Plutarch, De Herodoti malignitate, section 39

(플루타르코스, De Herodoti malignitate, section 39)

ἀλλ’ ὃ μὲν ἔψευσται, λόγοσ ἡμῖν οὐδείσ ἃ δὲ τ ψεῦσται μόνον ἐξετάζομεν. φησὶ τοίνυν Ἀθηναίουσ·

λέγειν, ὡσ Ἀδείμαντοσ ὁ Κορινθίων στρατηγόσ, ἐν χερσὶ τῶν πολεμίων γενομένων, ὑπερεκπλαγεὶσ καὶ καταδείσασ ἔφευγεν · οὐ πρύμναν κρουσάμενοσ οὐδὲ διαδὺσ ἀτρέμα διὰ τῶν μαχομένων, ἀλλὰ λαμπρῶσ ἐπαιρόμενοσ τὰ ἱστία καὶ τὰσ ναῦσ ἁπάσασ ἀποστρέψασ· "σὺ μέν, ὦ Ἀδείμαντε , φεύγεισ καταπροδοὺσ τοὺσ Ἕλληνασ ·

"οἱ δὲ καὶ δὴ νικῶσι, καθάπερ ἠρῶντο ἐπικρατῆσαι τῶν ἐχθρῶν" ὁ δὲ κέλησ οὗτοσ ἦν, ὡσ ἐοίκεν, οὐρανοπετήσ· τί γὰρ ἔδει τίθεσθαι μηχανῆσ τραγικῆσ, ἐν πᾶσι τοῖσ ἄλλοισ ὑπερπαίοντα τοὺσ τραγῳδοὺσ ἀλαζονείᾳ;

"ἐπανῆλθεν εἰσ τὸ στρατόπεδον ἐπ’ ἐξειργασμένοισ αὕτη φάτισ ἔχει ὑπὸ Ἀθηναίων οὐ μέντοι Κορίνθιοι ὁμολογέουσι, ἀλλὰ ἐν πρώτοισι σφέασ αὐτοὺσ τῆσ ναυμαχίησ νομίζουσι γενέσθαι μαρτυρεῖ δέ σφι καὶ ἡ ἄλλη Ἑλλάσ. Τοιοῦτόσ ἐστιν ἐν πολλοῖσ ὁ ἄνθρωποσ ἑτέρασ καθ’ ἑτέρων διαβολὰσ καὶ κατηγορίασ κατατίθησιν, ὥστε μὴ διαμαρτεῖν τοῦ φανῆναὶ τινα πάντωσ πονηρόν ὥσπερ ἐνταῦθα περίεστιν αὐτῷ, ἀπιστουμένουσ μὲν τῆσ διαβολῆσ, Κορινθίουσ ἀδοξεῖν, ἀπιστουμένησ δέ, Ἀθηναίουσ, ἢν οἶμαι μηδὲ Κορινθίων Ἀθηναίουσ, ἀλλὰ τοῦτον ἀμφοτέρων ὁμοῦ καταψεύδεσθαι.

Θουκυδίδησ γοῦν ἀντιλέγοντα ποιῶν τῷ Κορινθίῳ τὸν Ἀθηναῖον ἐν Λακεδαίμονι καὶ πολλὰ περὶ τῶν Μηδικῶν λαμπρυνόμενον ἔργων καὶ περὶ τῆσ ἐν Σαλαμῖνι ναυμαχίασ οὐδεμίαν αἰτίαν προδοσίασ ἢ λιποταξίασ ἐπενήνοχε Κορινθίοισ·

τῆσ Κορινθίων πόλεωσ, ἣν τρίτην μὲν ἑώρων μετὰ Λακεδαιμονίουσ καὶ μετ’ αὐτοὺσ ἐγχαραττομένην τοῖσ ἀπὸ τῶν βαρβάρων ἀναθήμασιν·

ἐν δὲ Σαλαμῖνι παρὰ τὴν πόλιν ἔδωκαν αὐτοῖσ θάψαι τε τοὺσ ἀποθανόντασ, ὡσ ἄνδρασ ἀγαθοὺσ γενομένουσ, καὶ ἐπιγράψαι τόδε τὸ ἐλεγεῖον ὦ ξένε, εὐύδρὸν ποτ’ ἐναίομεν ἄστυ Κορίνθου, νῦν δ’ ἅμ’ Αἰάντοσ νᾶσοσ ἔχει Σαλαμίσ.

ἐνθάδε Φοινίσσασ νῆασ καὶ Πέρσασ ἑλόντεσ καὶ Μήδουσ, ἱερὰν Ἑλλάδα ῥυσάμεθα.

ταῖσ αὐτῶν ψυχαῖσ κείμεθα ῥυσάμενοι.

Διοδώρου δέ τινοσ τῶν Κορινθίων τριηράρχων ἐν ἱερῷ Λητοῦσ ἀναθήμασι κειμένοισ καὶ τοῦτ’ ἐπιγέγραπται ταῦτ’ ἀπὸ δυσμενέων Μήδων ναῦται Διοδώρου ὅπλ’ ἀνέθεν Λατοῖ, μνάματα ναυμαχίασ.

"μοῦνον ἀσπαίρειν τῶν στρατηγῶν, ὡσ φευξόμενον ἀπ’ Ἀρτεμισίου καὶ·

Ἑλλὰσ ἐλευθερίασ ἀμφέθετο στέφανον.

οὔτε γὰρ τελευτήσαντι τοιαύτην εἰκὸσ ἦν ἀνδρὶ δειλῷ καὶ προδότῃ γενέσθαι τιμήν, οὔτ’ ἂν ἐτόλμησε τῶν θυγατέρων ὄνομα θέσθαι τῇ μὲν Ναυσινίκην τῇ δ’ Ἀκροθίνιον τῇ δ’ Ἀλεξιβίαν, Ἀριστέα δὲ καλέσαι τὸν υἱόν, εἰ μή τισ ἦν ἐπιφάνεια καὶ λαμπρότησ περὶ αὐτὸν ἀπὸ τῶν ἔργων ἐκείνων.

καὶ μὴν ὅτι μόναι τῶν Ἑλληνίδων αἱ Κορίνθιαι γυναῖκεσ εὔξαντο τὴν καλὴν ἐκείνην καὶ δαιμόνιον εὐχήν, ἔρωτα τοῖσ ἀνδράσι τῆσ πρὸσ τοὺσ βαρβάρουσ μάχησ ἐμβαλεῖν τὴν θεόν, οὐχ ὅπωσ τοὺσ περὶ τὸν Ἡρόδοτον ἀγνοῆσαι πιθανὸν ἦν, ἀλλ’ οὐδὲ τὸν ἔσχατον Καρῶν·

λέγουσιν, οἱ μὲν αὐτὴν παυσαμένην τἀνδρόσ, οἱ δ’ ἐπὶ τῷ τὸν Ιἄσονα τῆσ Θέτιδοσ ἐρῶντα παῦσαι τὴν θεόν.

τὸ δ’ ἐπίγραμμα τοῦτ’ ἐστὶν αἵδ’ ὑπὲρ Ἑλλάνων τε καὶ ἰθυμάχων πολιητᾶν ἔσταθεν εὐξάμεναι Κύπριδι δαιμόνια. οὐ γὰρ τοξοφόροισιν ἐμήδετο δῖ’ Ἀφροδίτα Μήδοισ Ἑλλάνων ἀκρόπολιν προδόμεν.

ταῦτ’ ἔδει γράφειν καὶ τούτων μεμνῆσθαι μᾶλλον, ἢ τὴν Ἀμεινοκλέουσ ἐμβαλεῖν παιδοφονίαν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION