Plutarch, Quaestiones Convivales, book 1, Ποῖόν τινα δεῖ τὸν συμποσίαρχον εἶναι.

(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 1, Ποῖόν τινα δεῖ τὸν συμποσίαρχον εἶναι.)

Κράτων ὁ γαμβρὸσ ἡμῶν καὶ Θέων ὁ ἑταῖροσ ἔν τινι πότῳ παροινίασ ἀρχὴν λαβούσησ εἶτα παυσαμένησ, λόγον ἐποιήσαντο περὶ τῆσ συμποσιαρχίασ, οἰόμενοί με δεῖν στεφανηφοροῦντα μὴ περιιδεῖν ἔθοσ ἐκλειφθὲν παντάπασιν, ἀλλ’ ἀνακαλεῖν καὶ καταστῆσαι πάλιν τῆσ ἀρχῆσ τὴν νενομισμένην ἐπιστασίαν περὶ τὰ συμπόσια καὶ διακόσμησιν. ἐδόκει δὲ ταῦτα καὶ τοῖσ ἄλλοισ, ὥστε θόρυβον ἐκ πάντων καὶ παράκλησιν γενέσθαι.

"δοκεῖ ταῦτα πᾶσιν, ἐμαυτὸν αἱροῦμαι συμποσίαρχον ὑμῶν καὶ κελεύω τοὺσ μὲν ἄλλουσ, ὡσ βούλονται, πίνειν ἐν τῷ παρόντι, Κράτωνα δὲ καὶ Θέωνα, τοὺσ εἰσηγητὰσ καὶ νομοθέτασ τοῦ δόγματοσ, ἒν τινι τύπῳ βραχέωσ διελθεῖν, ὁποῖον ὄντα δεῖ τὸν συμποσίαρχον αἱρεῖσθαι, καὶ τί ποιούμενοσ τέλοσ ὁ αἱρεθεὶσ ἄρξει, καὶ πῶσ χρήσεται τοῖσ κατὰ συμπόσιον·

"διελέσθαι δὲ τὸν λόγον αὐτοῖσ ἐπιτρέπω. μικρὰ μὲν οὖν ἠκκίσαντο παραιτούμενοι·

κελευόντων δὲ πάντων πείθεσθαι τῷ ἄρχοντι καὶ ποιεῖν τὸ προσταττόμενον, ἔφη πρότεροσ ὁ Κράτων, ὅτι δεῖ τὸν μὲν φυλάκων ἄρχοντα φυλακικώτατον, ὥσ φησιν ὁ Πλάτων, εἶναι·

τὸν δὲ συμποτῶν συμποτικώτατον. "ἔστι δὲ τοιοῦτοσ, ἂν μήτε τῷ μεθύειν εὐάλωτοσ μήτε πρὸσ τὸ πίνειν ἀπρόθυμοσ· "ἀλλ’ ὡσ ὁ Κῦροσ ἔλεγε πρὸσ Λακεδαιμονίουσ γράφων, ὅτι τὰ τ’ ἄλλα τοῦ ἀδελφοῦ βασιλικώτεροσ εἰή καὶ φέροι καλῶσ πολὺν ἄκρατον. "ὅ τε γὰρ παροινῶν ὑβριστὴσ καὶ ἀσχήμων, ὃ τ’ αὖ παντάπασι νήφων ἀηδὴσ καὶ παιδαγωγεῖν μᾶλλον ἢ συμποσιαρχεῖν ἐπιτήδειοσ. "ὁ μὲν οὖν Περικλῆσ, ὁσάκισ ᾑρημένοσ στρατηγὸσ ἀναλαμβάνοι τὴν χλαμύδα, πρῶτοσ εἰώθει διαλέγεσθαι πρὸσ αὑτὸν ὥσπερ ὑπομιμνήσκων ὁρ́α, Περίκλεισ ἐλευθέρων ἄρχεισ, Ἑλλήνων ἄρχεισ, Ἀθηναίων ἄρχεισ. "ὁ δὲ συμποσίαρχοσ ἡμῶν ἐκεῖνα λεγέτω πρὸσ αὑτὸν φίλων ἄρχεισ, ἵνα μήτ’ ἀσχημονεῖν ἐπιτρέπῃ μήτε τὰσ ἡδονὰσ ἀφαιρῇ. δεῖ δὲ καὶ σπουδῆσ τὸν ἄρχοντα πινόντων οἰκεῖον εἶναι καὶ παιδιᾶσ μὴ ἀλλότριον, ἀλλ’ εὖ πωσ συγκεκραμένον πρὸσ ἀμφότερα, σμικρῷ δὲ μᾶλλον, ὥσπερ οἶνον ἀστεῖον, ἀπονεύοντα τῇ φύσει πρὸσ τὸ αὐστηρόν· "ὁ γὰρ οἶνοσ ἄξει τὸ ἦθοσ εἰσ τὸ μέτριον μαλακώτερον ποιῶν καὶ ἀνυγραίνων. "ὥσπερ γὰρ ὁ Ξενοφῶν ἔλεγε τοῦ Κλεάρχου τὸ σκυθρωπὸν καὶ ἄγροικον ἄλλωσ ἐν ταῖσ μάχαισ ἡδὺ καὶ φαιδρὸν ἐπιφαίνεσθαι διὰ τὸ θαρραλέον οὕτωσ ὁ μὴ φύσει πικρὸσ ἀλλὰ σεμνὸσ καὶ αὐστηρόσ, ἐν τῷ πίνειν ἀνιέμενοσ ἡδίων γίγνεται καὶ προσφιλέστεροσ, ἔτι τοίνυν αὐτῷ δεῖ προσεῖναι τὸ μάλιστα μὲν ἑκάστου τῶν συμποτῶν ἐμπείρωσ ἔχειν, τίνα λαμβάνει μεταβολὴν ἐν οἴνῳ καὶ πρὸσ τί πάθοσ ἀκροσφαλήσ ἐστι καὶ πῶσ φέρει τὸν ἄκρατον. "οὐ γὰρ οἴνου μὲν ἔστι πρὸσ ὕδωρ ἑτέρου ἑτέρα μῖξισ, ἣν οἱ βασιλικοὶ γιγνώσκοντεσ οἰνοχόοι νῦν μὲν πλέον νῦν δ’ ἔλαττον ὑποχέουσιν· "ἀνθρώπου δὲ πρὸσ οἶνον οὐκ ἔστ’ ἰδία κρᾶσισ ἣν τῷ συμποσιάρχῳ γιγνώσκειν προσήκει καὶ γιγνώσκοντι φυλάττειν, ἵν’ ὥσπερ ἁρμονικὸσ τὸν μὲν ἐπιτείνων τῇ πόσει τὸν δ’ ἀνιεὶσ καὶ ὑποφειδόμενοσ, εἰσ ὁμαλότητα καὶ συμφωνίαν ἐκ διαφορᾶσ καταστήσῃ τὰσ φύσεισ· "ὅπωσ μὴ κοτύλῃ μηδὲ κυάθοισ τὸ ἴσον, ἀλλὰ καιροῦ τινι μέτρῳ καὶ σώματοσ δυνάμει τὸ οἰκεῖον ἑκάστῳ καὶ πρόσφορον ἀπονέμηται. "εἰ δὲ τοῦτό δύσκολον, ἐκεῖνα γε πάντωσ ἐξειδέναι τῷ συμποσιάρχῳ προσήκει, τὰ κοινὰ περὶ τὰσ φύσεισ καὶ τὰσ ἡλικίασ· "οἱο͂ν πρεσβῦται τάχιον μεθύσκονται νέων, σαλευόμενοι δ’ ἠρεμούντων, ἔλλυποι δὲ καὶ πεφροντικότεσ εὐθύμων καὶ ἱλαρῶν ἀνέδην καὶ κατακόρωσ διάγοντεσ τῶν ἀσελγαινόντων τοιαῦτα γιγνώσκων ἄν τισ μᾶλλον τοῦ ἀγνοοῦντοσ εὐσχημοσύνην καὶ ὁμόνοιαν συμποσίου πρυτανεύσειε. "καὶ μὴν ὅτι γε δεῖ τὸν συμποσίαρχον οἰκείωσ ἔχειν καὶ φιλικῶσ πρὸσ ἅπαντασ ὕπουλον δὲ μηδενὶ μηδ’ ἀπεχθῆ τῶν ἑστιωμένων εἶναι, παντί που δῆλον οὔτε γὰρ ἐπιτάττων ἀνεκτὸσ οὔτ’ ἀπονέμων ἴσοσ οὔτε προσπαίζων ὅμωσ ἀνέγκλητοσ ἔσται. "σοι, Θέων, ἐγὼ τὸν ἄρχοντα συμποσίου πλάσασ ὥσπερ ἐκ κηροῦ τοῦ λόγου παραδίδωμι.

"οὕτω μᾶλλον ἀπειργασμένον τὸν ἄνδρα καὶ συμποτικόν· "εἰ δὲ χρήσομαι κατὰ πᾶν αὐτῷ καὶ μὴ καταισχυνῶ τοὔργον, οὐκ οἶδα· "κοσμιώτατον δέ μοι δοκεῖ τοιοῦτοσ ὢν τὸ συμπόσιον διαφυλάξειν ἡμῖν καὶ μὴ περιόψεσθαι νῦν μὲν ἐκκλησίαν δημοκρατικὴν νῦν δὲ σχολὴν σοφιστοῦ γενομένην αὖθισ δὲ κυβευτήριον, εἶτά που σκηνὴν καὶ θυμέλην. "ἢ γὰρ οὐχ ὁρᾶτε τοὺσ μὲν δημαγωγοῦντασ καὶ δικαζομένουσ παρὰ δεῖπνον, τοὺσ δὲ μελετῶντασ καὶ ἀναγιγνώσκοντασ αὑτῶν τινα συγγράμματα, τοὺσ δὲ μίμοισ καὶ ὀρχησταῖσ ἀγωνοθετοῦντασ; "Ἀλκιβιάδησ δὲ καὶ Θεόδωροσ τελεστήριον ἐποίησαν τὸ Πολυτίωνοσ συμπόσιον, ἀπομιμούμενοι δᾳδουχίασ καὶ ἱεροφαντίασ. "ὧν οὐδὲν οἶμαι τῷ ἄρχοντι περιοπτέον· "ἀλλὰ καὶ λόγοισ καὶ θεάμασι καὶ παιδιαῖσ δώσει τόπον ἐκείνοισ μόνοισ, ὅσα πρὸσ τὸ συμποτικὸν τέλοσ ἐξικνεῖται· "τοῦτο δ’ ἦν φιλίασ ἐπίτασιν ἢ γένεσιν δι’ ἡδονῆσ ἐνεργάσασθαι τοῖσ παροῦσι· "διαγωγὴ γάρ ἐστιν ἐν οἴνῳ τὸ συμπόσιον εἰσ φιλίαν ὑπὸ χάριτοσ τελευτῶσα. "ἐπεὶ δὲ πανταχοῦ τὸ πλήσμιον καὶ πολλαχοῦ βλαβερὸν τὸ ἄκρατον, ἡ δὲ μῖξισ, οἷσ ἂν ἐν καιρῷ καὶ μετὰ μέτρου παραγένηται πράγμασιν, ἀφαιρεῖ τἄγαν , ᾧ καὶ βλάπτει τὰ ἡδέα καὶ λυπεῖ τὰ ὠφέλιμα· "δῆλον ὅτι καὶ τοῖσ πίνουσιν ὁ ἐπιστάτησ μεμιγμένην τινὰ παρέξει διαγωγήν. ἀκούων οὖν πολλῶν λεγόντων, ὅτι πλοῦσ μὲν ὁ παρὰ γῆν περίπατοσ; "δ’ ὁ παρὰ θάλατταν ἣδιστόσ ἐστιν, οὕτω παραβαλεῖ τῇ σπουδῇ τὴν παιδιάν, ὅπωσ οἵ τε παίζοντεσ ἁμωσγέπωσ σπουδῆσ τινοσ ἔχωνται καὶ πάλιν οἱ σπουδάζοντεσ ἀναθαρρῶσιν, ὥσπερ οἱ ναυτιῶντεσ ἐγγύθεν εἰσ γῆν τὴν παιδιὰν ἀποβλέποντεσ. "ἔστι γὰρ καὶ γέλωτι χρῆσθαι πρὸσ πολλὰ τῶν ὠφελίμων καὶ σπουδὴν ἡδεῖαν παρασχεῖν, ὡσ ἀν’ ἐχινόποδασ καὶ ἀνὰ τρηχεῖαν ὄνωνιν φύονται μαλακῶν ἄνθεα λευκοϊών. ὅσαι δ’ ἄνευ σπουδῆσ ἐπεισκωμάζουσι τοῖσ συμποσίοισ παιδιαί, ταύτασ ἐπιμελῶσ διακελεύσεται τοῖσ συμπόταισ εὐλαβεῖσθαι, μὴ λάθωσιν ὕβριν καὶ ἀσέλγειαν καθάπερ ὑοσκύαμον λαβόντεσ οἴνῳ τοῖσ λεγομένοισ προστάγμασιν ἐξυβρίζωσι, προστάττοντεσ ᾄδειν ψελλοῖσ ἢ κτενίζεσθαι φαλακροῖσ ἢ ἀσκωλιάζειν χωλοῖσ. ὥσπερ Ἀγαπήστορι τῷ Ἀκαδημαϊκῷ λεπτὸν ἔχοντι καὶ κατεφθινηκὸσ τὸ σκέλοσ ἐπηρεάζοντεσ οἱ ξυμπόται πάντασ ἐκέλευσαν ἐπὶ τοῦ δεξιοῦ ποδὸσ ἑστῶτασ ἐκπιεῖν τὸ ποτήριον ἢ ζημίαν καταβαλεῖν τοῦ δὲ προστάσσειν περιελθόντοσ εἰσ αὐτόν, ἐκέλευσε πάντασ οὕτω πιεῖν, ὡσ ἂν αὐτὸν ἴδωσι· "; "καὶ κεραμίου στενοῦ κομισθέντοσ, εἰσ τοῦτο τὸν ἀσθενῆ πόδα καθεὶσ ἐξέπιε τὸ ποτήριον, οἱ δ’ ἄλλοι πάντεσ, ὡσ ἐφαίνετο πειρωμένοισ ἀδύνατον, ἀπέτισαν τὴν ζημίαν. "χαρίεισ οὖν Ἀγαπήστωρ καὶ ποιητέον εὐκόλουσ οὕτω καὶ ἱλαρὰσ τὰσ ἀμύνασ, ἀλλὰ μὴν καὶ προστάγμασιν ἐθιστέον χρῆσθαι πρὸσ ἡδονὴν καὶ ὠφέλειαν, τὰ οἰκεῖα καὶ δυνατὰ καὶ κοσμοῦντα τὸν δρῶντα προστάσσοντασ, ᾠδικοῖσ ᾆσαι, ῥητορικοῖσ εἰπεῖν, φιλοσόφοισ λῦσαί τι τῶν ἀπορουμένων, ποιηταῖσ προενέγκασθαι στίχουσ. "ἡδέωσ γὰρ εἰσ τοῦθ’ ἕκαστοσ ἄγεται καὶ προθύμωσ, ἵν’ αὐτὸσ αὑτοῦ τυγχάνει κράτιστοσ ὤν ὁ μὲν οὖν τῶν Ἀσσυρίων βασιλεὺσ ἆθλον ὑπὸ κήρυκοσ κατήγγειλε τῷ καινὴν ἡδονὴν ἐξευρόντι· "συμποσίου δὲ βασιλεὺσ; "ἀστεῖον ἆθλον ἂν καὶ γέρασ προθείη τῷ παιδιὰν ἀνύβριστον εἰσηγησαμένῳ καὶ τέρψιν ὠφέλιμον καὶ γέλωτα μὴ μώμου μηδ’ ὕβρεων ἀλλὰ χάριτοσ καὶ φιλοφροσύνησ ἑταῖρον· "ἐν οἷσ τὰ πλεῖστα ναυαγεῖ συμπόσια μὴ τυχόντα παιδαγωγίασ ὀρθῆσ. ἔστι δὲ σώφρονοσ ἀνδρὸσ ἔχθραν φυλάττεσθαι καὶ ὀργήν, ἐν ἀγορᾷ τὴν ἐκ πλεονεξίασ ἐν γυμνασίοισ καὶ παλαίστραισ ἐκ φιλονεικίασ ἐν δ’ ἀρχαῖσ καὶ φιλοτιμίαισ ἐκ φιλοδοξίασ ἐν δὲ δείπνῳ καὶ παρὰ πότον ἐκ παιδιᾶσ ἐπιτιθεμένην.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION