοῖσ ἔργοισ ἐπιτρέχειν, ὀρχηστικὴν δὲ καὶ παράβολον καὶ περιτρέχουσαν ὑγρότητα καὶ περιεργίαν ἀπεῖναι τῆσ χειρόσ, οὕτωσ ἡ παρρησία δέχεται τὸ ἐπιδέξιον καὶ τὸ ἀστεῖον, ἂν ἡ χάρισ τὴν σεμνότητα σῴζῃ, θρασύτησ δὲ καὶ βδελυρία καὶ ὕβρισ προσοῦσα πάνυ διαφθείρει καὶ ἀπόλλυσιν.

"μὴ γένοιτὸ σοι οὕτωσ ὦ βασιλεῦ κακῶσ, ἵν’ ἐμοῦ ταῦτα σὺ βέλτιον εἰδῇσ.

"ἐξ οὗ Ἀθήνησι κατεσκεύασαν τὰσ Ἁρμοδίου καὶ Ἀριστογείτονοσ εἰκόνασ.

οὔτε γὰρ ὠφελεῖ τούτων τὸ λυπηρὸν καὶ πικρόν, οὔτε τέρπει τὸ βωμολόχον καὶ παιδιῶδεσ, ἀλλ’ ἔστι κακοηθείᾳ καὶ ὕβρει μεμιγμένησ; ἀκρασίασ μετ’ ἔχθρασ τὸ τοιοῦτον εἶδοσ, ᾧ χρώμενοι προσαπολλύουσιν αὑτούσ, τὴν περὶ τὸ φρέαρ ὄρχησιν ἀτεχνῶσ ὀρχούμενοι.

καὶ γὰρ Ἀντιφῶν ἀπέθανεν ὑπὸ Διονυσίου καὶ Τιμαγένησ ἐξέπεσε τῆσ Καίσαροσ φιλίασ, ἐλευθέρᾳ μὲν οὐδέποτε φωνῇ χρησάμενοσ, ἐν δὲ τοῖσ συμποσίοισ καὶ τοῖσ περιπάτοισ ἑκάστοτε πρὸσ οὐδ’ ἡντινοῦν σπουδὴν ἀλλ’ ὅ τι οἱ εἴσαιτο γελοίιον Ἀργείοισιν αἰτίαν φιλίασ ὥσπερ σόφισμα λοιδορίασ προφερόμενοσ. ἐπεὶ καὶ τοῖσ κωμικοῖσ πολλὰ πρὸσ τὸ θέατρον αὐστηρὰ καὶ πολιτικὰ πεποίητο·

δὲ τὸ γελοῖον αὐτοῖσ καὶ βωμολόχον, ὥσπερ σιτίοισ ὑπότριμμα μοχθηρόν, ἐξίτηλον ἐποίει τὴν παρρησίαν καὶ ἄχρηστον, ὥστε περιῆν κακοηθείασ δόξα καὶ βδελυρίασ τοῖσ λέγουσι, χρήσιμον δὲ τοῖσ ἀκούουσιν οὐδὲν ἀπὸ τῶν λεγομένων.

ἄλλωσ μὲν οὖν προσοιστέον ἐστὶ καὶ παιδιὰν καὶ γέλωτα τοῖσ φίλοισ·

ἡ δὲ παρρησία σπουδὴν ἐχέτω καὶ ἦθοσ. ἂν δ’ ὑπὲρ μειζόνων , καὶ πάθει καὶ σχήματι καὶ τόνῳ φωνῆσ ὁ λόγοσ ἀξιόπιστοσ ἔστω καὶ κινητικόσ ὁ δὲ καιρὸσ ἐν παντὶ μὲν παρεθεὶσ μεγάλα βλάπτει, μάλιστα δὲ τῆσ παρρησίασ διαφθείρει τὸ χρήσιμον. ὅτι μὲν οὖν ἐν οἴνῳ καὶ μέθῃ τὸ τοιοῦτο φυλακτέον, εὔδηλόν ἐστιν.

"λύοντι τὸ τῶν δυσφόρων σκύνιον μεριμνᾶν" κατὰ Πίνδαρον.

ἔχει δὲ καὶ κίνδυνον ἡ ἀκαιρία μέγαν.

ἀκροσφαλεῖσ γάρ εἰσιν αἱ ψυχαὶ πρὸσ; ὀργὴν διὰ τὸν οἶνον, καὶ πολλάκισ ἡ μέθη παραλαβοῦσα τὴν παρρησίαν ἔχθραν ἐποίησε. καὶ ὅλωσ οὐκ ἔστι γενναῖον οὐδὲ θαρραλέον ἀλλ’ ἄνανδρον ἐν τῷ νήφειν ἀπαρρησιάστου τὸ παρρησιάζεσθαι παρὰ τράπεζαν ὥσπερ οἱ δειλοὶ κύνεσ. οὐδὲν οὖν δεῖ περὶ τούτων λέγοντα μηκύνειν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION