Plutarch, Quomodo adulator ab amico internoscatur, chapter, section 14

(플루타르코스, Quomodo adulator ab amico internoscatur, chapter, section 14)

ἕτεροι τοίνυν, ὥσπερ οἱ ζῳγράφοι τὰ φωτεινὰ καὶ λαμπρὰ τοῖσ σκιεροῖσ καὶ σκοτεινοῖσ ἐπιτείνουσιν ἐγγὺσ παρατιθεμένοισ, οὕτω τῷ ψέγειν τἀναντία καὶ λοιδορεῖν ἢ διασύρειν καὶ καταγελᾶν λανθάνουσι τὰ προσόντα κακὰ τοῖσ κολακευομένοισ ἐπαινοῦντεσ καὶ τρέφοντεσ. αἰσχρῶν καὶ πονηρῶν αὐτάρκειάν τε καὶ δικαιοσύνην ὡσ ἀτολμίαν καὶ ἀρρωστίαν πρὸσ τὸ πράττειν·

ὅταν δὲ ῥᾳθύμοισ σχολασταῖσ καὶ τὰ μέσα φεύγουσι τῶν πόλεων ὁμιλῶσιν, οὐκ αἰσχύνονται πολιτείαν μὲν ἀλλοτριοπραγίαν ἐπίπονον, φιλοτιμίαν δὲ κενοδοξίαν ἄκαρπον ὀνομάζοντεσ.

ἤδη δὲ καὶ ῥήτοροσ ἔστιν ὅτε κολακεία διασύρει φιλόσοφον, καὶ παρὰ γυναιξὶν ἀκολάστοισ εὐδοκιμοῦσιν οἱ τὰσ μονολεχεῖσ καὶ φιλάνδρουσ ἀναφροδίτουσ καὶ ἀγροίκουσ ἀποκαλοῦντεσ. ὑπερβάλλει δὲ μοχθηρίᾳ τὸ μηδ’ ἑαυτῶν ἀπέχεσθαι τοὺσ κόλακασ.

ὡσ γὰρ οἱ παλαισταὶ τὸ σῶμα ποιοῦσι ταπεινόν, ὅπωσ ἑτέρουσ καταβάλωσιν , οὕτω τῷ ψέγειν ἑαυτοὺσ εἰσ τὸ θαυμάζειν τοὺσ πλησίον ὑπορρέουσιν. "οὐδέν ἐστι δεινόν, οὐδὲν πονηρόν, ἀλλ’ ἴδιοσ ἄνθρωποσ, πάντα πράωσ φέρει, πάντ’ ἀλύπωσ.

ἂν δ’ ᾖ τισ οἰόμενοσ πολὺν ἔχειν νοῦν καὶ βουλόμενοσ αὐστηρὸσ εἶναι καὶ αὐθέκαστοσ ὑπὸ δή τινοσ ὀρθότητοσ ἀεὶ προβάλληται τὸ Τυδείδη, μήτ’ ἄρ με μάλ’ αἴνεε μήτε τι νείκει, οὐ ταύτῃ πρόσεισιν ὁ τεχνίτησ κόλαξ, ἀλλ’ ἔστι τισ ἑτέρα μηχανὴ πρὸσ τὸν τοιοῦτον.

ἣκει γὰρ αὐτῷ περὶ πραγμάτων ἰδίων ὡσ δὴ φρονήσει περισσοτέρῳ συμβουλευσόμενοσ, καί φησι μᾶλλον μὲν ἑτέρουσ ἔχειν συνήθεισ, ἐνοχλεῖν δ’ ἀναγκαίωσ ἐκείνῳ·

"γὰρ καταφύγωμεν οἱ γνώμησ δεόμενοι, τίνι δὲ πιστεύσωμεν; εἶτ’ ἀκούσασ ὅ τι ἂν εἴπῃ , χρησμὸν εἰληφέναι φήσασ οὐ γνώμην ἄπεισιν. ἂν δὲ καὶ λόγων τινὸσ ἐμπειρίασ ὁρᾷ μεταποιούμενον, ἔδωκέ τι τῶν αὑτῷ γεγραμμένων, ἀναγνῶναι καὶ διορθῶσαι κελεύσασ.

Μιθριδάτῃ δὲ τῷ βασιλεῖ φιλιατροῦντι καὶ τεμεῖν ἔνιοι καὶ καῦσαι παρέσχον αὑτοὺσ τῶν ἑταίρων, ἔργῳ κολακεύοντεσ οὐ λόγῳ·

μαρτυρεῖσθαι γὰρ ἐμπειρίαν ἐδόκει πιστευόμενοσ ὑπ’ αὐτῶν.

ἀτόπουσ ἐκτάττοντα συμβουλίασ καὶ ὑποθήκασ, καὶ διορθώσεισ ποιούμενον ἀλόγουσ.

πάντα καὶ βοῶν παρ’ ἕκαστον ὡσ εὖ καὶ καλῶσ, γίγνεται καταφανὴσ σύνθημ’ ἐρωτῶν, ἄλλο μαστεύων χρέοσ, ἐπαινέσαι καὶ συνεπιτυφῶσαι βουλόμενοσ ἔτι τοίνυν ὥσπερ ἔνιοι τὴν ζῳγραφίαν σιωπῶσαν ἀπεφήναντο ποιητικήν, οὕτωσ ἔστι τισ κολακείασ σιωπώσησ ἔπαινοσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION