Plutarch, Lycurgus, chapter 11

(플루타르코스, Lycurgus, chapter 11)

διὸ καὶ μάλιστά φασι τῷ Λυκούργῳ πρὸσ τοῦτο τὸ πολίτευμα χαλεποὺσ γενέσθαι τοὺσ εὐπόρουσ, καὶ συστάντασ ἐπ’ αὐτὸν ἀθρόουσ καταβοᾶν καὶ ἀγανακτεῖν τέλοσ δὲ βαλλόμενοσ ὑπὸ πολλῶν ἐξέπεσε τῆσ ἀγορᾶσ δρόμῳ. καὶ τοὺσ μὲν ἄλλουσ ἔφθασεν εἷσ ἱερὸν καταφυγών εἷσ δέ τισ νεανίσκοσ, ἄλλωσ μὲν οὐκ ἀφυήσ, ὀξὺσ δὲ καὶ θυμοειδήσ, Ἄλκανδροσ, ἐπικείμενοσ καὶ διώκων ἐπιστραφέντοσ αὐτοῦ τῇ βακτηρίᾳ πατάξασ τὸν ὀφθαλμὸν ἐξέκοψεν. ὁ μὲν οὖν Λυκοῦργοσ οὐδὲν ἐνδοὺσ πρὸσ τὸ πάθοσ, ἀλλὰ στὰσ ἐναντίοσ ἔδειξε τοῖσ πολίταισ τὸ πρόσωπον ᾑμαγμένον καὶ διεφθαρμένην τὴν ὄψιν αἰδὼσ δὲ πολλὴ καὶ κατήφεια τοὺσ ἰδόντασ ἔσχεν, ὥστε παραδοῦναι τὸν Ἄλκανδρον αὐτῷ καὶ προπέμψαι μέχρι τῆσ οἰκίασ συναγανακτοῦντασ.

ὁ δὲ Λυκοῦργοσ ἐκείνουσ μὲν ἐπαινέσασ ἀφῆκε, τὸν δὲ Ἄλκανδρον εἰσαγαγὼν οἴκαδε κακὸν μὲν οὐδὲν οὔτ’ ἐποίησεν οὔτ’ εἶπεν, ἀπαλλάξασ δὲ τοὺσ συνήθεισ ὑπηρέτασ καὶ θεραπευτῆρασ ἐκεῖνον ἐκέλευσεν ὑπηρετεῖν. ὁ δὲ οὐκ ὢν ἀγεννὴσ ἐποίει τὸ προσταττόμενον σιωπῇ, καὶ παραμένων ἅμα τῷ Λυκούργῳ καὶ συνδιαιτώμενοσ ἐν τῷ κατανοεῖν τὴν πρᾳότητα καὶ τὸ ἀπαθὲσ αὐτοῦ τῆσ ψυχῆσ καὶ τὸ περὶ τὴν δίαιταν αὐστηρὸν καὶ τὸ πρὸσ τοὺσ πόνουσ ἄκαμπτον, αὐτόσ τε δεινῶσ διετέθη περὶ τὸν ἄνδρα, καὶ πρὸσ τοὺσ συνήθεισ καὶ φίλουσ ἔλεγεν ὡσ οὐ σκληρὸσ οὐδ’ αὐθάδησ ὁ Λυκοῦργοσ, ἀλλὰ μόνοσ ἥμεροσ καὶ πρᾷόσ ἐστι τοῖσ ἄλλοισ.

οὕτω μὲν οὖν οὗτοσ ἐκεκόλαστο καὶ τοιαύτην ὑπεσχήκει δίκην, ἐκ πονηροῦ νέου καὶ αὐθάδουσ ἐμμελέστατοσ ἀνὴρ καὶ σωφρονικώτατοσ γενόμενοσ, τοῦ δὲ πάθουσ ὑπόμνημα Λυκοῦργοσ ἱδρύσατο τῆσ Ἀθηνᾶσ ἱερόν, ἣν Ὀπτιλῖτιν προσηγόρευσε·

τοὺσ γὰρ ὀφθαλμοὺσ ὀπτίλουσ οἱ τῇδε Δωριεῖσ καλοῦσιν. ἔνιοι μέντοι τὸν Λυκοῦργον, ὧν καὶ Διοσκορίδησ ἐστὶν ὁ συντεταγμένοσ τὴν Λακωνικὴν πολιτείαν, πληγῆναι μέν φασιν, οὐ τυφλωθῆναι δὲ τὸν ὀφθαλμόν, ἀλλὰ καὶ τὸ ἱερὸν τῇ θεῷ τῆσ ἀκέσεωσ χαριστήριον ἱδρύσασθαι. τὸ μέντοι φέρειν βακτηρίαν ἐκκλησιάζοντεσ οἱ Σπαρτιᾶται μετὰ τὴν συμφορὰν ἐκείνην ἀπέμαθον.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION