Plutarch, De liberis educandis, section 14

(플루타르코스, De liberis educandis, section 14)

κατὰ Δημόκριτον. εἶτά γε μὴν ἐντευκτικοὺσ αὐτοὺσ εἶναι παρασκευαστέον καὶ φιλοπροσηγόρουσ οὐδὲν γὰρ ὡσ τὰ ἀνέντευκτα τῶν ἠθῶν ἐστιν οὕτωσ ἀξιομίσητον.

ἔτι τοίνυν οἱ παῖδεσ ἀμισεῖσ γίγνοιντ’ ἂν τοῖσ συνοῦσι μὴ παντελῶσ ἐν ταῖσ ζητήσεσιν ἀπαραχώρητοι γιγνόμενοι· οὐ γὰρ τὸ νικᾶν μόνον ἀλλὰ καὶ τὸ ἡττᾶσθαι ἐπίστασθαι καλὸν ἐν οἷσ τὸ νικᾶν βλαβερόν.

ἔστι γὰρ ὡσ ἀληθῶσ καὶ νίκη Καδμεία. δυοῖν λεγόντοιν, θατέρου θυμουμένου, ὁ μὴ ἀντιτείνων τοῖσ λόγοισ σοφώτεροσ ἃ τοίνυν τῶν εἰρημένων οὐδενὸσ ἧττόν ἐστιν ἀλλὰ καὶ μᾶλλον ἐπιτηδευτέα τοῖσ νέοισ καὶ δὴ λεκτέον.

ταῦτα δ’ ἐστὶ τὸ τὸν βίον ἀτύφωτον ἀσκεῖν, τὸ τὴν γλῶτταν κατέχειν, τὸ τῆσ ὀργῆσ;

ὑπεράνω γίγνεσθαι, τὸ τῶν χειρῶν κρατεῖν. τούτων ἕκαστον ἡλίκον ἐστὶ σκεπτέον ἔσται δ’ ἐπὶ παραδειγμάτων γνωριμώτερα. οἱο͂ν ἵν’ ἀπὸ τοῦ τελευταίου πρῶτον ἄρξωμαι, τὰσ χεῖράσ τινεσ ὑποσχόντεσ λήμμασιν ἀδίκοισ τὴν δόξαν τῶν προβεβιωμένων ἐξέχεαν·

ὡσ Γύλιπποσ ὁ Λακεδαιμόνιοσ τὰ σακκία τῶν χρημάτων παραλύσασ φυγὰσ ἀπηλάθη τῆσ Σπάρτησ. τό γε μὴν ἀόργητον ἀνδρόσ ἐστι σοφοῦ.

"καὶ εἲ μ’ ὄνοσ ἐλάκτισεν, ἀντιλακτίσαι τοῦτον ἠξιώσατ’ ἄν;

οὐ μὴν ἐκεῖνόσ γε παντελῶσ κατεπροίξατο, πάντων δ’ αὐτὸν ὀνειδιζόντων καὶ λακτιστὴν ἀποκαλούντων ἀπήγξατο. "ὦ Σώκρατεσ;

ἀδελφὰ τούτοισ καὶ σύζυγα φανήσονται πεποιηκότεσ Ἀρχύτασ ὁ Ταραντῖνοσ καὶ Πλάτων.

"κρότησον·

χαλεπὰ δὲ ταῦτα καὶ δυσμίμητα φαίη τισ ἄν.

οἶδα κἀγώ. οὖν εἰσ ὅσον οἱο͂̀ν τ’ ἐστὶ τούτοισ παραδείγμασι χρωμένουσ τὸ πολὺ τῆσ ἀκρατοῦσ καὶ μαινομένησ ὑφαιρεῖν ὀργῆσ οὐδὲ γὰρ ἐσ τἄλλα ἐνάμιλλοι ταῖσ ἐκείνων ἐσμὲν οὔτ’ ἐμπειρίαισ οὔτε καλοκαγαθίαισ.

ἀλλ’ οὐδὲν ἧττον ἐκείνων, ὥσπερ θεῶν ἱεροφάνται καὶ δᾳδοῦχοι τῆσ σοφίασ ὄντεσ, ὅσαπέρ ἐστιν ἐν δυνατῷ, ταῦτα μιμεῖσθαι καὶ περικνίζειν ἐπιχειροῦμεν.

τὸ τοίνυν τῆσ γλώττησ κρατεῖν περὶ τούτου γάρ, ὥσπερ ὑπεθέμην, εἰπεῖν λοιπόν εἴ τισ μικρὸν καὶ φαῦλον ὑπείληφε , πλεῖστον διαμαρτάνει τῆσ ἀληθείασ. σοφὸν γὰρ εὔκαιροσ σιγὴ καὶ παντὸσ λόγου κρεῖττον.

καὶ διὰ τοῦτό μοι δοκεῖ τὰσ μυστηριώδεισ τελετὰσ οἱ παλαιοὶ κατέδειξαν, ἵν’ ἐν ταύταισ σιωπᾶν ἐθισθέντεσ ἐπὶ τὴν τῶν ἀνθρωπίνων μυστηρίων πίστιν τὸν ἀπὸ τῶν θεῶν μεταφέρωμεν φόβον.

καὶ γὰρ αὖ σιωπήσασ μὲν οὐδεὶσ μετενόησε, λαλήσαντεσ δὲ παμπληθεῖσ. καὶ τὸ μὲν σιγηθὲν ἐξειπεῖν ῥᾴδιον, τὸ δὲ ῥηθὲν ἀναλαβεῖν ἀδύνατον. μυρίουσ δ’ ἔγωγ’ οἶδ’ ἀκούσασ ταῖσ μεγίσταισ συμφοραῖσ περιπεσόντασ διὰ τὴν τῆσ γλώττησ ἀκρασίαν.

ὧν τοὺσ ἄλλουσ παραλιπὼν ἑνὸσ ἢ δυεῖν τύπου ἕνεκεν ἐπιμνησθήσομαι.

τοῦ γὰρ Φιλαδέλφου γήμαντοσ τὴν ἀδελφὴν Ἀρσινόην Σωτάδησ εἰπών εἰσ οὐχ ὁσίην τρυμαλιὴν τὸ κέντρον ὠθεῖσ ἐν δεσμωτηρίῳ πολλοὺσ;

κατεσάπη χρόνουσ καὶ τῆσ ἀκαίρου λαλιᾶσ οὐ μεμπτὴν ἔδωκε δίκην, ἵνα δὲ γέλωτα παράσχῃ τοῖσ ἄλλοισ, αὐτὸσ πολὺν χρόνον ἔκλαυσεν. ἐνάμιλλα δὲ τούτοισ καὶ σύζυγα καὶ Θεόκριτοσ ὁ σοφιστὴσ εἶπέ τε καὶ ἔπαθε, καὶ πολὺ δεινότερα.

Ἀλεξάνδρου γὰρ πορφυρᾶσ ἐσθῆτασ κελεύσαντοσ· "ἠμφισβήτουν, νῦν δ’ ᾔσθημαι σαφῶσ·

"ὅτι ὁ πορφύρεοσ Ὁμήρου θάνατοσ οὗτόσ ἐστιν. ἐξ ὧν ἐχθρὸν ἐκτήσατο τὸν Ἀλέξανδρον.

Ἀντίγονον δὲ τὸν βασιλέα τῶν Μακεδόνων ἑτερόφθαλμον ὄντα τὴν πήρωσιν προφέρων εἰσ οὐ μετρίαν ὀργὴν κατέστησε. τὸν γὰρ ἀρχιμάγειρον Εὐτροπίωνα γεγενημένον ἐν τάξει πέμψασ παραγενέσθαι πρὸσ αὐτὸν ἠξίου καὶ λόγον δοῦναι καὶ λαβεῖν. "ὅτι ὠμόν με θέλεισ τῷ Κύκλωπι, παραθεῖναι," ὀνειδίζων τὸν μὲν ὅτι πηρόσ, τὸν δ’ ὅτι μάγειροσ ἦν.

, ἀπήγγειλε τὰ εἰρημένα τῷ βασιλεῖ, ὁ δὲ πέμψασ ἀνεῖλε τὸν Θεόκριτον.

παρὰ πάντα δὲ ταῦτα , ὅπερ ἐστὶν ἱεροπρεπέστατον, ἐθίζειν τοὺσ παῖδασ τῷ τἀληθῆ λέγειν τὸ γὰρ ψεύδεσθαι δουλοπρεπὲσ καὶ πᾶσιν ἀνθρώποισ ἄξιον μισεῖσθαι καὶ οὐδὲ μετρίοισ δούλοισ συγγνωστόν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION