Plutarch, Quaestiones Naturales, chapter 12

(플루타르코스, Quaestiones Naturales, chapter 12)

λειότητοσ ἀπολισθάνον οὐ ποιεῖ πληγὴν οὐδὲ σάλον· ἢ τοῦτο μὲν πιθανῶσ εἴρηται πρὸσ τὰ ἐκτόσ, ἐπεὶ δὲ φασι καὶ τοὺσ κατακολυμβῶντασ, ὅταν ἔλαιον εἰσ τὸ στόμα λαβόντεσ ἐκφυσήσωσιν, ἐν τῷ βυθῷ φέγγοσ ἴσχειν καὶ δίοψιν, οὐκ ἔστιν ἐκεῖ πνεύματοσ ὄλισθον αἰτιάσασθαι;

σκόπει δὴ μὴ τὴν θάλατταν γεώδη καὶ ἀνώμαλον οὖσαν ἐξωθεῖ καὶ διαστέλλει τῇ πυκνότητι τοὔλαιον, εἶτ’ ἀνατρεχούσησ εἰσ αὑτὴν καὶ συστελλομένησ ἀπολείπονται πόροι μεταξὺ ταῖσ ὄψεσι διαύγειαν καὶ καταφάνειαν διδόντεσ.

ἢ φύσει μέν ἐστι φωτεινὸσ ὑπὸ θερμότητοσ ὁ τῇ θαλάττῃ καταμεμιγμένοσ ἀήρ, γίγνεται δὲ ταραχθεὶσ ἀνώμαλοσ καὶ σκιώδησ· καὶ τὴν διαύγειαν;

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION