Plutarch, De Pythiae oraculis, section 8

(플루타르코스, De Pythiae oraculis, section 8)

καὶ τῶν μὲν ἄλλων ὁ ξένοσ εἰδὼσ ἅπαντα παρεῖχεν ὅμωσ ὑπ’ εὐκολίασ ἀκροατὴν αὑτόν· ἀκούσασ δ’ ὅτι κίων τισ ἑστὼσ ἄνω χαλκοῦσ Ιἕρωνοσ ἔπεσεν , αὐτομάτωσ τῆσ ἡμέρασ ἐκείνησ, τὸν Ιἕρωνα συνέβαινεν ἐν Συρακούσαισ τελευτᾶν, ἐθαύμασε. ὀφθαλμοὶ τοῦ ἀνδριάντοσ, οἱ δ’ ἀστέρεσ ἠφανίσθησαν οὓσ Λύσανδροσ ἀνέθηκεν ἀπὸ τῆσ ἐν Αἰγὸσ ποταμοῖσ ναυμαχίασ. ὁ δ’ αὐτοῦ τοῦ Λυσάνδρου λίθινοσ ἀνδριὰσ ἐξήνθησεν ἀγρίαν λόχμην καὶ πόαν τοσαύτην τὸ πλῆθοσ, ὥστε κατακρύψαι τὸ πρόσωπον.

ἐν δὲ τοῖσ Σικελικοῖσ τῶν Ἀθηναίων ἀτυχήμασιν αἵ τε χρυσαῖ τοῦ φοίνικοσ ἀπέρρεον βάλανοι, καὶ τὴν ἀσπίδα τοῦ Παλλαδίου κόρακεσ περιέκοπτον. ἀπώλεσεν ἐν Μεταποντίῳ παίζουσαν περὶ τὸν νεὼν τοῦ Ἀπόλλωνοσ·

ὁρμήσαντεσ γὰρ ἐπὶ τὸν στέφανον οἱ νεανίσκοι καὶ μαχόμενοι περὶ τοῦ χρυσίου πρὸσ ἀλλήλουσ διέσπασαν τὴν ἄνθρωπον.

Ἀριστοτέλησ μὲν οὖν μόνον Ὅμηρον ἔλεγε κινούμενα ποιεῖν ὀνόματα διὰ τὴν ἐνέργειαν ἐγὼ δὲ φαίην ἂν καὶ τῶν ἀναθημάτων τὰ ἐνταυθοῖ μάλιστα συγκινεῖσθαι καὶ συνεπισημαίνειν τῇ τοῦ θεοῦ προνοίᾳ· καὶ τούτων μέροσ μηδὲν εἶναι κενὸν μηδ’ ἀναίσθητον, ἀλλὰ πεπλῆσθαι πάντα θειότητοσ;

. εἶπεν· "οὐ γὰρ ἀρκεῖ τὸν θεὸν εἰσ σῶμα καθειργνύναι θνητὸν ἅπαξ ἑκάστου μηνόσ, ἀλλὰ καὶ λίθῳ παντὶ καὶ χαλκῷ συμφυράσομεν αὐτόν, ὥσπερ οὐκ ἔχοντεσ ἀξιόχρεων τῶν τοιούτων συμπτωμάτων τὴν τύχην δημιουργὸν καὶ ταὐτόματον. "τύχῃ σοι δοκεῖ καὶ αὐτόματον τῶν τοιούτων ἕκαστον ἐοικέναι, καὶ πιθανόν ἐστι τὰσ ἀτόμουσ ἐξολισθεῖν καὶ διαλυθῆναι καὶ παρεγκλῖναι μήτε πρότερον μήθ’ ὕστερον, ἀλλὰ κατ’ ἐκεῖνον τὸν χρόνον, ἐν ᾧ τῶν ἀναθέντων ἕκαστοσ;

"ἢ χεῖρον ἔμελλε πράξειν ἢ βέλτιον; "καὶ σὲ μὲν Ἐπίκουροσ ὠφελεῖ νῦν ὡσ ἐοίκεν ἀφ’ ὧν εἶπεν ἢ ἔγραψε πρὸ ἐτῶν τριακοσίων· "ὁ θεὸσ δ’, εἰ μὴ συνείρξειε φέρων ἑαυτὸν εἰσ ἅπαντα μηδ’ ἀνακερασθείη πᾶσιν, οὐκ ἄν σοι δοκοίη κινήσεωσ ἀρχὴν καὶ πάθουσ αἰτίαν παρασχεῖν οὐδενὶ τῶν ὄντων;

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION