Plutarch, Λύσανδρος, chapter 30

(플루타르코스, Λύσανδρος, chapter 30)

τοιαύτησ δὲ τῷ Λυσάνδρῳ τῆσ τελευτῆσ γενομένησ παραχρῆμα μὲν οὕτωσ ἤνεγκαν οἱ Σπαρτιᾶται βαρέωσ, ὥστε τῷ βασιλεῖ κρίσιν προγράψαι θανατικήν· ἣν οὐχ ὑποστὰσ ἐκεῖνοσ εἰσ Τεγέαν ἔφυγε, κἀκεῖ κατεβίωσεν ἱκέτησ ἐν τῷ τεμένει τῆσ Ἀθηνᾶσ. καὶ γὰρ ἡ πενία τοῦ Λυσάνδρου τελευτήσαντοσ ἐκκαλυφθεῖσα φανερωτέραν ἐποίησε τὴν ἀρετήν, ἀπὸ χρημάτων πολλῶν καὶ δυνάμεωσ θεραπείασ τε πόλεων καὶ βασιλέωσ τοσαύτησ μηδὲ μικρὸν ἐπιλαμπρύναντοσ τὸν οἶκον εἰσ χρημάτων λόγον, ὡσ ἱστορεῖ Θεόπομποσ, ᾧ μᾶλλον ἐπαινοῦντι πιστεύσειεν ἄν τισ ἢ ψέγοντι, ψέγει γὰρ ἥδιον ἢ ἐπαινεῖ.

χρόνῳ δὲ ὕστερον Ἔφορόσ φησιν ἀντιλογίασ τινὸσ συμμαχικῆσ ἐν Σπάρτῃ γενομένησ, καὶ τὰ γράμματα διασκέψασθαι δεῆσαν ἃ παρ’ ἑαυτῷ κατέσχεν ὁ Λύσανδροσ, ἐλθεῖν ἐπὶ τὴν οἰκίαν τὸν Ἀγησίλαον.

ὁρμῆσαι μὲν εἰσ τοὺσ πολίτασ τὸν λόγον ἐξενεγκεῖν καὶ παραδεικνύναι τὸν Λύσανδρον, οἱο͂σ ὢν πολίτησ διαλάθοι, Λακρατίδαν δέ, ἄνδρα φρόνιμον καὶ τότε προεστῶτα τῶν ἐφόρων, ἐπιλαβέσθαι τοῦ Ἀγησιλάου, καὶ εἰπεῖν ὡσ δεῖ μὴ ἀνορύττειν τὸν Λύσανδρον, ἀλλὰ καὶ τὸν λόγον αὐτῷ συγκατορύττειν οὕτω συντεταγμένον πιθανῶσ καὶ πανούργωσ.

οὐ μὴν ἀλλὰ τάσ τε ἄλλασ τιμὰσ ἀπέδοσαν αὐτῷ τελευτήσαντι, καὶ τοὺσ μνηστευσαμένουσ τὰσ θυγατέρασ, εἶτα μετὰ τὴν τελευτὴν τοῦ Λυσάνδρου πένητοσ εὑρεθέντοσ ἀπειπαμένουσ ἐζημίωσαν, ὅτι πλούσιον μὲν νομίζοντεσ ἐθεράπευον, δίκαιον δὲ καὶ χρηστὸν ἐκ τῆσ πενίασ ἐπιγνόντεσ ἐγκατέλιπον.

ἦν γάρ, ὡσ ἐοίκεν, ἐν Σπάρτῃ καὶ ἀγαμίου δίκη καὶ ὀψιγαμίου καὶ κακογαμίου· ταύτῃ δὲ ὑπῆγον μάλιστα τοὺσ ἀντὶ τῶν ἀγαθῶν καὶ οἰκείων τοῖσ πλουσίοισ κηδεύοντασ. τὰ μὲν οὖν περὶ Λύσανδρον οὕτωσ ἱστορήσαμεν ἔχοντα.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION