Plutarch, Amatorius, section 16

(플루타르코스, Amatorius, section 16)

"νὴ Δία παντὸσ μᾶλλον· "εἰ τέσσαρα γένη τῆσ φιλίασ ἐχούσησ, ὥσπερ οἱ παλαιοὶ διώρισαν, τὸ φυσικὸν πρῶτον εἶτα τὸ συγγενικὸν ἐπὶ τούτῳ καὶ τρίτον τὸ ἑταιρικὸν καὶ τελευταῖον τὸ ἐρωτικόν, ἔχει τούτων ἕκαστον ἐπιστάτην θεὸν ἢ φίλιον ἢ ξένιον ἢ ὁμόγνιον καὶ πατρῷον μόνον δὲ τὸ ἐρωτικὸν ὥσπερ δυσιεροῦν ἀνόσιον καὶ ἀδέσποτον ἀφεῖται, καὶ ταῦτα πλείστησ ἐπιμελείασ καὶ κυβερνήσεωσ δεόμενον;

"οὐ μικρὰν ἀλογίαν.

"τά γε τοῦ Πλάτωνοσ ἐπιλάβοιτ’ ἂν τοῦ λόγου καὶ παρεξιόντοσ. "μανία γὰρ ἡ μὲν ἀπὸ σώματοσ ἐπὶ ψυχὴν ἀνεσταλμένη δυσκρασίαισ τισὶν ἢ συμμίξεσιν ἢ πνεύματοσ βλαβεροῦ περιφερομένου τραχεῖα καὶ χαλεπὴ καὶ νοσώδησ· "ἑτέρα δ’ ἐστὶν οὐκ ἀθείαστοσ οὐδ’ οἰκογενήσ, ἀλλ’ ἔπηλυσ ἐπίπνοια καὶ παρατροπὴ τοῦ λογιζομένου καὶ φρονοῦντοσ ἀρχὴν κρείττονοσ δυνάμεωσ ἀρχὴν ἔχουσα καὶ κίνησιν ἧσ τὸ μὲν κοινὸν ἐνθουσιαστικὸν καλεῖται πάθοσ· "ὡσ γὰρ ἔμπνουν τὸ πνεύματοσ πληρωθὲν ἔμφρον δὲ τὸ φρονήσεωσ, οὕτωσ ὁ τοιοῦτοσ σάλοσ ψυχῆσ ἐνθουσιασμὸσ ὠνόμασται μετοχῇ καὶ κοινωνίᾳ θειοτέρασ δυνάμεωσ· "ἐνθουσιασμοῦ δὲ τὸ μαντικὸν ἐξ Ἀπόλλωνοσ ἐπιπνοίασ καὶ κατοχῆσ, τὸ δὲ βακχεῖον ἐκ Διονύσου, κἀπὶ Κυρβάντεσι χορεύσατε φησὶ Σοφοκλῆσ τὰ γὰρ μητρῷα καὶ πανικὰ κοινωνεῖ τοῖσ βακχικοῖσ ὀργιασμοῖσ. τρίτη δ’ ἀπὸ Μουσῶν λαβοῦσ’ ἁπαλὴν καὶ ἄβατον ψυχὴν τὸ ποιητικὸν καὶ μουσικὸν ἐξώρμησε καὶ ἀνερρίπισεν. "ἡ δ’ ἀρειμάνιοσ αὕτη λεγομένη καὶ πολεμικὴ παντὶ δῆλον ὅτῳ θεῶν ἀνίεται καὶ βακχεύεται ἄχορον ἀκίθαριν δακρυογόνον Ἄρη βοὰν τ’ ἔνδημον ἐξοπλίζουσα. "λείπεται δὲ τῆσ ἐξαλλαγῆσ ἐν ἀνθρώπῳ καὶ παρατροπῆσ οὐκ ἀμαυρὸν οὐδ’ ἡσυχαῖον, ὦ Δαφναῖε, μόριον, ὑπὲρ οὗ βούλομαι τουτονὶ Πεμπτίδην ἐρέσθαι τίσ καλλίκαρπον θύρσον ἀνασείει θεῶν, τὸν φιλητικὸν τοῦτον περὶ παῖδασ ἀγαθοὺσ καὶ σώφρονασ; "γυναῖκασ ἐνθουσιασμὸν πολὺ δριμύτατον ὄντα καὶ θερμότατον; "ἢ γὰρ οὐχ ὁρᾷσ, ὡσ ὁ μὲν στρατιώτησ τὰ ὅπλα θεὶσ πέπαυται τῆσ πολεμικῆσ μανίασ, τοῦ μὲν ἔπειτα γηθόσυνοι θεράποντεσ ἀπ’ ὤμων τεύχε’ ἕλοντο καὶ κάθηται τῶν ἄλλων ἀπόλεμοσ θεατήσ, ταυτὶ δὲ τὰ βακχικὰ καὶ κορυβαντικὰ σκιρτήματα τὸν ῥυθμὸν μεταβάλλοντεσ ἐκ τροχαίου καὶ τὸ μέλοσ ἐκ Φρυγίου πραΰνουσι καὶ καταπαύουσιν, ὡσ δ’ αὔτωσ ἡ Πυθία τοῦ τρίποδοσ ἐκβᾶσα καὶ τοῦ πνεύματοσ ἐν γαλήνῃ καὶ ἡσυχίᾳ διατελεῖ; "τὴν δ’ ἐρωτικὴν μανίαν τἀνθρώπου καθαψαμένην ἀληθῶσ καὶ διακαύσασαν οὐ μοῦσά τισ οὐκ ἐπῳδὴ θελκτήριοσ οὐ τόπου μεταβολὴ καθίστησιν ἀλλὰ καὶ παρόντεσ ἐρῶσι καὶ ἀπόντεσ ποθοῦσι καὶ μεθ’ ἡμέραν διώκουσι καὶ νύκτωρ θυραυλοῦσι, καὶ νήφοντεσ καλοῦσι τοὺσ καλοὺσ καὶ πίνοντεσ ᾄδουσι. "καὶ οὐχ ὥσ τισ εἶπεν αἱ ποιητικαὶ φαντασίαι διὰ τὴν ἐνάργειαν ἐγρηγορότων ἐνύπνιά εἰσίν, ἀλλὰ μᾶλλον αἱ τῶν ἐρώντων, διαλεγομένων ὡσ πρὸσ παρόντασ, ἀσπαζομένων, ἐγκαλούντων. "ἡ γὰρ ὄψισ ἐοίκε τὰσ μὲν ἄλλασ φαντασίασ ἐφ’ ὑγροῖσ ζωγραφεῖν, ταχὺ μαραινομένασ καὶ ἀπολειπούσασ τὴν διάνοιαν· "αἱ δὲ τῶν ἐρωμένων εἰκόνεσ ὑπ’ αὐτῆσ οἱο͂ν ἐν ἐγκαύμασι γραφόμεναι διὰ πυρὸσ εἴδωλα ταῖσ μνήμαισ ἐναπολείπουσι κινούμενα καὶ ζῶντα καὶ φθεγγόμενα καὶ παραμένοντα τὸν ἄλλον χρόνον. "ὁ μὲν γὰρ Ῥωμαῖοσ Κάτων ἔλεγε τὴν ψυχὴν τοῦ ἐρῶντοσ ἐνδιαιτᾶσθαι τῇ τοῦ ἐρωμένου· "καὶ τὸ εἶδοσ καὶ τὸ ἦθοσ καὶ ὁ βίοσ καὶ αἱ πράξεισ, ὑφ’ ὧν ἀγόμενοσ ταχὺ συναιρεῖ πολλὴν ὁδόν, ὥσπερ οἱ Κυνικοὶ λέγουσι σύντονον ὁμοῦ καὶ σύντομον εὑρηκέναι πορείαν ἐπ’ ἀρετήν· "καὶ γὰρ ἐπὶ τὴν φιλίαν καθάπερ ἐπὶ κύματοσ τοῦ πάθουσ ἅμα θεῷ φερομένη· "λέγω δὴ κεφάλαιον, ὡσ οὔτ’ ἀθείαστον ὁ τῶν ἐρώντων ἐνθουσιασμόσ ἐστιν οὔτ’ ἄλλον ἔχει θεὸν ἐπιστάτην καὶ ἡνίοχον ἢ τοῦτον, ᾧ νῦν ἑορτάζομεν καὶ θύομεν. "ὅμωσ δ’ ἐπεὶ δυνάμει καὶ ὠφελείᾳ μάλιστα θεοῦ καθότι καὶ τῶν ἀνθρωπίνων ἀγαθῶν δύο ταῦτα, βασιλείαν καὶ ἀρετήν, θειότατα καὶ νομίζομεν καὶ ὀνομάζομεν, ὡρ́α σκοπεῖν πρότερον, εἴ τινι θεῶν ὁ Ἔρωσ ὑφίεται δυνάμεωσ. "καίτοι μέγα μὲν σθένοσ ἁ Κύπρισ ἐκφέρεται νίκασ ὥσ φησι καὶ Σοφοκλῆσ, μεγάλη δ’ ἡ τοῦ Ἄρεοσ ἰσχύσ· "καὶ τρόπον τινὰ τῶν ἄλλων θεῶν νενεμημένην δίχα τὴν δύναμιν ἐν τούτοισ ὁρῶμεν· "ἡ μὲν γὰρ οἰκειωτικὴ πρὸσ τὸ καλὸν ἡ δ’ ἀντιτακτικὴ πρὸσ τὸ αἰσχρὸν ἀρχῆθεν ἐγγέγονε ταῖσ ψυχαῖσ, ὥσ που καὶ Πλάτων τὰ εἴδη. "σκοπῶμεν οὖν εὐθύσ, ὅτι τῆσ Ἀφροδίτησ τοὔργον ἔρωτοσ ὤνιόν ἐστι δραχμῆσ, καὶ οὔτε πόνον οὐδεὶσ οὔτε κίνδυνον ἀφροδισίων ἕνεκα μὴ ἐρῶν ὑπέμεινε. "καὶ ὅπωσ ἐνταῦθα μὴ Φρύνην ὀνομάζωμεν, ὦ ἑταῖρε, ἢ Λαΐσ τισ ἢ Γναθαίνιον ἐφέσπερον δαίουσα λαμπτῆροσ σέλασ ἐκδεχομένη καὶ καλοῦσα παροδεύεται πολλάκισ ἐλθὼν δ’ ἐξαπίνησ ἄνεμοσ σὺν ἔρωτι πολλῷ καὶ πόθῳ ταὐτὸ τοῦτο · "τῶν Ταντάλου λεγομένων ταλάντων καὶ τῆσ αὐτοῦ ἀρχῆσ ἀντάξιον ἐποίησεν. "οὕτωσ ἀσθενὴσ καὶ ἁψίκορόσ ἐστιν ἡ τῆσ Ἀφροδίτησ χάρισ, Ἔρωτοσ μὴ ἐπιπνεύσαντοσ. "ἔτι δὲ μᾶλλον κἀκεῖθεν ἂν συνίδοισ· "πολλοὶ γὰρ ἀφροδισίων ἑτέροισ ἐκοινώνησαν, οὐ μόνον ἑταίρασ ἀλλὰ καὶ γαμετὰσ προαγωγεύοντεσ· "ὥσπερ καὶ ὁ Ῥωμαῖοσ ἐκεῖνοσ, ὦ ἑταῖρε, Γάλβασ εἱστία Μαικήναν ὡσ ἐοίκεν, εἶθ’ ὁρῶν διαπληκτιζόμενον ἀπὸ νευμάτων πρὸσ τὸ γύναιον, ἀπέκλινεν ἡσυχῆ τὴν κεφαλὴν ὡσ δὴ καθεύδων ἐν τούτῳ δὴ τῶν οἰκετῶν τινοσ προσρυέντοσ ἔξωθεν τῇ τραπέζῃ καὶ τὸν οἶνον ὑφαιρουμένου, διαβλέψασ κακόδαιμον εἶπεν οὐκ οἶσθ’ ὅτι μόνῳ Μαικήνᾳ καθεύδω; "τοῦτο μὲν οὖν ἴσωσ οὐ δεινόν ἐστιν· "ἦν γὰρ ὁ Γάλβασ γελωτοποιόσ ἐν δ’ Ἄργει Νικόστρατοσ ἀντεπολιτεύσατο πρὸσ Φάυλλον ἐπιδημήσαντοσ οὖν Φιλίππου τοῦ βασιλέωσ, ἐπίδοξοσ ἦν διὰ τῆσ γυναικὸσ ὁ Φάυλλοσ ἐκπρεποῦσ οὔσησ, εἰ συγγένοιτο τῷ Φιλίππῳ, διαπράξασθαί τινα δυναστείαν αὑτῷ καὶ ἀρχήν. αἰσθομένων δὲ τῶν περὶ Νικόστρατον τοῦτο καὶ παρὰ τὰσ θύρασ τῆσ οἰκίασ περιπατούντων, ὁ Φάυλλοσ ὑποδήσασ τὴν γυναῖκα κρηπῖσι καὶ χλαμύδα περιθεὶσ καὶ καυσίαν Μακεδονικήν, ὡσ ἕνα τῶν βασιλικῶν νεανίσκων παρεισέπεμψε λαθοῦσαν. "ἆρ’ οὖν, ἐραστῶν τοσούτων γεγονότων καὶ ὄντων, οἶσθ’ ἐπὶ ταῖσ τοῦ Διὸσ τιμαῖσ προαγωγὸν ἐρωμένου γενόμενον; "ἐγὼ μὲν οὐκ οἶμαι· "πόθεν γάρ, ὅπου καὶ τοῖσ τυράννοισ ἀντιλέγων μὲν οὐδεὶσ οὔτ’ ἀντιπολιτευόμενὸσ ἐστιν, ἀντερῶντεσ δὲ πολλοὶ καὶ φιλοτιμούμενοι περὶ τῶν καλῶν καὶ ὡραίων; "ἀκούετε γὰρ ὅτι καὶ Ἀριστογείτων ὁ Ἀθηναῖοσ καὶ Ἀντιλέων ὁ Μεταποντῖνοσ καὶ Μελάνιπποσ ὁ Ἀκραγαντῖνοσ οὐ διεφέροντο τοῖσ τυράννοισ, πάντα τὰ πράγματα λυμαινομένουσ καὶ παροινοῦντασ ὁρῶντεσ· "ἐπεὶ δὲ τοὺσ ἐρωμένουσ αὐτῶν ἐπείρων, ὥσπερ ἱεροῖσ ἀσύλοισ καὶ ἀθίκτοισ ἀμύνοντεσ ἠφείδησαν ἑαυτῶν. λέγεται καὶ Ἀλέξανδροσ ἐπιστεῖλαι Θεοδώρῳ Πρωτέου ἀδελφῷ πέμψον μοι τὴν μουσουργὸν δέκα τάλαντα λαβών, εἰ μὴ ἐρᾷσ αὐτῆσ· "ἑτέρου δὲ τῶν ἑταίρων Ἀντιπατρίδου μετὰ ψαλτρίασ ἐπικωμάσαντοσ, ἡδέωσ διατεθεὶσ πρὸσ τὴν ἄνθρωπον ἐρέσθαι τὸν Ἀντιπατρίδην οὐ δήπου σὺ τυγχάνεισ ἐρῶν ταύτησ; "τοῦ δὲ καὶ πάνυ φήσαντοσ, εἰπών ἀπόλοιο τοίνυν κακὸσ κακῶσ ἀποσχέσθαι καὶ μὴ θιγεῖν τῆσ γυναικόσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION