Plutarch, Cato the Younger, chapter 44

(플루타르코스, Cato the Younger, chapter 44)

εἰσ δὲ τὸ ἑξῆσ ἔτοσ αἱρεθεὶσ ὁ Κάτων στρατηγόσ οὐδὲν ἔδοξε προστιθέναι τῇ ἀρχῇ τοσοῦτον εἰσ σεμνότητα καὶ μέγεθοσ ἄρχων καλῶσ, ὅσον ἀφαιρεῖν καὶ καταισχύνειν ἀνυπόδητοσ καὶ ἀχίτων πολλάκισ ἐπὶ τὸ βῆμα προερχόμενοσ καὶ θανατικὰσ δίκασ ἐπιφανῶν ἀνδρῶν οὕτω βραβεύων. διαφθειρομένου δὲ τοῦ δήμου ταῖσ δωροδοκίαισ ὑπὸ τῶν φιλαρχούντων καὶ χρωμένων τῷ δεκάζεσθαι καθάπερ ἐργασίᾳ συνήθει τῶν πολλῶν, βουλόμενοσ ἐκκόψαι παντάπασι τὸ νόσημα τοῦτο τῆσ πόλεωσ, ἔπεισε δόγμα θέσθαι τὴν σύγκλητον ὅπωσ οἱ κατασταθέντεσ ἄρχοντεσ, εἰ μηδένα κατήγορον ἔχοιεν, αὐτοὶ παριόντεσ ἐξ ἀνάγκησ εἰσ ἔνορκον δικαστήριον εὐθύνασ διδῶσιν.

ἐπὶ τούτῳ χαλεπῶσ μὲν ἔσχον οἱ μετιόντεσ ἀρχάσ, ἔτι δὲ χαλεπώτερον ὁ μισθαρνῶν ὄχλοσ, ἑώθεν οὖν ἐπὶ τὸ βῆμα τοῦ Κάτωνοσ προελθόντοσ ἀθρόοι προσπεσόντεσ ἐβόων, ἐβλασφήμουν, ἔβαλλον, ὥστε φεύγειν ἀπὸ τοῦ βήματοσ ἅπαντασ, αὐτὸν δὲ ἐκεῖνον ἐξωσθέντα τῷ πλήθει καὶ παραφερόμενον μόλισ ἐπιλαβέσθαι τῶν ἐμβόλων, ἐντεῦθεν ἀναστὰσ τῷ μὲν ἰταμῷ καὶ θαρροῦντι τῆσ ὄψεωσ εὐθὺσ ἐκράτησε τοῦ θορύβου καὶ τὴν κραυγὴν ἔπαυσεν, εἰπὼν δὲ τὰ πρέποντα καὶ μεθ’ ἡσυχίασ ἀκουσθείσ παντάπασι διέλυσε τὴν ταραχήν.

"ὑμᾶσ οὐκ ἐπαινῶ κινδυνεύοντα στρατηγὸν ἐγκαταλιπόντασ καὶ μὴ προσαμύναντασ.

τῶν δὲ μετιόντων ἀρχὴν ἕκαστοσ ἀπόρῳ πάθει συνείχετο, φοβούμενοσ μὲν αὐτὸσ δεκάζειν, φοβούμενοσ δὲ ἑτέρου τοῦτο πράξαντοσ ἐκπεσεῖν τῆσ ἀρχῆσ, ἔδοξεν οὖν αὐτοῖσ εἰσ ταὐτὸ συνελθοῦσι παραβαλέσθαι δραχμῶν ἕκαστον ἀργυρίου δεκαδύο ἥμισυ μυριάδασ, εἶτα μετιέναι τὴν ἀρχὴν πάντασ ὀρθῶσ καὶ δικαίωσ.

τὸν δὲ παραβάντα καὶ χρησάμενον δεκασμῷ στέρεσθαι τοῦ ἀργυρίου. ταῦτα ὁμολογήσαντεσ αἱροῦνται φύλακα καὶ βραβευτὴν καὶ μάρτυρα τὸν Κάτωνα καὶ τὰ χρήματα φέροντεσ ἐκείνῳ παρετίθεντο·

καὶ τὰσ συνθήκασ ἐγράψαντο πρὸσ ἐκεῖνον, ἀντὶ τῶν χρημάτων ἐγγυητὰσ λαβόντα, τὰ δὲ χρήματα μὴ δεξάμενον. ὡσ δὲ ἧκεν ἡ κυρία τῆσ ἀναδείξεωσ, παραστὰσ ὁ Κάτων τῷ βραβεύοντι δημάρχῳ καὶ παραφυλάξασ τὴν ψῆφον, ἕνα τῶν παραβαλομένων ἀπέφηνε κακουργοῦντα καὶ προσέταξεν ἀποδοῦναι τοῖσ ἄλλοισ τὸ ἀργύριον. ἀλλ’ ἐκεῖνοι μὲν ἐπαινέσαντεσ αὐτοῦ τὴν ὀρθότητα καὶ θαυμάσαντεσ ἀνεῖλον τὸ πρόστιμον ὡσ ἱκανὴν δίκην ἔχοντεσ παρὰ τοῦ ἀδικήσαντοσ·

τοὺσ δὲ ἄλλουσ ἐλύπησεν ὁ Κάτων καὶ φθόνον ἔσχεν ἀπὸ τούτου πλεῖστον, ὡσ βουλῆσ καὶ δικαστηρίων καὶ ἀρχόντων δύναμιν αὑτῷ περιποιησάμενοσ. οὐδεμιᾶσ γὰρ ἀρετῆσ δόξα καὶ πίστισ ἐπιφθόνουσ ποιεῖ μᾶλλον ἢ τῆσ δικαιοσύνησ, ὅτι καὶ δύναμισ αὐτῇ καὶ πίστισ ἕπεται μάλιστα παρὰ τῶν πολλῶν. οὐ γὰρ τιμῶσι μόνον, ὡσ τοὺσ ἀνδρείουσ, οὐδὲ θαυμάζουσιν, ὡσ τοὺσ φρονίμουσ, ἀλλὰ καὶ φιλοῦσι τοὺσ δικαίουσ καὶ θαρροῦσιν αὐτοῖσ καὶ πιστεύουσιν.

ἐκείνων δὲ τοὺσ μὲν φοβοῦνται, τοῖσ δὲ ἀπιστοῦσι· πρὸσ δὲ τούτοισ ἐκείνουσ μὲν οἰόνται φύσει μᾶλλον ἢ τῷ βούλεσθαι διαφέρειν, ἀνδρείαν καὶ φρόνησιν, τὴν μὲν ὀξύτητά τινα, τὴν δὲ εὐρωστίαν ψυχῆσ τιθέμενοι, δικαίῳ δὲ ὑπάρχοντοσ εὐθὺσ εἶναι τῷ βουλομένῳ μάλιστα τὴν ἀδικίαν ὡσ κακίαν ἀπροφάσιστον αἰσχύνονται.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION