Plutarch, De liberis educandis, section 2

(플루타르코스, De liberis educandis, section 2)

βέλτιον δ’ ἴσωσ ἀπὸ τῆσ γενέσεωσ ἄρξασθαι πρῶτον. γενέσθαι πατράσιν ὑποθείμην ἂν ἔγωγε μὴ ταῖσ τυχούσαισ γυναιξὶ συνοικεῖν, λέγω δ’ οἱο͂ν ἑταίραισ ἢ παλλακαῖσ τοῖσ γὰρ μητρόθεν ἢ πατρόθεν οὐκ εὖ γεγονόσιν ἀνεξάλειπτα παρακολουθεῖ τὰ τῆσ δυσγενείασ ὀνείδη παρὰ πάντα τὸν βίον καὶ πρόχειρα τοῖσ ἐλέγχειν καὶ λοιδορεῖσθαι βουλομένοισ.

καὶ σοφὸσ ἦν ἄρ’ ὁ ποιητὴσ ὅσ φησιν ὅταν δὲ κρηπὶσ μὴ καταβληθῇ γένουσ ὀρθῶσ, ἀνάγκη δυστυχεῖν τοὺσ ἐκγόνουσ καλὸσ οὖν παρρησίασ θησαυρὸσ εὐγένεια, ἧσ δὴ πλεῖστον λόγον ποιητέον τοῖσ νομίμου παιδοποιίασ γλιχομένοισ.

καὶ κίβδηλον ἐχόντων τὸ γένοσ σφάλλεσθαι καὶ ταπεινοῦσθαι πέφυκε, καὶ μάλ’ ὀρθῶσ ὁ λέγων ποιητήσ φησι δουλοῖ γὰρ ἄνδρα, κἂν θρασύσπλαγχνόσ τισ ᾖ, ὅταν συνειδῇ μητρὸσ ἢ πατρὸσ κακά ὥσπερ ἀμέλει μεγαλαυχίασ ἐμπίπλανται καὶ φρυάγματοσ οἱ γονέων διασήμων.

Διόφαντον γοῦν τὸν Θεμιστοκλέουσ πολλάκισ λέγουσι φάναι καὶ πρὸσ πολλοὺσ ὡσ ὅ τι ἂν αὐτὸσ βούληται, τοῦτο καὶ τῷ δήμῳ συνδοκεῖ τῷ τῶν Ἀθηναίων.

ἃ μὲν γὰρ αὐτὸσ ἐθέλει, καὶ ἡ μήτηρ·

ἃ δ’ ἂν ἡ μήτηρ, καὶ Θεμιστοκλῆσ ἃ δ’ ἂν Θεμιστοκλῆσ, καὶ πάντεσ Ἀθηναῖοι. δ’ ἄξιον ἐπαινεῖν καὶ Λακεδαιμονίουσ τῆσ.

μεγαλοφροσύνησ, οἵτινεσ Ἀρχίδαμον τὸν βασιλέα ἑαυτῶν ἐζημίωσαν χρήμασιν, ὅτι μικρὰν τὸ μέγεθοσ γυναῖκα γάμῳ λαβεῖν ὑπέμεινεν, ὑπειπόντεσ ὡσ οὐ βασιλέασ ἀλλὰ βασιλείδασ παρασχεῖν αὐτοῖσ διανοοῖτο.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION