Plutarch, De genio Socratis, section 21

(플루타르코스, De genio Socratis, section 21)

"ἡμῖν μέν, ὦ Φειδόλαε, καὶ ζῶντοσ Σωκράτουσ καὶ τεθνηκότοσ, οὕτωσ ἐννοεῖν περὶ τοῦ δαιμονίου παρίσταται, τῶν κληδόνασ ἢ πταρμοὺσ ἤ τι τοιοῦτον εἰρηκότων ἄλλο καταφρονοῦσιαν ἃ δὲ Τιμάρχου τοῦ Χαιρωνέωσ ἠκούσαμεν ὑπὲρ τούτου διεξιόντοσ, οὐκ οἶδα μὴ μύθοισ ὁμοιότερ’ ἢ λόγοισ ὄντα σιωπᾶν ἄμεινον. εἶπεν ὁ Θεόκριτοσ "ἀλλὰ δίελθ’ αὐτά·

"καὶ γὰρ εἰ μὴ λίαν ἀκριβῶσ, ἀλλ’ ἔστιν ὅπη ψαύει τῆσ ἀληθείασ καὶ τὸ μυθῶδεσ.

"πρότερον δὲ τίσ ἦν οὗτοσ ὁ Τίμαρχοσ φράσον· "ὦ Θεόκριτε νέοσ γὰρ ὢν κομιδῇ ἐτελεύτησε, καὶ τοῦ Σωκράτουσ δεηθεὶσ ταφῆναι παρὰ Λαμπροκλέα τὸν Σωκράτουσ υἱόν, ὀλίγαισ πρότερον ἡμέραισ αὐτοῦ τεθνηκότα , φίλον καὶ ἡλικιώτην γενόμενον.

"οὗτοσ οὖν ποθῶν γνῶναι τὸ Σωκράτουσ δαιμόνιον ἣν ἔχει δύναμιν, ἅτε δὴ νέοσ οὐκ ἀγεννὴσ ἄρτι γεγευμένοσ φιλοσοφίασ, ἐμοὶ καὶ Κέβητι κοινωσάμενοσ μόνοισ εἰσ Τροφωνίου κατῆλθε, δράσασ τὰ νομιζόμενα περὶ τὸ μαντεῖον. "ἐμμείνασ δὲ δύο νύκτασ κάτω καὶ μίαν ἡμέραν, τῶν πολλῶν ἀπεγνωκότων αὐτὸν ἤδη καὶ τῶν οἰκείων ὀδυρομένων, πρωὶ μάλα φαιδρὸσ ἀνῆλθε προσκυνήσασ δὲ τὸν θεόν, ὡσ πρῶτον διέφυγε τὸν ὄχλον, διηγεῖτο ἡμῖν θαυμάσια πολλὰ καὶ ἰδεῖν καὶ ἀκοῦσαι.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION