Plutarch, Νικίας, chapter 12

(플루타르코스, Νικίας, chapter 12)

ὁ δ’ οὖν Νικίασ, τῶν Αἰγεστέων πρέσβεων καὶ Λεοντίνων παραγενομένων καὶ πειθόντων τοὺσ Ἀθηναίουσ στρατεύειν ἐπὶ Σικελίαν, ἀνθιστάμενοσ ἡττᾶτο τῆσ βουλῆσ Ἀλκιβιάδου καὶ φιλοτιμίασ, πρὶν ὅλωσ ἐκκλησίαν γενέσθαι, κατασχόντοσ ἤδη πλῆθοσ ἐλπίσι καὶ λόγοισ προδιεφθαρμένον, ὥστε καὶ νέουσ ἐν παλαίστραισ καὶ γέροντασ ἐν ἐργαστηρίοισ καὶ ἡμικυκλίοισ συγκαθεζομένουσ ὑπογράφειν τὸ σχῆμα τῆσ Σικελίασ, καὶ τὴν φύσιν τῆσ περὶ αὐτὴν θαλάσσησ, καὶ λιμένασ καὶ τόπουσ οἷσ τέτραπται πρὸσ Λιβύην ἡ νῆσοσ. οὐ γὰρ ἆθλον ἐποιοῦντο τοῦ πολέμου Σικελίαν, ἀλλ’ ὁρμητήριον, ὡσ ἀπ’ αὐτῆσ διαγωνισόμενοι πρὸσ Καρχηδονίουσ καὶ σχήσοντεσ ἅμα Λιβύην καὶ τὴν ἐντὸσ Ἡρακλείων στηλῶν θάλασσαν.

ὡσ οὖν ὡρ́μηντο πρὸσ ταῦτα, ὁ Νικίασ ἐναντιούμενοσ οὔτε πολλοὺσ οὔτε δυνατοὺσ εἶχε συναγωνιστάσ. οἱ γὰρ εὔποροι δεδιότεσ μὴ δοκῶσι τὰσ λειτουργίασ καὶ τριηραρχίασ ἀποδιδράσκειν, παρὰ γνώμην ἡσύχαζον· ὁ δ’ οὐκ ἔκαμνεν οὐδ’ ἀπηγόρευεν, ἀλλὰ καὶ μετὰ τὸ ψηφίσασθαι τὸν πόλεμον Ἀθηναίουσ καὶ στρατηγὸν ἑλέσθαι πρῶτον ἐκεῖνον μετ’ Ἀλκιβιάδου καὶ Λαμάχου, πάλιν ἐκκλησίασ γενομένησ, ἀναστὰσ ἀπέτρεπε καὶ διεμαρτύρετο, καὶ τελευτῶν διέβαλε τὸν Ἀλκιβιάδην ἰδίων ἕνεκα κερδῶν καὶ φιλοτιμίασ τὴν πόλιν εἰσ χαλεπὸν ἐξωθεῖν καὶ διαπόντιον κίνδυνον.

ἔπραξε δ’ οὐδὲν μᾶλλον, ἀλλ’ ὑπὸ ἐμπειρίασ δόξασ ἐπιτηδειότεροσ εἶναι, καὶ πολλὴν ἀσφάλειαν ἕξειν πρὸσ τὴν Ἀλκιβιάδου τόλμαν καὶ τὴν Λαμάχου τραχύτητα τῆσ ἐκείνου συγκεραννυμένησ εὐλαβείασ, βεβαιοτέραν ἐποίησε τὴν χειροτονίαν.

ἀναστὰσ γὰρ ὁ μάλιστα τῶν δημαγωγῶν ἐπὶ τὸν πόλεμον παροξύνων τοὺσ Ἀθηναίουσ, Δημόστρατοσ, ἔφη τὸν Νικίαν προφάσεισ λέγοντα παύσειν· καὶ ψήφισμα γράψασ ὅπωσ αὐτοκράτορεσ ὦσιν οἱ στρατηγοὶ κἀνταῦθα κἀκεῖ βουλευόμενοι καὶ πράττοντεσ, ἔπεισε τὸν δῆμον ψηφίσασθαι.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION