Ancient Greek Text

Plutarch, Cato the Younger, chapter 14

(플루타르코스, Cato the Younger, chapter 14)

οὐ μὴν ἀλλὰ Πομπήϊοσ αὐτὸσ ἐπέστρεψε τοὺσ ἀνθρώπουσ οὕτω πλημμελοῦντασ εἰσ τὸν Κάτωνα δι’ ἄγνοιαν. ὡσ γὰρ εἰσ Ἔφεσον ἐλθὼν ἐπορεύετο πρὸσ αὐτόν ἀσπασόμενοσ πρεσβύτερον ὄντα, καὶ δόξῃ πολὺ προήκοντα, καὶ δυνάμεων τότε μεγίστων ἡγούμενον, ἰδὼν ὁ Πομπήϊοσ οὐκ ἔμεινεν, οὐδὲ εἰάσε καθεζομένῳ προσελθεῖν, ἀλλ’ ὥσ τινι τῶν κρειττόνων ἀναθορὼν ἀπήντησε, καὶ τὴν δεξιὰν ἐνέβαλε. καὶ πολλὰ μὲν εὐθὺσ ἐν τῷ φιλοφρονεῖσθαι καὶ ἀσπάζεσθαι παρόντα, πλείω δὲ ἔτι μεταστάντοσ ἐγκώμια διῆλθεν αὐτοῦ τῆσ ἀρετῆσ, ὥστε πάντασ ἐπιστρεφομένουσ καὶ προσέχοντασ ἤδη τῷ Κάτωνι, θαυμάζειν ἐξ ὧν πρότερον κατεφρονεῖτο, καὶ πρᾳότητα καὶ μεγαλοψυχίαν ἀναθεωρεῖν.

καὶ γὰρ ἡ Πομπηϊού σπουδὴ περὶ αὐτόν οὐκ ἐλάνθανε θεραπεύοντοσ οὖσα μᾶλλον ἢ φιλοῦντοσ, ἀλλ’ ἔγνωσαν ὅτι θαυμάζει μὲν παρὄντα, χαίρει δὲ ἀπερχομένῳ. τοὺσ γὰρ ἄλλουσ νέουσ, ὅσοι παρ’ αὐτόν ἀφικνοῦντο, φιλοτιμούμενοσ κατεῖχε καὶ ποθῶν αὐτῷ συνεῖναι, τοῦ δὲ Κάτωνοσ οὐδὲν ἐδεήθη τοιοῦτον, ἀλλ’ ὥσπερ οὐκ ἀνυπεύθυνοσ ἄρχων ἐκείνου παρόντοσ ἐξέπεμψεν ἄσμενοσ, μόνῳ σχεδὸν ἐκείνῳ τῶν εἰσ Ῥώμην πλεόντων τὰ τέκνα καὶ τὴν γυναῖκα παρακαταθέμενοσ, ἄλλωσ αὐτῷ προσήκοντα καὶ διὰ συγγένειαν. ἐκ τούτου δόξα καὶ σπουδὴ καὶ ἅμιλλα περὶ αὐτὸν ἦν τῶν πόλεων καὶ δεῖπνα καὶ κλήσεισ, ἐν οἷσ τοὺσ φίλουσ ἐκέλευε προσέχειν αὐτῷ, μὴ λάθῃ βεβαιώσασ τὸν Κουρίωνοσ λόγον.

οὕτω πωσ καὶ τῷ ῥήματι χρησάμενοσ.