Plutarch, De genio Socratis, section 32

(플루타르코스, De genio Socratis, section 32)

ἐπράχθη δὲ κἀκεῖνα τοῦτον τὸν τρόπον· ἔκοψαν οἱ περὶ Πελοπίδαν τοῦ Λεοντίδου τὴν αὔλειον ἡσυχῆ προσελθόντεσ, καὶ πρὸσ τὸν ὑπακούσαντα τῶν οἰκετῶν ἔφασαν ἥκειν Ἀθήνηθεν γράμματα τῷ Λεοντίδῃ παρὰ Καλλιστράτου κομίζοντεσ. ὡσ δ’ ἀπαγγείλασ καὶ κελευσθεὶσ ἀνοῖξαι τὸν μοχλὸν ἀφεῖλε καὶ μικρὸν ἐνέδωκε τὴν θύραν, ἐμπεσόντεσ ἀθρόοι καὶ ἀνατρέψαντεσ τὸν ἄνθρωπον ἱέντο δρόμῳ διὰ τῆσ αὐλῆσ ἐπὶ τὸν θάλαμον.

ὁ δ’ εὐθὺσ ἐπὶ τὴν ἀλήθειαν ἐξενεχθεὶσ τῇ ὑπονοίᾳ καὶ σπασάμενοσ τὸ ἐγχειρίδιον ὡρ́μησε πρὸσ ἄμυναν, ἄδικοσ μὲν ἀνὴρ καὶ τυραννικὸσ εὔρωστοσ δὲ τῇ ψυχῇ καὶ κατὰ χεῖρα ῥωμαλέοσ·

οὐ μὴν ἔγνω γε τὸν λύχνον καταβαλεῖν καὶ διὰ σκότουσ συμμῖξαι τοῖσ ἐπιφερομένοισ, ἀλλ’ ἐν φωτὶ καθορώμενοσ ὑπὸ τούτων ἅμα τῆσ θύρασ ἀνοιγομένησ παίει τὸν Κηφισόδωρον εἰσ τὸν λαγόνα·

καὶ δευτέρῳ τῷ Πελοπίδᾳ συμπεσὼν μέγα βοῶν ἀνεκαλεῖτο τοὺσ θεράποντασ.

τῶν πολιτῶν καὶ κατ’ ἀλκὴν διαφέρουσιν.

ἀγὼν δ’ ἦν τῷ Πελοπίδᾳ πρὸσ τὸν Λεοντίδην καὶ διαξιφισμὸσ ἐν ταῖσ θύραισ τοῦ θαλάμου στεναῖσ οὔσαισ, καὶ τοῦ Κηφισοδώρου πεπτωκότοσ ἐν μέσαισ αὐταῖσ καὶ θνήσκοντοσ, ὥστε μὴ δύνασθαι τοὺσ ἄλλουσ προσβοηθεῖν.

τέλοσ δ’ ὁ ἡμέτεροσ λαβὼν μὲν εἰσ τὴν κεφαλὴν οὐ μέγα τραῦμα· δοὺσ δὲ πολλὰ καὶ καταβαλὼν τὸν Λεοντίδην, ἐπέσφαξε θερμῷ τῷ Κηφισοδώρῳ.

καὶ γὰρ εἶδε πίπτοντα τὸν ἐχθρὸν ὁ ἀνὴρ καὶ τῷ Πελοπίδᾳ τὴν δεξιὰν ἐνέβαλε· καὶ τοὺσ ἄλλουσ ἀσπασάμενοσ ἅμ’ ἵλεωσ ἐξέπνευσε. γενόμενοι δ’ ἀπὸ τούτων ἐπὶ τὸν Ὑπάτην τρέπονται, καὶ τῶν θυρῶν ὁμοίωσ αὐτοῖσ ἀνοιχθεισῶν φεύγοντα τὸν Ὑπάτην ὑπὲρ τέγουσ τινὸσ εἰσ τοὺσ γείτονασ ἀποσφάττουσιν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION