Plutarch, De Pythiae oraculis, section 6

(플루타르코스, De Pythiae oraculis, section 6)

διὰ τρυφὴν καὶ μαλακίαν τὰ ἡδίω καλὰ νομίζειν καὶ ἀποφαίνεσθαι. τάχα δὴ μεμψόμεθα τὴν Πυθίαν, ὅτι Γλαύκησ οὐ φθέγγεται τῆσ κιθαρῳδοῦ λιγυρώτερον, οὐδὲ χριομένη μύροισ οὐδ’ ἁλουργίδασ ἀμπεχομένη κάτεισιν εἰσ τὸ ἄδυτον, οὐδ’ ἐπιθυμιᾷ κασίαν ἢ λήδανον ἢ λιβανωτὸν ἀλλὰ δάφνην καὶ κρίθινον ἄλευρον.

οὐχ ὁρᾷσ, εἶπεν, ὅσην χάριν ἔχει τὰ Σαπφικὰ μέλη κηλοῦντα καὶ καταθέλγοντα τοὺσ ἀκροωμένουσ;

"ἀγέλαστα καὶ ἀκαλλώπιστα καὶ ἀμύριστα φθεγγομένη, χιλίων ἐτῶν ἐξικνεῖται τῇ φωνῇ διὰ τὸν θεόν. "τοῦ θεοῦ τὸν Κάδμον μουσικὰν ὀρθάν" οὐχ ἡδεῖαν οὐδὲ τρυφερὰν οὐδ’ ἐπικεκλασμένην τοῖσ μέλεσιν.

ἡδονὴν γὰρ οὐ προσίεται τὸ ἀπαθὲσ καὶ ἁγνόν, ἀλλ’ ἐνταῦθα μετὰ τῆσ Ἄτησ ἐρρίφη καὶ τὸ πλεῖστον αὐτῆσ;

καὶ ὡσ ἐοίκεν εἰσ τὰ ὦτα τῶν ἀνθρώπων συνερρύηκεν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION