Plutarch, De fortuna Romanorum, section 9

(플루타르코스, De fortuna Romanorum, section 9)

καὶ μὴν τήν γε Νομᾶ βασιλείαν πολυχρονιωτάτην γενομένην ὁμολογουμένωσ εὐτυχία διεκυβέρνησε θαυμαστή. τὸ μὲν γὰρ Ἐγερίαν τινά, νυμφῶν μίαν δρυάδων, δαίμονα σοφὴν ἔρωτι τἀνδρὸσ ἐν συνουσίᾳ γενομένην, παραπαιδαγωγεῖν καὶ συσχηματίζειν τὴν πολιτείαν ἴσωσ μυθωδέστερόν ἐστι. καὶ γὰρ ἄλλοι λεχθέντεσ ἅψασθαι γάμων θείων καὶ θεοῖσ ἐράσμιοι γενέσθαι, Πηλεῖσ καὶ Ἀγχῖσαι καὶ Ὠρίωνεσ καὶ Ἠμαθίωνεσ, οὐ πάντωσ ἀγαπητῶσ οὐδ’ ἀλύπωσ διεβίωσαν. ἀλλὰ Νομᾶσ ἐοίκε τὴν ἀγαθὴν Τύχην ἔχειν ὡσ ἀληθῶσ σύνοικον καὶ σύνεδρον καὶ συνάρχουσαν, ἣ, καθάπερ ἐν κλύδωνι θολερῷ καὶ τεταραγμένῳ πελάγει, τῇ τῶν προσοίκων καὶ γειτόνων ἔχθρᾳ καὶ χαλεπότητι τὴν πόλιν φερομένην καὶ φλεγμαίνουσαν ὑπὸ μυρίων πόνων καὶ διχοστασιῶν παραλαβοῦσα τοὺσ μὲν ἀντιτεταγμένουσ θυμοὺσ καὶ φθόνουσ ὥσπερ πνεύματα κατέσβεσεν· οἱᾶ δέ φασι τὰσ ἀλκυόνων λοχείασ παραδεξαμένην τὴν θάλατταν ἐν χειμῶνι σῴζειν καὶ συνεκτιθηνεῖσθαι, τοιαύτην ἀναχεαμένη καὶ περιστήσασα γαλήνην πραγμάτων ἀπόλεμον καὶ ἄνοσον καὶ ἀκίνδυνον καὶ ἄφοβον, νεοσταθεῖ δήμῳ καὶ κραδαινομένῳ παρέσχε ῥιζῶσαι καὶ καταστῆσαι τὴν πόλιν αὐξανομένην ἐν ἡσυχίᾳ βεβαίωσ καὶ ἀνεμποδίστωσ.

ὥσπερ γὰρ ὁλκὰσ ἢ τριήρησ ναυπηγεῖται μὲν ὑπὸ πληγῶν καὶ βίασ πολλῆσ, σφύραισ καὶ ἥλοισ ἀρασσομένη καὶ γομφώμασι καὶ πρίοσι καὶ πελέκεσι, γενομένην δὲ στῆναι δεῖ καὶ παγῆναι σύμμετρον χρόνον, ἑώσ οἵ τε δεσμοὶ κάτοχοι γένωνται καὶ συνήθειαν οἱ γόμφοι λάβωσιν· ἐὰν δὲ ὑγροῖσ ἔτι καὶ περιολισθάνουσι τοῖσ ἁρμοῖσ κατασπασθῇ, πάντα χαλάσει διατιναχθέντα καὶ δέξεται τὴν θάλατταν·

οὕτω τὴν Ῥώμην ὁ μὲν πρῶτοσ ἄρχων καὶ δημιουργὸσ ἐξ ἀγρίων καὶ βοτήρων ὥσπερ ἐκ δρυόχων κραταιῶν συνιστάμενοσ, οὐκ ὀλίγουσ πόνουσ ἔσχεν οὐδὲ μικροῖσ ἀντήρεισε πολέμοισ καὶ κινδύνοισ, ἐξ ἀνάγκησ ἀμυνόμενοσ τοὺσ ἀνθισταμένουσ πρὸσ τὴν γένεσιν καὶ ἵδρυσιν αὐτῆσ. ὁ δὲ δεύτεροσ παραλαβὼν χρόνον ἔσχε πῆξαι καὶ βεβαιῶσαι τὴν αὔξησιν τῇ εὐτυχίᾳ, ἐπιλαβόμενοσ πολλῆσ μὲν εἰρήνησ πολλῆσ δ’ ἡσυχίασ. εἰ δὲ τότε Πορσίνασ τισ ἐπέβρισε Τυρρηνικὸν χάρακα καὶ στρατόπεδον παραστήσασ τείχεσιν ὑγροῖσ ἔτι καὶ κραδαινομένοισ ἤ τισ ἐκ Μαρσῶν ἀποστὰσ ἀρειμάνιοσ δυνάστησ ἢ Λευκανὸσ ὑπὸ φθόνου καὶ φιλονεικίασ, ἀνὴρ δύσερισ καὶ πολεμοποιόσ, οἱο͂σ ὕστερον Μουτίλοσ ἢ Σίλων ὁ θρασὺσ ἢ τὸ ἔσχατον Σύλλα πάλαισμα Τελεσῖνοσ, ὡσ ἀφ’ ἑνὸσ συνθήματοσ ὅλην ἐξοπλίζων τὴν Ἰταλίαν, τὸν φιλόσοφον Νομᾶν περιεσάλπιζε θύοντα καὶ προσευχόμενον, οὐκ ἂν ἀντέσχον αἱ πρῶται τῆσ πόλεωσ ἀρχαὶ πρὸσ σάλον καὶ κλύδωνα τοσοῦτον οὐδ’ εἰσ εὐανδρίαν καὶ πλῆθοσ ἐπέδωκαν·

νῦν δ’ ἐοίκε τῆσ πρὸσ τοὺσ ὕστερον πολέμουσ παρασκευῆσ ἐφόδιον Ῥωμαίοισ ἡ τότ’ εἰρήνη γενέσθαι, καὶ καθάπερ ἀθλητὴσ ὁ δῆμοσ ἐκ τῶν κατὰ Ῥωμύλον ἀγώνων ἐν ἡσυχίᾳ χρόνον ἐτῶν τριῶν καὶ τετταράκοντα σωμασκήσασ τὴν δύναμιν ἀξιόμαχον καταστῆσαι τοῖσ ὕστερον ἀντιταττομένοισ.

οὐδὲ γὰρ λιμὸν οὐδὲ λοιμὸν οὐδ’ ἀφορίαν γῆσ οὐδ’ ἀωρίαν τινὸσ θέρουσ ἢ χειμῶνοσ ἐν τῷ τότε χρόνῳ παραλυπῆσαι τὴν Ῥώμην λέγουσιν, ὡσ οὐκ ἀνθρωπίνησ εὐβουλίασ ἀλλὰ θείασ Τύχησ ἐπιτροπευούσησ τῶν καιρῶν ἐκείνων. ἐκλείσθη δ’ οὖν τότε καὶ τὸ τοῦ Ιἀνοῦ δίπυλον, ὃ πολέμου πύλην καλοῦσιν ἀνέῳγε μὲν γὰρ ὅταν ᾖ πόλεμοσ, κλείεται δ’ εἰρήνησ γενομένησ. Νομᾶ δ’ ἀποθανόντοσ ἀνεῴχθη τοῦ πρὸσ Ἀλβανοὺσ πολέμου συρραγέντοσ.

εἶτα μυρίων ἄλλων συνεχῶσ ὑπολαμβανόντων πάλιν δἰ ἐτῶν ὀγδοήκοντα καὶ τετρακοσίων ἐκλείσθη μετὰ τὸν πρὸσ Καρχηδονίουσ πόλεμον εἰρήνησ γενομένησ Γαϊού Ἀτιλίου καὶ Τίτου Μαλλίου ὑπάτων, μετὰ δὲ τοῦτον τὸν ἐνιαυτὸν αὖθισ ἀνεῴχθη καὶ διέμειναν οἱ πόλεμοι. ἄχρι τῆσ ἐν Ἀκτίῳ νίκησ Καίσαροσ· τότε δ’ ἤργησε τὰ Ῥωμαίων ὅπλα χρόνον οὐ πολύν αἱ γὰρ ἀπὸ Καντάβρων ταραχαὶ καὶ Γαλατίασ συρραγεῖσαι Γερμανοῖσ συνετάραξαν τὴν εἰρήνην. ἀλλὰ ταῦτα μὲν εὐτυχίασ τῆσ Νομᾶ προσιστόρηται μαρτύρια.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION