Plutarch, Adversus Colotem, section 25

(플루타르코스, Adversus Colotem, section 25)

"ὁ δὲ Κωλώτησ; "ἐοίκε ταὐτὸ πάσχειν τοῖσ νεωστὶ γράμματα μανθάνουσι τῶν παίδων, οἳ τοὺσ χαρακτῆρασ ἐν τοῖσ πυξίοισ ἐθιζόμενοι λέγειν, ὅταν ἔξω γεγραμμένουσ ἐν ἑτέροισ ἴδωσιν, ἀμφιγνοοῦσι καὶ ταράττονται καὶ γὰρ οὗτοσ, οὓσ ἐν τοῖσ Ἐπικούρου γράμμασιν ἀσπάζεται καὶ ἀγαπᾷ λόγουσ, οὐ συνίησιν οὐδὲ γιγνώσκει λεγομένουσ ὑφ’ ἑτέρων. "οἱ γάρ, εἰδώλου προσπίπτοντοσ ἡμῖν περιφεροῦσ ἑτέρου δὲ κεκλασμένου, τὴν μὲν αἴσθησιν ἀληθῶσ τυποῦσθαι λέγοντεσ, προσαποφαίνεσθαι δ’ οὐκ ἐῶντεσ ὅτι στρογγύλοσ ὁ πύργοσ ἐστὶν ἡ δὲ κώπη κέκλασται, τὰ πάθη τὰ αὑτῶν καὶ τὰ φαντάσματα βεβαιοῦσι τὰ δ’ ἐκτὸσ οὕτωσ ἔχειν ὁμολογεῖν οὐκ ἐθέλουσιν ἀλλ’ ὡσ ἐκείνοισ τὸ ἱπποῦσθαι καὶ τὸ τοιχοῦσθαι λεκτέον οὐχ ἵππον οὐδὲ τοῖχον, οὕτωσ ἄρα τὸ στρογγυλοῦσθαι καὶ τὸ σκαληνοῦσθαι τὴν ὄψιν, οὐ σκαληνὸν οὐδὲ στρογγύλον ἀνάγκη τὴν κώπην καὶ τὸν πύργον λέγειν· "τὸ γὰρ εἴδωλον, ὑφ’ οὗ πέπονθεν ἡ ὄψισ, κεκλασμένον ἐστίν· "ἡ κώπη δ’ ἀφ’ ἧσ τὸ εἴδωλον οὔκ ἐστι κεκλασμένη. "διαφορὰν οὖν τοῦ πάθουσ πρὸσ τὸ ὑποκείμενον ἐκτὸσ ἔχοντοσ, ἢ μένειν ἐπὶ τοῦ πάθουσ δεῖ τὴν πίστιν ἢ τὸ εἶναι τῷ φαίνεσθαι προσαποφαινομένην ἐλέγχεσθαι. "τὸ δὲ δὴ βοᾶν αὐτοὺσ καὶ ἀγανακτεῖν ὑπὲρ τῆσ αἰσθήσεωσ, ὡσ οὐ λέγουσι τὸ ἐκτὸσ εἶναι θερμὸν ἀλλὰ τὸ ἐν αὐτῇ πάθοσ γεγονέναι τοιοῦτον· "ἆρ’ οὐ ταὐτόν ἐστι τῷ λεγομένῳ περὶ τῆσ; "γεύσεωσ, ὅτι τὸ ἐκτὸσ οὒ φασιν εἶναι γλυκὺ πάθοσ δέ τι καὶ κίνημα περὶ αὐτὴν γεγονέναι τοιοῦτον; "ὁ δὲ λέγων ἀνθρωποειδῆ φαντασίαν λαμβάνειν, εἰ δ’ ἄνθρωπόσ ἐστι μὴ αἰσθάνεσθαι, πόθεν εἴληφε τὰσ ἀφορμάσ; "οὐ παρὰ τῶν λεγόντων καμπυλοειδῆ φαντασίαν λαμβάνειν, εἰ δὲ καμπύλον ἐστί, μὴ προσαποφαίνεσθαι τὴν ὄψιν μηδ’ ὅτι στρογγύλον, ἀλλ’ ὅτι φάντασμα περὶ αὐτὴν καὶ τύπωμα στρογγυλοειδὲσ γέγονε; "νὴ Δία, φήσει τισ, ἀλλ’ ἐγὼ τῷ πύργῳ προσελθὼν καὶ τῆσ κώπησ ἁψάμενοσ ἀποφανοῦμαι τὴν μὲν εὐθεῖαν εἶναι τὸν δὲ πολύγωνον· "ἐκεῖνοσ δέ, κἂν ἐγγὺσ γένηται, τὸ δοκεῖν καὶ τὸ φαίνεσθαι, πλέον δ’ οὐδὲν ὁμολογήσει. "ναὶ μὰ Δία σοῦ γε μᾶλλον, ὦ βέλτιστε, τὸ ἀκόλουθον ὁρῶν καὶ φυλάττων, τὸ πᾶσαν εἶναι φαντασίαν ὁμοίωσ ἀξιόπιστον ὑπὲρ ἑαυτῆσ, ὑπὲρ ἄλλου δὲ μηδεμίαν ἀλλ’ ἐπίσησ ἔχειν. "σοὶ δ’ οἴχεται τὸ πάσασ ὑπάρχειν ἀληθεῖσ, ἄπιστον δὲ καὶ ψευδῆ μηδεμίαν, εἰ ταύταισ μὲν οἰεί δεῖν προσαποφαίνεσθαι περὶ τῶν ἐκτόσ, ἐκείναισ δὲ τοῦ πάσχειν πλέον οὐδὲν ἐπίστευεσ. "εἰ μὲν γὰρ ἐπίσησ ἔχουσιν ἐγγύσ τε γενόμεναι καὶ μακρὰν οὖσαι πρὸσ πίστιν, ἢ πάσαισ δίκαιόν ἐστιν ἢ μηδὲ ταύταισ ἕπεσθαι τὴν προσαποφαινομένην τὸ εἶναι κρίσιν εἰ δὲ γίγνεται διαφορὰ τοῦ πάθουσ ἀποστᾶσι καὶ προσελθοῦσι, ψεῦδόσ ἐστι τὸ μήτε φαντασίαν μήτ’ αἴσθησιν σιν ἑτέρασ ἑτέραν ἐναργεστέραν ὑπάρχειν καθάπερ ἃσ λέγουσιν ἐπιμαρτυρήσεισ καὶ ἀντιμαρτυρήσεισ οὐθέν εἰσι πρὸσ τὴν αἴσθησιν ἀλλὰ πρὸσ τὴν δόξαν· "ὥστ’ εἰ ταύταισ ἑπομένουσ ἀποφαίνεσθαι περὶ τῶν ἐκτὸσ κελεύουσι, τῆσ δόξησ κρῖμα τὸ εἶναι τῆσ δ’ αἰσθήσεωσ πάθοσ τὸ φαινόμενον ποιοῦντεσ, ἀπὸ τοῦ πάντωσ ἀληθοῦσ τὴν κρίσιν ἐπὶ τὸ διαπῖπτον πολλάκισ μεταφέρουσιν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION