Plato, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Κριτίας

(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Κριτίας)

ὡσ ἅσμενοσ, ὦ Σώκρατεσ, οἱο͂ν ἐκ μακρᾶσ ἀναπεπαυμένοσ ὁδοῦ, νῦν οὕτωσ ἐκ τῆσ τοῦ λόγου διαπορείασ ἀγαπητῶσ ἀπήλλαγμαι. τῷ δὲ πρὶν μὲν πάλαι ποτ’ ἔργῳ, νῦν δὲ λόγοισ ἄρτι θεῷ γεγονότι προσεύχομαι, τῶν ῥηθέντων ὅσα μὲν ἐρρήθη μετρίωσ, σωτηρίαν ἡμῖν αὐτὸν αὐτῶν διδόναι, παρὰ μέλοσ δὲ εἴ τι περὶ αὐτῶν ἄκοντεσ εἴπομεν, δίκην τὴν πρέπουσαν ἐπιτιθέναι. δίκη δὲ ὀρθὴ τὸν πλημμελοῦντα ἐμμελῆ ποιεῖν·

ἵν’ οὖν τὸ λοιπὸν τοὺσ περὶ θεῶν γενέσεωσ ὀρθῶσ λέγωμεν λόγουσ, φάρμακον ἡμῖν αὐτὸν τελεώτατον καὶ ἄριστον φαρμάκων ἐπιστήμην εὐχόμεθα διδόναι, προσευξάμενοι δὲ παραδίδομεν κατὰ τὰσ ὁμολογίασ Κριτίᾳ τὸν ἑξῆσ λόγον. ἀρχὰσ ἐχρήσω, συγγνώμην αἰτούμενοσ ὡσ περὶ μεγάλων μέλλων λέγειν, ταὐτὸν καὶ νῦν ἐγὼ τοῦτο παραιτοῦμαι, μειζόνωσ δὲ αὐτοῦ τυχεῖν ἔτι μᾶλλον ἀξιῶ περὶ τῶν μελλόντων ῥηθήσεσθαι.

καίτοι σχεδὸν μὲν οἶδα παραίτησιν εὖ μάλα φιλότιμον καὶ τοῦ δέοντοσ ἀγροικοτέραν μέλλων παραιτεῖσθαι, ῥητέον δὲ ὅμωσ.

ὡσ μὲν γὰρ οὐκ εὖ τὰ παρὰ σοῦ λεχθέντα εἴρηται, τίσ ἂν ἐπιχειρήσειεν ἔμφρων λέγειν; ὅτι δὲ τὰ ῥηθησόμενα πλείονοσ συγγνώμησ δεῖται χαλεπώτερα ὄντα, τοῦτο πειρατέον πῃ διδάξαι. περὶ θεῶν γάρ, ὦ Τίμαιε, λέγοντά τι πρὸσ ἀνθρώπουσ δοκεῖν ἱκανῶσ λέγειν ῥᾷον ἢ περὶ θνητῶν πρὸσ ἡμᾶσ. ἡ γὰρ ἀπειρία καὶ σφόδρα ἄγνοια τῶν ἀκουόντων περὶ ὧν ἂν οὕτωσ ἔχωσιν πολλὴν εὐπορίαν παρέχεσθον τῷ μέλλοντι λέγειν τι περὶ αὐτῶν· περὶ δὲ δὴ θεῶν ἴσμεν ὡσ ἔχομεν.

ἵνα δὲ σαφέστερον ὃ λέγω δηλώσω, τῇδέ μοι συνεπίσπεσθε. μίμησιν μὲν γὰρ δὴ καὶ ἀπεικασίαν τὰ παρὰ πάντων ἡμῶν ῥηθέντα χρεών που γενέσθαι· ἴδωμεν ῥᾳστώνησ τε πέρι καὶ χαλεπότητοσ πρὸσ τὸ τοῖσ ὁρῶσιν δοκεῖν ἀποχρώντωσ μεμιμῆσθαι, καὶ κατοψόμεθα ὅτι γῆν μὲν καὶ ὄρη καὶ ποταμοὺσ καὶ ὕλην οὐρανόν τε σύμπαντα καὶ τὰ περὶ αὐτὸν ὄντα καὶ ἰόντα πρῶτον μὲν ἀγαπῶμεν ἄν τίσ τι καὶ βραχὺ πρὸσ ὁμοιότητα αὐτῶν ἀπομιμεῖσθαι δυνατὸσ ᾖ, πρὸσ δὲ τούτοισ, ἅτε οὐδὲν εἰδότεσ ἀκριβὲσ περὶ τῶν τοιούτων, οὔτε ἐξετάζομεν οὔτε ἐλέγχομεν τὰ γεγραμμένα, σκιαγραφίᾳ δὲ ἀσαφεῖ καὶ ἀπατηλῷ χρώμεθα περὶ αὐτά·

τὰ δὲ ἡμέτερα ὁπόταν τισ ἐπιχειρῇ σώματα ἀπεικάζειν, ὀξέωσ αἰσθανόμενοι τὸ παραλειπόμενον διὰ τὴν ἀεὶ σύνοικον κατανόησιν χαλεποὶ κριταὶ γιγνόμεθα τῷ μὴ πάσασ πάντωσ τὰσ ὁμοιότητασ ἀποδιδόντι.

ταὐτὸν δὴ καὶ κατὰ τοὺσ λόγουσ ἰδεῖν δεῖ γιγνόμενον, ὅτι τὰ μὲν οὐράνια καὶ θεῖα ἀγαπῶμεν καὶ σμικρῶσ εἰκότα λεγόμενα, τὰ δὲ θνητὰ καὶ ἀνθρώπινα ἀκριβῶσ ἐξετάζομεν. ἐκ δὴ τοῦ παραχρῆμα νῦν λεγόμενα, τὸ πρέπον ἂν μὴ δυνώμεθα πάντωσ ἀποδιδόναι, συγγιγνώσκειν χρεών· οὐ γὰρ ὡσ ῥᾴδια τὰ θνητὰ ἀλλ’ ὡσ χαλεπὰ πρὸσ δόξαν ὄντα ἀπεικάζειν δεῖ διανοεῖσθαι.

ταῦτα δὴ βουλόμενοσ ὑμᾶσ ὑπομνῆσαι, καὶ τὸ τῆσ συγγνώμησ οὐκ ἔλαττον ἀλλὰ μεῖζον αἰτῶν περὶ τῶν μελλόντων ῥηθήσεσθαι, πάντα ταῦτα εἴρηκα, ὦ Σώκρατεσ.

εἰ δὴ δικαίωσ αἰτεῖν φαίνομαι τὴν δωρεάν, ἑκόντεσ δίδοτε. τί δ’ οὐ μέλλομεν, ὦ Κριτία, διδόναι; καὶ πρόσ γε ἔτι τρίτῳ δεδόσθω ταὐτὸν τοῦτο Ἑρμοκράτει παρ’ ἡμῶν. δῆλον γὰρ ὡσ ὀλίγον ὕστερον, ὅταν αὐτὸν δέῃ λέγειν, παραιτήσεται καθάπερ ὑμεῖσ· ἵν’ οὖν ἑτέραν ἀρχὴν ἐκπορίζηται καὶ μὴ τὴν αὐτὴν ἀναγκασθῇ λέγειν, ὡσ ὑπαρχούσησ αὐτῷ συγγνώμησ εἰσ τότε οὕτω λεγέτω.

προλέγω γε μήν, ὦ φίλε Κριτία, σοὶ τὴν τοῦ θεάτρου διάνοιαν, ὅτι θαυμαστῶσ ὁ πρότεροσ ηὐδοκίμηκεν ἐν αὐτῷ ποιητήσ, ὥστε τῆσ συγγνώμησ δεήσει τινόσ σοι παμπόλλησ, εἰ μέλλεισ αὐτὰ δυνατὸσ γενέσθαι παραλαβεῖν. ταὐτὸν μήν, ὦ Σώκρατεσ, κἀμοὶ παραγγέλλεισ ὅπερ τῷδε. ἀλλὰ γὰρ ἀθυμοῦντεσ ἄνδρεσ οὔπω τρόπαιον ἔστησαν, ὦ Κριτία·

προϊέναι τε οὖν ἐπὶ τὸν λόγον ἀνδρείωσ χρή, καὶ τὸν Παίωνά τε καὶ τὰσ μούσασ ἐπικαλούμενον τοὺσ παλαιοὺσ πολίτασ ἀγαθοὺσ ὄντασ ἀναφαίνειν τε καὶ ὑμνεῖν. ὦ φίλε Ἑρμόκρατεσ, τῆσ ὑστέρασ τεταγμένοσ, ἐπίπροσθεν ἔχων ἄλλον, ἔτι θαρρεῖσ. τοῦτο μὲν οὖν οἱο͂́ν ἐστιν, αὐτό σοι τάχα δηλώσει· παραμυθουμένῳ δ’ οὖν καὶ παραθαρρύνοντί σοι πειστέον, καὶ πρὸσ οἷσ θεοῖσ εἶπεσ τούσ τε ἄλλουσ κλητέον καὶ δὴ καὶ τὰ μάλιστα Μνημοσύνην. σχεδὸν γὰρ τὰ μέγιστα ἡμῖν τῶν λόγων ἐν ταύτῃ τῇ θεῷ πάντ’ ἐστίν·

μνησθέντεσ γὰρ ἱκανῶσ καὶ ἀπαγγείλαντεσ τά ποτε ῥηθέντα ὑπὸ τῶν ἱερέων καὶ δεῦρο ὑπὸ Σόλωνοσ κομισθέντα σχεδὸν οἶδ’ ὅτι τῷδε τῷ θεάτρῳ δόξομεν τὰ προσήκοντα μετρίωσ ἀποτετελεκέναι. τοῦτ’ οὖν αὔτ’ ἤδη δραστέον, καὶ μελλητέον οὐδὲν ἔτι. πάντων δὴ πρῶτον μνησθῶμεν ὅτι τὸ κεφάλαιον ἦν ἐνακισχίλια ἔτη, ἀφ’ οὗ γεγονὼσ ἐμηνύθη πόλεμοσ τοῖσ θ’ ὑπὲρ Ἡρακλείασ στήλασ ἔξω κατοικοῦσιν καὶ τοῖσ ἐντὸσ πᾶσιν·

ὃν δεῖ νῦν διαπεραίνειν. τῶν μὲν οὖν ἥδε ἡ πόλισ ἄρξασα καὶ πάντα τὸν πόλεμον διαπολεμήσασα ἐλέγετο, τῶν δ’ οἱ τῆσ Ἀτλαντίδοσ νήσου βασιλῆσ, ἣν δὴ Λιβύησ καὶ Ἀσίασ μείζω νῆσον οὖσαν ἔφαμεν εἶναί ποτε, νῦν δὲ ὑπὸ σεισμῶν δῦσαν ἄπορον πηλὸν τοῖσ ἐνθένδε ἐκπλέουσιν ἐπὶ τὸ πᾶν πέλαγοσ, ὥστε μηκέτι πορεύεσθαι, κωλυτὴν παρασχεῖν. τὰ μὲν δὴ πολλὰ ἔθνη βάρβαρα, καὶ ὅσα Ἑλλήνων ἦν γένη τότε, καθ’ ἕκαστα ἡ τοῦ λόγου διέξοδοσ οἱο͂ν ἀνειλλομένη τὸ προστυχὸν ἑκασταχοῦ δηλώσει· τὸ δὲ Ἀθηναίων τε τῶν τότε καὶ τῶν ἐναντίων, οἷσ διεπολέμησαν, ἀνάγκη κατ’ ἀρχὰσ διελθεῖν πρῶτα, τήν τε δύναμιν ἑκατέρων καὶ τὰσ πολιτείασ.

αὐτῶν δὲ τούτων τὰ τῇδε ἔμπροσθεν προτιμητέον εἰπεῖν. θεοὶ γὰρ ἅπασαν γῆν ποτε κατὰ τοὺσ τόπουσ διελάγχανον ‐ οὐ κατ’ ἔριν·

οὐ γὰρ ἂν ὀρθὸν ἔχοι λόγον θεοὺσ ἀγνοεῖν τὰ πρέποντα ἑκάστοισ αὑτῶν, οὐδ’ αὖ γιγνώσκοντασ τὸ μᾶλλον ἄλλοισ προσῆκον τοῦτο ἑτέρουσ αὑτοῖσ δι’ ἐρίδων ἐπιχειρεῖν κτᾶσθαι ‐ δίκησ δὴ κλήροισ τὸ φίλον λαγχάνοντεσ κατῴκιζον τὰσ χώρασ, καὶ κατοικίσαντεσ, οἱο͂ν νομῆσ ποίμνια, κτήματα καὶ θρέμματα ἑαυτῶν ἡμᾶσ ἔτρεφον, πλὴν οὐ σώμασι σώματα βιαζόμενοι, καθάπερ ποιμένεσ κτήνη πληγῇ νέμοντεσ, ἀλλ’ ᾗ μάλιστα εὔστροφον ζῷον, ἐκ πρύμνησ ἀπευθύνοντεσ, οἱο͂ν οἰάκι πειθοῖ ψυχῆσ ἐφαπτόμενοι κατὰ τὴν αὐτῶν διάνοιαν, οὕτωσ ἄγοντεσ τὸ θνητὸν πᾶν ἐκυβέρνων. ἄλλοι μὲν οὖν κατ’ ἄλλουσ τόπουσ κληρουχήσαντεσ θεῶν ἐκεῖνα ἐκόσμουν, Ἥφαιστοσ δὲ κοινὴν καὶ Ἀθηνᾶ φύσιν ἔχοντεσ, ἅμα μὲν ἀδελφὴν ἐκ ταὐτοῦ πατρόσ, ἅμα δὲ φιλοσοφίᾳ φιλοτεχνίᾳ τε ἐπὶ τὰ αὐτὰ ἐλθόντεσ, οὕτω μίαν ἄμφω λῆξιν τήνδε τὴν χώραν εἰλήχατον ὡσ οἰκείαν καὶ πρόσφορον ἀρετῇ καὶ φρονήσει πεφυκυῖαν, ἄνδρασ δὲ ἀγαθοὺσ ἐμποιήσαντεσ αὐτόχθονασ ἐπὶ νοῦν ἔθεσαν τὴν τῆσ πολιτείασ τάξιν·

ὧν τὰ μὲν ὀνόματα σέσωται, τὰ δὲ ἔργα διὰ τὰσ τῶν παραλαμβανόντων φθορὰσ καὶ τὰ μήκη τῶν χρόνων ἠφανίσθη.

τὸ γὰρ περιλειπόμενον ἀεὶ γένοσ, ὥσπερ καὶ πρόσθεν ἐρρήθη, κατελείπετο ὄρειον καὶ ἀγράμματον, τῶν ἐν τῇ χώρᾳ δυναστῶν τὰ ὀνόματα ἀκηκοὸσ μόνον καὶ βραχέα πρὸσ αὐτοῖσ τῶν ἔργων. ἀγαπῶντεσ, τὰσ δὲ ἀρετὰσ καὶ τοὺσ νόμουσ τῶν ἔμπροσθεν οὐκ εἰδότεσ, εἰ μὴ σκοτεινὰσ περὶ ἑκάστων τινὰσ ἀκοάσ, ἐν ἀπορίᾳ δὲ τῶν ἀναγκαίων ἐπὶ πολλὰσ γενεὰσ ὄντεσ αὐτοὶ καὶ παῖδεσ, πρὸσ οἷσ ἠπόρουν τὸν νοῦν ἔχοντεσ, τούτων πέρι καὶ τοὺσ λόγουσ ποιούμενοι, τῶν ἐν τοῖσ πρόσθεν καὶ πάλαι ποτὲ γεγονότων ἠμέλουν.

μυθολογία γὰρ ἀναζήτησίσ τε τῶν παλαιῶν μετὰ σχολῆσ ἅμ’ ἐπὶ τὰσ πόλεισ ἔρχεσθον, ὅταν ἴδητόν τισιν ἤδη τοῦ βίου τἀναγκαῖα κατεσκευασμένα, πρὶν δὲ οὔ.

ταύτῃ δὴ τὰ τῶν παλαιῶν ὀνόματα ἄνευ τῶν ἔργων διασέσωται. τῶν τε ἄλλων τὰ πλεῖστα ὅσαπερ καὶ Θησέωσ τῶν ἄνω περὶ τῶν ὀνομάτων ἑκάστων ἀπομνημονεύεται, τούτων ἐκείνουσ τὰ πολλὰ ἐπονομάζοντασ τοὺσ ἱερέασ Σόλων ἔφη τὸν τότε διηγεῖσθαι πόλεμον, καὶ τὰ τῶν γυναικῶν κατὰ τὰ αὐτά.

ὅσα σύννομα ζῷα θήλεα καὶ ὅσα ἄρρενα, τὴν προσήκουσαν ἀρετὴν ἑκάστῳ γένει πᾶν κοινῇ δυνατὸν ἐπιτηδεύειν πέφυκεν.

ὠίκει δὲ δὴ τότ’ ἐν τῇδε τῇ χώρᾳ τὰ μὲν ἄλλα ἔθνη τῶν πολιτῶν περὶ τὰσ δημιουργίασ ὄντα καὶ τὴν ἐκ τῆσ γῆσ τροφήν, τὸ δὲ μάχιμον ὑπ’ ἀνδρῶν θείων κατ’ ἀρχὰσ ἀφορισθὲν ᾤκει χωρίσ, πάντα εἰσ τροφὴν καὶ παίδευσιν τὰ προσήκοντα ἔχον, ἴδιον μὲν αὐτῶν οὐδεὶσ οὐδὲν κεκτημένοσ, ἅπαντα δὲ πάντων κοινὰ νομίζοντεσ αὑτῶν, πέρα δὲ ἱκανῆσ τροφῆσ οὐδὲν ἀξιοῦντεσ παρὰ τῶν ἄλλων δέχεσθαι πολιτῶν, καὶ πάντα δὴ τὰ χθὲσ λεχθέντα ἐπιτηδεύματα ἐπιτηδεύοντεσ, ὅσα περὶ τῶν ὑποτεθέντων ἐρρήθη φυλάκων.

καὶ δὴ καὶ τὸ περὶ τῆσ χώρασ ἡμῶν πιθανὸν καὶ ἀληθὲσ ἐλέγετο, πρῶτον μὲν τοὺσ ὁρ́ουσ αὐτὴν ἐν τῷ τότ’ ἔχειν ἀφωρισμένουσ πρὸσ τὸν Ἰσθμὸν καὶ τὸ κατὰ τὴν ἄλλην ἤπειρον μέχρι τοῦ Κιθαιρῶνοσ καὶ Πάρνηθοσ τῶν ἄκρων, καταβαίνειν δὲ τοὺσ ὁρ́ουσ ἐν δεξιᾷ τὴν Ὠρωπίαν ἔχοντασ, ἐν ἀριστερᾷ δὲ πρὸσ θαλάττησ ἀφορίζοντασ τὸν Ἀσωπόν·

ἀρετῇ δὲ πᾶσαν γῆν ὑπὸ τῆσ ἐνθάδε ὑπερβάλλεσθαι, διὸ καὶ δυνατὴν εἶναι τότε τρέφειν τὴν χώραν στρατόπεδον πολὺ τῶν περὶ γῆν ἀργὸν ἔργων.

μέγα δὲ τεκμήριον ἀρετῆσ· τὸ γὰρ νῦν αὐτῆσ λείψανον ἐνάμιλλόν ἐστι πρὸσ ἡντινοῦν τῷ πάμφορον εὔκαρπόν τε εἶναι καὶ τοῖσ ζῴοισ πᾶσιν εὔβοτον. τότε δὲ πρὸσ τῷ κάλλει καὶ παμπλήθη ταῦτα ἔφερεν.

πῶσ οὖν δὴ τοῦτο πιστόν, καὶ κατὰ τί λείψανον τῆσ τότε γῆσ ὀρθῶσ ἂν λέγοιτο; πᾶσα ἀπὸ τῆσ ἄλλησ ἠπείρου μακρὰ προτείνουσα εἰσ τὸ πέλαγοσ οἱο͂ν ἄκρα κεῖται· τὸ δὴ τῆσ θαλάττησ ἀγγεῖον περὶ αὐτὴν τυγχάνει πᾶν ἀγχιβαθὲσ ὄν. πολλῶν οὖν γεγονότων καὶ μεγάλων κατακλυσμῶν ἐν τοῖσ ἐνακισχιλίοισ ἔτεσι ‐ τοσαῦτα γὰρ πρὸσ τὸν νῦν ἀπ’ ἐκείνου τοῦ χρόνου γέγονεν ἔτη ‐ τὸ τῆσ γῆσ ἐν τούτοισ τοῖσ χρόνοισ καὶ πάθεσιν ἐκ τῶν ὑψηλῶν ἀπορρέον οὔτε χῶμα, ὡσ ἐν ἄλλοισ τόποισ, προχοῖ λόγου ἄξιον ἀεί τε κύκλῳ περιρρέον εἰσ βάθοσ ἀφανίζεται· λέλειπται δή, καθάπερ ἐν ταῖσ σμικραῖσ νήσοισ, πρὸσ τὰ τότε τὰ νῦν οἱο͂ν νοσήσαντοσ σώματοσ ὀστᾶ, περιερρυηκυίασ τῆσ γῆσ ὅση πίειρα καὶ μαλακή, τοῦ λεπτοῦ σώματοσ τῆσ χώρασ μόνου λειφθέντοσ.

τότε δὲ ἀκέραιοσ οὖσα τά τε ὄρη γηλόφουσ ὑψηλοὺσ εἶχε, καὶ τὰ φελλέωσ νῦν ὀνομασθέντα πεδία πλήρη γῆσ πιείρασ ἐκέκτητο, καὶ πολλὴν ἐν τοῖσ ὄρεσιν ὕλην εἶχεν, ἧσ καὶ νῦν ἔτι φανερὰ τεκμήρια· τῶν γὰρ ὀρῶν ἔστιν ἃ νῦν μὲν ἔχει μελίτταισ μόναισ τροφήν, χρόνοσ δ’ οὐ πάμπολυσ ὅτε δένδρων αὐτόθεν εἰσ οἰκοδομήσεισ τὰσ μεγίστασ ἐρεψίμων τμηθέντων στεγάσματ’ ἐστὶν ἔτι σᾶ.

πολλὰ δ’ ἦν ἄλλ’ ἥμερα ὑψηλὰ δένδρα, νομὴν δὲ βοσκήμασιν ἀμήχανον ἔφερεν. τὸ κατ’ ἐνιαυτὸν ὕδωρ ἐκαρποῦτ’ ἐκ Διόσ, οὐχ ὡσ νῦν ἀπολλῦσα ῥέον ἀπὸ ψιλῆσ τῆσ γῆσ εἰσ θάλατταν, ἀλλὰ πολλὴν ἔχουσα καὶ εἰσ αὐτὴν καταδεχομένη, τῇ κεραμίδι στεγούσῃ γῇ διαταμιευομένη, τὸ καταποθὲν ἐκ τῶν ὑψηλῶν ὕδωρ εἰσ τὰ κοῖλα ἀφιεῖσα κατὰ πάντασ τοὺσ τόπουσ παρείχετο ἄφθονα κρηνῶν καὶ ποταμῶν νάματα, ὧν καὶ νῦν ἔτι ἐπὶ ταῖσ πηγαῖσ πρότερον οὔσαισ ἱερὰ λελειμμένα ἐστὶν σημεῖα ὅτι περὶ αὐτῆσ ἀληθῆ λέγεται τὰ νῦν.

τὰ μὲν οὖν τῆσ ἄλλησ χώρασ φύσει τε οὕτωσ εἶχε, καὶ διεκεκόσμητο ὡσ εἰκὸσ ὑπὸ γεωργῶν μὲν ἀληθινῶν καὶ πραττόντων αὐτὸ τοῦτο, φιλοκάλων δὲ καὶ εὐφυῶν, γῆν δὲ ἀρίστην καὶ ὕδωρ ἀφθονώτατον ἐχόντων καὶ ὑπὲρ τῆσ γῆσ ὡρ́ασ μετριώτατα κεκραμένασ·

τὸ δ’ ἄστυ κατῳκισμένον ὧδ’ ἦν ἐν τῷ τότε χρόνῳ. πρῶτον μὲν τὸ τῆσ ἀκροπόλεωσ εἶχε τότε οὐχ ὡσ τὰ νῦν ἔχει. νῦν μὲν γὰρ μία γενομένη νὺξ ὑγρὰ διαφερόντωσ γῆσ αὐτὴν ψιλὴν περιτήξασα πεποίηκε, σεισμῶν ἅμα καὶ πρὸ τῆσ ἐπὶ Δευκαλίωνοσ φθορᾶσ τρίτου πρότερον ὕδατοσ ἐξαισίου γενομένου·

τὸ δὲ πρὶν ἐν ἑτέρῳ χρόνῳ μέγεθοσ μὲν ἦν πρὸσ τὸν Ἠριδανὸν καὶ τὸν Ἰλισὸν ἀποβεβηκυῖα καὶ περιειληφυῖα ἐντὸσ τὴν Πύκνα καὶ τὸν Λυκαβηττὸν ὁρ́ον ἐκ τοῦ καταντικρὺ τῆσ Πυκνὸσ ἔχουσα, γεώδησ δ’ ἦν πᾶσα καὶ πλὴν ὀλίγον ἐπίπεδοσ ἄνωθεν. ᾠκεῖτο δὲ τὰ μὲν ἔξωθεν, ὑπ’ αὐτὰ τὰ πλάγια αὐτῆσ, ὑπὸ τῶν δημιουργῶν καὶ τῶν γεωργῶν ὅσοι πλησίον ἐγεώργουν·

τὰ δ’ ἐπάνω τὸ μάχιμον αὐτὸ καθ’ αὑτὸ μόνον γένοσ περὶ τὸ τῆσ Ἀθηνᾶσ Ἡφαίστου τε ἱερὸν κατῳκήκειν, οἱο͂ν μιᾶσ οἰκίασ κῆπον ἑνὶ περιβόλῳ προσπεριβεβλημένοι. πολιτείᾳ δι’ οἰκοδομήσεων ὑπάρχειν αὐτῶν καὶ τῶν ἱερῶν, ἄνευ χρυσοῦ καὶ ἀργύρου ‐ τούτοισ γὰρ οὐδὲν οὐδαμόσε προσεχρῶντο, ἀλλὰ τὸ μέσον ὑπερηφανίασ καὶ ἀνελευθερίασ μεταδιώκοντεσ κοσμίασ ᾠκοδομοῦντο οἰκήσεισ, ἐν αἷσ αὐτοί τε καὶ ἐκγόνων ἔκγονοι καταγηρῶντεσ ἄλλοισ ὁμοίοισ τὰσ αὐτὰσ ἀεὶ παρεδίδοσαν ‐ τὰ δὲ πρὸσ νότου, κήπουσ καὶ γυμνάσια συσσίτιά τε ἀνέντεσ οἱᾶ θέρουσ, κατεχρῶντο ἐπὶ ταῦτα αὐτοῖσ.

κρήνη δ’ ἦν μία κατὰ τὸν τῆσ νῦν ἀκροπόλεωσ τόπον, ἧσ ἀποσβεσθείσησ ὑπὸ τῶν σεισμῶν τὰ νῦν νάματα μικρὰ κύκλῳ καταλέλειπται, τοῖσ δὲ τότε πᾶσιν παρεῖχεν ἄφθονον ῥεῦμα, εὐκρὰσ οὖσα πρὸσ χειμῶνά τε καὶ θέροσ. μάλιστα ὄντασ μυριάδασ.

οὗτοι μὲν οὖν δὴ τοιοῦτοί τε ὄντεσ αὐτοὶ καί τινα τοιοῦτον ἀεὶ τρόπον τήν τε αὑτῶν καὶ τὴν Ἑλλάδα δίκῃ διοικοῦντεσ, ἐπὶ πᾶσαν Εὐρώπην καὶ Ἀσίαν κατά τε σωμάτων κάλλη καὶ κατὰ τὴν τῶν ψυχῶν παντοίαν ἀρετὴν ἐλλόγιμοί τε ἦσαν καὶ ὀνομαστότατοι πάντων τῶν τότε·

τὰ δὲ δὴ τῶν ἀντιπολεμησάντων αὐτοῖσ οἱᾶ ἦν ὥσ τε ἀπ’ ἀρχῆσ ἐγένετο, μνήμησ ἂν μὴ στερηθῶμεν ὧν ἔτι παῖδεσ ὄντεσ ἠκούσαμεν, εἰσ τὸ μέσον αὐτὰ νῦν ἀποδώσομεν ὑμῖν τοῖσ φίλοισ εἶναι κοινά. τὸ δ’ ἔτι βραχὺ πρὸ τοῦ λόγου δεῖ δηλῶσαι, μὴ πολλάκισ ἀκούοντεσ Ἑλληνικὰ βαρβάρων ἀνδρῶν ὀνόματα θαυμάζητε·

τὸ γὰρ αἴτιον αὐτῶν πεύσεσθε. Σόλων, ἅτ’ ἐπινοῶν εἰσ τὴν αὑτοῦ ποίησιν καταχρήσασθαι τῷ λόγῳ, διαπυνθανόμενοσ τὴν τῶν ὀνομάτων δύναμιν, ηὑρ͂εν τούσ τε Αἰγυπτίουσ τοὺσ πρώτουσ ἐκείνουσ αὐτὰ γραψαμένουσ εἰσ τὴν αὑτῶν φωνὴν μετενηνοχότασ, αὐτόσ τε αὖ πάλιν ἑκάστου τὴν διάνοιαν ὀνόματοσ ἀναλαμβάνων εἰσ τὴν ἡμετέραν ἄγων φωνὴν ἀπεγράφετο· καὶ ταῦτά γε δὴ τὰ γράμματα παρὰ τῷ πάππῳ τ’ ἦν καὶ ἔτ’ ἐστὶν παρ’ ἐμοὶ νῦν, διαμεμελέτηταί τε ὑπ’ ἐμοῦ παιδὸσ ὄντοσ.

ἂν οὖν ἀκούητε τοιαῦτα οἱᾶ καὶ τῇδε ὀνόματα, μηδὲν ὑμῖν ἔστω θαῦμα· τὸ γὰρ αἴτιον αὐτῶν ἔχετε. μακροῦ δὲ δὴ λόγου τοιάδε τισ ἦν ἀρχὴ τότε. καθάπερ ἐν τοῖσ πρόσθεν ἐλέχθη περὶ τῆσ τῶν θεῶν λήξεωσ, ὅτι κατενείμαντο γῆν πᾶσαν ἔνθα μὲν μείζουσ λήξεισ, ἔνθα δὲ καὶ ἐλάττουσ, ἱερὰ θυσίασ τε αὑτοῖσ κατασκευάζοντεσ, οὕτω δὴ καὶ τὴν νῆσον Ποσειδῶν τὴν Ἀτλαντίδα λαχὼν ἐκγόνουσ αὑτοῦ κατῴκισεν ἐκ θνητῆσ γυναικὸσ γεννήσασ ἔν τινι τόπῳ τοιῷδε τῆσ νήσου.

πρὸσ θαλάττησ μέν, κατὰ δὲ μέσον πάσησ πεδίον ἦν, ὃ δὴ πάντων πεδίων κάλλιστον ἀρετῇ τε ἱκανὸν γενέσθαι λέγεται, πρὸσ τῷ πεδίῳ δὲ αὖ κατὰ μέσον σταδίουσ ὡσ πεντήκοντα ἀφεστὸσ ἦν ὄροσ βραχὺ πάντῃ.

τούτῳ δ’ ἦν ἔνοικοσ τῶν ἐκεῖ κατὰ ἀρχὰσ ἐκ γῆσ ἀνδρῶν γεγονότων Εὐήνωρ μὲν ὄνομα, γυναικὶ δὲ συνοικῶν Λευκίππῃ· Κλειτὼ δὲ μονογενῆ θυγατέρα ἐγεννησάσθην.

ἤδη δ’ εἰσ ἀνδρὸσ ὡρ́αν ἡκούσησ τῆσ κόρησ ἥ τε μήτηρ τελευτᾷ καὶ ὁ πατήρ, αὐτῆσ δὲ εἰσ ἐπιθυμίαν Ποσειδῶν ἐλθὼν συμμείγνυται, καὶ τὸν γήλοφον, ἐν ᾧ κατῴκιστο, ποιῶν εὐερκῆ περιρρήγνυσιν κύκλῳ, θαλάττησ γῆσ τε ἐναλλὰξ ἐλάττουσ μείζουσ τε περὶ ἀλλήλουσ ποιῶν τροχούσ, δύο μὲν γῆσ, θαλάττησ δὲ τρεῖσ οἱο͂ν τορνεύων ἐκ μέσησ τῆσ νήσου, πάντῃ ἴσον ἀφεστῶτασ, ὥστε ἄβατον ἀνθρώποισ εἶναι· πλοῖα γὰρ καὶ τὸ πλεῖν οὔπω τότε ἦν.

αὐτὸσ δὲ τήν τε ἐν μέσῳ νῆσον οἱᾶ δὴ θεὸσ εὐμαρῶσ διεκόσμησεν, ὕδατα μὲν διττὰ ὑπὸ γῆσ ἄνω πηγαῖα κομίσασ, τὸ μὲν θερμόν, ψυχρὸν δὲ ἐκ κρήνησ ἀπορρέον ἕτερον, τροφὴν δὲ παντοίαν καὶ ἱκανὴν ἐκ τῆσ γῆσ ἀναδιδούσ. παίδων δὲ ἀρρένων πέντε γενέσεισ διδύμουσ γεννησάμενοσ ἐθρέψατο, καὶ τὴν νῆσον τὴν Ἀτλαντίδα πᾶσαν δέκα μέρη κατανείμασ τῶν μὲν πρεσβυτάτων τῷ προτέρῳ γενομένῳ τήν τε μητρῴαν οἴκησιν καὶ τὴν κύκλῳ λῆξιν, πλείστην καὶ ἀρίστην οὖσαν, ἀπένειμε, βασιλέα τε τῶν ἄλλων κατέστησε, τοὺσ δὲ ἄλλουσ ἄρχοντασ, ἑκάστῳ δὲ ἀρχὴν πολλῶν ἀνθρώπων καὶ τόπον πολλῆσ χώρασ ἔδωκεν. ὀνόματα δὲ πᾶσιν ἔθετο, τῷ μὲν πρεσβυτάτῳ καὶ βασιλεῖ τοῦτο οὗ δὴ καὶ πᾶσα ἡ νῆσοσ τό τε πέλαγοσ ἔσχεν ἐπωνυμίαν, Ἀτλαντικὸν λεχθέν, ὅτι τοὔνομ’ ἦν τῷ πρώτῳ βασιλεύσαντι τότε Ἄτλασ·

τῷ δὲ διδύμῳ μετ’ ἐκεῖνόν τε γενομένῳ, λῆξιν δὲ ἄκρασ τῆσ νήσου πρὸσ Ἡρακλείων στηλῶν εἰληχότι ἐπὶ τὸ τῆσ Γαδειρικῆσ νῦν χώρασ κατ’ ἐκεῖνον τὸν τόπον ὀνομαζομένησ, Ἑλληνιστὶ μὲν Εὔμηλον, τὸ δ’ ἐπιχώριον Γάδειρον, ὅπερ τ’ ἦν ἐπίκλην ταύτῃ ὄνομ’ ἂ<ν> παράσχοι.

τοῖν δὲ δευτέροιν γενομένοιν τὸν μὲν Ἀμφήρη, τὸν δὲ Εὐαίμονα ἐκάλεσεν· τρίτοισ δέ, Μνησέα μὲν τῷ προτέρῳ γενομένῳ, τῷ δὲ μετὰ τοῦτον Αὐτόχθονα· τῶν δὲ τετάρτων Ἐλάσιππον μὲν τὸν πρότερον, Μήστορα δὲ τὸν ὕστερον·

ἐπὶ δὲ τοῖσ πέμπτοισ τῷ μὲν ἔμπροσθεν Ἀζάησ ὄνομα ἐτέθη, τῷ δ’ ὑστέρῳ Διαπρέπησ. οὗτοι δὴ πάντεσ αὐτοί τε καὶ ἔκγονοι τούτων ἐπὶ γενεὰσ πολλὰσ ᾤκουν ἄρχοντεσ μὲν πολλῶν ἄλλων κατὰ τὸ πέλαγοσ νήσων, ἔτι δέ, ὥσπερ καὶ πρότερον ἐρρήθη, μέχρι τε Αἰγύπτου καὶ Τυρρηνίασ τῶν ἐντὸσ δεῦρο ἐπάρχοντεσ. Ἄτλαντοσ δὴ πολὺ μὲν ἄλλο καὶ τίμιον γίγνεται γένοσ, βασιλεὺσ δὲ ὁ πρεσβύτατοσ ἀεὶ τῷ πρεσβυτάτῳ τῶν ἐκγόνων παραδιδοὺσ ἐπὶ γενεὰσ πολλὰσ τὴν βασιλείαν διέσῳζον, πλοῦτον μὲν κεκτημένοι πλήθει τοσοῦτον, ὅσοσ οὔτε πω πρόσθεν ἐν δυναστείαισ τισὶν βασιλέων γέγονεν οὔτε ποτὲ ὕστερον γενέσθαι ῥᾴδιοσ, κατεσκευασμένα δὲ πάντ’ ἦν αὐτοῖσ ὅσα ἐν πόλει καὶ ὅσα κατὰ τὴν ἄλλην χώραν ἦν ἔργον κατασκευάσασθαι.

πολλὰ μὲν γὰρ διὰ τὴν ἀρχὴν αὐτοῖσ προσῄειν ἔξωθεν, πλεῖστα δὲ ἡ νῆσοσ αὐτὴ παρείχετο εἰσ τὰσ τοῦ βίου κατασκευάσ, πρῶτον μὲν ὅσα ὑπὸ μεταλλείασ ὀρυττόμενα στερεὰ καὶ ὅσα τηκτὰ γέγονε, καὶ τὸ νῦν ὀνομαζόμενον μόνον ‐ τότε δὲ πλέον ὀνόματοσ ἦν τὸ γένοσ ἐκ γῆσ ὀρυττόμενον ὀρειχάλκου κατὰ τόπουσ πολλοὺσ τῆσ νήσου, πλὴν χρυσοῦ τιμιώτατον ἐν τοῖσ τότε ὄν ‐ καὶ ὅσα ὕλη πρὸσ τὰ τεκτόνων διαπονήματα παρέχεται, πάντα φέρουσα ἄφθονα, τά τε αὖ περὶ τὰ ζῷα ἱκανῶσ ἥμερα καὶ ἄγρια τρέφουσα. καὶ δὴ καὶ ἐλεφάντων ἦν ἐν αὐτῇ γένοσ πλεῖστον·

νομὴ γὰρ τοῖσ τε ἄλλοισ ζῴοισ, ὅσα καθ’ ἕλη καὶ λίμνασ καὶ ποταμούσ, ὅσα τ’ αὖ κατ’ ὄρη καὶ ὅσα ἐν τοῖσ πεδίοισ νέμεται, σύμπασιν παρῆν ἅδην, καὶ τούτῳ κατὰ ταὐτὰ τῷ ζῴῳ, μεγίστῳ πεφυκότι καὶ πολυβορωτάτῳ. πρὸσ δὲ τούτοισ, ὅσα εὐώδη τρέφει που γῆ τὰ νῦν, ῥιζῶν ἢ χλόησ ἢ ξύλων ἢ χυλῶν στακτῶν εἴτε ἀνθῶν ἢ καρπῶν, ἔφερέν τε ταῦτα καὶ ἔτρεφεν εὖ· ἔτι δὲ τὸν ἥμερον καρπόν, τόν τε ξηρόν, ὃσ ἡμῖν τῆσ τροφῆσ ἕνεκά ἐστιν, καὶ ὅσοισ χάριν τοῦ σίτου προσχρώμεθα ‐ καλοῦμεν δὲ αὐτοῦ τὰ μέρη σύμπαντα ὄσπρια ‐ καὶ τὸν ὅσοσ ξύλινοσ, πώματα καὶ βρώματα καὶ ἀλείμματα φέρων, παιδιᾶσ τε ὃσ ἕνεκα ἡδονῆσ τε γέγονε δυσθησαύριστοσ ἀκροδρύων καρπόσ, ὅσα τε παραμύθια πλησμονῆσ μεταδόρπια ἀγαπητὰ κάμνοντι τίθεμεν, ἅπαντα ταῦτα ἡ τότε ποτὲ οὖσα ὑφ’ ἡλίῳ νῆσοσ ἱερὰ καλά τε καὶ θαυμαστὰ καὶ πλήθεσιν ἄπειρ’ ἔφερεν.

ἱερὰ καὶ τὰσ βασιλικὰσ οἰκήσεισ καὶ τοὺσ λιμένασ καὶ τὰ νεώρια καὶ σύμπασαν τὴν ἄλλην χώραν, τοιᾷδ’ ἐν τάξει διακοσμοῦντεσ.

τοὺσ τῆσ θαλάττησ τροχούσ, οἳ περὶ τὴν ἀρχαίαν ἦσαν μητρόπολιν, πρῶτον μὲν ἐγεφύρωσαν, ὁδὸν ἔξω καὶ ἐπὶ τὰ βασίλεια ποιούμενοι.

τὰ δὲ βασίλεια ἐν ταύτῃ τῇ τοῦ θεοῦ καὶ τῶν προγόνων κατοικήσει κατ’ ἀρχὰσ ἐποιήσαντο εὐθύσ, ἕτεροσ δὲ παρ’ ἑτέρου δεχόμενοσ, κεκοσμημένα κοσμῶν, ὑπερεβάλλετο εἰσ δύναμιν ἀεὶ τὸν ἔμπροσθεν, ἑώσ εἰσ ἔκπληξιν μεγέθεσιν κάλλεσίν τε ἔργων ἰδεῖν τὴν οἴκησιν ἀπηργάσαντο. διώρυχα μὲν γὰρ ἐκ τῆσ θαλάττησ ἀρχόμενοι τρίπλεθρον τὸ πλάτοσ, ἑκατὸν δὲ ποδῶν βάθοσ, μῆκοσ δὲ πεντήκοντα σταδίων, ἐπὶ τὸν ἐξωτάτω τροχὸν συνέτρησαν, καὶ τὸν ἀνάπλουν ἐκ τῆσ θαλάττησ ταύτῃ πρὸσ ἐκεῖνον ὡσ εἰσ λιμένα ἐποιήσαντο, διελόντεσ στόμα ναυσὶν ταῖσ μεγίσταισ ἱκανὸν εἰσπλεῖν.

καὶ δὴ καὶ τοὺσ τῆσ γῆσ τροχούσ, οἳ τοὺσ τῆσ θαλάττησ διεῖργον, κατὰ τὰσ γεφύρασ διεῖλον ὅσον μιᾷ τριήρει διέκπλουν εἰσ ἀλλήλουσ, καὶ κατεστέγασαν ἄνωθεν ὥστε τὸν ὑπόπλουν κάτωθεν εἶναι· τὰ γὰρ τῶν τῆσ γῆσ τροχῶν χείλη βάθοσ εἶχεν ἱκανὸν ὑπερέχον τῆσ θαλάττησ.

ἦν δὲ ὁ μὲν μέγιστοσ τῶν τροχῶν, εἰσ ὃν ἡ θάλαττα συνετέτρητο, τριστάδιοσ τὸ πλάτοσ, ὁ δ’ ἑξῆσ τῆσ γῆσ ἴσοσ ἐκείνῳ· τοῖν δὲ δευτέροιν ὁ μὲν ὑγρὸσ δυοῖν σταδίοιν πλάτοσ, ὁ δὲ ξηρὸσ ἴσοσ αὖ πάλιν τῷ πρόσθεν ὑγρῷ· σταδίου δὲ ὁ περὶ αὐτὴν τὴν ἐν μέσῳ νῆσον περιθέων. ἡ δὲ νῆσοσ, ἐν ᾗ τὰ βασίλεια ἦν, πέντε σταδίων τὴν διάμετρον εἶχεν.

ταύτην δὴ κύκλῳ καὶ τοὺσ τροχοὺσ καὶ τὴν γέφυραν πλεθριαίαν τὸ πλάτοσ οὖσαν ἔνθεν καὶ ἔνθεν λιθίνῳ περιεβάλλοντο τείχει, πύργουσ καὶ πύλασ ἐπὶ τῶν γεφυρῶν κατὰ τὰσ τῆσ θαλάττησ διαβάσεισ ἑκασταχόσε ἐπιστήσαντεσ· τὸν δὲ λίθον ἔτεμνον ὑπὸ τῆσ νήσου κύκλῳ τῆσ ἐν μέσῳ καὶ ὑπὸ τῶν τροχῶν ἔξωθεν καὶ ἐντόσ, τὸν μὲν λευκόν, τὸν δὲ μέλανα, τὸν δὲ ἐρυθρὸν ὄντα, τέμνοντεσ δὲ ἅμ’ ἠργάζοντο νεωσοίκουσ κοίλουσ διπλοῦσ ἐντόσ, κατηρεφεῖσ αὐτῇ τῇ πέτρᾳ. καὶ τῶν οἰκοδομημάτων τὰ μὲν ἁπλᾶ, τὰ δὲ μειγνύντεσ τοὺσ λίθουσ ποικίλα ὕφαινον παιδιᾶσ χάριν, ἡδονὴν αὐτοῖσ σύμφυτον ἀπονέμοντεσ· περὶ αὐτὴν τὴν ἀκρόπολιν ὀρειχάλκῳ μαρμαρυγὰσ ἔχοντι πυρώδεισ.

τὰ δὲ δὴ τῆσ ἀκροπόλεωσ ἐντὸσ βασίλεια κατεσκευασμένα ὧδ’ ἦν.

ἐν μέσῳ μὲν ἱερὸν ἅγιον αὐτόθι τῆσ τε Κλειτοῦσ καὶ τοῦ Ποσειδῶνοσ ἄβατον ἀφεῖτο, περιβόλῳ χρυσῷ περιβεβλημένον, τοῦτ’ ἐν ᾧ κατ’ ἀρχὰσ ἐφίτυσαν καὶ ἐγέννησαν τὸ τῶν δέκα βασιλειδῶν γένοσ· ἔνθα καὶ κατ’ ἐνιαυτὸν ἐκ πασῶν τῶν δέκα λήξεων ὡραῖα αὐτόσε ἀπετέλουν ἱερὰ ἐκείνων ἑκάστῳ. τοῦ δὲ Ποσειδῶνοσ αὐτοῦ νεὼσ ἦν, σταδίου μὲν μῆκοσ, εὖροσ δὲ τρίπλεθροσ, ὕψοσ δ’ ἐπὶ τούτοισ σύμμετρον ἰδεῖν, εἶδοσ δέ τι βαρβαρικὸν ἔχοντοσ. πάντα δὲ ἔξωθεν περιήλειψαν τὸν νεὼν ἀργύρῳ, πλὴν τῶν ἀκρωτηρίων, τὰ δὲ ἀκρωτήρια χρυσῷ·

τὰ δ’ ἐντόσ, τὴν μὲν ὀροφὴν ἐλεφαντίνην ἰδεῖν πᾶσαν χρυσῷ καὶ ἀργύρῳ καὶ ὀρειχάλκῳ πεποικιλμένην, τὰ δὲ ἄλλα πάντα τῶν τοίχων τε καὶ κιόνων καὶ ἐδάφουσ ὀρειχάλκῳ περιέλαβον. χρυσᾶ δὲ ἀγάλματα ἐνέστησαν, τὸν μὲν θεὸν ἐφ’ ἁρ́ματοσ ἑστῶτα ἓξ ὑποπτέρων ἵππων ἡνίοχον, αὐτόν τε ὑπὸ μεγέθουσ τῇ κορυφῇ τῆσ ὀροφῆσ ἐφαπτόμενον, Νηρῇδασ δὲ ἐπὶ δελφίνων ἑκατὸν κύκλῳ ‐ τοσαύτασ γὰρ ἐνόμιζον αὐτὰσ οἱ τότε εἶναι ‐ πολλὰ δ’ ἐντὸσ ἄλλα ἀγάλματα ἰδιωτῶν ἀναθήματα ἐνῆν. περὶ δὲ τὸν νεὼν ἔξωθεν εἰκόνεσ ἁπάντων ἕστασαν ἐκ χρυσοῦ, τῶν γυναικῶν καὶ αὐτῶν ὅσοι τῶν δέκα ἐγεγόνεσαν βασιλέων, καὶ πολλὰ ἕτερα ἀναθήματα μεγάλα τῶν τε βασιλέων καὶ ἰδιωτῶν ἐξ αὐτῆσ τε τῆσ πόλεωσ καὶ τῶν ἔξωθεν ὅσων ἐπῆρχον. τε δὴ συνεπόμενοσ ἦν τὸ μέγεθοσ καὶ τὸ τῆσ ἐργασίασ ταύτῃ τῇ κατασκευῇ, καὶ τὰ βασίλεια κατὰ τὰ αὐτὰ πρέποντα μὲν τῷ τῆσ ἀρχῆσ μεγέθει, πρέποντα δὲ τῷ περὶ τὰ ἱερὰ κόσμῳ.

ταῖσ δὲ δὴ κρήναισ, τῇ τοῦ ψυχροῦ καὶ τῇ τοῦ θερμοῦ νάματοσ, πλῆθοσ μὲν ἄφθονον ἐχούσαισ, ἡδονῇ δὲ καὶ ἀρετῇ τῶν ὑδάτων πρὸσ ἑκατέρου τὴν χρῆσιν θαυμαστοῦ πεφυκότοσ, ἐχρῶντο περιστήσαντεσ οἰκοδομήσεισ καὶ δένδρων φυτεύσεισ πρεπούσασ ὕδασι, δεξαμενάσ τε αὖ τὰσ μὲν ὑπαιθρίουσ, τὰσ δὲ χειμερινὰσ τοῖσ θερμοῖσ λουτροῖσ ὑποστέγουσ περιτιθέντεσ, χωρὶσ μὲν βασιλικάσ, χωρὶσ δὲ ἰδιωτικάσ, ἔτι δὲ γυναιξὶν ἄλλασ καὶ ἑτέρασ ἵπποισ καὶ τοῖσ ἄλλοισ ὑποζυγίοισ, τὸ πρόσφορον τῆσ κοσμήσεωσ ἑκάστοισ ἀπονέμοντεσ. τὸ δὲ ἀπορρέον ἦγον ἐπὶ τὸ τοῦ Ποσειδῶνοσ ἄλσοσ, δένδρα παντοδαπὰ κάλλοσ ὕψοσ τε δαιμόνιον ὑπ’ ἀρετῆσ τῆσ γῆσ ἔχοντα, καὶ ἐπὶ τοὺσ ἔξω κύκλουσ δι’ ὀχετῶν κατὰ τὰσ γεφύρασ ἐπωχέτευον·

οὗ δὴ πολλὰ μὲν ἱερὰ καὶ πολλῶν θεῶν, πολλοὶ δὲ κῆποι καὶ πολλὰ γυμνάσια ἐκεχειρούργητο, τὰ μὲν ἀνδρῶν, τὰ δὲ ἵππων χωρὶσ ἐν ἑκατέρᾳ τῇ τῶν τροχῶν νήσῳ, τά τε ἄλλα καὶ κατὰ μέσην τὴν μείζω τῶν νήσων ἐξῃρημένοσ ἱππόδρομοσ ἦν αὐτοῖσ, σταδίου τὸ πλάτοσ ἔχων, τὸ δὲ μῆκοσ περὶ τὸν κύκλον ὅλον ἀφεῖτο εἰσ ἅμιλλαν τοῖσ ἵπποισ.

δορυφορικαὶ δὲ περὶ αὐτὸν ἔνθεν τε καὶ ἔνθεν οἰκήσεισ ἦσαν τῷ πλήθει τῶν δορυφόρων· τοῖσ δὲ πιστοτέροισ ἐν τῷ μικροτέρῳ τροχῷ καὶ πρὸσ τῆσ ἀκροπόλεωσ μᾶλλον ὄντι διετέτακτο ἡ φρουρά, τοῖσ δὲ πάντων διαφέρουσιν πρὸσ πίστιν ἐντὸσ τῆσ ἀκροπόλεωσ περὶ τοὺσ βασιλέασ αὐτοὺσ ἦσαν οἰκήσεισ δεδομέναι.

τὰ δὲ νεώρια τριήρων μεστὰ ἦν καὶ σκευῶν ὅσα τριήρεσιν προσήκει, πάντα δὲ ἐξηρτυμένα ἱκανῶσ. καὶ τὰ μὲν δὴ περὶ τὴν τῶν βασιλέων οἴκησιν οὕτω κατεσκεύαστο· διαβάντι δὲ τοὺσ λιμένασ ἔξω τρεῖσ ὄντασ ἀρξάμενον ἀπὸ τῆσ θαλάττησ ᾔειν ἐν κύκλῳ τεῖχοσ, πεντήκοντα σταδίουσ τοῦ μεγίστου τροχοῦ τε καὶ λιμένοσ ἀπέχον πανταχῇ, καὶ συνέκλειεν εἰσ ταὐτὸν πρὸσ τὸ τῆσ διώρυχοσ στόμα τὸ πρὸσ θαλάττησ. τοῦτο δὴ πᾶν συνῳκεῖτο μὲν ὑπὸ πολλῶν καὶ πυκνῶν οἰκήσεων, ὁ δὲ ἀνάπλουσ καὶ ὁ μέγιστοσ λιμὴν ἔγεμεν πλοίων καὶ ἐμπόρων ἀφικνουμένων πάντοθεν, φωνὴν καὶ θόρυβον παντοδαπὸν κτύπον τε μεθ’ ἡμέραν καὶ διὰ νυκτὸσ ὑπὸ πλήθουσ παρεχομένων.

τὸ μὲν οὖν ἄστυ καὶ τὸ περὶ τὴν ἀρχαίαν οἴκησιν σχεδὸν ὡσ τότ’ ἐλέχθη νῦν διεμνημόνευται·

τῆσ δ’ ἄλλησ χώρασ ὡσ ἡ φύσισ εἶχεν καὶ τὸ τῆσ διακοσμήσεωσ εἶδοσ, ἀπομνημονεῦσαι πειρατέον. πρῶτον μὲν οὖν ὁ τόποσ ἅπασ ἐλέγετο σφόδρα τε ὑψηλὸσ καὶ ἀπότομοσ ἐκ θαλάττησ, τὸ δὲ περὶ τὴν πόλιν πᾶν πεδίον, ἐκείνην μὲν περιέχον, αὐτὸ δὲ κύκλῳ περιεχόμενον ὄρεσιν μέχρι πρὸσ τὴν θάλατταν καθειμένοισ, λεῖον καὶ ὁμαλέσ, πρόμηκεσ δὲ πᾶν, ἐπὶ μὲν θάτερα τρισχιλίων σταδίων, κατὰ δὲ μέσον ἀπὸ θαλάττησ ἄνω δισχιλίων.

ὁ δὲ τόποσ οὗτοσ ὅλησ τῆσ νήσου πρὸσ νότον ἐτέτραπτο, ἀπὸ τῶν ἄρκτων κατάβορροσ.

τὰ δὲ περὶ αὐτὸν ὄρη τότε ὑμνεῖτο πλῆθοσ καὶ μέγεθοσ καὶ κάλλοσ παρὰ πάντα τὰ νῦν ὄντα γεγονέναι, πολλὰσ μὲν κώμασ καὶ πλουσίασ περιοίκων ἐν ἑαυτοῖσ ἔχοντα, ποταμοὺσ δὲ καὶ λίμνασ καὶ λειμῶνασ τροφὴν τοῖσ πᾶσιν ἡμέροισ καὶ ἀγρίοισ ἱκανὴν θρέμμασιν, ὕλην δὲ καὶ πλήθει καὶ γένεσι ποικίλην σύμπασίν τε τοῖσ ἔργοισ καὶ πρὸσ ἕκαστα ἄφθονον. ὧδε οὖν τὸ πεδίον φύσει καὶ ὑπὸ βασιλέων πολλῶν ἐν πολλῷ χρόνῳ διεπεπόνητο. τετράγωνον μὲν αὔθ’ ὑπῆρχεν τὰ πλεῖστ’ ὀρθὸν καὶ πρόμηκεσ, ὅτι δὲ ἐνέλειπε, κατηύθυντο τάφρου κύκλῳ περιορυχθείσησ·

τὸ δὲ βάθοσ καὶ πλάτοσ τό τε μῆκοσ αὐτῆσ ἄπιστον μὲν λεχθέν, ὡσ χειροποίητον ἔργον, πρὸσ τοῖσ ἄλλοισ διαπονήμασι τοσοῦτον εἶναι, ῥητέον δὲ ὅ γε ἠκούσαμεν· πλέθρου μὲν γὰρ βάθοσ ὀρώρυκτο, τὸ δὲ πλάτοσ ἁπάντῃ σταδίου, περὶ δὲ πᾶν τὸ πεδίον ὀρυχθεῖσα συνέβαινεν εἶναι τὸ μῆκοσ σταδίων μυρίων. τὰ δ’ ἐκ τῶν ὀρῶν καταβαίνοντα ὑποδεχομένη ῥεύματα καὶ περὶ τὸ πεδίον κυκλωθεῖσα, πρὸσ τὴν πόλιν ἔνθεν τε καὶ ἔνθεν ἀφικομένη, ταύτῃ πρὸσ θάλατταν μεθεῖτο ἐκρεῖν.

ἄνωθεν δὲ ἀπ’ αὐτῆσ τὸ πλάτοσ μάλιστα ἑκατὸν ποδῶν διώρυχεσ εὐθεῖαι τετμημέναι κατὰ τὸ πεδίον πάλιν εἰσ τὴν τάφρον τὴν πρὸσ θαλάττησ ἀφεῖντο, ἑτέρα δὲ ἀφ’ ἑτέρασ αὐτῶν σταδίουσ ἑκατὸν ἀπεῖχεν· ᾗ δὴ τήν τε ἐκ τῶν ὀρῶν ὕλην κατῆγον εἰσ τὸ ἄστυ καὶ τἆλλα δὲ ὡραῖα πλοίοισ κατεκομίζοντο, διάπλουσ ἐκ τῶν διωρύχων εἰσ ἀλλήλασ τε πλαγίασ καὶ πρὸσ τὴν πόλιν τεμόντεσ. καὶ δὶσ δὴ τοῦ ἐνιαυτοῦ τὴν γῆν ἐκαρποῦντο, χειμῶνοσ μὲν τοῖσ ἐκ Διὸσ ὕδασι χρώμενοι, θέρουσ δὲ ὅσα γῆ φέρει τὰ ἐκ τῶν διωρύχων ἐπάγοντεσ νάματα.

πλῆθοσ δέ, τῶν μὲν ἐν τῷ πεδίῳ χρησίμων πρὸσ πόλεμον ἀνδρῶν ἐτέτακτο τὸν κλῆρον ἕκαστον παρέχειν ἄνδρα ἡγεμόνα, τὸ δὲ τοῦ κλήρου μέγεθοσ εἰσ δέκα δεκάκισ ἦν στάδια, μυριάδεσ δὲ συμπάντων τῶν κλήρων ἦσαν ἕξ· τῶν δ’ ἐκ τῶν ὀρῶν καὶ τῆσ ἄλλησ χώρασ ἀπέραντοσ μὲν ἀριθμὸσ ἀνθρώπων ἐλέγετο, κατὰ δὲ τόπουσ καὶ κώμασ εἰσ τούτουσ τοὺσ κλήρουσ πρὸσ τοὺσ ἡγεμόνασ ἅπαντεσ διενενέμηντο.

ἀναβάτασ, ἔτι δὲ συνωρίδα χωρὶσ δίφρου καταβάτην τε μικράσπιδα καὶ τὸν ἀμφοῖν μετ’ ἐπιβάτην τοῖν ἵπποιν ἡνίοχον ἔχουσαν, ὁπλίτασ δὲ δύο καὶ τοξότασ σφενδονήτασ τε ἑκατέρουσ δύο, γυμνῆτασ δὲ λιθοβόλουσ καὶ ἀκοντιστὰσ τρεῖσ ἑκατέρουσ, ναύτασ δὲ τέτταρασ εἰσ πλήρωμα διακοσίων καὶ χιλίων νεῶν.

τὰ μὲν οὖν πολεμιστήρια οὕτω διετέτακτο τῆσ βασιλικῆσ πόλεωσ, τῶν δὲ ἐννέα ἄλλα ἄλλωσ, ἃ μακρὸσ ἂν χρόνοσ εἰή λέγειν. τὰ δὲ τῶν ἀρχῶν καὶ τιμῶν ὧδ’ εἶχεν ἐξ ἀρχῆσ διακοσμηθέντα.

τῶν δέκα βασιλέων εἷσ ἕκαστοσ ἐν μὲν τῷ καθ’ αὑτὸν μέρει κατὰ τὴν αὑτοῦ πόλιν τῶν ἀνδρῶν καὶ τῶν πλείστων νόμων ἦρχεν, κολάζων καὶ ἀποκτεινὺσ ὅντιν’ ἐθελήσειεν· ἡ δὲ ἐν ἀλλήλοισ ἀρχὴ καὶ κοινωνία κατὰ ἐπιστολὰσ ἦν τὰσ τοῦ Ποσειδῶνοσ, ὡσ ὁ νόμοσ αὐτοῖσ παρέδωκεν καὶ γράμματα ὑπὸ τῶν πρώτων ἐν στήλῃ γεγραμμένα ὀρειχαλκίνῃ, ἣ κατὰ μέσην τὴν νῆσον ἔκειτ’ ἐν ἱερῷ Ποσειδῶνοσ, οἷ δὴ δι’ ἐνιαυτοῦ πέμπτου, τοτὲ δὲ ἐναλλὰξ ἕκτου, συνελέγοντο, τῷ τε ἀρτίῳ καὶ τῷ περιττῷ μέροσ ἴσον ἀπονέμοντεσ, συλλεγόμενοι δὲ περί τε τῶν κοινῶν ἐβουλεύοντο καὶ ἐξήταζον εἴ τίσ τι παραβαίνοι, καὶ ἐδίκαζον. ὅτε δὲ δικάζειν μέλλοιεν, πίστεισ ἀλλήλοισ τοιάσδε ἐδίδοσαν πρότερον.

ἀφέτων ὄντων ταύρων ἐν τῷ τοῦ Ποσειδῶνοσ ἱερῷ, μόνοι γιγνόμενοι δέκα ὄντεσ, ἐπευξάμενοι τῷ θεῷ τὸ κεχαρισμένον αὐτῷ θῦμα ἑλεῖν, ἄνευ σιδήρου ξύλοισ καὶ βρόχοισ ἐθήρευον, ὃν δὲ ἕλοιεν τῶν ταύρων, πρὸσ τὴν στήλην προσαγαγόντεσ κατὰ κορυφὴν αὐτῆσ ἔσφαττον κατὰ τῶν γραμμάτων. ἐν δὲ τῇ στήλῃ πρὸσ τοῖσ νόμοισ ὁρ́κοσ ἦν μεγάλασ ἀρὰσ ἐπευχόμενοσ τοῖσ ἀπειθοῦσιν.

ὅτ’ οὖν κατὰ τοὺσ αὑτῶν νόμουσ θύσαντεσ καθαγίζοιεν πάντα τοῦ ταύρου τὰ μέλη, κρατῆρα κεράσαντεσ ὑπὲρ ἑκάστου θρόμβον ἐνέβαλλον αἵματοσ, τὸ δ’ ἄλλ’ εἰσ τὸ πῦρ ἔφερον, περικαθήραντεσ τὴν στήλην· μετὰ δὲ τοῦτο χρυσαῖσ φιάλαισ ἐκ τοῦ κρατῆροσ ἀρυτόμενοι, κατὰ τοῦ πυρὸσ σπένδοντεσ ἐπώμνυσαν δικάσειν τε κατὰ τοὺσ ἐν τῇ στήλῃ νόμουσ καὶ κολάσειν εἴ τίσ τι πρότερον παραβεβηκὼσ εἰή, τό τε αὖ μετὰ τοῦτο μηδὲν τῶν γραμμάτων ἑκόντεσ παραβήσεσθαι, μηδὲ ἄρξειν μηδὲ ἄρχοντι πείσεσθαι πλὴν κατὰ τοὺσ τοῦ πατρὸσ ἐπιτάττοντι νόμουσ.

ταῦτα ἐπευξάμενοσ ἕκαστοσ αὐτῶν αὑτῷ καὶ τῷ ἀφ’ αὑτοῦ γένει, πιὼν καὶ ἀναθεὶσ τὴν φιάλην εἰσ τὸ ἱερὸν τοῦ θεοῦ, περὶ τὸ δεῖπνον καὶ τἀναγκαῖα διατρίψασ, ἐπειδὴ γίγνοιτο σκότοσ καὶ τὸ πῦρ ἐψυγμένον τὸ περὶ τὰ θύματα εἰή, πάντεσ οὕτωσ ἐνδύντεσ ὅτι καλλίστην κυανῆν στολήν, ἐπὶ τὰ τῶν ὁρκωμοσίων καύματα χαμαὶ καθίζοντεσ, νύκτωρ, πᾶν τὸ περὶ τὸ ἱερὸν ἀποσβεννύντεσ πῦρ, ἐδικάζοντό τε καὶ ἐδίκαζον εἴ τίσ τι παραβαίνειν αὐτῶν αἰτιῷτό τινα·

δικάσαντεσ δέ, τὰ δικασθέντα, ἐπειδὴ φῶσ γένοιτο, ἐν χρυσῷ πίνακι γράψαντεσ μετὰ τῶν στολῶν μνημεῖα ἀνετίθεσαν.

νόμοι δὲ πολλοὶ μὲν ἄλλοι περὶ τὰ γέρα τῶν βασιλέων ἑκάστων ἦσαν ἴδιοι, τὰ δὲ μέγιστα, μήτε ποτὲ ὅπλα ἐπ’ ἀλλήλουσ οἴσειν βοηθήσειν τε πάντασ, ἄν πού τισ αὐτῶν ἔν τινι πόλει τὸ βασιλικὸν καταλύειν ἐπιχειρῇ γένοσ, κοινῇ δέ, καθάπερ οἱ πρόσθεν, βουλευόμενοι τὰ δόξαντα περὶ πολέμου καὶ τῶν ἄλλων πράξεων, ἡγεμονίαν ἀποδιδόντεσ τῷ Ἀτλαντικῷ γένει. θανάτου δὲ τὸν βασιλέα τῶν συγγενῶν μηδενὸσ εἶναι κύριον, ὃν ἂν μὴ τῶν δέκα τοῖσ ὑπὲρ ἥμισυ δοκῇ.

ταύτην δὴ τοσαύτην καὶ τοιαύτην δύναμιν ἐν ἐκείνοισ τότε οὖσαν τοῖσ τόποισ ὁ θεὸσ ἐπὶ τούσδε αὖ τοὺσ τόπουσ συντάξασ ἐκόμισεν ἔκ τινοσ τοιᾶσδε, ὡσ λόγοσ, προφάσεωσ.

ἐπὶ πολλὰσ μὲν γενεάσ, μέχριπερ ἡ τοῦ θεοῦ φύσισ αὐτοῖσ ἐξήρκει, κατήκοοί τε ἦσαν τῶν νόμων καὶ πρὸσ τὸ συγγενὲσ θεῖον φιλοφρόνωσ εἶχον·

τὰ γὰρ φρονήματα ἀληθινὰ καὶ πάντῃ μεγάλα ἐκέκτηντο, πρᾳότητι μετὰ φρονήσεωσ πρόσ τε τὰσ ἀεὶ συμβαινούσασ τύχασ καὶ πρὸσ ἀλλήλουσ χρώμενοι, διὸ πλὴν ἀρετῆσ πάντα ὑπερορῶντεσ μικρὰ ἡγοῦντο τὰ παρόντα καὶ ῥᾳδίωσ ἔφερον οἱο͂ν ἄχθοσ τὸν τοῦ χρυσοῦ τε καὶ τῶν ἄλλων κτημάτων ὄγκον, ἀλλ’ οὐ μεθύοντεσ ὑπὸ τρυφῆσ διὰ πλοῦτον ἀκράτορεσ αὑτῶν ὄντεσ ἐσφάλλοντο, νήφοντεσ δὲ ὀξὺ καθεώρων ὅτι καὶ ταῦτα πάντα ἐκ φιλίασ τῆσ κοινῆσ μετ’ ἀρετῆσ αὐξάνεται, τῇ δὲ τούτων σπουδῇ καὶ τιμῇ φθίνει ταῦτά τε αὐτὰ κἀκείνη συναπόλλυται τούτοισ. ἐκ δὴ λογισμοῦ τε τοιούτου καὶ φύσεωσ θείασ παραμενούσησ πάντ’ αὐτοῖσ ηὐξήθη ἃ πρὶν διήλθομεν.

ἐπεὶ δ’ ἡ τοῦ θεοῦ μὲν μοῖρα ἐξίτηλοσ ἐγίγνετο ἐν αὐτοῖσ πολλῷ τῷ θνητῷ καὶ πολλάκισ ἀνακεραννυμένη, τὸ δὲ ἀνθρώπινον ἦθοσ ἐπεκράτει, τότε ἤδη τὰ παρόντα φέρειν ἀδυνατοῦντεσ ἠσχημόνουν, καὶ τῷ δυναμένῳ μὲν ὁρᾶν αἰσχροὶ κατεφαίνοντο, τὰ κάλλιστα ἀπὸ τῶν τιμιωτάτων ἀπολλύντεσ, τοῖσ δὲ ἀδυνατοῦσιν ἀληθινὸν πρὸσ εὐδαιμονίαν βίον ὁρᾶν τότε δὴ μάλιστα πάγκαλοι μακάριοί τε ἐδοξάζοντο εἶναι, πλεονεξίασ ἀδίκου καὶ δυνάμεωσ ἐμπιμπλάμενοι.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION