Plutarch, Adversus Colotem, section 13

(플루타르코스, Adversus Colotem, section 13)

"ἐπεὶ δ’ ὁ μὲν Κωλώτησ ἐφεξῆσ τῷ Δημοκρίτῳ τὸν Παρμενίδην ἐβούλετο συγκατορύσσειν, ἐγὼ δ’ ὑπερβὰσ τὰ ἐκείνου τὰ τοῦ Ἐμπεδοκλέουσ προέλαβον διὰ τὸ μᾶλλον ἀκολουθεῖν τοῖσ πρώτοισ ἐγκλήμασιν αὐτοῦ, ἀναλάβωμεν τὸν Παρμενίδην. "ἃ μὲν οὖν αὐτόν φησιν αἰσχρὰ σοφίσματα λέγειν ὁ Κωλώτησ, τούτοισ ἐκεῖνοσ ὁ ἀνὴρ οὐ φιλίαν ἐποίησεν ἀδοξοτέραν, οὐ φιληδονίαν θρασυτέραν, οὐ τοῦ καλοῦ τὸ ἀγωγὸν ἐφ’ ἑαυτὸ καὶ δι’ ἑαυτὸ τίμιον ἀφεῖλεν, οὐ τὰσ περὶ θεῶν δόξασ συνετάραξε τὸ δὲ πᾶν ἓν εἰπὼν οὐκ οἶδ’ ὅπωσ ζῆν ἡμᾶσ κεκώλυκε. "καὶ γὰρ Ἐπίκουροσ, ὅταν λέγῃ τὸ πᾶν ἄπειρον εἶναι καὶ ἀγένητον καὶ ἄφθαρτον καὶ μήτ’ αὐξόμενον μήτε μειούμενον, ὡσ περὶ ἑνόσ τινοσ διαλέγεται τοῦ παντόσ· "ἐν ἀρχῇ δὲ τῆσ πραγματείασ ὑπειπὼν τὴν τῶν ὄντων φύσιν σώματα εἶναι καὶ κενὸν, ὡσ μιᾶσ οὔσησ εἰσ δύο πεποίηται τὴν διαίρεσιν, ὧν θάτερον ὄντωσ μὲν οὐδέν ἐστιν, ὀνομάζεται δ’ ὑφ’ ὑμῶν ἀναφὲσ καὶ κενὸν καὶ ἀσώματον ὥστε καὶ ὑμῖν ἓν τὸ πᾶν ἐστιν εἰ μὴ βούλεσθε κεναῖσ φωναῖσ περὶ κενοῦ χρῆσθαι, σκιαμαχοῦντεσ πρὸσ τοὺσ ἀρχαίουσ ἀλλ’ ἄπειρα, νὴ Δία, πλήθει τὰ σώματα κατ’ Ἐπίκουρόν ἐστι, καὶ γίγνεται τῶν φαινομένων ἕκαστον ἐξ ἐκείνων. "ὁρ́α μὲν οἱάσ ὑποτίθεσθε πρὸσ γένεσιν ἀρχάσ, ἀπειρίαν καὶ κενόν ὧν τὸ μὲν ἄπρακτον ἀπαθὲσ ἀσώματον, ἡ δ’ ἄτακτοσ ἄλογοσ ἀπερίληπτοσ, αὑτὴν ἀναλύουσα καὶ ταράττουσα τῷ μὴ κρατεῖσθαι μηδ’ ὁρίζεσθαι διὰ πλῆθοσ. "ἀλλ’ ὅ γε Παρμενίδησ οὔτε πῦρ ἀνῄρηκεν οὔτε ὕδωρ οὔτε κρημνὸν οὔτε πόλεισ, ὥσ φησι Κωλώτησ, ἐν Εὐρώπῃ καὶ Ἀσίᾳ κατοικουμένασ· "ὅσ γε καὶ διάκοσμον πεποίηται, καὶ στοιχεῖα μιγνύσ, τὸ λαμπρὸν καὶ σκοτεινόν, ἐκ τούτων τὰ φαινόμενα πάντα καὶ διὰ τούτων ἀποτελεῖ· "καὶ γὰρ περὶ γῆσ εἴρηκε πολλὰ καὶ περὶ οὐρανοῦ καὶ ἡλίου καὶ σελήνησ καὶ ἄστρων, καὶ γένεσιν ἀνθρώπων ἀφήγηται καὶ οὐδὲν ἄρρητον ὡσ ἀνὴρ ἀρχαῖοσ ἐν φυσιολογίᾳ καὶ συνθεὶσ γραφὴν ἰδίαν, οὐκ ἀλλοτρίασ διαφθοράν, τῶν κυρίων παρῆκεν. "ἐπεὶ δὲ καὶ Πλάτωνοσ καὶ Σωκράτουσ ἔτι πρότεροσ συνεῖδεν, ὡσ ἔχει τι δοξαστὸν ἡ φύσισ, ἔχει δὲ καὶ νοητόν· "ἔστι δὲ τὸ μὲν δοξαστὸν ἀβέβαιον καὶ πλανητὸν ἐν πάθεσι πολλοῖσ καὶ μεταβολαῖσ τῷ φθίνειν καὶ αὔξεσθαι καὶ πρὸσ ἄλλον ἄλλωσ ἔχειν καὶ μηδ’ ἀεὶ πρὸσ τὸν αὐτὸν ὡσαύτωσ τῇ αἰσθήσει τοῦ νοητοῦ δ’ ἕτερον εἶδοσ, ἔστι γὰρ οὐλομελέσ τε καὶ ἀτρεμὲσ ἠδ’ ἀγένητον, ὡσ αὐτὸσ; "εἴρηκε, καὶ ὅμοιον ἑαυτῷ καὶ μόνιμον ἐν τῷ εἶναι ταῦτα συκοφαντῶν ἐκ τῆσ φωνῆσ ὁ Κωλώτησ καὶ τῷ ῥήματι διώκων οὐ τῷ πράγματι τὸν λόγον ἁπλῶσ φησι πάντ’ ἀναιρεῖν τῷ ἓν ὂν ὑποτίθεσθαι τὸν Παρμενίδην. "ὁ δ’ ἀναιρεῖ μὲν οὐδετέραν φύσιν, ἑκατέρᾳ δ’ ἀποδιδοὺσ τὸ προσῆκον εἰσ μὲν τὴν τοῦ ἑνὸσ καὶ ὄντοσ ἰδέαν τίθεται τὸ νοητόν, ὂν μὲν ὡσ ἀίδιον καὶ ἄφθαρτον ἓν δ’ ὁμοιότητι πρὸσ αὑτὸ καὶ τῷ μὴ δέχεσθαι διαφορὰν προσαγορεύσασ, εἰσ δὲ τὴν ἄτακτον καὶ φερομένην τὸ αἰσθητόν ὧν καὶ κριτήριον ἰδεῖν ἔστιν. "ἠμὲν ἀληθείησ εὐπειθέοσ ἀτρεκὲσ ἦτορ τοῦ νοητοῦ καὶ κατὰ ταὐτὰ ἔχοντοσ ὡσαύτωσ ἁπτόμενον, ἠδὲ βροτῶν δόξασ αἷσ οὐκ ἔνι πίστισ ἀληθήσ διὰ τὸ παντοδαπὰσ μεταβολὰσ καὶ πάθη καὶ ἀνομοιότητασ δεχομένοισ ὁμιλεῖν πράγμασι. "καίτοι πῶσ ἂν ἀπέλιπεν αἴσθησιν καὶ δόξαν, αἰσθητὸν μὴ ἀπολιπὼν μηδὲ δοξαστόν, οὐκ ἔστιν εἰπεῖν. ἀλλ’ ὅτι τῷ μὲν ὄντωσ ὄντι προσήκει διαμένειν ἐν τῷ εἶναι, ταῦτα δὲ νῦν μὲν ἔστι νῦν δ’ οὐκ ἔστιν ἐξίσταται δ’ ἀεὶ καὶ μεταλλάσσει τὴν φύσιν, ἑτέρασ ᾤετο μᾶλλον ἢ τῆσ ἐκείνου τοῦ ὄντοσ· "ἀεὶ δεῖσθαι προσηγορίασ. "ἦν οὖν ὁ περὶ τοῦ ὄντοσ ὡσ ἓν εἰή λόγοσ οὐκ ἀναίρεσισ τῶν πολλῶν καὶ αἰσθητῶν, ἀλλὰ δήλωσισ αὐτῶν τῆσ πρὸσ τὸ νοητὸν διαφορᾶσ· "ἣν ἔτι μᾶλλον ἐνδεικνύμενοσ Πλάτων τῇ περὶ τὰ εἴδη πραγματείᾳ καὶ αὐτὸσ ἀντίληψιν τῷ Κωλώτῃ παρέσχε.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION