Plutarch, Quaestiones Convivales, book 3, Περὶ καιροῦ συνουσίασ.

(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 3, Περὶ καιροῦ συνουσίασ.)

μετὰ δεῖπνον ἢ πρὸ δείπνου χρηστέον, ἐσχάτησ ἀκολασίασ εἶναι, πρὸσ ταῦθ’ οἱ μὲν τὸν Ξενοφῶντα παρέλαβον ὡσ ἀπάγοντα τοὺσ συμπότασ μετὰ δεῖπνον οὐχὶ πεζοὺσ ἀλλ’ ἐφ’ ἵππων ἐπὶ συνουσίασ πρὸσ τὰσ γυναῖκασ. Ζώπυροσ δ’ ὁ ἰατρόσ, εὖ μάλα τοῖσ Ἐπικούρου λόγοισ ἐνωμιληκώσ, οὐκ ἔφη προσέχοντασ αὐτοὺσ ἀνεγνωκέναι τὸ Ἐπικούρου Συμπόσιον·

οὐ γὰρ ὥσπερ ἐξ ἀρχῆσ τινοσ καὶ καταστάσεωσ τοῦτο πρόβλημα ποιησάμενον εἶτα λόγουσ ἐπ’ αὐτῷ περαίνειν, ἀλλὰ τοὺσ νέουσ ἀνιστάντα μετὰ δεῖπνον εἰσ περίπατον ἐπὶ σωφρονισμῷ διαλέγεσθαι καὶ ἀνακρούειν ἀπὸ τῶν ἐπιθυμιῶν, ὡσ ἀεὶ μὲν ἐπισφαλοῦσ εἰσ βλάβην τοῦ πράγματοσ ὄντοσ, κάκιστα δὲ τοὺσ παρὰ πότον καὶ ἐδωδὴν χρωμένουσ αὐτῷ διατιθέντοσ. "ἐζητεῖτο περὶ τούτου, πότερον οὐδ’ ὅλωσ ἐσκέφθαι καλῶσ εἶχε τὸν φιλόσοφον περὶ συνουσίασ καιροῦ καὶ ὡρ́ασ, ἢ βέλτιον μὲν ἐν καιρῷ καὶ μετὰ λογισμοῦ τὰ τοιαῦτα πράττειν, τὸν δὲ καιρὸν ἄλλωσ μὲν ἐπισκοπεῖν οὐκ ἄτοπον ἐν δὲ συμποσίῳ καὶ περὶ τράπεζαν αἰσχρόν;

"ἐμοὶ γὰρ δοκεῖ τοὐναντίον ἄν τισ ἐγκαλέσαι φιλοσόφῳ, μεθ’ ἡμέραν ἐν τῇ διατριβῇ πολλῶν καὶ παντοδαπῶν ἀνθρώπων παρόντων περὶ τούτου διαλεγομένῳ· "κύλικοσ δὲ προκειμένησ ἐν συνήθεσι καὶ φίλοισ, ἔνθα καὶ τὸ παραλέξαι μῦθον ἀμβλὺν ὄντα καὶ ψυχρὸν ἐν οἴνῳ συμφέρει, πῶσ αἰσχρὸν εἰπεῖν τι καὶ ἀκοῦσαι εἰσ συνουσίασ χρῆσιν ὠφελίμωσ λεγόμενον; "διαμηρισμοὺσ ἐν συμποσίῳ τινὶ καὶ παιδιᾷ μᾶλλον ἢ σπουδῆσ τοσαύτησ ἐχομένῳ συγγράμματι, τῇ Πολιτείᾳ, κατατετάχθαι" πρὸσ τοῦτο πληγέντεσ οἱ νεανίσκοι σιωπῇ κατέκειντο·

τῶν δ’ ἄλλων τὸν Ζώπυρον ἀξιούντων τοὺσ περὶ τούτου λόγουσ Ἐπικούρου διελθεῖν, ἔφη τῶν μὲν κατὰ μέροσ οὐκ ἀκριβῶσ μνημονεύειν, οἰέσθαι δὲ τὸν ἄνδρα τὰσ ἐκ τῆσ συνουσίασ πληγὰσ δεδιέναι διὰ τὸν τῶν σωμάτων παλμὸν εἰσ ταραχὴν καὶ σάλον ἐν τῷ τοιούτῳ βαδιζόντων.

καθόλου μὲν γὰρ ἐξ ἕδρασ τὰ σώματα μεθιστάναι πλήκτην ὄντα καὶ κινητικὸν ταραχῆσ τὸν ἄκρατον·

καὶ ὕπνοσ, ἀλλ’ ἕτεραι διὰ τῶν ἀφροδισίων κινήσεισ, ἐκθλιβομένων καὶ μοχλευομένων τῶν μάλιστα συνδεῖν καὶ κολλᾶν τὸ σῶμα πεφυκότων, κίνδυνόσ ἐστιν ἀνέδραστον γίγνεσθαι τὸν ὄγκον, ὥσπερ ἐκ θεμελίων γιγνόμενον·

οὐδὲ γὰρ εὖ ῥεῖν τηνικαῦτα τὴν γονήν, σφηνώσεωσ διὰ τὴν πλησμονὴν οὔσησ, ἀλλὰ βίᾳ καὶ συμπεφυρμένην ἀποσπᾶσθαι·

διὸ χρῆναί φησιν ὁ ἀνήρ, ὅταν ἡσυχία γένηται περὶ τὸ σῶμα καὶ λωφήσωσιν αἱ τῆσ τροφῆσ ἀναδόσεισ καὶ τὰ ῥεύματα διεξιούσησ καὶ φευγούσησ, τὰ τοιαῦτα πράττειν, πρὶν ἑτέρασ αὖ πάλιν τροφῆσ ἐνδεὲσ γενέσθαι τὸ σῶμα·

συμβάλλοιτο δ’ ἄν τισ ·

τῷ Ἐπικούρῳ καὶ τὸν ἰατρικὸν λόγον. ὁ γὰρ μεθ’ ἡμέραν καιρόσ, ἤδη τῆσ πέψεωσ κρίσιν ἐχούσησ, ἀσφαλέστερόσ ἐστιν· ἡ δὲ μετὰ τὸ δεῖπνον ὁρμὴ πρὸσ τὴν συνουσίαν οὐκ ἀκίνδυνοσ·

ἄδηλον γὰρ εἰ, τῆσ τροφῆσ μὴ κρατηθείσησ, ἀπεψία δέξαιτο τὸν ἐκ τῆσ συνουσίασ ἄραδον καὶ παλμόν, ὥστε διττὴν τὴν βλάβην γενέσθαι.

"τὸ τοῦ Πυθαγορικοῦ Κλεινίου λίαν ἀρέσκει· "λέγεται γὰρ ἐρωτηθείσ, ὁπηνίκα δεῖ μάλιστα γυναικὶ προσιέναι· "ὅταν φάναι μάλιστα τυγχάνῃσ βλαβῆναι βουλόμενοσ. "καὶ γὰρ ὃ Ζώπυροσ εἴρηκε νῦν, ἔχει τινὰ λόγον· "καὶ τὸν ἕτερον καιρὸν ἄλλασ ἀκαιρίασ ἔχοντα πρὸσ τὸ πρᾶγμα καὶ δυσχερείασ ὁρῶ. καθάπερ οὖν Θαλῆσ ὁ σοφὸσ ὑπὸ τῆσ μητρὸσ ἐνοχλούμενοσ γῆμαι κελευούσησ, ὑπεξέφυγε πῶσ καὶ παρήγαγε λέγων πρὸσ ταύτην ἐν ἀρχῇ μὲν οὔπω καιρὸσ ὦ μῆτερ; "οὐκέτι καιρόσ.

"ὦ Ὀλύμπιχε, παντάπασιν ἔτι τῆσ κοτταβίσεωσ ὄζοντα καὶ τῶν κρεοφαγιῶν ἐκείνων, οὐκ ἐν δέοντι.

"νέοι τε γὰρ πάρεισι γεγαμηκότεσ, ὑφ’ ὧν δεῖ φιλοτήσια ἔργα τελεῖσθαι· "καὶ ἡμᾶσ οὔπω παντάπασιν ἡ Ἀφροδίτη πέφευγεν, ἀλλὰ καὶ προσευχόμεθα δήπουθεν αὐτῇ λέγοντεσ ἐν τοῖσ τῶν θεῶν ὕμνοισ ἀνάβαλλ’ ἄνω τὸ γῆρασ, ὦ καλὰ Ἀφροδίτα. "σκοπῶμεν οὖν, εἰ δοκεῖ, πότερον ἐμμελῶσ καὶ προσηκόντωσ ὁ Ἐπίκουροσ ἢ παρὰ πᾶν δίκαιον ἀφαιρεῖ τὴν Ἀφροδίτην τῆσ νυκτόσ· "καίτοι κράτιστον αὐτῇ θεῶν μετεῖναί φησιν ἐρωτικὸσ ἀνὴρ Μένανδροσ. "συνετέθη γὰρ οἶμαι καλῶσ παρακάλυμμα τῆσ ἡδονῆσ τὸ σκότοσ προθεμένουσ ταῦτα πράσσειν, καὶ μὴ διὰ φωτὸσ ἐντυγχάνοντασ ἐξελαύνειν τῶν ὀμμάτων τὸ αἰδούμενον καὶ τῷ ἀκολάστῳ θάρσοσ ἐμποιεῖν καὶ μνήμασ ἐναργεῖσ, αἷσ τὸ ἐνδιατρίβειν αὖθισ ἐκριπίζει τὰσ ἐπιθυμίασ. "ὄψισ γὰρ ἡμῖν ὀξυτάτη τῶν διὰ τοῦ σώματοσ ἔρχεται κατὰ τὸν Πλάτωνα παθημάτων, καὶ σφόδρα ταῖσ ἐγγὺσ φαντασίαισ τὴν ψυχὴν ἐγείρουσα πρὸσ τὰ εἴδωλα τῆσ ἡδονῆσ, καινὴν ἀεὶ ποιεῖ καὶ πρόσφατον ἐπιθυμίαν. "ἡ δὲ νὺξ τὰ πλεῖστα καὶ μανιωδέστατα τῶν ἔργων ἀφαιροῦσα παράγει καὶ κατευνάζει τὴν φύσιν, οὐκ ἐξοκέλλουσ’ ὑπὸ τῆσ ὄψεωσ εἰσ ὕβριν. "ἄνευ δὲ τούτων, τίν’ ἔχει λόγον ἀπὸ δείπνου μὲν ἥκοντα γεγανωμένον, ἂν οὕτω τύχῃ, στέφανον κομίζοντα καὶ μύρῳ κεχριμένον, ἀποστραφέντα καὶ συγκαλυψάμενον καθεύδειν· "ἡμέρασ δὲ καὶ διὰ μέσου τῶν πράξεων ἐκ τῆσ γυναικωνίτιδοσ τὴν γυναῖκα μεταπέμπεσθαι πρόσ τι τοιοῦτον ἢ πρωὶ δίκην ἀλεκτρυόνοσ συμπλέκεσθαι; "τὴν γὰρ ἑσπέραν, ὦ ἑταῖρε, τῶν πόνων ἀνάπαυσιν τὸν δ’ ὄρθρον ἀρχήν· "καὶ τὴν μὲν ὁ Λύσιοσ ἐπισκοπεῖ Διόνυσοσ μετὰ τῆσ Τερψιχόρησ καὶ Θαλείασ, ὁ δὲ πρὸσ τὴν ἐργάνην Ἀθηνᾶν καὶ τὸν ἀγοραῖον Ἑρμῆν ἐπανίστησι. "διὸ τὴν μὲν ᾠδαὶ κατέχουσι καὶ χορεῖαι καὶ ὑμέναιοσ κῶμοί τ’ εἰλαπίναι τε καὶ ἠχήεισ θρόοσ αὐλῶν· "τὸν δὲ κτύποι ῥαιστήρων καὶ τρισμοὶ πριόνων καὶ τελωνικῶν ἐπορθρισμοὶ κεκραγμῶν καὶ κηρύγματα καλουμένων ἐπὶ δίκασ ἢ θεραπείασ τινῶν βασιλέων ἢ ἀρχόντων· "ἐν ᾧ καιρῷ φροῦδα τὰ τῆσ ἡδονῆσ, λήγει δὲ Κύπρισ θαλίαι τε νέων, οὐδέ τι, θύρσοσ φύλλα Βακχείου· "συντείνουσι γὰρ αἱ φροντίδεσ. "ἔπειτα δὲ καὶ ὁ ποιητὴσ τῶν ἡρώων οὔτε γαμετῇ τινα μεθ’ ἡμέραν οὔτε παλλακίδι συγκατέκλινε, πλὴν ἢ τὸν Πάριν δραπετεύσαντα ποιήσασ καταδυόμενον εἰσ τοὺσ κόλπουσ τῆσ γυναικόσ, ὡσ οὐκ ἀνδρὸσ ἀλλὰ μοιχοῦ λυσσῶντοσ οὖσαν τὴν μεθημερινὴν ἀκρασίαν. "καὶ μὴν οὐδὲ τὸ σῶμα βλάπτοιτ’ ἂν ὑπὸ τῆσ συνουσίασ μᾶλλον, ὡσ Ἐπίκουροσ οἰέται, μετὰ τὸ δεῖπνον, ἄν γε μὴ μεθύων τισ ἢ ῥηγνύμενοσ ὑπὸ πλησμονῆσ ἅπτηται καὶ βεβαρημένοσ· "ἀμέλει γὰρ οὕτωσ ἐπισφαλὲσ τὸ πρᾶγμα καὶ βλαβερόν. ἂν δ’ ἱκανῶσ ἔχων τισ αὑτοῦ καὶ μετρίωσ διακεχυμένοσ, τοῦ τε σώματοσ αὐτοῦ μαλακοῦ γεγονότοσ καὶ τῆσ ψυχῆσ παρεστώσησ, διὰ χρόνου ποιῆται τὴν ἔντευξιν, οὔτε ταραχὴν ἀπεργάζεται μεγάλην διὰ τὸν ὄγκον οὔτ’ ἄλλο τι ὧν ἐπήγαγεν ἢ ψῦξισ ἢ μετάθεσισ ἐξ ἕδρασ ἀτόμων, φησιν Ἐπίκουροσ· "ἀλλὰ τῇ φύσει τὸ οἰκεῖον ἀποδούσ , ἑαυτὸν δέ πωσ ἀπογαληνίσασ ἀναπληρώσει, νέασ ἐπιρροῆσ τοῖσ κενώμασι γιγνομένησ. "ἐκεῖνο δὲ μᾶλλον ἄξιον εὐλαβείασ, τὸ σύνεγγυσ ὄντα τῶν πράξεων ἀφροδισίοισ χρῆσθαι, μήποτ’ ἄρα μετέωρον τὸ σῶμα καὶ κεκλονημένον αἵ τε τῆσ ψυχῆσ φροντίδεσ αἵ τε περὶ τὰσ χρείασ πραγματεῖαι καὶ κόποι παραλαβόντεσ εὐθὺσ ἐκτραχύνωσιν, οὐχ ἱκανὸν ἐν μέσῳ διάλειμμα τῆσ φύσεωσ εἰσ ἀνάπαυσιν λαβούσησ . οὐ γὰρ πάντεσ, ὦ ἑταῖρε, τὴν Ἐπικούρου σχολὴν καὶ ῥᾳστώνην ὑπὸ λόγου καὶ φιλοσοφίασ ἄφθονον εἰσ ἀεὶ παρεσκευασμένην ἔχουσι· "πολλοὶ δ’ ἕκαστον ἀγῶνεσ ἐκδέχονται δι’ ἡμέρασ, γυμνάσια δ’ ὡσ ἔποσ εἰπεῖν ἅπαντασ· "οἷσ οὔτε καλὸν οὔτε συμφέρον οὕτω διακείμενον τὸ σῶμα παρέχειν λυσσώσῃ συνουσίᾳ διακεχυμένον. "τὸ δὲ μακάριον καὶ ἄφθαρτον ἔστω μὲν ὂν οἱο͂ν αὐτῷ, μὴ φροντίζον τῶν καθ’ ἡμᾶσ· "ἡμῖν δέ που νόμῳ πόλεωσ συνεπομένοισ ἐξευλαβητέον ἐστὶν εἰσ θέροσ ἐμβαλεῖν καὶ κατάρχεσθαι θυσιῶν, ὀλίγον ἔμπροσθεν διαπεπραγμένοισ τι τοιοῦτον. "ὅθεν εὖ ἔχει τὸ τὴν νύκτα καὶ τὸν ὕπνον ἐν μέσῳ θεμένουσ καὶ ποιήσαντασ ἱκανὸν διάλειμμα καὶ διάστημα καθαροὺσ αὖθισ ὥσπερ ἐξ ὑπαρχῆσ καὶ νέα ἐφ’ ἡμέρῃ φρονέοντασ κατὰ Δημόκριτον ἀνίστασθαι.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION