Plutarch, De genio Socratis, section 24

(플루타르코스, De genio Socratis, section 24)

"τὸν μὲν Τιμάρχου λόγον ὥσπερ ἱερὸν καὶ ἄσυλον ἀνακεῖσθαί φημι τῷ θεῷ χρῆναι θαυμάζω δ’ εἰ τοῖσ ὑπὸ Σιμμίου λεγομένοισ περὶ αὐτοῦ δυσπιστήσουσί τινεσ, κύκνουσ μὲν ἱεροὺσ καὶ δράκοντασ καὶ κύνασ καὶ ἵππουσ ὀνομάζοντεσ, ἀνθρώπουσ δὲ θείουσ εἶναι καὶ θεοφιλεῖσ ἀπιστοῦντεσ, καὶ ταῦτα τὸν θεὸν οὐ φίλορνιν ἀλλὰ φιλάνθρωπον ἡγούμενοι. "καθάπερ οὖν ἀνὴρ φίλιπποσ οὐ πάντων ὁμοίωσ ἐπιμέλεται τῶν ὑπ’ αὐτὸ τὸ γένοσ, ἀλλ’ ἀεὶ τιν’ ἄριστον ἐξαιρῶν καὶ ἀποκρίνων καθ’ αὑτὸν ἀσκεῖ καὶ τρέφει καὶ ἀγαπᾷ διαφερόντωσ· "οὕτω καὶ ἡμῶν οἱ ὑπὲρ ἡμᾶσ, τοὺσ βελτίστουσ οἱο͂ν ἐξ ἀγέλησ χαράξαντεσ, ἰδίασ τινὸσ καὶ περιττῆσ παιδαγωγίασ ἀξιοῦσι, οὐχ ὑφ’ ἡνίασ οὐδὲ ῥυτήρων ἀλλὰ λόγῳ διὰ συμβόλων εὐθύνοντεσ· "ὧν οἱ πολλοὶ καὶ ἀγελαῖοι παντάπασιν ἀπείρωσ ἔχουσιν. "οὐδὲ γὰρ οἱ πολλοὶ κύνεσ τῶν θηρατικῶν σημείων οὐδ’ οἱ πολλοὶ ἵπποι τῶν ἱππικῶν συνιᾶσιν ἀλλ’ οἱ μεμαθηκότεσ, εὐθὺσ ἀπὸ σιγμοῦ τοῦ τυχόντοσ ἢ ποππυσμοῦ τὸ προσταττόμενον αἰσθανόμενοι, ῥᾳδίωσ εἰσ ὃ δεῖ καθίστανται. "φαίνεται δὲ γιγνώσκων καὶ Ὅμηροσ ἣν λέγομεν διαφορὰν ἡμεῖσ· "τῶν γὰρ μάντεων οἰωνοπόλουσ τινὰσ καλεῖ καὶ ἱερεῖσ, ἑτέρουσ δὲ τῶν θεῶν αὐτῶν διαλεγομένων συνιέντασ καὶ συμφρονοῦντασ ἀποσημαίνειν οἰέται τὸ μέλλον, ἐν οἷσ λέγει τῶν δ’ Ἕλενοσ, Πριάμοιο φίλοσ παῖσ, ξύνθετο θυμῷ βουλήν, ἥ ῥα θεοῖσιν ἐφήνδανε μητιόωσι καί ὣσ γὰρ ἐγὼν ὄπ’ ἄκουσα θεῶν αἰειγενετάων. "ὥσπερ γὰρ τῶν βασιλέων καὶ τῶν στρατηγῶν τὴν διάνοιαν οἱ μὲν ἐκτὸσ αἰσθάνονται καὶ γιγνώσκουσι πυρσοῖσ τισι καὶ κηρύγμασι καὶ ὑπὸ σαλπίγγων, τοῖσ δὲ πιστοῖσ καὶ συνήθεσιν αὐτοὶ φράζουσιν· "οὕτω τὸ θεῖον ὀλίγοισ ἐντυγχάνει δι’ αὑτοῦ καὶ σπανίωσ, τοῖσ δὲ πολλοῖσ σημεῖα δίδωσιν, ἐξ ὧν ἡ λεγομένη μαντικὴ συνέστηκε. "θεοὶ μὲν γὰρ οὖν ὀλίγων ἀνθρώπων κοσμοῦσι βίον, οὓσ ἂν ἄκρωσ μακαρίουσ τε καὶ θείουσ ὡσ ἀληθῶσ ἀπεργάσασθαι βουληθῶσιν· "αἱ δ’ ἀπηλλαγμέναι γενέσεωσ ψυχαὶ καὶ σχολάζουσαι τὸ λοιπὸν ἀπὸ σώματοσ, οἱο͂ν ἐλεύθεραι πάμπαν ἀφιέμεναι, δαίμονὲσ εἰσιν ἀνθρώπων ἐπιμελεῖσ καθ’ Ἡσίοδον. "ὡσ γὰρ ἀθλητὰσ καταλύσαντασ ἄσκησιν ὑπὸ γήρωσ οὐ τελέωσ ἀπολείπει τὸ φιλότιμον καὶ φιλοσώματον, ἀλλ’ ἑτέρουσ ἀσκοῦντασ ὁρῶντεσ ἥδονται καὶ παρακαλοῦσι καὶ συμπαραθέουσιν· "οὕτωσ οἱ πεπαυμένοι τῶν περὶ τὸν βίον ἀγώνων δι’ ἀρετὴν ψυχῆσ γενόμενοι δαίμονεσ οὐ παντελῶσ ἀτιμάζουσι τἀνταῦθα πράγματα καὶ λόγουσ καὶ σπουδάσ, ἀλλὰ τοῖσ ἐπὶ ταὐτὸ γυμναζομένοισ τέλοσ εὐμενεῖσ ὄντεσ καὶ συμφιλοτιμούμενοι πρὸσ τὴν ἀρετήν, ἐγκελεύονται καὶ συνεξορμῶσιν, ὅταν ἐγγὺσ ἢδη τῆσ ἐλπίδοσ ἁμιλλωμένουσ καὶ ψαύοντασ ὁρῶσιν. "οὐ γὰρ οἷσ ἔτυχε συμφέρεται τὸ δαιμόνιον· "ἀλλ’ οἱο͂ν ἐπὶ τῶν νηχομένων ἐν θαλάττῃ τοὺσ μὲν πελαγίουσ ἔτι καὶ πρόσω τῆσ γῆσ φερομένουσ οἱ ἐπὶ γῆσ ἑστῶτεσ σιωπῇ θεῶνται μόνον, τοὺσ δ’ ἐγγὺσ ἤδη παραθέοντεσ καὶ παρεμβαίνοντεσ ἅμα καὶ χειρὶ καὶ φωνῇ βοηθοῦντεσ ἀνασῴζουσιν οὕτωσ, ὦ τοῦ δαιμονίου ὁ τρόποσ ἡμᾶσ βαπτιζομένουσ ὑπὸ τῶν πραγμάτων , καὶ σώματα πολλὰ καθάπερ ὀχήματα μεταλαμβάνοντασ, αὐτοὺσ ἐξαμιλλᾶσθαι καὶ μακροθυμεῖν, δι’ οἰκείασ πειρωμένουσ ἀρετῆσ σῴζεσθαι καὶ τυγχάνειν λιμένοσ. "ἥτισ δ’ ἂν ἤδη διὰ μυρίων γενέσεων ἠγωνισμένη μακροὺσ ἀγῶνασ εὖ καὶ προθύμωσ ψυχή, τῆσ περιόδου συμπεραινομένησ κινδυνεύουσα καὶ φιλοτιμουμένη περὶ τὴν ἑκβασιν ἱδρῶτι πολλῷ ἄνω προσφέρηται, ταύτῃ τὸν οἰκεῖον οὐ νεμεσᾷ δαίμονα βοηθεῖν ὁ θεὸσ ἀλλ’ ἀφίησι τῷ προθυμουμένῳ προθυμεῖται δ’ ἄλλοσ ἄλλην ἀνασῴζειν ἐγκελευόμενοσ· "ἡ δὲ συνακούει διὰ τὸ πλησιάζειν καὶ σῴζεται μὴ πειθομένη δέ, ἀπολιπόντοσ τοῦ δαίμονοσ, οὐκ εὐτυχῶσ ἀπαλλάσσει.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION