Plutarch, De Pythiae oraculis, section 4

(플루타르코스, De Pythiae oraculis, section 4)

ὡσ οὖν ἐκελεύομεν καὶ συνεχωροῦμεν, ἔφη τὸν ἀέρα τὸν ἐν Δελφοῖσ, πυκνὸν ὄντα καὶ συνεχῆ καὶ τόνον ἔχοντα διὰ τὴν ἀπὸ τῶν ὀρῶν ἀνάκλασιν καὶ ἀντέρεισιν, ἔτι καὶ λεπτὸν εἶναι καὶ δηκτικόν, ὥσ που μαρτυρεῖ καὶ τὰ περὶ τὰσ πέψεισ τῆσ; πυκνότητοσ διάχυσιν μὴ διδούσησ, τὸν δ’ ὑφιστάμενον αὐτοῦ διὰ πλῆθοσ ἐξανθεῖν καὶ λαμβάνειν αὐγὴν καὶ γάνωμα περὶ τὴν ἐπιφάνειαν. ἀποδεξαμένων δ’ ἡμῶν, ὁ ξένοσ ἔφη τὴν ἑτέραν ἀρκεῖν ὑπόθεσιν πρὸσ τὸν λόγον.

"δόξει μὲν ὑπεναντιοῦσθαι καὶ πρὸσ τὴν λεγομένην πυκνότητα τοῦ ἀέροσ, λαμβάνεται δ’ οὐκ ἀναγκαίωσ· "αὐτὸσ γὰρ ὑφ’ ἑαυτοῦ παλαιούμενοσ ὁ χαλκὸσ ἀποπνεῖ καὶ μεθίησι τὸν ἰόν, ὃν ἡ πυκνότησ συνέχουσα καὶ παχνοῦσα ποιεῖ ἐκφανῆ διὰ τὸ πλῆθοσ. "ὦ ξένε, κωλύει ταὐτὸν εἶναι καὶ λεπτὸν καὶ πυκνόν, ὥσπερ τὰ σηρικὰ καὶ τὰ βύσσινα τῶν ὑφασμάτων, ἐφ’ ὧν καὶ Ὅμηροσ εἶπε καιροσέων δ’ ὀθονῶν ἀπολείβεται ὑγρὸν ἔλαιον, ἐνδεικνύμενοσ τὴν ἀκρίβειαν καὶ λεπτότητα τοῦ ὕφουσ τῷ μὴ προσμένειν τὸ ἔλαιον ἀλλ’ ἀπορρεῖν καὶ ἀπολισθάνειν, τῆσ λεπτότητοσ καὶ πυκνότητοσ οὐ διιείσησ;

"καὶ μὴν οὐ μόνον πρὸσ τὴν ἀναχάραξιν τοῦ ἰοῦ χρήσαιτ’ ἄν τισ τῇ λεπτότητι τοῦ ἀέροσ, ἀλλὰ καὶ τὴν χρόαν αὐτὴν ποιεῖν ἐοίκεν ἡδίονα καὶ γλαυκοτέραν, ἀναμιγνύουσα τῷ κυάνῳ φῶσ καὶ αὑγήν" ἐκ τούτου γενομένησ σιωπῆσ, πάλιν οἱ περιηγηταὶ προεχειρίζοντο τὰσ ῥήσεισ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION